ons hotel

zaterdag 30 januari 2010

Nieuw ochtendritueel

Vannacht weer minstens 30 cm sneeuw erbij! Noodgedwongen is daardoor het ochtendritueel danig door de war geschopt. Je moet voordat je wat dan ook doet ‘s ochtends namelijk op je nuchtere maag direct gaan sneeuwscheppen, anders kunnen de gasten er niet uit en kunnen de krantenbezorger, leveranciers en de postbode de voordeur niet bereiken. Laat ook het douchen maar zitten tot na het scheppen, sneeuw ruimen is écht hard werken. 
De wintersport-omstandigheden zijn meer dan ideaal. Bijna een meter uitstekende sneeuw van de juiste consistentie! De toeristen komen natuurlijk met carnaval en de voorjaarsvakantie, nu is het nog even rustig. De katten vervelen zich ondertussen te pletter. Ze doen af en toe nog een heldhaftige poging met naar buiten gaan, maar dat avontuur eindigt iedere keer op de drempel of met 1 poot uit het kattenluikje. Gevolg is een hoop met elkaar vechten uit frustratie en veel aandacht van ons vragen.

donderdag 28 januari 2010

Sneeuw en nog eens sneeuw

Mensenlief, wat sneeuwt het! Het lijkt niet meer op te houden. De condities voor wintersport zijn optimaal, maar tot carnaval is het nog redelijk rustig met wintersporters. Dat geeft mij tijd om mijn gigantische vertaalopdracht te doen. Langzamerhand word ik er al zachtjes gek van. Het is een hele slechte internetsite, met veel houterige teksten en onvolledige zinnen. Sorry jongens, wie een kopie van zijn Lada in een andere kleur wil hebben krijgt ook niet ineens een BMW terug. Ik zal toch echt moeten werken met het beschikbare materiaal.
Onze collega’s van de Landgasthof in de straat hebben ons medegedeeld dat ze niet meer á  la carte koken. Ze zijn tot dezelfde conclusie als wij gekomen dat het niet lonend is. Jammer, want dat betekent dat wij nu veel meer zullen moeten gaan aanbieden. We gaan door met onze beproefde formule van ‘s avonds een vers dagmenu uit de internationale keuken, maar dat willen we standaardiseren zodat het een echt vast weekmenu wordt en dat dan ook publiceren. Voor overdag en voor de kleine hap gaan we een nieuwe kleine kaart ontwikkelen. Hierop zullen meer gerechten komen zoals friet, Beierse worsten met brood en dergelijke. We hebben zoveel mensen (vooral passanten) die niks lusten, en helaas is het ook nog zo dat heel veel Duitsers geen geld uit willen geven aan goed eten. Er wordt hier vaak in de horeca spottend gezegd dat de enige smaak die een Duitser kent die van het blikvoer is. Geef hem soep uit blik en het is heerlijk, geef ‘m diezelfde soep vers en het is gadver. We gaan wat de Duitse worst enzo betreft toch een beetje water bij de wijn doen, maar geen paniek, soep uit blik komt er toch echt niet in. Vroeger stuurden we ze gewoon naar de collega, maar dat kan nu natuurlijk niet meer. We zijn benieuwd hoe dit in de praktijk gaat uitwerken.
We zijn eens op zoek gegaan naar juridisch advies ivm de computer. En wat blijkt onder het Duitse recht? Als een bedrijf jou ongevraagd iets toestuurt en geen mededeling doet dat je het gratis terug mag sturen, hoef je dat niet te doen. Sterker nog, als je moet bellen naar een duur betaalnummer (is zo) of er wordt bij vermeld dat terugsturen je geld gaat kosten (is ook zo) wordt het je zelfs afgeraden. Je moet het product bewaren totdat iemand het komt claimen, je mag het niet verkopen bijvoorbeeld. Duurt het nou erg lang voordat er iemand om komt, dan mag je het produkt gewoon in gebruik nemen. Vooral na het zien van Tros Radar over de abominabele klantenservice van Acer ook in Nederland, komen er toch een paar duivelshorentjes bij ons op…

vrijdag 22 januari 2010

Gratis computer?

Er komt een man van een pakketdienst met een groot, zwaar pakket binnen. Of we even willen tekenen… "Wat is het dan?" Na lang zoeken op de doos blijkt het door Acer computers gestuurd te zijn, en er blijkt een volledig correcte naam en adres van Pepijn op te staan. Na wat discussieren (de bezorger wist ook niet wat het was en wat we nu moesten doen) hebben we het pakket aangenomen en is de man weggegaan. Toen we het pakket opende, bleek er een computer in te zitten. Huh? Er zat een dreigende brief bij dat er de computer was nagekeken door de reparatiedienst en dat er niets mis mee was, en dat als we dit ding terug zouden sturen wij dan voor de kosten zouden opdraaien. Tsja, wat nu? Wij mogen ‘m dus niet terugsturen…. en voor 1 euro per minuut gaan we niet weer een half uur in de wacht hangen bij hun weet niets/kan niets/geen mening-servicenummer…
We zijn er inmiddels aan de hand van het identificatienummer achter dat dit de orginele kapotte computer is die we hebben omgeruild bij de winkel. Die heeft hem waarschijnlijk ingestuurd ter reparatie. Ze zijn bij Acer gewoon het spoor bijster waar die computer thuis hoort. Wat ook zo merkwaardig is, is dat we de computer volledig in de orginele doos gepakt met alle accesoires (muis, toetsenbord, kabels, enz) naar de winkel hebben teruggebracht, maar dat de computer zonder accesoires en zonder doos is aangekomen bij Acer (dat stond verontwaardigd op de bijgeleverde onvriendelijke dreigbrief). De defekte ethernetkaart zal er ook wel gewoon nog in zitten.
Jullie begrijpen dat wij niet onder de indruk zijn van de klantvriendelijke benadering van Acer en dat wij dan ook absoluut niet staan te springen om hier moeite, dure telefoonkosten of pakketdiensten aan te besteden. Als Acer of de winkel ‘m terug wil, dan melden ze zich wel. Tot die tijd staat hij hier ingepakt voor ze klaar.

woensdag 20 januari 2010

Zó he, dát is snel!


In de keuken staat een herboren afwasmachine tevreden te snorren. Ja, je leest het goed, in minder dan 24 uur was het probleem gefixt! Pepijn kon ‘m gisteren alweer komen ophalen. Ook de sneeuwploeg is gemaakt en Pepijn doet nu een poging de gigantische hoeveelheden sneeuw van de parkeerplaats te verwijderen. Vannacht heeft het weer stevig gesneeuwd, al die witte boomtakken zien er echt mooi uit. Deze week leidt het alleen niet tot meer boekingen. Met carnaval wel: dat doet normaal gesproken niet zoveel voor ons, maar nu zijn we bijna vol. Ook de reserveringen voor Hemelvaart, Pinksteren en Fronleichlam lopen al. Het ziet er naar uit dat de Duitsers de hand niet meer op de knip houden en weer vakantieplannen maken. Januari is tot nu toe ook boven verwachting goed (midden januari is altijd een beetje slap).
Hier is de hondenreddingsdienst gisteren weer teruggekeerd uit Haiti. Normaal gesproken zoekt de Bergwacht natuurlijk naar verdwaalde bergwandelaars en slachtoffers van lawines, maar ze hebben nu op deze manier hun steentje bijgedragen. Beetje jammer dat ze nu allemaal psychologische hulp nodig hebben naar aanleiding van wat ze daar gezien hebben. Daarbij moet je natuurlijk bedenken dat de meeste nog nooit verder op vakantie geweest zijn dan Tirol of Noordwijk aan Zee, en zowiezo niet voorbereid waren op de heftige indruk die 1 van de armste ontwikkelingslanden op een westerling kan maken.
Dan het ongelofelijke verhaal in de krant dat Duitsers het wereldrecord artsen bezoeken hebben. Een Duitser gaat gemiddeld 18 keer per jaar naar een dokter, in Beieren is dit zelfs nog meer…. Ik wist dat het veel was, 1 keer hoesten en ze zijn hier gelijk half dood, maar zoveel! In andere West-Europese landen zoals Belgie, Zweden en Oostenrijk is dit veel minder (3-7 keer per jaar).

dinsdag 19 januari 2010

Beetje in de lappenmand


Deze week lijkt alle vermoeidheid van de afgelopen maand er allemaal uit te komen. Allebei zijn we zo slap als een vatendoek en komen we maar moeilijk vooruit. Ik heb het gevoel dat ik de hele week alleen maar in bed heb gelegen. Gelukkig is het deze week superrustig, dus het is niet zo heel erg. Ik moet nu wel eindelijk eens serieus aan die vertaalklus gaan zitten, maar dat schuif ik ook steeds voor mij uit.
We hadden eigenlijk een wild plan voor dit weekend: na een druk weekend met veel gasten waren we zondag leeg en hadden maandag ook alleen ‘s avonds onze vaste gast op aankomst staan. We hebben hem dus vrijdag bij het uitchecken zijn sleutel mee gegeven zodat hij zelf de voordeur binnen kon. Het plan was om zondag na het Frühschoppen naar Praag te rijden en daar een leuk hotelletje te nemen voor 1 nachtje. Beetje ons eigen weekendje weg na alle drukte. Het is echter niet doorgegaan: ten eerste voelden we ons zoals gezegd niet optimaal en ten tweede ijzelde het hier vreselijk, afgewisseld met sneeuw en regen. Het was echt heel gevaarlijk om dan zo’n eind te gaan rijden. We zijn dus thuis gebleven en hebben rustigjes aan dozen vol met oude papieren uit zitten zoeken in de woonkamer.

Als het druk is en het receptiekantoor loopt over van de papierzooi, hebben we nog wel eens de neiging niet-belangrijke papierwinkel in een verhuisdoos te mikken en achter neer te zetten. Er stonden er inmiddels al minstens een stuk of 6…ahum…. Zoals verwacht kon de grote meerderheid van de reclamekrantjes, de "die lees ik nog wel"-vakbladen en oude werkroosters zo door naar de papierbak. Uiteindelijk hielden we nog 1 klein doosje over met serieuze, nog te archiveren dingen.

De afwasmachine hebben wij overigens na een nieuwe dichtring te hebben geinstaleerd zelf vernield, door het verwarmingselement aan te zetten zonder water in de tank. Door de telefoon kon het reparatiebedrijf meteen haarfijn vertellen wat er was gebeurd zonder dat we veel hadden uitgelegd. Gek genoeg bevindt dit bedrijf zich langs de grote weg naar Straubing, op een plek waar we toch wel minstens 1 keer in de paar weken langsrijden. Dit bedrijfje was ons nog nooit opgevallen, en ook nu moesten we 2x kijken voordat we wisten waar het zat. We hebben gistermiddag de afwasmachine langs gebracht en ze gaan er naar kijken. Nog 2 weken met de hand afwassen…zucht….We waren toch al bijna in Straubing en ik had dringend nieuwe stevige schoenen nodig die bestand zijn tegen het slechte weer hier. We zijn dus naar een gigintisch grote schoenenwinkel gereden waar ik goed geslaagd ben. We hebben het volgens mij al eens eerder verteld: hier in Beieren is het heel normaal dat schoenenwinkels alle schoenen (links en rechts) op het rek hebben staan (ook de dure merken van 200 euro) en je gewoon naar hartelust alles laten aanpassen zonder dat er iemand in je nek komt hijgen. Je zou theoretisch met een paar hele dure schoenen aan je voeten zo naar buiten kunnen rennen…. Pepijn had eigenlijk ook nieuwe schoenen nodig, maar dat wilde echt niet lukken, ook niet in andere winkels. We hebben lekker grieks gegeten voordat we weer naar huis reden.
Omdat we gisteren al weg waren, houden we vandaag geen Ruhetag. Het is overigens toch heel erg rustig. Pepijn moet waarschijnlijk vandaag nog even naar Kötzting voor nieuwe autopapieren (zeg maar deel 3), want sinds onze vakantie kunnen we ze nergens meer vinden. Ik heb net gebeld en het zou niet zo moeilijk moeten zijn om nieuwe te krijgen.

maandag 11 januari 2010

Ook leuk nieuws!

Vandaag kwam de post met een fijne verrassing: een award van Hotel.de omdat we (weer) zulke buitengewoon goede gastenbeoordelingen op hun site hadden. Kijk, toch fijn om te weten dat de meerderheid van de gasten ons wél waarderen… We hebben er een mooie oorkonde voor aan de muur en een gave sticker voor op de buitendeur bijgekregen.
Dit weekend kwam onze oude computer ineens met de mededeling dat hij een Trojaan had en crashte meteen daarna. Fijn, de nieuwe computer was nog niet ingericht, we hebben gelukkig ondertussen wel een aantal belangrijke dingen kunnen redden zoals de emailcorrespondentie met de reserveringsbevestigingen. Ons hotelsysteem heeft ook een backup op de laptop (die nemen we altijd mee met vakantie), dus we kunnen nog enigzins functioneren. Enig probleem is dat we geen rekeningen kunnen printen vanaf de laptop, ik kon dus gisteren ook nog voor alle vertrekkende gasten in Word noodrekeningen gaan zitten typen. Aan alle gasten was netjes gevraagd of ze echt een rekening wilden. Beetje sadistisch dat ze persé een rekening wilden en dat ze je een ongeluk zien typen, en dat je daarna bij het kamers schoonmaken overal in de vuilnisbakken de zorgvuldig getypte rekeningen terug vindt. Het was totaal "in character" zullen we maar zeggen.
De fax hebben we inmiddels aan de gang en die doet het prima, die print en kopieert ook goed. De afwasmachine is nog een probleem, het onderdeel is aangekomen en meteen ingebouwd, maar bij het aanzetten slaat de aardlekschakelaar er steeds uit. We hebben dus iets niet goed gedaan of er is toch iets anders aan de hand. Vandaag is de laatste kerstversiering dan eindelijk uit het hotel verwijderd, het ligt nu allemaal opgestapeld in onze woonkamer. Vanwege het sneeuwscheppen hebben we het nog niet naar zolder weggeruimd.

zondag 10 januari 2010

Het wordt steeds spannender


De gasten die wilden annuleren zijn toch gekomen. Je moet niet vragen tot hoe laat we op ze hebben zitten wachten. Ook moet je je achteraf afvragen of het niet beter was als het tuig helemaal niet gekomen was. Ze staan inmiddels bij ons in het reserveringssysteem met de waarschuwing "boeking van deze mensen niet meer aannemen". 
Vanmorgen rook het in de gang naar wiet. Spannend in een land waar dat verboden is, zowiezo is het voor ons altijd een no-go geweest. Tot overmaat van ramp kwamen er klachten van andere gasten in dezelfde gang die hetzelfde geroken hadden. Om tien voor 10 kwam er iemand in pyama schuifelend de ontbijtzaal in met de vraag of we het ontbijtbuffet nog even konden laten staan, ze kwamen zo. Nooit meer iemand gezien, dus we hebben het maar weggeruimd. Gisteren kwamen ze pas om kwart over twee ‘s middags de kamer uit. De kamer was gisteren een zwijnestal, op zijn hollands gezegd een echte t*****bende. Hoe je in 1 nacht je kamer zo vuil kunt krijgen is ons een raadsel. 
Om 12 uur waren ze vandaag niet uit de kamer te krijgen, na een hoop aandringen konden we om 13 uur een grote mond krijgen en werd de deur dichtgegooid en op slot gedraaid. Uiteindelijk kwam er iemand beweren dat ze hadden afgesproken met de persoon waar ze gereserveerd hadden dat ze tot ‘s avonds gratis de kamer mochten houden. Pepijn had de reservering aangenomen en over zoiets was überhaupt niet gesproken. Tsja, dat was even een tegenvaller dat Pepijn dat geweest was…Toen ik hen meedeelde dat ‘s avonds uitchecken alleen mogelijk was als de volgende nacht betaald werd, aangezien de kamer die nacht niet meer verhuurbaar was, werd er weer met de deuren gegooid. Hierop ben ik de kamer ingestormd en ik denk dat ze aan mijn vuurspuwende ogen wel zagen dat ze nu te ver waren gegaan. Ik stond ook echt op het punt de politie te bellen als ze niet na betaling vrijwillig weg waren gegaan. Het huilen stond Sandra nader dan het lachen toen ze die kamers eindelijk in kon. Gelukkig was er niets vernield of weg, alleen heel heel vies. Wat een tuig!
Nu doen we lekker de deur op slot en gaan we vanmiddag lekker op de bank liggen.

vrijdag 8 januari 2010

Hilton


Het is weer januari, dus het is laagseizoen, en dus is het weer tijd voor Hilton-types, zoals Petra in New York het zo mooi noemt. Dat zijn mensen die eruit zien als Paris Hilton wannabees en gezien de enorme waslijst aan eisen gewoon het Hilton hadden moeten boeken. Van manieren heeft nog nooit iemand gehoord. Het begon er al mee dat de schoothond (type hond Paris Hilton) aan de lijn moest. Nou ja, belachelijk zeg! Vervolgens kwam er iemand klagen dat het raam tochtte in de kamer.
Pepijn erheen. Ja, als je het raam ook niet goed sluit en er daarnaonze handdoeken en fleece dekens tussen probeert te proppen gaat hetraam natuurlijk alleen maar meer open staan. Alle rotzooi er tussenuit, 1 keer goed het raam sluiten en voilá¡, probleem over. Nee dus, hetduurde niet lang voordat er een Oscar-waardige performance aan de baliegegeven werd "het raam floot nog steeds" (spannend als het windstil is) en "dat ze hier geen moment langer wilden blijven". Wij hebben allang meegekregen dat ze vinden dat er niet genoeg sneeuw ligt en dat zedaarom weg willen, en dat ze dus alles aan het verzinnen zijn om het zo te spelen dat ze gratis weg mogen.
Pepijn is dus maar weer gaan kijkenen er is dus echt niets aan de hand, maar hij heeft er toch maar wattochtband tussen geklemd. Toen werd er tijdens het ontbijt geklaagd datde koffie te koud zou zijn. Mijn onschuldige  reactie:"Hoe kan dat nou,het komt net vers uit het espressoapparaat, het dampt in het kopje enik kan het kannetje niet eens vasthouden". Je zag aan de betrapte blik dat ook deze klacht onzin was. Gisteravond was de nieuwste film dat de man zich aan de receptie meldde dat het hier heel erg crimineel was endat ze zich hier onveilig voelden, want iemand had 1 van zijnruitenwisserbladen van zijn VW bus gestolen. 
En nee, dat kon nergens anders dan hier op onze parkeerplaats gebeurd zijn en natuurlijk zaten ze goed vast. Tuurlijk, we zien onze 80-jarige buren al op de motorkapklimmen om iemand z’n wisserblad te stelen. Nou, dan waren het criminele Tsjechen geweest of anders links-radicalen (???). Vervolgens kwam er een hele onverdraagzame tirade over alles wat buitenlands of andersdenkend was (de vrouw is zelf een buitenlandse). Gelukkig voor ons ging de telefoon en droop hij af.
Er ligt wel redelijk wat sneeuw, maar naar de smaak van velen nog steeds niet genoeg. Gisteren belde er iemand op met een vaag verhaalover een ziek kind en dat ze daarom vandaag niet konden komen. Pepijn heel droog:"als u mij even het adres van uw annuleringsverzekering geeft, zal ik daar meteen de rekening naar toe sturen". Euh nee, die hadden ze niet, maar euh…konden ze dan niet gratis 1 dag van te voren annuleren? Toen het antwoord nee was en er geciteerd werd uit de reserveringsbevestiging, kwamen ze vandaag ineens wel. Het zal ons benieuwen. Juist omdat we dit soort taferelen in januari maar al tegoed kennen dat ineens de auto niet start of de hond dood is als erweinig sneeuw ligt, spijkeren we mensen helemaal vast als ze boeken.
De computer omruilen was geen enkel probleem, ik kreeg gewoon eennieuwe mee die het wél doet. We gaan ‘m hard nodig hebben, gezien de enorme vertaalopdracht die we hebben gekregen. Sandra heeft van de dokter het advies gekregen zoveel mogelijk te bewegen en komt zondag weer werken. Ze heeft gelukkig "maar" een verstuikte enkel.

dinsdag 5 januari 2010

Hebben wij weer ...

Het jaar is pas 5 dagen oud, en wij hebben alweer een hoop dingen waarvan meerdere goede vrienden zouden zeggen: "bij jullie gaat nooit iets normaal!"
Ten eerste is onze onvolprezen stagiair vandaag voor de vierde keer in anderhalve week niet gekomen zonder wat dan ook te melden. Pepijn heeft ‘m medegedeeld dat hij maar meteen helemaal mocht wegblijven, want het is beter plannen in de wetenschap dat er niemand komt dan dat je denkt dat er misschien iemand zou kunnen opdagen. Het is de frustratie niet waard.
Dan vond de afwasmachine het zondag wel welletjes geweest, en veroorzaakte een gigiantische lekkage. Er is een rubber ring kapot en die is bij de fabrikant besteld en zou over een paar dagen geleverd moeten worden. Sindsdien wassen we met de hand af. Gelukkig is dit niet een week eerder gebeurd toen we zo vol waren!
Gisteren was ik in Regensburg om een nieuwe computer te kopen. De oude vertoont steeds meer kuren en voordat hij helemaal crasht moet hij vervangen worden. Al helemaal omdat we weer een hele grote vertaalopdracht hebben binnengesleept. Ik ben dus heel blij thuis gekomen met een nieuwe computer. Wat we vandaag ook probeerden, we kregen hem niet aan de gang. Na een belletje naar het achterlijk dure servicenummer kwam de aap uit de mouw dat het niet aan ons lag maar aan de computer. We hebben nu de optie af laten halen door UPS en door de fabrikant laten repareren (krijg je dus weken later dezelfde gare bak weer terug) of de optie helemaal terug te rijden naar Regensburg (heen en terug 220 km) om daar de strijd aan te gaan met de winkelier. Als het deze week rustig is kunnen we misschien voor de tweede optie gaan en gelijk even een middagje naar de uitverkoop. Helaas is morgen weer alles dicht voor de zoveelste katholieke feestdag.
Verder moesten we ook een nieuwe fax hebben en voor deze moet je doorgeleerd hebben. Ik heb de hele dag met de gebruiksaanwijzing gezeten en kom er niet uit hoe je ermee moet faxen. Je kunt er een heleboel mee, maar de optie "gewoon even een fax versturen" staat niet in de handleiding. We studeren morgen even verder.
Ook hebben we een onwillige sneeuwploeg die nu zelfs met startspray niet wil starten, dus we scheppen ook nog eens met de hand alle sneeuw in de bittere kou.
Sandra belt net ook nog op dat ze over een trapje is gestruikeld en haar enkel heeft gekneusd of haar enkelbanden heeft verrekt. De dokter is er in verband met de feestdag ook niet, gaat ook wel even duren voordat Sandra weer mobiel is.
Kortom, het houdt ons weer lekker van de straat.

zondag 3 januari 2010

We hebben het weer overleefd


Ieder jaar denken we dat het nooit meer en heftiger kan worden met de feestdagen. Ieder jaar worden we wat dat betreft wéér verrast.
We hebben het eigenlijk redelijk goed overleefd, alleen met Oud & Nieuw hebben we 2,5 uur geslapen en dat voelen we nu nog steeds. Na twee weken honderden ontbijtjes en honderden avondmaaltijden serveren, honderden handdoeken wassen, duizenden stukken servies afwassen en meters sneeuwscheppen is nu het hotel half leeg.

Het sneeuwt hier gigantisch, en dat is best jammer want tussen kerst en oud&nieuw was het bij tijd en wijlen groen. Het blijft ook nog de hele aankomende week flink sneeuwen. Pepijn komt net weer naar binnen na veel sneeuw scheppen. 
We hadden veel enthousiaste gasten, wat het zowiezo dragelijk maakte om zulke lange dagen te maken. Met Silvester was het beregezellig, we hadden de gasten gevraagd of ze een eigen tafel wilden of wilden delen. Bijna iedereen wilde delen dus hadden we twee grote tafels en een kleinere, en werd het een gezellige boel.