Bayern-Ticket

Wat doe je als je alle tijd van de wereld hebt en het is prachtig zonnig weer maar wel bitterkoud? Dan zoek je een attractie waarbij je warm binnenzit, maar toch zoveel mogelijk ziet. De trein! Nu gaat het hart van Harald, onze treinspotter, meteen harder kloppen… We hebben gisteren een dag met de trein kris-kras door Beieren gereist. De duitse spoorwegen hebben iets heel leuks bedacht: de Ländertickets. Er bestaan dagkaarten waarmee je met maximaal 5 personen een dag onbeperkt mag treinen binnen 1 Bundesland voor een bedrag ergens tussen de 20 en 30 euro (per Bundesland is de prijsstructuur tegenwoordig een beetje anders). In Beieren is het 29 Euro. Dat is dus 14,50 pp, een koopje als je weet dat Beieren 6x zo groot als Nederland is. We zaten dus om 9 uur ' s ochtends al in de trein met als belangrijkste motto "leuk naar buiten kijken, niet plannen en we zien wel waar we uitkomen".Dat is ruimschoots gelukt. Helaas is de fotocamera, die al geruime tijd een stervende zwaan imiteerde, na 1 foto overleden, dus iedereen moet even zijn eigen fantasie aan het werk zetten.

Deze foto uit de zomer hadden we nog op onze computer:

We zijn hier eigenlijk altijd gebonden aan het lokale lijntje Lam (eindstation)-Kötzting-Cham-Schwandorf, een andere treinlijn is hier niet. Indien we een andere spoorlijn willen, moeten we een half uur rijden naar Furth im Wald of Bayerisch Eisenstein. De trein rijdt echter een zeer pitoreske route langs de rivier de Regen en het is altijd echt een genot om op het gemakje uit het raam te kijken. Tot Kötzting hadden we de hele trein zelfs voor onszelf, er zat echt niemand anders in. In Schwandorf besloten we richting Nürnberg te reizen, niet als einddoel maar als doel daar over te stappen. Op de spoorkaart zagen we nog voor Nürnberg een aftakking richting Bayreuth en dat leek ons wel wat. We stapten dus uit op het flitsende station van Hersbruck re.Pegnitz, om te constateren dat de trein naar Bayreuth echt nèt weg was en de volgende over een uur kwam. Hierop besloten we dat er iets aan de rommelende magen gedaan moest worden, en gingen dus op zoek naar een lunch. Al gauw vonden we een zeer sfeervolle Italiaan met een erg goedkoop en goed middagmenu. Aangezien we inmiddels erg verkleumd waren leek een warme lunch ons wel wat. Binnen het uur hadden we ons heerlijke bordje verse pasta verorberd en verlieten we het nogal stille Hersbruck. Vandaag even Googlen en het blijkt dat Hersbruck een interessante historie heeft en een aantal interessante musea (mooi kasteel, een oldtimer museum, een interessant kunstmuseum, een treinenmuseum, en een voormalig SS-concentratiekamp met onderaardse vliegtuigmotorenfabriek). Maar ja, aangezien alle VVVs in Beieren er een handje van hebben het weekend dicht te zijn wisten we dat niet. We moeten duidelijk nog eens terug.

Het werd dus Bayreuth. Daar hadden we de keus tussen er een uur en een kwartier doorbrengen of drie uur. We wilden namelijk verder richting Weiden, in plaats van weer dezelfde weg terug. Een andere keus qua trein was er niet. We konden met moeite drie uur doodslaan in Bayreuth, maar 1 uur was te weinig geweest. Omdat Bayreuth een zeer prominente Nazi-stad was in de Tweede Wereldoorlog is de stad in 1945 platgebombadeerd. De opera en het markgravenslot hebben het redelijk overleefd, voor de rest is er weinig. Na een lekker taartje en een beetje winkelen (Pepijn heeft nog schoenen gekocht) pakten we de trein naar Weiden. Daar moesten we 20 minuten wachten voor de trein naar Schwandorf. We werden getrakteerd op een erg mooie trein, de Alex. Inmiddels was het buiten erg donker, dus hier hebben we niet zo veel meer kunnen zien van het landschap. Op zich niet zo erg, want we zijn wel eens vaker met de auto naar Weiden geweest. Toen de trein Schwandorf naderde werd er keurig omgeroepen in de trein "de trein naar Lam via Cham staat gereed op spoor 2". Wat een service! Een vlekkeloze overstap volgde en exact 12 uur na station Lam te hebben verlaten waren we weer terug. In het weekend is er 's avonds niet veel keus met treinen naar Lam, dus we moesten met deze trein mee: het alternatief was 3 uur doodslaan in Schwandorf of Cham. Het was bitter koud, dus die pizza thuis in de oven gooien was toch wel erg aantrekkelijk, in plaats van in Cham eten. Het was een leuke, maar vermoeiende dag. Zeker voor herhaling vatbaar!

Koopje!

Vandaag zijn we maar even gelijk naar de opticien gereden. Ze konden niets raars ontdekken aan de bril, maar gaan de glazen terugsturen naar de fabrikant. Wordt vervolgd!

Het was prachtig zonnig weer, dus zijn we naar het centrum van Cham gereden, waar we niet zo vaak komen. Cham is natuurlijk een echte grote stad (ahum…), dus heeft betaald parkeren. Het normale tarief is € 0,50 per uur, maar als je bereid bent 100 meter meer te lopen kun je in de grote parkeergarage staan voor € 0,20 per 4 uur (ja, dames en heren, u leest dit goed!). Volgens mij kost het neerzetten van een parkeerautomaat, de stroom, het papier en de inkt van het bonnetje uitprinten, en de persoon die de automaat moet legen meer dan dat het opbrengt. In het hart van de binnenstad geldt natuurlijk het "hogere" tarief. Die automaten hebben wel een schattige functie: een knop met "kortparkeren". Druk je daarop, dan krijg je een gratis bonnetje voor een kwartiertje of half uurtje voor een korte boodschap. Wij hadden even een uitsmijter gegeten in het restaurant van het Frey warenhuis (ja, ja , een echt warenhuis, Cham doet steeds meer mee in de vaart der volkeren!). Toen we buiten kwamen stond daar een auto met verlopen bonnetje, mét parkeerboete onder de ruitenwissers. We waren toch wel nieuwsgierig: een parkeercontroleur hebben we in dit deel van de wereld nooit kunnen ontdekken, en hier stak gewoon een kant en klaar ingevulde acceptgirokaart (echt waar!) onder de ruitenwissers vandaan. Nou, nou, de straf was echt astronomisch: de vlerk die het zich had verwaardigd zijn bonnetje te laten verlopen moest maar liefst 5 hele euries overmaken! Schattig hè? Soms is het zo leuk om in een onschuldig kneuterig deel van de wereld te wonen….

Opleving

Na een lange rustige periode zijn we ineens wat voller. Gisteravond hadden we het hotel halfvol, een enorme prestatie voor het laagseizoen. Vandaag checkt bijna iedereen uit en morgen na het ontbijt zijn we zelfs het weekend leeg. Dat is dan weer heel raar, meestal heb je in het laagseizoen juist het weekend gasten en doordeweeks niet. We vieren dit weekend Pepijn's verjaardag dan maar een week te vroeg, hij is volgende week vrijdag jarig (hij wordt al weer 42!) en dan hebben we gasten. We bedenken nog even wat we gaan doen, want het is buiten -14 en bovendien is het budget op dit moment al net zo subzero als de temperaturen. Vrijdag of zaterdag moeten we natuurlijk in ieder geval even naar de opticien.

Gisteravond hadden we eters van buiten: Nederlanders die hier in de buurt een appartement bezitten. Zij blijken trouwe lezers van de weblog te zijn. We hebben vreselijk gelachen toen ze binnenkwamen en met een vette knipoog gebakken carpaccio bestelden. Ze hadden een ander stel meegenomen: zij is Nederlandse en werkt bij glaswinkel Weinfurtner in Arnbrück, hij is een Beier van hier. De arme jongen had een moeilijke avond met al dat nederlands wat over de tafel vloog. De andere hotelgasten konden er in ieder geval geen chocola van maken wat dat rare giecheltaaltje nou was wat wij ineens bleken te spreken.

Pepijn krijgt net bericht over een wel heel bijzonder verjaardagskado: op 4 maart komt de hotelinspectie langs voor de verlenging van de hotelsterren. We zijn heel benieuwd of het 3S wordt of toch "gewoon" weer 3 sterren.

Voorjaar in de bol

Het is vandaag buiten fantastisch zonnig. Zo heerlijk dat je er voorjaarsschoonmaak-ideeen van krijgt. Ik zag dat de ramen van de balkonkamers (die in de winter niet gebruikt worden) wel een sopje konden gebruiken. Tijdens het lappen werden ze echter geheel ondoorzichtig en er ontstond een laagje op. Pepijn lag in een deuk:" Natas, het is buiten -9, natuurlijk vriest het water meteen aan het raam vast". Na 1 kamer heb ik het ramen zemen dus maar opgegeven…. Het gordijnen wassen vordert langzaam. Ik heb Pepijn nodig om te helpen ophangen, aangezien ik door de chronische RSI in mijn armen niet zo lang mijn armen omhoog kan houden. De benedenverdieping is nu gedaan, we hebben alle gasten deze week een kamer op de bovenverdieping gegeven omdat het er toch wat meer zijn, en zo hebben wij wat meer tijd om die kamers even goed door te lopen.

Morgen kunnen we niet van het mooie weer genieten. We hebben halfpensiongasten waarvoor we contractueel ook op dinsdag moeten koken. Daar zijn we toe gedwongen door onze nog niet genoeg afgekraakte touroperator. De bedoeling was wel dat we onze ene vrije middag in de week zouden opgeven voor een vol restaurant, en niet voor 2 mensen. Nou ja, die gasten kunnen er niets aan doen, die krijgen gewoon de volledige service. Hoe het er nu naar uit ziet, is het komend weekend heel erg rustig, dus dan halen we de verloren rustdag wel weer in.

Katja vindt het buiten ook maar koud. Ze gaat onder de bureaulamp in kantoor zitten, roept hard mauw en kijkt naar de schakelaar. Als je het halogeenspotje namelijk aanzet, is het lekker warm voor een kat. Bovendien zit ze dan direct op aaiafstand van de persoon die zit te typen….Naast mij klinkt een luid geronk. Het leven van een kat is goed.

Bonuskat

Gisteravond ploft Pepijn op de bank na de gedane arbeid. Er ligt een kat in de kattenmand bij de verwarming. Wacht eens…wij hebben toch geen rode kater? Hij rent bij het zien van Pepijn hard naar het kattenluikje en verdwijnt naar buiten. Onder de bank liggen onze helden te bibberen. Ik heb het luikje maar op slot gedaan vannacht. Jammer voor onze poesjes, maar als je je territorium niet verdedigd moet ik het doen. Ik begrijp de kater wel, het is buiten waterkoud en het sneeuwt af en toe een beetje. Ik zou ook een warme plusche mand bij een verwarming zoeken. Hij is overigens wel lief en doet helemaal niets, maar een derde kat is toch wat veel.

Ondertussen is het hier heel erg rustig. Het weer helpt niet echt mee natuurlijk, en bovendien is de carnavalsvakantie pas over 2 weken. Volgende week lijkt het wat drukker te worden. Pepijn is enthousiast bezig met van alles. Hij heeft eergisteren veel werk aan de sauna gedaan (die doet het weer) en gisteren heeft hij het hele receptiekantoor uitgemest. Ik ben gisteren gordijnen aan het wassen geweest en ben steeds druk aan het strijken. Ik heb grote stapels tafellakens van de feestdagen die ik al gewassen had, maar die nog in de stijfsel moeten en dan gestreken. Het is altijd een hoop werk.

De moeilijk etende gasten zijn gisteren uitgecheckt. Helemaal happy, fooi gegeven, bedankt voor het lekkere eten. Begrijp jij 'm, begrijp ik 'm….

Gisteren belde de opticien dat mijn nieuwe bril klaar was, dus ik ben direct naar Cham gereden. Ik moest bij de winkel naast de opticien toch nog iets ruilen. Vorige week dinsdag hadden we een bril gezien bij een opticien in Deggendorf. We vonden hem leuk, maar het was de eerste winkel en we wilden nog even verder kijken. Toen we na een rondje stad terug kwamen bij de winkel was hij al dicht. Woensdag was ik in Cham bij de boekhouder en aan de overkant is een klein winkelcentrumpje. Daar hadden ze een opticien van dezelfde keten. Tot mijn grote verrassing stond daar dezelfde bril op het rek, en tot mijn nog grotere verrassing was het montuur daar in de aanbieding. Meteen heb ik mijn ogen laten opmeten en de bril besteld. Het recept was nagenoeg hetzelfde: rechts helemaal hetzelfde, en links was de sterkte een 0.25 minder en de cylinder 0.5 meer.
Gisteren bij het opzetten van de bril merkte ik het al in de winkel: mijn rechteroog ging meteen tranen en ik zag alles in een waas. Het was alsof de muren scheef stonden en ik alles in een soort film zag. Foute boel dus, en het leek echt van het rechterglas af te komen. Ik heb dus meteen geklaagd, en de medewerkster heeft alles nagemeten (oude bril, nieuwe bril en ogen). Volgens de winkel was alles in overeenstemming met het recept. Hoe kan het dat de sterkte van het rechteroog hetzelfde is gebleven maar dat ik zo'n heftige reactie kreeg? Ermee naar huis rijden ging echt niet. Thuis heb ik hem opgezet en nadat ik tegen het keukenkastje was opgelopen en in de voortuin in de struiken náást het tuinpad belandde heeft Pepijn mij gesommeerd de bril onmiddellijk af te zetten. 's Avonds met TV-kijken heb ik nog een poging gedaan, met als resultaat knetterende koppijn en een pijnlijk trekkend en tranend rechteroog. Mijn rechteroogspier doet de volgende ochtend nog steeds erg zeer. Volgende week kan ik dus gewoon weer terug naar Cham, dit pik ik niet. Er heeft óf iemand tegen mij staan liegen óf er was iemand erg incompetent.

Halfpension

We hebben het al vaker gezegd: mensen die halfpension boeken zijn meestal diegenen die helemaal niets lusten. Avontuurlijke mensen boeken namelijk geen halfpension bij een reisbureau, die kijken wel wat er te happen is in het hotel, en anders zoeken ze een eetgelegenheid buiten de deur. Het zijn juist de onzekere types die voor alle dagen van het verblijf vooraf eten bestellen. Wij hebben een aantal jaar geleden al besloten dat wij geen pakketten met halfpension meer via externe kanalen verkopen, alleen op onze eigen website waar het menu duidelijk staat vermeld. Helaas wil onze waardeloze touroperator alleen pakketten met iedere dag halfpension aanbieden. Tot nu toe is dat vaak een probleem gebleken, aangezien hun doelgroep duidelijk niet de onze is. Voor die anderhalve man en een paardenkop die we via hen krijgen ga ik echt niet iets anders aanbieden wat ons concept niet is.

We hebben weer zo'n stel…zucht….Ze stonden hier bij het inchecken al moeilijk te doen of ze 's middags geen warm konden eten. a) dat heeft u niet geboekt en b) dat bieden we niet aan. Nou, dan maar om half 6 eten. Je gaat drie dagen achter elkaar kippensoep zitten eten, want je lust niets anders: geen tomatensoep, geen champignonsoep, geen ander voorgerecht, nee echt heeeelemaal niks. Waarom boek je een driegangenmenu als je geen nagerechten eet en je ook geen koffie of thee toe wilt? We hebben naast ons dagmenu (door schade en schande wijs geworden) ook een vast menu met simpele dingen zoals gehaktballen of zalm. Ook dat was te moeilijk. Vervolgens bestel je van het dagmenu eendenborstfilet met bosvruchten-cassislikeursaus en klaag je dat de saus zoetig smaakt. Ze hield er maar niet over op. Vanmorgen bij het ontbijt begon ze er weer over. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat juist dit specifieke gerecht al jaren op onze kaart staat, een grote renner is en we er alleen maar complimenten over krijgen.

De nieuwe saunasturing is net geleverd. Pepijn kan dus straks meteen aan de bak en hem inbouwen. Met een beetje geluk doet de sauna het dan vanavond weer.

Botte e-mail

Soms helpt het als Pepijn zijn nederlanderschap even helemaal waar maakt. Nederlanders staan tenslotte bekend om het feit dat ze direct en eerlijk, maar daardoor een beetje bot zijn. Vooral als ze vinden dat ze onheus bejegend worden, en helemaal als er geld in het spel is, komt de geest uit de fles. Ik kan er ook wat van, maar soms helpt het engelse bloed wel eens om de zaak nog even af te remmen. Gisteren had ik de boekhouding gedaan, en dus kon ik Pepijn vertellen dat onze waardeloze touroperator al weer niet op tijd de openstaande rekening had betaald. De eerste afrekening was al een drama, daar hebben we 2 maanden op moeten wachten door een groot assortiment aan smoezen, en we waren vast besloten niet weer 2 maanden op ons geld te wachten.

 Vanmorgen toen ik uit bed kwam had Pepijn een botte email geschreven aan de touroperator en er als attachment een rekening bij gedaan, met aanmaningskosten en boeterente. Hij heeft er ook in gezet dat als dit zo door ging, we aankomende gasten met een voucher van hen voortaan hier bij checkin om geld gingen vragen. Om 15 uur moest ik even voor iets anders internetbankieren, en tot onze grote lol zagen we een spoedoverboeking, mét boeterente en inkassokosten. Kijk, dan helpt het dus om de zaken onduits aan te pakken…

Vandaag hebben we Ruhetag, maar we wachten op een aankomst. Pepijn is heerlijk aan het klussen. Hij bouwt een afgescheiden ruimte in de bijkeuken en is druk aan het verven, timmeren, boren, de elektra verleggen, enz. Het bedieningspaneel van de sauna heeft een storing, er is een nieuw onderdeel besteld wat deze week binnen zou moeten komen. De sauna is dus tijdelijk buiten gebruik en Pepijn heeft de kans waargenomen om de kitranden in de douche te vernieuwen. De douche in de saunaruimte veroorzaakte steeds een beetje lekkage en we hopen dat dat nu opgelost is.

Zuchtmeisje

Een zuchtmeisje is eigenlijk een benaming voor een Franse zangeres die zo zuchtend zingt. Wij hebben ons eigen zuchtmeisje: een van onze medewerksters praat zeer zuchtend als ze iets van ons wil. Het werkt averechts bij mij: ik heb liever dat ze gewoon zakelijk zegt "Ik kan niet komen vandaag" of "Ik heb geld nodig", dan dat er heftig gezucht wordt, gevolgd door een klagelijke litanie van een paar minuten met veel gezucht dat de kinderen ziek zijn, de hond heeft overgegeven en dat de auto alweer niet start. Vanmorgen was het weer zo ver, om half 8 hing ze aan de telefoon dat er weer een kind ziek was. Die kinderen moeten vreselijk ongezond zijn, die zijn echt iedere keer ziek. Dat wordt dus weer zelf stofzuigen vandaag. Grrr….

Verder is de uitnodiging voor het feestweekend in Berlijn binnen. We wilden er wel heen, maar toen we het rationeel gingen bekijken hebben we toch besloten niet te gaan. Te ver voor twee dagen, en veel te duur. De desbetreffende vrijdagochtend zouden we nog vertrekkende gasten hebben. Zelfs als die vlot de deur uit zijn, kunnen we nooit op tijd in Berlijn zijn voor het vrijdagavond-programma: 600 km plankgas scheuren en dan te laat binnen komen rennen. De volgende dag begint de feestelijke uitreiking al redelijk vroeg, en zien we dus niets van Berlijn (Pepijn is nog nooit in Berlijn geweest, beetje zonde dus). Op zondag hebben we aankomende gasten met halfpension, dus je moet een redelijke tijd thuis zijn om ze op te vangen en te koken. Dat betekent dat we uiterlijk 8 uur 's ochtends moeten uitchecken (fijn na een late avond) en dan weer 600 km moeten terugscheuren. We hebben ook eens even opgeteld wat dat weekend ons gaat kosten: 2 nachten hotel, feestelijk diner met de collega's, theatervoorstelling met de collega's, 2x lunch onderweg, veel drankjes, 1200 km diesel verstoken, parkeerkosten, openbaar vervoer in Berlijn, en dan natuurlijk nog de prijsuitreiking. Tel daar de gederfde inkomsten bij op omdat het hotel op vrijdag- en zateravond dicht moet (het is rustig, maar in het weekend heb je altijd wel wat gasten), en je komt al snel boven de 1000 euro uit. Kuch…kijk, daar ga ik nou heel hard van zuchten….

Het zit in het water....

De bandensporen op ons grasveld zijn nog vers, of we hebben vandaag alweer onze portie rare snuiters gehad. De leukste was deze email: "Ik wil graag mijn hotelvoucher '3 dagen met ontbijt in het Kuurhotel in Spiegelau' woensdag bij u inwisselen. Heeft u dan nog wat vrij?" En dat stuur je naar Hotel Haus am Berg in Lam….Op de vraag of hij wel het goede hotel had hebben we nooit meer iets gehoord.

M'n grasveld!!!

Gasten blijven je verbazen. Vandaag hadden we er eentje waar we nog steeds een beetje verdrietig van zijn. Een aankomende gast is onze voortuin geheel ingereden: door de aarde, over het wandelpad, over het grasveld en is in onze voortuin voor de gevel bij de kamers tot stilstand gekomen. Er loopt nu een diep bandenspoor over het gras wat zeker tot ver in het najaar nodig gaat hebben voordat er weer gras op groeit. De gast sluit zijn auto af en komt rustig naar binnen gewandeld. Vervolgens vraagt hij ook nog of hij de auto zo kan laten staan. "Nou, u staat overdwars midden in de voortuin, er kan niemand meer de trap naar de parkeerplaats op of het tuinpad gebruiken, bovendien is dit niet goed voor het gras, dus we zouden graag willen dat u uw auto uit onze voortuin haalt". En niet begrijpen wat nou het probleem is hè? Dit is een bejaarde wiens rijbewijs ze onmiddellijk moeten afnemen…..

Hoeveel sterren??

Iedere drie jaar moeten de hotelsterren vernieuwd worden. Logisch, in drie jaar kan er een hoop veranderen, zoals verbouwing, achterstallig onderhoud of zelfs wisseling van eigenaar of pachter. Je vult een vragenlijst in en dan komt er een commissie controleren. Dit grapje kost je elke 3 jaar 500 euro. Aan de hand van de vragenlijst kun je zelf inschatten waar je gaat uitkomen qua sterren en eventueel wat kleine dingetjes veranderen. Gisteren kregen we een fax van de Beierse hotelsterrenkeuring: "Wij hebben besloten om u voorlopig op basis van de ingevulde vragenlijst Drie Sterren Superieur te verlenen. Uiteraard hangt de uiteindelijke verlening af van de beslissing van een commissie die u in de komende weken zal bezoeken". Euh…. ook wij hebben de puntenlijst en een rekenmachine, en wij komen met de beste wil van de wereld niet aan de 3+… We zouden ruim in aanmerking komen voor de 3 sterren, wat we nu ook hebben. Het zal ons benieuwen wat de commissie vindt. We hebben samen besproken dat als ze ons de 3S geven dat we het bord wel aan de gevel hangen, maar dat wij voorlopig bij reisorganisaties en hotelwebsites met 3 sterren blijven werven, aangezien wij vinden dat dat beter bij de inrichting en sfeer van ons hotel past. We hebben op dit moment op bijna alle beoordelingssites een 8,2 of 8,3, en dat willen we graag zo houden. Een te hoge sterrenklassificatie kan makkelijk tot teleurstellingen leiden en dus slechte recensies.

Sinds gisteren zie ik er nog 10 jaar jonger uit. Mensen schatten mij zowiezo vaak geen 37, maar eerder ergens tegen de 25-30. Nu ik een slotjesbeugel heb in mijn onderkaak, denkt iedereen helemaal dat ik 17 ben. Een slotjesbeugel heb je als kind, niet als volwassene…. Het was een lange zit bij de orthodontist. Gelukkig was parkeerbeheer in Viechtach niet langs de auto geweest, dan had ik een vette bon gehad… De beugel zit onprettig, maar niet dramatisch. Het vervelendste was het implanteren van een pin. Omdat ik nogal veel tanden mis aan de achterkant van de onderkaak, moet de beugel aan iets anders worden bevestigd. Na de orthodontist ging ik nog even boodschappen doen. Ik wilde de hele Aldi wel bij elkaar gillen, zelf met zware pijnstillers die ik standaard in mijn tas heb. Bij de kassa stond ik letterlijk te klappertanden van de pijn. Gelukkig is het een stuk beter inmiddels. Nu heb ik weer last van het uiteinde van mijn beugel, want die loopt bij mij natuurlijk niet helemaal door naar achteren door ontbrekende tanden, en prikt het ijzerdraad lelijk in mijn wang. We moeten maar even creatief worden met gereedschap uit de werkplaats….

Verder is het hier aan het dooien, natuurlijk weer precies het weekend van het WK slalom voor dames op de Arber. De hele week was het berekoud en eergisteren hadden we nog een pak sneeuw erbij, en vanaf het midden van de aankomende week gaat het weer sneeuwen. Zucht! De timing is weer perfect. De Worldcup doet bij ons nooit veel qua gasten. De meeste toeschouwers komen uit de eigen regio.

Alles gaat z'n gangetje

Het is rustig, vrij normaal voor de tijd van het jaar. Vandaar dat het ook een tijdje rustig geweest is op de weblog. Een andere reden is dat er vrienden van Harald te logeren waren op hun heen- en terugreis naar/van Oostenrijk, die inmiddels in de loop der jaren ook wel meer dan alleen bekenden van ons geworden zijn. Veel te gezellig dus!

Er ligt hier nog steeds veel sneeuw en het is ook erg koud, maar nieuwe sneeuw is er (gelukkig) even niet bijgevallen. We vermaken ons prima binnenshuis. De afgelopen week ben ik druk bezig geweest met de kwartaal- en jaarafsluiting en gisteren heb ik alles naar de accountant gebracht. Zo, dat was 2010! Pepijn is in de badkamers de voegen opnieuw aan het kitten. Iedereen weet van zijn eigen badkamer dat het af en toe moet gebeuren omdat de kit verkruimeld, niet meer goed hecht of in dit geval lelijk verkleurd. Wij hebben dan gelijk 16 badkamers te doen. Verder is Pepijn druk bezig om onze nieuwe website steeds leuker en beter te maken. Tot nu toe eerst in het duits, want we hebben in de winter nauwelijks buitenlandse gasten. Dat gezegd, we hadden het weekend Nederlanders en nu hebben we Hongaren, maar dat is vrij uitzonderlijk.

Gisteren zijn we niet samen weggeweest. Pepijn had behoorlijk slaapgebrek door de gezelligheid de afgelopen dagen, dus hij wilde niet mee naar de accountant en bovendien was het waterkoud. Daarnaast hadden wij gisteren en vandaag de organisatie van het activiteitenprogramma. Gisteren moest Pepijn dus 15 lunchpakketten maken en standby staan voor kleine hand- en spandiensten bij het sneeuwschoenwandelen, en vanavond moeten we de Glühwein schenken en het kampvuurtje aansteken bij de nachtwandeling.

Maandag heb ik bij de tandarts afgehapt en nu worden de tandjes gemaakt. Over een paar weken kan ik dus echt weer lachen. Vrijdag gaan we voor de volgende lading blik naar de orthodontist, dan komt als alles goed is de beugel.