Al weer april!

Wat gaat de tijd toch snel, het is al weer april!
De afgelopen weken was het hier erg druk, en de komende 2 weken blijft dat zo. Dan valt het midden april ineens op z`n gat, een heel aantal collega's gaan ook in april meerdere weken dicht wegens gebrek aan klandizie. Wij gaan de derde aprilweek heel even de midweek naar Nederland, omdat een vriend gaat promoveren. Als je toch leeg bent, dan kun je daar makkelijk bij zijn. We missen van vrienden en familie al genoeg verjaardagen, bruiloften, geboortes, begrafenissen en andere hoogtijdagen. Zo kom je jaren niet in Nederland, en dan ineens 4x in een half jaar.

Inmiddels is het hier stralend weer, zo´n 21 graden. We verheugen ons nu al op dinsdag, dat wordt een goede wandeldag. Vorige dinsdag was het beestenweer, dus was het niet erg dat we dringend naar de groothandel moesten voor een paar dingen. De gasten hadden alles opgegeten met Pasen. De wasmachines waren bij de Metro in de aanbieding, en het is hier al een paar maanden improviseren met een wasmachine te weinig, dus hebben we gelijk voor een leuke prijs een nieuwe ingeladen. De oude had ik in augustus 2006 bij dezelfde groothandel meegenomen, en die begon dus na een hard hotelleven van 9,5 jaar zodanige kuren te vertonen dat hij onbruikbaar was geworden. Voor een huishoudmachine een hele respectabele leeftijd, gezien wat ik er allemaal mee doe. We hebben nu hetzelfde merk als onze grote machine, over die Bauknecht ben ik heel tevreden, en over de nieuwe ook.

We merken aan dit soort dingen dat we hier al bijna 10 jaar zijn. Artikelen die we meteen aan het begin gekocht hebben, beginnen het nu op te geven of wel erg oud te worden. Onze auto hebben we destijds als jonge tweedehands gekocht, die is nu 12,5 jaar oud en heeft over de 250 duizend km op de teller. Hij rijdt nog heel fijn maar het wordt best spannend of hij de TÜV (APK) nog haalt. Eigenlijk hopen we hem minimaal nog 2 jaar op de weg te houden tot de volgende keuring in mei 2018. De sneeuwloze winter was geen vetpot, dus we zitten even niet op grote uitgaven te wachten. Deze week begon het waterkokertje in de keuken te lekken. Die heb ik van mijn ouders kado gehad toen ik vanuit de studentenflat naar mijn eerste echte huis in Amsterdam verhuisde, bijna 20 jaar geleden. Zo stevig maken ze die dingen tegenwoordig niet meer. We hadden in de opslag nog een andere staan, dat is een rotding, maar voorlopig doen we het er even mee.

Deze week hebben we het terras weer buiten gezet, de planten uit de overwinter-opslag gehaald, de parkeerplaats geveegd en nog een paar van dat soort dingetjes. De gemeente heeft de bomen eindelijk gesnoeid op de helling. Die staan langs de weg op hun land, die zijn niet van ons, maar in de herfst kregen we ineens een beetje een onvriendelijke brief dat we "onze bomen moesten snoeien" omdat die het verkeer bellemmerden. Pepijn heeft even een gezellig informeel praatje met de burgemeester gemaakt (Hoi Paul, ... ) tijdens de toerismevergadering (zo doe je dat hier), er is iemand van de gemeentewerken langs geweest om te kijken waar de grenslijn dan ligt (wij hebben hier in Beieren allemaal grensstenen langs de grenslijn liggen). Toen werd het ze ineens duidelijk dat het hun eigen bomen en struiken waren die de straat smaller maakten, en dat ook nog er een paar rotte bij waren die bij een volgende storm klaar stonden om voor een volledige versperring te zorgen. Tijd dus om in te grijpen - maar wel door de gemeentewerken en niet door ons.
Het is nog erg vroeg in het seizoen en nog niet allemaal even groen, maar het ziet er alvast een stuk beter uit.