ons hotel

dinsdag 20 maart 2018

En toen ineens werd alles anders....

En wéér hadden we geen sneeuw, en dus geen boekingen. We hebben goede gesprekken gehad, en zijn midden januari na een hele nacht praten tot de conclusie gekomen dat we zo niet verder wilden en ook niet konden. Als je geen reserveringen en dus geen inkomsten hebt, dan duurt de winter heel erg lang. Iedere winter op je reserves van de zomer interen, en iedere winter alles verbouwen om bezig te blijven, is natuurlijk mogelijk, maar na het zoveelste jaar wordt dat ook een keer vervelend. Klimaatverandering is een feit, en dat heeft invloed op wintersportregio's.
Ik heb geprobeerd in de omgeving te solliciteren, maar gezien de algehele malaise in de hele omgeving was dat heel erg moeilijk. Bovendien hadden we eigenlijk de conclusie al getrokken dat we niet in Beieren wilden blijven, misschien zelfs niet eens in Duitsland. We hebben een aantal vrienden in Nederland die een groot probleem hebben gehad met het vinden van een nieuwe baan en met woonruimte, dus dat ging hem ook niet worden.

Een week na onze beslissing zaten we in de auto naar Engeland. Ik ben engelse, ik heb hier familie, en die had ons verzekerd dat we hier snel een baan zouden vinden, zeker met onze talenkennis en ervaring. De eerste twee weken mocht ik blijven logeren bij familie, toen hadden we onze eigen geweldige apartement in een topwijk. Een week later kon ik al aan mijn baan beginnen als engels- en duits- sprekende callcentre medewerkster. OK, geen droombaan, maar een aardig beginnetje om de huur te betalen. Inmiddels ben ik na 6 weken het dagelijkse vroege opstaan, de regelmatige werktijden en het de hele dag zitten al erg zat, dus een hotel of airline of zo zou toch wel weer leuk zijn. Maar dan wel in loondienst met een vast inkomen, en geen 100 uur per week meer.... Pepijn zoekt sinds deze week ook ijverig naar een baan. Gezien de positieve reacties die hij krijgt, heeft hij vast ook snel een baan.

Pepijn is inmiddels al 3 keer heen en weer geweest. Voordeel van de grote auto is dat er iedere keer veel dozen mee konden, dus dat we hier best wel aardig ingericht zijn inmiddels. We hebben tweedehands ook een hoop leuke meubeltjes gevonden, dat scheelde een hoop rommel verhuizen. Er zijn al redelijk wat kijkers geweest voor het hotel, en een aantal hebben ook een bod uitgebracht, dus we weten dat het eigenlijk verkocht is, alleen nog niet aan wie. We hebben een goede makelaar die alles voor ons regelt, en we hopen dat we midden april bij de notaris zitten. Dan zijn we vrij om ons nieuwe leven - in weer een nieuw land - écht goed te beginnen, zonder oude ballast.

Het is gewoon heel raar, en heel snel, gelopen. We hadden tot midden januari helemaal geen plannen om te stoppen met het hotel, en als het aan ons had gelegen waren we nog wel even door gegaan. Ineens kwam er iets nieuws op ons pad en daar zijn we helemaal voor gegaan. Het hotel lijkt een vage herinnering, iets uit een ander leven. We hebben het 11 jaar en 8 maanden met heel veel energie en liefde gedaan, en nu missen we het niet eens. Ik heb nog geen moment spijt gehad dat we gestopt zijn, en ik weet dat Pepijn er net zo over denkt. Ik heb Duitsland nog geen dag gemist, en ik hoef er wat mij betreft ook nooit meer heen. Allemaal echt heel erg raar, maar misschien een teken dat we er onbewust echt gewoon klaar mee waren. Het waren prachtige jaren, en daar hebben we ook geen spijt van. Nu is het even belangrijk om weer even wat tijd te maken voor elkaar, voor de familie, en de gewone dingen in het leven die we nauwelijks konden doen als het hotel open was, zoals afspreken met kennissen of samen ergens heen gaan.

Dit betekent natuurlijk ook dat er na 12 jaar een eind komt aan deze weblog. Soms was het lastig om de tijd en energie te vinden om wat te schrijven, en het bloggen is in de loop van de tijd ingehaald door social media. Toch zal ik het missen. De afgelopen maand hebben we zoveel leuke reacties gehad van mensen die het jammer vonden dat er geen nieuwe blog was, we wisten niet dat er zoveel mensen meelazen. Er is een bekend duits spreekwoord "men ontmoet elkaar altijd twee keer in het leven".... Daar gaan we dan maar even van uit.....