ons hotel

dinsdag 30 januari 2007

Lawaaibak

Vandaag zijn de lagers van de motor in de koelcel gerepareerd. De koelcelmotor resoneerde tegen de muur van de kamer ernaast, die we als nieuwe gastenkamer wilden inrichten. Al eerder was er een nieuw schoepenrad ingezet en een rubber mat geplaatst, maar dat had onvoldoende geholpen, dus was de hele motor gistermiddag gedemonteerd en meegenomen naar de werkplaats om de lagers te reviseren. Toegegeven, het is nu allemaal een stuk stiller, maar je kunt de kamer ernaast nog steeds met goed fatsoen niet verhuren. Geweldig plan de vuilnisbak in, zullen we maar zeggen….

Nu zijn we dus bezig om al onze plannen te veranderen: als we van de geplande hotelkamer de bibliotheek/speelkamer maken, als we dan van de geplande bibliotheek de sauna maken, dan kunnen we van de geplande saunaruimte de vergaderzaal maken, en dan kunnen we op de plaats van de geplande vergaderzaal de familie-hotelkamer maken die naast de koelcel niet kan. Volgt iedereen het nog? De bibliotheek wordt groter dan gepland: lezen bij het geluid kan wel, maar als je in bed ligt, erger je je eraan.
De sauna wordt kleiner, waardoor er geen ruimte is voor een solarium, maar dat vreet toch stroom en in alle hotels waar we gewerkt hebben werd er nauwelijks gebruik van gemaakt. De familiekamer die wel gebouwd wordt in die gang, krijgt een achterlijk grote badkamer, maar daar verzinnen we wel iets leuks mee.
We hebben zojuist in de beoogde fitnessruimte de schrootjes van het plafond gehaald, en voila, 22 cm gewonnen! We waren erg bang dat er een gast met z’n kop door het schrootjesplafond zou gaan als hij iets te enthousiast op een loopband ging staan springen, maar dat is nu echt onmogelijk geworden.

maandag 29 januari 2007

Hushoudelijke ongelukjes

Soms heb je van die dagen, dat het eigenlijk tevergeefse moeite was om uit bed te komen. En als je moe bent, dan doe je soms domme dingen. In ons geval ging het om huishoudeijke beginnersfouten. Ik dacht dat het een geweldig idee zou zijn om de niet-volle wasmachine met witte was bij te vullen met andere kleuren. Túúrlijk, alles was al zo vaak gewassen, daar kwam echt geen kleur meer vanaf…. 
Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat Pepijn een nieuw paar sokken in de wasmand had gedaan. Gelukkig zaten er niet al te veel witte – pardon grijze – zaken in de trommel, dus de schade viel nog mee. We hebben nog een poging gedaan met Vanish, maar ook dat kon de zaak niet meer redden.

Pepijn zou even snel wat te eten maken, niet te moeilijk, want we waren per slot van rekening moe. Hop wat worstjes in de pan, en snel even tussendoor het internet checken. Die worstjes zijn geheel verkoold in de biobak verdwenen…..Het eten werd dus vanavond nóg heerlijker dan al de bedoeling was. Beginnersfouten, dat is al jaren niet gebeurd! Gelukkig hadden we geen gasten: "Eh, die zwarte rookwolk die nu uit de keuken komt, dat wàs uw avondeten…."
Nou ja, de eerste twee rijen stenen staan voor de nieuwe muur in de privé-gang die nu hotelgang wordt. En toen was het cement op…. We moeten dus verplicht morgen of overmorgen naar een bouwmarkt, kunnen we gelijk cellenbetonblokken halen, die zijn ook bijna op. We hopen deze week een heel eind te komen met die gang, hoe eerder die klaar is, des te eerder kunnen we de extra (familie)kamers gaan verhuren. 
Niet dat er veel vraag naar kamers is op het moment….. Het is vandaag keihard gaan regenen, dus de sneeuw is grotendeels weggesmolten (niet die berg sneeuw bij het hotelbord trouwens). Wie wil er nou in het Beierse Woud vakantie vieren bij min-temperaturen in de stromende regen?

Morgenavond zijn we uitgenodigd voor een avond met de eigenaren van de andere hotels in Lam. Een select gezelschap als we de lijst zo bekijken, je moest duidelijk een bepaalde grootte of een bepaald aantal sterren hebben om uitgenodigd te zijn. We zijn wel van plan om erheen te gaan, misschien doen we nog wat nieuwe contacten op of horen we nog wat nieuws.

zaterdag 27 januari 2007

Glijpartij

Nou, die dansavond hebben we nooit bereikt. De helling af naar beneden bekroop ons al een angstig gevoel dat het wel eens glad zou kunnen zijn, maar ja, er was hier in Frahels pas 4 keer een sneeuwploeg langsgeweest, dus dat kon best. Aangekomen bij de provinciale weg bleek dat die ook niet recent geveegd was, dus we zijn met max 40 km per uur naar het stoplicht gegleden. Nog even hadden we hoop dat het in Arrach beter was, maar toen het daar ook 1 grote sneeuwbende was, zijn we weer omgekeerd en terug naar huis gegaan. Tsja, op deze manier kom je de bergpas met de haarspeldbochten niet echt over, en om nou 60 km met 20 km per uur af te leggen is zinloos en wellicht zelfs een risico. Terug naar boven was het nog even spannend, de auto wilde alle kanten op behalve rechtdoor, maar we zijn weer veilig binnen. We hebben er dan maar een kaneelthee en een glühwein bij gepakt en een schandalig lekker stout toetje voor de schrik…..

Souvenir van Sissi

Zo, het bed is weer helemaal schoon, fris en opgemaakt, dus vanavond slapen we weer in ons eigen mandje. Nog niet onder het eigen dekbed, die hangt nog aan de waslijn na meerdere keren wassen. Ik besloot meteen alle rommel die in een hoek van de slaapkamer onder het schuine dak stond, nu eens goed op te ruimen. Er stond nog een stapeltje verhuisdozen met niet-zo-belangrijke-dingen, die daar opgestapeld waren met de gedachte "komt nog wel een keertje". 
oen ik aan het opruimen was geslagen, bleek dat Sissi nóg een stuk grondiger te keer was gegaan in de slaapkamer dan we in eerste instantie door hadden gehad. Hele dozen met kleding kunnen zo de was in, en op Pepijn’s mooie Samsonite-reistas moeten we de meubelshampoo maar proberen. Ik had de reistas even beneden in de gang gezet, met het idee om hem mee naar de wasruimte te nemen, toen ik doorhad dat Jane helemaal in paniek raakte van de lucht die om de tas hing, ze durfde er gewoon niet langs. Psychisch brengt de lucht van Sissi dus bij de andere beestjes nog steeds een sterke reactie teweeg, ik heb de tas maar snel weggehaald, en toen was het weer goed. Voor mij toch ook een teken dat dit zo niet verder had gekund, hoe erg het ook is dat ze nu in het asiel zit.
We hebben ons overigens uitstekend geamuseerd op de dansles donderdag, en we hebben ons meteen opgegeven voor de wekelijkse les. We gaan het maar gewoon proberen in hoeverre het te combineren is met het hotel, in het begin is het ook even moeilijk met passen en figuren die we anders geleerd hebben, we hebben er meteen de eerste les een hoop nieuwe dingen bijgeleerd. Vanavond hopen we naar de dansavond te gaan en alles fijn te gaan oefenen.
Het sneeuwt trouwens weer lekker, Pepijn is weer de hele morgen aan het sneeuwschuiven geweest en komt nu net naar binnen voor de lunch. Inmiddels is er een parkeervak geofferd voor sneeuwopslag, en als het zo doorgaat, kun je het hotelbord binnenkort niet meer zien.
Deze foto is een half uurtje geleden gemaakt toen het even ophield met sneeuwen, inmiddels sneeuwt het heftig, dus Pepijn kan na het eten weer beginnen…..

vrijdag 26 januari 2007

Sneeuwbericht

Even een korte update: -5 tot -15 en af en toe een bui. In het weekend meer sneeuw maar daarna wellicht dooi. Onze parkeerplaats na 36 uur sneeuw en 4x ruimen (die berg aan het eind is echt allemaal sneeuw) De skiliften zijn open! Nu is het wachten op gasten.

donderdag 25 januari 2007

Sneeuwruimen

Onze parkeerplaats vanmorgen:

Vannacht heeft het nog even doorgesneeuwd, en was er met een schepje eigenlijk geen doorkomen meer aan. We zijn dus na de lunch meteen naar Kötzting gereden naar een bouwmarkt/tuincentrum om een sneeuwfrees te kopen. Die waren allemaal uitverkocht, op 1 showmodel van "slechts" € 1298,- na. Dat vonden we een beetje erg gortig, dus hebben we maar een grote zak strooizout gekocht van 50 kg en zijn we huiswaarts gekeerd. Vanavond gaan we naar Deggendorf voor de dansles, dus dan gaan we vooraf maar even bij een paar winkels in Deggendorf kijken voor een sneeuwfrees.

Na de lunch hebben we toch allebei maar de sneeuwschep ter hand genomen om het ergste weg te schuiven. Het zonnetje schijnt lekker, dus het zwarte asfalt van de parkeerplaats warmt snel op en helpt dus een beetje mee om de sneeuw weg te smelten. Na een klein stukje parkeerplaats zit ik echter al weer binnen aan de appelsap en andere snelwerkende suikers, ik ging bijna van mijn stokkie omdat het toch wat zwaarder werk was dan gedacht en we bovendien ook ander brood hebben gegeten dan anders.
Er is vannacht zoveel sneeuw gevallen, dat ze op de Grote Arber toch de skiliften maar geopend hebben. Eerst was de prognose dat dit pas op zijn vroegst zaterdag zou kunnen. Zij beweren dat er 25 cm sneeuw ligt op de berg, het is echt wel veel meer dan dat!

Het mooiste vind ik altijd de wattendekens op de bomen:
Ga toch maar weer even Pepijn helpen, die is inmiddels waarschijnlijk volledig uitgeput!

woensdag 24 januari 2007

Terechtstellingsruimte

Het is hier gaan sneeuwen, en niet zo’n beetje ook! De hele dag sneeuwt het al onafgebroken, nu nog steeds houdt het maar niet op. De hele dag zijn we al in de weer met sneeuwruimen.



Waren we voor de lunch net klaar, had het tijdens het middageten zo gesneeuwd dat we daarna meteen weer konden beginnen. Inmiddels is alles al weer dichtgesneeuwd, dus Pepijn komt net moedeloos binnen dat het niet te doen is: derde keer geen energie meer! We moeten wel regelmatig blijven vegen, anders is er straks geen doorkomen meer aan, en de ingang en de parkeerplaats moeten natuurlijk bereikbaar blijven voor potentiele gasten. Het sneeuwt nog steeds, er is de hele dag geen onderbreking geweest, en we hebben net besloten morgen een professionele sneeuwfrees te gaan kopen. Radio Bayern heeft mensen gewaarschuwd niet op pad te gaan met de auto tenzij absoluut noodzakelijk, vooral rond München hebben de hele dag files van meer dan 50 km lengte gestaan. We zagen de buurvrouw met de auto de helling op worstelen, glijden en wheelspinnen, en die heeft echt wel winterbanden!

Even nog wat foto’s HOEVEEL sneeuw er hier ligt:







Ik heb natuurlijk meteen 1 van de vriendinnen ge-SMS-ed die over 2 weken komt, en die was door het dolle heen. Ze had er eigenlijk half-half rekening mee gehouden dat er niet geskied kon worden, maar als het zo door gaat kan dat misschien toch wel. Maar even kijken wat het weer de komende dagen gaat doen. Als sinds 8 uur vanmorgen staat er op de "actuele sneeuwmelding" van de website van de Grote Arber dat er 15 cm sneeuw ligt. Ja leuk, dat lag er bij mij om 8 uur vanmorgen ook, inmiddels is dat echt wel veel meer geworden, en bovendien zitten wij op 500 mtr hoogte en de Arber op 1500 mtr, dus daar zal het wel heftiger zijn.

We hebben weer een enorme discussie met die lutser van een webdesigner van de site van de VVV Lam. Die zou met een vernieuwde site komen, maar er klopt natuurlijk weer helemaal niets van. De Duitse versie was niet te laden en zat onder de fouten. De engelse versie was zodanig om te huilen dat de VVV na een half-grappend emailtje van ons de engelse versie maar helemaal heeft gesloten en de webdesigner opdracht heeft gegeven een vertaalbureau in de arm te nemen. Je kon namelijk een overnachting boeken in een terechtstellingsruimte, in dollars ipv euro’s, en naar een Erathview of een face plan kijken (wie het weet mag het zeggen). Als je op de knop boeking drukte, kreeg je geen boekingsformulier, maar reclame voor het webdesignbureautje. Toen we daarop commentaar hadden, was het aangepast en kreeg je dus alleen nog maar "fatal error". Dat lag volgens hem aan onze instellingen, we moesten alle gasten maar vragen alle cookies en pop-up-blockers uit te schakelen (spreken wij een gast die online probeert te boeken dan?). Het stomme was, met Windows XP Pro en Explorer 7 kon je niets vinden, maar op onze Linux-gastencomputer via het relatief onbekende Konqueror wel, en via Mozilla Firefox half. Wie heeft dat nou, de meeste mensen in deze wereld hebben toch MegaSof. Die webdesigner wordt zelfs gesponserd door Bill Gates, maar heeft zelf geen Explorer 7. Toen kon je wel boeken, maar was alles verkeerd ingesteld waardoor wij op onze boekingen via hotel.de ineens 10% ipv 6% commissie moeten betalen. Volgens hotel.de was er overigens geen sprake van dat de webdesigner dat dan ving, die lutser gooide gewoon 4% van onze omzet over de balk. Wéér een pissig mailtje er achter aan, waarop we nog geen antwoord hebben. Kansloos die gozer!

dinsdag 23 januari 2007

Asielzoekster

Ik voel me gewetenloos, ook al weten we allebei dat het zo niet verder kon. Zondag zouden we vroeg naar bed, omdat we een leuke dag München zouden gaan doen. Dus om kwart voor tien stap ik niets vermoedend in bed, om er meteen weer uit te springen "Sissi…..!!!!" Mijn hele dekbedovertrek, het dekbed, het hoeslaken en het matras was helemaal doordrenkt van de kattenzeik. Daar had ze niet zo maar een plasje gedaan, dat moet echt een waterval geweest zijn. Vervolgens zijn we bijna een uur bezig geweest met bed afhalen, het ergste schoonmaken, en een bed in 1 van de gastenkamers die niet af zijn opmaken. Slecht geslapen, natuurlijk, we waren boos, gefrustreerd en verdrietig, omdat we allebei wisten dat Sissi nu echt een cruciale grens ("gij zult al helemaal niet in het privé plassen") had overschreden en dus nu echt weg moest.

Gistermorgen zijn we aan het bellen geslagen om een asiel te vinden die haar wilde nemen. Gelukkig mochten we haar eigenlijk meteen komen brengen, al zijn we nog wel even op zoek geweest naar inentingspapieren en de papieren van haar chip. Het asiel ligt voorbij Cham, en wij wilden naar München, dus het is best wel een flink stuk om naar het asiel. Sissi wil altijd wel zonder problemen het kenneltje in, maar dit keer had ze toch wel door dat we niet even naar de dierenarts gingen, dus ze heeft zich aardig verzet. Ook bij het "uitladen" stribbelde ze flink tegen. Het was erg moeilijk om haar daar achter te moeten laten, gaat zo’n beest je trouwhartig aan zitten kijken…. We hebben ons gisteravond afgevraagd of ze nou de hele dag heeft zitten denken wanneer we haar weer kwamen halen. Ik begrijp nu beter dat mensen met een verslaafd, stelend, rottigheid uithalend kind hun zoon of dochter niet zo snel de deur wijzen, ik voel me ook een gigantisch kutwijf dat ik mijn "kind" heb weggebracht…. De andere twee katten zijn overigens meteen een stuk meer ontspannen, ze eten rustiger en wilden meteen vanmorgen lekker op schoot liggen enzo. Ze zitten niet meer de hele tijd schichtig om zich heen te kijken waar nummer drie uithangt.

Gisteren waren we dus pas om 13.00 uur in München, maar gelukkig zijn in de grote steden alle winkels tot 20.00 uur open. We zijn goed geslaagd, zoals verwacht hingen de rekken vol met onze maat, en konden we voor een klein bedragje aardig inslaan. Pepijn heeft 3 nieuwe broeken, 4 overhemden en een paar handschoenen, ik 4 broeken en een jurkje, en de katten hebben een nieuwe poezenmand (waar ze nog niet van harte in liggen). We hebben heerlijk Joegoslavisch gegeten. Op de terugweg zaten we het eerste stuk in een natte-sneeuwstorm, dus het heeft wat langer geduurd tot we thuis waren. Er is deze hele week sneeuw voorspeld, wel 80 cm zelfs, maar vanmorgen werden we tegen alle verwachtingen in niet wakker in een witte wereld. Vandaag zijn we lekker lui, we lagen schrikbarend laat in bed en hebben nu spierpijn in de benen van het winkelen.

zondag 21 januari 2007

"oh...kokosnoot....!"

Voordat iedereen denkt dat we gek geworden zijn (dat waren we al), we zijn gisteravond naar de dansavond geweest van de dansschool, en sindsdien loopt Pepijn een liedje met het riedeltje "Oh, coconut.." te zingen waarop wij een samba gedanst hebben. Ik weet niet eens waar het over gaat, ik heb het tijdens het dansen niet bewust meegekregen. Onderweg zagen we de enorme stormschade die de orkaan hier heeft aangericht, overal omgevallen bomen langs de kant van de weg. We hoorden op de radio dat het Natuurpark en Nationaalpark Beierse Woud langs de Tsjechische grens het zwaarst getroffen gebied is (wij dus), waarbij er 4 miljoen kuub hout is omgewaaid (kan je een aardig kampvuurtje van bouwen…). Eén ding is zeker, als we donderdag geen gasten hadden gehad, en wel naar dansles waren gegaan (wat ik me niet kan voorstellen overigens), waren we door alle bomen op de weg niet meer thuisgekomen, en hadden we het misschien niet eens na kunnen vertellen.

Ik zit op dit moment onvrijwillig naar een stemmig Beiers hoornblazersconcert (type skiliftmuziek) te luisteren, de frühschoppers vroegen of we Radio Bayern 1 aan wilden zetten. Zelf luisteren we eigenlijk altijd naar Bayern 3, beetje te vergelijken met Radio 3 in Nederland. Nou ja, u vraagt, wij draaien, als het de gasten gelukkig maakt, en het is voor ons of andere gasten niet te bezwaarlijk, mag dat best.

Toen vanmorgen mijn broek wel erg om mij heen slobberde (eingelijk gewoon van mijn kont af viel) en bij Pepijn de riem op het strakste gaatje ook nog te wijd was, hebben we de beslissing genomen: morgen gaan we naar de uitverkoop. Door het klussen en het gezondere leven zijn we al zoveel kilo afgevallen dat er niets meer past en we wel een paar broeken in een kleiner maatje moeten gaan kopen. Dan maar liever nu, want nu is alles in de aanbieding. Bovendien hebben wij voor Beierse begrippen een erg slanke maat (het is hier af en toe echt net Amerika!), dus er zal op het uitverkooprek nog wel wat hangen. We zijn twee weken geleden nog in Regensburg geweest en komen regelmatig in Deggendorf, Straubing of Cham, dus we hebben eigenlijk het wilde plan om misschien morgen een dag naar München te gaan. Wel 2 uur rijden op z’n gunstigst, maar het is van de zotte dat we nu al 8 maanden in Beieren wonen, maar nog nooit naar de hoofdstad van Beieren zijn geweest. In ieder geval hebben ze vast een ruime keus in winkels.

zaterdag 20 januari 2007

Weblogverslaafd

Volgens Pepijn ben ik weblogverslaafd. De kick van het posten van logjes en reacties en daar dan reacties op terug ontvangen werkt echt verslavend. We hebben zowiezo de neiging ontwikkeld om iedere keer als we langs de receptie lopen even onze Outlook te checken op boekingen en aanvragen, maar nu er op dat vlak bijna niets gebeurt moet je je toch op een andere manier amuseren met een computer…..Ik ben helemaal fan van weblogs van mensen die zelf in het buitenland wonen, en het is heerlijk van andere mensen die in Duitsland wonen opmerkingen te zien over dingen die je hier zelf ook opvallen.

Iedereen in het buitenland is het erover eens dat emigreren hele rare dingen met je doet. Zelfs al las je vroeger nooit de Libelle, keek je nooit naar RTL4 en lústte je niet eens erwtensoep, ineens wil je dat allemaal als je niet meer in Nederland woont. Als geboren Engelse voelde ik met Kerstmis ook ineens de onbedwingbare neiging gevulde kalkoen te eten, en moest ik dus op Engelse websites op zoek naar een recept. In Amsterdam hebben we in de jaren dat we daar samenwoonden nog nooit zelf een Engelse kerstkalkoen klaargemaakt, geloof ik.

Zoals eerder gezegd, het is superrustig. Het is 15 graden, het stormt hier nog erger dan in Nederland, en de regen komt met bakken uit de hemel. Echt weer voor ski- of wandeltoeristen dus… De komende 3 weken hebben we niet 1 boeking. Best wel deprimerend, maar het is een troost dat ook de concurrentie werkelijk niets te doen heeft. Wij kunnen tenminste nog enorm veel klussen, dinsdag is het bouwmateriaal geleverd om eindelijk de gang af te kunnen bouwen, en de hele week komt er al informatie binnen van bedrijven die Pepijn op de hotelbeurs gesproken heeft. Over drie weken komen er een aantal vriendinnnetjes van Martinair logeren, daar kijk ik echt naar uit. Ook al kost bellen geen vermogen en hebben we tegenwoordig allerlei moderne technieken zoals email en SMS, gewoon lekker op de bank met een grote pot thee een avondje kletsen is toch iets wat je wel mist.

Voor de rest hebben we ineens een aantal boekingen uit Nederland ontvangen, grotendeels via een Nederlandse hotelboekingssite waar we al een paar maanden op staan, maar wat tot nu toe niets deed. Gisteren heb ik op het internet een zoektocht uitgezet naar nieuwe mogelijkheden om business te genereren, en heb contact gezocht met nog een aantal hotelboekingssites en -kantoren in Nederland, Engeland, Frankrijk en zelfs Spanje. Maak niet uit wie het is en waar vandaan, als ze maar komen! We hebben inmiddels al antwoord terug van een Nederlandse en een Engelse site, waar we met onmiddellijke ingang op komen te staan onder soortgelijke voorwaarden als de andere 4 waar we al opstaan. Het wordt wel meer werk om al die sites te onderhouden, maar de verwachting is wereldwijd en ook in Duitsland dat minimaal 65 – 70 % van alle hotelovernachtingen binnen een paar jaar online geboekt zal gaan worden. Als hotel kun je beter zorgen dat je nu al goed te boeken bent, zodat we zo snel mogelijk een vaste klantenkring opbouwen, voordat andere hotels in de regio het internet ontdekken.

Vanavond gaan we weer naar de dansavond van de dansschool in Deggendorf. Van de week hadden we het menu te lekker gemaakt, waardoor we niet naar de les konden. Gelukkig maar achteraf, anders hadden de gasten hier in het donker gezeten toen de stroom uitviel. Beetje zielig….. Eigenlijk zijn we allebei doodmoe, maar vooral Pepijn wil heel erg graag. Hij staat nu te vloeken in de keuken dat zijn recept langer gaat duren dan verwacht. Is toch niet erg, dan zijn we wat later. Vorige week hadden we al een beetje aanspraak aan andere mensen, als we regelmatig gaan houden we er misschien wat leuke contacten aan over.

vrijdag 19 januari 2007

Je kan HET DAK OP....met je stormschade..

De storm die gisteren over Nederland trok heeft gisteravond laat ook het Beierse Woud bereikt, met humoristische en minder humoristische gevolgen: er werd gewaarschuwd uit de buurt van gebouwen, hoogspannigsleidingen en vooral BOMEN te blijven. Hallo? Bomen? dit is het Beierse WOUD en bomen zijn hier onvermijdelijk met miljoenen aanwezig!
Dat van die gebouwen was trouwens niet onredelijk gezien onze nieuwe grasveld-decoratie vanochtend – één van onze eigen dakpannen. Je moet er niet aan denken dat die zich in iemands
hoofd boort.


Daar kwam dus meteen de titel van de weblog vandaag vandaan, want als we de volgende storm die al voor vanavond wordt aangekondigd geen kans willen geven moest er even wat rechtgelegd worden op het dak. Niets ernstigs, want op het overhangende stuk, maar hier in het dorp waren verschillende mensen hele lappen dak kwijt. Dit is ons dak vanochtend. Het rare sprietje bij de nok is een bliksemafleider en dat hoort zo – maar al die andere zooi hoort wat strakker te liggen.

Het enige andere is dat we in de tuin nu een boom minder hebben, hoewel, de boom is er nog wel….het ziet er alleen niet zó verzorgd uit!



We hebben gisteren trouwens 2,5 uur zonder stroom gezeten, maar gelukkig was het hoofdgerecht al op tafel. Voor het dessert werd het dus "candlelight dinner" met een hoop kaarsen en wat olielampen. We hadden gelukkig heel relaxte gasten die het alleen maar super leuk vonden, bovendien leed het dessert er niet of nauwelijks onder; ze zijn vanochtend uiterst tevreden uitgecheckt.

dinsdag 16 januari 2007

Oorkonde

Gisteren ben ik (Pepijn) naar de hotelbeurs in Nürnberg geweest – helaas alleen, we hadden het menu toch te interessant gemaakt en onze gasten wilden graag blijven eten.
Het grote moment was daar, de sterren die in brons al sinds eind vorig jaar aan de gevel hangen werden nu officieel op papier uitgereikt door de Beierse minister van economische zaken, infrastructuur, verkeer en technologie (logische combinatie die ze in NL nog niet gemaakt hebben) Erwin Huber. De zoveelste Huber trouwens, de verzekeringsagent, onze autodealer en de vertegenwoordiger van de brouwerij heten allemaal ook Huber.



Van links naar rechts: Herr Gallus, voorzitter Hotelbond, Ik zei de wijsneus, en minister Huber. Het was trouwens compleet lopende-band-werk, een stuk of 100 hoteliers moest een oorkonde krijgen en  ze liepen al achter voor ze begonnen; dus ongeveer 10 seconden per oorkonde kon er nog net af.

Ondertussen op de hotelbeurs nog wel wat nuttige contacten opgedaan voor stoelen en kussenslopen en wat je zo verder nog nodig kan hebben, en toen weer terug naar huis, waar Natascha ondertussen weer vier uiterst tevreden gasten in het restaurant had zitten, ondanks dat ze zelf vond dat ze het nog strakker had kunnen organiseren. Het is en blijft gewoon lastig dat je met een keuzemenu altijd je timing in de gaten moet houden, in dit geval was het hert een minuut of twee voor de zalm klaar – lastig, vooral ook omdat je in je eentje niet tegelijk kan koken en serveren. Maar het belangrijkste, zelfs als je nog wat zelfkritiek hebt, is dat je gasten tevreden zijn, en dat waren ze. Ze eten hier zeker nog een keer, misschien morgen. Natascha kan dus weer trots zijn.

zondag 14 januari 2007

De schoenpoetsmachine????

Sissi heeft zaterdagavond, toen wij naar de dansavond van de dansschool in Deggendorf waren, flink huisgehouden. Ze heeft niet alleen alle gordijnen in alle gangen ondergezeken, ook de schoenpoetsmachine op de gang moest eraan geloven. Ik liep vanmorgen beneden in de gang, en rook een penetrante kattenlucht, en toen ik op onderzoek uitging, zag ik dat de zachte borstels van het apparaat helemaal nat en plakkerig waren en een geur afgaven die je niet aan je schoenen wilt. Toen we het apparaat weghaalden, zat Sissi voldaan en schuldbewust tegelijk te kijken, dus het lijkt me duidelijk wie het geweest was. Tsja, het was weer duidelijk, wij hadden weer verraad gepleegd door haar een avond in de steek te laten (andere twee hebben er niets van, maar vooruit) en bovendien hadden we vanmorgen een stamtafel vol gasten en vanmiddag incheckende gasten, dus mevrouw voelt zich weer tekort gedaan.

We hebben contact gehad met het dierenasiel in Deggendorf, Sissi staat sinds vanavond op hun site met foto en beschrijving. Er is ons ook gezegd dat we haar deze week mogen komen afgeven als we er echt geen gat meer in zien. Nee, echt leuk is het niet dat ik voor de derde keer in een paar weken de gordijnen allemaal heb moet wassen en dat het nieuwe schoenpoetsapparaat waar nauwelijks een gast zijn schoenen mee heeft gepoetst verziekt is, en het punt is dat het gedrag steeds erger lijkt te worden. Op dit moment zit ze opgesloten in onze woonkamer, want daar doet ze het (nog) niet, maar je kunt dat beest niet haar hele leven daar laten zitten en bovendien is het niet eerlijk voor die andere twee dat die noodzakelijkerwijs ook zijn ingeperkt in hun bewegingsvrijheid.

De dansavond is trouwens zo bevallen dat we volgende week weer willen. Waarschijnlijk gaan we donderdagavond kijken bij die andere les (als de gasten hier niet willen eten) of dat beter bij ons past. We hebben zaterdagavond met de danslerares gesproken over ons niveau, het probleem is dat we in het ballroom veel verder zijn dan de donderdagavondles, maar dat ze in het Latijns Amerikaans hele andere passen leren, waardoor wij wat dat betreft veel moeten bijspijkeren. Dan is er nog het punt dat ze hier in Beieren traditioneel veel aan de Weense Wals doen, een dans die wij nooit geleerd hebben (zelfs ik bij eerdere gevorderde danslessen niet). We kunnen beter dus niet te hoog inzetten (zij stelde een nog veel verder gevorderde cursus voor, gezien het aantal lessen wat wij in het verleden al gehad hebben).

donderdag 11 januari 2007

Windkracht 11

We zijn in een vliegende storm naar Deggendorf gereden en weer terug. We hadden eigenlijk al besloten om niet naar de dansschool te gaan toen de wind opeens afnam, en we besloten het risico toch te nemen en desnoods op de hoek van de straat weer om te keren. Op de terugweg hadden we een spannend moment toen er een groot aantal takken de weg op gekatapult werden tegen de zijkant en het dak van de auto. We hebben net de auto geinspecteerd en er lijkt geen schade te zijn. Over het algemeen viel de rit erg mee, het ergste was al over Lam getrokken. Net is de wind weer aangetrokken, we zijn ergens wel opgelucht dat we veilig thuis zijn.

De dansles bleek een wel erg simpel niveau te zijn, en de dansleraar heeft ons geadviseerd volgende week bij de eerdere les te komen kijken, die zijn veel verder. Van wat we begrepen hebben, zitten die nog steeds onder ons niveau, maar komt het meer in de buurt, vooral omdat we zelf al anderhalf jaar geen les hebben gehad. Zaterdag is er een gezellige dansavond op de dansschool, dus als we zin hebben in weer 50 km heen en 50 km terug rijden, kunnen we eens oefenen hoeveel we nog weten. Alle cursisten waren trouwens in onze leeftijdscategorie, zo van 20 tot 45, dus potentieel kennissen opdoen zit er eventueel wel in.

Ik zat vanmorgen trouwens weer eens bij de tandarts, dit keer met een enorme bult op mijn tandvlees. Ik vroeg nog hoopvol aan de tandarts of het om een aft ging, maar helaas, het was een fikse tandvleesontsteking en de zaak moest onverbiddelijk open. Gelukkig kwam het niet van de wortel of van de kies zelf, dus het zou over een paar dagen weer helemaal genezen moeten zijn.
We wonen gelukkig volgens Wereldexpat toch weer in Duitsland, gewoon in het plaatsje Lam. Zehadden inderdaad gewoon te snel gelezen…

woensdag 10 januari 2007

Tsjechie...

Sinds vandaag kan onze weblog via Wereldexpat.nl gevonden worden. Erg leuk, daarop staan weblogs van Nederlanders die zich om de meest uiteenlopende redenen over de hele wereld gevestigd hebben. Van ontwikkelingswerkers, zendelingen, mensen op sabatical, ondernemers met een eigen hotel of B&B tot romantici die de liefde van hun leven zijn gevolgd naar het betreffende vaderland. Beetje jammer alleen dat we onder de rubriek Tsjechie gelist staan en in de plaats "Haus am Berg" schijnen te wonen. Waarschijnlijk heeft de persoon die ons erin gezet heeft, onze email en weblog maar heel vluchtig doorgelezen en de verkeerde woorden eruit gepikt. Ik heb maar meteen een emailtje terug gestuurd, het zou jammer zijn als we mensen zouden teleurstellen die alles willen weten over het leven in Tsjechie.

Ik kan iedereen vertellen: aan de andere kant van de grens is niet zo veel, behalve dik beboste wouden met weinig bevolking. Prachtige natuur, en onbewoond gebied, omdat het jaren lang verboden terrein is geweest ten tijde van het IJzeren Gordijn. Armoedige dorpjes, waar niemand een andere taal spreekt, en weinig te beleven valt, steden met lelijke oostblokflats en winkels waar je niet veel kunt kopen. De Tsjechen komen naar Lam om hier boodschappen in te slaan! De dichtstbijzijnde grote stad is Pilzen, 74 km van hier, maar ook daar is weinig te beleven. Het is schattig voor een uurtje, maar je houdt er op de een of andere manier een beetje een kater aan over, zo van "is dit het nou". Voor de aktie moet je in Praag zijn, maar dat is meer dan 200 km rijden. Praag ken ik natuurlijk redelijk goed omdat mijn ouders er zouden gaan wonen en ik mee geweest ben op huizenjacht enzo, en ook daar moet je niet echt zijn voor het betere winkelen (wel voor de betere culturele ervaringen).

Veel van onze gasten gaan naar de standjes net over de grens van Vietnamezen en andere Aziaten, die langs de kant van de weg namaak-designerkleding en illegale sigaretten verkopen. Niet eens zonder risico, als je door een douanebeambte wordt aangehouden bij de grens mag je het inleveren. Andere populaire bezigheden in de grensstreek zijn gokken en hoeren. Overal aan de doorgaande wegen Tsjechie in zijn nieuwe casino’s uit de grond gestampt, want gokken is in het conservatieve Beieren natuurlijk zondig, en de Tsjechen verzinnen voortdurend nieuwe dingen om geld mee te verdienen (geef ze eens ongelijk). Uiteindelijk is hier een paar jaar geleden een gloednieuw legaal casino gekomen in Kötzting, in een poging het goktoerisme tegen te gaan. Geen idee of dat helpt… Aan de doorgaande wegen vanaf de grensposten staan opvallend veel schaarsgeklede dames in bushokjes te wachten. Ze staan er de hele dag, ook als er die dag geen bus rijdt. En maar zwaaien naar mannen met buitenlandse nummerborden….. De Tsjechische dames hebben tegenwoordig steeds vaker legaal werk, dus in de bushokjes staan nu voornamelijk Roemeense en Albanese meisjes. Iedereen hier in de grensstreek weet: als je vrouwen, gokken en namaakartikelen wilt, ga je bij de grote grensposten de grens over. Het is het stereotype beeld van iedere grensovergang naar een voormalig Oostblokland, maar helaas de nog steeds de harde werkelijkheid.

dinsdag 9 januari 2007

Dansles

We voelen ons nog steeds niet optimaal, ook al slapen we gaten in de dag en hangen we ‘s avonds voor een filmpje op de bank. Pepijn loopt net te mopperen dat hij vindt dat er weinig uit zijn handen is gekomen (hij heeft 5 hotelkamers schoongemaakt) en ik roep hetzelfde van de administratie. Nou ja, er zijn weer een aantal dingen gedaan die er vrij lang lagen. Morgen moeten we naar de Fiat-garage ivm een of andere terugroepaktie waarbij er spontaan een onderdeel van je Stilo af kan breken. De garage zei er wel bij dat dat pas gebeurt als hij wat ouder is, dus dat het nu niet zo’n vaart loopt. Zowiezo is dat altijd zo met van die terugroepakties: die fabrikanten zijn gewoon bang voor schadeclaims als blijkt dat ze wisten dat het heel misschien, heel eventueel ooit eens zou kunnen gebeuren….

We zijn optimistisch over de nieuwe levensverzekering die we hebben aangevraagd. Die zijn in ieder geval heel snel, en als we het nu goed begrepen hebben, willen deze geen belachelijk dure premie van ons hebben. Pepijn zegt steeds "eerst zien, dan geloven", maar ze lijken efficienter. We zijn in ieder geval heel erg opgelucht dat we die andere beun de hazen na 8 maanden vruchteloos wachten hebben gedropt. We hadden altijd in de zenuwen gezeten of alles wel goed geregeld was en of ze echt zouden hebben uitgekeerd. Ik moest gisteren voor die verzekering nog even een plasje doen bij de huisarts. Thuis eerst een liter water gedronken, en toen ik bij de huisarts kwam kon ik niet plassen. Met moeite een paar druppels geknepen! Toen de dokter en ik alles hadden ingevuld (alles zag er goed uit), wilde ineens alles er in één keer uit, tot hilariteit van de dokter en zijn assistentes….

Pepijn kwam gisteravond tot de conclusie dat er weer een kat over de stapels wasgoed in de linnenkamer had staan zeiken. Geen idee wie het geweest is, maar we hebben zo’n idee. De dierenarts heeft in ieder geval beloofd een nieuw huis te helpen zoeken. Op veler verzoek hebben we dan eindelijk een leuke foto van onze drie musketiers (met dank aan Harald). Het enige moment dat je ze samen op 1 foto krijgt is tijdens het eten. Tsja, en als er dan 1 nog wat op het bordje heeft (Katja eet langzamer), dan ga je dat uit haar bek zitten kijken…. Links is Jane, het nichtje van Katja (midden), en rechts is Sissi. Jammer genoeg is de foto een beetje donker.


We hebben wel andere leuke foto’s van de katten, maar niet met z’n drieen. Katja is onze kleine dikke smurf, die blijft er op alle foto’s altijd als een onschuldige kleuter uitzien:
Als je een foto van Sissi wilt, moet je wachten tot ze in het kantoor op een stoel ligt (favoriete plekje):

Een foto van Jane alleen is al helemaal moeilijk, die wil echt nooit op de foto! Die zullen we de komende tijd nog even achtervolgen met een camera….

Vandaag heb ik trouwens contact gehad met een dansschool in Deggendorf. Wel een roteind om te rijden (drie kwartier op een B-weg), maar wel de dichtstbijzijnde. In ieder geval, donderdag begint er een nieuwe cursus op ons niveau! Gelukkig kende de dame die ik aan de telefoon had het Nederlandse systeem een beetje, dus wist waar ze ons ongeveer moest plaatsen. Ze dacht dat deze cursus misschien nog wat aan de makkelijke kant zou zijn, maar we hebben al anderhalf jaar geen les meer gehad (toen we dachten dat we naar Frankrijk zouden gaan), en er is dus toch een hoop weggezakt. Liever iets makkelijker beginnen dan dat we het niet bij kunnen benen! Ik heb met haar afgesproken dat we donderdag komen kijken en mee mogen doen met de les en dat als we het wat vinden, we ons na de les mogen opgeven. Donderdagavond om 21.00 uur is geen slechte tijd, tot 20.00 kunnen we mensen thuis nog te eten geven en inchecken, en anders kunnen we de les ook een andere dag inhalen bij een andere groep. We denken erover om donderdag tot onze vaste Ruhetag te maken als we dit echt willen: aankomsten tot ongeveer 19.00 en geen avondeten. Een Ruhetag is hier in de omgeving heel erg normaal, wij zijn 1 van de weinigen die nog geen vaste dag dicht zijn. Het zal best wel eens gebeuren dat iemand alleen zal moeten als we het druk hebben, maar we willen het wel proberen.

Pepijn moet maandag alleen naar Nürnberg voor de officiele 2-sterren-oorkonde-uitreiking door de Beierse minister van Toerisme en Handel. We vinden het heel erg jammer, maar iemand moet thuisblijven voor de gasten die dan in huis zijn. Ik heb RSI in mijn armen, dus dat hele eind rijden en weer terug komt neer op 5 uur op 1 dag achter het stuur zitten, en dat red ik niet. Het was erg leuk geweest als we samen hadden gekund, maar dat is nou eenmaal de schaduwzijde van het hebben van een eigen bedrijf.

zondag 7 januari 2007

Plaspoes

Het schijnt dat plaspoes in 1 of andere Scandinavische taal plastic zak betekent, maar bij ons is het nogal letterlijk. Al eerder heb ik wel eens verteld dat Sisi sinds een tijdje de vervelende gewoonte heeft ontwikkeld om maar overal lukraak in het gebouw aan het plassen te slaan. Die kat is zowiezo verknipt, die doet wel meer rare dingen, maar aan de andere kant is het een enorme lieverd die graag met ons en de gasten knuffelt, dus we hebben best wel lang een oogje dichtgeknepen. Anderhalve week geleden is ze kamer 11, die nog gerenoveerd wordt, binnengeslopen en heeft daar voor mijn ogen met een grote boog uitgebreid tegen een gloednieuw boxspringbed aan staan plassen. Gewoon, zonder reden. Pepijn is toen vreselijk boos geworden en heeft haar met haar neus ertegenaan gewreven, wat ze duidelijk niet leuk vond. We hadden al bij eerdere plasneigingen van alles geprobeerd: van straf geven, vermanend toespreken, lichamelijk laten onderzoeken door de dierenarts en allerlei middeltjes op haar, de andere katten en de omgeving spuiten, maar niets helpt. Na het "kamer 11 incident" hebben we besloten dat ze weg moet, omdat ze nu niet alleen meer in de hotelgangen plast (ook al erg genoeg als je een bedrijf probeert te runnen), maar ook in een hotelkamer tegen een hotelbed wat voor een gast bedoeld is. Ik zie het al voor me dat een gast even zijn deur openlaat, en er getuige van is dat die kat zijn spullen onderplast. We hadden gehoopt dat er ooit een eind aan zou komen, maar vanmorgen heeft ze in de linnenkamer uitgebreid over een stapel kussenslopen staan zeiken. Ook weer totaal zonder reden op dat moment, het enige wat we konden bedenken was een wraakaktie omdat we twee dagen overdag nauwelijks thuis zijn geweest. Dat zou ook verklaren waarom ze net zo lang wacht totdat je eraan komt, en het dan vol in het zicht gaat staan doen. Zowiezo is die kat niet geschikt voor het hotel, ze wordt zo zenuwachtig van al die drukte en al die mensen. Die andere twee beginnen nu ook haar ongewenste gedrag te kopieren, zo heeft Jane vorige week zaterdag ineens in de gang bij gasten voor de deur zitten plassen. Morgen gaan we weer eens contact opnemen met de dierenarts, die had al beloofd ons te helpen een ander huis voor Sisi te zoeken, omdat die ook wel inziet dat dit in een hotel niet kan en dat het echt niet aan ons ligt. Zoals gezegd, het is een schat als ze bij de juiste persoon woont, waar ze enig kind is en de hele dag onverdeeld aandacht krijgt, en waar ze rust aan haar kop heeft. Het probleem met een beestje uit het asiel is dat je dus nooit weet wat de voorgeschiedenis is, en deze kat heeft duidelijk een hoop psychische problemen. Ze denkt bijvoorbeeld nog steeds dat we haar in elkaar willen slaan als je een hand naar haar uitsteekt om haar te aaien, terwijl we dat zelfs nog nooit hebben gedaan toen ze stout was.

Vandaag was het "strijk de kussenslopen-dag", we zijn er net mee opgehouden omdat we die krengen niet meer konden zien. Vanavond maar weer eens vroeg naar bed.

zaterdag 6 januari 2007

Driekoningen

Vandaag is het weer eens een christelijke feestdag in Beieren: Driekoningen. In tegenstelling tot in Nederland wordt dat hier heel serieus genomen, en alle winkels en dergelijke zijn dan ook dicht. Ik heb altijd het fabeltje geleerd dat je kerstversiering vóór Driekoningen weg moest zijn, anders kreeg je een ongelukkig jaar, maar daar doen ze hier blijkbaar dan weer niet aan. Wij hebben braaf alles opgeruimd, maar je ziet nog veel kerstbomen bij mensen binnen staan. Na 6 januari vind ik het wat treurigs hebben, alsof je geen energie hebt om alles weg te ruimen, of dat je eigenlijk niet wilt accepteren dat kerst echt voorbij is. Enfin, wij hebben eergisteren al bezoek gehad van de drie koningen. Het is hier gebruik dat de kinderen langs de deuren gaan verkleed en geschminkt als de drie koningen en dan liedjes zingen. Na het geven van een gift (snoep in de plastic zak stoppen, hoe traditioneel) wordt er met krijt boven je voordeur op het kozijn "C+B+M ’07" geschreven en daarmee is je huis officieel gezegend voor het komende jaar. Het heeft iets weg van Sint Maarten of Halloween waarbij kinderen verkleed aan de deur liedjes komen zingen voor snoep (daar doen ze hier in Beieren ook allebei aan), maar je krijgt dus een tegenprestatie in de vorm van een zegening. Voor een stelletje allochtone ongelovige Thomassen natuurlijk de highlight van het jaar…

Omdat het vandaag dus een feestdag was, reed het openbaar vervoer ook net als op een feestdag: nog ellendiger dan normaal dus…. Wij konden moeilijk mijn ouders ergens op een stationnetje in the middle of nowhere stallen met "veel succes verder" en hard wegrijden, dus hebben we ze naar München Airport gebracht. Nou heb ik natuurlijk 11 jaar op Schiphol gewerkt, en ben ik qua grote luchthaven wel wat gewend, maar deze is zo groot, dat vond ik zelfs indrukwekkend. Het kriebelde bij mij ontzettend om achter de balie plaats te nemen en eens even lekker te gaan zitten inchecken, maar aan de andere kant zei ik ook tegen Pepijn dat ik de drukte, de chaos en de veeleisende brutale mensen niet meer aan zou kunnen. Bovendien is Franz Josef Strauss bijna twee uur rijden (170 km, waarvan de helft bochtige bergweg), dus dat is geen carriere-optie als het hotel niet zou lopen….

Ondertussen is de rust hier oorverdovend wedergekeerd. We hadden deze week 2 boekingen (wow! twee hele boekingen!), en die zijn om vage redenen allebei geannuleerd. Het kan natuurlijk echt zijn dat iemand z’n kind ziek is geworden, maar het feit dat er geen sneeuw ligt, heeft denk ik, meer meegespeeld. Niet dat we er echt rouwig om zijn, we hebben nog heel erg veel te doen en te klussen en bovendien zijn we nog steeds kapot van de feestdagen, dus een keer lekker uitslapen is ook niet verkeerd. De weersverwachtingen voor de volgende week zijn onveranderd slecht: geen sneeuw, alleen 90 tot 100% kans op regen. Er is zo ongeveer geen ander onderwerp waarover hier in het dorp en op de Beierse radio gesproken wordt, en zoals iedereen uit onze logjes kan lezen, houdt het ons ook behoorlijk bezig. Na het ongelofelijke pak sneeuw van vorig jaar ligt er nu niets, en dat blijft zo. Wij gaan volgende week onze eigen badkamer tegelen, en zorgen dat er daar een werkend toilet is én vloerverwarming. Ook wordt er hoogstwaarschijnlijk verder gewerkt aan de nieuwe gang waar nog steeds kaal beton met een afstap van 8 cm ligt.

Het voelt trouwens wel raar dat mijn ouders weg zijn. Ook al zie je je ouders in Nederland ook niet iedere dag of iedere week, je weet onderbewust wel dat dat zou kunnen als je dat zou willen. Hier is weg weg, en is het definitief voor de volgende paar maanden. De relatie met mensen is veranderd, je belt ook niet zo maar een vriendin op haar mobiel en begint een heel verhaal, want dat kost gewoon teveel geld en bovendien heb je met een eigen bedrijf zowiezo die tijd niet. Veel "vrienden" hebben duidelijk ook afstand genomen, van veel mensen hebben we dit jaar ineens geen kerstkaart meer gekregen en andere vrienden die we al jaren kennen, hebben sinds we hier wonen taal noch teken laten horen. Op een gegeven moment wil je daar ook zelf geen energie meer in steken. Aan de andere kant krijg je ineens kerstkaarten van mensen die jou daarvoor nog nooit wat gestuurd hebben, met een suggestie dat ze eens lekker gezellig langs gaan komen dit jaar. Yeh, great, graag even daar bij de receptie afrekenen bij vertrek…

We kregen vandaag een aanvraag voor volgend jaar Oud& Nieuw (lekker op tijd…) en ik heb die mevrouw beloofd morgen terug te bellen, want we waren onderweg en we hadden eigenlijk nog helemaal niet overlegd wat we gingen doen volgend jaar en wat we voor de kamers gingen vragen. We denken wel dat dit misschien óf mond-op-mond-reclame geweest is óf mensen die voorbij zijn komen wandelen tijdens de feestdagen toen ze ergens anders logeerden, want hoe kom je er anders bij om op 06 januari een hotel voor volgend jaar te gaan bespreken?

woensdag 3 januari 2007

Dik tevreden

Zo, de hectische dagen zijn weer voorbij. Zelf vinden we dat we ze nogal aardig hebben overleefd. We zijn vreselijk moe, het slaapgebrek heeft ons nog net niet opgebroken. We zijn nogal verrast door het grote aantal positieve reacties die we hebben gekregen van de gasten, en dan met name op het eten. Zelf vinden we dat we met het eten nogal aan-hobbyen, maar blijkbaar valt het in de smaak. Zonder uitzondering zijn alle enqueteformulieren met een positieve beoordeling teruggekomen, maar ze zijn niet door iedereen ingevuld, dus of dat representatief is weet ik niet. Onze ervaring is dat alleen mensen die zeer tevreden of ontevreden zijn zo’n ding invullen. Je weet het trouwens nooit, we hadden rond Kerst gasten waarvan we dachten dat ze maar matig tevreden waren (er kwam niet veel uit), en die ons per email de beste wensen voor het nieuwe jaar hebben gestuurd…. Ik merk dat we nog niet zo goed geintegreerd zijn dat we Duitsers ook daadwerkelijk begrijpen. We hebben ook een Fransman met een Beierse vrouw in huis gehad, dus we hebben ons frans weer eens kunnen oefenen, die man was echt dolblij dat hij even lekker frans kon kleppen. Ze woonden zo’n 100 km van Murol in de Limousin, dus ze kenden de Auvergne tamelijk goed en vonden het natuurlijk hardstikke leuk om onze verhalen te horen over hotel starten in de Auvergne vs. Beieren. Ze hebben beloofd zeker nog eens terug te komen, als het waar is zou dat leuk zijn.

Vanavond waren we helemaal leeg, en na het afhalen van de bedden zijn we gezellig met z’n vieren uit eten geweest bij onze favoriete Griek in Cham. Morgen rest het schoonmaken van alle kamers, en checken de eerste twee nieuwe kamers al weer in. De grootste ironie was wel dat toen de hele meute tegelijkertijd kwam uitchecken het ineens dikke vlokken begon te sneeuwen. De meeste gasten reageerden gelukkig redelijk laconiek, en ik moet zeggen dat het zo weinig is dat het al bijna allemaal weer weg is. De voorspellingen voor de komende week zijn trouwens slecht: 90 tot 100% kans op regen, dus dat gaat qua boekingen helemaal niet veel doen. Voor later in de week hebben we onze eerste annulering al weer te pakken, hangt waarschijnlijk samen met het weer. Vinden we ook niet zo erg, beetje bijkomen en verder met verbouwen is ook OK. Zaterdag gaan mijn ouders al weer naar huis, dus vrijdag gaan we gezellig samen een dagje naar Regensburg. Ze zijn hier al voor de derde keer dit jaar, maar op de een of andere manier is Regensburg er steeds totaal bij ingeschoten.

Mijn teen is trouwens niet afgevallen, hij is dagen paars en dik geweest maar is nu weer redelijk in orde. Gelukkig kon ik Oudjaarsavond de hele avond serveren zonder pijnstillers en andere ongein, dus het is uiteindelijk minder erg gebleken dan het er in eerste instantie uitzag.