ons hotel

maandag 27 december 2010

Hondje braaf, baasje niet

Soms wil je je gasten wel achter het behang plakken. Een categorie die iedere keer weer vindt dat de huisregels in het hotel niet voor hen geldt zijn hondenbezitters. Als ik nog een keer hoor "ja maar, mijn hond is zo braaf en lief en doet écht niets" dan ga ik heel hard krijsen. Nee,de hond doet ook niets, het is het baasje wat maar vindt dat alles mag en kan. Ik heb gisteren al 5 keer een hond uit mijn keuken, woonkamer, kantoor, etc moeten vissen omdat de baasjes vinden dat hun dier zo braaf is dat de aanlijnplicht in het hotel niet voor hen geldt. 
Vandaag ging ik eens kijken waarom Sandra toch zo lang over de kamers beneden deed. In verschillende kamers bleken de honden in bed te hebben geslapen (getver) en ze had grote moeite om de ene kamer weer toonbaar te krijgen voor de volgende gast. Werkelijk alles kon gesopt en in de was. De kamer stonk ook nog eens heel erg naar ongewassen hond. In een andere kamer hadden de gasten ónze dekens gebruikt om een bedje voor de hond te maken. Dekens waar andere mensen wel onder moeten slapen. Die dekens zijn nu echt te goor voor woorden, om maar niet te spreken over het hondenvoer wat door de hele kamer lag. 
Verder vinden hondenbezitters het blijkbaar heel normaal om de hond naast zich aan tafel op een stoel te zetten en hem vleeswaren van ons ontbijtbuffet te gaan zitten voeren. Als er weer eens een kat compleet in de stress door de gang rent, achtervolgd door een dolle hond (natuurlijk weer eens niet aan de lijn), is dat allemaal heel erg om te lachen en krijg je vaak ook nog te horen "ja, hij verdraagt ook geen katten om zich heen, eigen schuld, moet u uw kat maar bij mijn hond weghouden".

Het is afgelopen, honden komen er vanaf 1 januari niet meer in. Pepijn sputterde eerst nog een beetje, maar op de vraag hoeveel problemen we het afgelopen jaar al gehad hebben met hondenbezitters, moest hij bekennen "nou, zo ongeveer 19 van de 20 keer…." Begrijp ons niet verkeerd, we zijn een grote dierenvriend en honden zijn heel erg leuk, maar als het baasje geen verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn dier en het stoort andere gasten, dan komt onze business in gevaar en moeten we ergens een grens trekken. Het regent deze week ook klachten van andere gasten. Heel erg jammer dat zo'n harde maatregel nodig blijkt te zijn!

zondag 26 december 2010

Koud met sneeuw…natuurlijk

Het sneeuwt weer…what's new? Gelukkig niet in grote hoeveelheden, het is zelfs zonder sneeuwruimen nog enigzins begaanbaar. De vorige paar meter liggen er natuurlijk nog wel. Het blijft de hele week sneeuwen is de voorspelling. Hopelijk doet dat nog iets voor onze boekingsstand. Het is op dit moment nog te rustig, net als bij iedereen. Dat laatste weten we van veel collega's, maar we kunnen het ook zien aan de Urlaubsbörse. Wij hebben hier in de regio een computersysteem waar potentiele gasten hun vakantiewensen op kenbaar kunnen maken, zeg maar een soort online prikbord, en dan kunnen ondernemers een berichtje sturen als ze die gast iets kunnen aanbieden. Indien veel hotels nog wat vrij hebben, is de aanvraag er binnen een kwartier weer uit, want na 20 of 30 aanbiedingen kun je niet meer reageren. Dit is om te voorkomen dat iemand 4000 aanbiedingen krijgt. Heeft niemand meer wat vrij, dan blijft zo'n aanvraag soms wel dagen op het prikbord hangen en na een aantal dagen valt hij er dan vanzelf uit. Jullie begrijpen het al: normaal gesproken is in deze week de kans dat iemand nog wat vindt om te overnachten ongeveer kleiner dan de loterij winnen, nu zijn aanvragen binnen 10 minuten uit de Urlaubsbörse verdwenen: een teken dat velen nog wat aan te bieden hebben. Het ziet er overigens wel weer naar uit dat we het jaar 2010 met een klein plusje afsluiten ten opzichte van 2009, dus zo drepi is het niet hoor, alleen die eindspurt is normaal gesproken altijd zo lekker.
Gisteravond was Franziska hier, maar het was eigenlijk erg rustig. Een voordeel van een extra paar handen in de keuken was wel dat we om 22.15 al klaar waren en samen nog even op de bank konden zitten met een glaasje voordat we lekker vroeg in bed lagen. Ook wel fijn dat er niet iemand tot ver na middernacht nog kon gaan staan afwassen, en dat we alledrie tussendoor op een zinnige tijd hebben kunnen eten. De engelse kerstkalkoen was weer een doorslaand succes, net als andere jaren. Het is altijd gigantisch veel werk, maar we worden steeds beter in voorbereiden, en het is ook leuk om te doen.

donderdag 23 december 2010

Het begint ...


Eeen laatste berichtje voor de feestdagen, geen idee hoeveel tijd we gaan hebben de komende weken. Zojuist is de eerste gast voor kerst ingecheckt. Pepijn is nu even naar de drankenhal en de super voor wat laatste kleine dingetjes. Gisteren hebben we al wat dingetjes voorgekookt en voorbereid. Vol zijn we absoluut niet deze kerst, Nieuwjaar nog niet helemaal maar wel bijna. Wel komen er voor de komende dagen steeds meer kleine boekinkjes bij. Ach, kruimeltjes zijn ook brood. Van collega's horen we hetzelfde, het is overal een probleem vanwege de in het weekend vallende feestdagen.
Zojuist belde er een reisbureau dat nóóit wat bij ons boekt: of we nog kamers hadden, 1 nacht met Oud&Nieuw, en dan ook nog voor de laagseizoensprijs. "ja, maar er staat toch vanaf xx Euro"… Hahahaha…..Ik kan de vorige keer nog herinneren, 3 jaar geleden met kerst, de eerste en enige keer dat ze iets bij ons boekten. Met ieder reservering die kerstperiode was wat mis of niet goed doorgegeven en we kregen pas na 5 maanden zeuren en dreigen, en interventie van de TipTop-centrale ons geld. Never ever meer, en zeker niet voor een speciale prijs!
Het dooit hier vandaag ondertussen stevig, een uitgelezen kans om alle aangekoekte sneeuwrommel goed van de parkeerplaats te schrapen. Vanaf morgenavond gaat het weer sneeuwen en dat zou bijna een week moeten aanhouden. We hebben in ieder geval een witte kerst, zoals het hier zou moeten zijn, en de wintersporters hebben niets te klagen.

dinsdag 21 december 2010

Sneeuw enzo

Ach, het is hier niet veel anders dan in de rest van Europa. Sneeuw, sneeuw, sneeuw. Hier blijft echter wel alles rijden: de trein rijdt op tijd, de post wordt bezorgd, het vuilnis wordt opgehaald, al onze leveranciers rijden gewoon de berg op met hun 38 ton vrachtwagen. De hoeveelheden sneeuw zijn ook hier niet normaal meer, maar iedereen doet zijn uiterste best om alles begaanbaar en zo normaal mogelijk te houden. Ondanks het feit dat we de laatste tijd regelmatig 60 cm tot een meter sneeuw per dag hadden gaat alles hier nog goed. Vanmorgen was het weer raak: Christine klaagde dat ze de parkeerplaats nauwelijks in kwam en onze vaste gast kwam er nauwelijks uit. En dat terwijl ze allebei een auto met vierwielaandrijving hebben. Ik zit hier dus nu uit te druipen van het zweet omdat ik net de parkeerplaats te lijf ben gegaan met de sneeuwploeg. Het is nog lang niet klaar, Pepijn mag de rest doen.
Zondagavond zijn we naar de kerstviering van de Beierse Horecabond geweest, bij onze districtsvoorzitter die net voorbij Furth im Wald een leuk hotel heeft. Het was in het begin een beetje onwennig (weinig mensen die we kenden), maar uiteindelijk hebben we een hele gezellige avond gehad. Er was een kampvuur, traditionele kerstliederen uit de Oberpfalz (in ons vreselijke lokale dialect en dan eeuwenoud, dus heel moeilijk te volgen voor ons), kerstverhalen, iemand van het bestuur speelde kerstman en er was een leuk buffet. Het was al na half 2 toen we eindelijk weggingen (het begon om 19 uur). Vanwege de slechte winterse omstandigheden moesten we vreselijk langzaam rijden en waren we 2,5 keer zo lang onderweg als normaal.
Vandaag gaan we naar Deggendorf, naar de groothandel en wat andere winkels. We hebben nog het een en ander nodig, maar het blijft gokken wat. We krijgen veel last-minute aanvragen en boekingen, mensen wachten het echt af met het winterweer of het beter wordt, en of de sneeuw dan niet te veel wegdooit (wel wintersport willen, maar geen sneeuwbende, wat een luxeprobleem…). Uiteindelijk komt Oud&Nieuw wel vol, dat komt het altijd, het is dit jaar alleen vreselijk lastig plannen. Het personeel vindt het ook vervelend, het is al de 21ste en niemand die weet wanneer zij moeten werken.

donderdag 16 december 2010

80 cm in 1 dag!

Sneeuw dus. Iedereen wordt er hier gek van. We komen aan niets anders toe dan aan sneeuw scheppen, het put ons ook compleet uit. Het blijft maar sneeuwen. De tussenstand vanavond was 80 cm, maar het blijft sneeuwen, dus waarschijnlijk is er vandaag in totaal wel 1 meter gevallen. Prachtige sneeuw, fantastische kwaliteit, de skiliften zijn allemaal open, dus kom skieen! 
De boekingen lopen vandaag ineens fantastisch. We hebben vandaag veel verkocht voor de feestdagen, plus dat er een aantal veelbelovende aanvragen waren. Misschien komen we toch nog helemaal vol? Mensen zijn gewoon wat traag dit jaar met boeken. Ze zijn misschien bang dat ze insneeuwen? Zo ziet het er niet naar uit. Zelf de bakker, de postbode en de vuilnismannen kwamen er gewoon door met een beetje behoorlijke winterbanden.

woensdag 15 december 2010

De foto’s!


Zoals beloofd de foto's van de cruise. Natuurlijk hebben we uit de bijna 500 foto's een selectie moeten maken. Dit is deel 1, de foto's van Egypte doen we apart, want daar hebben we er zoveel van…Ik heb nog nooit een Photobucket slideshow gebruikt, dus hoop dat alles er goed op staat.

donderdag 9 december 2010

Terug in het gesticht


We zijn twee dagen thuis en hebben alweer behoefte aan vakantie. Het nadeel van een tijdje weg is dat je daarna zo gestraft wordt met stápels post, een overlopende inbox en een lege koelcel. Ik zal jullie niet vervelen met vervelende post of nog steeds niet betaalde rekeningen. We werden ook meteen geconfronteerd met grote hoeveelheden sneeuw op de parkeerplaats. Het is hier bar en boos geweest toen we weg waren: mensen zijn hier ingesneeuwd geweest, je kon niet de weg op en de scholen waren gesloten. Gisteren dooide het enthousiast en zijn we dus maar meteen naar de Metro in Regensburg gereden voor een auto vol boodschappen. Per slot van rekening begint over 2 weken de feestdagen-drukte weer, en lang houdbare spullen, waspoeder en dozen wijn kan je natuurlijk alvast halen. 
We merken dat we moeilijk op gang komen. We hadden ons erop ingesteld dat zaterdag de eerste gasten zouden komen, tot we gisteravond ineens een boeking voor vandaag kregen. Stiekum hoop ik dat deze zakenreiziger al gegeten heeft als hij komt. De koffers zijn wel al bijna helemaal uitgepakt en alle vakantiekleding hangt al schoon aan de lijn. Ik weet anders dat die koffers er 9 januari nog staan….
We zijn nog niet helemaal vol met de feestdagen, maar we zien weer een verhoging van het aantal aanvragen nu we weer zelf de telefoon aan kunnen nemen. Verder een hoop goed nieuws van het touroperator-front. Het lijkt nu eindelijk wat serieus te gaan doen. Op 2 januari komt er een grote reclamecampagne bij discounter Norma, op 4 januari bij kioskenketen Valora (zeg maar Primera), en op 2 april bij de Aldi. In Nederland is het nog niet zo bekend, maar reisjes boeken bij de supermarkt is hier een enorme afzetmarkt. Zal wel gek zijn jezelf door heel Duitsland zo aangeplakt te zien als je boodschappen gaat doen.
De foto's moeten heel even wachten, eerst nu even weer wat nuttigs gaan doen….

zondag 5 december 2010

Van Istanbul naar Rome (cruise deel 2)


De dag na Chios konden we meteen weer vroeg op, want het schip liep al tegen het ochtendgloren de haven van Istanbul binnen. We lagen dicht in de buurt van de Galata-brug over de Gouden Hoorn, dus zijn wij samen lopend op pad gegaan. Wat een fantastische stad! Istanbul is meteen met stip binnengekomen in onze Top 10 van favoriete steden aller tijden: aardige mensen, veel te zien, goed zelf te doen en niet duur. We hadden de pech dat de Hagia Sophia en het Dolmabahce-paleis op maandag dicht zijn (dat wisten we vooraf), maar we hebben de Blauwe Moskee, de ondergrondse cisterne en natuurlijk de Grand Bazar en de Spice Market wel gezien. In Istanbul kan je shoppen zoveel je hartje begeert, maar we hebben niets gekocht. Gezien het perfekte weer en de beperkte tijd hebben we besloten het enorme Topkapi-paleis tot een volgend bezoek te laten zitten. Bij een lokaal tentje zonder toeristenmenu hebben we Döner gegeten, gerold in pide. Veel te vroeg moesten we al weer terug naar het schip. De uittocht over de Bosporus langs de verlichte moskeeen en Topkapi was sprookjesachtig.
Kusadasi
De volgende ochtend mochten we gelukkig uitslapen na de twee enerverende voorgaande dagen. Pas om 12 uur legde het schip aan in Kusadasi. De meeste passagiers gingen naar Efese, maar aangezien het schip slechts een paar uur in de haven lag en het bovendien 's middags al vroeg donker werd, besloten wij de opgravingen voor een andere keer te bewaren (vakanties naar Kusadasi zijn vanuit NL en D toch niet duur). We zijn door het stadje geflaneerd en hebben in het zonnetje in ons T-shirtje aan de boulevard op een terrasje Turkse thee en koffie gedronken en mensen gekeken. Het was heerlijk weer (23°) en de shock was groot toen ik in een internetcafé tot de ontdekking kwam dat het thuis -12 was en als een gek sneeuwde. Het toeristenghetto zelf vonden we niet veel. De verkopers van slechte nep-merkkleding zijn erg opdringerig, en "heerlijke lekkerbek" (serieus gezien) en "full english breakfast" hoefden we ook niet. Als je ons hier 2 weken op een pakketreis zou dumpen zouden we waarschijnlijk agressief worden. Na een paar uurtjes hielden we het voor gezien en gingen we terug aan boord.We wilden zowiezo wat vroeger eten en naar bed, aangezien we in Athene weer vroeg uit de veren moesten.
Athene
Al om half 6 's ochtends liep het schip de haven van Piraeus binnen. Het haventerrein is zo groot dat je met een bus naar de terminal gebracht moet worden, en dan is het nog bijna een half uur lopen naar het station, waar je de metro naar Athene kunt pakken. Natuurlijk was onze eerste stop de acropolis, net als die van iedere toerist in Athene. Het duurde even voordat we de ingang van het hek naar het Parthenon gevonden hadden. Het was vochtig warm en al snel was alles wat we aanhadden drijfnat. Het was al redelijk laat toen we van de heuvel kwamen, en na de grootte en de toegangsprijs van het nieuwe archeologische museum gezien te hebben besloten we die maar voor een andere keer te bewaren, omdat we anders echt niets anders meer van Athene zouden zien. Bovendien waren we nog steeds op zoek naar iets te eten. Al veel te snel moesten we de lange reis al weer terug maken naar Piraeus. Heel eerlijk: Athene heeft ons niet echt gegrepen.
Napels
Na 4 havendagen was een dag op zee een welkome afwisseling. We hebben voornamelijk gelezen en geslapen, en 's avonds was de tweede gala-avond van de cruise. Dit wordt meestal op de zeedagen gedaan, zodat iedereen genoeg tijd heeft om te badderen en zich mooi aan te kleden. Wij vonden het een leuke verrassing dat op deze cruise bijna iedereen de moeite genomen had de feestkleding tevoorschijn te halen, dat is nog wel eens van cruise tot cruise verschillend. De heren in net pak of smoking, de dames in cocktail of galajurk, dat geeft toch een andere sfeer. Wil je niet meedoen, dan zul je in het zelfbedieningsrestaurant moeten eten. Er zijn ook maatschappijen die niet aan gala doen of het hebben afgeschaft, maar wij vinden een gala-avond op een cruise nog echt ouderwets leuk (wist je trouwens dat de Love Boat een Princess-schip was?).
Op vrijdag besloten we een beetje uit te slapen, aangezien we bijna alles in Napels en omgeving al tijdens een eerdere tweeweekse reis gezien hadden. Bovendien was het weer koud en nat buiten. Na een rustig ontbijt zijn we te voet door Napels richting het stationnetje Montesanto gelopen en hebben we de trein naar Pozzuoli genomen. Dat is een klein havenplaatsje ten westen van Napels waar Sophia Loren geboren is en waar een groot Romeins amfitheater staat. Het was een lief plaatsje met een grote vismarkt, maar het kassahokje van het amfitheater zag eruit alsof het al jaren dicht was. Het regende nog steeds behoorlijk, dus besloten we de vulkaankrater maar voor beter weer te bewaren en namen vanaf een ander stationnetje de trein terug naar Napels. Daar kwamen we op het centraal station aan en we liepen door Napels terug richting de haven. Die stad verandert nooit, het is nog steeds een vrolijke, half uit elkaar vallende chaos. En zoals je mag verwachten van Napels staakte de vuilophaaldienst.
Bij terugkomst was het alweer tijd om in te pakken. Je moet de laatste avond je koffers buiten de hut zetten, dus dat regel je even voor je gaat eten. Je moet natuurlijk wel een klein handbagagekoffertje bij je houden voor de volgende ochtend, het schijnt te gebeuren dat mensen in hun pyama hun koffer buiten zetten en dan 's ochtends niets hebben om aan te trekken. 's Avonds hoorden we overigens bij de show dat er passagiers waren die hun koffer op de heenvlucht waren kwijtgeraakt en waarvan de airline de laatste dag van de cruise nog steeds geen idee had waar die waren. Het zal je maar gebeuren…..Een meneer had zichzelf de bijnaam "Two shirt Bill" gegeven, want dat was alles wat hij 13 dagen had gehad om aan te trekken (tussendoor naar de wasserette). Inmiddels was hij na een deelname aan de karaoke "6 shirt Bill" want toeschouwers hadden spontaan hun kledingstukken gedoneerd.
De laatste ochtend komt er van lang slapen niets. Om je heen zijn andere passagiers al vroeg in beweging, en je moet om 8 uur je hut uit, want de steward moet 17 hutten schoonmaken voor de volgende lading gasten die rond het middaguur al binnendruppelen. Om 9:15 werd ons kleurnummer omgeroepen en was het tijd om voor het allerlaatst ons cruisepasje door de kaartlezer te halen bij het verlaten van het schip. De koffers stonden al netjes in de terminal klaar en daarmee liepen we naar het station van Civitavecchia. Bij aankomst in Rome vonden we het hotel makkelijk en konden we al inchecken. Leuke kamer, lijkt een beetje op die in het andere hotel in Rome van voor de cruise.

zaterdag 4 december 2010

Cruiseverslag deel 1

We zijn nu in Rome en moeten de 400 foto's nog uitzoeken, bovendien is de Wifi van het hotel niet supersnel dus dat komt over een paar dagen nog.
Onze blogstilte heeft echt wel lang genoeg geduurd dachten we, dus bij deze een eerste deel.

De Lufthansa-achtbaan                                

Door het extreem slechte weer in Rome was de vlucht van München naar Rome een wilde rollercoaster-rit. We maakten nog net geen looping. Gelukkig zijn we ervaren reizigers en zijn alle vormen van reisziekte ons altijd vreemd, dus aten we rustig verder aan onze sandwich. Na het ophalen van de bagage werden we getrakteerd op echt Romeins hemelwater: met emmers  tegelijk. We waren best wel trots op onszelf dat het ons lukte om treinkaartjes uit de doe-het-zelf-automaat te trekken. We hadden een hotelletje gereserveerd in de buurt van het stationnetje Roma Ostiense, op die manier hoefden we niet helemaal de stad in en de dag erna weer helemaal de stad uit. Dit stationnetje is het overstappunt voor de treinen naar de luchthaven en de cruiseterminal. Ik had al op Google Streetview gekeken hoe we moesten lopen en dat was de beste beslissing ooit. Het water kwam nog steeds met bakken uit de hemel en we kwamen kompleet doorweekt binnen toen we de 300 meter naar het hotel hadden overbrugd. Het hotel was meer dan ok, we hadden een leuke kamer met een kleine maar komplete badkamer. Belangrijker, we zaten niet langs de treinlijn maar aan de andere kant van het gebouw. Dit hotel is heel lief en centraal gelegen, maar door zijn excellente locatie hoor je de trein wel. Toen het droog werd, gingen we de deur uit en vonden een heel erg charmant restaurantje. We waren zo moe dat we alleen een smakelijke pizza namen en daarna doodmoe terug gingen naar het hotel.

Princess here we come!

De volgende ochtend werden we uitgerust wakker. We hadden geen trein gehoord. Sterker nog, we waren zo moe dat we helemaal niets waargenomen hadden. Het ontbijt was niet groot, maar ongeveer wat je van een continentaal ontbijt in Italie kunt verwachten. Ik had al een hoop gezeur van Duitsers gelezen op beoordelingswebsites dat er geen worst enzo zou zijn. Daarin zijn we toch nooit geinteresseerd ’s ochtends. We lieten de koffers even achter bij de receptie en liepen naar Ostiense. Daar kochten we alvast de treinkaartjes naar Civitavecchia, de haven van Rome waar het schip lag, en doken even de lokale Spar in voor wat drankjes. Princess is 1 van de weinige cruisemaatschappijen waar je flessen wijn en frisdrank mee aan boord mag nemen. Vooral alcoholische drankjes zijn niet heel goedkoop aan boord, hiermee proberen de cruiselines overmatige alcoholconsumptie met alle bijbehorende problemen te voorkomen. De vuistregel is eigenlijk dat hoe goedkoper de cruiseline en/of hoe jonger het publiek, hoe moeilijker ze doen over eigen drank meenemen aan boord. Op Royal Caribbean mag je in theorie niet eens een fles water mee aan boord nemen. Bij de meeste Amerikaanse cruiselines is overigens koffie, thee, ijswater, ijsthee en citroenlimonade inbegrepen, dus waarom zou je dat mee aan boord willen nemen? Na de Spar liepen we richting de pyramide. Tijdens een veldtocht heeft een Romeinse generaal een pyramide gezien in Egypte en die nagebouwd in Rome, later is hier een stadsmuur aan gebouwd. Ziet er merkwaardig uit. Het begon weer te regenen en we besloten terug te gaan naar het hotel en daar nog even gebruik te maken van het gratis internet en de regenbui uit te zitten. Toen het droog werd sleepten we alle spullen naar het station en pakten we de trein naar de boot.
We waren door mijn ouders al gewaarschuwd voor de loopafstand van het station in Civitavecchia naar de haven, en dat een koffer met wielen een heel goed idee was. Bij de ingang van de haven was een bushalte vanwaar een gratis shuttle van de havenauthoriteit ons naar het schip bracht. Wat opviel was het aantal jonge mensen, een groot aantal jonger dan wij. De grote varieteit in leeftijden valt ons aan boord voortdurend op, dit hebben we op andere cruises nog nooit zo gezien. Er zijn bijna geen hele oude mensen met paarse permanentjes en looprekken aan boord, dus bij deze hebben we voor diegenen die nog nooit op een cruise zijn geweest die mythe ook weer ontkracht. Aan boord konden we meteen naar onze hut. In de dagen voordat we gingen hadden we al gezien dat we een gratis upgrade hadden gekregen, van een binnenhut naar een buitenhut met zichtbeperking. Wij nemen meestal een binnenhut, gezien de activiteiten aan boord en de vele aanleghavens zijn we nooit in de hut en het is wel zo fijn met donker slapen. En het scheelt natuurlijk ook een hoop geld wat je dan weer kunt uitgeven aan andere leuke dingen. De hut was fantastisch, wat een mooie luxe kamer. Groot, met enorme walk-in closet, flatscreenTV, minibar etc. De grootste verrassing was het uitzicht! Ons raam zit precies tussen twee reddingsboten, dus we hebben helemaal geen geblokkeerd zeezicht! We zitten in de buurt van de liften, dus hadden we veel gedoe buiten de hut verwacht, maar we horen er helemaal niets van. Het is eigenlijk alleen maar handig. We zitten in de hoogte en breedte precies in het midden van het schip, dus zijn de afstanden naar alle restaurants, theaters en activiteiten kort. Toen we terug kwamen van een kleine wandeling over het schip waren de koffers al  bezorgd. Om 18.00 stipt verliet het schip de haven. Jammer dat het al stikdonker was, en we dus weinig meekregen van de sail-away. Daarnaast was het weer in Rome nog steeds niet om over naar huis te schrijven, dus was het heel koud en winderig op het bovendek.

Leven op zee

Vroeger kon je aan boord van cruiseschepen alleen op vaste tijden en een vaste gereserveerde tafel ’s avonds deelnemen aan het sjieke avondeten (er is trouwens de hele dag overal eten aan boord, gemiddeld komen we op een cruise 1 kg per 3 dagen aan), tegenwoordig hebben de meeste een concept wat AnyTimeDining of MyTimeDining heet. Je kunt je ’s avonds gewoon in je mooie kleren melden bij een van restaurants op een tijd dat jij zin hebt om te eten en dan kun je kiezen of je een tafel voor 2 wilt of een grote tafel.Wij hebben graag een grote tafel zodat we gezellig met andere mensen kunnen praten. Tot nu was het iedere avond gezellig. De grootste groep op deze cruise zijn de Canadezen, met Amerikanen op de tweede plaats. De andere 20% van de passagiers zijn verdeeld over 41 nationaliteiten. Als je geen engels spreekt, kun je beter niet met Princess. Royal Caribbean vorig jaar deed alle omroepen in 5 talen en had ook menu’s in andere talen (iets wat Costa of MSC ook doen), maar daar kun je op dit schip vergeefs naar zoeken.  Het eten aan boord is overigens fantastisch, of je naar het formele restaurant gaat of naar het zelfbedieningsbuffet of naar een van de vele andere etensmogelijkheden maakt niet uit. De presentatie en de keus is vooral in het formele restaurant Michelin-ster-waardig. De gratis koffie is overigens de hele cruise al niet te zuipen volgens Pepijn. Hij loopt nu meteen naar de receptie om een klachtenformulier in te vullen. Als niemand wat zegt wordt er niets aan gedaan is zijn mening.
Overdag worden er activiteiten georganiseerd, zoals danslessen, kookdemonstraties, films, puzzelwedstrijden, high tea en live-muziek. Erg leuk bij Princess wat de andere cruiselines niet hebben zijn de objectieve lezingen over kunst, geschiedenis en wat er te zien is in de aanleghavens. Bij andere cruiselines wordt dat ook wel gedaan, maar dan vooral om de excursies van het schip te pluggen of de winkels aan wal waar zij commissie krijgen. Veel mensen gebruiken de vrije tijd aan boord om te lezen, bij te slapen, gezellig met anderen te kletsen, te emailen en natuurlijk heel veel te eten. Ieder avond is er een show van wereldklasse. Veel musical-achtige zang-en dansshows, maar gisteravond was er een mevrouw die prachtig Ierse muziek zong en op de viool speelde. Dan is er ’s avonds natuurlijk de disco en veel lounges en bars met allerlei soorten live-muziek. Na 5 dagen cruisen hebben we nog geen stap op de dansvloer gezet, zeer atypisch voor ons. De mogelijkheden om te ballroom-dansen zijn heel erg beperkt, zoniet bijna afwezig. Op dat gebied is Princess voor ons een grote teleurstelling. Wel zijn we de tweede avond los gegaan in de disco en lagen we om half 3 in bed. De volgende ochtend hebben we om half 1 ontbeten. We worden echt te oud voor deze shit.

Egypte

Na twee dagen op zee, die we gebruikt hebben om het schip te ontdekken, veel te slapen en eindelijk eens dat goede boek wat er al maanden lag te lezen, kwamen we aan in de haven van Alexandrie. Hier hadden we een gids geboekt. Om 7 uur moesten we al van boord om haar te ontmoeten en onderweg te gaan naar Cairo. We hadden de optie gekozen om met andere mensen samen te delen, dat is natuurlijk goedkoper en ook gezelliger. Deze andere mensen kenden we echter niet, we wisten alleen dat ze ook van het schip kwamen. Om 8:20 stonden we nog alleen met onze gids op de kade, die andere mensen waren nooit komen opdagen. Er stond een groepje van 3 Amerikanen wiens gids er niet was, dus die gingen uiteindelijk met ons mee. Het klikte heel goed met hen, met de gids en de chauffeur, dus we hebben 2 hele leuke dagen gehad. De gids moest door ons late vertrek het schema omgooien, maar uiteindelijk hebben we alles gezien, alleen in een andere volgorde.
Na een rit van 3 uur door de woestijn kwamen we in Giza aan, waar we direkt naar de pyramiden gingen. Onze gids heeft 2 doktertitels, en een schat aan kennis. Ze heeft op alle tempels hierogliefen vertaald en ons ook naar heel veel extra dingen meegenomen waar anderen niet geweest waren. We kwamen af en toe de tours van Princess zelf tegen die echt niet goed waren. Het boeken van een tour via het schip is meestal op geen enkele cruise een goed idee. Het kost 2 tot 3 keer zoveel als zelf doen, je wordt in een grote touringcar gestopt met nog 50 andere mensen en over het algemeen zitten er in die bus veel mensen die niet de moed of de fantasie hebben om zelf iets te ondernemen, of die heel oud en slecht ter been zijn. Op deze cruise veel gehoord: “O nee, we hoefden hier niet van boord, we hebben een vorige cruise de scheepstour hier al gedaan”. Grinnik…. En als je dan vroeg waar ze geweest waren, waren ze alleen snel naar de pyramides geweest en dan meteen weer terug naar het schip. Jaaa, we hebben heel Egypte gezien, sure.
Na een aantal uren bij de pyramiden en de sfinx te hebben doorgebracht (de gids had echt veel te vertellen) gingen we naar een authentiek lokaal restuarant, waar we kip van het spit en een variatie aan lokale gerechtjes kregen zoals wijnbladeren, houmus, vers gebakken pita-brood. Wij hadden samen met de andere drie onmiddellijk tegen de gids gezegd toen we op weg gingen dat we absoluut geen McDonalds van binnen wensten te zien. Gelukkig waren onze reisgenoten ook in voor een authentieke ervaring, je zal maar met een stelletje zeurkousen opgescheept zitten die niets lusten. Van de Princess-tour hoorden we dat die deelnemers geen lokaal eten gezien hebben.
Aangezien we al redelijk laat waren, gingen we naar het Egyptisch museum omdat dat pas om 18:15 sloot, en de andere bezienswaardigheden om 16:00. Onze gids Eman lootste ons snel en vakkundig door het museum. Doordat we er tot sluitingstijd waren, was het tegen het eind heel rustig en konden we uitgebreid de schatten van Toetankamon bekijken. Nu was het tijd voor een boottocht op de Nijl. Iedereen die deze dinnercruise gedaan had, was niet heel enthousiast. Het eten was een zeer middelmatig westers buffet en de buikdanseres stond zeer plichtmatig te bewegen. In het gemiddelde Turkse restaurant in Nederland of Duitsland wordt beter buikgedanst.
Hierna werden we naar ons overnachtingshotel gebracht, het Mercure Sofitel Pyramids. Het was al half 11 en we waren doodop. We hadden een mooie kamer die uitkeek op een prachtige tuin, maar we hebben verder niets gezien van het hotel. Binnen een paar minuten waren we diep in dromenland.

Tweede dag Cairo

Na een gigantisch ontbijtbuffet, wat zelfs dat van het schip deed verbleken in keus, werden we om 7:30 opgehaald. Om 8 uur wilden Eman en chauffeur Saber al bij het openluchtmuseum in Memphis zijn om de grote tourbussen voor te zijn. Hierna reden we naar Sakkara, waar we niet alleen de getrapte pyramide van Djoser bezochten, maar nog een aantal andere bezienswaardigheden zoals verschillende indrukwekkende graftombes. We bezochten een tapijtschool, waar kinderen uit arme families op hun vrije dag oude ambachten leren zoals weven en tapijten knopen. Hierdoor zijn ze later in staat voor zichzelf te zorgen. De tapijtschool betaalt naast een klein loontje ook het gewone schoolgeld, zodat arme kinderen niet van school gehaald worden om de kost voor het gezin te gaan verdienen. Het andere doel is toeristen de fabricage van tapijten te laten zien, zonder dat iemand zich gedwongen voelt iets te kopen. Op de bovenverdieping zijn alle tapijten tentoongesteld en kan je als je dat wilt iets aanschaffen. Het was leuk, niet zoals de vervelende opdringerige tapijtverkoopdemonstraties waarmee je altijd in het hele Midden-Oosten geconfronteerd wordt.

Toen was het inmiddels lunchtijd op vrijdag, het ultieme islamitische gebedsmoment van de week. Zeg maar zondag kerktijd in Staphorst. Alles dicht dus. Eman besloot ons, met excuses, maar even te stallen in een aantal winkels van Koptische christenen, die wel open zijn. In de Egyptisch katoenwinkel, de zilversmid en de papyrusgalerie hadden ze mooie dingen, maar we hebben niets gekocht. Hierna nam onze gids ons mee naar de Citadel van Saladin, een gigantisch fort in Cairo. Hartstikke mooi, daar hadden ze ons wel de hele dag mogen laten. Het doel was de Mohammed Ali Albasten Moskee in de citadel. Deze moskee schijnt te lijken op de Blauwe Moskee in Istanbul.   Weer troffen we een goed restaurant om te lunchen, al was dat de dag ervoor authentieker. Het was echter al wat laat en daarom had Eman voor een soort buffetrestaurant gekozen, zodat het allemaal wat sneller zou gaan. Het was overigens wel een restaurant waar ook Egyptenaren aten. Onze gids zorgden er overigens de hele trip goed voor dat we geen ijsblokjes kregen, dat we afgesloten schone blikjes en flesjes kregen en stopte bij schone westerse WC’s met WC-papier.
Na deze maaltijd was het tijd om richting Alexandrie te rijden. Toen we daar aankwamen was het inmiddels al donker. We kregen nog een klein rondritje door de stad en werden toen netjes bij het schip afgezet, met een knuffel van de gids.

Chios

Na een rustige dag op zee werden we op zondag om 8 uur ruw gewekt door een omroep van de kapitein in alle hutten dat er een probleem was met de weersomstandigheden in de haven van Chios. Dit was de enige stop op onze cruise waar gebruik werd gemaakt van een tender. Voor diegenen die nog nooit gecruist hebben: de haven is dan te klein of te ondiep voor een enorm schip om aan te leggen en het schip moet dan voor anker en men moet middels kleine bootjes aan land. Hierbij is het  risico dus aanwezig dat bij ruwe zee de haven helemaal wordt overgeslagen. Chios kan ongeveer  50% van de tijd niet per tender worden bereikt, we waren er dus al op voorbereid dat het een extra zeedag zou kunnen worden. De kapitein hield ons voordurend op de hoogte, en uiteindelijk gaf hij toch groen licht. De tocht naar het vasteland leek inderdaad op de wild-waterbaan van de Efteling. Aan wal gekomen zagen we een brommer-en motorverhuur, en hoewel we dat helemaal niet van plan waren geweest hebben we een lichte motorscooter gehuurd. Hiermee zijn we de bergen ingereden naar Nea Moni, een oud Byzantijns klooster wat op de Unesco-werelderfgoedlijst staat. In de bergen zijn ook verschillende goed bewaarde oude dorpen, met een makabere achtergrond. De Turken hebben in 1821 bijna de gehele bevolking uitgeroeid en verdreven waardoor er in 1822 nog maar 1800 inwoners waren ipv 118.000. Veel dorpen staan sinds die tijd leeg. In een klein dorpje streken we neer bij de lokale taverna, waar het hele dorp op zijn paasbest zijn zondagse lunch zat in te nemen. De serveerster sprak wat engels en oh wat is die euro dan toch handig. Hierna reden we via een omweg weer terug naar Chios-stad. De zee was op de terugweg naar het schip veel minder ruw.

dinsdag 16 november 2010

Volgende

Pepijn is de volgende die het hotel een paar dagen verlaat voor een goed doel. Hij gaat vandaag naar de vakantiebeurs in Leipzig. Gisteravond hebben we folders zitten vouwen en hebben we pamfletjes met de speciale aanbiedingen geprint. Hij heeft ook de laatste paar dagen hard gewerkt aan een nieuwe internetsite. De site is nog niet helemaal af, maar begint steeds leuker te worden. Het is in ieder geval een verbetering.
Ondertussen ben ik langzaam ziek aan het worden. Mijn voorhoofdholtes doen vreselijk zeer, net als mijn keel en al mijn gewrichten, ik heb opvliegers en mijn trommelvliezen ploppen de hele tijd. Zondag moet het echt over zijn, vliegen met verstopte holtes is echt geen fun.
Het weekend hadden we ineens mensen die binnen kwamen op zoek naar een kamer. Walk-ins in november? Het moet niet gekker worden! Uiteindelijk zijn ze in plaats van 1 nacht twee nachten gebleven, want ze waren "begeistert". We hebben nog steeds gasten, donderdag checkt de laatste uit. Gisteren kregen we ineens nog een Deense zakenreiziger. We hebben deze november al 5x zoveel gasten door de deur als vorig jaar november, en we hebben 4x zoveel eten en drinken verkocht als november 2009.

vrijdag 12 november 2010

Back in town


Ik (N) ben weer terug op het honk. Pepijn heeft het fort de afgelopen dagen uitstekend bewaakt, zodat ik met een gerust hart kon congressen en vergaderen. Ik ben naar huis gekomen met een karrevracht aan nieuwe ideeen, met de bevestiging dat we het goed doen, of met de wetenschap dat we terecht over een bepaalde koers twijfelden. En met de verzekering dat andere horeca-ondernemers in Duitsland het op het moment net zo moeilijk hebben als wij. 2009 en 2010 is voor iedereen een heel slecht jaar geweest: 2009 omdat gasten door de crisis weinig uitgaven of zelfs helemaal wegbleven, en 2010 vanwege het WK en het slechte weer in de cruciale maanden. Ik was om 21.30 thuis, maar Pepijn en ik hebben tot 1 uur 's nachts gepraat. Dingen waarover we het eerder niet geheel eens waren (bijv dingetjes in het prijsbeleid, personeelsbeleid, avondmenu, enz) hebben door 2 verschillende seminars een plaatsje gevonden, door van vele experten verschillende meningen te horen die aansloten bij mijn mening of die van Pepijn.
Thuis wachtte er natuurlijk bergen hotelwas op mij, die ik nog weg wil werken voor de vakantie. Nog iets meer dan een week en dan moet de koffer klaarstaan. In de tussentijd gaat Pepijn volgende week ook nog naar de vakantiebeurs in Leipzig. De dag dat hij er staat is in de deelstaat Saksen toevallig een officiele feestdag (evangelische Buß-und Bettag), dus er worden heel veel bezoekers verwacht. Hij heeft al gezegd dat als hij het gevoel heeft dat hij veel staat te verkopen dat hij er misschien nog een dagje aan vast plakt. Mijn zegen heeft hij. Door de ongelukkige ligging van de december-feestdagen in en om de weekenden zijn we nog lang niet vol voor die periode. Alle collega's klagen overigens over hetzelfde probleem. Potentiele gasten willen alleen vr 24-zo 26 december en vr 31 december-zo 2 januari. Als je die boekingen zo zou aannemen, ben je de rest van de kerstvakantie leeg.
Ondertussen kabbelt het hier met de gasten rustig door. Het weer is vandaag niet zo joepie, er is vannacht een stormfront langsgetrokken. Bij de voordeur was de verlichte plantenbak omgewaaid. Echt november-herfstweer! Doordat er warme lucht over de Alpen komt, wordt het vanaf morgen de hele volgende week ongewoon warm voor de tijd van het jaar (15 graden, in de buurt van de Alpen zelfs 18 graden!). Er wordt op de radio gesproken van "voorjaar", zo heerlijk weer zou het moeten worden de komende dagen.

maandag 8 november 2010

Voorpret


Zo, de vakantie is geregeld! We beginnen en eindigen hier:


En voor de rest gaan we hier heen:

en hier:

en hier:



Hoe kan dat in 1 vakantie? Nou, met dit vervoermiddel lukt dat wel:

13 dagen Rome-Egypte-Chios-Istanbul-Kusadasi-Athene-Napels-Rome! Onze vierde cruise, we worden oude zeerotten. En dat al over 13 nachtjes slapen….We hebben net de vlucht geboekt en het hotel voor de nacht voor de cruise. Nu nog de reisverzekering, de tour naar de pyramiden, de parkeerplaats op München Airport en het hotel in Rome voor na de cruise.
Met een dikke klapzoen voor Petra in New York voor de geboden hulp bij de boeking!

Tijd voor heel veel research hebben we de komende weken niet, vanaf morgen ben ik 3 dagen weg naar een symposium in Würzburg en een TipTop-cursus daar in de buurt, en volgende week is Pepijn een paar dagen weg naar de vakantiebeurs in Leipzig.

zondag 7 november 2010

Hoogteziekte ?


Laagseizoengasten…zucht…. Als je denkt dat je alles gehad hebt…. Vanaf het inchecken liep een gast te zeuren dat ze zo duizelig was en misselijk, want….tromgeroffel….ze had last van hoogteziekte!!!! Grinnik. Kijk maar eens op Wikipedia, hoogteziekte komt alleen voor boven de 2500-3500 meter, en dus echt niet op 550 meter hoogte. Vandaag zijn ze een dag eerder vertrokken, want "pepermuntthee drinken hielp ook al niet". Ik heb gewoon op de man af gevraagd of er misschien iets met het hotel was, we willen niet achteraf gezeur met de touroperator hebben. Nee, nee, dat was het niet, ze was gewoon erg gevoelig voor dit soort dingen. En haar arme schat van een vriend maar begrijpend knikken….

(PS: later op vakantie zaten we een antwoord op het bezwaar van de touroperator te typen: ze wilden geld terug omdat het hotel niet in orde zou zijn geweest)

vrijdag 5 november 2010

Neerbuigend

Het gebeurt niet vaak dat gasten over een andere gast klagen. Het gebeurt eigenlijk bijna nooit dat meerderegasten over 1 en dezelfde gast klagen. En dan al helemaal niet over het feit dat die gasten het personeel slecht behandelen. Kun je nagaan… We hebben nu echt een stel in huis…pfff… we hangen echt de vlag uit als die vandaag weggaan. Zo neerbuigend zijn we echt nog nooit door iemand behandeld. Ze betalen het minste van alle gasten, stelen ook nog dingen van het ontbijtbuffet, behandelen ons als persoonlijke slaaf, proberen andere gasten op te hitsen tegen ons (die het hier fijn vinden en er niet gediend zijn dat er iemand aan hun tafel staat te zeuren), ruiken zo naar zweet dat de hele gang ernaar stinkt, en zijn ook eens oliedom. Een fatale combinatie.

Voor de rest hebben we leuke gasten. Er is best nog wel wat loos voor de tijd van het jaar. Ook volgende week hebben we nog best het een en ander in huis. Buiten begint het nu echt herfst te worden. De wind waait om het huis en de bladeren liggen nu toch wel van de bomen af. De gondelbaan van de Arber en de stoeltjeslift bij de Hohenbogen zijn al buiten gebruik vanwege onderhoud, en volgende week sluiten er nog een aantal attracties tot het begin van het skiseizoen. Het laagseizoen is officieel gearriveerd!
Onze eigen vakantie is nog steeds een niet-besloten zaak. We hebben al door dat er een hoop last-minutes te boeken zijn en wachten het nog even af. De echt leuke dingen lijken nog steeds in prijs te zakken, dus we hopen een paar dagen voordat we het hotel sluiten een echt leuke slag te slaan. En zoniet, nou ja, dan gaan we toch naar een simpel hotel in Turkije of zo. Ondertussen zijn we boos op Princess Cruises. Ze verkopen leuke lastminute cruises, maar als je die als inwoner van Duitsland wilt boeken moet je 3x zoveel betalen als bijvoorbeeld een Amerikaan. Ze vertellen als je opbelt doodleuk er zelf bij dat als je een Amerikaans adres van een bekende opgeeft, ook als je daar helemaal niet woont, dat je dan wèl voor die prijs kunt boeken. Er is geen cruiseline die zo'n groot onderscheid in prijs maakt tussen nationaliteiten als Princess. En ondertussen is die boot meer dan de helft leeg. Volgens ons ben je als ondernemer dom, er is niets bederfelijkers dan een hotelkamer of hut op een cruiseschip. Is de nacht voorbij of het schip verlaat de haven, dan heb je niks verdiend.