ons hotel

donderdag 29 augustus 2013

Rare week

Het was een rare week. Ik weet nu waarom ik 's avonds zo uitgeput ben. Wie ook Facebook-contact is, heeft al van het een en ander mee mogen genieten:

"Ik wil graag een tweepersoonskamer boeken voor 5 personen. Het jongste kind slaapt bij ons in bed"
"Ik wil graag halfpension voor 1 persoon bestellen en dat met z'n tweeen opeten"
"Waar is het schilderij van de reclamefoto? Ik ben heftig teleurgesteld, ik vind het kunstwerk wat in mijn kamer hangt lang niet zo mooi"
"Ik boek online het romantische arrangement voor twee, en geef de namen van 4 personen op, en dat zijn dan ook nog 3 mannen en 1 vrouw"
"Ik heb mijzelf een kamer met een flatscreen beloofd en ga nu klagen bij de receptie dat het hotel die niet heeft"
"Ik hoef bij het uitchecken de toeslag voor de kamer met uitzicht niet te betalen, want ik heb mijzelf een kamer met balkon beloofd en ik heb een kamer met terras gekregen, en daarover het hele verblijf niets gezegd"

Dan hadden we ook nog een gast die de hele dag (zelfs bij het ontbijt) een zwarte hoge hoed droeg, gecombineerd met glimmend trainingspak, die sloten capuccino bestelde en op het openbare terras met z'n IPad met geluidsboxen al kettingrokend naar keiharde schlagermuziek ging zitten luisteren.
Ook interessant was het gezin waar Pepijn de moeder influisterde dat de baby nodig een schone luier moest (het hele restaurant stonk naar urine), om vervolgens later uit te vinden dat opa degene was die incontinent was en alles over de stoel had laten lopen. Ieuww.....

Zoals gezegd, we hebben het redelijk gehad. Aangezien we dinsdag meerdere aankomsten hadden, konden we ook geen rustdag inlassen, en dat breekt ons nu een beetje op. Het weekend wordt weer legendarisch druk, we gaan last-minute wel weer helemaal vol komen, net als vorige weekenden.

woensdag 21 augustus 2013

En toen waren we 3 weken verder!

De zomervakantie is zoals die zou moeten zijn: druk, mooi weer, heel veel gasten. Er wordt te weinig geslapen, we hollen voortdurend achter de feiten aan, niets nieuws in het hoogseizoen dus! Onze vakantiekracht zou eigenlijk 10 september weer aan de studie gaan, maar kwam gisteren met de mededeling dat ze weliswaar de tiende een dagje naar Pilsen moet voor boekenlijst en rooster, maar dat de colleges pas op 23 september beginnen, en dat ze graag tot die tijd nog een centje wil bijverdienen. Goed nieuws voor ons dus, september is ook altijd een drukke maand en we zitten nog steeds niet erg ruim in het personeel, dus 2 weken een extra paar handjes is mooi meegenomen. 
Vanaf deze week zitten we niet meer totaal ramvol, maar hebben we hier en daar nog een kamertje vrij. In veel Bundesländer en ook in veel omringende landen zijn de vakanties al ten einde, alleen in Beieren en in Baden-Würtemberg is het nog tot midden september vakantie.

Morgen kan ik alweer naar de groothandel, binnen een week is alles opgegeten. Vorige week woensdag was ik nog bij de metro in Regensburg, de auto was weer tot het dak vol. Onderweg naar huis kwam mij op de provinciale weg van Regensburg naar Cham een zandauto tegemoet, beladen met stenen. Hij verloor een steen, en dat was bij mij einde voorruit. De ruit zat er gelukkig nog in, maar de ruitschade was zo enorm dat verder rijden eigenlijk niet echt fijn was. Ik heb heel voorzichtig met de auto nog 31 kilometer moeten rijden naar Cham om onze Fiat-dealer te bereiken, ik stond echt in de middle of nowhere langs de provinciale weg in het bos. Ik kreeg een Fiat Doblo bestelauto mee, in andere leenauto's pasten de boodschappen er niet in. Grote hilariteit bij de monteurs die moesten helpen alle boodschappen over te laden in een leenauto. Vanwege de katholieke feestdag de dag erna (15 augustus Maria Hemelvaart) en het aangestampt volle hotel konden we de auto pas zaterdagochtend weer ophalen. De rekening was niet misselijk, dat was gigantisch slikken. We hebben ernstige vraagtekens bij de hoogte van het arbeidsloon, en na navraag bij de technische vraagbaak van de ADAC weten we bijna zeker dat er hier iemand ons een poot probeert uit te draaien. Wordt vervolgd.

Gisteren was eigenlijk de ultieme Ruhetag om iets leuks te ondernemen, aangezien we geen aankomsten en geen vertrekkers hadden, alleen maar blijf-kamers, dus er was geen reden om de receptie te bemannen. De dames konden het prima alleen af. We waren beiden gesloopt, dus zijn we thuis gebleven tot de medewerksters klaar waren. Tegen die tijd was het weer niet zo geweldig meer, dus zijn we even naar de glasfabriek van Joska gereden. Daar waren we snel weer weg, in vergelijking met de concurrent in Arnbruck is dat echt niet veel bijzonders. Toch maar even naar het Glasdorf in Arnbruck, die hebben zowiezo lekkere taartjes. Na het taartje hebben we nog even gekeken voor schnapsglaasjes en Latte Macciato glazen, want van het een hebben we te weinig en de andere zijn gewoon erg onpraktisch instabiel. Daar konden we niet slagen, dus dat wordt morgen bij de Metro kijken. We zijn naar huis gereden en daar heb ik nog een tukje gedaan, terwijl Pepijn nog wat licht administratief werk heeft gedaan. 's Avonds hebben we in Bad Kötzting pizza gegeten, om daarna weer doodmoe in bed te vallen.

dinsdag 13 augustus 2013

Topdrukte

Het is druk, al 2 weken, en dat duurt nog een week. We zijn helemaal kapot, dus we gaan na de gedane arbeid vanmiddag op onze Ruhetag heerlijk een tukje doen. Ook deze week dus geen logje. Het gaat ons goed, we hebben het alleen iets te druk.

donderdag 1 augustus 2013

De Daltons on tour

Oftewel...de week van de flessentrekkers, dubieuze debiteuren en ander onguur volk.

Toen Pepijn in Nederland was, zijn gasten van ons op de laatste dag van hun verblijf in Furth im Wald bij de grensovergang naar eigen zeggen beroofd. Ze hebben 2,5 uur bij de politie gezeten om aangifte te doen, en toen ze terug kwamen zijn ze uitgecheckt. Ze hadden net getankt, dus thuis kwamen ze wel, maar ze hadden geen geld meer en geen pinpas. Ik heb nog broodjes voor ze gesmeerd om mee te nemen, ze misten natuurlijk het ontbijt de volgende dag en ze konden onderweg niets kopen. De rekening konden ze niet betalen en het was zaterdagavond, dus er kon ook niets geregeld worden met een spoedoverboeking. Ze zouden het bedrag van het hotelverblijf meteen overmaken. We zijn inmiddels 26 dagen verder, en je raadt het al: geen geld. Sterker nog: op telefoontjes, email en aangetekende aanmaningen wordt niet gereageerd. Ze wonen wel op het opgegeven adres. Volgens de politie Furth im Wald is er echt aangifte gedaan, maar er is natuurlijk geen bewijs dat de beroving ook echt gebeurd is. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in 7 jaar nog nooit van enig probleem in die richting gehoord heb hier, het is hier echt superveilig. Deze week kunnen we dus zelf naar de politie om aangifte te doen van flessentrekkerij. Het is een principekwestie, er gaat betaald worden, al moet er een dubieus Hells Angels incassobureau met een Dobermann en een honkbalknuppel aan de deur gaan bellen.

Dan hadden we nog een boeking die op het laatste moment geannuleerd werd. Super-strop, want wij zijn in een hele volle periode met 1 lege kamer blijven zitten, die we bij een eerdere annulering absoluut nog kwijt waren geraakt. Volgens de annuleringsvoorwaarden moest er 80% van het verblijf betaald worden. De tussenpersoon meldde dat er wegens ziekte geannuleerd was, volgens de potentiele gast ging het om autoschade. Wij hebben de rekening opgestuurd, maar je raad het al: geen geld. Pepijn heeft de klant opgebeld met de vraag waar ons geld bleef. Dat er iemand belde was een onaangename verrassing voor de vrouw in kwestie. Ja nee, ze ging het die week overmaken...sure.... Vorige week kregen we ineens een mailtje van de vrouw: betalen kwam niet zo uit, of ze het in termijnen kon betalen. Pardon? Als ze hier te gast geweest was had ze nog meer moeten betalen. De juriste van de Beierse Hotelbond gaf ons het advies dit aan te nemen, want dan hadden we zwart op wit dat de vordering erkend wordt en dat iemand van plan is te betalen, en dat maakt het later makkelijker om het geld in te vorderen als er niet betaald wordt. De vrouw zou voor het einde van de maand de eerste termijn overmaken. Je begrijpt het al, vandaag is 1 augustus, dus ik voorzie nog meer business voor die Hells Angel met de Dobermann.

Zaterdag mailde een leuke en serieuze collega van het marktplein: er had zich bij haar een jongeman gemeld bij de receptie met een zielig verhaal. Hij was in de trein in slaap gevallen, en toen hij in Lam op het eindstation wakker werd was zijn rugzak weg. Nu wilde hij geld lenen om naar huis te komen. Ze gaf hem 25 Euro en liet hem een schuldbekentenis tekenen. Goed, dat had ik al nooit gedaan, maar dat moet iedereen zelf weten. Later die dag sprak ze de buurman van de naastgelegen horeca-gelegenheid. Die vertelde haar dat er een jongeman gekomen was die in de trein in slaap gevallen was, enzovoort. Hij had hem ook 25 Euro gegeven. Na vergelijk van de gegevens bleek de man 2 totaal verschillende namen en adressen opgegeven te hebben.

Gisteren stond er een politiebericht in de krant: een 49-jarige vrouw had samen met een jongere man op 14 juli een hotel in Lam verlaten zonder de rekening van EUR 331 te betalen. Twee weken later meldde de vrouw zich aan de receptie van hetzelfde hotel, ze wilde weer daar logeren. Ze werd echter herkend en haar werd opgedragen de nog open staande rekening te voldoen. Ze maakte zoveel stennis dat de politie erbij moest komen, en ze kreeg een toegangsverbod het hotel ooit nog te betreden. Helaas heeft het hotel de collega's in Lam niet ingelicht, en is het stel bij dezelfde leuke collega van voorgaand verhaal terecht gekomen. Die heeft een hoop problemen met het stel gehad, het paar was duidelijk geestelijk ernstig in de war. Ook hier wilden het stel weg gaan zonder te betalen, maar ze heeft voet bij stuk gehouden en ondanks lange discussies is de rekening betaald. Ze heeft meteen de collega's een mail gestuurd met signalement, namen, automerk en kenteken.
Gisteravond 22:10 uur: een man komt aan de receptie dat "ze" op zoek zijn naar een kamer. Er volgt een verward verhaal, de tweede persoon is in geen velden of wegen te bekennen, op vragen van mij wordt ontwijkend geantwoord. Pepijn stond in de keuken af te wassen onder een bulderende afzuigkap, die had niets door. Ik ben hem dus maar gaan halen, ik had zo'n rare vibe. Pepijn voelde ook dat er iets niet klopte. We zeiden dat we de tweede persoon even wilden zien, dat is bij ons standaard bij walk-ins. Je weet maar nooit: Zijn ze met z'n tienen? Hebben ze 4 honden? Is het mensenhandel? De man ging dus naar buiten om de vrouw te halen. Pepijn zei ondertussen tegen mij dat het signalement wel erg overeen kwam met wat de collega gemaild had. Dat had ik nog niet eens geregistreerd, die kerel gaf mij gewoon een onbehagelijk gevoel. Pepijn wilde de kamer wel verhuren, maar wel eerst de vrouw zien en vooruitbetaling eisen. De man kwam terug: "ze wil niet uit de auto komen". Terwijl Pepijn de man aan de praat hield, liep ik naar de parkeerplaats. Oh God....de desbetreffende auto.....Ik rende dus snel weer naar binnen, en we hebben de man kenbaar gemaakt dat ze gesignaleerd stonden en dat we ze niet gingen inchecken. Hij gaf zelf toe dat ze bij andere hotels in Lam problemen hadden veroorzaakt, en vertrok gedwee.

Vanmorgen bij het uitchecken: "Heeft u de dranken in de kamer gedronken?" De gast reageerde zo  raar heftig dat ze ab-so-luut niets gebruikt hadden dat ik al een Mmm-gevoel had. Ze waren net weg en ik zag Christine met flesjes water lopen. Euh...Christine...kamer 20 zeker? Potverdikkie....2 flessen leeg gedronken.... Helaas voor de gast was er met creditcard betaald, dus heb ik voor die paar euro van die twee flesjes een aftercharge op die creditcard gedaan. Het gaat om het principe, zal ze leren tegen mij te liegen.

Dit soort praktijken kennen we uit het verleden al uit Amsterdam en Hamburg. Het is jammer dat deze ellende nu ook deze onschuldige regio heeft bereikt.