ons hotel

woensdag 28 oktober 2015

Oscar-waardig flessentrekken

Vanmorgen had Pepijn de vroege dienst. Hj had alle vertrekkers al gehad, op eentje na, en de rekening lag klaar. De gasten van deze kamer komen langs en zonder iets te zeggen gooien ze de sleutel over de balie en marcheren de deur uit. Pepijn erachter aan met de rekening in de hand: "Vergeet u niet iets?" Ze renden naar de parkeerplaats en sprongen in de auto, en wilden gas geven terwijl Pepijn net bij de auto aan kwam. Hij weigerde opzij te gaan en eindigde zittend op de motorkap, waar hij bleef zitten. Ondertussen belde hij met de politie dat we een flessentrekker hadden. Die wilden niet komen, volgens hen was het geen strafbaar feit om zonder te betalen te vertrekken, maar "een verschil van mening over de rekening". Nou, dat hebben we even nagekeken, en wegrijden zonder een gerechtvaardigde rekening te willen betalen is in Duitsland wel degelijk een strafbaar feit (valt onder bedrog/oplichting). Pepijn belde dus intern met mij of ik even met onze autosleutel naar buiten kon komen. Ik heb de auto uit de garage gereden en hem voor de gewraakte auto gezet. Zo.....klaar....die gaat nergens meer heen.....

Volgens de gast mochten we dit niet, want dat was gijzeling, en hij belde zelf de politie. Nu wilden ze wel komen. Juridisch gezien is dit echter helemaal geen gijzeling, dat is namelijk alleen als je een onschuldig iemand vast houdt of ergens toe dwingt. Wat wij deden staat zelfs in het duitse wetboek en heet "Selbsthilfe": als je het slachtoffer geworden bent van bedrog of flessentrekkerij, mag je de uitgang blokkeren om zo toch je geld te krijgen of eventueel gestolen spullen terug te krijgen. Je mag iemand zelfs beetpakken, fouilleren of in een kamertje opsluiten (doen winkels met een winkeldief tenslotte ook).

Inmiddels was er natuurlijk een oploopje ontstaan van enige nieuwsgierigen, zowel buiten als binnen voor het raam. Iedereen vond het maar wat amusant, in de categorie "haha, poging lekker mislukt, en nu betalen vriend!" Vervolgens werd het amusement nog groter toen de vrouw ver van mij of Pepijn verwijderd theatraal in elkaar zakte en op het asfalt ging liggen kermen alsof ze Julia Roberts was. Ik zou haar iets aangedaan hebben. Ik bleef heel rustig en zei "mevrouw, de surveillanceauto moet uit Bad Kötzting of Furth im Wald komen, dus dat duurt wel minimaal 30 tot 45 minuten. Lijkt me in deze tijd van het jaar wat koud om zo te blijven liggen op het asfalt. Sta nou maar gewoon op, iedereen staat u uit te lachen". Ze stond resoluut op, riep "hou je muil, domme koe!" en ging in haar auto zitten. Gelach natuurlijk. Binnen stonden een aantal gasten en een medewerkster voor het raam die meteen zeiden een verklaring af te willen leggen dat wij die vrouw niet aangeraakt hadden, en dat de man het was die Pepijn had geprobeerd aan te rijden. Eén mevrouw was zo lief dat ook daadwerkelijk op papier te zetten. Toen de politieauto erg lang op zich liet wachten, kwamen de flessentrekkers ineens met de mededeling dat ze toch gingen betalen. Toen er afgerekend was en Pepijn de auto weggereden had, bleven ze nog een tijdje beduusd in de auto zitten voordat ze zelf weg reden. Ondertussen begon binnen iedereen te lachen toen die mevrouw zei "Ach kijk die twee kleuters eens beteuterd kijken in hun auto....ze kunnen nog steeds niet bevatten dat het plannetje mislukt is...."

Ik belde ondertussen de politie dat hun inzet nu niet meer nodig was. De reactie van de agent was legendarisch. Het bleek dat ze niet echt haast hadden gehad om te komen, en "dat in hun ervaring dit soort dingen zich vanzelf oplossen". Dus.....als ze nou maar langzaam genoeg hierheen zouden rijden de flessentrekkers er genoeg van zouden krijgen en zouden betalen..... En ik weet nog van de aanrijding van onze medewerkster dat als de politie niet ter plaatse is geweest er dus ook geen schriftelijke melding in het logboek staat. Zo los je dat soort onzin dus Beiers op....

zaterdag 10 oktober 2015

Oktober

We zijn de laatste tijd erg laks met de weblog. Een gevolg van het feit dat het bij ons natuurlijk alleen maar drukker wordt, en het makkelijker is via Facebook met goede vrienden even snel een paar regeltjes te delen.

Vorige week waren we in Nederland. Alhoewel het super was de ouders weer eens te zien, was het eigenlijk veel te kort, en de heen en terugreis waren een drama vanwege waanzinnig veel files en veel verkeer op de weg. We zijn er nog steeds flink moe van. We begrijpen ook helemaal dat onze ouders het niet meer in 1 keer rijden, maar onderweg willen stoppen.

Ondertussen vreet de privé- en bedrijfssores nog steeds veel energie, en we merken dat het batterijtje leeg is en dat we een kort lontje hebben. Dingen die je anders weg lacht, doen je nu op zijn minst even zuchten. Bijvoorbeeld die meneer die graag 20 minuten lang uitleg wil hebben hoe je naar het hotel terug rijdt vanuit het centrum omdat hij zo bang is om te verdwalen, of de mevrouw die op het aanmeldformulier in alle vakjes waar je de verschillende personen in je groepje moet aangeven overal haar eigen naam en geboortedatum invult. Ook ergerlijk was de mevrouw die niet wilde begrijpen dat als je bij een online tussenpersoon een kamer boekt dat die dan duurder kan zijn dan direkt bij het hotel. Dat reisburo moet ook eten. Als ik naar de Nike outlet ga zijn de sportschoenen daar ook meestal goedkoper dan bij een warenhuis.

Dan hadden we nog een nieuw dieptepunt in de laagseizoen-gasten-soap. Ken je die stevige supermarkttassen? Een paar eurootjes, van gerecyceld materiaal? We hadden dus kompleet gedoe met gasten die zo'n lege shopper (naar eigen zeggen 4 euro) kwijt zeiden te zijn. Ze hebben onze medewerkster van diefstal beschuldigd, toen ons, en toen beweerde die vent dat andere gasten speciaal in hun kamer hadden ingebroken om een gebruikte supermarkttas van een paar euro te stelen en verder niets. Yeah sure..... Dus uw boodschappentas is gestolen, maar al uw andere spullen en de TV staan er nog? Wij kennen dit al uit Amsterdamse hotels, als hotelgasten iets kwijt zijn, dan is het meteen "gestolen". In 99,9% van de gevallen hebben ze het wel, of de reisgenoot weet er meer van. Op het woord sorry kun je daarna natuurlijk lang wachten. Pepijn zei heel nuchter dat wij wel 10 van die tassen van de Edeka en de Wibra hadden, en dat als het zo'n halszaak was, dat hij er graag eentje van ons weggaf. Nee, daar ging het niet om, de tas had "sentimentele waarde". Goed meneer, als u ervan overtuigd bent dat er echt in uw kamer is ingebroken, gaan we nu de politie bellen, en dan gaat u onder ede aangifte doen. Oh? Dat wilt u toch maar niet? Ik ben toen toch wel een beetje erg boos geworden. Ofwel je meent het als je het woord diefstal gaat lopen roepen, of je zegt niets en zoekt nog even tussen je zelf veroorzaakte rotzooi naar je vermiste item.

Het is nog 4 weken tot onze herfstsluiting. Zoals ik al vaker schrijf in oktober, de laatste paar weken zijn echt nog een beetje sprokkelen. De bezetting hangt af van het weer (vanaf morgen wordt het koud en herfstig), en of mensen nog vakantiedagen hebben. Ook krijgen we redelijk wat mensen die nog bonnen hebben, van reisorganisaties waar we mee samen werken, die voor het eind van het jaar nog op moeten. Die bonnen hebben een beperkte looptijd, en er zijn redelijk wat mensen die er dan kort voor de afloopdatum ineens nog mee komen.