ons hotel

zaterdag 30 april 2011

Van alles wat

We lopen nog steeds heel de week achter de feiten aan. Het was met Pasen zo druk dat we nog steeds erg moe zijn en deze week nog steeds de overgebleven papierbende niet hebben kunnen filen. Daar kwam ook nog dat ik gisteren bijna de hele dag niet beschikbaar was: 's ochtends tot 14:30 om een heel plausibele reden (je bent engelse of niet toch?), 's middags moest ik even naar de orthodontist in Viechtach vanwege een schurende beugel die mijn wang te grazen nam. De dokter heeft meteen alles nagekeken en aangedraaid, hij was weer vol lof over de voortgang en de mondhygiene, en de aanstaande afspraak is dus meteen komen te vervallen.
Het is de laatste dagen qua gasten wel wat rustiger geweest, en we zijn merkwaardig genoeg het weekend leeg. Het weer is dan ook niet om over naar huis te schrijven en bovendien is in heel Europa de paasvakantie dit weekend voorbij. We gaan even rustig bijslapen en misschien nog 1 middagje iets voor onszelf doen. Volgens de almaar meer exploderende boekingenstand is onze volgende lege dag actueel 25 september, dus die kans krijgen we de hele zomer niet meer.
De nieuwe medewerkers zijn aangenomen en de eerste begint zondag (het meisje voor de zondag). Iedereen is aangemeld bij de sociale verzekeringen en de belasting, en iedereen heeft er zin in. We hopen dat dit een aanmerkelijke verlichting van ons werk zal betekenen. Zoals gezegd, tot eind september gaat het geen dag rustig zijn, en hebben we het extra personeel hard nodig. Afgelopen paasmaandag was het echt een drama dat geen van beide dames kon werken en dat we dus zelf aan de bak moesten toen het zo druk was. We waren met 2 medewerksters echt veel te kwetsbaar: als er eentje op vakantie of ziek is, heb je al een probleem dat de ander niet volcontinu kan werken. We kregen overigens gisteren een waarschuwing van de accountant dat we nogal achter liepen met de boekhouding. Het is wel heel fijn als we ons de komende tijd daarop kunnen concentreren. We hebben ook nog een paar dozen met "niet belangrijke, nog uit te zoeken papieren", en ook willen we nu eindelijk onze nieuwe website verder uitbouwen en in meerdere talen vertalen.
Pepijn gaat maandag naar München om actie te voeren met collega's van de Beierse horecabond. We hebben iets meer dan een jaar geleden een BTW-verlaging op hotelkamers gehad, waarmee er een flinke rechtsongelijkheid met de rest van Europa werd opgeheven. Wij hadden tegenover alle buurlanden (met laag BTW-tarief op hotellerie en overige horeca) een aanmerkelijk financieel nadeel, wat natuurlijk in een grensregio zoals de onze extra ernstig is (gasten gaan voer de grens om te eten en/of te overnachten). De BTW-verlaging was een politiek compromis, en de politiek wilde alleen zover gaan dat het voor de kale kamerprijs was, zonder ontbijt, zonder maaltijden, en dus hebben we er met z'n alleen nog niet veel aan. Bovendien moet de regering bezuinigen, en wat is er makkelijker dan hardwerkende kleine ondernemers te pakken? Er wordt dus ook nog gesproken over de huidige regeling terugdraaien. De horecabond heeft een bus geregeld, je hoeft niets te betalen om mee te gaan, en we hebben het toch heel erg rustig, dus Pepijn heeft ja gezegd op de vraag om mee te gaan.
Volgende week maandagochtend (eigenlijk zondagnacht) vlieg ik naar Londen in verband met een begrafenis van een ver familielid. Ik heb erg weinig familie en dit is een tak van de familie waar we een redelijk warm contact mee onderhouden. Ik moet hier in het holst van nacht weg, en dan 2,5 uur naar Praag rijden, alwaar mijn vlucht om 6 uur vertrekt. Het was qua vluchtenschema en qua kosten de beste oplossing, en het is niet verder dan München, Linz of Nürnberg. Dinsdagavond laat vlieg ik, na een extra dagje Engeland met familie en ouders, weer terug, en kan ik in het holst van de nacht (eigenlijk dus woensdagochtend) weer terug rijden naar huis. Voor Pepijn is het dan dus ook fijn dat we ingewerkt personeel hebben.

dinsdag 26 april 2011

Kapot, maar voldaan…

Vandaag hebben we onze rustdag meer dan hard nodig. We zijn echt beiden helemaal kapot, maar het was dan ook de beste Pasen ooit. Prachtig weer en alleen maar leuke mensen droegen bij aan een fantastische sfeer en een goede omzet. We waren op een eenpersoonskamer na helemaal vol, en 1 van ons bleef fulltime  drankjes en eten naar het terras slepen. Ook van andere TipTop-collega's krijg ik op Facebook dezelfde berichtjes door. Vandaag rest dus alleen nog het puinruimen: veel vuile kamers, veel administratie die is blijven liggen en veel slaapgebrek. Vanmiddag moeten we verplicht boodschappen doen, er is bijna niets meer in huis. Er was zelfs nog even vrees dat we het met de vleeswaren niet gingen redden met het ontbijt vandaag, maar veel scrambled eggs op het buffet (eieren hadden we echt meer dan genoeg) leidde tot veel minder behoefte aan worst.

zaterdag 23 april 2011

Druk

Deze dagen even geen logje: druk, druk, druk…. We hebben nog nooit zo'n drukke Pasen gehad!

dinsdag 19 april 2011

De bouwplaats enzo

We zitten nog steeds vol in de bouwwerkzaamheden. Zondag heeft Pepijn de muur van onze privé-woning verplaatst. Dat viel nog niet mee: het eerste stuk was makkelijk, het was een cellenbetonwandje, dus met een zaag werd de wand losgezaagd. Toen bleek dat de muur toch wel erg zwaar was om in zijn geheel te verplaatsen. Er zat alleen niets anders op, want het deurkozijn zat zo vastgemetseld dat je dat er niet zonder schade uitkreeg. Binnen de korste keren was alles grijs (Pepijn ook), maar hij heeft het voor elkaar gekregen. Gisteren heeft hij de verbindingen tussen de muurdelen dicht gemetseld, en vandaag wordt de muur verder afgewerkt. Foto's doen we wel als alles klaar is en naar ons zin is.

Onze nog niet genoeg afgekraakte touroperator zorgde zondag voor een verrassing. We hadden eerst een boeking voor 5 personen: 2 tweepersoonskamer en 1 eenpersoons. Toen werd de boeking veranderd: er werden 4 namen geannuleerd, en 2 weer overnieuw geboekt. 2 personen kwamen dus niet. Dat er zo gegoocheld was met de namen was ook niet raar, het was goed mogelijk dat de kamerindeling onder elkaar nu ook anders was. We hadden een vreemd gevoel over deze wijziging, ook omdat het zondag later en later werd en er niemand verscheen. Tsja, en toen stonden er ineens toch 5 personen voor de balie…. Gelukkig waren we niet vol, en konden we snel een 3e kamer aanrukken die zelfs ook nog naast de anderen was. De gasten vonden alles prima, zijn geweldig leuke mensen trouwens. Wat was er nu gebeurd? De touroperator had de oorspronkelijke boeking verkeerd aan de gasten bevestigd, namelijk als 3 eenpersoons en 1 tweepersoons. Dat wij 'm wel goed doorgekregen hadden (zoals door de gasten geboekt) is nooit gecheckt door de touroperator. De volgende ochtend heeft Pepijn toch maar even gebeld, en de zaak is nu rechtgetrokken. Als dit een week later met Pasen was gebeurd hadden we toch een groot probleem gehad, dan hadden we waarschijnlijk geen kamers genoeg meer gehad.

Omdat we vanavond moesten koken voor deze gasten, zou vandaag de Ruhetag vervallen. Morgen zijn we merkwaardig genoeg helemaal leeg, dus houden we morgen een dagje voor onszelf ipv vandaag. De gasten melden echter net dat ze naar Passau gaan omdat het zo'n schitterend mooi weer is en dan daar wat eten. Ze kwamen zelf al met de mededeling dat ze niet geloofden dat we veel aan deze boeking verdienen, als ze zagen wat zij betaald hadden, wat voor service ze ervoor kregen en hoeveel tussenpersonen er tussen zaten, dus ze hoefden geen korting of zo, het was ons van harte gegund. Er werd meteen bijgezegd dat ze het eten helemaal fantastisch vonden (dat hadden we al gemerkt), en dat het daar dus echt niet aan lag. Zoals al gezegd, die gasten zijn echt heel erg aardig en tevreden.

Vandaag kunnen we dus volle kracht vooruit met het afwerken van de muur. Ook moet er dringend stof geruimd worden in de nieuwe zaal, alles is ook daar grijs. Gisteren ben ik al naar de groothandel geweest voor een auto vol paasboodschappen. Het was er merkwaardig rustig, het was echt heerlijk. De kassiere ging zelfs helpen mijn kar in te pakken omdat ze zich zo verveelde. Aangezien we ons terras nu uitbreiden naar het stuk voor de nieuwe ontbijtzaal, wilde ik proberen meer van dezelfde tuintafels bij te krijgen. Die hadden we oorspronkelijk ook van de Metro. Dat is ten dele gelukt, ik heb er nog 2 van hetzelfde type bij kunnen kopen, en niet de 4 die ik eigenlijk wilde. Van onze mineraalwaterleverancier hebben we overigens nog 3 nieuwe gratis parasols kunnen bietsen.

Vanaf donderdag loopt de hut lekker vol voor Pasen, een voordeel is dat het dit jaar zo laat valt, en dat prachtig weer (tot 25 graden!) is voorspeld. Harald komt met vrienden Rik en Maurits onze driepersoonskamer bevolken, dus gezellig wordt het in ieder geval. Rik is electricien, en heeft beloofd een korte blik op onze meterkast te werpen wat toch de oorzaak kan zijn van de stroomstoringen die we soms hebben.

Vandaag moeten we ook een beslissing nemen over het personeel. We weten eigenlijk wel wie we willen aannemen, hopelijk zijn die nog beschikbaar. Op de valreep meldde zich een net meisje die op zondag wil werken (dat zochten we eigenlijk ook, maar die specifieke medewerker voor zondag konden we steeds niet vinden).

vrijdag 15 april 2011

Sollicitanten

Gisteren en vandaag een hoop sollicitanten gezien. Een heel aantal goede, maar ook een aantal kansloze. Gisteren hebben we 1 totaal ongeschikte kandidaat gehad voor de vacature van kamermeisje. Gaat lekker: eerst kom je veel te laat aanzetten, en heb je je kind bij je. Dan is het "ik moet elke dag al om 10.30 naar huis, maar zelfs dat kan alleen zolang mijn ex-man werkloos thuis zit". Euh…waarom kan die dan niet op de kinderen passen vanaf 11 uur? En waarom solliciteert u dan hier als u niet kan werken? Ja dat moest van het arbeidsbureau… Tuurlijk schat, geef nou maar gewoon toe dat je zo moeilijk mogelijk doet zodat je fijn je handje op kan blijven houden bij de staat. De andere kandidaten van gisteren zouden we zo aannemen.
Vandaag hadden we een aantal serieuze kandidaten voor de functie van klusjesman. Tussendoor zouden we ook nog een kandidate voor de andere job hebben, maar die belde kort van tevoren af. Toen Pepijn haar uitnodigde, klonk ze al geschokt dat ze was uitgenodigd, en we hadden al zo'n idee dat die niet echt wilde. Ze had ineens geen auto ter beschikking, maar wilde ook geen nieuwe afspraak, want beweerde dat ze helemaal geen auto had. Tussendoor ben ik dus even snel boodschappen gaan doen, nu er een kandidaat uitviel.
Toen kwam echt de ster van de dag. Toen hij binnenkwam zagen we het al: dit ging echt niets worden. Gekleed in een felrood met zwart glimmend trainingspak, gigantische nerd met puisten, flink overgewicht, zonder manieren, bij het handen geven zich niet voorstellen, om alle vragen heendraaien, de persoonlijkheid van een houten deur, het ging echt nergens over. Hij kon helemaal niets, maar beweerde alles te kunnen. Nou nee, elektra deed hij niet, hij was ooit metselaar maar daar werd je zo moe van. Hij had eigenlijk geen tijd om te werken, want hij was een succesvolle DJ. Tuurlijk, hij zag eruit al een combi van Brad Pitt en DJ Tiesto, met een flitsende persoonlijkheid, en zo succesvol was hij vast ook… Pepijn stuurde het thema gelijk richting geld, en ja hoor, ook daar vol zelfoverschatting. Wij bieden gewoon CAO-loon, en betalen zelfs daar bovenop nog vakantiegeld, we dragen alle premies af en iedereen is netjes verzekerd. Het arbeidsbureau vond ons loon zeer ok. Nee, hij wilde minimaal 45% meer dan wij boden, "want hij wist hoe goed hij was en wat hij waard was". Ik moest echt moeite doen om niet onder de tafel te rollen van het lachen. Resoluut stond ik op en zei dat we het niet eens gingen worden, en heb hem beslist maar beleefd de deur uitgezet.

woensdag 13 april 2011

Weer thuis


Ik mocht 3 dagen weg naar het half-jaarlijkse "schoolreisje", Pepijn moest het fort bewaken omdat we een halfpensionboeking van onze waardeloze touroperator hadden. Met zomerbanden en nieuwe veren aan beide voorwielen reed ik naar Weidhausen bij Coburg. De kortste weg was niet over de snelweg, en dus heb ik bijna 300 km heen en 300 km terug provinciale weg gereden. Over de snelweg was zover om (bijna 100 km extra) dat het ook niet sneller was.
Pepijn had ondertussen sympathieke rustige gasten, en heeft rustig een bank staan te bekleden met de nieuwe meubelstof. Het frustratiemoment kwam maandag, toen de gasten waarvoor hij eigenlijk thuis was gebleven belden dat ze met erge pech onderweg stonden, en niet gingen komen. Dat was even erg zielig, want de andere boekingen hadden we niet aangenomen als er niet toch al iemand thuis had moeten blijven, en dan had hij meegekund.
Ondertussen had ik zeer veel lol, al moet er voor de groepsfoto serieus gekeken worden:
Morgen en overmorgen gaan we sollicitatiegesprekken voeren, dat gaat ons 2 volle dagen kosten. We denken dat er wel wat bij zal zitten. Vandaag bij het uitnodigen vielen er al een paar af, die toch stiekum hadden gehoopt dat het full-time zou zijn. Tsja, lezen is ook een vak…

donderdag 7 april 2011

Alleen maar goed nieuws

Ja, lieve lezers, jullie krijgen keer op keer allerlei mopperberichten, nu is het eens tijd voor de goede berichten!
Allereerst natuurlijk wéér de tandjes (zucht). Ik was gisteren in Straubing, en na uitgebreid fotograferen, bekijken en analyseren kwam de kaakchirurg tot de conclusie dat er géén ontsteking was, ook nooit had gezeten. Ik had niet eens ontstoken tandvlees of zelfs maar tandsteen. Wel kon hij een groef zien achter het achterste implantaat, wat toch wees op een veel te strakke of veel te grote kroon. Hij had alle lof voor de orthodontist die dit goed gezien had, en hij ging schriftelijk en telefonisch contact opnemen met mijn tandarts voor advies en hulp. Hij zei trouwens uit zichzelf dat onze tandarts als een van de allerbeste in de hele regio bekend stond, dat die de moeilijkste gevallen aankon en dat deze uitglijder hem dit verbaasde. Opluchting in huize Haus am Berg dat alles goed was natuurlijk. Wordt (zoals gebruikelijk met de tandjes) vervolgd….
Dan was het inderdaad noodweer op mijn verjaardag. Opluchting dat er niet geklommen en geabseild hoefde te worden. Maar wat dan wel? Alles was dicht, het was maandag en ook nog ultra-laagseizoen en het goot. We hebben via Ebay een gastronomiebank op de kop getikt voor in onze nieuwe zaal, maar die is voorzien van verschrikkelijke donkergroene stof, dus die heeft een nieuw stofje nodig. We zijn dus op pad geweest naar Kötzting, Cham en Straubing om meubelstof te zoeken. Het viel niet mee, het moet een beetje modern zijn, passen bij de gordijnen en het servies, en gezien het aantal meters ook geen rib uit ons lijf kosten. 's Avonds hebben we heerlijk Grieks gegeten in Straubing. De volgende dag was ik op Ebay aan het zoeken voor meubelstof. Ik vond de ideale stof, zeer stevig, spotgoedkoop, met een leuk patroontje in de juiste kleuren. Ik kwam erachter dat de winkel die het verkocht in onze regio was, en heb ze meteen gebeld om het apart te laten leggen. 's Middags zijn we dus naar Burglengenfeld, tussen Regensburg en Schwandorf, gereden om de stof te bekijken/kopen. Het was helemaal wat we zochten, de hele rol inpakken en klaar is kees. Dat Burglengenfeld zo'n leuk historisch plaatsje is, wisten we niet. Met ons eerste ijsje van dit jaar (het was stralend zomerweer) in de hand verkenden we het stadje. Het was ondertussen best wel laat geworden, en onderweg naar huis aten we in Cham een simpele doch uitstekende pizza.
Dan hadden we deze week een personeelsadvertentie gekocht in de krant. Het was echt belachelijk goedkoop voor een redelijk formaat advertentie, en ze plaatsen 'm daarnaast ook nog gratis in het wekelijkse huis-aan-huis-blad. Twee keer lol dus. Nou, dat hebben we geweten: de telefoon heeft hier al 2 dagen roodgloeiend gestaan. Er is hier veel verborgen leed in de omgeving: veel mensen zoeken dringend werk. Sommige mensen smeken je met een brok in de keel om hen alsjeblieft aan te nemen. Vooral veel heren van middelbare leeftijd zijn werkzoekend, er hebben zich al zeker 20 mensen gemeld voor de functie van klusjesman, en nog zeker 10 dames voor schoonmaakster. Er zitten ook redelijk kansloze sollicitaties bij, van mensen die het werk fysiek gewoon niet aan gaan kunnen (in de ziektewet met een hernia) of met een vertaler komen omdat ze alleen Tsjechisch spreken. Als je veel keus hebt, vallen die als eerste af natuurlijk. We gaan volgende week een grote kluif hebben aan het interviewen van al die mensen.
Gisteren kregen we een brief van de hotelsterrenkeuring, met veel lof: "Het pand is aan de rand van het plaatsje rustig gelegen tegen een berghelling. De inrichting en faciliteiten, zowel van de kamers als van de openbare ruimtes, zijn harmonieus en gedegen. De totale indruk van uw geengageerd gerunde hotel komt overeen met die van een hotel uit de comfort (3*) -kategorie". Leuk he? Vroeger kreeg je nooit commentaar, alleen "we kennen het toe" of niet.
Vandaag is het heerlijk weer. Pepijn is weer vol goede moed aan het verven, waarschijnlijk komt het grove schilderwerk in de zaal vandaag af. Misschien ook niet, we hebben vanavond halfpensiongasten, dus het hangt ervan af hoe laat die willen eten. Ik ga straks de auto naar Cham brengen voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt. We weten al dat het duur gaat worden, er moet gepland onderhoud aan de schokdempers gedaan worden en er is iets met een bodemplaat. Als de auto dan toch op de brug staat met de wieltjes eraf kunnen ze gelijk de zomerbanden voor ons erop zetten. Het wordt vandaag 22 graden en het ziet er niet uit dat er nog sneeuw gaat komen.

zondag 3 april 2011

Joepie! Morgen regen voorspeld!

Vandaag wordt het een zalige zonnige 22 graden, morgen gaat het keihard regenen en wordt het 8-10 graden. Ik ben nog nooit zo blij geweest met de voorspelling van stortregen op mijn verjaardag. Dat betekent dus dat ik niet de stormbaan op wordt gestuurd! Pepijn zegt vervolgens heel praktisch (en niet zo romantisch) "nou, dan kunnen we weer fijn verder met verven". In dat geval wil ik mijn taartje dinsdag hebben….
Het schiet aardig op met de verhuis/verbouwplannen. Bijna alles is al uit onze oude woonvertrekken, er staat nog 1 tafel en 1 boekenkast, en er liggen nog wat boeken en ordners. We slapen ook al beneden in onze nieuwe slaapkamer. Heel fijn, heel ruim, veel rustigere plek in het pand, standaard dag en nacht 19 graden, heerlijk dus. De katten reageren beiden heel anders op dit alles. Katja vindt het fantastisch, zij is enthousiast meeverhuisd naar beneden, en ligt daar heerlijk op de bank en het bed. Jane kan er niet mee omgaan, en ligt stug op haar kussen in een verder compleet leeg geruimd huis. Niet te motiveren ook maar 10 cm te verschuiven! We hebben haar al een paar keer op de arm genomen en beneden op de bank en het bed gezet. Dan is ze eventjes rustig als ze de vertrouwde dingen heeft gezien en eraan heeft geroken, maar binnen een paar seconden vlucht ze toch weer volledig in paniek naar boven.
Woensdag ga ik naar de kaakchirurg voor m'n foto. Ze vonden het achterlijk dat de tandarts niet even een foto wilde nemen, maar dat ik helemaal naar Straubing moet rijden. De pijn is een heel stuk minder, alleen de tandvleesrand langs de achterkant van de achterste pin is nog wat gevoelig, precies waar de kroon zo drukte. Het is volgens mij echt een foute kroon geweest, anders zou de pijn toch niet zo radicaal zijn afgenomen? Ik hoop het maar, ik heb altijd wat met m'n tanden, laat het alsjeblieft in godsnaam niet wéér een kaakontsteking zijn.
Je merkt dat het langzaam zomerseizoen wordt. Deze week wordt het nog een beetje rustig met gasten, maar daarna gaat het echt van start met het seizoen. We hebben al een paar sollicitaties ontvangen voor klusjesman, die zijn gestuurd door het arbeidsburo. Voor schoonmaak lijkt niet zoveel animo te zijn, maar dinsdag en woensdag komt de advertentie in de lokale bladen. Nou ja, indien we niemand kunnen vinden zullen we de klusjesman een extra dag aan moeten bieden en zullen we zelf kamers moeten gaan schoonmaken. Wij hebben het weer bedacht: gisteren was er op de radio dat de werkloosheid hier sinds 1992 niet zo laag is geweest, en de zomer moet nog beginnen. Net op dat moment bedenken wij dat we personeel nodig hebben…. De economie in Duitsland boomt, de crisis is eindelijk voorbij, het belooft een goed jaar te worden.

vrijdag 1 april 2011

Zaken doen in Duitsland

We hebben er al eens eerder over geschreven: dat Duitsers zo efficiente en betrouwbare zakenpartners zijn is een misvatting. Het zijn "mooi weer zeilers" zoals Pepijn het noemt, alleen als alles goed gaat is het leuk, als er slecht weer komt raken ze in paniek. Zelf als het goed gaat, is er een patroon te ontdekken. De eerste keer gaat alles top: de geleverde waren zijn fantastisch, er wordt van alles beloofd, enz. De tweede keer is het een stuk minder, afspraken worden niet nagekomen, er wordt beweerd dat men dat toch echt niet gezegd heeft, enz. De derde keer hebben ze geen zin in je, je bent toch vaste klant, je moet toch alles maar goed vinden, ze komen helemaal niet meer, ze doen wat ze zelf willen.
Als er iets echt grondig mis gaat, heb je echt de poppen aan het dansen. Er lijkt in Duitsland dan nog maar 1 standaardreactie te zijn, die in 2 delen uiteen valt: a) hogelijk beledigd zijn dat je niet tevreden bent met het produkt, tot op het niveau dat iemand zich persoonlijk in zijn eer voelt aangetast en zelfs zo ongeveer bijna gaat huilen of gewoon boos wegloopt of de hoorn erop smijt. Dit gebeurt zelfs als je de Telecom, Siemens of Miele of een ander groot bedrijf belt. De dame van het callcenter roept meteen "ja, maar dat heb ik toch niet gedaan, wat kan ik daar aan doen!". Dat zegt ook niemand, maar je bent er wel om het op te lossen. Maar dat kan een Duitser niet, oplossingsgericht denken, dus b) daarna begint het grote draaien: "ik was het niet, hij was het". Standaard reactie: afschuiven, dan ben jij ervan af. Zelfs als je alleen maar de telefoon aanneemt en niet persoonlijk verantwoordelijk bent schuif je die persoon af. Je zou eens iets moeten doen voor iemand. Daar word je moe van en dan moet je verantwoordelijkheid nemen. Een Duitser blijft eeuwig in kringetjes ronddraaien wie er SCHULD heeft. Zolang je dat spelletje speelt, hoef je niets te doen. Deze mentaliteit zorgt ook voor het exorbitante aantal rechtzaken in Duitsland. Niemand doet meer iets voor elkaar, niemand komt zijn afspraken na, oplossingen voor problemen worden alleen gevonden als je dreigt met je advocaat of niet-betalen. Als je geen collega hebt om het op af te schuiven, geef je gewoon de klant de schuld: hij begrijpt niets van de werking van het produkt, hij heeft het produkt fout gebruikt, hij heeft te hoge verwachtingen, hij zal wel niet het juiste besteld hebben, of hij wilde het persé maar je had het hem afgeraden.
Ook kleine ondernemers met een bijzonder soort zorgplicht doen precies hetzelfde: artsen. Jullie weten meteen waar ik naar toe wil en wat er nu weer fout gegaan is. Houd even bovenstaande in je achterhoofd en erger je mee: Onze tandarts voelde zich persoonlijk in zijn eer aangetast dat de noodkroon niet goed was. Hij wilde eerst niet met mij praten, laat staan in mijn mond kijken. Hij wilde mij niet aankijken. Hij was boos dat ik tegen de orthodontist had gezegd dat het zo'n pijn deed (=gezichtsverlies) en was boos op de orthodontist dat die had gesuggereerd er toch nog even naar te laten kijken (= aangetast in zijn trots). 
Het was niet zijn schuld dat de noodkroon niet goed was, maar die van de kaakchirurg, want de pin was dan zeker niet goed geimplanteerd (=schuld afschuiven op collega). Toen ik hem vroeg waarom hij sinds 30 september dan altijd had gezegd dat het goed zat, was het opeens mijn schuld: hij was altijd al tegen implantaten geweest, maar ik wilde het (= schuld afschuiven op klant + ondanks afraden produkt gekocht). Euh…hij had het voorgesteld…ik wist niet eens dat zoiets bestond. Dat het er niet uitzag was omdat ik te hoge verwachtingen had gehad. Een implantaat was voor de sier, je mocht er ook echt niet mee kauwen. Dat was vast wat ik had gedaan en dat mocht ab-so-luut niet, en daarom zou ik wel helse pijnen hebben (=verkeerd gebruik van het produkt). Citaat van de Tandheelkundekliniek van de Universiteit van Amsterdam: "Bij een correct geplaatst en opgebouwd implantaat kunt u hiermee net zo goed kauwen als met natuurlijke tanden. De belastbaarheid en het kauwvermogen zijn vergelijkbaar met natuurlijke tanden."
Volgens hem was het toeval dat ik die pijn had precies sinds dat ding erop zat. Túúrlijk joh! Zijn product was perfect en hij ging er niets aan doen. Nou, dan ken je Natas nog niet, en zeker niet als ze pijn heeft. Oplossingsgericht denken: we gaan er nu wat aan doen. Eraf met dat ding, en wel meteen. Toen hij weigerde zei ik dat ik nog wel een werkplaats in het hotel had met nijptangen, maar dat als hij het zover liet komen dat ik dan al helemaal niet van plan was om zijn rekening te gaan betalen. Dat laatste was het magische woord: de kroon lag er 10 seconden later af. Er was niets aan het tandvlees te zien, dus het lag niet aan hem. Ik weet niet of 1 van jullie wel eens een te hoge vulling of een te strakke kroon heeft gehad; daar zie je ook weinig aan, maar dan ga je ook door een hel. Dat was allemaal niet waar, hij had geen schuld. Het moest volgens hem dus aan het implantaat liggen, daar zou dan wel een ontsteking naast of onder zitten. Op mijn suggestie "fotootje?" kwam de redenering "niet mijn implantaat, dus niet mijn schuld, dus niet mijn probleem". Als ik een foto wilde, moest ik maar naar de kaakchirurg want het was diens implantaat en niet dat van hem. Zonder ook maar een aspirientje, foto of verwijsbriefje werd ik de deur uitgezet door de assistente, die mij ook nog even uitgebreid de les ging staan lezen dat het zo zielig was voor de tandarts, en dat hij zo zijn best had gedaan op de kroon, en er werd in zoveel woorden gezegd dat ik een rotwijf was die irrealistische verwachtingen had. Nee schat, ik heb maar 1 verwachting: dat ik ermee kan eten en dat het niet dag en nacht zo'n pijn doet dat je wel een nijptang wil pakken.
Pepijn was woest. Die wil vandaag zijn status gaan ophalen en naar een ander. Hij zegt dat hij deze tandarts dus niet kan vertrouwen iets te doen als er een gigantisch probleem is, en dat ik misschien daar ook over na moet denken. Maar ja, zie boven: er gaat geen tandarts in Duitsland dit probleem oplossen, want het is niet zijn knuddejob, dus daar hebben we een prachtig afschuifsysteem voor…..
**UPDATE**
Zojuist komt de post. Driemaal raden: rekening van de tandarts. Hahaha! Grapje zeker? Vinden jullie dat niet te toevallig? Het spijt me zeer, maar ik ga toch niet betalen voor een kroon die ik niet alleen niet in mijn mond heb, maar die zelfs niet eens in mijn bezit heb (hij is teruggestuurd naar het lab). En zeker geen € 831 !! Eerst fixen, jongen, dan geld….