ons hotel

maandag 26 september 2011

Optimale omstandigheden

Zo, het is alweer bijna een week verder, en het dendert hier als een trein door. Afgelopen weekend wéér helemaal vol, de hele week nu bijna helemaal vol, en voor aankomend weekend ziet het eruit alsof het hotel ook propvol wordt. Omdat we op Booking.com eindelijk sinds lange tijd weer genoeg beoordelingen hebben met een goed cijfer (onder een bepaald minimumaantal publiceren die geen cijfer op hun site), krijgen we daar ook weer een aantal boekingen van. En dat zijn vaak gasten met onverwachte nationaliteiten: zo hadden we dit weekend Israelis en volgende week komen er Spanjaarden.

Het weer is hier ook echt fantastisch: hét gedroomde herfstweer: droog, prachtig zonnig en 22 graden. Alles is ook nog mooi groen hier, nog niet zoveel rode bladeren aan de bomen. Het is dus ideaal wandelweer. Wel was de afgelopen dagen de nachttemperatuur laag, dus hebben we al even de verwarming aan gehad. Nu het 's nachts niet meer koud is, kan die weer uit. Mijn ouders zijn op bezoek, maar die hebben niet zo veel aan ons. Gezien de drukte hebben we erg weinig tijd voor ze, en ze voelen zich minder of meer verplicht om ons te helpen. Ze kunnen het moeilijk aanzien dat wij zo lopen te rennen, en dus storten ze zich iedere keer op de afwas. Morgen hebben we aankomsten, maar hopelijk kunnen we morgenavond samen ergens ergens gezellig gaan eten.

woensdag 21 september 2011

Ja we leven nog....

Weer weinig tijd om te loggen, volle bak en niet genoeg uren in de dag....
Tot snel!

zaterdag 17 september 2011

Big smile!

Gisteren was dan de grote dag: de beugel ging eruit! Toen hij er op 4 februari in ging, hadden vriend en vijand nooit kunnen voorspellen dat het zo snel voor elkaar zou zijn. Ik heb het hier vaker gehoord dat ik een medisch wonder schijn te zijn. Wonden genezen bij mij ook twee keer zo snel als bij een duitser. Hechtingen verwijderen is hier altijd een drama, omdat ik nog steeds geen enkele arts heb weten te overtuigen ze niet zo lang te laten vastgroeien. Ik denk dat het eerder andersom is met dat wonder: de mensen hier zijn gewoon niet erg gezond. Wij eten veel gezonder dan de lokale bevolking, we hebben geen overgewicht en krijgen met het hotel natuurlijk genoeg lichaamsbeweging. Het allerergste gisteren, en dat had ik al gedacht, was het verwijderen van de schroef uit mijn kaak. Aangezien ik in mijn onderkaak aan 1 kant sinds vorig jaar nogal wat tanden mis, had de beugel niet genoeg trekkracht. Dit is opgelost door een schroef in mijn kaak te draaien die extra steun kon bieden. Normaal gesproken zou die er binnen 6 weken tot 2 maanden uit zichzelf uit moeten vallen. Hij was echter geheel in mijn kaak vastgegroeid. Volgens de orthodontist zou het een fluitje van een cent moeten zijn, met 1 keer draaien lag de schroef eruit. Jaja....na 3 keer de hele praktijk bij elkaar gegild te hebben we er toch maar een verdovinkje tegenaan gegooid. Al die tijd heeft hij mij vol ongeloof aangekeken: "dit kan niet zeer doen, echt niet". Artsen weten altijd zo fijn te doen alsof jij een hypochonder bent.
Het eindresultaat mag er zijn. Het is nog even wennen dat ik nu een spalkje achter mijn tanden heb tegen het terugschuiven, maar er is mij verteld dat het na 1 tot 2 dagen zodanig went dat je het niet meer voelt. Pepijn heeft dat bevestigd, hij heeft al 20 jaar een spalkje achter zijn tanden.

Verder is het hier onverminderd druk, volgende week zijn we zelfs helemaal vol. Tot eind oktober blijft het intimiderend, zelfs november begint al te vullen. We gaan onze vakantie écht nodig hebben dit jaar...

We hebben gisteren een impopulaire beslissing moeten nemen, en vooral Pepijn was er redelijk verdrietig onder. Na ruggespraak met de juridische afdeling van de horecabond hebben we Monika in haar proeftijd ontslagen. Dat mag hier ook bij ziekte. Er is sprake van een uitzichtloze situatie, ze meldt zich ook voortdurend niet. Haar ziekmelding liep 5 september af, en sindsdien hebben we taal noch teken gehoord. Voor iedereen (ons, de andere medewerkers en zelfs ook voor haarzelf) was het niet eerlijk deze uitzichtloze situatie voort te laten duren. Het is een leuke meid, en het is toch een persoonlijk drama voor iemand als haar lijf niet doet wat zij wil. Als de drukte zo door blijft gaan zullen we een nieuw iemand moeten hebben, dit gaat op de langere termijn niet voor de andere dames. Ze hebben zoveel overuren opgebouwd deze zomer, echt niet meer normaal! In anderhalve week hebben we al 3 keer zelf kamers moeten schoonmaken omdat de anderen niet konden. Niet dat we ons daar te beroerd voor voelen, maar we hebben gewoon niet genoeg uren in de dag om al het werk zelf te kunnen doen.

maandag 12 september 2011

Geintegreerd

Dat Pepijn op het dorpsfeest tot laat in de avond gezellig mee heeft zitten drinken, heeft een band gevormd. De dorpsbewoners zijn (nog) veel leuker dan voorheen. Er wordt nog meer gezwaaid, er worden nog meer praatjes gemaakt, enz. Het dorpsfeestcomité vroeg ineens of ze zaterdagavond mocht komen vergaderen bij ons. Natuurlijk! Ze kwamen rond een uur of acht met een man of 10. We waren bijna helemaal vol (what's new?) met heel veel aankomsten en we hadden ook veel etensbestellingen, dus het was even aanpoten 's avonds. Pepijn heeft een vat bier aangeslagen, en de stemming werd al gauw gezellig. Ook omdat het supermooi weer was (29 graden), en er dus tot laat buiten gezeten kon worden. De reactie van alle dorpsbewoners: waarom komen we hier eigenlijk bijna nooit binnen, en wat is het hier eigenlijk leuk. Eén van de aanwezigen maakt deel uit van onze Frühschoppentafel op zondagochtend, die is hier bijna iedere week, en hij zei meteen "dat heb ik toch gezegd..." Voor het avondeten van de hotelgasten moesten we een hoop gerechten maken, en we hadden dus toch een pan met heerlijke spaanse gehaktballetjes in tomatensaus staan, dus we hebben hen bij wijze van bittergarnituur een schaaltje van die balletjes gegeven. Gevolg: ze hebben zo zitten smullen dat ze begin oktober met minimaal 20 man komen barbequen! Dat weekend is het hotel ook erg vol, dus dat wordt met een beetje geluk/pech wel een mannetje of 40/50 eten. Pepijn heeft meteen een medewerkster gepolst of die misschien 's avonds wil bedienen.

Vandaag is onze klusjesman druk bezig de aanhanger te vullen met hout enzo, we moeten woensdag weer het kampvuur organiseren, en we hebben een reputatie hoog te houden wat achterlijk grote vuren betreft. Het is een ideale gelegenheid om van boomafsnijsels af te komen en oud hout van de renovering van het pand. Wij moeten vandaag aan de bak met veel kamers schoonmaken, er kon vandaag niemand werken: Christine en Katrin zijn op hun andere werk, Sandra heeft geen auto (staat bij de garage) en Monika is nog steeds ziek thuis. We zijn allebei nog flink moe van het weekend, we zijn samen zaterdag weer eens tot laat doorgegaan zonder pauze en hebben samen het ontbijt en de checkout gisteren gedaan. Ook gisteren kon er niet geslapen worden, we hadden weer aankomsten en er was weer flink avondeten besteld. Morgen wordt weer een RUSTdag, met beiden in bed liggen. Onze grote plannen om vorige week dinsdag lekker veel aan onze eigen woonvertrekken te doen is toen om dezelfde reden niet doorgegaan, dus dat moet echt deze week. Het blijft maar druk, volgende week zijn we zelfs helemaal vol, en we hebben deze week dus een paar activiteiten die wij moeten organiseren/begeleiden. Dan gaat vrijdag ook nog mijn beugel eruit. Mijn ouders komen volgende week, die hadden al grappend gevraagd of ze in de garage moesten slapen. Het gaat er bijna op lijken... (nee hoor, pap, mam, maak je geen zorgen...). Bijtijds het eind november is hebben we die vakantie echt hard nodig!

zaterdag 10 september 2011

Hond braaf, baasje .......(vul zelf maar weer in)

Sinds 1 januari nemen wij geen honden meer, dit na een heel aantal nare voorvallen die al eens eerder in onze blogs de revue hebben gepasseerd. Hoe lief wij dieren ook vinden, wij zijn van mening dat andere mensen geen last moeten hebben van ons beest. Goede vrienden Heleen en Arno hebben een hond, en die is weliswaar een beetje druk, maar die gaat heerlijk in zijn kennel liggen slapen, en zij vinden ook dat de hond anderen niet tot last moet zijn. Anderen menen echter maar dat alles maar moet kunnen, en daarom kunnen we helaas geen honden meer accepteren. Dit jaar is nog een soort overgangsjaar, er zijn nog mensen die vorig jaar geboekt hebben voor dit jaar en bovendien zijn er mensen die in het verleden een hotelbon hebben gekocht die tot dit jaar geldig is, waar nog in staat dat 1 hond is toegestaan. Nieuwe boekingen met hond nemen we niet meer. Een paar maanden geleden kreeg Pepijn iemand aan de telefoon die dit jaar een hotelbon had gekocht en niet had opgelet bij aankoop dat honden niet waren toegestaan. Hij was zoooo lief en zoooo braaf en nee, hij zou echt geen overlast veroorzaken. Ze heeft behoorlijk lang op hem ingepraat. Pepijn heeft over zijn hart gestreken, helemaal omdat er in dezelfde week nog een hond zou zijn onder "de oude regeling", en het wel erg raar overkwam als je het de een zou verbieden en dat ze dan bij aankomst een andere hond hier zouden aantreffen.

Het bleek een hele lieve, maar ietwat drukke labrador te zijn. De gasten namen hun intrek in een kamer beneden, aan het eind van de gang. Al snel steeg de lucht van ongewassen hond de trap op tot bij de receptie. Donderdagmiddag: gasten gaan 's middags de deur uit. Pepijn moet even in de werkplaats zijn, tegenover de kamer van de gasten. "Woef" klinkt het gesmoord uit de kamer. Pepijn: "Natas, die gasten van kamer x zijn toch niet thuis?" Na een paar uur is gesmoord woef uitgegroeid tot aanhoudend blaffen, en tegen 23 uur gaat de hond aanhoudend zitten janken als een wolf. Logisch, gezien de tijd dat de gasten dan al weg zijn, moet de hond natuurlijk nodig plassen en hij voelt zich alleen in een vreemde omgeving met voortdurend nieuwe, enge geluiden. Je kunt er alleen weinig tegen doen. Deur open is geen optie, wat als de hond uit angst agressief wordt of ontsnapt? Mensen denken ook niet na: wij wisten van niets, wat als er een technisch probleem is waarvoor wij in die kamer moeten zijn, of er even iets moeten omwisselen of bijvullen?

De volgende ochtend spreekt Pepijn de gasten erop aan dat de hond behoorlijk veel overlast heeft veroorzaakt voor andere gasten. Driemaal raden: ze waren boos op Pepijn!!?!?. Het moest maar normaal zijn dat een hond "territoriaal" was en ging zitten blaffen, en we konden toch onmogelijk van ze verwachten dat ze de hond ergens mee naar toe gingen nemen, dan hadden zij toch geen leuke vakantie? Ja jongens, dat is de essentie van huisdieren en kinderen hebben: je bent niet vrij om egoistisch je eigen ding te blijven doen, je hebt een verantwoordelijkheid voor een hulpeloos wezentje. Je laat je baby toch ook geen hele middag en avond alleen in een vreemde hotelkamer zonder toezicht? Die begint na een uurtje of 7, 8 ook te krijsen.

Pepijn heeft gezegd dat dit de enige waarschuwing was en dat als andere gasten nogmaals last van hun dier hadden dat ze dan 10 minuten later met hond en baggage in de auto zaten, ook al was het midden in de nacht. Ik heb die mensen sindsdien niet meer gesproken, ze lopen demonstratief beledigd, zwijgend de andere kant op kijkend, langs de receptie. Pepijn kan zich wel voor zijn kop slaan dat hij zich heeft laten ompraten. De hond is heel erg lief, alleen de bezitter is weer eens heel asociaal. Nieuwe regel: bestaande boekingen met hond worden nog uitgevoerd (nog 2), en daarna hebben hondenbezitters met mooie praatjes gewoon pech. We maken (dit jaar en in de toekomst) alleen nog een uitzondering voor honden die wij goed kennen, zoals die van Heleen en Arno, en die van stamgasten die al veel vaker met hun hond zijn geweest.

donderdag 8 september 2011

Vliegen enzo

"Pepijn.... waarom staan de ramen van de auto open?" "Dat is tegen de stank". "Welke stank...." "Ach, je went eraan, hoor...."

Gisteren zou ik naar de boekhouder in Cham en de groothandel in Straubing. Aangezien ik toch zo goed als langs het afvaldepot kwam, kon ik meteen al het vuilnis meenemen. Wij mogen hier iedere 2 weken slechts een beperkte hoeveelheid afval aan de straat zetten. Al het overige dien je zelf af te voeren naar het afvaldepot in Wilmering, net buiten Cham. Dit geldt ook voor alle grofvuil. Daar moet je overigens ook allemaal voor betalen. Aangezien we nu al 72% meer gasten hebben dan in dezelfde periode vorig jaar, kun je er van uit gaan dat de afvalberg ook met minimaal 72% gegroeid is. Sterker nog, een aantal goedkope aanbiedingen hebben ervoor gezorgd dat deze extra gasten nog veel meer afval produceren, aangezien dat vaak "kamerkampeerders" zijn die 's avonds niet leuk uit eten gaan, maar op de kamer gaan zitten met de draagtas van de supermarkt.

De stank was niet zo erg, maar na bijna een uur word je toch wel erg moe van al die vliegen die door je beeld vliegen en op je hoofd willen gaan zitten tijdens het rijden. Ik heb eerst maar even het afval gedumpt voordat ik andere dingen ben gaan doen. Je rijdt toch tamelijk voor gek met een auto tot het dak volgestapeld met blauwe vuilniszakken, en de achteruitkijkspiegel was tamelijk onbruikbaar. Gelukkig was er niets gaan lekken, maar Pepijn had de hele binnenkant van de auto ook bekleed met oude gordijnen. De medewerkers van het afvalstation vonden dat maar wat grappig: "Neeeee.....mijn prachtige gordijnen waar ik al zo lang naar op zoek was...verdwijnen hier zomaar in het afvalgat...."

dinsdag 6 september 2011

Computerperikelen

Onze gasten zijn toch nog gekomen. "ja, we dachten we zijn zo vroeg, we maken een uitstapje naar Berchtesgaden". WAAR heen? Geen wonder dat je heel laat aankomt....het is nog net wel Beieren, maar zo'n 3,5 uur van ons vandaan. Ook moet het een gigantische omweg geweest zijn, van Budapest naar Berchtesgaden naar ons....

Na een dagje flinke regen is het vandaag weer prachtig zonnig. Precies mooi getimed voor de Ruhetag. Niet dat we er veel mee gaan doen, ik wil nu al weer naar bed en we zouden een beetje rondrommelen in ons privé. Mijn ouders komen over 2 weken, en het zou wel leuk zijn als er in onze "nieuwe" slaapkamer dan ook schilderijtjes aan de muur zouden hangen enzo...

Deze week is het rustig, ik zit me eigenlijk tijdens mijn ontbijtdienst een beetje te vervelen hier. Het ontbijtbuffet zag er ook heel erg leeg uit. Tsja, voor 10 man heb je toch andere hoeveelheden als voor 30....

Verder is ons online-boekingssysteem "geupdated". Feitelijk dus een downgrade. Een hele hoop functies doen het niet meer, zoals minimum- of maximum-verblijfsduur (kan belangrijk zijn als je 1 bepaalde kamer alleen nog voor een bepaald aantal nachten vrij hebt). Bovendien heeft het systeem besloten onafhankelijk, zonder dat wij wat doen, maar gewoon bepaalde kamertypes voor bepaalde data te sluiten. Gisteren hadden we ineens een heel aantal problemen. Een kamer met een maximum-verblijfsduur van 4 nachten was ineens voor 8 nachten geboekt (moest helemaal niet mogelijk zijn) en een grote reserveringssite kwam ineens met de vraag waarom we voor 4 dagen in september geen kamers meer via hen aanboden, terwijl we er nog 5 vrij hadden. Pepijn was erg boos, en dat is nog een understatement. Als je booking engine je gaat verhinderen om kamers te verkopen, is er echt iets heel erg mis.We krijgen net een mailtje "bij een update is er iets fout gegaan. Is nu verholpen. Vriendelijke groeten". Lekker dan, sorry of zo was wel aardig geweest.....

Ook gezellig was de malware-aanval van een Oekrainse hacker op onze hotelwebsite. Het was Pepijn opgevallen dat er zoveel traffic van 1 bepaald adres kwam, meer dan 100 pings in 4 minuten, en dat een aantal keer in meerdere dagen. Deze robot had een ongezonde interesse in onze login-pagina. We konden zien dat er geprobeerd werd ons password te kraken. Dit lukte gelukkig niet. Laat dit een wijze les zijn voor iedereen: de passwords waarmee het geprobeerd werd waren dingen als "admin", "master", "123456" en dat soort standaard dingen. Laatst las ik toevallig al een artikel dat 50% van de internetgebruikers dit soort passwords gebruikt, ook voor emails of internetbankieren.

Vorige week had de secretaresse van onze broodleverancier een stomme fout gemaakt. Ze had veel te weinig kaiserbroodjes ingetypt in het geautomatiseerde bestelsysteeem, waardoor we maar 1 doos geleverd kregen. Vorige week was het natuurlijk nog heel erg druk, dus Pepijn heeft gebeld met de mededeling dat we het hiermee maar 1 of 2 dagen zouden redden, en dat er toch echt een oplossing moest komen. Antwoord: of we niet wat meer konden bestellen, want voor 2 of 3 dozen gingen ze niet rijden. Pardon??? Wiens fout was dit ook al weer??? De vertegenwoordiger heeft uiteindelijk gereden met zijn eigen auto. We hebben meteen een tweede vrieskast bij hem geritseld, we zijn steeds zo beperkt in wat we kunnen bestellen vanwege opslagproblemen.

Verder hebben we de afgelopen week veel leuke, lieve beoordelingen op veel verschillende websites gekregen met pracht-cijfers. Toch is het altijd lachen wat sommige gasten denken te zien. Eén beoordeling had geen slecht cijfer, alleen wat raar commentaar: qua avondeten had deze mevrouw wel wat anders verwacht dan "opgewarmde kant-en-klaar-maaltijden". HÈ???? Ik zou niet weten waar dat dan zou moeten zijn, maar zeker niet bij ons. Bij ons komt er geen pakje aan te pas; alle soepen, sauzen, hoofdgerechten, you name it, worden zelf gemaakt. Het enige wat wij niet zelf doen, is de inktvisringen en de fetakaasjes paneren, en daar zijn we eerlijk over. Ook had ze nergens een lift gezien. Euh? Welke lift? We hebben geen lift en dat beweren we ook niet.... Ach, ik ben er eens ingedoken en ze schrijft op deze beoordelingssite bijna alleen maar zure commentaren bij alle hotels waar ze verblijft.

zondag 4 september 2011

Eindelijk iets rustiger

Het is warm dit weekend. Het kwik bereikt al een paar dagen de 28-29 graden. Vanaf morgen zou het koeler moeten worden. Weer heeft het weerbericht roet in het eten gegooid. Het vooruitzicht van 1 dagje regen heeft ertoe geleid dat mensen massaal geannuleerd hebben en nieuwe boekingen zijn er nauwelijks bijgekomen. We wachten nog op een aankomst. We voelen zo'n vibe dat dit een noshow gaat worden, vooraf hebben ze een mail gestuurd dat ze achterlijk vroeg zouden zijn en wanneer ze op z'n vroegst konden inchecken. Het is nu bijna 20 uur en ze zijn er nog niet. Geen goed teken.... De gasten die er zijn vinden het overigens prima dat het wat koeler wordt, eindelijk lekker wandelen. Vanaf volgende weekend zit de toko weer ramvol, en dat blijft zo tot half oktober.

Zelf voelen we ons deze dagen niet zo optimaal. Geen idee waar het aan ligt, maar ik ben in ieder geval honsdmoe. Al 2 dagen slaap ik de hele dag, terwijl Pepijn de toko in zijn eentje draaiende houdt. En dat terwijl de arme schat ook zo moe is. Het zal het warme weer en de drukte van de afgelopen tijd wel zijn.

Dinsdag hebben we nog geen aankomsten, maar we hebben al besloten het rustig aan te gaan doen en niet weer een gigantische wandeling te gaan maken. Onze eigen privévertrekken kunnen wel wat liefde gebruiken. Woensdag zouden we eigenlijk naar München voor de feestelijke uitreiking van de driesterren-oorkonde. De Beierse hotelcommissie maakt er altijd een feestje van, met hapjes en drankjes en je mag op de foto met de minister van toerisme en het hoofd van de Beierse Hotelbond. Omdat de minister een andere belangrijke afspraak had, is de tijd verzet van 13:30 naar 10:30. Niet echt joepie als het 3 uur rijden is.... Nu we ons allebei niet zo goed voelen hebben we vandaag de beslissing genomen van deelname aan het evenement af te zien. Het is wel grappig, maar binnen een half uur voorbij, en om daarvoor minimaal 5 uur in de auto te gaan zitten... Zowiezo zou er maar 1 persoon kunnen, de andere moet het ontbijt doen.

Verder lijkt web-log.nl nog altijd dood te zijn. Al dagen komt er niemand met een update, alleen dat "vandaag" de logs het weer gaan doen. Ik zie het al voor me dat wij zo'n geweldige klantenservice hadden, de gasten zouden hier toch gillend de deur uitrennen. Wij weten uit ervaring dat je beter je klanten kunt blijven informeren, zelfs al is dat met "ik weet niets" of "het duurt nog een paar dagen" dan met zwijgen en hopen dat het probleem vanzelf weggaat. Weggaan doet iets wel....alle webloggers stappen massaal over naar andere blogdiensten.

zaterdag 3 september 2011

De grote overstap

Aangezien ik net als de meeste webloggers na 11 dagen de hoop verloren ben dat het met Web-log.nl ooit nog goed komt, post ik dan maar via Blogspot. Zo kan iedereen in ieder geval weer meelezen. Wat we later doen (terug naar Weblog of hier blijven) zien we dan wel. Het zou heel erg jammer zijn als alle leuke, gekke verhalen van meer dan 5 jaar loggen weg zouden zijn. Deze nieuwe blog heeft nog geen foto's of andere leuke features, daarvoor hebben we gewoon even geen tijd.

Zo, eindelijk kunnen we na vele dagen een update plaatsen. Voor diegenen die ???? dachten bij de foutmelding bij het oproepen van de weblog: tsja, dat was niet onze schuld. Web-log.nl had besloten van provider/systeem/whatever te veranderen. Alle 389.957 weblogs moesten overgezet worden van Typepad naar Wordpress. Daarbij is iets grondig misgegaan, met als gevolg dat al deze logs al meer dan 10 dagen uit de lucht zijn.

Niet dat het een zeer groot probleem was, het was de eerste week toch zo’n gekkenhuis in het hotel dat we wel iets anders aan ons hoofd hadden dan leuk te gaan zitten loggen. De hele eerste week heben we eigenlijk vol gezeten, met hier en daar een klein gaatje. Slaapgebrek en met z’n tweeën zonder pauze 18 uur per dag werken bij 34 graden dreigde ons toch wel een beetje op te breken. Zaterdag 27 augustus sloeg het weer ineens om. Vrijdagavond om 23 uur was het nog steeds zwoel warm bij 24 graden, zaterdagochtend werden we wakker met regen en 12-15 graden. Het bleef bij deze ene dag (de meeste gasten vonden het héérlijk, even afkoelen), meteen zondag was het al weer 23 graden en superzonnig. Omdat het slechte weer van zaterdag al erg lang van te voren voorspeld was, zitten we sinds die dag niet meer vol, veel boekingen zijn duidelijk afgeketst door de weersverwachting. We vinden het eigenlijk niet eens echt erg. Het is alleen deze week, daarna gaat de boekingengrafiek weer steil omhoog. Half september hebben we voor veel dagen nog maar een paar kamers vrij. Gaan we dan weer vol komen? We weten het bijna wel zeker.

Afgelopen week was Christine een weekje met vakantie, dus Sandra stond er eigenlijk de hele week alleen voor, met uitzondering van de zondagen als Katrin er altijd is. Gelukkig dus dat het niet helemaal vol was. Oma had gevraagd of de kinderen een weekje wilden komen logeren in München, dus dat was voor Sandra mooi te combineren. Monika is terug van vakantie, en is nog steeds ziek gemeld. Dat blijft voorlopig wel zo. We denken inmiddels allemaal dat die nooit meer terug komt. Ze was in ieder geval niet erg gemotiveerd om ons te bellen na de vakantie dat ze (nog) niet kwam werken, wij moesten haar bellen.

Dinsdag geen aankomsten en geen uitcheckers, en de meeste gasten ontbeten vroeg. Na het ontbijt heb ik even een tukje gedaan terwijl Pepijn en Sandra de afwas deden en de ontbijtzaal strak trokken. Om 14 uur namen Pepijn en ik de trein naar Kötzting, en stapten uit bij halte Zellertal. Van daaruit ging de weg steil omhoog naar de Kaitersberg en de Kötztinger Hütte. Een gigantische klim over rotsblokken, omgevallen bomen en boomwortels. Alleen voor de zeer geoefende wandelaar. Aangezien we het méér dan gehaald hebben, horen we ineens tot onze grote verbazing in die categorie. Bij de Kötztinger Hütte konden we om 17 uur wat drinken met een punt appeltaart. Van daaruit klauterden we verder over de kam richting Rauchröhren, een prachtige plek die we al eens eerder bezochten. Twee maanden geleden hadden we de kamwandeling van Eck naar de Rauchröhren gedaan, nu dus de rest van de kam vanaf de andere kant. Bij de Rauchröhren verlieten we de bergkam en gingen we naar beneden richting Arrach. Daar aten we om 19:30 bij onze collega van Arracher Hof. We hebben dus in 5,5 uur meer dan 20 km door de bergen gewandeld! Na het eten kwamen we toch wat moeilijk overeind, dus we hebben onze collega gevraagd een taxi te bellen. De laatste 4 km in het aardedonker naar huis schuifelen door het woud zagen we niet zo erg zitten. Voor een paar euro werden we netjes thuis gebracht door de taxifirma die wij zelf ook altijd bellen voor de gasten. De dag erna voelden we ons een beetje 99%, maar het viel gigantisch mee met de spierpijn enzo. Zouden we dan toch “geoefende wandelaars” zijn?

Zoals wel vaker een grappige anecdote aan het eind. Gast zegt: “Ik gebruik de sauna niet. Ik bespaar u dus stroomkosten. Krijg ik nu gratis koffie?”