ons hotel

zondag 31 augustus 2008

Need we say more...

Zo na een druk seizoen hebben we eens even gecheckt wat voor gastenboordelingen er rondzwerven op het internet.
Booking            8,7
HRS                 8,2
Holidaycheck    8,5
Hotel.de           8,6
Weekendjeweg 8,3
Zoover.nl          8,7

zaterdag 30 augustus 2008

Nuttig rondrommelen


Het lijkt definitief wat rustiger te worden, maar eigenlijk vinden we dat even helemaal niet erg. Vandaag zijn we bezig met dingetjes die al heel lang zijn blijven liggen. We ruimen veel op, lezen wat van de stapel vakbladen die de afgelopen maanden zijn binnengekomen, doen administratie, werken boekingssites bij, en Pepijn heeft een nieuw projekt: het onderstel van de afwasmachine verlagen. Dat ding stond eigenlijk veel te hoog, waardoor het in- en uit de professionele afwasmachine tillen van de blauwe kratten soms meer op gewichtheffen leek. Het was echt zo’n ergernis die al maanden op ingrijpen wachtte, dus hij staat nu buiten met een slijptol. Ik ben bezig met veel was draaien, en het nakijken van alle minibars op de kamers. Als er snel-snel een flesje wordt bijgevuld tijdens de kamerschoonmaak let niet iedereen even goed op de houdbaarheidsdatum, wordt er wel eens een flesje vergeten of wordt er iets ingezet wat er niet in thuishoort. Ook schijn je sommige mensen nog steeds uit te moeten leggen dat je de nieuwe flesjes achteraan bijvult. Het toppunt was een paar weken geleden, toen een gast bij het uitchecken meldde dat hij een flesje apfelschorle had gedronken uit de minibar. We hebben het afgerekend en gedaan of onze neus bloedde, maar we stonden ons wel af te vragen wat de gast dan in hemelsnaam kon bedoelen (er staat namelijk helemaal geen apfelschorle in onze minibars….) Het bleek een vergeten flesje van de vorige gast te zijn wat bij de kamerschoonmaak over het hoofd was gezien. Ahum! Daar is natuurlijk met de dames wel even een hartig woordje over gesproken.
We hebben in september nog een paar grotere groepen waarbij het hard werken wordt, voor de rest is het afwachten. De weekenden doen het nog wel redelijk, doordeweeks wordt het rustiger. Mensen boeken steeds meer lastminute, vooral als ze niet gebonden zijn aan schoolvakanties of zo, dus van het ene op het andere moment kan de boekingsstand dus drastisch veranderen. Ook het weerbericht is heel erg schuldig. Zegt de duitse Piet Paulusma dat het knudde wordt, merken wij dat direkt. Oktober loopt heel erg goed, maar dan zijn er natuurlijk weer vakanties. Een nieuwe openbaring: kerstmis lijkt dit jaar een hit te gaan worden.
Gisteren werden onze 2 nieuwe barkoelkasten geleverd, een gratis kadootje van Coca Cola. Ze zijn mooi! Ook kwam er een vertegenwoordigster langs van het nieuwe mineraalwater die ons naast de al geleverde glazen, pennen en openers ook nog bloknootjes bracht, en vergaderkoelers, parasols en nog meer glazen beloofde. Dit alles is het resultaat van onze nieuwe drankenleverancier, die bovendien nog betrouwbaarder en euro’s per kratje goedkoper is dan de vorige ook. De laatste tijd haalden we zelf onze kratten bij de groothandel en de supermarkt omdat we zo ontevreden waren, het was Angela die ons tipte dat ze zo’n fijne drankenleverancier had gevonden voor haar visrestaurant.

donderdag 28 augustus 2008

Hangdag

Geen aankomsten, maar veel gaan we vandaag niet doen. We zijn allebei volledig uitgeput. Het is deze week wat rustiger, maar alle vermoeidheid van de laatste twee maanden komt er nu dubbel zo hard uit. Pepijn is nu even terug naar bed, en ik zit hier ook te tollen van de slaap.

Vanmiddag kunnen we niets leuks doen, want we moeten naar een begrafenis. De rouwdienst begint om 15 uur, dus de hele rustdag is weg. Bij een collega (voor de kenners: Hotel Post op het marktplein) heeft een sterfgeval plaatsgevonden en we zijn uitgenodigd. We kennen de dochter van de overledene redelijk goed, we zijn met haar "auf Du", we hebben met haar de wandelcursus gedaan en ze was ook mee naar het Trachtenbal. Zowiezo is het hier gebruikelijk dat als een horecaondernemer overlijdt alle leden van de Wirtestammtisch dan naar de begrafenis gaan. Ik heb vooraf wel even een andere collega gebeld hoe dat hier gaat, we zijn hier nog nooit naar een rouwdienst geweest. Het blijkt dat je volledig in het zwart moet, andere kleuren zijn absoluut niet toegestaan, liefst ook een zwarte hoed (heb ik). Condoleren doen ze hier niet, je stuurt vooraf een kaart (is gedaan).

Personeelssoap deel 100.001: Petra heeft waarschijnlijk een verschoven nekwervel of een whiplash. Ze zat achterop de motor en ze zijn door een kuil gereden en toen ging het "knak". Duurt nog wel even voordat ze terug is aan het werk. Ze kwam persoonlijk langs om het te vertellen, ze voelt zich heel erg schuldig.

Personeelssoap deel 100.002: Dominik heeft een fulltime baan gevonden, dus moeten we weer zelf grasmaaien. Hij dacht dat we heel erg boos zouden zijn, maar we waren juist erg blij voor hem. Het arbeidsburo had een baan voor hem gevonden en die moest hij aannemen (bij ons werkte hij op oproepbasis en was voor de rest werkloos gemeld), maar het is wel iets waar hij goed in is en blij mee is: bij de plantsoenendienst van de gemeente Bad Kötzting. Hij heeft beloofd nog af en toe op zaterdag te komen tuinieren bij ons. 

zaterdag 23 augustus 2008

Plakkerig

Het was letterlijk een plakkerige ochtend. Toen ik kamer 7 wilde controleren voor een aankomst (is alles schoon, is alles aanwezig, even wat lichtjes aandoen) wachtte mij een onaangename verrassing. Er was een flesje cola ontploft in de minibar, waardoor de hele kamer onder de cola zit, tot op de muren aan toe. Aaaaaaahhh! Dat spul plakt, niet normaal meer! We hebben met z’n tweeen zoveel mogelijk aan damage-control gedaan door de muren, de rieten stoel en het laminaat af te wissen, en alle brochures op het bureau weg te gooien die onder de cola zaten. Al snel werd duidelijk dat het nog wel even meer tijd zou kosten om de kamer weer bewoonbaar te krijgen en vooral om te zorgen dat hij niet meer plakte. De aankomende gasten krijgen een andere kamer en later gaan we verder met de grote schoonmaak. Helaas gaat het om een gerenoveerde kamer, dus we hopen dat de bruine vlekken en druipsporen op de muren weg zijn, maar we vrezen het ergste….
Volgende week lijkt het eindelijk wat rustiger te worden, maar in dit seizoen stijgen de last-minute boekingen sterk, dus je weet het eigenlijk nooit. En voordat er nog meer reacties komen in de trant van "wat vreten jullie uit met het personeel": Petra heeft op vakantie iets raars gedaan, daar hebben wij niets mee te maken gehad, we weten niet eens wat er nou precies gebeurd is. Nu is het deze week gelukkig wat rustiger, dus redden we het wel even met Sandra en Angela.

vrijdag 22 augustus 2008

Personeelssoap deel 100.000

Nee, het is niet wat jullie denken… Sandra is gewoon komen werken, en ze bevalt heel erg goed. Ze kan alleen direkt heel veel werken, want Petra is door haar rug gegaan en zal nog wel even uit de roulatie zijn. Hoe je met weinig personeel toch al een hoop sores kan hebben….
Vandaag is Angela’s visbistro geopend, dus ben ik net een bloemetje gaan brengen. Pepijn kon helaas niet mee, vanwege een groot aantal aankomsten waarvoor iemand thuis moest blijven. Wij hebben het gisteren rustig aan gedaan, maar na het kamers schoonmaken en de afwas was het al half 3 geweest. Ik heb even geslapen, terwijl Pepijn met de nieuwe laptop heeft zitten rommelen. Ja, jullie lezen het goed, we hebben een laptop gekocht. Geen duur ding hoor, het enige vereiste was dat hij WLAN had en Windows XP. Dat laatste was nodig omdat onze producent van het hotelsysteem ons heeft afgeraden Vista aan te schaffen. Het kan wel, maar loopt dan niet echt lekker. Bovendien is onze receptiecomputer ook met XP, dus kun je makkelijker bestanden over en weer trekken. De laptop hebben we echt nodig voor onze vakantie en onze beursbezoeken: als er iemand opbelt om te reserveren is het fijn om gelijk te kunnen bevestigen of je voor de gewenste datum nog kamers hebt, en steeds naar een internetcafé om te kijken of je mail hebt is ook niet echt ideaal, en soms onmogelijk.

dinsdag 19 augustus 2008

Slapen op het toilet


Er zijn van die dagen, dan word het allemaal wat veel. Het hoogseizoen duurt hier maar voort, en de vermoeidheid stijgt. Een middagslaapje, even normaal eten of een momentje zitten, zit er al weken niet in. De grootste mop: gisteravond is Pepijn zittend op de WC ingedut! We kijken al uit naar onze rustdag, we moeten donderdag weliswaar op gasten wachten, maar we gaan deze week absoluut niet weg. In bed liggen of op de bank, diepvriespizza in de oven, misschien een DVD’tje kijken of gewoon in de tuin zitten. Zojuist (22 uur) hebben we op een klapstoeltje in de keuken snel iets gegeten. En dan nog staat er elke 5 minuten iemand aan de keukendeur te kloppen. Ze zien dat je zit te eten, maar het is toch "mag ik even storen?" Vaak komen ze met vragen die echt wel 5 minuten hadden kunnen wachten. Het is wel een kick dat we op het midden van de maand de omzetcijfers van augustus vorig jaar al hebben overschreden, en dat als deze maand zo doorgaat, we dan aan het eind van deze maand in slechts 8 maanden de omzetcijfers van heel vorig jaar hebben gerealiseerd.
Er lijkt een nieuwe ster aan het personeelsfirmament te zijn, ze heet Sandra, en begint als het goed is donderdag. Ze moet nog even wat dingen checken met instanties, zodat ze niet gekort wordt op haar weduwepensioen. Ze komt uit München en is hier 2 weken geleden naartoe verhuisd na het overlijden van haar man, omdat er hier een woning vrijkwam en ze haar kinderen met rust en ruimte wil laten opgroeien. Ze heeft een hotelopleiding en spreekt engels, frans en italiaans, maar heeft er jaren niets mee gedaan. Ze wil graag eerst gewoon beginnen met wat kamers schoonmaken om er weer een beetje in te komen, maar wij hopen dat ze op termijn ook wat receptietaken van ons over kan nemen. Iemand met talenkennis is hier heel erg moeilijk te vinden (zelfs engels is al een probleem), als het een beetje wat is moet je die persoon koesteren.  

maandag 18 augustus 2008

Tennissen zonder motor (begrijpend lezen deel xxx)

Lezen blijft voor veel gasten moeilijk. We hebben nu gasten in huis die online het motorrijdersarrangement geboekt hebben: 3 nachten slapen, 2 keer eten, een motorkaart, parkeerplaats voor de motor in de garage en een welkomstdrankje. Heel populair bij motorrijders, ook als 8-daags arrangement. Euh…. ze hebben alleen geen motor….ze zijn hier om te tennissen??? Ze hadden ook echt geen flauw benul wat ze geboekt hadden, ze dachten logies en ontbijt, en eigenlijk willen ze misschien al na 2 nachten weg. Gisteren konden we geen avondeten, motorkaart en welkomstdrankje aan ze slijten. Misschien dat ze vanavond toch hier eten, het kwartje is, geloof ik, nu gevallen dat ze daar toch echt voor betaald hebben. Lezen is echt een kunst! Na meer van dit soort gevallen staat er nu in de algemene voorwaarden online "indien u zaken die inclusief zijn niet gebruikt, krijgt u daarvoor geen geld terug". Geen gezeur meer bij het uitchecken, wie niet leest, eigen schuld.
Ondertussen hebben we weer een heel erg druk weekend achter de rug. Dominique (eigenlijk de tuinman/klusjesman) is nu zijn moeder Angela aan het helpen met stofzuigen, anders is er geen doorkomen aan. Zometeen komt er weer een dame op sollicitatiegesprek, klinkt veelbelovend, maar we durven niet meer te hopen. Iedere keer dat we denken "nu wordt het wat rustiger" stroomt de email en de fax weer vol met boekingen. Gelukkig is Petra volgende week weer terug van vakantie, want dan gaat Angela’s restaurant open en heeft die veel minder tijd.

vrijdag 15 augustus 2008

Rooftocht

We hebben ze niet vaak, maar nu hadden we er zelfs 2 tegelijkertijd. Zou het in het water zitten? En voor iedereen weer begint over "het zullen wel Nederlanders zijn", het is van alle nationaliteiten…. Het nadeel van personeel is dat iedere dag een ander een kamer schoonmaakt, waardoor bepaald gedrag van gasten minder opvalt.
Deze week was ik toch even zeer verbaasd en ook wel boos toen ik een minibar volgeladen met ontbijtprodukten vond. Niet 1 botertje of yoghurtje, maar planken vol met o.a. roggenbrood, yoghurt, smeerkaasjes, leverworstjes, halvarine, margarine en boter. Van óns ontbijtbuffet…. Hoe we dat weten? Hoe komt een buitenlander anders aan produkten van een duitse groothandel (niet te koop in normale winkels) met precies dezelfde huismerken, productiedatum, vervaldatum en lotnummers als wat wij op het buffet hebben staan? Let wel: niet gegeten dus. Er stond een eigen grote verpakking roggenbrood naast, dus waarom je dat van ons ook nog moet meenemen terwijl je het toch niet opeet? Ik heb alles, waarvan wij door middel van lotnummers en vervaldata aan konden tonen dat het van ons was, verwijderd, net als de hele inhoud van de minibar. Als mensen dit soort dingen doen, kun je erop wachten dat ze ook alle flesjes meenemen. Ze zijn zo verstandig geweest niets te zeggen bij het uitchecken, wel heeft mevrouw weer van alles van het buffet meegenomen terwijl Pepijn bij de receptie door haar man aan de praat werd gehouden. Angela heeft tijdens het uitchecken snel in de kamer alle handdoeken enzo geteld, maar ze wisten heus wel dat ze door het personeel in de gaten werden gehouden, dus dat hadden ze maar niet gedaan.
Vervolgens komt Angela uit de checkout-kamer ernaast met de mededeling: "Nou zeg, al het WC papier is hier alweer weg, en er is geen lege rol te vinden. Sterker nog, de hele tissuebox is ook verdwenen". De dag ervoor had ik de kamer gedaan, Angela de dag daarvoor en Pepijn 3 dagen terug. Toen we er zo over stonden te praten, kwamen we tot de conclusie dat er al 4 dagen lang iedere dag 2 hele rollen weg waren zonder 1 lege huls te vinden, en nu dus ook de hele tissuedoos met doos en al uit de houder verdwenen.
Waar komt dit trieste gedrag toch vandaan? In beide gevallen hadden deze gasten een prachtige gloednieuwe auto van een niet-misselijk merk en droegen ze zeer mooie merkkleding en mooie sieraden. Echt arm waren ze dus niet, en bovendien zijn wij echt de kwaadste niet. We hebben het wel vaker dat mensen netjes vragen of ze iets van het buffet tot later mogen bewaren vanwege een of andere ziekte of iemand een WC-rol mee wil nemen omdat hij zich niet zo lekker voelt. Ook mensen met kinderen vragen dit vaak. Nou en? Als je het vraagt mag er veel. Laatst vroeg een gast of ik misschien een oude boterham van de vorige dag had om door het hondenvoer van de hond te mengen, en soms vragen checkouts of we de thermoskan met koffie of heet water willen vullen voor onderweg. Als het een beetje binnen de perken blijft, doen we er niet moeilijk over en vaak vragen we er niet eens geld voor.

woensdag 13 augustus 2008

Feestdagen

Eén van de geneugten van het in het buitenland wonen is dat je af en toe geconfronteerd wordt met een feestdag waar je niet aan denkt. Wij vroegen ons af waarom het uitgerekend dit weekend toch zo druk werd. Heel veel aankomsten op donderdag, wat apart…. Ineens viel het kwartje: "Ooohhh….het is vrijdag Maria Hemelvaart …". Beieren heeft van Duitsland het langste en het meeste vakantie en de meeste feestdagen van Duitsland. Niet slecht als je ambtenaar bent. De Beiers vragen zich wel af waarom de kinderen het in vergelijking met de rest van Duitsland toch zo slecht doen op school. Logisch, daar zitten ze bijna nooit, en als ze er zitten mogen ze iedere dag al om 11.15 uur naar huis.

Afijn, lange inleiding voor het feit dat we onze rustdag deze week dus naar dinsdag verplaatst hebben. Het was gisteren 1 dagje wat rustiger en geen aankomsten, dus we konden weg, en donderdag zit dat er echt niet in. Voor mensen die al wat langer meelezen is het bekend dat de Ruhetag soms wekenlang in het water valt, voor nieuwe lezers lijkt het wel of we alleen maar vrij nemen. Twee keer in 1 week! Donderdag hebben we weer een leuke tocht door Tsjechie gemaakt, dit keer gingen we een andere kant op (dachten we).

De wandelbrochure van ons wandelproject was klaar en kon afgehaald worden. In Cham…. en alleen ‘s ochtends… Om 5 minuten voor sluitingstijd stonden we op de stoep. Het boekje is erg mooi geworden, een echte eyecatcher. De volgende stop was Weiden i.d.Oberpfalz. Dit is een superleuke stad met mooie winkels en restaurantjes waar we graag komen. Hier hebben we heerlijk gelunched en gewinkeld (niks gekocht), waarna we op weg gingen naar ons eigenlijke doel: Windisch-Eschenbach. Toen wij het hotel overnamen konden we eigenlijk de hele voorraad servies rechtstreeks doorverhuizen naar de container, aangezien niets bij elkaar paste, alles verbleekt of afgebroken was en er overal maar een paar stuks van waren. De enige uitzondering waren de bijzonder handige koffiekannetjes van het merk Eschenbach. De laatste tijd zijn er door het intensieve gebruik een paar gesneuveld en ik had op internet al ontdekt waar de fabriek moest zijn. Wat ik echter niet wist, is dat Eschenbach intussen overgenomen is door Triptis Porzellan, en dat de fabriek en de winkel onlangs verplaatst zijn naar Triptis (tussen Erfurt en Leipzig).

We hebben een stukje de Porzellanstrasse gereden (vergelijkbaar met de Glasstrasse bij ons, maar dan met veel minder winkels langs de kant van de weg), totdat we in Tirschenreuth kwamen. Hier in de buurt hebben we in de winter van 2005 een hotel bezichtigd, die het toen toch niet geworden is vanwege het gebrek aan toeristische infrastructuur. Ik vond de regio nog steeds een beetje depressief aanvoelen. Het pand bleek verkocht, het was een woonhuis geworden. Vanaf dit punt was het nog maar een paar kilometer naar de Tsjechische grens, en door Tsjechie rijden was korter. Onderweg kwamen we door het leuke plaatsje Horsovsky Tyn, waar het mooie kasteel helaas al dicht was. Het ligt echter niet zo gek ver van Domazlice, wat voor ons eigenlijk vlak over de grens is, dus we komen terug. Ondertussen begon eten wel een probleem te worden, we konden maar geen leuk restaurant vinden. Uiteindelijk waren we bijna thuis, en hebben we in Neukirchen bei Heiligen Blut een pizza gegeten.

donderdag 7 augustus 2008

Vertegenwoordigers

Een fenomeen wat steeds vaker onaangekondigd opduikt is "de vertegenwoordiger". Ineens staat er zo’n gladde kerel voor de receptie of meteen maar brutaal in je ontbijtzaal, type "ik kan mijn eigen moeder nog verkopen", en ze zijn altijd hevig gepikeerd als je zegt dat je nu geen tijd voor ze hebt en dat ze volgende keer even vooraf moeten bellen. Deze week hebben we er al een paar gehad, varierend van pasta tot mineraalwater. Die van de pasta stond ineens achter Pepijn in een overvolle ontbijtzaal met z’n pakjes pasta in de hand. De mededeling was "leg daar maar neer en daar is de deur". Later hebben we ons een ongeluk gelachen om zijn folder: wat moet een hotel met 16 kamertjes nou met een minimale bestelling van 12 kilodozen pasta en 360 eieren? Die van gisteren spande helemaal de kroon. Eigenlijk was ons hotel te klein, "maar omdat we van die aardige mensen waren" wilde hij wel bij ons leveren. Euh…sorry…. je doet net alsof wij je gevraagd hebben langs te komen…. Hij probeerde het wanhopig bij Pepijn, want hij had al door dat hij bij mij geen poot aan de grond kreeg. Pepijn heeft deze week al een paar keer de grootste lol gehad, want er zijn nog steeds mensen die denken dat ik degene ben met wie ze een loopje kunnen nemen, maar ik ben nou juist de moeilijkste van de twee als je iets gedaan wilt krijgen wat ik niet wil…..
Ondertussen blijft het hier maar heel erg heet. Een ongewenst neveneffect is dat de waterkrachtcentrale het niet meer aankan, omdat het waterniveau in de rivier te laag komt te staan. Het gevolg is fluctuaties in de stroomlevering. Erg vervelend als ineens je pan water niet meer wil koken of je vrieskist ‘s ochtends ineens op een ijsberg lijkt. Vandaag is donderdag, en we hebben geen aankomsten, de kans is groot dat we vandaag weg kunnen!

maandag 4 augustus 2008

Personeelssoap deel xxxx

Vanmorgen tijdens de ontbijtservice stond Regina ineens op de stoep, ze kwam opzeggen. Nu was dat geen verrassing, die hadden we al aan zien komen. Lastig alleen dat ze op het drukste moment van de dag kwam.  Ze gaf als reden aan dat ze het niet meer trok met haar zieke moeder en haar kind. Eind deze week gaat Petra twee weken met vakantie. Het is dan met het personeel net het kinderrijmpje van de visjes die naar de zee zwommen: "en toen was er nog maar 1". En Angela heeft grote plannen voor een Portugees visrestaurant in het dorp, we weten al dat ze er tijdelijk is en het eigenlijk doet om ons uit de brand te helpen. Pepijn is dus maar weer met een nieuw briefje naar het supermarktprikbord (we hadden het iets te enthousiast weggehaald).
Verder komen de boekingen sneller binnen dan we typen kunnen, slapen we nog steeds veel te weinig, maar hebben we wel fijne gasten (en daar doen we het voor).

zondag 3 augustus 2008

"no call, no show"

Zo noemen ze bij de MacDonalds waar Petra in Amerika heeft gewerkt personeel wat niet komt opdagen en ook niet afbelt. Voelen jullie hem al aankomen? Het werd vanmorgen 10 uur, 11 uur, 12 uur, maar geen Isolde. Haar telefoon werd ook niet opgenomen. Ondertussen Petra slechts 15 kamers alleen schoonmaken…. Uiteindelijk zijn we na het afbouwen van het ontbijtbuffet, de uitcheckers en het Frühschoppen maar allebei gaan meehelpen, want er was geen doorkomen aan. Aan het eind is er 1 kamer die we toch niet nodig hadden tot morgen blijven liggen. Pepijn doet nog een poging om te bellen en krijgt Isolde uiteindelijk aan de telefoon. Ja, hij belde haar uit bed, het was 5 uur geworden gisternacht dus "ze was zo moe". Pepijn bleef wel beheerst, maar meldde dat dit geen stijl was, ze hoefde nooit meer te komen en hij heeft de hoorn erop gegooid. Als het al zo begint, ze benadeelt wel een collega door dit soort geintjes.
Ondertussen is het stervensdruk, en dat blijft de komende weken ook nog wel zo. Iedere keer als er een rustig dagje lijkt te zijn stromen de boekingen binnen. Heel opvallend: sinds de nieuwe website er is regent het reserveringen over de eigen site. Erg leuk, want dat zijn toch boekingen waarover we een reisburo geen reserveringskosten hoeven te betalen en de gast ook niet.