ons hotel

donderdag 30 november 2006

Bureaucratisch leed

Ik heb even in het archief van Web-log moeten zoeken hoe lang geleden het is dat we voor het laatst geschreven hebben over onze grote problemen met KPN en Tele2/Versatel. Nou, dat gaat wel een paar maanden terug, dus ik denk dat iedereen eerst even weer bijgepraat moet worden. Toen wij verhuisden, kregen wij de laatste telefoonrekening van de KPN. Wij hadden nog nooit problemen gehad met KPN (i.t.t de rest van Nederland), maar van die rekening klopte werkelijk geen hout. Zo wilden ze geld zien voor juni en juli (hallo, telefoon is 29-05 afgesloten….) en of wij maar even wilden betalen voor telefooninternettikken die wij altijd via Zonnet (de laatste tijd Versatel of Tele2 geheten) afnamen. Wij hebben dus vanuit Duitsland een nette brief geschreven met daarin onze twee klachten en daarna hoorden we niets meer. Toen na 3 maanden de doorzendservice van de PTT, die het trouwens naar het buitenland ook voor geen meter deed, afgelopen was, kregen wij al helemaal geen post meer van KPN. Redenering KPN: wij communiceren niet met een buitenlands adres of telefoonnummer. Hallo, dit is buurland Duitsland, het adres is niet "bij de derde palmboom rechts 50 km de woestijn in". En dan nog, jullie willen geld van ons, doe dan ook maar wat moeite. Probleem is dat zowel KPN als Tele2 alleen een 0900-nummer hebben waarachter ze zich verschuilen, en dat kun je dus niet bellen vanuit het buitenland. Op tientallen faxen, brieven en emails reageren geen van beide bedrijven. Dan ineens komt de nieuwe bewoonster van ons oude huis bij Harald een deurwaardersincasso langsbrengen, met daarin het dreigement dat alle normale wegen zijn uitgeput en dat ze ons wel bij de rechter zien. Nou ja zeg!  Wij hebben dus een wanhopige brief geschreven naar de Inkassounie, met het dringende verzoek KPN ertoe te bewegen contact met ons op te nemen, aangezien we een juiste factuur best wilden betalen, maar dat de KPN ons daartoe de mogelijkheid niet geeft en we ze ook niet kunnen bereiken. We proppen het hele dossier (inmiddels echt 20 kantjes met brieven en faxen die wij verstuurd hebben) maar weer in een envelop en plakken er zuchtend weer vele euro’s porto op. Weer is het weken, maanden, stil. En dan ineens, gisteren, telefoon van het hoofd van de KPN Klantenservice. Met excuses, hij heeft nu de brief van de Inkassounie op zijn bureau gekregen en begrijpt niet waar het zo fout is gegaan. Gezien de fysieke en financiele moeite die wij gedaan hebben om de juiste rekening te kunnen betalen, vindt hij het niet meer dan logisch de hele rekening kwijt te schelden! Pepijn vraagt nog even droogjes naar een schriftelijke bevestiging, eerst zien dan geloven, en die komt ook 5 minuten later per email binnen. Even voor de duidelijkheid: na aftrek van de onjuiste bedragen bleef er een rekening over van een paar tientjes, en dat hebben we echt de afgelopen 6 maanden wel aan telefoontjes en postzegels verbruikt. Het heeft dus van 29/05 tot 29/11 geduurd, schandalig!

Nog een ander slepend probleem is ook gisteren opgelost. Ik had al maanden een Duits ziekenfondspasje, maar Pepijn liep nog steeds met een tijdelijk briefje rond, aangezien de VGZ niet met de juiste papierwinkel over de brug kwam. Ohra kon wel even een briefje van 2 regels typen en opsturen, maar bij de VGZ was dat godsonmogelijk. Na 6 maanden leuren, geen papieren, verkeerde papieren, enz, was het eindelijk voor elkaar. Pepijn is sinds gisteren de trotse eigenaar van een glimmend Duits verzekeringspasje.

We hebben trouwens ook nog steeds geen levensverzekering, die dorpsarts heeft natuurlijk het formulier verkeerd ingevuld (zie archief), en nu geloven ze me niet meer. Ik ben al naar 2 huisartsen, een specialist, een gynacoloog en een uroloog gestuurd, heb 4 urinetesten, meerdere röntgenfoto’s en meerdere echo’s moeten laten maken, maar heb nog steeds geen levensverzekering. Hallo stelletje pennenlikkers, er is niets met mij mis, 1 suffe arts heeft 1 kruisje verkeerd gezet en heeft dat al bij jullie gemeld!

Leuk nieuws is dat we een kleine tegemoetkoming krijgen van twee brouwerijen voor onze nieuwe reclameborden. Zij nemen ieder ongeveer een kwart voor hun rekening, en dan betalen wij de andere helft. We nemen natuurlijk geen enorme hoeveelheden bier af op dit moment, dus dit is eigenlijk al meer dan we verwacht hadden! De man van de reclameborden komt volgende week nog even wat opmeten, en dan hangt alles voor de Kerst. Ook is de loodgieter geweest om alles voor de nieuwe privébadkamer op te meten, die komt over anderhalf/twee weken de nieuwe afvoer enzo monteren.
Ondertussen zijn we éindelijk aan het verven in kamers 19 en 20, en met een beetje geluk lukt het nog om dit weekend laminaat te leggen voordat de fotograaf begin volgende week komt voor de nieuwe hotelbrochures.

donderdag 23 november 2006

Punaises

Er komt een moment dat je als buitenlander in een winkel staat en iets nodig hebt, maar het woord niet weet. Frustrerend en genant, maar vandaag was het zo ver. Ik ging even alleen boodschappen doen in Kötzting (het gebeurt altijd als je alleen bent) en kon bij de kantoorboekhandel niet op het Duitse woord voor punaise komen. Uiteindelijk heeft de winkelbediende mij meegenomen naar het magazijn en kon ik het aanwijzen.

Via het internet volgen we de Nederlandse verkiezingen, Pepijn had zich opgegeven voor het internetstemmen en heeft meteen gestemd toen het kon. Ik zat natuurlijk weer te grappen dat hij voor 2 moest stemmen, maar daar trekt hij zich weinig van aan. Ik mag zelf in de Britse verkiezingen niet stemmen, als je meer als 15 jaar buiten GB woont, is dat over. Aan de ene kant zuur (ik ben eigenlijk een beetje statenloos geworden), maar aan de andere kant begrijpelijk. De Nederlandse verkiezingen zijn nu al een beetje de ver-van-ons-bed-show geworden, laat staan hoe dat over 15 jaar is. Je kijkt zowiezo naar hele andere thema’s als je gaat stemmen, veel dingen boeien je toch niet meer als je in het buitenland woont.

We hebben deze week al voor de derde keer gasten, tot onze eigen verbazing. Alle gasten deze maand zijn zakenreizigers, en doordat wij op verschillende internetsites staan, zijn wij vindbaar. We waren bijna "los" geweest met Oud&Nieuw, we kregen vandaag een aanvraag voor 2 tweepersoons- en 1 eenpersoonskamer, en dat is precies wat we nog vrij hebben. Die mevrouw denkt er even over na, het is natuurlijk een hoop geld voor 5 man 2 weken, het gaat toch om 1100 euro. Wij denken niet dat ze het gaat doen, ik zou het voor dat geld ook niet doen…. We weten in ieder geval zeker dat we de kamers aan de een of ander echt wel gaan kwijtraken, bijna niemand heeft meer iets vrij in de omgeving. Echt leuk is dat we een groepsaanvraag voor een weekend in februari van onze collega’s verderop in de straat hebben doorgespeeld gekregen, bij hen paste het niet meer, en toen hebben ze aan ons gedacht. We hebben meteen de groepsleider een aanbieding gestuurd, zou echt leuk zijn als we die groep zouden binnenslepen in de rustige periode.

maandag 20 november 2006

Klusbeesten

We zijn superdruk aan het klussen, en dan springt het logje er wel eens bij in. Zaterdag hebben we de aanhanger aan een duurtest onderworpen, het arme wagentje is volgeladen met betonblokken en badkamertegels terug gekomen uit Straubing. We vonden het niet nuttig twee pallets stenen te laten bezorgen in de voortuin in het volle zicht en zo snel kunnen we toch niet metselen. We moeten toch regelmatig naar een bouwmarkt, dus dan nemen we gewoon iedere keer een ladinkje stenen mee. We hebben nu voor onze nieuwe badkamer genoeg materiaal om een muur te bouwen, we hebben vloerverwarming en vloertegels, dus als we ook de tijd nemen om alles te verwerken, komt het best voor elkaar. Deze week onverwacht 2 boekingen ontvangen voor vrijdagnacht en voor vannacht, dus sinds een lange tijd hebben we ineens weer wat gasten gezien. De zakenreiziger die er nu is, verveelt zich duidelijk een beetje, komt steeds dingen vragen enzo. Dat is best lastig als je aan het klussen bent, dus nu schrijf ik maar een logje, dan weet hij me tenminste te vinden als er wat is. Pepijn is op de parkeerplaats de rest van de verlichting aan het aanleggen, ziet er echt stoer uit, en het belangrijkste is dat we er steeds meer als hotel uitzien. Bij de voordeur hebben we twee van die trendy verlichte bloempotten staan, ziet er echt heel erg leuk uit. Natuurlijk is alles voorzien van spaarlampen en tijdklokken, het mag ook weer niet teveel kosten…

Afgelopen week hebben we een gipswand gebouwd op de zolderverdieping, dus we hebben nu een nette slaapkamer. We zijn er zo blij mee, het is zo’n gezellig knus hokje geworden! En het belangrijkste: de katten kunnen niet meer op bed springen, ‘s nachts op je hoofd liggen enzo… Natuurlijk moet de muur nog gepleisterd worden, maar dat komt wel een keertje. We hebben onszelf als deadline gesteld dat de twee kamers beneden die nu even weer stilliggen voor december toch wel af moeten zijn. Zowiezo komt er begin december een fotograaf foto’s maken voor de nieuwe hotelbrochures die we besteld hebben. We zaten al tijden met die achterlijke hotelfolders van de vorige eigenaar en eigenlijk schaamden we ons kapot om die uit te delen. Bovendien hebben we zoveel veranderd dat die folder zowiezo niet meer up to date is. Op de hotelbeurs stond dit bedrijfje van hotelfolders (ze hebben alleen hotels als klant, i.t.t. andere drukkerijen) en het ziet er allemaal erg goed uit, dus nog even en we hebben een oogverblindende folder.

We hebben deze week wat boekingen ontvangen voor de periode vóór Oudjaar, dus dat sluit netjes aan op een aantal bestaande boekingen voor Oud&Nieuw. We hebben nog steeds 2 doubles en 1 single rond de Jaarwisseling vrij, die proberen we zo duur mogelijk voor zo lang mogelijk te verhuren. Alles wat voor 2 nachten is of zo, nemen we nu even niet aan. Als we ermee blijven zitten, kunnen we dat altijd nog doen eind december.

De afzuigkap maakte ineens rare geluiden, dus hebben we de fabrikant gebeld, en die heeft beloofd ons een reserveonderdeel op te sturen. Gisteren deed hij het ineens weer normaal, dus we weten nu niet zo goed waar het aan ligt. Het kan ook zijn dat de wind verkeerd in de pijp blaast of zo, waardoor er iets vastloopt. We hebben met elkaar afgesproken het nog even aan te kijken voordat we het reserveonderdeel afbestellen. Morgen komt er eindelijk iemand naar de koelcel kijken, de man van de satellietinstelling kunnen we steeds niet te pakken krijgen, wordt tijd dat we iemand anders inschakelen. Van onze gast kregen we net klachten dat de TV zo stoort, en dat is ook zo. Geen idee waar dat nu weer aan ligt, we kunnen weinig met die antieke satellietontvanger.
Pepijn werkt bij vlagen ook hard aan de eigen website, er staat in ieder geval een algemene tekst online met wat plaatjes en de prijzen. Nog lang niet klaar natuurlijk, maar mensen hebben in ieder geval iets te kijken als ze naar onze site gaan, en niet meer alleen de suffe tekst "under construction".

zondag 12 november 2006

Haus am Berg in het Koreaans

Het is een wonder: er stopte een auto van een besteldienst en die begon deuren uit te laden!!! We zaten nog even in spanning wat er uit het laadruim zou komen (sportschoenen?) maar het waren wel de goede. Jammer alleen dat de deurposten zo vreselijk transportschade hadden dat die meteen weer mee terug konden. We hebben ‘s middags dan maar de aanhanger achter de auto gekoppeld en zijn zelf naar een bouwmarkt gereden voor de deurposten. We zijn het er over eens dat we bij die toko online niets meer bestellen. Het was goed dat we de aanhanger bij ons hadden, we hebben een luxe douchekabine voor onszelf gekocht voor in onze nieuwe badkamer, compleet met een regendouche, van die massagestralen en een bankje. We hebben even staan rekenen, en kwamen tot de conclusie dat losse onderdelen bij elkaar opgeteld meer zouden gaan kosten, en dat je dan een eenvoudige douche had zonder toeters en bellen.

Deze week zijn er een aantal klussen eindelijk afgemaakt. Zo staan de kassa en het espressoapparaat eindelijk in het restaurant achter de bar op een nieuwe plank en heb ik alle BTW-bonnen van ongeveer 4 maanden gefiled. Jammer dat je met die kleine klussen geen enorme vooruitgang ziet, zoals met complete muren slopen, maar het moet wel gebeuren.

Vrijdag zijn we een dagje naar Regensburg geweest om bij de groothandel kerstversiering in te gaan slaan op horecaformaat. Je komt vaak met de kerstversiering in gewone winkels niet uit, omdat je pand gewoonweg veel te groot is, en je dan nog duur uit bent of het veel te frutselig staat. Zo hebben we een katrol met 44 meter lichtslang en een mega-aanbieding kerstbalen gescoord, en een guirlande van 5,40 meter lang voor langs de trapleuning. Als alles hangt en staat, plaatsen we wel een foto, maar we vinden het veel vroeg om half november al in kerstsfeer te gaan zitten. Het begint hier overigens al veel vroeger als in Nederland, ze doen hier natuurlijk niet aan Sinterklaas. Gisteren hebben we in spanning gezeten of er kinderen aan de deur zouden komen voor St. Maarten, maar in Frahels wonen eigenlijk bijna geen kinderen, en de heuvel is wel erg steil om met je lampionnetje omhoog te klimmen. Ook met Halloween niemand gezien, dat is hier ook wat gorter dan in Nederland.

Door al het bovenstaande zijn we eigenlijk nog niet veel verder gekomen met kamers 19 en 20, de elektra is grotendeels geinstaleerd, maar nu moeten de gaten in de muren weer eerst dichtgegipst worden voordat we kunnen gaan verven. Ook de gang naar het privé-gedeelte is nog 1 grote stofbende, maar de wenteltrap is wel helemaal klaar. We hebben uitgerekend dat we twee pallets met gasbetonblokken nodig hebben om de gang naast de wenteltrap weer toonbaar te maken en de muurtjes te bouwen die we nodig hebben.

Het is vandaag erg druk met frühshoppen, de stamtafel is te klein. Nou ja, beetje inschuiven en het past wel. Dat is wel leuk, de laatste weken komen er steeds meer buren een biertje pakken op zondagmorgen, toch ook wel een teken dat we steeds meer ingeburgerd raken.

Deze week is er een timmerman gekomen om de afvoerpijp van de afzuigkap te installeren, zodat we die eindelijk ook kunnen gebruiken. Niet alleen de keuken werd steeds erg vet, ook onze haren, brillen en kleding zaten steeds onder. Het vinden van een timmerman die voor zo’n relatief kleine klus wilde komen, was trouwens niet eenvoudig. We zijn maanden aan het leuren geweest voordat we iemand hadden. De afzuigkap hangt namelijk al een paar maanden. Gisteren bij het aanzetten maakte hij ineens een raar geluid, daar moeten we nog even naar kijken, maar het was wel windkracht 9 dus misschien trok hij verkeerd of zo.

Er hebben zich, met onszelf meegerekend, al 16 mensen aangemeld om te eten met Oud & Nieuw. Niets om zenuwachtig van te worden, het grootste aantal eters wat we gehad hebben deze zomer was 43. Dat was toch wel een beetje extreem, dat willen we eigenlijk niet meer.
We hebben trouwens in Google eens "haus am berg"+ Lam ingetoetst en we blijken op wel 80 websites te staan. Veel van die sites halen de gegevens bij Hotel.de en Bookings, sommigen zijn ook dochterondernemingen van, grappig is ook dat we in het Koreaans en het Japans te boeken zijn. Wat die mensen hier zouden moeten? Echt geen idee, maar leuk is het wel….

woensdag 8 november 2006

Lekkere auto

Harald wist een heleboel dingen van zijn auto, maar niet dat hij zo lekker smaakte. Toen de auto niet wilde starten, is de ANWB Alarmcentrale gebeld, en de vriendelijke monteur die kwam kijken, kwam tot de conclusie dat de bobinekabel bijna in zijn geheel door een marter verorberd was. Ook was de lekkerbek aan de ruitenwissersproeier-slang begonnen, maar van de bijbehorende blauwe cocktail kreeg de marter waarschijnlijk een vieze smaak in zijn mond. Het arme autootje is op een bergingswagen naar de dichtsbijzijnde garage vervoerd. De dealer had het onderdeel niet in huis, maar wel een tweedehands auto staan voor de verkoop waar hij de kabel uitgesloopt heeft. Om 14.00 uur kon Harald dan eindelijk richting Amsterdam vertrekken. Jammer overigens dat hij weer weg is…

Vandaag is de timmerman eindelijk aan de slag gegaan met de installatie van de afvoerpijp van de afzuigkap. Er moest een plafondbalk worden verwijderd, en dat moet natuurlijk professioneel gebeuren, anders zakt potentieel je hele dak of keukenplafond in. Niet echt iets wat je zelf gaat staan te knutselen… Het was echter lastig om iemand te vinden die dat even wilde komen doen (niet echt een langdurige of lucratieve job natuurlijk), dus we hebben maanden zonder werkende afzuigkap gekookt.

Vanmorgen vroeg viel de nieuwste editie van het blad Ajuus in de bus, met daarin ons interview! Natuurlijk vind je jezelf nooit leuk op de foto en achteraf denk je bij bepaalde dingen dat je het mooier of duidelijker had kunnen vertellen, maar zo’n artikel is altijd een samenvatting van een uitgebreid verhaal wat je hebt verteld. We zijn overigens niet ontevreden hoe het eruit is komen te zien! Ik heb gelijk alle vrienden en bekenden een mail gestuurd dat we in het blad stonden, benieuwd of de oplage in bepaalde regio’s in Nederland meteen stijgt (grapje, zoveel mails heb ik nou ook weer niet gestuurd).

We krijgen nog steeds aanvragen voor Oud & Nieuw, maar grotere groepen kunnen we gewoon niet meer kwijt, alleen nog een paar "losse" reserveringen. Ook hebben we de eerste reacties op het menu gehad, de eerste 8 schapen zijn over de dam. We zaten net te filosoferen dat we het helemaal niet erg vinden als het restaurant niet helemaal tot de laatste stoel vol zit, kun je net iets meer tijd en aandacht besteden aan de gasten die je wel hebt.

Vandaag ontzettend goed nieuws: onze waterinstallatie bevat helemaal géén legionella. We moesten een verplichte legionella-controle laten doen, en niet alleen zaten we onder de norm, het uiteindelijke testresultaat was letterlijk "0 ziektekiemen gevonden"! We zijn best een beetje trots, al weten we ook wel dat je als hotelier niet altijd schuldig bent. Natuurlijk moet je regelmatig de leidingen spoelen en je ketel lekker warm opstoken, maar het had kunnen zijn dat we wat onplezierigs geerfd hadden van de vorige eigenaar (die zette de ketel namelijk echt niet hoog genoeg).

dinsdag 7 november 2006

Aan de deur wordt niet gekocht

Gisteren zaten we nietsvermoedend bij de receptie, toen er ineens iemand binnenliep met de mededeling "Ik moet even je dak op". Pardon? Wie bent u? Ja, hij was de plaatselijke schoorsteenveger en zou wel even onze schoorsteen komen vegen. Probleem 1: wij hebben helemaal geen schoorsteenveger besteld. Probleem 2: wij kennen u helemaal niet. Probleem 3: u kunt ons niet vertellen hoeveel het gaat kosten. Wij hebben hem dan ook weggestuurd. ‘s Avonds belde zijn baas op met de vraag waarom wij zijn werknemer niet binnen hadden gelaten, en wij hebben hem verteld dat als we van zijn diensten gebruik wilde maken dat we hem dan wel zouden bellen (natuurlijk met de gedachte dat we dat dus nóóit zouden gaan doen). Groot was mijn verbazing dat die kerel zelf net aan de deur stond dat hij nu toch echt de schoorsteen kwam vegen. Ik heb Pepijn er maar even bijgehaald, want ik was zo kwaad dat ik minder nette dingen wilde gaan zeggen, zoals of hij soms om geld verlegen zat; en dat als ik een hond had, ik ‘m op hem af zou sturen als hij niet oprotte. Hij kon zoveel kletsen als hij wilde (voor mij altijd een teken dat mensen iets te verbergen hebben), hij kwam er dus bij ons allebei gewoon niet in, onder het motto "aan de deur wordt niets gekocht".

Wij hebben vervolgens onze verwarmingsmonteur en de gemeente gebeld hoe het zat, en het blijkt dat deze man van staatswege een monopolie heeft in deze contreien en dat we hem toch echt binnen moeten gaan laten voor een wettelijk verplichte keuring van de schoorsteen. Erg vervelend, want het is echt een glibberig eng mannetje. Het probleem is dat je als startend bedrijf zoveel mensen aan de deur/email/telefoon/fax krijgt die je allemaal wat willen verkopen, die je vertellen dat je het écht moet hebben, dat je op een gegeven moment niet meer weet wat nu verplicht is en wat verkooppraat. Aan de telefoon kan ik er redelijk mee omgaan (gewoon beleefd afpoeieren) en de bedel-emails en -faxen worden gewoon (vaak ongelezen) gedelete in de computer, maar iemand die ongevraagd aan de deur komt vind ik zo onbeleefd! Bovendien kon hij zich niet identificeren, zoals bijv in Amsterdam de meteropnemer. Logisch als dan blijkt dat deze man al 45 jaar bij iedereen in het dorp jaarlijks over de vloer komt, maar echt netjes is het allemaal niet.

Pepijn en Harald zijn samen in kamer 19 en 20 de elektra aan het doen, met een beetje geluk kan ik morgen beginnen met verven. Tegen het weekend kunnen we dan het laminaat leggen, en klaar zijn we!

De sneeuw is hier trouwens helemaal weg, het is ineens weer 10 graden. Vanaf zaterdag zou het weer moeten gaan sneeuwen en wordt het weer kouder. Trouwens nog geen teken van de deuren cq sportschoenen (ben erg benieuwd of en wat ze gaan bezorgen).

zondag 5 november 2006

Sportschoenen???

Pepijn heeft de afgelopen dagen in de clinch gelegen met een internet-besteldienst: we wachten al meer dan 4 weken op een partijtje binnendeuren en deurposten. We weten inmiddels dat de deuren de fabriek hebben verlaten, bij doe-het-zelf-concern Obi ook niet (meer?) staan en bij de bezorgdienst nooit zijn aangekomen, maar dat zij wel de opdracht hebben gekregen om de goederen uit te leveren. Vrijdag was dus de hele ochtend de brandende vraag: "Waar bevinden onze deuren zich nu?". Na 7 telefoontjes was het geduld behoorlijk op en waren we niet veel wijzer dan bovenstaand verhaal. Groot was dan ook de hilariteit toen we zaterdag een keurige brief ontvingen van de klantenservice van het bedrijf, met daarin excuses dat onze SPORTSCHOENEN nog steeds niet waren geleverd. Pardon?!?!Pepijn heeft vervolgens weer aan de lijn gehangen met de klantenservice, de dame in kwestie zag er zelf ook de humor wel van in, maar degene die de brief had geschreven was er op zaterdag niet. Obi en Otto zijn hier enorme bedrijven in Duitsland met een goede reputatie, maar die zijn ze bij ons wel kwijt… Het begint al net zo’n soap te worden als toen met de hoteldroger die door een dochter van Quelle (ook al zo’n grote naam hier) geleverd zou worden en die ook mysterieus in het luchtledige zweefde totdat we echt boos werden.

Gisteren heeft Pepijn een loos muurtje midden in de nieuw te maken badkamer eruit geslagen. Die ruimte oogt meteen een stuk groter, maar het heeft een extra grote stofbende opgeleverd. We vinden het stof overal, ook in ruimtes die niet direkt naast zijn of in verbinding staan met de bouwplaats. Gistermiddag hebben we echt moeite gedaan om alles weer toonbaar te krijgen, zo moest Pepijn alle glazen en alle plankjes in de bar afstoffen…Ik heb dit weekend alle gaten in de muren ingevuld van kamers 19 en 20 waar we de lambrisering van muren hadden getrokken, als Pepijn morgen de elektra even fií, kan ik dinsdag gaan verven.

We hebben vanavond samen oliebollen staan bakken. Misschien een beetje vroeg, maar we moeten toch goed voorbereid zijn met de feestdagen…. Ik had nog nooit oliebollen gebakken, en wilde weten of dat zou lukken. En dan is daar de altijd handige internetsite van Allerhande van AH met alle recepten die je maar kan verzinnen! Ze zijn gelukt, maar ik vind ze niet zo lekker. Volgens Pepijn komt dat omdat ik alleen van die donker uitgevallen ballen ken van de kraam en de bakker, en horen ze zo te zijn. Ze staan keurig in een tupperwarebak in de koelcel te wachten op het oordeel van Harald die morgen terugkomt uit Zwitserland…..

Ons Oudjaarsmenu is trouwens af en verstuurd naar alle gasten, nu maar kijken hoeveel mensen ervoor reserveren. Vanavond kregen we een telefoontje van iemand die heel veel kamers zocht met Oud&Nieuw, tsja, daar konden we hem niet meer aan helpen. Raar hoor! Midden deze week gaan we naar de groothandel om samen de wijnen die we uitgezocht hebben (en geproefd, hips!) voor het wijnarrangement te gaan inslaan. In ieder geval halen we een aantal flessen, als er veel aanmeldingen komen, kunnen we volgende maand nog wel wat bijhalen. De cursus Beiers koken waar Pepijn zich voor had aangemeld gaat niet door, jammer hoor… Nou ja, moeten we ons maar op het klussen storten!

vrijdag 3 november 2006

Het sneeuwt!

En niet zo’n beetje ook! Gisterenmorgen werden we wakker in een witte wereld, en ‘s middags ging het echt pittig sneeuwen. Pepijn is gisteren meteen met de fotocamera naar buiten gerend, maar toen lag er nog niet zoveel, we hebben vandaag even wat nieuwe foto’s gemaakt. We zijn gisteren naar het overdekte winkelcentrum in Regensburg geweest, we konden allebei wel een extra paar winterbestendige schoenen gebruiken, en gelukkig zijn we allebei geslaagd.

Eergisteren hebben we een gat in het laminaat gezaaagd in de gang, precies op de plaats waar het gat voor de wenteltrap in het beton zit. We kwamen tot de schokkende conclusie dat er een hoogteverschil in het beton zat en dat de vorige eigenaar dat creatief had opgelost door er 8 cm gravel in te storten en daar platen hout op te leggen. Er zat niets anders op dan alles eruit te trekken en het grind af te graven. Dat was dus ongeveer 2 kuub! Harald en ik maar scheppen en Pepijn maar lopen met die kruiwagen… Nu hebben we dus kaal beton over en een afstap midden in de gang. We hebben al zitten filosoferen hoe we dat recht gaan trekken… Zie je het voor je, je haalt er een laag afbraakkwaliteit laminaat uit, daar ligt een al even lullig laagje schuimfolie onder, en een laag spaanplaat. Dan een laag hardboard…. en dan dus dat kattenbakgrit (zo zag het er uit tenminste) en een laagje plastic dunner dan de gemiddelde Komo-zak. WAAROM vraag je je dan af.
Goed, en dan hier de langverwachte sneeuwfoto, vanuit dezelfde hoek gemaakt als die in het logje Reclame, Reclame, maar nu met jas en warme trui aan, ipv shirtje…. en dat nog geen twee weken later.



Het was op de terugweg vanuit Regensburg wel fijn dat de winterbanden er al op zaten, en desondanks vonden we het  hard werk om in die sneeuwbuien te rijden, je zit een stuk minder ontspannen te sturen. De skipistes zijn al wit, het laagje is helaas nog te dun om er wat mee te kunnen. Je kan bij ons in de tuin wel met de slee de helling af.


Harald is ondertussen even een lang weekend naar Zwitserland met de trein en heeft zijn auto bij ons achtergelaten om in te sneeuwen.