ons hotel

woensdag 25 december 2013

Kerst

Even een kort logje tussendoor. De kalkoenen staan in de oven, dus ik heb even een mini-klein rustpuntje voordat we de rest van het kerstdiner moeten maken.

Eerst maar eens fijne feestdagen gewenst!

Voor ons zijn de drie weken rond de feestdagen een kwestie van topdrukte, maar we mogen niet klagen: wij hebben al lekker een maand gerelaxed, we gunnen ons na de feestdagen een weekje rust (de tweede week van januari is toch altijd dooie boel), en de feestdagen moeten we de omzet draaien om januari mee door te komen.

Kerst is dit jaar voor het eerst sinds jaren niet helemaal vol. Wel hebben alle gasten dit jaar halfpension, dus we brengen veel tijd in de keuken door. Vanaf de 27/28ste loopt het wel helemaal vol. Voor morgen is ook een grote bak sneeuw voorspeld, dus de skiers kunnen blij zijn. Of de sneeuw tot in het dal reikt zien we dan wel.

dinsdag 17 december 2013

Beetje lui

De laatste dagen zonder gasten zijn we nog een beetje lui. We hebben ook niet zoveel te melden. We besteden onze tijd met kleine ditjes en datjes. Zo hebben we woensdag een hele auto vol bij de Metro gekocht, en gaan we morgen weer. Vandaag is het wasgoed geleverd, gisteren kwam de bierbestelling en morgen de broodbestelling. Pepijn is nu de keuken aan het opruimen, terwijl ik de laatste wasjes draai.

Gelukkig is de verkoudheid nu eindelijk grotendeels verdwenen, maar daar kwam gisteravond ineens een ander acuut probleem voor in de plaats: tijdens het flossen kwam mijn hele vulling uit een tand. Ik heb vanmorgen meteen opgebeld en ondanks dat ze eigenlijk geen tijd hadden, kon ik meteen komen. Zonder vulling had de tandarts ook een goed uitzicht op de zijkant van de tand ernaast, en die bleek flink rot. Het werd dus een mega-ingreep van een paar uur. Of beide tanden gered kunnen worden is maar de vraag: er staat eigenlijk alleen nog maar een wortel met levende zenuw overeind, de rest is vulling.Wordt waarschijnlijk vervolgd....

Vrijdagavond zijn we met 2 vrienden die we kennen van de internationale club uit eten geweest in Regensburg en naar de kerstmarkt van Thurn & Taxis. Heel erg gezellig, het werd dus ook flink laat. Morgenavond is de borrel van Internations, erg leuk dat het precies nog in onze vrije dagen valt en we deze keer kunnen (vorige maand waren we in Turkije). Het nadeel is dan wel dat we voor de derde keer in 1 week 100 km heen en 100 km terug naar Regensburg kunnen rijden. We gaan dan ook maar gelijk weer de auto vol laden bij de Metro.

Voor Oud & Nieuw zijn we nu vol, de Kerst loopt erg langzaam. Boosdoener is, zoals wel vaker, de media. Terwijl de skipisten aanstaande zaterdag vrolijk open gaan en er op de Arber ook sneeuw ligt, met de voorspelling van meer sneeuw op vrijdag, wordt er op de radio geroeptoetert dat het in de bergen 10 tot 15 graden zou zijn. Niets van aan, het vriest dat het kraakt, om 13 uur is de hele voortuin nog bedekt onder een dikke laag rijp. Ondertussen zijn de boekingen voor de kerst helaas totaal tot stilstand gekomen. Mensen willen nou eenmaal een witte kerst. Hier in het dal gaan we die misschien dit jaar niet krijgen, maar de skipisten hebben ook nog zo iets als state-of- the-art sneeuwmachines.

zondag 8 december 2013

Weer thuis

We zijn weer thuis, en direct weer aan het werk. We zijn op de juiste dag naar huis gekomen: er lag nog geen sneeuw en het was mooi windstil weer, en 's nachts werd het slecht weer met behoorlijk wat sneeuw.
Vrijdag hebben we de 218 emails uit de inbox beantwoord, en de was gedraaid. Gisteren moest Pepijn enorm sneeuw ruimen en 's middags zijn we wat kleine boodschapjes gaan doen voor onszelf. We merken dat we zin hebben in winterkost met de voor ons ongewone kou, gisteravond hebben we hutspot gegeten. We hadden zelfs speklapjes en iets wat op rookworst leek gevonden. Nu zijn we druk bezig in kantoor. We mogen van onszelf een beetje uitslapen, maar vanaf 10 uur moet dagelijks de telefoon bemand zijn. We werken dan tot 18 uur, en 's avonds hebben we dan vrij. Op die manier hopen we een hoop werk gedaan te krijgen. We hebben nog zoveel plannen wat er allemaal moet gebeuren voordat we 20 december weer open gaan: menu's bedenken, inkopen, nieuwe folders en website maken, kerstversiering ophalen in het hele hotel, vriezers ontdooien en uitsoppen, enz. Zoals altijd zullen we wel weer tijd te kort komen. We hebben het plan om een paar kamers nog voor de kerst op te knappen laten varen, dat redden we waarschijnlijk toch niet.

We zijn nog niet helemaal vol met kerst en oudjaar, maar de laatste dagen sinds onze thuiskomst lopen de boekingen erg goed. Veel mensen hadden duidelijk het antwoordapparaat afgeluisterd vanaf wanneer we weer telefonisch te bereiken waren. Bovendien ligt er nu sneeuw, en dan krijgen mensen zin in kerst en wintersportvakantie. De kerstboekingen lopen nog erg achter vergeleken bij andere jaren, maar het gaat altijd langzaam en dan komen we toch meestal op het laatste moment nog vol.

Vervelend is dat ik nog steeds zo ontzettend verkouden ben. Ik ben voortdurend buiten adem en heb koppijn, en dat werkt toch niet zo lekker. Verder heeft de afwasmachine het gisteren opgegeven, het rotorblad van de pomp is kapot, dus we moeten morgen contact opnemen met de fabriek hoe we voor de kerst aan een vervangende onderdeel komen. Zelf kunnen we de komende weken die paar dingetjes die we zelf vies maken wel even met de hand afwassen, maar met de feestdagen wordt het een gigantisch probleem als alles met de hand moet.

zaterdag 30 november 2013

Verlengingsweek

Twee dagen geleden was onze rondreis ten einde, en werden we naar ons verlengingshotel gebracht. Een lot uit de loterij! Het is hier prachtig, de kamer, het personeel en vooral het eten zijn allemaal even geweldig!

We waren met het vorige logje gebleven bij Ölüdeniz. De volgende dag ging de reis verder langs de kust richting Antalya. Onderweg maakten we een boottocht naar de verzonken stad Kekova, natuurlijk weer in de regen. De boot had een glazen bodem, maar omdat er de afgelopen dagen zoveel regen was gevallen, hebben we helaas door de bodem niets gezien, In het schattige vissersdorpje lunchte we met verse vis bij een charmante Italiaan die daar al 22 jaar woonde. Daarna bezochten we in Demre de kerk van de Heilige Sint Nicolaas van Myra (inderdaad, de ons bekende goedheiligman) die hier bisschop was in de 4de eeuw en de schutspatroon van kinderen en zeevarenden. Hoe de legende ooit is ontstaan dat Sinterklaas uit Spanje zou komen, geen idee! Natuurlijk werden we weer getrakteerd op een fikse regenbui, niet de eerste en niet de laatste van de dag. Hierna gingen we naar de lykische rotsgraven die net buiten Demre liggen, samen met een grieks-romeins theater. Ook hier weer een buitje. Daarna volgde een busreis van een paar uur. Het was al donker toen we in Kemer aankwamen. Hier werdcn we in een prachtig zeer luxe hotel ondergebracht. Ook daar was alles top: personeel, kamer, eten etc. Het enige was daar dat de dranken zo duur waren, zeker in verhouding tot elders in Turkije.

De volgende dag maakten we een dagtocht naar Antalya, de spullen konden dus in Mirada del Mar hotel blijven. Onderweg stopten we bij de verplichte lederwarenshow en juwelenverkoop. Je weet dat het erbij zit, gewoon glimlachen en zeggen dat je niets wilt. Deze winkels sponsoren ten dele je goedkope reis naar Turkije. De afgelopen 2 jaar hebben ze hier echt geleerd dat de toeristen al dat gezeur en gebedel om iets te kopen niet willen, ook op straat is het veel minder erg dan voorheen. Of we zijn er inmiddels aan gewend natuurlijk. In Antalya zijn we na de lunch niet meegegaan met de wandeling door de oude stad en de boottocht. Dat kennen we nu onderhand wel, die stad hebben we al 2 keer gezien, en het identieke programma hebben we 2 jaar geleden ook gedaan. Bovendien was het de derde dag op rij dat er een boottocht bij zat. Het weer was wel prachtig voor de verandering, we waren veel te warm gekleed. Wij zijn de moderne stad ingedoken, en hebben gezellig een beetje gewinkeld in de winkelstraat waar de normale turk winkelt, bij normale winkels met prijskaartjes waar je rustig kunt kijken en niet hoeft af te dingen. Bij de bus namen we afscheid van onze reisleider, die bleef naar Antalya en verheugde zich duidelijk op een nachtje in zijn eigen bed.

Donderdag zijn we dus naar het Maritim Pine Beach Resort gebracht in Belek. Een prachtig hotelcomplex, met ongelofelijk goed eten. Er is een mix van vele soorten gasten: er is een turks en een internationaal medisch congres, er is een internationale vechtsportwedstrijd met sporters uit onder andere Nieuw Zeeland, Brazilie, Taiwan en Zuid-Afrika, en daarnaast zijn er duitse vakantiegangers.
Vandaag zijn we naar de markt in Belek geweest, een makkelijke wandeling van 3 km heen en 3 km terug in het zonnetje. Het weer is totaal anders dan vorige week: 23 graden en strakblauwe lucht. Belek is een stuk leuker en schoner dan andere centra aan deze kust, maar het blijft natuurlijk een toeristenghetto. We hebben niets van de markt gekocht, alleen heb ik bij de apotheek een Otrivin-spray gekocht omdat ik last van mijn voorhoofdholte heb. We genieten hier met volle teugen, ook van de all-inclusive cocktails!

maandag 25 november 2013

Bericht vanuit Turkije

Onverwachts hebben we in dit hotel een wereldse internetverbinding. De reden is dat er niet veel andere gasten zijn, en dat we niet ver van de receptie zitten. We hebben een compleet appartement gekregen, maar daarover later meer.

Woensdagnacht hebben we in een airporthotel overnacht, en de avond van te voren al ingecheckt. Achteraf hadden we ons geen zorgen hoeven te maken over langer slapen, de kinderen van de buurkamer waren zo overenthousiast over hun komende vakantie dat we om 5 uur al wakker werden.
De vlucht was keurig, maar weinig enerverend. In een stralend Antalya werden we met een snikhete bus naar ons eerste overnachtingshotel gebracht. Wat wilden we graag onze winterkleding uit! Het Lara Park Hotel was in Lara, tegenover bekende hotels zoals het Concorde, Delphin en Titanic. Het was druk, er waren vooral veel Nederlanders. Onze kamer had formaat bezemkast, van andere groepsdeelnemers hoorden we dat die een suite met 2 kamers hadden. Nou ja, niet echt boeiend voor 1 nacht. De koffer zou naar de kamer gebracht worden, maar we hadden stevig honger, dus zijn buiten de deur gaan eten. Na een klein wandelingetje en een late lunch hebben we in de lobby met de laptop de noodzakelijke bedrijfsmail beantwoord en zijn gaan avondeten. Het buffet was meer dan uitstekend. Het was erg druk, dus we deelden een tafel met twee praatgrage Belgen, en twee zeer vriendelijke Duitsers die in onze bus bleken te zitten.

Vrijdagochtend kwam de wake-up call al om 6 uur. De reden was dat we voor de spits Antalya uit moest zijn, en er een lange rit op het programma stond. 's Middags hebben we gegeten in Pamukkale, met uitzicht op de kalkterrassen. Zoals altijd met dit soort busrondreizen, wordt er voor diegenen die dat willen middageten geregeld. Dit is een goedkope en makkelijke optie om een gezonde en uitgebreide middagmaaltijd te gebruiken. Meestal doet vrijwel iedereen hier dan ook aan mee. Deze reis is dat een beetje anders: van de 40 personen in onze bus nemen er 10 deel, en bij de andere bus is de score nog treuriger met 4 uit 37. De rest jat wat bij het ontbijt of koopt ergens wat, en gaat dat treurig voor de deur van het restaurant of in de bus staan opeten. Toen we uit het restaurant kwamen, regende het al flink. We zijn bij de ruïnes van Hierapolis en de kalkterrassen heel erg nat geworden. Wat vreselijk jammer! Daarna werden we naar het C&H Hotel gebracht, waar we een enorme kamer hadden. Het buffet was ook weer prima in orde. We hebben de buikdanseres niet meer afgewacht en zijn heerlijk gaan slapen.



De volgende dag hadden we stralend weer (je zal altijd zien). Onderweg naar de hoofdweg werd er nog even gestopt bij de kalkterrassen voor een zonnige foto. Toen ging het al weer verder. Vandaag stond de rit naar Bodrum op het programma. Onderweg hebben een tapijtknoperij bezichtigd. Eerlijk is eerlijk, het was leuk gedaan, erg interessant en er was weinig dwang om iets te kopen. Op die manier is een tapijtknoperij wel leuk! Het middageten vond plaats in het aanpalende restaurant, en was weer erg smakelijk. Onderweg werden we even losgelaten bij een wegrestaurant met shopping mall, zodat iedereen even een ommetje kon maken en eventueel even shoppen op wat verder een lange dag in de bus was. Pepijn heeft 3 mooie overhemden in de uitverkoop gescoord. In Bodrum werden we ondergebracht in het Royal Arena Hotel in Gümbet. We waren de lange busreis zo zat dat we te voet naar het centrumpje van Gümbet zijn gelopen en de dolmus bus hebben terug genomen. Veel is in deze tijd van het jaar geslopen, zoals dat een paar jaar geleden ook op Cyprus het geval was. Het hotel was echt niet meer dan 3 sterren waard. De lobby was 5 sterren, maar verder moest je niet gaan. De kamer was in de kelder van de kelder en had geen lift, het restaurant was sfeerloos en het ontbijt was kariger dan in ons ieniemienie hotelletje.

Gisteren hadden we een mooie dag in Bodrum en omgeving. Eerst maakten we een mooie tocht over het schiereiland via Turgetreis, toen gingen we met gids naar de resten van het mausoleum van Harlikanassos (een van de 7 antieke wereldwonderen). De lunch met 14 personen was bij prachtig weer buiten op het terras, direct aan de jachthaven met een heerlijke malse gegrilde kip. Het leven is goed.... Na de lunch gingen we met de groep het fort in. Het kasteel van Bodrum is een kruisvaardersburcht die gebouwd is met de stenen van het mausoleum. Dat heeft er dus 3000 jaar gestaan totdat de kruisvaarders langs kwamen... Voor wie wel eens in Rhodos of Malta geweest is, dit is net zoiets. We hadden met de gids afgesproken dat we op eigen gelegenheid terug naar het hotel gingen, we wilden heel graag langer in het fort blijven en dan nog een kopje thee aan de boulevard. Bodrum is erg leuk, ik denk dat ik mensen die naar Turkije willen liever naar Bodrum of Turgetreis stuur als naar de rivièra bij Antalya.


Vandaag ging de reis verder langs de westkust richting zuiden. Onderweg kwamen we langs de kledingwinkel waar Pepijn de 3 overhemden gekocht had. De reisleider van de andere bus, plus een aantal passagiers, wilden nog even de winkel in, en bovendien moest iedereen plassen. Weer kwam iedereen met tassen vol naar buiten. Nog 2 overhemden voor Pepijn! In het natuurgebied van Dalyan gingen we een boottocht maken. Natuurlijk gingen precies op dat moment de hemelsluizen open. Zo'n noodweer komt niet vaak voor. We maakten er maar het beste van, iedereen was doorweekt maar we hebben wel lol gehad. Onderweg legden we aan voor middageten, we kregen heerlijke verse forel. Na de boottocht was het nog een uur naar het hotel bij Fethiye, richting Ölüdeniz. We zitten nu in het Perdika Hill Resort en hebben het prima naar ons zin. De kamer is een groot tweekamer-appartement en het eten is erg smakelijk. Misschien niet zo'n gigantisch buffet, maar wel erg vers. Morgen gaan we via Myra naar Kemer, waar we dan 2 nachten blijven voordat we naar ons verlengingshotel in Belek gaan.

dinsdag 19 november 2013

Startklaar

De afgelopen dagen waren nog druk en chaotisch. Er moest nog zoveel gebeuren voordat we morgenmiddag de deur achter ons dicht kunnen trekken! Allereerst was zondag natuurlijk het hele team hier om alles "winterklaar" te maken. Alle koelkasten zijn uitgezet en gepoetst, de ovens en de afzuigkap blinken, de kamers glimmen, de gordijnen zijn gewassen, het terras is weggeruimd, de strijk is gedaan, de karren van de kamermeisjes zijn uitgemest, de ontbijtzaal en het restaurant hebben de nodige liefde gehad, enzovoort. We wilden eigenlijk ook nog alvast wat kerstdecoratie ophangen, maar dat hebben we niet meer gered. Om half 2 was het toch echt tijd voor lunch. We wilden het hele team als verrassing mee uit eten nemen. Eentje moest helaas echt naar huis - haar man kan niet voor zichzelf koken - geen commentaar. Pepijn kon dus uit eten met een 6-koppige harem. De verrassing werd gewaardeerd, al kwamen er klachten van een paar dames dat ze niet op uit eten gekleed waren. Er waren natuurlijk niet zoveel collega's meer open, maar vriendin Steffi had nog wel een tafel voor ons. We hebben de grootste lol gehad. De dames die vorig jaar nog niet bij ons werkten waren ook erg verrast dat ze een kerstpakket kregen. Ze hebben dit jaar allemaal zo hard gewerkt dat een bedankje wel op zijn plaats was. We hebben weer meer omzet gedraaid dit jaar, maar wel met veel minder personeelskosten als vorig jaar.

Gisteren en vandaag waren grotendeels nog werkdagen voor ons. Het vuilnis moest naar de vuilverbranding in Cham worden gebracht, de reserveringen en administratie gingen gewoon door, en vanmorgen kwam een buurman die de Frühschoppers hadden geregeld de boom op de parkeerplaats omhakken. Een enorm geval, Pepijn en hij hebben de ringen staan tellen en schatten de leeftijd van de boom op 42 jaar. Later op de dag heeft hij ook 1 van de bomen in de achtertuin geveld. Twee berken zijn waarschijnlijk weg als we terug komen van vakantie. Hij vond het wel lekker rustig om het in de komende 2 weken op zijn dooie akkertje te doen als er geen gasten en dergelijke rond lopen.



Vanavond hebben we dan eindelijk wat in een koffer gegooid. Daarna zijn we bij de pizzeria in het dorp gaan eten. We zagen het niet zitten nog afwas vuil te maken. Morgen willen we allebei 's ochtends nog even naar de kapper, die is dit weekend zelf uit Turkije terug gekomen. 's Middags gaan we rustig richting de luchthaven. Gezien de forse sneeuwvoorspelling voor woensdagnacht en de vroege vluchttijd op donderdagmorgen hebben we een Park, Sleep, Fly-arrangement geboekt. Toen we even belden om te vragen hoe laat de hotelshuttle dan ging, werden we geconfronteerd met een vervelend probleem. Ze beweerden dat hun shuttles allemaal vol waren op de tijd die wij eigenlijk wilden. De zeer onvriendelijke inflexibele receptionist wist ons wel te vertellen dat je de avond van te voren al kunt inchecken bij Air Berlin. Dat heb ik natuurlijk even gecheckt. We gaan nu tussen 18 en 20 uur al inchecken en de koffers afgeven, en kunnen de volgende ochtend langer slapen, een latere (wel beschikbare) shuttle nemen, en direct door naar het vliegtuig.  

We vliegen dus donderdagochtend naar Antalya, waar we een rondreis van een week maken door het binnenland en langs de westkust van Turkije. Daarna verblijven we nog een week in een all-inclusive resort in Belek, om met een boekje en de pootjes omhoog een beetje uit te rusten. We hebben onderweg hotels met wifi, dus ik denk dat er wel een logje zal komen van ergens "on the road".  

zaterdag 16 november 2013

Aftellen

Alleen vandaag en morgen nog....dan gaan we dicht tot 20 december. Gisteren hebben we de koffers van zolder gehaald, woensdag moeten die ingepakt staan voor onze rondreis West-Turkije. Een zelfstandig ondernemer heeft natuurlijk nooit helemaal vrij. We moeten beschikbaar blijven voor kerst- en nieuw jaar-boekingen, dus de laptop moet mee op vakantie, en zodra we terug zijn van vakantie nemen we ook de telefoon weer op.

We hebben besloten volgend jaar een kleine twee weken eerder te sluiten. De kosten wegen niet tegen de baten op. We hebben erg weinig gasten, die ook nog eens ter plaatse bijna niets uitgeven. We doen op dit moment veel zelf, maar af en toe heb je toch personeelskosten. De personeelskosten zijn deze maand al gelijk aan de inkomsten, en als je de kosten van de verwarming, inkoop en dergelijke meerekent draai je verlies. En al dat zelf doen heeft ook tot gevolg dat er niets anders gedaan wordt als ontbijt draaien en kamers schoonmaken. Eerder dicht gaan is waarschijnlijk toch economisch logischer. Je hebt dan tijd voor onderhoud en marketing. Dit jaar hebben we ook klachten gehad van gasten dat bijna alle toeristische attracties dicht waren. Eentje meende zelfs dat het niet eerlijk was dat wij in deze tijd kamers verkochten. Mijn antwoord: er moet toch een hotel open zijn voor het geval dat iemand hier naar een begrafenis moet of een zakelijke afspraak heeft. Het is iemand zijn eigen beslissing waarom en wanneer hij op reis gaat.

Onze noshow van anderhalve week geleden zorgt ondertussen voor veel ergernis en amusement. Hij had zijn creditcard afrekening gekregen, en was niet blij dat hij moest betalen voor een noshow. Hij beweerde bij hoog en laag tegen Pepijn dat hij geannuleerd zou hebben, dat hij wel een bruikbaar mobiel nummer zou hebben gegeven, bla, bla, bla.... Pepijn was onverbiddelijk: personeelskosten veroorzaakt en onze dag verziekt= geen geld terug. Toen wilde hij de rekening hebben. Pepijn had hem de rekening gefaxt, en er achteraan een printje van het systeem van Hotel.de gefaxt waarin stond "reservation status booked" ipv "reservation status cancelled" met een grote cirkel erom heen. Nu belde hij de volgende dag dat hij geen fax gehad zou hebben. Natuurlijk niet, als hij de fax gehad had, moest hij toegeven dat de reservering nooit gecancelled was. Of we die per post konden sturen. Gisteren belde hij op dat hij dat nooit gehad had, of we de rekening konden emailen. Ik bleef poeslief en aardig, maar zei wel dat hij uitzonderlijk veel pech had met reserveringssysteem, mobiele telefoon, fax én post, of dat het misschien  tijd was voor een nieuwe secretaresse. We zijn echt klaar met die kerel, zoals Pepijn het altijd noemt zijn de minuten van onze tijd nu toch echt wel op.

Morgen komen alle medewerksters, dan gaan we alles schoonmaken, weggooien en afsluiten. Als er dan nog tijd is, hangen we nog wat kerstversiering op. Daarna is het tijd voor het uitdelen van kerstpakketten en gezellig samen wat eten.

zondag 10 november 2013

Het batterijtje is leeg

De koek is op....alle vermoeidheid van de hele zomer komt eruit. We zijn moe, hangerig, en niet in beweging te krijgen. Gisteravond ben ik voor de TV in slaap gevallen, en Pepijn zat net op de bureaustoel in kantoor te knikkebollen. Nog precies 1 weekje en dan gaan we een maand dicht. De tickets voor onze vakantie naar Turkije zijn al binnen, nog 10 dagen! We zijn er hard aan toe.

Vrijdag was het hier mooi weer, voor de rest is er niet zoveel gekomen van de mooi-weervoorspellingen. Pepijn kon dus vrijdagmiddag het laatste stuk balkonhek nog schilderen. Gisteren heeft hij de winterbanden onder de auto gezet, er is weer een beetje motsneeuw voorspeld. Dinsdag gaan we naar de hotelbeurs in Salzburg, en we willen niet door slecht weer overvallen worden met zomerbanden. We hebben nog de hele week gasten, dus we gaan in 1 dag heen en terug. Vorig jaar had de lokale hotelbond een bus georganiseerd, maar dit jaar hebben we er niets over gehoord. Dat is niet erg, die bus rijdt toch meestal op een dag die niet zo goed uitkomt, en bovendien is het heerlijk om zelf te kunnen beslissen hoe laat je gaat, waar en wanneer je pauze houdt, etc. Vorig jaar had ik waanzinnig honger bijtijds we in Cham waren, zelf waren we onderweg gestopt om iets te eten als we het zelf voor het zeggen hadden gehad.

Pepijn had een afspraak gemaakt om zaterdag 3 bomen in de tuin te laten rooien. Eentje leunt richting openbare weg, eentje blokkeert al het licht in de standaardkamers en eentje groeit op de parkeerplaats door de bovenleiding heen. Bij een stevige storm zou het theoretisch kunnen gebeuren dat het hele dorp geen stroom meer heeft omdat die boom de stroomleiding omtrekt. Alle gasten hadden hun auto's elders geparkeerd, we waren er klaar voor, maar het was weer zo'n typische Oost-Beierse afspraak: er kwam niemand, en de man was niet te bereiken. Lekker zwijgen, dan gaat het probleem vanzelf weg. De Frühschoppers wisten vanmorgen wel iemand anders: dat is een aardige man die hier vroeger ook kwam frühschoppen. Een van de heren zou hem even bellen.

Deze week kregen we een telefoontje van de stroomnetbeheerder. Het lokale electriciteits-maatschappijtje heeft het net verkocht aan EON, en die gaan in het voorjaar ondergrondse stroomleidingen aanleggen. Super, daarmee zouden dan stroomstoringen tot het verleden moeten behoren. Nu heb je nog wel eens bij sterke sneeuwval problemen met gebroken bovenleidingen. Bovendien zitten wij op dit moment op een hele instabiele aansluiting met stroompieken die ons regelmatig nieuwe gloeilampen kost. Er moet een gracht gegraven worden door ons grasveld, maar dat is toch geen engels gazonnetje. Kosten voor ons verder: nul komma nul.

woensdag 6 november 2013

Laagseizoen

Het lange weekend rond Allerheiligen hebben we nog redelijk wat gasten gehad. Helemaal vol zijn we niet gekomen, aangezien er regen voorspeld was. Het weer is buiten inmiddels herfstig geworden. Al een paar dagen stormt het flink, en ineens is de temperatuur ingezakt. Het is al een paar dagen absoluut geen weer om buiten te schilderen. Vannacht heeft het bovenop de Grote Arber al een beetje gesneeuwd. Voor morgen en overmorgen is nog even stralend weer voorspeld, met temperaturen tot 17 graden. Pepijn gaat morgen en overmorgen dan ook weer zijn laddertje op.

Gasten hebben we door de weeks nauwelijks nog. Dit weekend lijkt nog een redelijk goed bezet weekend te zijn, daarna is het toch wel min of meer einde oefening. Zoals ik al aan een van onze ontbijtmedewerksters uitlegde die vorige winter hier nog niet werkte: alles wat je in november krijgt na Allerheiligen is bonus. Het is dat je er toch nog bent, en aan het klussen en opruimen bent, dat de deur nog open is. We hebben op dit moment gasten in huis die hun eigen koelkast hebben meegenomen. En wij maar denken dat we inmiddels alles al hadden meegemaakt.... Het behoeft geen uitleg dat die bij ons in het restaurant helemaal niets verteren.Dat doen laagseizoengasten zowiezo toch niet, je zou eens geld uitgeven.

Ook zeer typisch bij laagseizoengasten: veel no-shows. De laatste weken is het flink prijs, je zit te wachten tot je een ons weegt en er komt niemand. Creditcard doet het niet, adres blijkt niet te bestaan en/of het telefoonnummer is bij de Telekom onbekend. Expres foute gegevens opgegeven dus, je wist al dat je niet kwam. Gisteren hadden we weer een (niet zo) leuke.... We hadden een boeking van een zakenreiziger voor een losse dinsdagnacht. Daar zijn we nooit zo gigantisch blij mee, want daarmee valt dan onze enige vrije middag in de week in het water, en op een eenpersoonskamer voor 1 nacht verdienen we natuurlijk ook nog eens niet zo veel dat je daarvoor een medewerker kunt neerzetten. We nemen dan ook altijd even contact op met de gast wat de planning is: als iemand al weet dat hij vroeg of laat op de dag komt, kunnen wij ervoor of erna nog even de deur uit. In dit geval gaf de gast aan tussen 18 en 19 uur te komen, en gaf zijn mobiele nummer. We hebben dus Christine in de ochtend het ontbijt en de kamers van onze 4 gasten laten doen, en wij zijn de deur uitgegaan. Om 17 uur waren we weer thuis en hebben tot 20 uur tevergeefs zitten wachten. Pepijn heeft net voor achten het opgegeven mobiele nummer geprobeerd, en kreeg een bandje "er bestaat geen aansluiting onder dit telefoonnummer". OK, we wisten weer genoeg. Het creditcardnummer bestond tot onze verrassing wel, maar van de annuleringskosten kan Christine ternauwernood betaald worden. Plus dat het niet echt leuk is dat we onze dag erop hadden ingedeeld, helemaal uit Grafenau (65 km) naar huis zijn gekomen om hier 3 uur te gaan zitten rondhangen, en dat we daarna pas om 21 uur in een pizzeria zaten.

Dan hebben we heel toevallig een nieuwe ontbijtmedewerkster erbij gekregen. Al in juni waren we er eentje kwijt geraakt, en aangezien we de hele zomer onze Tsjechische studente hadden die er echt talent voor had, en daarnaast een van onze kamermedewerksters hadden ingewerkt op ontbijt, was het niet zo dringend. Nu had Christine echter een berg overuren van 3 maanden en Katerina tentamens, dus we wilden deze week een advertentie zetten voor een extra kracht. Sonja, onze wellnessmevrouw, werkte naast haar eigen bedrijfje nog bij een ander hotel een paar uur per week in loondienst, maar dat hotel heeft hier in de omgeving een zeer slechte reputatie waar het aankomt op omgang met personeel. Nou, dat werd weer eens bewezen. Ze kreeg ineens geen rooster meer, maar werd voortaan 's middags gebeld of ze de volgende dag moest komen werken. Haar eigen praktijk leed er gigantisch onder, want ze kon geen afspraken meer maken met haar eigen klanten en dus ook niet met onze hotelgasten. Ze had dus al bij mij haar nood geklaagd en gezegd dat ze graag ergens als ontbijtmedewerkster wilde werken waar ze een rooster kreeg en wist welke dagen ze 's ochtends moest werken. Ik had voorzichtig al aangegeven dat we iemand zochten. Een weekje later was het contract getekend, maandag loopt ze een dagje met mij mee, en na de vakantie begint ze dan voor de kerst echt. Nu kunnen we eigenlijk nog heel goed een extra kamermeisje gebruiken, want we hebben al bijna een jaar een zieke, maar dat kan wel wachten tot de lente. Christine hoeft nu niet meer bij te springen bij het ontbijt, eind van de week is Andrea terug van vakantie en Katerina wil heel graag in de kerstvakantie veel werken, dus nu hebben we 3 parttimers voor het ontbijt en 3 parttimers voor de kamers. 

woensdag 30 oktober 2013

Verven

Bijna een maand geen logje, het is toch wat!
We zijn druk aan het verven, gezien het prachtige weer hadden we (zeker voor het naseizoen) nog een redelijke bezetting, en mijn ouders waren gezellig 2 weken op bezoek. Mijn vader heeft enthousiast geholpen het balkonhek te verven.

Nu begint het echt herfst te worden. Wij hebben niet zo'n storm gehad als in andere delen van Europa, maar sinds vandaag is het ineens een stuk kouder en vallen de blaadjes in hoog tempo van de boom. Dit weekend hebben we vanwege het lange weekend nog redelijk wat gasten, daarna is het echt een beetje einde seizoen. De weersvoorspelling is vanaf zondag ook echt slecht. Dan zijn we nog 2 weken open voordat we een maand dicht gaan, die tijd besteden we altijd aan boekhouding, onderhoud en een enkele verdwaalde gast.

vrijdag 4 oktober 2013

Feestdag

Drie Oktober is hier in Duitsland een grote feestdag. En aangezien die dit jaar op donderdag valt, hebben veel mensen de vrijdag ook vrij genomen. Het hotel is dan ook helemaal vol. Gisteravond hadden we ook erg veel eters in het restaurant. Het weer doet ook lekker mee: we hebben hier stralend weer, met overdag aangename temperaturen om heerlijk te wandelen. Dat het al oktober is, merk je 's nachts, dan hebben we al nachtvorst. De voorspellingen voor de komende weken zijn ook ideaal, en de drukte loopt dus ook lekker door. Zelfs voor november hebben we al wat boekingen, toch meestal een dooie maand met onzeker weer.

Dinsdag moesten we eerst nog wachten op aankomsten, en daarna hebben we weer een nieuwe wandelroute uitgeprobeerd. Hij was korter en makkelijker dan verwacht, maar gezien hoe laat we begonnen en hoe vroeg het donker werd was dat eigenlijk wel prima. We hebben in Bayerisch Eistenstein geparkeerd en zijn met de Waldbahn-trein naar Ludwigsthal gereden. Van daaruit was het iets meer dan een uur over een zeer makkelijke weg naar Schwellhäusl, een snoeperig Hans-en-Grietje-huisje midden in het bos waar je heerlijk kunt lunchen.

Daarna zijn we in ongeveer anderhalf uur terug gelopen naar Bayerisch Eisenstein via de moeilijkere wandelroute door het Nationaalpark. Met de auto zijn we daarna naar Bodenmais gereden waar we bij de Kroaat gegeten hebben.

Ondertussen heb ik hier een halve soap met mijn identificatiepapieren. Mijn (nog nederlandse) rijbewijs was bijna verlopen, dus moest worden omgeruild voor een duitse. Dat duurt al weken, ze hebben daar domme slomo-ambtenaren van de ergste soort. En aardig zijn ze ook al niet. Vandaag lijkt mijn duitse rijbewijs er dan eindelijk te zijn.....
Dan moest ik ook een nieuw paspoort. Dit wordt tegenwoordig centraal in Liverpool voor alle Britten in Midden-Europa geregeld. Er is dus geen consulaat of iets dergelijks in Duitsland waar je heen kan, en ook niet in bijvoorbeeld Praag of Oostenrijk. Het is doodeng, je moet het paspoort dus per aangetekende post versturen. Ik had van het postagentschapje hier dus een keurig Track-and-Trace-nummer gekregen, en ik kon zien dat het postpakket een aantal dagen later in Frankfurt aan boord van een vliegtuig naar Engeland was gegaan, maar daarna ontbrak ieder spoor. Toen het 10 dagen na de vlucht nog niet op de plaats van bestemming was, brak de paniek uit. Het paspoort was van de aardbodem verdwenen, en al 10 dagen nergens meer gezien, niemand wist waar het was. De Passport Office bevestigde ook niets te hebben ontvangen. Heel raar: toen de Deutsche Post een officiele schadeclaim indiende bij de Royal Mail wegens vermissing werd het pakket heel toevallig ineens de volgende dag bezorgd. Niemand weet waar het al die tijd geweest is. Mijn ouders stuurde vorige week een anzichtkaart uit Engeland en die anzichtkaart was al na 2 dagen hier, dus de Royal Mail kan het wel als ze daar zin hebben. Nu moeten de ambtenaren daar het nog verwerken, en dan komt het per aangetekende post weer terug. 

vrijdag 27 september 2013

Vermoeid

Weer een week voorbij zonder log...We zijn nog steeds met 101 projekten bezig, en daarnaast hebben we last van een bekend fenomeen: naseizoen-vermoeidheid. Alle vermoeidheid van de hele zomer komt er nu uit. Ik merk dat ik meer slaap nodig heb dan normaal en lastige gasten slecht aan kan. En die gasten hebben we natuurlijk richting laagseizoen in overvloed. Je kan onze weblog er jaar na jaar op nalezen: altijd in dit seizoen klagen we over onredelijke gasten, vooral diegenen die bijna niks betalen (bijvoorbeeld die met een hotelbon) verwachten een vijfsterren ervaring voor een 1 ster prijs (dan krijgen ze 3 sterren en dat is allemaal waardeloos).

Gisteren heb ik nog een vermoeiende discussie gehad met een gast die vond dat hij afgezet was. Hij wilde een standaardkamer reserveren, die waren op, dus hadden we hem een kamer met terras verkocht. Bij checkout vond hij dat hij de hogere prijs niet hoefde te betalen "omdat het hotel niet helemaal vol was". Euh...maar meneer, de standaardkamers waren wel vol.... De medewerksters vielen om van verbazing: "dan had hij toch ergens anders kunnen reserveren, of voor een andere datum, als die kamer hem te duur was??" Het wordt de laatste jaren steeds erger met dit soort gedrag "ik wil, ik eis, ik moet, ik ga nu stampvoeten, jij afzetter"! Deze gast probeerde zijn zin door te drijven door te dreigen met een vernietigende beoordeling online als hij de rekening moest betalen. Daar zijn we niet gevoelig voor, en voor iedereen die dit soort plannen heeft: beoordelingssites halen chantage-reviews genadeloos offline.

Dinsdag hadden we een heerlijke Ruhetag. We hadden geen vertrekkers, dus we konden tot 9 uur uitslapen. Om 11 uur kwamen de incheckers (zoals afgesproken) al aan, dus om 12 uur konden we weg. We zijn eerst naar Regen gereden, waar we even geshopt en gelunched hebben. Daarna zijn we naar het klooster in Metten gereden. Dat heeft een prachtige bibliotheek, die 2x per dag bezichtigd kan worden. De gids was enthousiast maar niet zo'n goede verteller, wat wel een beetje jammer was.



Daarna hebben we nog een rondje door het centrum van Deggendorf gedaan, voordat we naar het Mongolische grillrestaurant gegaan zijn. Chinese wokrestaurants zijn in Nederland heel normaal, maar hier is het een zeldzaamheid. Qua buitenlandse keuken kom je hier meestal niet verder dan grieks of italiaans.

Gisteren was er geen enkele interesse in ons restaurant, de meeste gasten waren buiten de deur met het mooie weer, dus we hebben vroeg gegeten en zijn naar de borrel van de internationale club in Regensburg gereden. We hebben een hele gezellige avond gehad en waren pas om 3 uur thuis.

Met onze wellness-ruimte gaat het erg goed, deze week had Sonja al 2 klantjes van buiten, en morgen en overmorgen staan er 3 massages gepland van onze eigen gasten.

donderdag 19 september 2013

Klusgekte

Deze week is het vanwege het herfstige weer met gasten ietsjes rustiger, maar dankzij een hoop projekten in het hotel is het voor ons verre van relaxed!

Eindelijk na al die jaren hebben we wat aan de vreselijke verlichting op het overdekte terras gedaan. Daar hing nog een relikwie van de vorige eigenaar: een spuuglelijk wagenwiel met ouderwetse lampen eraan. Daarom was het licht daar nooit aan. Tijd om eindelijk eens moderne spots op te hangen! OK, met dit weer wil er geen hond zitten, maar het idee was goed.

Dan waren we nog druk bezig met onze nieuwe Wohlfühloase. De ruimte is nu klaar, Sonja begint vandaag met 3 lokale klanten. Er moet nog een heleboel gebeuren aan de reclame, bijvoorbeeld de website is nog niet aangepast, en er moeten nog folders komen, maar we hebben het zo gigantisch druk dat dat even is blijven liggen. Zowiezo moet er veel aan de website gebeuren, en we hebben ook besloten dat de folders die we 7 jaar geleden hebben laten maken inmiddels zo verouderd zijn dat er nieuwe moeten komen. Er staat nog een foto in van de oude restaurantinrichting! In die jaren is de techniek natuurlijk zo ver veranderd dat je veel zelf kan doen en geen folderbedrijf meer nodig hebt, en we hebben inmiddels ook heel veel mooie foto's die wijzelf en onze gasten, maar vooral ook familie en vrienden, van ons hotel gemaakt hebben. Nu nog even de tijd vinden!

Sinds we onze nieuwe menukaart een paar maanden geleden hebben ingevoerd verkopen we echt veel meer eten. Ook krijgen we steeds meer gasten van buiten. De laatste maanden begonnen we echt problemen te krijgen met opslagcapaciteit en heen-en-weer geloop in de keuken. Als je ineens 50% meer eten verkoopt, loop je dus ook 50% meer onnodige meters in de keuken. Wat 7,5 jaar geleden een logische indeling leek te zijn, hoeft nu niet meer optimaal te zijn. Pepijn heeft dus alle werkbanken van zijn plaats getrokken en eens goed uitgemest. Het is even zoeken waar alles nu staat, maar inderdaad staan de borden dichter bij de plek waar je het eten opschept, de broodmandjes dichter bij de broodoven.
Onder de best verkopende gerechten bevinden zich onze maaltijdsalades. Daarnaast wordt bijna ieder hoofdgerecht geserveerd met een kleine salade. We hebben nu een koelwerkbank gekocht voor in de keuken, waardoor we niet eindeloos heen en weer meer lopen met salade-ingredienten van en naar de koelcel. Daar begonnen we op piekmomenten zowiezo plaatsgebrek te krijgen omdat die ook helemaal volgestapeld staat met 50% meer eten en drinken. De levertijd van het ding zou 2 weken zijn, maar een werkdag later kregen we al een telefoontje "We komen morgen!". Dat telefoontje was op dindagochtend, dus Pepijn kon op onze vrije dag de hele keuken verbouwen. Het was niet heel erg dramatisch, we wachtten op twee aankomsten en het goot buiten. Toen de aankomsten er waren zijn we naar Cham gereden waar we een paar dingen bij de bouwmarkt moesten hebben en zijn we gezellig uit eten geweest. De koelwerkbank staat, is erg praktisch en ziet er goed uit.

Gisteren kon ik ineens met spoed naar Straubing. Er was iets op wat alleen bij een groothandel gekocht kon worden. Aangezien 's middags nog naar de Metro in Regensburg rijden echt te ver is, en ik wist dat het artikel ook bij de (erg kleine) groothandel in Straubing verkocht wordt, heb ik dat maar gedaan. Eigenlijk moest ik ook nog naar de naastgelegen Hornbach voor de dingetjes die de andere bouwmarkten de dag ervoor niet hadden, maar dan werd het echt veel te laat. Je zal altijd zien: ik was op tijd weer terug voor het avondeten en toen was het rustig met eters....Ach nou ja, zo erg is het niet. We hadden bijvoorbeeld nog buitenbeits nodig voor een balkonhek, maar het is toch geen weer om buiten te gaan staan verven.

Het weekend knapt het weer op, en ineens zijn we het weekend bijna vol. Die laatste paar snippertjes komen ook nog vol, daarnet belde er weer iemand voor een kamer. Ook Kerst en Oud&Nieuw beginnen goed te lopen, de eerste paar boekingen zijn binnen. Onder andere van een gezin die al voor de achste keer komen!

zondag 8 september 2013

Wandelen, wellness

Ook deze week volop amusement van en over onze gasten, misschien moeten we toch eens een boek schrijven...

De zomervakanties zijn na dit weekend in heel Duitsland, dus ook in Beieren, voorbij. Deze week en vooral dit weekend was het al iets rustiger in het hotel, een bekend fenomeen in de laatste dagen van vakanties. Families met schoolgaande kinderen gaan niet meer weg, en mensen zonder kinderen wachten nog even met de reis tot alle kinderen weer naar school zijn. Niet dat wij het rustiger hebben, er ligt nog werk waar we steeds niet aan toe kwamen, en dit is traditioneel de tijd van het jaar dat reisorganisaties al beginnen te vragen naar de prijzen van volgend jaar, dat de aanvragen voor Kerst en Oud&Nieuw beginnen te komen, en dat de gegevens en de advertenties voor de boekjes van de VVV en dergelijke ingeleverd moeten worden.

Gisteren was het zo rustig, (1 vertrekker, geen aankomsten, andere gasten de hele dag buiten de deur) dat we op ons gemak naar de meubelboulevard konden om nog wat kleine spulletjes te kopen voor onze nieuwe "Wohlfühl-Oase". We hebben onze grootste kamer, die niet zo goed bezet was en bovendien voor onze eigen nachtrust veel hinder opleverde, omgetoverd tot een praktijkruimte voor massages en beautybehandelingen. Een gezellige jongedame met een eigen mobiele praktijk komt hier dan de gasten behandelen. Toen we toch in Regensburg waren, zijn we langs gegaan bij iemand die we kennen van Internations. Het werd een beetje meer dan even koffie drinken, we zijn gezellig samen bij een zeer goede Italiaan gaan eten.

Dinsdag was ook een dag met weinig actie, dus hebben we het ontbrekende stuk van de Achttausender wat we nog steeds wilden overwinnen, van Eck naar Reischflecksattel, gelopen. Het was een pittige klim, en het was al na drieen toen we bij de enige berghut kwamen. De XXL-Schnitzel ging er goed in! We zijn nu bijna een week verder en ik heb nog steeds vage spierpijn. Toch een teken dat ik niet echt in conditie ben!


donderdag 29 augustus 2013

Rare week

Het was een rare week. Ik weet nu waarom ik 's avonds zo uitgeput ben. Wie ook Facebook-contact is, heeft al van het een en ander mee mogen genieten:

"Ik wil graag een tweepersoonskamer boeken voor 5 personen. Het jongste kind slaapt bij ons in bed"
"Ik wil graag halfpension voor 1 persoon bestellen en dat met z'n tweeen opeten"
"Waar is het schilderij van de reclamefoto? Ik ben heftig teleurgesteld, ik vind het kunstwerk wat in mijn kamer hangt lang niet zo mooi"
"Ik boek online het romantische arrangement voor twee, en geef de namen van 4 personen op, en dat zijn dan ook nog 3 mannen en 1 vrouw"
"Ik heb mijzelf een kamer met een flatscreen beloofd en ga nu klagen bij de receptie dat het hotel die niet heeft"
"Ik hoef bij het uitchecken de toeslag voor de kamer met uitzicht niet te betalen, want ik heb mijzelf een kamer met balkon beloofd en ik heb een kamer met terras gekregen, en daarover het hele verblijf niets gezegd"

Dan hadden we ook nog een gast die de hele dag (zelfs bij het ontbijt) een zwarte hoge hoed droeg, gecombineerd met glimmend trainingspak, die sloten capuccino bestelde en op het openbare terras met z'n IPad met geluidsboxen al kettingrokend naar keiharde schlagermuziek ging zitten luisteren.
Ook interessant was het gezin waar Pepijn de moeder influisterde dat de baby nodig een schone luier moest (het hele restaurant stonk naar urine), om vervolgens later uit te vinden dat opa degene was die incontinent was en alles over de stoel had laten lopen. Ieuww.....

Zoals gezegd, we hebben het redelijk gehad. Aangezien we dinsdag meerdere aankomsten hadden, konden we ook geen rustdag inlassen, en dat breekt ons nu een beetje op. Het weekend wordt weer legendarisch druk, we gaan last-minute wel weer helemaal vol komen, net als vorige weekenden.

woensdag 21 augustus 2013

En toen waren we 3 weken verder!

De zomervakantie is zoals die zou moeten zijn: druk, mooi weer, heel veel gasten. Er wordt te weinig geslapen, we hollen voortdurend achter de feiten aan, niets nieuws in het hoogseizoen dus! Onze vakantiekracht zou eigenlijk 10 september weer aan de studie gaan, maar kwam gisteren met de mededeling dat ze weliswaar de tiende een dagje naar Pilsen moet voor boekenlijst en rooster, maar dat de colleges pas op 23 september beginnen, en dat ze graag tot die tijd nog een centje wil bijverdienen. Goed nieuws voor ons dus, september is ook altijd een drukke maand en we zitten nog steeds niet erg ruim in het personeel, dus 2 weken een extra paar handjes is mooi meegenomen. 
Vanaf deze week zitten we niet meer totaal ramvol, maar hebben we hier en daar nog een kamertje vrij. In veel Bundesländer en ook in veel omringende landen zijn de vakanties al ten einde, alleen in Beieren en in Baden-Würtemberg is het nog tot midden september vakantie.

Morgen kan ik alweer naar de groothandel, binnen een week is alles opgegeten. Vorige week woensdag was ik nog bij de metro in Regensburg, de auto was weer tot het dak vol. Onderweg naar huis kwam mij op de provinciale weg van Regensburg naar Cham een zandauto tegemoet, beladen met stenen. Hij verloor een steen, en dat was bij mij einde voorruit. De ruit zat er gelukkig nog in, maar de ruitschade was zo enorm dat verder rijden eigenlijk niet echt fijn was. Ik heb heel voorzichtig met de auto nog 31 kilometer moeten rijden naar Cham om onze Fiat-dealer te bereiken, ik stond echt in de middle of nowhere langs de provinciale weg in het bos. Ik kreeg een Fiat Doblo bestelauto mee, in andere leenauto's pasten de boodschappen er niet in. Grote hilariteit bij de monteurs die moesten helpen alle boodschappen over te laden in een leenauto. Vanwege de katholieke feestdag de dag erna (15 augustus Maria Hemelvaart) en het aangestampt volle hotel konden we de auto pas zaterdagochtend weer ophalen. De rekening was niet misselijk, dat was gigantisch slikken. We hebben ernstige vraagtekens bij de hoogte van het arbeidsloon, en na navraag bij de technische vraagbaak van de ADAC weten we bijna zeker dat er hier iemand ons een poot probeert uit te draaien. Wordt vervolgd.

Gisteren was eigenlijk de ultieme Ruhetag om iets leuks te ondernemen, aangezien we geen aankomsten en geen vertrekkers hadden, alleen maar blijf-kamers, dus er was geen reden om de receptie te bemannen. De dames konden het prima alleen af. We waren beiden gesloopt, dus zijn we thuis gebleven tot de medewerksters klaar waren. Tegen die tijd was het weer niet zo geweldig meer, dus zijn we even naar de glasfabriek van Joska gereden. Daar waren we snel weer weg, in vergelijking met de concurrent in Arnbruck is dat echt niet veel bijzonders. Toch maar even naar het Glasdorf in Arnbruck, die hebben zowiezo lekkere taartjes. Na het taartje hebben we nog even gekeken voor schnapsglaasjes en Latte Macciato glazen, want van het een hebben we te weinig en de andere zijn gewoon erg onpraktisch instabiel. Daar konden we niet slagen, dus dat wordt morgen bij de Metro kijken. We zijn naar huis gereden en daar heb ik nog een tukje gedaan, terwijl Pepijn nog wat licht administratief werk heeft gedaan. 's Avonds hebben we in Bad Kötzting pizza gegeten, om daarna weer doodmoe in bed te vallen.

dinsdag 13 augustus 2013

Topdrukte

Het is druk, al 2 weken, en dat duurt nog een week. We zijn helemaal kapot, dus we gaan na de gedane arbeid vanmiddag op onze Ruhetag heerlijk een tukje doen. Ook deze week dus geen logje. Het gaat ons goed, we hebben het alleen iets te druk.

donderdag 1 augustus 2013

De Daltons on tour

Oftewel...de week van de flessentrekkers, dubieuze debiteuren en ander onguur volk.

Toen Pepijn in Nederland was, zijn gasten van ons op de laatste dag van hun verblijf in Furth im Wald bij de grensovergang naar eigen zeggen beroofd. Ze hebben 2,5 uur bij de politie gezeten om aangifte te doen, en toen ze terug kwamen zijn ze uitgecheckt. Ze hadden net getankt, dus thuis kwamen ze wel, maar ze hadden geen geld meer en geen pinpas. Ik heb nog broodjes voor ze gesmeerd om mee te nemen, ze misten natuurlijk het ontbijt de volgende dag en ze konden onderweg niets kopen. De rekening konden ze niet betalen en het was zaterdagavond, dus er kon ook niets geregeld worden met een spoedoverboeking. Ze zouden het bedrag van het hotelverblijf meteen overmaken. We zijn inmiddels 26 dagen verder, en je raadt het al: geen geld. Sterker nog: op telefoontjes, email en aangetekende aanmaningen wordt niet gereageerd. Ze wonen wel op het opgegeven adres. Volgens de politie Furth im Wald is er echt aangifte gedaan, maar er is natuurlijk geen bewijs dat de beroving ook echt gebeurd is. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in 7 jaar nog nooit van enig probleem in die richting gehoord heb hier, het is hier echt superveilig. Deze week kunnen we dus zelf naar de politie om aangifte te doen van flessentrekkerij. Het is een principekwestie, er gaat betaald worden, al moet er een dubieus Hells Angels incassobureau met een Dobermann en een honkbalknuppel aan de deur gaan bellen.

Dan hadden we nog een boeking die op het laatste moment geannuleerd werd. Super-strop, want wij zijn in een hele volle periode met 1 lege kamer blijven zitten, die we bij een eerdere annulering absoluut nog kwijt waren geraakt. Volgens de annuleringsvoorwaarden moest er 80% van het verblijf betaald worden. De tussenpersoon meldde dat er wegens ziekte geannuleerd was, volgens de potentiele gast ging het om autoschade. Wij hebben de rekening opgestuurd, maar je raad het al: geen geld. Pepijn heeft de klant opgebeld met de vraag waar ons geld bleef. Dat er iemand belde was een onaangename verrassing voor de vrouw in kwestie. Ja nee, ze ging het die week overmaken...sure.... Vorige week kregen we ineens een mailtje van de vrouw: betalen kwam niet zo uit, of ze het in termijnen kon betalen. Pardon? Als ze hier te gast geweest was had ze nog meer moeten betalen. De juriste van de Beierse Hotelbond gaf ons het advies dit aan te nemen, want dan hadden we zwart op wit dat de vordering erkend wordt en dat iemand van plan is te betalen, en dat maakt het later makkelijker om het geld in te vorderen als er niet betaald wordt. De vrouw zou voor het einde van de maand de eerste termijn overmaken. Je begrijpt het al, vandaag is 1 augustus, dus ik voorzie nog meer business voor die Hells Angel met de Dobermann.

Zaterdag mailde een leuke en serieuze collega van het marktplein: er had zich bij haar een jongeman gemeld bij de receptie met een zielig verhaal. Hij was in de trein in slaap gevallen, en toen hij in Lam op het eindstation wakker werd was zijn rugzak weg. Nu wilde hij geld lenen om naar huis te komen. Ze gaf hem 25 Euro en liet hem een schuldbekentenis tekenen. Goed, dat had ik al nooit gedaan, maar dat moet iedereen zelf weten. Later die dag sprak ze de buurman van de naastgelegen horeca-gelegenheid. Die vertelde haar dat er een jongeman gekomen was die in de trein in slaap gevallen was, enzovoort. Hij had hem ook 25 Euro gegeven. Na vergelijk van de gegevens bleek de man 2 totaal verschillende namen en adressen opgegeven te hebben.

Gisteren stond er een politiebericht in de krant: een 49-jarige vrouw had samen met een jongere man op 14 juli een hotel in Lam verlaten zonder de rekening van EUR 331 te betalen. Twee weken later meldde de vrouw zich aan de receptie van hetzelfde hotel, ze wilde weer daar logeren. Ze werd echter herkend en haar werd opgedragen de nog open staande rekening te voldoen. Ze maakte zoveel stennis dat de politie erbij moest komen, en ze kreeg een toegangsverbod het hotel ooit nog te betreden. Helaas heeft het hotel de collega's in Lam niet ingelicht, en is het stel bij dezelfde leuke collega van voorgaand verhaal terecht gekomen. Die heeft een hoop problemen met het stel gehad, het paar was duidelijk geestelijk ernstig in de war. Ook hier wilden het stel weg gaan zonder te betalen, maar ze heeft voet bij stuk gehouden en ondanks lange discussies is de rekening betaald. Ze heeft meteen de collega's een mail gestuurd met signalement, namen, automerk en kenteken.
Gisteravond 22:10 uur: een man komt aan de receptie dat "ze" op zoek zijn naar een kamer. Er volgt een verward verhaal, de tweede persoon is in geen velden of wegen te bekennen, op vragen van mij wordt ontwijkend geantwoord. Pepijn stond in de keuken af te wassen onder een bulderende afzuigkap, die had niets door. Ik ben hem dus maar gaan halen, ik had zo'n rare vibe. Pepijn voelde ook dat er iets niet klopte. We zeiden dat we de tweede persoon even wilden zien, dat is bij ons standaard bij walk-ins. Je weet maar nooit: Zijn ze met z'n tienen? Hebben ze 4 honden? Is het mensenhandel? De man ging dus naar buiten om de vrouw te halen. Pepijn zei ondertussen tegen mij dat het signalement wel erg overeen kwam met wat de collega gemaild had. Dat had ik nog niet eens geregistreerd, die kerel gaf mij gewoon een onbehagelijk gevoel. Pepijn wilde de kamer wel verhuren, maar wel eerst de vrouw zien en vooruitbetaling eisen. De man kwam terug: "ze wil niet uit de auto komen". Terwijl Pepijn de man aan de praat hield, liep ik naar de parkeerplaats. Oh God....de desbetreffende auto.....Ik rende dus snel weer naar binnen, en we hebben de man kenbaar gemaakt dat ze gesignaleerd stonden en dat we ze niet gingen inchecken. Hij gaf zelf toe dat ze bij andere hotels in Lam problemen hadden veroorzaakt, en vertrok gedwee.

Vanmorgen bij het uitchecken: "Heeft u de dranken in de kamer gedronken?" De gast reageerde zo  raar heftig dat ze ab-so-luut niets gebruikt hadden dat ik al een Mmm-gevoel had. Ze waren net weg en ik zag Christine met flesjes water lopen. Euh...Christine...kamer 20 zeker? Potverdikkie....2 flessen leeg gedronken.... Helaas voor de gast was er met creditcard betaald, dus heb ik voor die paar euro van die twee flesjes een aftercharge op die creditcard gedaan. Het gaat om het principe, zal ze leren tegen mij te liegen.

Dit soort praktijken kennen we uit het verleden al uit Amsterdam en Hamburg. Het is jammer dat deze ellende nu ook deze onschuldige regio heeft bereikt.


zondag 28 juli 2013

Bloedhitte

Even tussendoor een momentje tijd voor een update. De temperaturen stijgen hier verder en verder. Gisteren was het 37 graden, vandaag wordt de 40 graden aangetikt. Iedereen lijkt blij te zijn met de voorspelde regen van morgen, dan zou de temperatuur voor 1 of 2 dagen naar de 23 graden gaan. Van lange duur gaat het niet zijn, eind van de week zou het al weer 31 graden moeten zijn. Niet alleen van de warmte zijn we erg moe. Het is ook erg druk. Ons terras leent zich natuurlijk voor lange zomeravonden, dus we sjouwen veel eten en drinken naar buiten.

Deze week is het iets rustiger. Morgen begint onze nieuwe vakantiekracht, dus we gaan haar de komende 3 dagen zelf inwerken op het ontbijt. Dat betekent dan wel heel vroeg opstaan, maar als we goed inwerken gaan we later blij zijn.

Verder hebben we niet zoveel te melden. We werken alleen maar.

zaterdag 20 juli 2013

Topdrukte

Volle bak, heet weer, terras vol eters, kortom: te weinig slaap en zere voeten. Eindelijk is de zomer dan volop aangekomen en is de bezetting zoals hij hoort te zijn. Morgen wordt het voor Andrea en voor ons rolschaatsen aantrekken en gáán met die banaan, bijna het hele hotel checkt uit, en Jutta moet om 10 uur weg ivm een afspraak. Bij 29 graden het hele ontbijt van 30 man afruimen en afwassen, en alle kamers soppen met z'n drieen voor alle nieuwe aankomsten wordt echt een feest.Daarnaast hebben we natuurlijk ook nog Frühschoppen, en wat er verder langswaait aan walkins, eters en lange telefoongesprekken.

Ondanks de drukte konden we dinsdagavond toch nog even samen uit eten. Met dit prachtige weer is er dan 1 gelegenheid waar je echt heen moet, en dat is La Gondola in Regen. Héérlijk buiten zitten langs de rivier met uitzicht op leuke fonteinen, en verrukkelijk eten. Woensdagavond konden we met geen mogelijkheid naar de vergadering van de horecabond, het terras liep over, de bestellingen bleven maar komen, we aten om tien voor tien eindelijk zelf en moesten toen om half 11 nog beginnen met afwassen. Donderdagavond lukte het toch nog om (zij het wat laat) bij Internations terecht te komen, qua eters was het een wat rustigere avond. Gisteravond was het weer een gekkenhuis, ook vanwege het weekend traditioneel veel late aankomsten. Arme Pepijn had de vroege dienst vanmorgen, maar lag gisteravond om 1 uur pas in bed. Nu dacht ik even snel een logje te typen, maar we worden al weer ingehaald door de feiten: last-minute boeking voor vanavond en mensen op het terras.

zaterdag 13 juli 2013

Hectisch weekje

Het was een hectisch weekje. Deze week was de ontbijtdame die van de twee de meeste dagen werkt op vakantie, dus wij moesten een aantal dagen achter elkaar extra vroeg op om zelf het ontbijt te doen. We hadden natuurlijk al een man te weinig, en de overgeblevene werkt 1 tot 2 dagen in de week. Ik heb haar dit weekend al gepusht om 3 dagen te werken, dat vindt ze echt niet leuk, maar de komende weken hoeft ze dan echt maar 1 dag per week. Ook hadden wij deze week de organisatie van het activiteitenprogramma en waren we daarnaast allebei nog hondsmoe van het drukke weekend.

Donderdag besloot de router van het internet moeilijk te gaan doen. We hadden afwisselend wel en geen internet, alleen bepaalde websites, alleen ofwel de desktop, ofwel een van de gastencomputers ofwel de laptop, of toch weer allemaal. Gasten klaagden dat ze ineens niet meer in het draadloos netwerk kwamen en toen toch weer wel. Heel eerlijk, de router is net zo oud als ons bedrijf en in de afgelopen 7 jaren is de techniek natuurlijk ook verbeterd. Dat een elektrisch apparaat, wat zo intensief gebruikt wordt, het 7 jaar volhoudt is tegenwoordig een prestatie. Donderdagavond heeft Pepijn samen met telefonisch hulp van vriend Harald in Amsterdam het ding weer aan de gang gekregen. Ze hebben er tot diep in de nacht mee gezeten.

Vrijdag liep ik in de Metro in Regensburg met twee platte karren volgeladen met boodschappen toen de mobiel rinkelde: Pepijn, met de mededeling dat het ding weer stond te stuiteren en nu echt was overleden. Of ik na de inkopen aub naar de Telecom-shop kon die ernaast zit. Daar had men 1 model, en het was eigenlijk "ja of ja", ze stonden er al mee bij de kassa voordat ik goed alle specificaties had gelezen. Serieus of professioneel kwamen de hooguit 19-jarige verkopertjes niet over, en ik kreeg ook sterk het idee dat ze mij stonden uit te lachen. Ik ben geen 14-jarige die een roze blingmobiel met 200 ringtones komt kopen, ik ben een zakenvrouw die een state-of-the-art router voor haar hotel nodig heeft, en zo wens ik ook behandeld te worden. Ik vertelde dus dat ik nog even bij de buren ging kijken (de Mediamarkt dus). Daar hadden ze een wand vol met wel 50 routers van wel 10 verschillende merken. Ik werd deskundig en uitgebreid geholpen, de verkoper wist duidelijk waar hij het over had en wat ik nodig had, en ondanks dat het druk was nam hij alle tijd. Uiteindelijk kostte het apparaat precies hetzelfde als bij de Telecom-shop, maar de service (en ook het apparaat) was toch aanmerkelijk beter. En als het toch niet het juiste was, mocht ik het altijd bij hun filiaal, of die in Straubing of Deggendorf, terugbrengen. Voor deze router waren bovendien allerlei accessoires verkrijgbaar, dus ik heb er gelijk voor een klein bedragje 2 Wifi-repeaters bijgekocht. Pepijn heeft tot heel laat zitten vogelen, maar alles doet het weer.

Ondertussen is het al een week heerlijk zonnig weer (21 tot 24 graden), en dat blijft minimaal nog de hele week zo. We hebben een terras vol met eters, iedereen wil bijbetalen voor een balkon en is in een goede stemming. Zojuist kregen we walkins, ook altijd iets wat bij mooi weer voorkomt.

zaterdag 6 juli 2013

Home alone

Ik ben alleen thuis, Pepijn is een paar dagen in Nederland voor de bruiloft van vrienden. Eeerlijk is eerlijk, ik mocht naar de MP reunie, dan mag hij dit. Natuurlijk had ik heel erg graag mee gewild, maar het is niet anders. Hij is gisteren fijn bij zijn ouders geweest, die had hij al eeuwig niet gezien.

Gisteravond had ik het echt waanzinnig druk, het hele terras zat vol met eters, en natuurlijk allemaal tegelijk. Het kamermeisje wat we normaal gesproken kunnen vragen om bij te springen met bedienen/afwassen kon nu niet, dus een van de ontbijtdames die 's ochtends nog gewerkt had en vanmorgen ook weer vanaf 7 uur aanwezig was heeft 's avonds een paar uur geholpen. Zij had nog nooit 's avonds geholpen, dus het was erg vervelend dat ik alles uit moest leggen, maar ze heeft het goed gedaan. Ze kon in ieder geval borden wegbrengen/uithalen/afwassen en bestellingen opnemen. Vanmorgen waren we allebei bij het ontbijt total loss. Vanavond heb ik geen hulp en een nog voller hotel. Nou ja, morgen kan ik 's middags misschien even tukken. De gasten weten dat ik alleen ben, en bovendien is er hier dorpsfeest dus ik hoop iedereen af te schuiven. 
Ik mis nu nog een berg aankomsten, zal mij benieuwen wanneer die aankomen, en of die komen. Eén van de reserveringen staat al een jaar, dat is een typische non-show-kandidaat.

vrijdag 28 juni 2013

Visite

Terecht komen er alweer klachten dat we al 9 dagen geen blog hebben geschreven. Reden: gewoon, te druk met alles en nog wat. Ook zijn we raar moe van de enorme temperatuurwisselingen (koud en nat naar enorm heet, en weer terug naar koud en nat, en nu weer droog en redelijk, en vanaf morgen weer plenzen), en hebben we deze week gezellig bezoek gehad van goede vriend Harald.

We missen natuurlijk nogal wat handen. Sandra heeft aangegeven in ieder geval een tijd niet te willen werken vanwege problemen in de privésfeer, en dat lijkt ook op haar dochter te slaan. De zoon van Christine begint over een paar weken aan zijn werkervaringsstage en kan dan ook niet meer helpen, en we missen natuurlijk een ontbijtmedewerker. In Tsjechie begint de schoolvakantie, en kan Andrea eigenlijk alleen nog werken als haar man vrij is. Op Christines andere werk loopt het niet vlekkeloos, en Jutta's moeder in Keulen is behoorlijk aangeslagen na een beroerte dus die wil graag wat vrije tijd om bij haar moeder te zijn.

Ondertussen kabbelt het met de gasten rustig door. Natuurlijk hebben we er gasten tussen zitten die je wel achter het behang wilt plakken, maar die zitten er altijd tussen. Het is dit jaar redelijk rustig, door het slechte weer in mei hebben waarschijnlijk veel gasten afgezien van een vakantie in Duitsland. Ondanks de matige bezetting weten we de omzet van vorig jaar vast te houden, maar eigenlijk moeten we wel groeien.

Op onze Ruhetag hadden we het omgekeerde van de week ervoor: koud en nat. We moesten dus een binnenactiviteit verzinnen. We zijn dus naar Straubing gereden en hebben het Gäubodenmuseum bekeken. Erg leuk, met een mooie opgegraven romeinse schat. In Regen hebben we gezellig bij de Griek gegeten. De dag erna moest ik in Cham de auto ophalen bij de dealer. Toen het zo warm was bleek de airco het niet te doen, dus de auto werd nu gerepareerd en kreeg meteen een grote beurt.
Op donderdag hadden we geen aankomsten en geen vertrekkers. De receptie hoefde dus eigenlijk niet bezet te zijn. Het weer was optimaal om te gaan wandelen, dus hebben we een hele lange wandeling gemaakt. We zijn met de bus naar Tanneneck gereden (scheelt klimmen), en van daar uit via Kolmstein en Höllhöhe over de kam en dan naar beneden naar Hohenwarth. Daar hebben we de bus terug genomen. Rond etenstijd waren we weer thuis, en 's avonds kregen we nog wat eters. Vandaag is Harald weer vertrokken. We zijn wel een klein beetje stram en moe van de wandeling, maar het is lang zo erg niet als onze spierpijn van 2 weken geleden.

woensdag 19 juni 2013

Nieuw record

We hebben een nieuw record: ik wilde mijn nieuwe medewerker na 10 minuten inwerken al wurgen nadat hij ruzie met mij stond te maken. Het was zijn tweede dag, en de motivatie en inzet waren ver te zoeken. Constant in discussie gaan met je cheffin, die 2x zo oud is als jij en je loon betaalt, is niet heel intelligent. Na 3 kwartier was ik al 5 keer weggelopen omdat ik anders iemand voor zijn hoofd gestompt had, en ben ik Pepijn uit bed gaan halen, met de vraag of het aan mij lag. Wie weet had ik wel een kort lontje door het warme weer? Pepijn had ook niet zo heel lang nodig om vast te stellen dat dit niet ging werken. Onze nieuwe aanwinst liep iemand met hangende schoudertjes sloffend door de gang, en nam alleen van Pepijn opdrachten aan. De druppel voor Pepijn was toen de medewerker met zijn tanden een kaasverpakking wilde openen, en ook een terrastafel ging dekken waar een volle asbak met peuken stond en de asbak gewoon liet staan. Van doekje uitspoelen had hij ook nog nooit gehoord. Hij was nog hoogst verbaasd ook toen we een gesprekje met hem aangingen. Wat hem betreft ging het allemaal prima en vond hij het heel erg leuk. Wij vonden dat hij dat echt niet uitstraalde, en dat er geen hoop op verbetering was. Als iemand niet schoon en hygienisch kan werken (en dat heb je of je hebt het niet), hoort hij niet in een horecakeuken. Met je tanden een horecaverpakking kaas openmaken, getver!!! Wat doet iemand nog meer als je niet kijkt?

Gisteren hadden we moeite om iets leuks te vinden om op onze Ruhetag te doen. Het was op het heetst van de dag 38 graden in de schaduw. We moesten even gaan shoppen, want we blijken toch wel een paar kilo aan te zijn gekomen en de korte broeken enzo pasten niet meer. Gelukkig hadden de winkels in Fürth im Wald waar wij waren fijn airco, net als de auto. Overal was uitverkoop, door het slechte weer tot nu toe waren de winkels met de zomerkleding blijven zitten. 's Avonds hadden we een vergadering van de collega's in Lam. Ook vandaag is het weer zo heet, en voor morgen worden ook dit soort temperaturen verwacht. Mijn ouders zijn in Zuid-Italie, en daar is het 10 graden koeler als hier (aangenaam dus). Vanaf vrijdag zou het een bij ons een wat normalere 22 graden moeten worden.

zaterdag 15 juni 2013

Stralend weer

Het is hier al een week stralend weer. Niet dat het iets uitmaakt voor de boekingstand. Na de verregende maand mei hebben mensen een vakantie naar verre oorden geboekt. Ook hielp het niet dat de snelweg A3 nog steeds gesloten was vanwege hoogwater, en dat de poitie iedereen via de media opriep Straubing, Deggendorf en Passau zo veel mogelijk te mijden vanwege verkeerschaos op de omleidingstrajecten. Bijna iedereen die een boeking heeft die nog te annuleren is doet dat ook. Iedereen die er niet meer onderuit kan belt ons de dag voor aankomst in paniek op om te vragen of het bij ons wel droog is en hoe moeilijk wij te bereiken zijn. Nou, hier geen probleem hoor, ook nooit gehad! Er komt geen enkele boeking binnen, zelfs niet eens een aanvraag. We hebben dit weekend echt het rustigste juniweekend in jaren, en dat terwijl het nu ideaal weer is om te wandelen. Vanaf dinsdag wordt het hier heel erg heet, temperaturen tot 32-34 graden, gevoelstemperatuur tot 39 graden.Pepijn is nog snel de heg aan het knippen voordat het later in de week te heet wordt.

Met betrekking tot het hoogwater zijn de problemen grotendeels voorbij. Het is verrassend om te zien hoe snel alles is opgeruimd, in Passau zijn de winkels weer open en de rondvaartboten varen ook al weer. Alleen de snelweg A3 zorgde deze week nog voor hoofdpijn, het asfalt was namelijk over een afstand van 63 km in beide richtingen kapot en/of onderspoeld, ook lag er heel veel modder en wrakhout op de rijbaan. De schade aan het klaverblad van de aansluiting A92/A3 bedraagt alleen al tussen de 1,5 en 2 miljoen euro, en dat is slechts een paar honderd meter van die 63 km. Vanaf vanmorgen 9 uur mag er weer gereden worden, maar maximaal 60 km per uur. Het is niet voor te stellen, maar vorige week zag het klaverblad A92/A3 er nog zo uit, en nu is hij weer open en staan in Deggendorf en Passau de terrasjes al weer buiten:

Wij zijn dinsdagmiddag lekker gaan wandelen met het prachtige weer. We stonden midden in het bos en kwamen er toen achter dat we allebei hadden gedacht dat de ander een fototoestel in de rugzak had gedaan. Geen foto's dus. We hebben een nieuwe route uitgeprobeerd vanaf ons hotel langs Engelshütt en Tanneneck naar Kolmstein. Super route, erg mooi, goed te doen, niet al te zwaar, met onderweg genoeg mogelijkheden om wat te gebruiken. De collega's van Kolmsteiner Hof zijn altijd zo aardig en hadden al eeuwig gevraagd wanneer we nu eens langs zou komen. Ze hadden het nog veel rustiger dan wij (zij hadden 1 gast), dus we hebben even gekletst. Ook de collega's van het 2 km verderop gelegen Waldschlößl (die we vorige week nog gebeld hebben over de busfirma) vragen al langere tijd wanneer we nou eens langs komen, maar dat hebben we niet meer gehaald. Dat is voor een volgende keer! Onderweg naar huis hebben we bij weer een andere collega in Haibühl gegeten. Het was wel goed, maar typisch Beiers en we vonden de bediening niet zo professioneel. We willen eigenlijk aanstaande dinsdag weer verder wandelen, maar of dat bij het voorspelde snikhete weer nou wel een goed idee is betwijfelen we.

donderdag 6 juni 2013

Toen voelden we toch nattigheid....

...maar dat had niets met de weersomstandigheden te doen. Het is hier stralend weer, het terras staat buiten en iedereen is vrolijk.

Nee, het ging om een vertegenwoordiger. Hij kwam zijn bedrijf voorstellen. De bedoeling was om kleinere busgroepjes bij ons onder te brengen en grotere groepen bij ons te laten eten. Hij schermde met grote reisorganisaties waarmee hij vaak zaken deed, bij Nederlanders zijn onder andere Beuk en De Jong Intra Vakanties vast wel bekend, ook noemde hij hier ter plaatse zeer bekende lokale busondernemingen. We hadden allebei een raar gevoel bij deze man, ik vertrouwde hem al meteen voor geen cent. Toen Pepijn even weg moest lopen vanwege een binnenkomende telefonische boeking en ik begon door te vragen over contracten, provisies, wat voor soort groepen, wat het budget was e.d. begon hij moeilijk te doen. Nee, nee, dat soort dingen wilde hij niet bespreken zonder dat Pepijn erbij was. Ik vroeg hem om een visitekaartje en die wilde hij niet geven. Dat is heel erg raar, het eerste wat een vertegenwoordiger doet is een kaartje geven, of in ieder geval in de loop van het gesprek, je hoeft er werkelijk waar nooit om te vragen. Ook had hij geen contract meegenomen, en leek te schrikken van onze ervaring in het toerisme. Hierop deelde ik hem mede dat ik even ging kijken waar Pepijn bleef, aangezien hij dus niet met mij wilde praten. Ik stond nog niet koud in kantoor bij Pepijn of de man kwam langs, met haast onderweg naar buiten, zijn visitekaartje op de balie achterlatend.

Hij was de deur nog niet uit of we keken elkaar aan: "dit klopt niet". Het is zowiezo bij ons standaard dat wij een kleine achtergrond-check doen voordat wij met nieuwe bedrijven samenwerken. In onze branche gaat een hoop geld om, en een touroperator kan je fijn met een rekening van een paar duizend euro laten zitten als het niet bonafide blijkt. De background-check houdt in dat wij onder andere een internet-search doen, navragen bij brancheorganisaties, en referenties bellen. Je begrijpt dat wij nog geen 5 minuten later met Beuk Tours in Noordwijk aan de lijn hingen. Die waren heel aardig, alle lof, maar ze hadden echt nog nooit van dit bedrijf gehoord. Daarna belden we een van de lokale busbedrijven. De afdeling daar bestond uit 3 man en de chef stond ons persoonlijk te woord. Hij had  echt nog nooit van dit bedrijf gehoord. Toch maar even De Jong Intra gebeld. De manager inkoop Zuid-Duitsland stond Pepijn zeer vriendelijk en uitgebreid te woord: "Nee, wat raar, wij hebben nog nooit van deze firma gehoord. U weet zeker dat onze naam genoemd is?" Pepijn: "Dat is niet raar, de andere referenties hadden ook nog nooit van dit bedrijf gehoord, bedankt voor uw moeite". Op de zeer summiere website kwamen we een lijst van hotels tegen waar ze zaken mee zouden doen. Ah...daar kenden we iemand zeer goed van, iemand uit het bestuur van de lokale afdeling Cham van de Beierse hotelbond. Ja nee...dat bedrijf kende ze maar al te goed....Als je met ze in zee ging kreeg je een rekening van EUR 385 om op hun website te staan. Verder kwam er nooit iets van dit bedrijf, het verdienmodel is niet het bemiddelen tussen busmaatschappijen en hotels, maar die 385 euro. Snel even rekenen: er staan 140 hotels en 99 restaurants op die site, dus 239 x385=92015 Euro. Mwah...dat wil ik ook wel in een jaar verdienen met niets doen! Probleem is dat je ieder jaar wel 239 nieuwe stommelingen moet zoeken, na een jaar doen die vorige 239 ondernemers natuurlijk niet meer mee. Daarom schrok hij zo van onze ervaring en mijn gerichte vragen waarop hij geen antwoord had.
Af en toe is het toch handig om mensenkennis te hebben.....

woensdag 5 juni 2013

Nog niet weg gedreven


Het was in Ost-Bayern een spannend weekje. Wij hebben een gigantische hoeveelheid regen gehad, maar wij hebben geen last gehad van overstromingen, lekkages of andere ongein. In 4 dagen is er hier meer regen naar beneden gekomen dan anders in een half jaar. Ok, de gasten waren niet blij, we hebben nu weinig gasten omdat iedereen geannuleerd heeft en het gras stond meer dan kniehoog omdat we het moeras niet konden maaien, maar dit is niets in vergelijking met wat er verderop aan de Donau gebeurd is.Wij werden maandag zelfs gebeld door de KRO-radio, of wij in het getroffen gebied waren en live een ooggetuigenverslag op de nederlandse radio wilden doen, maar wij hebben hier geen overstromingen. De onderstaande foto's heb ik uit het internet, van de pagina's van de Bild en de Bayerische Rundfunk.

Passau was het eerste aan de beurt. De beelden van de hartverscheurende overstromingen gingen de hele wereld over. Het oude record was 12.20 meter in het jaar 1501, nu werd het hoogste punt op 12.89 meter aangetikt. Er was geen redden meer aan:
 
Daarna was Regensburg het bokje. Hier waren na de grote overstromingen in 2002 grote mobiele damwanden gebouwd, die bij overstromingsgevaar opgetrokken konden worden. Met man en macht werden zandzakken aangesleept. Tot nu toe houden de mobiele damwanden het, maar vandaag nog een paar centimeter erbij en de vloedgolven slaan over de damwanden heen. Ik moest maandag naar de groothandel in Regensburg, op een industrieterrein ver weg van de Donau en dat was geen probleem, maar iedereen die niets te zoeken had in het centrum werd verzocht weg te blijven.

In Deggendorf begaven ineens eergisteravond 2 dijken het. Als gevolg liep een gigantisch gebied onder. De situatie in het gebied is bijna niet te bevatten. De snelweg A3 is over een afstand van meer dan 30 km afgesloten, het verkeer moet over de Donaubrug bij Bogen omdat alle andere bruggen in de wijde omtrek onder water staan.

Op dit moment zijn Deggendorf en Straubing het verdrietigst. Net als in Passau hebben ze zulke waterstanden nog nooit meegemaakt. Zojuist komt een paar minuten geleden op de Bayerische radio de oproep dat iedereen in Deggendorf zo snel mogelijk zijn huis moet verlaten of naar de eerste etage moet gaan, er komt een nieuwe dijkdoorbraak aan. Het hertogelijk slot en het centrum van Straubing staan allang onder water. Ook in Straubing zijn duizenden mensen uit hun ondergelopen woningen gehaald.


Nu is het prachtig weer geworden, en gelukkig is sinds gistermiddag de regen opgehouden. De regen uit het Beierse Woud heeft echter de Donau nog niet allemaal bereikt, dus stijgen de waterstanden in de meeste plaatsen nog steeds (m.u.v. Passau). In Passau is het water al weer uit de straten en wordt er met man en macht gewerkt aan het opruimen van alle modder. Gehoopt wordt dat volgende week de winkels en horeca al weer open kunnen, zodat de stad weer geld kan verdienen aan de toeristen.

Wij worden plat gebeld door mensen die willen weten of ons hotel wel bereikbaar is. Zolang je niet langs Deggendorf moet is alles ok. Hier is het nu stralend weer, en er kan heerlijk in het bos gewandeld worden.Hopelijk krijgen wij nu eindelijk meer gasten, maar veel mensen denken helaas dus dat er bij ons ook wateroverlast is.

Pepijn kreeg gisteren een hele harde reclame op Wetter.com. Deze site weet natuurlijk dat wij in het gebied Ost-Bayern/Oberpfalz/Niederbayern wonen. De reclame in de rechterkolom: "rubberboot kopen?"

zaterdag 1 juni 2013

Zondvloed

Het water komt 24 uur per dag met bakken uit de hemel. De gasten proberen uit alle macht de moed erin te houden, maar het is echt niet leuk. Ons grasveld staat kniehoog, maar aangezien het is veranderd in een drassig moeras kunnen we niet maaien, zelfs al zou het 10 minuten op willen houden met regenen. Bij het schuurtje bij de keuken staat zelfs een stuk gras blank. Wij hebben geluk dat wij op een berg zitten, onze lieve ex-TipTop collega's in Saksen zitten zwaar in de penarie met overstroomde parkeerplaats en kelders. Ook bij de leuke collega's aan de Rijn bij de Zwitserse grens staat het water erg hoog, de straat naar het hotel is onder gelopen. We zijn niet helemaal vol gekomen, erg jammer met het lange feestdagweekend. Tot onze grote verbazing hebben we ondanks alle nattigheid en het voortdurend-niet-vol-zijn de beste meimaand-omzet ooit gedraaid.

Eén van onze ontbijtdames heeft vandaag opgezegd. Ze dacht dat het een slim idee was om naast haar baan bij ons nog een baan aan te nemen, maar dat ging allemaal niet echt samen. Ik had haar van tevoren al gewaarschuwd dat ik zelf lange tijd 2 banen heb gehad en dat het niet eenvoudig te combineren is. We hadden al een paar weken door dat ze 's ochtends hondsmoe op het werk verscheen, afwezig was en steeds meer fouten maakte. Onze sterspeler zakte steeds verder af naar B-niveau. Gistermiddag belde ze om 16 uur op: "ik heb een probleem want ik kom er net achter dat ik morgen niet alleen bij jullie maar ook bij mijn andere werk moet werken, dus ik kan niet komen". Pepijn briesend: "Oh jawel...het interesseert mij niet hoe je het doet, maar om 7 uur ben je hier aanwezig. Je hebt je rooster al bijna 2 weken, je komt hier niet om 16 uur op de dag ervoor mee als ik niets anders meer kan organiseren." Pepijn heeft zelf naar het andere werk gebeld (een collega hier in het dorp) en we zijn met de collega tot een compromis gekomen wat voor iedereen ok was. Vandaag kwam de medewerkster met een opzegging. Ze vond het duidelijk wel verdrietig, maar het ging zo niet langer met twee banen. Bij onze collega had ze meer uren, dus wij waren het bokje. Maandag kunnen we dus weer een vacature open zetten bij het arbeidsbureau. Heel eerlijk waren we dat al van plan, want wij zagen dit al een tijdje aankomen dat zij op zou zeggen, of dat wij er genoeg van zouden krijgen.

Ondertussen is ons zorgenkindje ineens een sterspeler geworden. Zodanig dat we haar vandaag zelfs een loonsverhoging hebben gegeven. Het goede gesprekje van een paar weken terug heeft echt geholpen. Ze pakt zelfstandig dingen op, komt met goede suggesties en is ook leuk met de gasten nu ze niet meer zo nerveus is. Met alle anderen loopt het ook lekker.

maandag 27 mei 2013

Sneeuw?!?!

Ik (N) ben weer terug uit Nederland. Het was een enerverend weekend, en ik ben behoorlijk kapot. Schor ben ik ook nog, de muziek op de reunie stond erg hard. Je realiseert je als je op reis gaat maar weer eens hoe ver je eigenlijk van de bewoonde wereld woont: ik ben een hele dag heen en een hele dag terug onderweg geweest. Gisteren had ik op de terugweg mazzel: omdat ik 20 minuten vroeger de airportbus had naar het station van Freising, haalde ik een andere trein, en omdat het via Plattling en Bayerisch Eisenstein korter is dan via Regensburg en Schwandorf was ik een uur eerder thuis. Ook is dat traject landschappelijk nog veel mooier dan de andere kant op. Op deze route kom je met de bus langs de Arber, en daar SNEEUWDE het. Ik kijk net op de webcam van de Arber en het is daar nog steeds bar en boos. Zo zag het er gisteren uit toen ik er langs kwam:


De natuur is danig in de war. Gelukkig sneeuwt het op onze hoogte niet, alleen regent het echt vreselijk,  maar als je op http://arber.panomax.at/ kijkt kan je zien hoe het er actueel boven op de Arber uitziet. Rechts van het bergstation staat een stip met "Lam", daar kun je normaal gesproken dus Lam in het dal zien liggen.

Nederland was ook nat en koud. Gezellig was het wel: op de reunie, bij mijn ouders en op bezoek bij vrienden. Het was aan de ene kant veel te kort, aan de andere kant wilde ik na 4 dagen ook wel weer naar huis. Hoe langer we hier zijn, hoe meer dit "thuis" is en hoe minder we met Nederland hebben. Ik merkte dat ik erg moe werd van de drukte, al die mensen, al die auto's, al die huizen, het gebrek aan groen. Als je maar lang genoeg in Duitsland woont, vind je de mensen in Nederland erg onbeschoft. In Duitsland zal een serveerster of een winkelbediende nóóit "je en jij" tegen je zeggen. In het vliegtuig viel mij ook het verschil in gedrag tussen de nederlandse en duitse passagiers op.

Vandaag hebben we een rustig dagje. Vanwege het slechte weer is het niet zo druk in het hotel. Ik ben de achterstallige was aan het doen en Pepijn is aan het koken om de voorraad weer op peil te brengen. Morgen hebben we meerdere aankomsten, en van sommigen weten we hoe laat die komen, van anderen niet, dus het wordt waarschijnlijk morgen een dagje thuis blijven. Niet dat dat erg is, ik ben al 4 dagen de hort op geweest, het is buiten noodweer, en voor Pepijn is een dagje niets doen ook wel fijn. Donderdag is het Fronleichnam, de zoveelste katholieke feestdag, maar vanwege de aanhoudende slechte weersvoorspellingen wordt het waarschijnlijk tot onze grote frustratie het vierde lange feestdag-weekend deze maand (na 1 mei, hemelvaart en pinksteren) dat we niet vol komen.

zondag 19 mei 2013

Zoek de verschillen....

Ik meende er al eerder over te hebben geschreven, maar kon het nergens vinden. De koffer....

Costa had van Pepijn's koffer op onze cruise het handvat aan de zijkant (waarmee je rijdt) afgebroken. We kregen keurig een schaderapportje in Savona met de mededeling dat als we het onderdeel bij een erkende reparateur lieten vervangen, ze ons dat dan zouden betalen. Een paar dagen na thuiskomst kregen we ook nog een brief in het duits waar hetzelfde in stond. Erg netjes geregeld allemaal. Wij hebben dus contact opgenomen met Samsonite Duitsland, waar hier in de buurt een reparatiedienst was. We werden naar een kofferwinkel in Regensburg verwezen.

Wij hebben de koffer daar dus heen gebracht, en er werd ons verzekerd dat ze de handgreep konden vervangen. Ze zouden contact met ons opnemen als het klaar was. Eeuwig hoorden we niets, en toen we dus maar een keertje zelf belden, zeiden ze dat Samsonite Duitsland het foute onderdeel had geleverd, en dat ze nu vanuit Belgie wat geleverd gingen krijgen. Geen probleem, ze zouden ons bellen als het klaar was. Meer dan 9 weken nadat we de koffer daar gebracht hadden belden we nogmaals zelf met de winkel. "Oh ja...die koffer staat hier al eeuwig klaar..." Fijn jôh, dat jullie ons gebeld hebben, topservice!

In ons weekje vrij eind maart togen we dus naar Regensburg om de koffer op te halen. De verkoopster ging even de koffer achter uit het magazijn halen. Toen ze ermee terug kwam zagen we het al... De handgeep van de zijkant lag eraf en in de zijkant van de koffer zaten grote gaten waar eens het handvat zat. Ze opende de koffer en overhandigde ons een zak met onderdelen. "Het nieuwe onderdeel past niet, dus moet u zelf maar een paar nieuwe gaten in de zijkant van uw koffer boren". Toen wij zeiden dat wij het allemaal geen stijl vonden, ons eerst 2,5 maanden in het ongewisse laten en ons dan een onbruikbare koffer teruggeven, zei ze dat ze ons "uit coulance" niets in rekening zou brengen voor het nieuwe onderdeel. Leuk ben je! Als toetje kregen we ook nog de mededeling dat ze op het moment een leuke koffer in de aanbieding hadden.

Boos gingen we met de koffer naar huis, en besloten te kijken wat we zelf konden verzinnen. Ik zou eind mei naar Nederland gaan, en in juni kwam Harald hierheen vanuit Amsterdam, dus misschien kon er een echte expert naar kijken: Willem Wentholt Kofferreparaties in Amsterdam. We hebben dus gisteren naar de winkel gemaild, die dinsdag pas weer open was natuurlijk. Blijkbaar leest daar iemand op Pinksterzondag de mail, dus we kregen vandaag meteen mail terug. Kijk, zo kan het dus ook! Zoek de verschillen in serviceniveau tussen een duitse en een nederlandse kofferreparatiewinkel.
Het antwoord was overigens dat de betreffende handgreep inderdaad niet meer gemaakt wordt en er dus niets anders op zit dan gaten te boren voor het nieuwe onderdeel. Als hij het zegt, dan IS het zo. Hij bood zelfs aan een gratis boormal ter beschikking te stellen, alhoewel de beste man niets aan ons gaat verdienen op deze manier. Kijk, dat is pas service! Wentholt is overigens een toptent als je ooit iets hebt met een koffer of een luxe tas (moet wel een goede kwaliteit of merkartikel zijn). Hij heeft al eens deze zelfde koffer gerepareerd toen de Amerikaanse douane het slot had open gebroken en de Italiaanse tas van mijn moeder waar het slot van kapot was.

donderdag 16 mei 2013

Wonder

Nee maar! Dinsdag een telefoontje van de Coca Cola: we komen de koelkast morgen halen. En daadwerkelijk is het kreng eindelijk gisteren afgehaald. Een nieuwe hebben we van ze natuurlijk nooit gekregen en daar wordt verder ook niet over gesproken.Vandaag werden we toch weer lastig gevallen door een mevrouw van de Coca Cola besteldienst, en dat terwijl Pepijn vorige week duidelijk had gemaakt dat we niet meer gebeld wilden worden. Die van vandaag was een vasthoudend tiepje, het ligt in de lijn der verwachtingen dat ze ons de komende twintig jaar nog wel iedere week blijft bellen.

Dinsdag hebben we in Straubing bij de bank de papieren voor onze nieuwe hypotheek ondertekend. Het was schitterend weer, dus daarna hebben we heerlijk op een terrasje gezeten. We waren al een tijdje niet in Straubing geweest, we hebben nog even door de stad geslenterd. Bij de VVV hebben we een tas vol met boekjes en wandelroutes van Straubing meegekregen, die vinden onder de gasten altijd gretig aftrek en onze VVV hier in Lam heeft veel, maar niets over Straubing. Hier in de omgeving kunnen ze niet begrijpen dat onze gasten graag een dagje naar Straubing, Regensburg of Passau gaan, in hun ogen is dat gigantisch ver. Ze vergeten er even bij dat als gasten helemaal uit Hamburg, Antwerpen of Budapest zijn komen rijden die dat natuurlijk helemaal niet ver vinden.

Vandaag is het een rustig dagje, echt stilte voor de storm, zoals je dat wel vaker ziet voor een vakantie of feestdag. De weinige gasten zijn ook nergens te bekennen, om 21 uur kan het restaurant dicht en zitten wij voor de buis bij het songfestival. Wel was er een ongewone hoeveelheid email, daaraan kan je zien dat we richting hoogseizoen gaan. Iedere keer moet ik dit logje onderbreken om weer een boeking in te voeren of een aanvraag te beantwoorden. Pepijn heeft de heg gesnoeid, ik heb een hoop papierwerk weggewerkt. De komende weken worden zó druk. De drukte van Pinksteren loopt moeiteloos door in het lange Fronleichnam-weekend. Tussendoor ben ik 4 dagen weg naar Nederland, arme Pepijn!

vrijdag 10 mei 2013

2,5 ton kado

Na een paar fantastisch mooie zonnige dagen heeft het vandaag de hele dag onafgebroken geregend.  We zijn helemaal niet vol, wat heel erg ongewoon is voor Hemelvaart, een direct gevolg van een (deels onterecht) slechte weersvoorspelling voor het hele weekend. Gisteren was het hier namelijk prachtig weer, en zat het terras redelijk vol. Het blijft overigens een raar voorjaar, wat toch wel erg zijn weerslag heeft op de boekingen. Het feit dat ik op een vrijdagavond in het hemelvaartweekend om half 8 rustig een logje zit te typen doet vermoeden hoe druk het restaurant vanavond is. Zucht....

Pepijn is lid van een online ruilbeurs op Facebook, en vorige week stond er een berichtje in van iemand die de stenen van zijn oprit kwijt wilde. Gratis af te halen in de buurt van Cham. Ze wilden er niets voor hebben, Pepijn heeft dus een kratje bier meegebracht. Die mensen vroegen toen ook nog heel schattig of we het statiegeld nog terug wilden. Pepijn is meteen aan het rijden gegaan, het heeft hem 3 ritjes met de aanhanger gekost voordat hij alles hier had: 2,5 ton stenen. Het zijn van die grasstenen, waartussen het gras op je oprit verder groeit. Wij hadden een paar jaar geleden al een laden/lossen-opritje in de voortuin gemaakt, maar wegens gebrek aan tijd en geld nooit betegeld. In het natte voorjaar dit jaar waarin geen grasspriet wilde groeien was het er erg modderig. Nu ziet het er ineens een stuk strakker uit. En als je dan toch met een lege aanhanger richting Cham rijdt, waarom dan niet direkt naar de vuilstort die daar in de buurt is? We zijn dus nu ook 3 aanhangers met rotzooi kwijt wat al eeuwig in de opslagruimte lag, zoals oude matrassen en kapotte tuinstoelen.

Vandaag heeft Pepijn de mevrouw van de Coca Cola, die net als iedere vrijdag belde of we deze week iets wilde bestellen, zonder verdere uitleg of confrontatie droogjes gevraagd of ze ons van haar bellijstje kon halen. Ja, dat kon, maar wisten we dat wel zeker? Dan moesten we voortaan er zelf aan denken om te bellen met een bestelling! Ja mevrouw, als we iets bij u willen bestellen weten we u te vinden...We weten heel goed wie we niet meer gaan bellen. Woensdag hebben we samen met Christine de koelkast met z'n drieen naar de garage verplaatst. Dat ding wordt toch nooit opgehaald. 29 juni is het dorpsfeest van Frahels, en er is altijd gebrek aan koelcapaciteit. Dit jaar niet, wedden....

zaterdag 4 mei 2013

Nieuwe koelkast


Ja, we hebben een nieuwe koelkast. Hij is niet rood, zullen we er maar gelijk bij vertellen. We zijn er blij mee, bij de Metro was een superaanbieding die zuinig en heel stil is. De CocaCola koelkast ligt nog steeds heel zielig op het terras niet afgehaald te wezen. Onnodig te zeggen dat wij ook deze week, ondanks veelvuldig telefonisch contact van onze kant, niemand van dit fantastische wereldbedrijf mochten begroeten. We snappen nu waarom er zoveel van die koelkasten op Ebay staan, die zijn natuurlijk ook nooit opgehaald, en op een gegeven moment worden de ondernemers het zat.



Afgelopen week hebben we onze vakantie voor november geboekt. Ook dat kan bij ons natuurlijk nooit zonder hindernissen gaan. We hadden in februari of maart al een aanbieding voor een ledenreis gezien in de ADAC Motorwelt (wat in Nederland de ANWB-Kampioen is). Het ging om een rondreis door Zuidwest-Turkije, een deel van het land wat we nog niet hadden gezien, met lokale gidsen van de organisatie waar we vorige keer zo gigantisch tevreden over waren, en daarna 1 week all-inclusive uitrusten in een 5-sterrenhotel. Je kon kiezen tussen een hotel wat direkt naast een van de hotels van de vorige rondreis lag (niet boeiend dus), of eentje in Belek precies tusen Side en Antalya. Die wilden we dus, beter hotel, betere lokatie, de mogelijkheid om fijn met de lokale bus een uitstapje te maken naar 2 van de leukste plaatsen aan de Turkse Rivera. Toen we wilden boeken, kwam de website met de mededeling "hotel vol". Tsja, en dat andere hotel wilden we echt niet. We hebben dus maar even doorgezocht. Vorig jaar waren we met onze cruise een dag in Valetta en dat vonden we toen zo leuk dat Malta ons ook een goed idee leek. Super leuke aanbieding gezien, we wilden boeken en toen was het vliegtuig vol. Zucht! Deze week zocht ik dus verder op de site van verschillende aanbieders, en kwam toen ook op de website van de reisorganisatie van de Turkije-reis. Hé, twee plaatsjes vrij voor de reis die we graag wilden! Snel geboekt dus!

Verder was het een enerverende week. Ik was een paar dagen uitgeschakeld wegens migraine en natuurlijk hebben wij dinsdag 30 april trouw voor de buis gezeten. Na de inhuldiging zijn we een taartje gaan eten om deze speciale dag te vieren, en hebben we in het zonnetje een wandeling om de Große Arbersee gemaakt. Niet te geloven hoeveel sneeuw daar nog lag!



De dag van ons vorige logje zijn we - heel laat - toch nog bij Internations aangekomen. Na de borrel wilden een paar mensen nog iets gaan drinken bij de Ierse pub en we zijn gezellig meegegaan. Het werd uiteindelijk erg laat (vroeg?), maar het was een superavond en we zeiden tegen elkaar dat we langzaam leuke vrienden aan het maken zijn. We merken dat vele van de expats (en duitsers die bij internationale bedrijven werken) hetzelfde soort opleiding-, levenservaring- en denkniveau hebben. Dat klinkt elitair, maar zo bedoel ik het niet. Hier in de omgeving word je vaak niet begrepen en leg je minder makkelijk contacten, omdat mensen hele andere interesses hebben, of bijvoorbeeld nog nooit in het buitenland geweest zijn.


 Dan kwam er het goede nieuws van de bank dat vanwege de historisch lage rente en onze goede vooruitzichten onze hypotheken overgesloten gaan worden naar een lager tarief met een langere looptijd. Dat maakt op jaarbasis nogal wat uit.