ons hotel

woensdag 30 mei 2007

Jubileum

1 Jaar in Lam.
Vannacht om ongeveer 2 uur was het precies een jaar geleden dat we met onze auto vol spullen en 1 zielige eenzame (omdat Jane onderweg was ontsnapt) kat hier in Lam aankwamen.

Het is een jaar geleden dat we bij de bank de overdracht van het (toen nog) pension rond maakten.
Dat de vorige eigenaars vertrokken, "vergetend" hun nieuwe adres of telefoonnummer achter te laten.
Dat de verhuiswagen met 90% van onze spullen hier aankwam omdat de rest niet meer paste.

Ondertussen is er veel gebeurd, hebben we ondanks een hoop zelfwerkzaamheid angstwekkend veel geld uitgegeven, hebben we momenten gekend van grote zorgen, maar de gasten zijn tevreden, komen terug, de kick is groot, ons vertrouwen in de toekomst ook! Saai is het zeker niet geweest.

We missen Nederland niet of nauwelijks, misschien omdat we geen van beiden ons hele leven op dezelfde plaats hebben gewoond voelen we ons wel verbonden maar niet gebonden. Heimwee heeft bij ons niet toegeslagen en dat zal nu wel niet meer gebeuren. Vreemd is wel dat ik dit nu schrijf terwijl Natascha vanwege familieomstandigheden in Nederland is, dat demonstreert hoe moeilijk, zeg maar onmogelijk, het is om samen weg te komen van een bedrijf zoals dit als je dat niet van tevoren gepland hebt.

Lokale vrienden hebben we nog nauwelijks, tijdgebrek speelt daar een grote rol in. Nederlandse vrienden moeten meer moeite doen om ons te zien, maar dóen die moeite gelukkig ook.
We zijn nog steeds blij met onze beslissing om naar Lam te komen.

zondag 27 mei 2007

Gympies

Vandaag heb ik mijn gympies maar aangedaan, want ik kan niet meer lopen, zulke zere voeten heb ik! Gisteren hebben we echt een topdag gedraaid, heel veel incheckers die verspreid over de hele dag kwamen (van 10.00 tot 22.00), allemaal de hele dag drankjes wilden (het was 33 graden en vies vochtig warm) en die ook wilden eten. Op een aankomstdag is het rot plannen met het halfpensionmenu, je weet nooit hoe laat mensen aankomen, en of ze willen eten. Een paar wilden bij het inchecken nog even over het avondeten nadenken, en stonden ineens op het terras met de mededeling "doet u ons dat menu toch maar". We hebben de hele dag gelopen en 03.30 uur lag ik pas in bed.
Vandaag is het wel warm, maar het lijkt wat meer te waaien en het heeft net heel even geregend. Morgen gaat het gelukkig voor ons afkoelen, zo hard werken met die warmte is erg zwaar. We krijgen straks weer een inchecker (de Zwitsers zijn vandaag naar huis), dus Pepijn heeft net heel snel een kamer schoongemaakt. Die heeft vannacht ook te weinig geslapen, dus die gaat nu heel even liggen. Er staat voor mij nog een berg afwas van het ontbijt, ik moet alle tafels nog dekken en alle voorbereidingen voor het avondeten doen en ik heb zelf nog niet gegeten. Maar…. de kamers zijn allemaal schoon en de gasten zijn allemaal tevreden en daar gaat het om….

vrijdag 25 mei 2007

Waar is mijn geweer?

Ik wil iemand dood maken. Na dagen lang modderen, hebben wij gisteren om 21:00 de monteurs van het dak afgetrokken met de mededeling "wij willen dat jullie er nu mee stoppen". Vervolgens hebben we vandaag de hele dag al verhitte discussies met het bedrijf en de fabrikant van de satellietspullen. 

Uiteindelijk heb ik op internet zelf gevonden dat de schotel gewoon te klein is. Ik heb gebeld met een satellietbedrijf in München dat inderdaad bevestigde dat je met de geleverde schotel nog niet eens konijntjes in het bos verderop kon zien, laat staan de BBC. Nog wilde niemand mij geloven (ik ben een buitenlandse vrouw die er ook nog heel jong uitziet), pas toen ik ze het nummer van deze firma gegeven had en ze die gebeld hadden, werd de toon ineens héél anders. Er wordt nu een grotere schotel aangerukt, en dan gaan we het over een dag of 10 nogmaals bekijken.

Eén ding is zeker, voor een deel van de gemaakte arbeidsuren betalen we niet. Stelletje prutsers! Gelukkig hebben we wel Astra 1, dus er kan naar Duitse programma’s gekeken worden, naar BVN (nederlands kanaal met het beste van de nederlandse publieke omroep en vlaamse TV: Nova, nieuws enzo), een aantal franse en spaanse programma’s en naar CNN. Pepijn is nu naar Straubing, naar de Mediamarkt, want ze waren ook de aansluitkabels vergeten (grrr!), dus Pepijn heeft net de hele voorraad Scart- en Lankabels daar opgekocht.

Verder is het hier heel erg puinruimen. Het is een race tegen de klok voordat de gasten inchecken. Gelukkig was ik net zo ongeveer boven klaar toen de eerste gasten aankwamen. Altijd een goed teken als gasten je zien stofzuigen, dat is psychologisch, dan wordt het eerder als schoon ervaren (ze zouden de benedenverdieping eens moeten zien). Het zit weer eens vol, dit keer met maar liefst 7 verschillende nationaliteiten onder 1 dak. Gezellig hoor! Het grappige is, iedereen heeft ook op een andere manier geboekt, terwijl met Hemelvaart er grotendeels nederlanders waren die via 1 site geboekt hadden.

donderdag 24 mei 2007

Zurich ???

Na heel veel surfen is het ticket naar Amsterdam geboekt. Dat was nog moeilijker dan verwacht. Pinkstermaandag gaan er natuurlijk een hoop mensen onderweg naar huis na een korte vakantie. Gevolg: nauwelijks tickets beschikbaar en alleen voor een waanzinnige prijs op een niet-ideaal tijdstip. 

Túúrlijk konden we om 3 ‘s nachts hier wegrijden om naar Nürnberg te rijden voor de vlucht van 07:15 uur, en dan hadden onze gasten tot 10 uur op Pepijn moeten wachten met ontbijten.
Túúrlijk had ik vele honderden euro’s kunnen betalen, maar voor dat geld boek ik toch liever een ticket naar een echt leuke verre bestemming.
Bijkomend probleem is dat München-Amsterdam een echte zakenvlucht is, en de airlines een heleboel vluchten geschrapt hebben met Pinksteren wegens gebrek aan zakelijke belangstelling (is altijd met feestdagen).
Als ik het niet erg vond in Zurich over te stappen, kon het wél op de gewenste tijd voor een zéér schappelijk bedrag. Dus: ik ga vanaf München via Zurich naar Amsterdam met Swiss Airlines. Terug wel rechtstreeks met Lufthansa. In Zurich heb ik  2 1/2 uur om even rond te snuffelen en lekker een hapje te eten (tussen 18:00 en 20:30, mooie eettijd toch?). Ik heb toch een tick met vliegtuigen en airports, en Zurich ken ik niet, dus dat is ook geen straf.

Er wordt hier weer met man en macht geklust aan de telefoon en satelliet. Een aantal problemen lijken in ieder geval verminderd, maar we juichen nog maar niet te hard….

dinsdag 22 mei 2007

Satelliettvwandcontactdoosstoring

Het is kwart voor tien en de monteurs zijn net naar huis. Arrrrggghhh! We hebben werkend internet, maar dat is het zo ongeveer.
De nieuwe telefooncentrale doet het niet, en is dus weer gedemonteerd mee naar het installatiebedrijf. De telefoon hangt nu provisorisch aan een paar draadjes, maar we kunnen nu geen faxen meer ontvangen. Ook ligt onze huiscentrale eruit,waardoor we de telefoon niet kunnen doorschakelen naar de mobiel.
De satelliet-tv doet het alleen als je de wandcontactdoosjes weer van de muur schroeft en de draadjes zo tegen elkaar houdt. De schotels zijn nog steeds niet goed uitgericht, waardoor we 450 kanalen ontvangen, maar weinig bruikbare…(veel Russisch en Koreaans, weinig Engels enzo).
Morgen gaat het installatiebedrijf eens bellen met de producent van de telefooncentrale en de satelliet-wandcontactdoosjes voor een oplossing, en dan zou het donderdag weer goed moeten komen. We denken overigens niet dat de fout geheel bij de monteurs ligt. Frustrerend is het wel. 
Ipv pasta voor twee hebben we maar een grote pan gemaakt voor iedereen, op een lege maag is het slecht klussen.

De boekingen voor Pinksteren blijven binnenstromen, we gaan waarschijnlijk helemaal vol komen! Dat betekent morgen wel serieus puin ruimen in bijna alle kamers…..

Hotel op stelten

Als er nu nog 1 ding anders gaat dan gepland, dan ga ik denk ik gillen…
Het aansluiten van de kabels gaat niet echt van een leien dakje. Aan ons ligt het gelukkig niet, maar het brengt een hoop ergernis met zich mee:

  1. Een aantal oudere hotel-TV’s blijkt niet over een scart-aansluiting te beschikken, dus nu moeten er 6 nieuwe TV’s komen.
  2. De radio in de bar doet het niet meer omdat de radioantenne op het dak analoog is en niet met de nieuwe satellietinstallatie samenwerkt. Daar hebben we weer een aparte antenne voor nodig.
  3. De dect-telefoons zijn zonder clipje geleverd, zodat ik waarschijnlijk weer 10 keer op een dag de telefoon laat vallen. Clipje moet nabesteld worden.
  4. De jongens hebben gisteren tot ‘s avonds laat met hun laptop op het dak gezeten om de schotels in te regelen, we ontvangen heel veel, maar nog steeds geen programma’s die iemand zou willen zien: wat moet ik met Radio Montenegro, de Cypriotische omroep en TV Latvia? BBC, CNN, Duitse kanalen en NOS wil ik zien!
  5. De wandcontactdoosjes kunnen niet op de gewenste plaats gemonteerd worden omdat ze groter zijn dan voorzien. Gevolg: toch ontsierende snoeren op de muur waar we dan met kabelgootjes/afdekplaatjes later iets moeten vogelen. In sommige gevallen zit er zelfs een kapstok in de weg.

Plotseling roken we ook nog een sterke diesellucht. Dat bleek stookolie te zijn, de verwarmingsketel heeft de geest gegeven. Gelukkig geen olielekkage of zo, maar irritant is het wel. De monteur is met vakantie, dus er moet iemand anders komen, maar die is in Landshut aan het werk (paar uurtjes rijden). Met deze temperaturen hebben we geen verwarming nodig, maar zonder warm water zijn we niet blij. Het is dus afwachten hoe laat de monteur komt.

Pepijn kwam ineens met de mededeling dat de auto vanmiddag naar de dealer moest voor een grote beurt, dat was ik in alle paniek al glad vergeten. Het plan was dat ik daar dan een leenauto zou meekrijgen en dan kon ik onderweg even boodschappen doen, die moesten dan overgeladen worden bij de garage in onze eigen wagen, en dan kon ik met alles weer naar huis.

Ik zal al in de auto toen ik op mijn mobiel keek: een SMS-je. Shit, een sterfgeval in de familie. Rechtsomkeert weer naar huis, ondertussen Pepijn bellend dat hij de garage moest bellen dat ik later zou komen. Hollend naar binnen, gevolgd door een kabelmonteur die iets wilde vragen. We kregen bij de garage een antwoordapparaat dat de garage onbereikbaar was vanwege lunchpauze. Bijtijds we die te pakken kregen, had ik daar al een kwartier moeten zijn. We hebben maar helemaal afgezegd. Ondertussen ging de telefoon: een telefonische verkoper die zeer hardnekkig was en niet van ophouden wilde weten.

Bijtijds ik mijn ouders te pakken had, was ik zo van streek dat ik redelijk agressief reageerde op mijn ouders die zelf aan het einde van hun latijn waren. Sorry! Ik zat ondertussen op het internet een vlucht naar Amsterdam te regelen, en de boekbaarheid van ons hotel te sluiten op verschillende boekingssites (als ik er niet ben, kan Pepijn een vol hotel niet alleen aan), toen twee monteurs over en langs mij heen wilden kruipen bij de receptie met kabels en telefoontoestellen. Grrr!

Mijn ouders hebben besloten dat de begrafenis van het familielid pas na het Pinksterweekend plaats zal vinden, omdat het voor mij anders onmogelijk zal zijn om erbij te zijn (pinksteren zijn we bijna vol!). Waarschijnlijk vlieg ik Pinkstermaandag ‘s middags of ‘s avonds naar Nederland, morgen weet ik meer. Ik blijf volgende week een paar dagen in Nederland om wat qualitytime met mijn familie door te brengen. Pepijn blijft alleen achter, die gaat volgende week flink de klos zijn. We nemen nu in ieder geval geen nieuwe boekingen aan voor na Pinksteren. We hebben al geregeld dat de gasten bij onze collega verderop in de straat mogen eten, zodat Pepijn dat er in ieder geval niet bij heeft.

Inmiddels is de ergste paniek voorbij, krijg net een seintje van de monteur dat het internet en de telefoon er een uurtje uitliggen, dus of ik even wil opschieten met mijn logje…..

zondag 20 mei 2007

31 graden


De rust is weer grotendeels teruggekeerd. We hebben nog 1 familie die graag een nachtje wilde verlengen, en natuurlijk onze Zwitserse gasten die nog een week blijven. We waren uiteindelijk niet helemaal vol, maar het was een gezellige boel. Iedere avond meerdere eters, en door het prachtige weer bleef iedereen lang nagenieten met een drankje op ons terras. Gisteren lag ik om kwart over 2 pas in bed, zoveel afwas stond er!
Vandaag is iedereen tevreden uitgecheckt, we hebben van een aantal mensen echt heel veel fooi gekregen, en alle enquete-formulieren zijn super positief ingevuld. Na het Frühschoppen zijn we gelijk begonnen met de kabels, we moesten nog een kabeltje hier en daar trekken, waar we de hele week geen tijd voor gehad hebben. Geen idee hoe laat de werklui morgen op de stoep staan, werklui kennende is dat vroeg…. Ik heb medelijden met ze, het wordt morgen 31 graden!

donderdag 17 mei 2007

Invasie


Vandaag verwachten we een "invasie van gele nummerborden", zoals de bankdirekteur het eens uitdrukte. Die ene Zwitserse auto en die ene Belgische auto zullen er wat verloren tussen staan…. Wij vinden nederlandse gasten altijd wel makkelijk, die uiten zich verbaal wat beter dan andere nationaliteiten. Dat is niet altijd even leuk, maar als er iets is, dan zeggen ze dat tenminste (en kun je er wat aan doen). Je kunt honderd keer aan een Duitser vragen of alles naar wens is, en hij zegt 100 keer ja, en dan blijkt later dat er toch iets was. Heel frustrerend!

Iedereen komt voor het Hemelvaartsweekend en zondag checkt bijna iedereen weer uit. De gasten hebben geluk, vandaag wordt er nog een klein spatje regen verwacht, maar vanaf morgen wordt het een week lang 25 graden. Voor ons wordt het even een paar dagen een sprintje trekken, dan een paar dagen rust waarin de kabelboer alles komt aansluiten (joehoe, eindelijk TV!), en dan vult alles zich alweer voor Pinksteren. Dan hebben we overigens een wat meer gemixt gastenaanbod qua nationaliteiten.

Na de Pinksteren hebben we een paar daagjes rust, en dan hebben we alweer volle bak met Corpus Christi. Dat heet hier Fronleichlam (dit jaar 7 juni), en is hier een officiele katholieke feestdag). Al met al hebben we niets te klagen over hoe het loopt!

Gisteren ben ik voor de laatste keer naar de cursus in Cham geweest, ik heb een hele leuke wervende tekst geschreven voor de wandelbrochure, al zeg ik het zelf. Helaas duurt het nog wel een paar maanden voordat de eigenlijke brochure uitkomt. Voor die tijd gaan we nog wel 5 keer met de hele groep wandelen, en de routes en de foto’s die daar uit komen, gaan ook in het boekje.

zaterdag 12 mei 2007

8,5


Gisteren is bij de hotelboekingssite waar ik het al eens eerder over heb gehad weer een beoordeling van een gast binnengekomen, en weer kregen we een 8,5 ! Deze website publiceert deze resultaten pas als er een bepaald aantal beoordelingen is, zodat potentiele boekers wel een redelijk gemiddelde te zien krijgen (1 beoordeling zegt natuurlijk eigenlijk niet zoveel). We hebben nu dat minimum-aantal bereikt, en we staan sinds gisteren met (heel toevallig) ook een 8,5 gemiddeld op deze site. Stoer he? We hebben geen idee of het gaat uitmaken voor het aantal boekingen, maar leuk is het wel.

Na de cursus zijn we gaan eten bij onze favoriete Griek in Cham. De eigenaar en zijn vrouw zijn ongeveer onze leeftijd, en we worden altijd ontvangen alsof we oude vrienden zijn. Het nadeel van de hoteltelefoon doorschakelen naar de mobiel, is dat je gebeld wordt in een restaurant als je net zit te eten. In dit geval was het niet erg, een boeking uit Zwitserland voor 2 weken! Het eten van Pepijn was wel helemaal koud, jammer, want het is altijd zo lekker. In tegenstelling tot in Nederland, is het hier in Beieren absoluut ‘not done’ om in een restaurant luidkeels te gaan zitten bellen. Hier trek je een sprintje naar buiten, en gaat desnoods in storm en regen buiten staan bellen. Ik zat dus alleen te eten. De eigenaar begreep het helemaal, bij hen moet de mobiel ook mee als ze een dagje weg willen, dat is nou eenmaal zo als je een eigen bedrijf hebt en geen boeking wil missen.

Vandaag gaan we zwaar huishoudelijk doen: kamers schoonmaken en gras maaien. Vanavond kunnen we hopelijk samen naar de dansavond, vanaf morgen checken er weer meerdere nieuwe gasten in. Het kabels leggen nadert zijn einde, maar er komen steeds andere activiteiten tussendoor gefietst, dus dat moeten we maandag of dinsdag afmaken als de gasten buiten de deur zijn.

donderdag 10 mei 2007

Noshow


Gisteravond heeft Pepijn tot half 1 zitten wachten op gasten die niet verschenen, en is toen maar naar bed gekomen. Gelukkig hadden we een creditcardnummer en konden we op die manier het geld binnenhalen van de boeking. Je blijft altijd met een vraagteken zitten waarom iemand dan niet komt.
Toen we vanavond thuiskwamen van de dansles, vonden we op de site van Eurovision de live uitzending van de halve finale van het Songfestival (we hebben nog steeds geen tv, dat duurt nog anderhalve week). Dat was net afgelopen om half twaalf, toen de telefoon ging. "Ja hallo, ik ben een beetje laat, maar ik kom echt nog". "Wie ben u dan??". Tja, dat bleek dus de Roemeense zakenman van gisteren die oprecht verbaasd was dat zijn secretaresse voor de verkeerde dag gereserveerd had. Dat verhaal kunnen we natuurlijk niet checken, en we hebben gisteren de hele avond wel voor Piet Snot zitten wachten, dus we hebben die meneer wel duidelijk gemaakt dat hij van harte welkom was, maar dat hij wel opnieuw diende te betalen. Daar zitten we dus nu op te wachten, we hebben besloten dat we samen maar even opblijven.
*** update****
Uiteindelijk kwamen onze gasten om half 2 inchecken, het was toch iets verder dan ze gedacht hadden… Tsja, dat gebeurt hier heel de tijd, mensen verkijken zich op de rit van een uur vanaf de snelweg in het stikkedonker. Ze waren helemaal gaar, we denken dat ze in 1 dag vanuit Boekarest gereden zijn. Om half acht moest er al weer ontbeten worden, iets waar ze zelf ook niet blij mee waren. Pepijn heeft zich opgeofferd, die is nu nog even een paar uurtjes terug in bed gekropen. We moeten zo naar Cham voor ons wandelbrochure-project. We hebben al besloten daarna een eenvoudig hapje in Cham te eten, en dan vroeg naar bed!

woensdag 9 mei 2007

Kogelvrije raamambtenaar

Gisteren zijn we naar München geweest om Pepijn’s paspoort te verlengen. Het consulaat bleek gevestigd te zijn in een enorm drukke straat midden in het centrum. Parkeren was onmogelijk, als je langzamer ging rijden werd je al van de weg getoeterd. Uiteindelijk heb ik Pepijn maar laten uitstappen en ben ik rondjes gaan rijden om de auto ergens kwijt te raken. Bijtijds ik een plekje had gevonden, stond Pepijn al weer buiten. 
Er moesten eerst foto’s gemaakt worden die aan de Nederlandse standaard voldoen. Duitse pasfoto’s worden in meer dan 95% van de gevallen afgekeurd. Er was ons verteld dat er in de buurt van het consulaat wel passende foto’s gemaakt werden, dus we hadden onszelf die ergernis al bespaard. "In de buurt" bleek trouwens nog wel een eindje met de metro te zijn.
Grote stress dus, om nog voor de sluitingstijd van het consulaat terug te zijn. Uit de impliciete reactie van Pepijn had ik al begrepen dat ze redelijk onvriendelijk waren, uitleggen waar hij heen moest voor de foto’s was al erg veel moeite. Tien minuten voor sluitingstijd stonden we bekaf weer bij het consulaat.
Dit keer ging ik mee naar binnen, en ik moet zeggen, de Hollandse gezelligheid straalde er nou niet bepaald af. De ambtenaar was van het type "ik heb nergens zin in" en "wat kom je doen", een raamambtenaar dus, achter kogelvrij glas met intercom zelfs nog. Toen wij zeiden dat wij niet in München woonden en dat het voor ons 2,5 tot 3 uur enkele reis was, waren we al helemaal afgeschreven. Pas toen bleek dat we een eigen bedrijf hadden, werd de sfeer weer iets beter, toen waren we ineens wel interessant.
Ik kan me ook wel voorstellen dat je bij buitenlandse zaken gaat werken vanwege de flitsende mogelijkheden in het buitenland, en waar kom je terecht? Je mag de hele dag paspoortjes uitschrijven in München op 5 hoog achter. Toch niet zo’n droomcarriere….

maandag 7 mei 2007

Spookrijder

Als je hier in Beieren de snelweg op wilt, kun je maar beter zorgen dat je de radio in de auto aan hebt staan. Regelmatig wordt er namelijk een plaat onderbroken met een melding over een spookrijder. En aangezien er op de Autobahnen niet alleen keihard wordt gereden, maar matrixborden ook onbekend zijn, is de radio vaak het enige medium om andere weggebruikers op tijd te waarschuwen. Vandaag hoorde ik in 1 ochtend 3 meldingen voorbij komen. Het is hier al niet eens meer wat bijzonders, de derde werd door de presentator aangekondigd met: "Ja hoor, we hebben er weer eentje".

Meestal loopt het goed af, maar helaas donderdagavond niet voor een gezin uit Passau wat nietsvermoedend onderweg naar München was. Een 84-jarige professor uit München, die een tentoonstelling in Passau zou openen, was aan het spookrijden geslagen op de A92 tussen München en Deggendorf. Plaat na plaat werd er op de Bayern3 gewaarschuwd dat de spookrijder er nog steeds was. En toen werd de volgende plaat plotseling onderbroken door een heftig geemotioneerde presentator: "dames en heren, het is gebeurd, de A92 is bij Landau an der Isar geheel afgesloten na een ernstig ongeluk met de eerder genoemde spookrijder". Score na 23 km (!) spookrijden: 4 doden (de spookrijder en de 3 mensen in de auto die er frontaal op geknald was), en 2 zwaargewonden (2 andere bestuurders die de crash niet konden ontwijken).
Meerdere auto’s in de buurt raakten beschadigd door rondvliegende auto-onderdelen en de snelweg was door de ravage 6 uur afgesloten. Van alle vier de auto’s was niets meer over, de getraumatiseerde hulpverleners hadden naderhand slachtofferhulp nodig.

Wij hebben geen idee waarom het spookrijden hier zo vaak voorkomt, vorige jaar in Beieren ruim 400 keer, en dit jaar wordt volgens de politie een record. Feit is wel dat hier meer lange afstanden worden gereden en dat mensen makkelijker met een biertje achter de kiezen achter het stuur kruipen. Ieder weekend overlijden hier meer mensen op de weg dan in de rest van Duitsland. Dit weekend naast deze 4 nog 8 mensen. Eén ding is wel zeker: al is de plaat die ze draaien nog zo slecht; laat die radio toch maar aanstaan….

zondag 6 mei 2007

Brak


Onze puberende buurjongens hadden gisteravond een feestje. Wij wisten hier van tevoren niet van, en werden dus plotseling geconfronteerd met een hoop lawaai en rondhangende tieners rondom het hotel. Gelukkig sliepen onze gasten helemaal aan de andere kant, dus ik denk niet dat zij er last van hebben gehad. Wij in ieder geval des te meer… Na enkele heldhaftige slaappogingen was om 03.30 uur voor Pepijn echt de maat vol, en heeft hij de buurvrouw opgebeld dat wij er nu genoeg van hadden. Gelukkig werd de muziek meteen een stuk zachter gezet, verdwenen de feestgangers naar binnen en konden wij eindelijk normaal slapen. Om 07.15 ging de wekker al weer om ontbijt te maken, arme Pepijn. Ook al kon ik blijven liggen, de gebroken nacht heb ik ook nooit meer goed gemaakt. Vandaag liepen we dus de hele dag alletwee als zombies in de rondte. We hebben maar vroeg een pizza in de oven geschoven en gaan zometeen vroeg naar bed. Gelukkig hebben we geen gasten vanavond.

We hebben vanmidddag nog wel bescheiden aan de bieb geklust, die is nu echt bijna af. We moeten nog 1 kastje uit de werkplaats naar boven tillen, daar willen we alle spelletjes in doen, maar die krachttoer stellen we om begrijpelijke redenen maar tot morgen uit. Ook moeten we nog een poster of zo ophangen aan 1 muur, maar ook dat doen we morgen. Nu we de extra kasten geinstalleerd hebben die we pas geleden bij Ikea hebben bijgekocht, houden we wel wat plankruimte over. Mijn vader wil ons ongeveer 25 jaargangen National Geographic komen brengen die bij mijn ouders op de zolder liggen te verstoffen, dus dat kan er dan mooi bij. National Geographic heeft altijd van die mooie foto’s, tijdloos, voor alle leeftijden en ook leuk als je geen engels leest.  Vanmiddag een fijn middagje nostalgie gehad met mijn kinderboeken en mijn oude spelletjes, wat een feest van herkenning! Van de meeste boeken weet ik nog precies waar ze over gingen, al zaten er boeken bij die mij helemaal niets zeiden. Hoe jonger ik was, hoe meer indruk die boeken gemaakt hebben: Pinkeltje, Flipje uit Tiel, de prentenboeken van Richard Scarry. Juist de boeken voor wat oudere kinderen zeggen mij helemaal niets. Ik dacht zelf dat ik veel meer engelse kinderboeken had, maar het grootste deel bleek toch nederlands te zijn. Toch niet zo tweetalig als ik zelf dacht….

Morgen komt de wasserij het beddengoed voor de eerste keer halen. Pepijn heeft net staan tellen: 43 overtrekken en 78 slopen die we zelf niet hoeven te wassen en strijken! Er waren 2 opties: een rolcontainer van de wasserij of grote bakken van jezelf. We hebben nu zelf een paar grote bakken aangeschaft bij een bouwmarkt van een voorgeschreven maat en type, want een rolcontainer werkt niet. Niet alleen zijn die dingen veel te groot voor onze hoeveelheden was, ook zitten we met de trap in het gebouw en op de parkeerplaats. Ze zeggen altijd dat je het als bedrijf goed doet als je personeel nodig hebt of bepaalde diensten moet gaan uitbesteden. Daarom zijn we ook een beetje trots dat we het niet meer aankunnen (klinkt gek he?). Nu hebben we een paar daagjes rust, woensdag komen er Roemeense zakenmensen en vanaf volgende week loopt het al lekker voor Hemelvaart, en eigenlijk bijna moeiteloos door voor Pinksteren. Tussendoor zijn we wel een paar daagjes dicht ivm de aansluiting van de kabels. Tegen die tijd hebben we wel weer zo’n soort hoeveelheid wasgoed.

donderdag 3 mei 2007

Hertproef


In Zweden heb je de elandproef, in het Beierse Woud de hertproef. Volgens ons in ieder geval. Op de terugweg van de dansschool moesten we keihard in de remmen voor een hert wat op z’n dooie akkertje de weg over kuierde. Pas door het gepiep van de banden kwam het hert in beweging. Goede test om te zien hoe het met je ABS gaat…. Fiat en hert maken het goed.
Deze week was het nog steeds gezellig druk met gasten. Nu is het wat rustiger, 2 Nederlanders en vanaf morgen weer 1 Italiaan. Dan een paar daagjes rust voordat het weer druk wordt in de week van Hemelvaart. De boekingen lopen heel erg goed, en sinds deze week zijn we steeds zekerder dat we het gaan redden. Niet dat we rustig achterover leunen, we bedenken steeds weer nieuwe acties, en schrijven nog steeds nieuwe sites en reisorganisaties aan over samenwerking.
Gisteren moest ik wel weer alleen naar de cursus, maar er komt een extra cursusdag en hopelijk kan Pepijn dan wel mee. De andere deelnemers van de cursus zitten voortdurend te vissen hoe wij aan al die gasten komen, zoals iedereen begrijpt doen we daar uitermate vaag over….