WAT moeten we aan?

Gisteren werden we tijdens de Wirtestammtisch door de jongere hoteliers overgehaald om 11 februari ook gezellig mee te gaan naar het jaarlijkse hoteliersbal van de BHG-leden uit Landkreis Cham. Daar zijn wij tenslotte ook lid van (zeg maar soort Koninklijke Horeca Nederland). Toen ik vroeg wat de dresscode was, werd er al een beetje besmuikt gelachen. Euh…. Trachten… Voor de leek: op z’n Beiers, met Dirndl en Lederhosen (Heidi en Rudi op de Alpenwei dus). Ik denk dat de andere hoteliers zich het plezier niet wilden laten ontgaan ons in zo’n uitdossing te zien!  

Toen wij vroegen of er ook gejodeld en dijen gekletst werd, was de pret natuurlijk compleet.We hebben het wel even bij de BHG gecheckt vandaag, niet dat iemand ons een geweldige loer wilde draaien. We hebben nog even bedenktijd gevraagd, tenslotte moeten we er weer een hele outfit voor gaan aanschaffen. De Trachten-winkel bij ons in het dorp doet aan opheffingsuitverkoop, misschien dat we daar wat leuks kunnen vinden.

Puinzooi

We zijn erdoorheen. Door de muur tussen kamers 6 en 7 dus. Wat een opfrisbeurt met mooi laminaat en wat nieuwe stopcontacten enzo moest worden, is ineens een wat ingrijpendere klus geworden:

Van een iets grotere afstand zie je wat een puinbak het is geworden en hoe veel stof er nog in de lucht hangt:

Maar het gaat heel leuk worden voor families, en we denken er zelfs ook al aan hetzelfde met 2 kamers ernaast te doen, dan hebben we een 1-en 2-persoonskamer gekoppeld maar ook 2 tweepersoons. Verschillende combinaties mogelijk dus.

We zien weer een ster...

….alleen zit die helaas in de voorruit….. Onderweg naar de bouwmarkt is er op de provinciale weg steenslag tegen onze voorruit gespetterd door een tegemoetkomende auto, met als gevolg een fijne grote put mét barstjes. We zijn in Straubing meteen langsgegaan bij een glasreparatiebedrijf, maar die zeiden heel eerlijk dat er met kunsthars geen redden meer aan is. We kunnen er nog wel mee rond blijven rijden, zo acuut is het probleem niet, maar de auto komt in mei niet door de APK-keuring zonder nieuwe voorruit. Lekker balen dus! Ze verkopen zelf geen ruiten, dus ze hadden er meer belang bij gehad om wat met hars te proberen en wat geld te cashen. Het zal dus wel waar zijn. Morgen bellen we maar even met de verzekering of een nieuwe voorruit ook onder de dekking valt. Vandaag waren we te laat thuis met onze deuren om nog te kunnen bellen.

Wilde plannen

We zitten net te brainstormen over de nieuwe inrichting van kamer 6 en 7. Kamer 6 is een eenpersoonskamer waar in tijden van grote drukte een extra bed past, maar die we eigenlijk bijna altijd als eenpersoons verhuren. Er is echter weinig vraag naar eenpersoonskamers.

We waren al aan het hakken in de muren om de kabels en stopcontacten te verleggen die echt heel rot liepen in die kamer, en waren al tot de conclusie gekomen dat het geen dragende muur is. Deze week heb ik weer eens een bijzonder lucratieve boeking moeten afwijzen omdat we geen kamers met tussendeur hebben, en de familiekamer in die periode al bezet was. Als we toch met de boorhamer bezig zijn, waarom maken we dan niet meteen een deuropening? We gaan dus nu even de deur uit naar de bouwmarkt om een deurpost te kopen (en een extra dikke deur of twee tegen elkaar ivm geluidsinsolatie).

Stel dat het een groot succes wordt, dan willen we misschien in de toekomst hetzelfde gaan doen bij kamer 4 en 5 (zelfde situatie).

De boekingen voor volgend weekend jongen trouwens sterk.

Allemaal komen skien!

Lieve help, wat sneeuwt het hier! Vanmorgen was de wereld wit, en het houdt maar niet op. We wachten op een moment dat het even wat minder wordt zodat we sneeuw kunnen ruimen en misschien een paar foto’s kunnen maken. Het rare is dat op veel internetsites en radiostations nog steeds geen melding wordt gemaakt van al die sneeuw op onze hoogte. Waarschijnlijk is de gemeente hier ook verrast, normaal gesproken komt de veegploeg altijd meteen in aktie. Zoals onze buurman al opmerkte: "die slapen hun roes van de carnavalsfeesten nog uit". Carnaval mag dan eigenlijk pas volgend weekend zijn, dit weekend waren er overal al feesten….

Goed nieuws!

Het was een saaie week, je zou er bijna een winterdepressie van krijgen! Wel was er mondjesmaat iedere keer wat goed nieuws.

Na een jaar heeft Bookings besloten de ene slechte recensie over ons hotel stilzwijgend van hun site te halen. We staan nu weer op een mooie 8,5 gemiddeld. Het feit dat we nieuwe foto’s hebben gestuurd van onze gerenoveerde kamers en restaurant heeft waarschijnlijk wel geholpen, eerder wilden ze er niet aan.

Donderdag kwam onze contactpersoon van de bank langs, en deelde ons zomaar mee dat de bank had besloten het rentepercentage op een deel van onze banklening fors te verlagen. We zaten er wat beduusd bij te kijken, geloof ik. Hij vroeg in ieder geval heel voorzichtig of we het er niet mee eens waren of zo…..

Daarnaast heeft Pepijn de hele week de prijzen van stookolie op internet in de gaten gehouden (de olietank werd wat leeg), en heeft precies toegeslagen toen de prijzen het laagste punt hadden bereikt. Een uur later waren de prijzen gestegen….

Deze week heeft het al voorzichtig gesneeuwd en de verwachtingen voor zondag zijn helemaal top. Onze gasten hebben gisteren al heel goed kunnen langlaufen, dus die zijn dik tevreden.

Ook lijken sinds donderdag de boekingen weer harder te lopen.

Woensdag zat ik plotseling met de poesjes bij de dierenarts. Ze bleken last te hebben van bandwormen, een hardnekkig soort wormen waar je met normale middelen toch niet zo goed van afkomt. Omdat die van ons zo lekker buiten rondstruinen, krijgen ze snel dat soort dingen. Waarschijnlijk een slechte muis gegeten…. Na een prikje zijn ze nu weer een stuk levendiger. Ook lijken ze veel minder honger te hebben. Die hebben waarschijnlijk ineens een aantal monden minder te voeden, haha…..

Eindelijk verse sneeuw!

Na dagen hopen, is er dan vanmorgen verse sneeuw gevallen. Het was wel nodig, de wereld begon er toch iets te groen uit te zien. Het echtpaar is een dagje later toch gekomen, en zal ook de rekening betalen van de geannuleerde nacht. Onze zakenreiziger is vanmorgen uitgecheckt, al vroeg hij er wel bij of er vanavond nog een kamer voor hem was als hij terug moest komen. Vanavond hebben we weer een andere zakenreiziger. Het houdt ons vagelijk bezig, maar natuurlijk niet meer dan dat. De poetsdames weten al dat ze de komende weken helemaal geen werk hoeven te verwachten. Als die paar kamers gedaan zijn, is het werk voor ze op. Als het volgende winter weer zo doods is, moet 1 van ons zelf maar gaan werken tegen de verveling. Zelfs de poesjes slaan elkaar de kop, die verzinnen wegens gebrek aan actie maar hun eigen actie…

In de te renoveren kamers is nu alles gestript. In kamer 6 waren de stopcontacten op een achterlijke manier aangelegd en er liep ook een grote dikke kabel over de muur, dus Pepijn heeft met de boorhamer sleuven gefreest in de muur en die heeft hij nu weer dicht gestopt. Wel nog even afwerken, net als de gaten van de lambrisering. Het klussen gaat eigenlijk zeer voorspoedig, maar het duurt nog wel tot eind volgende week voordat beide kamers af zijn.

Op initiatief van de organisatie die zich met de wandelbrochure bezig houdt, is er nu een gratis cursus ontwikkeld voor hoteliers om een eigen hotelsite te bouwen. We hebben natuurlijk een zelf-geknutseld produkt, maar die is toch wel heel erg voor professionalisering vatbaar. Allebei kunnen we niet, het is de komende 12 weken 1x per week van 18 tot 21 uur in Fürth im Wald, en als je gasten hebt, zul je die meoten inchecken en daarvoor moeten koken. Pepijn heeft mij opgegeven, want ik weet er nog helemaal niets vanaf, ik heb het Pepijn altijd allemaal laten doen. Ach, Pepijn kan die ene avond in de week het fort prima in z’n eentje bewaken, en iets nieuws leren is nooit weg.

Slopen die handel!

De gasten die vandaag zouden komen, belden op dat mevrouw ziek is en dat ze morgen komen. We zijn benieuwd of dat nog gebeurt. Zo niet, krijgen ze een rekening. Het valt ons altijd op dat er een bijzonder hoog percentage mensen ineens ziek is als de weersomstandigheden niet perfect zijn. We zijn maar even voor een korte wandeling de deur uit gegaan. Onze zakenreiziger was helemaal kapot en die wilde lekker terug naar bed, en onze andere gasten zijn vandaag uitgecheckt. Het weer is overigens grijs en warm voor de tijd van het jaar, we zijn wel lekker uitgewaaid.

Gisteren hebben we kamer 6 en 7 leeg geruimd, we hebben alle meubels opgestapeld in kamer 8. We willen morgen gaan beginnen met het slopen van de lambrisering van de muur. Voor degenen die wat later mee zijn gaan lezen: de kamers hebben donkere houten schrootjes aan 1 muur. Door die te verwijderen lijken de kamers meteen een heel stuk ruimer. De spijkers zitten echter met een spijkerpistool in de muur geschoten en als je die verwijdert hou je grote gaten over. Het is dus nog een redelijke klus de muur weer netjes te krijgen. We willen wat vaart maken met de schrootjes, we weten nu al dat de rustige periode snel weer voorbij kan zijn.

Wat leven in de brouwerij

Zakenreizigers zijn echt een onverwacht lucratief slag mensen. Onze man kwam begin van de week voor 2 nachten binnen, heeft net tot maandag verlengd (dat is dus al een week), en blijft waarschijnlijk nog tot volgend weekend. Je weet het niet, onze Slowaakse zakenreiziger is ook ooit zo binnengekomen! Als je zo iemand krijgt, kun je die beter alvast inplannen op een kamer die voorlopig niet bezet is, je weet maar nooit hoe lang die blijft! Vervelend was wel dat hij redelijk chagerijnig was vanmorgen, hij wil natuurlijk ook veel liever het weekend naar huis.

Het iedere dag om 6 uur opstaan, dat zijn we ook niet zo gewend meer. Vanaf vandaag komen er wel weer meer gasten. Die kunnen niet al te vroeg inchecken, we moeten zo met mij naar de oogarts voor de jaarlijkse controle. Het is routine, tot nu toe heb ik iedere keer volgens de oogarts gezondere ogen dan iedere andere klant. Ze spuiten alleen een vervelend stofje in je ogen om je pupillen te vergroten en je ogen te verdoven, en dan kun je zo weinig zien dat je niet meer naar huis mag rijden, dus Pepijn moet mee. Inchecktijd is vanaf 15 uur, en dan zijn we allang weer terug, dus er gaat een briefje op de deur hoe laat we weer aanwezig zijn. Je weet niet of gasten vroeg komen. Je hebt mensen die al om kwart over tien ‘s morgens op de stoep staan…..

Een gast die met Oud&Nieuw bij ons was, heeft trouwens gebeld of ze volgend jaar het hele pand kan afhuren met vrienden en familie. Dat lijkt goed nieuws, maar met "Silvester" verdienen we zoveel dat het eigenlijk bijna niet te doen is om een voordelige (of zelfs maar normale) prijs af te spreken. Ze blokkeren namelijk wel alle doorloopboekingen voor meer dan 5 of 6 dagen. Bovendien moeten we waarschijnlijk gaan stunten om met kerst de tent nog te kunnen vullen (want iedereen moet dan op 27 december wegwezen, en dat willen de meeste kerstboekers niet). We hebben dus wel een redelijk hoge prijs moeten noemen, en ergens hopen we dat ze het niet doen, want die tijd van het jaar komen we toch vanzelf wel vol. Het zou wel marginaal minder stress voor ons betekenen, omdat je betere afspraken kunt maken met een groep dan met 40 losse mensen. Het is overigens wel superleuk dat gasten zo tevreden zijn dat ze met de hele familie-en vriendenkring terug willen komen!!!!

Hé een gast!

Gisteravond ging de telefoon: een zakenreiziger, of we nog een kamer hadden. Welke van de 16 had u gehad willen hebben…. Pepijn is maar even een overhemd gaan aandoen en ik heb de pantoffels maar even verruild voor een paar fatsoenlijke schoenen, zo casual zaten we erbij! We hadden dan ook niemand verwacht. Zo bleken we nog maar 4 plakjes kaas te hebben, geen yoghurt, en de fruitsalade die eigenlijk voor de beurs weggegooid had moeten worden had wat interessante pluisjes. Het ontbijtbuffet zag er vanmorgen goed uit, hoor, met verse broodjes enzo, we moeten zo meteen alleen nodig boodschappen doen. Hij blijft 2 nachten en is redelijk "low maintenance" (de hele dag onderweg), alleen wil hij om 7 uur ontbijten. Ach, geld is geld, na het weekend komt er weer meer leven in de brouwerij.

Ik keek net in de spiegel en constateerde dikke wallen, en Pepijn ziet er ook niet heel uitgeslapen uit. Hoe moe kun je zijn van het niet hebben van gasten? Pepijn is bezig geweest met het instellen van een aantal nieuwe hotelboekingssites op internet, maar veel fysieks komt er niet uit onze handen….

Vakantiebeurs

Het is al na enen, en ik ben net uit bed. Conclusie: op een beurs staan is zwaar! Vrijdag eind van de ochtend zijn we naar Stuttgart gereden, waar we rond half 5 aankwamen bij het hotel. We konden ons geluk niet op met een parkeerplekje voor de deur. Een eurootje in de meter, en hij kon tot de volgende morgen blijven staan. Ons hotel was dik in orde, en midden in het centrum. We zijn dus lopend naar de Königsstrasse gelopen, volgens de VVV van Stuttgart de langste winkelstraat van Europa. Pepijn had dringend een nieuw paar schoenen nodig (geslaagd) en ik had niets nodig maar ben ook geslaagd (1 rokje maar hoor). We hebben bij een mexicaan gegeten, en terug in het hotel hebben we nog even tv gekeken.

Zaterdag gingen we met de metro naar de beurs. Wat een hoop mensen, het was echt sardientjeswerk. Helemaal bezweet en verkreukeld kwamen we eruit. De eerste klas was helemaal leeg, en de toeslag was maar 1,55 per kaartje, dus dat hebben we op de terugweg gedaan (lekker zitten!). Zaterdag liepen er echt een hoop idioten op de vakantiebeurs: gratis pennenverzamelaars, mensen die eigenlijk normaal uit verveling bij de woonboulevard lopen, maar nu hier. Ik ben zelfs door een man om mijn telefoonnummer gevraagd en of ik ‘s avonds een date met hem wilde….De buren (VVV Idar-Oberstein, een wijnhandelaar en een reisburo in Tenerife-reizen) zeiden dat het vaak zo irritant was de eerste dag. We stonden tegenover een enorme eetgelegenheidsstand van Beieren, dus we konden 2 dagen meegenieten van jodelmuziek en de lucht van braadworsten. Voordeel is wel dat mensen die daar gezeten hadden, daarna even langskwamen voor een folder van de speciale aanbiedingen die op het scherm geprojecteerd werden. ‘s Avonds hebben we op de airport van Stuttgart (metrostation was ook daar) even de email gecheckt en daarna hebben we bij een griek om de hoek van het hotel gegeten. Helemaal kapot zijn we daarna in bed gecrashed.

De wekker ging al weer veel te vroeg op zondag. De auto ging dit keer mee naar de Messe, want na de beurs gingen we direct naar huis. Er liepen veel meer serieuze mensen op de beurs. Uiteindelijk hebben we minder mensen door onze stand gehad en met minder mensen gepraat, maar die waren over het algemeen wel een stuk doelgerichter op zoek (en als je iets anders zoekt, dan loop je door). We voelden ons aan het eind van de dag een stuk minder uitgeput, maar we hadden natuurlijk nog een monsterrit voor ons. Op de heenweg waren we via Nürnberg en Heilbronn gereden (hotel lag aan noordkant van de stad), en op de terugweg via München (Messe ligt aan de zuidkant van de stad). Ergens tussen Ulm en Augsburg hebben we uitstekend chinees gegeten. Daarna begonnen op de A8 de wegwerkzaamheden en duurde het lang tot München. Op de radio werd al gewaarschuwd voor dichte mist, en op de A92 langs München Airport begon het feest: laagland tussen Isar en Donau, ideaal voor een lekkere wattendeken. Plaatselijk was het zicht 50 meter. Gelukkig werd het zicht na Deggendorf beter, toen we de bergen inreden. Om half 12 waren we thuis. De poesjes waren heel erg blij om ons te zien, en naast email en post openen moesten die natuurlijk uitgebreid geknuffeld worden.

500 folders vouwen

We hebben net de laatste hand gelegd aan de 500 folders met arrangementen-inlegvel om mee te nemen naar de beurs. Deze week is het heel erg rustig, zeg maar gerust doodstil. Het feit dat het dagen lang geijzeld heeft (te gevaarlijk om zelfs maar de straat op te gaan) en dat de sneeuw op onze hoogte inmiddels allemaal weg is, helpt niet, al is het skien op de Arber nog steeds goed. Wij zijn wel blij met de rust, want we zijn nog steeds behoorlijk moe. Er is verder weinig te melden. De dames gaan ondertussen als een bezetene door de schoonmaak heen, binnenkort is het werk op als het zo rustig blijft. De boekingen voor februari beginnen al goed te lopen, en ook voor de volgende maanden komt er al wat binnen. We maken ons dus niet zo’n zorgen over deze ene rustige periode.

Vandaag heb ik bij Amazon een paar goede engelse boeken besteld, daar kunnen we af en toe vast wat tijd voor maken. Als we terug komen uit Stuttgart willen we beginnen met het slopen van de lambrizering en renoveren van de standaard kamers. We hebben zo’n idee dat als we dat nu niet doen, het er verder het hele jaar niet van gaat komen.

Ikea op zaterdag

Wat doe je samen als je eens een weekend goed wilt uitrusten van de drukke feestdagen? Juist ja, dan ga je op de laatste zaterdag van de Beierse kerstvakantie naar de Ikea in Regensburg waar de uitverkoop net begonnen is…. Ik moet eerlijk zeggen, het klinkt erger dan het was. Het is per slot van rekening het verlaten Beierse Woud, en niet de Ikea in Delft, zullen we maar zeggen…. We hadden een metalen kast gezien, voorzien van twee afsluitbare vakken, die uitstekend geschikt zou zijn als locker in het personeelshok. De dames hadden namelijk nog steeds geen mogelijkheid om hun spulletjes tijdens het werk op de ruimen. We hadden beloofd dat we daar na de feestdagen wat aan zouden gaan doen. Toen we zo tegen vijven naar huis wilde rijden, kwam op de radio een zware ijzelwaarschuwing voorbij. Mensen werden aangeraden binnen te blijven en niet de weg op te gaan. Tsja, we moesten toch naar huis, dus voorzichtig aan dan maar! We hebben geen last gehad van slippartijen of zo, maar toen we thuis kwamen bleek de auto voorzien te zijn van een laag vastgevroren ijzel. De parkeerplaats en het tuinpad was 1 grote plaat ijs, we zijn heel benieuwd hoeveel mensen er morgenochtend komen Frühschoppen…

Nieuwjaarsdag heb ik tot half 5 de afwas staan doen, en toen was het nog steeds niet weg. Regina heeft woensdagmorgen samen met Pepijn nog 4 uur staan afwassen, en toen was eindelijk het leed geleden. Donderdagavond hebben we een gezellige avond gehad met een aantal mensen van de dansschool. We kwamen tot de conclusie dat we dit volgend jaar na de feestdagen nog eens moeten doen: "eet de overgebleven etenswaren van de feestdagen op", maar dat we dan wel wat meer mensen moeten uitnodigen. Regina en Petra kregen ook allebei al een emmertje yoghurt en een kilo Brie mee naar huis waar we vanaf moesten, die hebben tenminste een gezin om te helpen eten. Wij eten waarschijnlijk nog dagen lang roastbeef. Deze week is het heel erg rustig, iets wat we eigenlijk wel lekker vinden. We hebben qua administratie en boekhouding nog genoeg te doen, en vrijdag zijn we al weer de hort op, want we staan het weekend in de stand van TipTopHotels op de vakantiebeurs CMT in Stuttgart. We hebben een hotel geboekt in Stuttgart, en dan maken we er met z’n tweeen nog een gezellig weekend van. We moeten nog wel even voor vrijdag 400 tot 500 folders vouwen om mee te nemen. Ik denk dat de dames dinsdag gaan helpen vouwen ipv te stofzuigen….

Jaaroverzicht deel 2

Juli  begon met veel regen, maar werd daarna erg warm. Door de afwezigheid van de favoriete kapster eindigde ik met een verknipt kapsel, iets wat maanden heeft geduurd om uit te groeien. Eind juli en begin augustus was heel erg druk. In augustus waren er vooral heel veel Nederlanders. Het hotel draaide echt mee met de grote jongens toen de VVV belde dat ze de stroom gastenformulieren niet meer konden verwerken, en of we ze vaker langs wilden komen brengen. Ook tot onze grote vreugde werden we uitgenodigd bij mensen van de dansschool, iets wat inmiddels wel richting een leuke vriendschap is gelopen. De bank wilde wat cijfers zien, en was meer dan tevreden met het resultaat. De satellietinstallatie bleef voor problemen zorgen, ook omdat we er nu ook nog lekkage bij hadden rond de mast. Uiteindelijk kwam de fabrikant van de satellietschotel langs om er naar te kijken. De ontvangst van BBC 1 en ITV werd beter, maar BBC 2 is tot op heden nog steeds niet te ontvangen. Eind augustus kochten we in de uitverkoop een complete nieuwe garderobe wegens heftig afvallen.

In september hadden we grote plannen tot opknappen van een aantal kamers en het afbouwen van onze badkamer, maar tot op heden is dat er nog steeds niet van gekomen. We worden iedere keer door de ontwikkelingen ingehaald. In september hadden we een aantal grote groepen, en tijdens 1 van deze zeer drukke dagen kwam de hotelinspectie ons hotel keuren voor de derde ster. Ze waren bevooroordeeld en ongenuanceerd, en na een klacht bij de organisatie werd ons een herkeuring beloofd. We grepen deze kans aan om alle gangen aan te pakken, en ook het restaurant nieuw aan te kleden voordat ze terug kwamen. Er liep een Slowaakse zakenreiziger binnen voor een kamer, hij zou uiteindelijk meer als 6 weken blijven en in december nog een keer voor 2 weken terug komen.

Oktober stond in het teken van de herfst: overal paddestoelen in de tuin, snoeien, het kopen van een sneeuwploeg. We dachten een rustige maand te hebben, maar hadden veel walkins en last minutes, waardoor we de maand beter af konden sluiten dan vooraf gedacht. Daardoor hebben de gasten een paar weken in de bibliotheek moeten ontbijten, omdat de verbouwing van het restaurant maar niet opschoot. Op 21 oktober viel er zoveel sneeuw dat er al geskied kon worden. In onze zolder naast onze slaapkamer bleken we een groot wespennest te hebben. Midden in de nacht werd ik gestoken en hebben we een tijdje in een hotelkamer geslapen totdat de beesten waren uitgeroeid.

November bracht onwerkelijk veel sneeuw, en ondanks de bedrijfssluiting bleven we sneeuw scheppen. 8 november was D-Day ivm de herkeuring. Gelukkig waren de keurmeesters dit keer wel professioneel. We moesten echter nog tot 4 december wachten op de verlossende fax. We hoopten verder op een rustige maand, maar de aanvragen en boekingen voor de feestdagen liepen wel heel erg goed, dus van vakantie vieren kwam niet zo veel. De enige uitstapjes waren een bezoek aan de hotelbeurs in Salzburg en het galabal in Passau, en een dagje langs de Donau naar Weltenburg en Kelheim. Na een telefoontje van een dame die een baantje zocht als poetsdame, hebben we maar een ronde sollicitatiegesprekken gehouden, waarna er 2 geschikte kandidaten werden aangenomen.

Begin december hakten we de knoop door: we werden per 1 januari lid van de keten TipTopHotels. De balkonkamers kregen nieuw tapijt en wij kochten een nieuwe bank. De eerste helft van de maand waren we druk bezig met voorbereidingen voor de feestdagen. Petra werd ingewerkt en Regina kwam in het ziekenhuis terecht met een blinde darm ontsteking. De feestdagen waren hectisch: per nacht werd er maar een paar uur geslapen, en we hadden het gevoel aan de afwasmachine vastgeketend te zitten. Op kerstavond hadden we ook nog ineens een lekkage waarvoor de storingsdienst moest komen. Het Oudjaarsbuffet was een doorslaand succes, en in iets meer dan een week draaiden we een maandomzet.

Conclusie: 2007 was zakelijk een tevredenstellend jaar, met ontzettend goede hoop voor de toekomst. We hebben dit jaar het streef-aantal overnachtingen waarmee we kunnen overleven bereikt, en als de groei van afgelopen jaar zich zo doorzet, hebben we eind 2008 een goede boterham.
Privé hebben we onszelf wel veel te veel voorbij gelopen, we moeten wat meer tijd voor elkaar nemen, en af en toe gewoon een rustmoment forceren (Ruhetag was een goed begin, maar die moeten we ook consequent nemen). Het feit dat we nu personeel hebben, gaat ons helpen beter door de drukke tijden te komen, en zorgt ervoor dat we meer tijd hebben om nieuwe gasten binnen te halen én binnen te houden. Dit weekend is in ieder geval voor ONS!

Jaaroverzicht deel 1

Ik zag bij veel collega-webloggers jaaroverzichten langs komen, en dat leek mij ook wel leuk. Dus het onorginele, maar hopelijk wel erg leuke, Natascha-en-Pepijn-en-Haus-am-Berg-jaaroverzicht!
Grote trend van het winterseizoen: geen sneeuw, en dus tragisch weinig gasten. Sissi, onze Beierse asielkat, begon in januari steeds meer ongewenst gedrag te vertonen, en we moesten haar noodgedwongen wegbrengen naar het asiel. Pepijn ging alleen naar Nürnberg om tijdens een feestelijke ceremonie de oorkonde voor de twee sterren op te halen. Door Orkaan Kyril sneuvelde bij ons in de tuin gelukkig alleen een boom en een aantal dakpannen. We vonden een fijne dansschool in Deggendorf, besloten een vaste Ruhetag in te stellen en werden uitgenodigd door de collega-hoteliers om deel te nemen aan de Wirtestammtisch.

Februari kwamen er een aantal vriendinnen van Martinair, waar Pepijn mee is gaan skien. We kregen de opdracht van Tourismus Ostbayern om hun website in het engels te vertalen. Ook werden de nieuwe reclameborden geplaatst en hadden we onenigheid met de buurman over wiens bladeren er in zijn tuin lagen.

In maart werden de verkeerd gevouwen hotelfolders geleverd. De Ski Worldcup voor dames ging op het laatste moment toch door, maar leverde nauwelijks boekingen op door de gezaaide twijfel. De bibliotheek werd gebouwd, het personeelstoilet werd betegeld en we kregen een exploitatievergunning voor het restaurant. Ook werd er een project gestart om in Lam een wandelbrochure te maken met de hoteliers. Er werd verspreid over meerdere maanden gewandeld, gecomputerd, teksten geschreven en veel gezellig gedaan met de collega-hoteliers.

April stond in het teken van kabels trekken voor de nieuwe telefoon-, satelliet- en internetinstallatie. De Keuringsdienst van Waren kwam langs, en verliet vol lof het pand. Het werd ontzettend mooi weer, de ouders van Pepijn boften toen die hier op bezoek waren. De boekingen begonnen ineens te lopen, we hadden het er maar druk mee!

In mei besloten we de was uit te gaan besteden aan een hotelwasserij omdat we er zelf niet meer aan toe kwamen. Hemelvaart en Pinksteren was 1 groot gekkenhuis. Het bleef kwakkelen met de nieuwe satellietschotel, die veel te klein bleek te zijn voor de BBC. Pepijn kreeg te maken met de nieuwe nederlandse pasfoto-eisen voor een nieuw paspoort. Door een sterfgeval moest ik op Tweede Pinksterdag ineens naar NL vliegen voor een begrafenis de dag erna. Eind mei waren we 1 jaar in Lam. Omdat ik er niet was, is dit "jubileum" eigenlijk ongemerkt voorbij gegaan.

Begin juni was het Frohnleichlam (Corpus Christi) en hadden we een drukke groep. De rest van de maand bleven de gasten maar komen, en hadden we nauwelijks tijd om te bloggen. Het weer was het grootste deel van de maand erg warm en plakkerig, wat bij ons voor grote sloomheid zorgde, maar ook voor grote drankomzetten op het terras.
Dat was al weer de eerste helft van het jaar!

Duracell-konijntjes

We voelen ons net van die konijntjes van de reclame: maar door en door gaan…. Het "leed" is bijna geleden, woensdag checken de meeste gasten uit en tegen het weekend is iedereen weg. We hebben het weekend de internetsites dicht gegooid voor nieuwe boekingen, we hebben zelf even een paar dagen nodig om bij te komen, en vooral om bij te slapen! De laatste paar nachten is er maar 4 tot 5 uur per nacht geslapen, en nog liepen we achter de feiten aan. Het is nu 2 uur geweest, en een deel van de afwas van Oudjaar staat er nog steeds; er is niet door te komen omdat er gedurende de dag steeds meer bijkomt aan ontbijt- en lunchafwas. Ik heb vanmiddag even een kort slaapje gedaan en probeer nu een inhaalslag te plegen, Pepijn is om 22 uur uitgeput in bed gecrashed, die doet morgen het ontbijt alleen. De bibliotheek is al de hele dag op slot omdat er daar nog allemaal lege glazen staan van de oudjaar-party. Petra kan daar morgen om 8 uur meteen beginnen….ahum….Die arme meid heeft op zondag al 16 kamers en alle openbare ruimtes praktisch alleen moeten schoonmaken, en Oudjaarsdag is ze ‘s ochtends ook nog geweest.

Maar het is niet allemaal kommer en kwel! De kick is groot, we hebben het maar wel weer even gedaan dit jaar! Samenvattend:

• We hebben de laatste week een bezetting van 75% gehaald, en de laatste drie dagen zelfs een bezetting van 100%.
• We hebben in iets meer als 1 week een complete maandomzet gerealiseerd. We hebben met open mond naar de computeruitdraai zitten kijken. Dit compenseert dan weer voor de eerste paar weken van december die heel erg rustig waren.
• We hebben in 3 dagen rond de kerst aan passanten meer broodjes en drankjes verkocht dan in een heel jaar tesamen.
• Al deze passanten waren zeer positief en hebben brochures en visitekaartjes van het hotel meegenomen om misschien volgend jaar bij ons de feestdagen door te brengen.
• Het Oudjaarsbuffet werd zeer goed ontvangen door de gasten. De enige klacht was dat er veel te veel was en dat het allemaal veel te lekker was om op te houden met eten.
• De gasten die de afgelopen dagen uitcheckten waren alemaal erg positief. Ook mensen die erg hadden lopen zeurkousen (Petra zei al dat ze, als ze ons was geweest, haar geduld al lang had verloren) gingen uiteindelijk tevreden weg.
• Behalve dat Pepijn vanmiddag bij het tankstation (winkels waren natuurlijk dicht) snel nog wat melk en sinaasappelsap heeft gehaald (dat mensen daar in 2 ochtenden tientallen liters van drinken, daar reken je niet op), hebben we het met onze voorraden gered.

Vanmorgen belde Regina op. Ze mocht van de dokter niet werken tot het nieuwe jaar, en ze belde gelijk vanmorgen omdat ze zo’n zin had om aan de slag te gaan. Morgen komt ze voor het eerst. Wij hebben de indruk dat ze in ieder geval net zo’n gezellige kletskous is als Petra en wijzelf. De komende weken is het rustig, maar de dames hebben voorlopig nog wel even wat te doen om alles van deze week op te ruimen. De rust kan natuurlijk meteen omslaan als er nog veel meer sneeuw valt, op de Grosse Arber ligt meer dan een meter sneeuw! Bij ons hier is het nog wel wit, maar dat verdwijnt waarschijnlijk de komende dagen langzaam. Onze dichtstbijzijnde collega vertelde dat hij twee jaar geleden rond februari 6 weken ramvol had gezeten toen er veel sneeuw was gevallen. Daar hopen we dan dus maar op dat zich dat dit jaar herhaald!

Wij krijgen donderdag op onze Ruhetag bezoek van Christoph en Susanna en Arthur en Nelly die we kennen van de dansschool. Dan gaan we gezellig samen lekker alles opeten wat we nog in de koelcel hebben liggen. Er is ivm de kerstvakantie geen dansles, en de dansavond valt ook 2x uit. Wij konden natuurlijk ook al niet naar de kerstparty in onze dansschool en het Nieuwjaarsbal in de vestiging in Passau. Ons privé-gedeelte laten we maar niet zien, de afgelopen week hebben we alles naar binnen geworpen wat in de weg stond, dus daar wil je echt niet naar binnen. Onder andere de dozen van de kerstversiering staan pontificaal in de weg, en de boekhouding en de receptenboeken zijn flink uitgespreid op de tafel. Ook hebben we voor onze kast een schoenenkerkhof, een uitpuilende wasmand en een berg niet gesorteerde kleding (trek maar uit, werp maar neer, zoeken we later wel uit). Eerst maar even slapen, bijkomen en nagenieten van de afgelopen week, de rest komt dan wel weer….