ons hotel

vrijdag 29 april 2016

Jantje lacht, Jantje huilt

Wat een weer is het de laatste dagen: prachtig zonnig, en dan ineens tussendoor een zware sneeuw- of hagelbui. Jantje lacht, Jantje huilt. Echt lekker weer om te gaan wandelen....niet dus...... De bezetting van het hotel is vanwege dit unieke weer niet zoals hij zou moeten zijn, we hebben het gewoon heel erg rustig. Het personeel klaagt steen en been over de weinige diensten, eentje heeft er nu zelfs een baantje bij genomen, maar wij kunnen er ook weinig aan doen. Als ik de blogs van vorig jaar lees, was het de laatste aprilweek ook zo rustig, en toen was het wel mooi weer. We zien dat de boekingen voor Hemelvaart nu erg langzaam gaan, mensen wachten eerst af of het weer zo slecht blijft. We zijn deze week zelf aan het klussen. De balkonkamers krijgen onder andere een gelakt plafond en allemaal nieuwe verlichting. Ook worden de stopcontacten verdubbeld.


Vorige week waren we even een paar dagen in Nederland. Het was veel te kort en we waren dan ook helemaal kapot toen we weer terug waren. Een goede vriend van ons ging promoveren in Utrecht: een hele speciale gebeurtenis waar we heel erg graag naar toe wilden. We kunnen al veel te vaak niet naar bruiloften, verjaardagen en andere hoogtijdagen van de mensen die ons dierbaar zijn. Het was een superdag, we waren blij dat we er de hele dag bij konden en mochten zijn. We hebben bij onze beste vriend gelogeerd in Amsterdam (die ook een vriend van de promovendus is), en hij is de donderdag dat we terug reden met ons mee gekomen naar Lam. Naast een hoop gezelligheid heeft hij ook meegeholpen met klussen. We hebben samen een balkonhek geverfd op de enige middag dat het droog was, hij heeft de gastencomputers ge-update, en gisteren heeft hij samen met Pepijn in de balkonkamers aan de electra geklust. Hij is vandaag weer met de trein naar huis.

Dit keer hebben we heen en terug naar Nederland overdag gereden, en ondanks dat we niet echt heel erg file gehad hebben, hebben we er beide keren toch een hele lange dag over gedaan. Volgende keer gaan we toch weer 's nachts rijden, dat rijdt een stuk relaxter en sneller. We hadden op de terugweg nog even stress, toen we tijdens het oprijden van de parkeerplaats van een wegrestaurant een slepend geluid hoorden. Er lag onder de auto een paneeltje los wat over de straat sleepte. Pepijn en Harald hebben even op hun knieen voor de auto gelegen of we het zelf konden fixen, maar we besloten toch maar de ADAC te bellen. Volgens de telefoniste kon het wel eens 90 minuten gaan duren. Dan maar even lunchen bij het wegrestaurant, daar waren we eigenlijk toch voor gestopt. Vijf minuten later stonden we in de rij om ons eten af te rekenen, toen er een telefoontje kwam van de monteur die al met zijn auto de parkeerplaats op kwam rijden. Dat was boffen! Binnen no time was het gemaakt en konden we weer op weg. Boutje losgetrild, gewoon domme pech, volgens de monteur "was het nog een prima auto". Tot diezelfde conclusie was onze garage de week ervoor ook gekomen bij de kleine beurt, waarschijnlijk haalt het autootje deze maand haar tweejaarlijkse APK gewoon nog.

maandag 11 april 2016

Alweer een drukke week!

De afgelopen week was even aanpoten, en de komende week wordt niet anders. Het is heerlijk om weer eens wat te doen te hebben na de slappe winter. Ook het restaurant wordt zeer goed bezocht. In het midden van de week hadden we zelfs een dag dat de omzet op restaurant hoger was dan die op kamers! Het is buiten nog wel fris, maar erg mooi zonnig, dus gisteren zaten er ook wandelaars op het terras. Vandaag komen de zakenreizigers van Siemens weer terug voor de tweede week van hun cursus. Gelukkig waren ze vorige week erg tevreden. Waarschijnlijk houdt het in dat er niemand van ons naar de jaarvergadering van de horecabond kan vanmiddag, omdat we dan met lunch serveren nog niet klaar zijn.

Hoe druk wij het hebben, zo rustig is het elders in Lam. Op het moment zijn er maar iets van 3 collega's open, de rest is met vakantie. Wij voelen dat het na de 15de totaal op z'n gat valt. De medewerksters vragen voordurend om een rooster voor de tweede helft van de maand, maar ik heb grote moeite een planning te maken rondom de weinige tot geen boekingen. Het wordt waarschijnlijk voor onszelf veel op een ladder in verfkleding staan.




zondag 3 april 2016

Al weer april!

Wat gaat de tijd toch snel, het is al weer april!
De afgelopen weken was het hier erg druk, en de komende 2 weken blijft dat zo. Dan valt het midden april ineens op z`n gat, een heel aantal collega's gaan ook in april meerdere weken dicht wegens gebrek aan klandizie. Wij gaan de derde aprilweek heel even de midweek naar Nederland, omdat een vriend gaat promoveren. Als je toch leeg bent, dan kun je daar makkelijk bij zijn. We missen van vrienden en familie al genoeg verjaardagen, bruiloften, geboortes, begrafenissen en andere hoogtijdagen. Zo kom je jaren niet in Nederland, en dan ineens 4x in een half jaar.

Inmiddels is het hier stralend weer, zo´n 21 graden. We verheugen ons nu al op dinsdag, dat wordt een goede wandeldag. Vorige dinsdag was het beestenweer, dus was het niet erg dat we dringend naar de groothandel moesten voor een paar dingen. De gasten hadden alles opgegeten met Pasen. De wasmachines waren bij de Metro in de aanbieding, en het is hier al een paar maanden improviseren met een wasmachine te weinig, dus hebben we gelijk voor een leuke prijs een nieuwe ingeladen. De oude had ik in augustus 2006 bij dezelfde groothandel meegenomen, en die begon dus na een hard hotelleven van 9,5 jaar zodanige kuren te vertonen dat hij onbruikbaar was geworden. Voor een huishoudmachine een hele respectabele leeftijd, gezien wat ik er allemaal mee doe. We hebben nu hetzelfde merk als onze grote machine, over die Bauknecht ben ik heel tevreden, en over de nieuwe ook.

We merken aan dit soort dingen dat we hier al bijna 10 jaar zijn. Artikelen die we meteen aan het begin gekocht hebben, beginnen het nu op te geven of wel erg oud te worden. Onze auto hebben we destijds als jonge tweedehands gekocht, die is nu 12,5 jaar oud en heeft over de 250 duizend km op de teller. Hij rijdt nog heel fijn maar het wordt best spannend of hij de TÜV (APK) nog haalt. Eigenlijk hopen we hem minimaal nog 2 jaar op de weg te houden tot de volgende keuring in mei 2018. De sneeuwloze winter was geen vetpot, dus we zitten even niet op grote uitgaven te wachten. Deze week begon het waterkokertje in de keuken te lekken. Die heb ik van mijn ouders kado gehad toen ik vanuit de studentenflat naar mijn eerste echte huis in Amsterdam verhuisde, bijna 20 jaar geleden. Zo stevig maken ze die dingen tegenwoordig niet meer. We hadden in de opslag nog een andere staan, dat is een rotding, maar voorlopig doen we het er even mee.

Deze week hebben we het terras weer buiten gezet, de planten uit de overwinter-opslag gehaald, de parkeerplaats geveegd en nog een paar van dat soort dingetjes. De gemeente heeft de bomen eindelijk gesnoeid op de helling. Die staan langs de weg op hun land, die zijn niet van ons, maar in de herfst kregen we ineens een beetje een onvriendelijke brief dat we "onze bomen moesten snoeien" omdat die het verkeer bellemmerden. Pepijn heeft even een gezellig informeel praatje met de burgemeester gemaakt (Hoi Paul, ... ) tijdens de toerismevergadering (zo doe je dat hier), er is iemand van de gemeentewerken langs geweest om te kijken waar de grenslijn dan ligt (wij hebben hier in Beieren allemaal grensstenen langs de grenslijn liggen). Toen werd het ze ineens duidelijk dat het hun eigen bomen en struiken waren die de straat smaller maakten, en dat ook nog er een paar rotte bij waren die bij een volgende storm klaar stonden om voor een volledige versperring te zorgen. Tijd dus om in te grijpen - maar wel door de gemeentewerken en niet door ons.
Het is nog erg vroeg in het seizoen en nog niet allemaal even groen, maar het ziet er alvast een stuk beter uit.