ons hotel

zaterdag 30 december 2006

Bedrijfsongevalletje

Eergisteravond heb ik tijdens het tafeldekken voor het ontbijt een literpot Nutella op mijn rechter grote teen laten vallen. Gevolg is dat hij helemaal paars is, ik nauwelijks kan lopen, veel pijn heb en redelijk weinig keus in schoenen. Het zijn de drukste dagen van het jaar, dus ik heb een lading pijnstillers geslikt en loop tot 2 januari maar door. Ik wist al dat als ik naar de dokter zou gaan, hij mij absolute rust met het poot omhoog zou voorschrijven (Duitse dokters slaan zowiezo nogal snel door), en daar heb ik dus geen tijd voor….

We hebben trouwens allemaal leuke aardige mensen in huis, dus dat maakt het werk makkelijk en aangenaam. Iedere avond hebben we 10-14 eters, dus dat is goed te doen. We hebben nu 22 mensen ontbijt, maar als je alles op tijd klaar hebt staan, komt dat dik in orde. Ik heb zelfs tijd om tussendoor even een logje te schrijven… We hadden net even een paniekmoment, toen mijn vader kwam vertellen dat het douchewater op zijn gunstigst lauw was, maar het bleek dat iedereen tegelijkertijd onder de douche stond, en dat de boiler het nog wel deed. Als we kamers gaan bijbouwen, moeten we dus ook aan een grotere boiler….

maandag 25 december 2006

Ontevreden!

Nou, we hebben nu gasten die je niet eens mee zou nemen naar het kerstdiner van je boze schoonmoeder. Je vraagt aan ze hoe laat ze graag zouden willen ontbijten, en ze vragen om een wakeupcall om 09.00 uur, en vervolgens drukken ze om 08.05 op de noodbel (bedoeld voor absolute noodgevallen, zoals brand of iemand die ‘s nachts heel ziek wordt), waardoor wij in de slaapkamer zo ongeveer tegen het plafond stuiteren van de schrik. Pepijn eruit en in zijn ochtendjas rennend naar de receptie: ja, ze waren al wakker en waar hun ontbijt bleef…. Vervolgens gingen ze mij tijdens het ontbijt klaarzetten verwijtend aan zitten kijken alsof ik een stuk stront was.

Vandaag gaan we het grote Oudjaarsdiner proefkoken en dan gezellig opeten, een soort generale repetitie. Deze gasten hadden van te voren gezegd dat ze mee zouden eten, maar ze hebben zich nu ineens bedacht. Niet dat wij dat erg vinden, hebben we een rustigere avond. Er komen vandaag nog andere gasten aan, die hebben van ons vooraf het menu gemaild gekregen en die wilden graag mee-eten.

Voor de rest ligt er nog steeds geen sneeuw, wel is alles bedekt onder een dikke laag rijp en is het gemeen koud. Het Frühschoppen is niet erg druk bezocht, de mensen die het hardste hebben geroepen het te verplaatsen naar vandaag zijn er niet eens…. Mijn ouders zijn echt zo goed aan het helpen, die zijn al helemaal professionele afwassers geworden. Mijn vader is nog steeds bezig met kerstversiering, hij is vastbesloten om alles uit de doos op te hangen. We gaan zo maar eens beginnen met het maken van de toetjes voor het Grand Dessert, de Chocolademousse en de Panna Cotta moeten natuurlijk nog even opstijven…

zondag 24 december 2006

Stuiptrekking

Dat van die sneeuw was helaas een kleine stuiptrekking, het is welgeteld 3 uur blijven liggen, toen was het weggesmolten. Er is wel sprake van dat de skipiste van de Grosse Arber vandaag opengaat, die hebben zo’n sneeuwkanon waarmee ze er toch nog wat van kunnen maken, maar heel veel en echt ideaal is het natuurlijk niet. In het dorp zie je auto’s van buiten de regio rondrijden met skiboxen en een slee op het dak, die zijn echt optimistich.

Vandaag geen Frühschoppen, de heren hebben gevraagd of het naar morgen verplaatst kan worden ivm de kerst. Wel lekker rustig, we zijn gisteravond te laat naar bed gegaan, dus misschien kan ik zo nog een uiltje knappen. Met de kerststress valt het redelijk mee, we hebben zelfs nog de mogelijkheid gehad om gisteren in het dorp een klein wandelinkje te maken.

donderdag 21 december 2006

Sneeuw!

Het is nog geen dik pak, maar het heeft vannacht gesneeuwd. Alle struiken en daken zijn bedekt met een dun laagje wit poedersuiker, maar de zon is doorgebroken, dus dat blijft niet lang liggen ben ik bang. Nou ja, het begin is er! We hebben het ontzettend druk, daarbij is onze badkamer verre van klaar (Pepijn staat een muur te metselen as we speak) en mijn vader heeft zich opgeworpen als vrijwilliger om in de eetzaal kerstballen op te hangen. Aangezien natuurlijk gisteren voor de loodgieters het water afgesloten moest, komt er een heerlijke bruine troep uit de kranen. Irritant is nu dat we alle kranen in alle kamers moeten gaan laten doorlopen en dan daarna dus weer alle bruine aanslag uit de douchebakken en wastafels schrobben.  De receptie is nog 1 groot zooitje en ik heb nog een aantal essentiele ingredienten voor mijn recepten niet, maar stress… wel nee jôh….

De logjes zullen de komende weken erg kort zijn, als we er al tijd voor hebben. Twee januari hebben we weer tijd om bij te praten….

dinsdag 19 december 2006

Kerststress

Hier in Duitsland lijdt iedereen aan kerststress. Je ziet mensen met een wilde blik in hun ogen en dito gedrag gigantische hoeveelheden dure cadeau’s kopen, en op de radio zijn hele discussie programma’s over wat en hoeveel je aan wie moet geven en wat je moet doen als je partner aankondigt dat hij/zij er dit jaar niets aan wil doen. De kerstafdelingen van de bouwmarkten en warenhuizen zijn qua decoratieartikelen al zowat uitverkocht, en wat er nog ligt is zwaar in de aanbieding omdat iedereen al voorzien is. Wij hebben op een andere manier kerststress: we proberen alles wat we nog moesten doen in het hotel op tijd af te krijgen voor de aankomst van de eerste gasten. Die komen vrijdag en daarna houdt het tot na Nieuwjaar niet meer op, dus voor vrijdag moet alles geregeld zijn. Zo zijn we net een hele avond bezig geweest de nieuwe garderobekast en nachtkastjes van kamer 12 in elkaar te zetten, is Pepijn de hele middag bezig geweest met het in-cementen van de vloerverwarming van onze nieuwe badkamer, en heb ik een aantal kamers alvast nagekeken op stof, spinnenwebben en dode vliegen op de vensterbank (sommige kamers zijn al een tijdje niet gebruikt). Kamer 20 heeft nieuw laminaat, maar de kantlijsten zijn nog niet af, de nieuwe trapleuningen langs de trap van de parkeerplaats naar de voordeur zijn nog niet gemonteerd, en wij hebben zelf nog geen douchegelegenheid (maar dat laatste komt wel af).

Gisteren hebben we een bezoekje gebracht aan de nieuwe groothandel die in Deggendorf (nog steeds bijna een uur rijden van hier, maar wel dichterbij dan Regensburg) geopend is, en hebben we voor bijna 500 euro aan spullen ingeslagen voor de feestdagen. We zijn erg blij met die nieuwe winkel, en zullen waarschijnlijk bijna nooit meer bij de Metro komen in Regensburg. Dat we met Oudjaarsavond 24 eters hebben, wisten we al. Het is alleen spannend wat er andere avonden gaat gebeuren qua eten. Gasten mogen bij ons ‘s morgens bij het ontbijt beslissen of ze diezelfde avond blijven eten, dus je kunt het moeilijk inschatten. Als iedereen wil eten (en wij natuurlijk ook), dan zit je per avond op 32 couverts. Uitdaginkje! We hebben voor Kerstmis een tweede reservering gekregen, gelukkig voor die andere gasten, zou denk ik erg saai voor ze geworden zijn. Er bellen steeds mensen op voor die ene vrije kamer met Oud&Nieuw, maar lezen is ook een vak: er staat toch op internet duidelijk dat we nog maar 1 kamer hebben, en nee, sorry, dan hebben we er niet ineens magisch nog 4 over. Ook belde er iemand die twee grote honden mee wilde brengen, tja, dat gaat dus niet in die specifieke kamer (te klein en geen "buitenmogelijkheid"). Die wilde trouwens geen nee horen, Pepijn werd ervan beticht dat we geen gasten met honden wilden. Onzin, we hebben zelf huisdieren en bovendien neemt 1 van de andere gasten waarschijnlijk een hondje mee.

De proefdruk van de hotelbrochure is trouwens binnen, we waren nog niet helemaal happy met álle details, maar het ziet er echt professioneel uit. Ik kan mij zo voorstellen dat gasten met de folder in hun hand in hun kamer staan en denken dat het een hele andere kamer is, of zelfs een heel ander hotel. Over een paar weken kunnen we dus eindelijk de treurige folders van de vorige eigenaar weggooien, die durfden we eigenlijk al een hele tijd niet meer naar iemand op te sturen (en als je het wel deed, boekten ze nooit).

Naast mij op de andere bureaustoel hier in kantoor zit een totaal verzopen kat. Het heeft hier net flink geregend, maar sneeuw, ho maar! De weersverwachtingen waren gunstig, maar de sneeuwverwachtingen zijn op alle weersites allemaal weer teruggedraaid. Mijn ouders komen woensdag, daar kijk ik heel erg naar uit. Ze hebben beloofd zoveel mogelijk te willen helpen, maar wij willen dat ze ook leuke feestdagen hebben.

Roemenen?

Gisteravond kwam van de hotelboekingssite Hotel.de het verlossende e-mailtje: de laatste kamer was geboekt en we zijn definitief vol met Oud & Nieuw. Ondertussen voelen we steeds meer de druk van de deadline: alles moet nog snel even af voordat de eerste gasten komen. Kamer 20 is nu gelukkig af, Pepijn hangt net een paar leuke schilderijtjes op en schroeft een paar gezellige lampjes in elkaar. We zijn vanmorgen om kwart voor 7 opgestaan omdat de loodgieter onze badkamer zou komen fixen. Werklui komen hier meestal om 7 uur fluitend aan… We zaten ons om 9 uur net af te vragen waar ze bleven, toen er gebeld werd dat ze eerst nog even een andere klus moesten afmaken en dat het wat later werd. We hadden al gelunched toen ze eindelijk kwamen. In 1 oogopslag zagen ze dat hun baas het een beetje fout had ingeschat: dit kregen ze nooit in 1 middag af… Nu zitten we dus met een half afgemaakte badkamer, en ze komen morgen om 7 uur de rest monteren. We hebben ze verteld dat we op een gegeven moment écht weg moeten en dat het dan écht af moet zijn. Zowiezo staat er nog geen muur, dat was makkelijker werken voor ze, en dan zou Pepijn morgenochtend alles kunnen afmaken en opruimen, en dan hadden we een fijne badkamer. Weliswaar zonder wandtegeltjes, maar konden we tot na de Kerst wel mee leven.

Er valt tot onze grote verbazing net een aparte boeking van Booking.com uit de fax: we krijgen donderdag twee kamers met Roemenen te logeren voor 1 nacht. We zitten net te speculeren dat het wel autokopers zullen zijn, hier in de grensstreek zitten een aantal hele grote autohuizen die scherp in- en verkopen, en die veel met Oost-Europeanen handelen. Zo zijn we ook aan onze auto gekomen, dat is een Italiaanse ex-leaseauto waar de verkoper er een hele parkeerplaats vol van had opgekocht.

Morgenmiddag gaan we mijn ouders van de trein halen, ze komen met het vliegtuig, maar om ze nu helemaal in München te gaan ophalen was wel heel erg ver. We zien elkaar halverwege, waar ze anders met de trein hadden moeten overstappen. Ze zijn gaan vliegen omdat ze opzagen tegen een zware rit met gladheid en sneeuw, en ze anders erg dure winterbanden hadden moeten laten monteren, en nu sneeuwt het niet! Vandaag was er even hoop, er dwarrelde een paar vlokjes uit de lucht en het leek er heel even op dat het ook bleef liggen, maar als er een milimeter gevallen is, is het veel. De meeste mensen hier in de omgeving zeggen dat het misschien de eerste niet-witte kerst sinds mensenheugenis kan worden. Zelfs de stamgasten van 70/80 jaar oud, en de 60-jarige medewerkster van de VVV, weten zich geen kerst te herinneren dat er geen sneeuw lag….

We hebben net alle katten ondergespoten met een middeltje wat sterk ruikt naar foute kauwgomballen. Er zit een soort feromoon in waardoor de katten elkaar lief zouden moeten gaan vinden. Hard nodig, want ze misdragen zich al een tijdje. Sisi en Jane hebben de hele tijd ruzie, en Sisi loopt tegen de gordijnen in de gang te sproeien om haar superioriteit (maar eigenlijk haar onzekerheid) te tonen. Vechtende en plassende katten kan je in een hotel niet echt hebben, dus dit is een noodgreep om er een einde aan te maken. Als dit niet werkt, zal Sisi weg moeten….met pijn in ons hart, dat wel…

woensdag 13 december 2006

Catastrofale TV

De satellietmonteur is dinsdag geweest, en niet alleen is de hotel-tv-ontvanger super verouderd en analoog, het hele netwerk is ook nog "tamelijk catastrofaal" aangelegd, om de woorden van de monteur te gebruiken. Er is geen andere oplossing dan om allemaal nieuwe bedrading aan te leggen. Zelf waren we er trouwens al achter dat de vorige eigenaar weer een succesloze knutselpoging had ondernomen (zoals gebruikelijk bij hem) toen we coax-kabels in de privémuur vonden die verkeerd om en met plakbandjes aan elkaar zaten. Het was letterlijk een teken aan de wand(-kabelstekkerdoos) dat onze radio zonder enige antenne nog 40% bereik had, en ingeplugd in de muur nog maar 20%. Zucht! Overigens was de satellietschotel van de MediaMarkt weer niet de juiste, en heeft de monteur ons aangeraden het hele zaakje terug te brengen en iets anders te kopen wat wel werkt. Probleem: met heel veel geluk 3 weken levertijd, dus niet meer voor Kerst en Oud & Nieuw te verkrijgen. Hij zei dat veel hotels hier in de omgeving precies hetzelfde probleem hadden, en dat die allemaal gewoon een "Het Spijt Ons, Maar Helaas"-briefje op de kamers hadden gelegd dat de ARD en de ZDF niet te bewonderen zijn. We hebben nog 10 commerciele netten, dus daar moeten de gasten het mee doen. Het idee van de televisie-kamer-met-500-zenders gaat dus opeens ook niet meer werken, omdat we niet de juiste apparatuur hebben. We zijn gisteren dus maar weer eens naar Straubing gereden (uur heen, uur terug) om de hele zooi te gaan terugbrengen. We hebben nu een hele stapel DVD’s gekocht en gaan de breedbeeldTV met de DVD speler toch beneden in een geimproviseerde TV-kamer zetten, zodat mensen in ieder geval goede films kunnen kijken. Zelf hebben we deze kerst ook geen leuke TV, we hebben de chipkaart voor de Nederlandse en Engelse TV ontvangen, maar kunnen er nog niets mee zonder schotel. Wordt dus veel films kijken en heel misschien iets via de computer. Dat heeft wel als nadeel dat die in de receptie staat, dus daar kun je moeilijk met 4 man tv gaan zitten kijken als je gasten hebt (wordt ook erg vol in het kleine hok).

Over gasten gesproken, we hebben gisteren wéér twee kamers verkocht met Oud & Nieuw, we hebben er nu nog maar 1 over. En die gaat ook nog weg, zeker weten! Ook hebben we sinds gisteren 1 boeking met Kerstmis. We hebben het wel eerlijk gezegd tegen die mensen, dat het super-rustig is, maar die vonden dat geloof ik wel lekker.

We hebben trouwens een extra vrieskist gekocht, zo’n enorm ding waar je een lijk in kwijt kan. Die zit nu meteen alweer voor de helft vol met brood, en de andere helft wordt volgende week gevuld met aardappelkroketjes, ijstaarten, wild, enz. We hebben uitgerekend dat we in 1 week tijd meer dan 150 ontbijtjes moeten serveren, en misschien ook wel 150 avondmaaltijden. Aangezien Kerst en Nieuwjaar dit jaar qua weekend ongunstig vallen (net na het weekend, dus alle winkels en toeleveranciers meerdere dagen dicht), moeten we veel inslaan omdat we niet tussendoor bij kunnen halen.

zondag 10 december 2006

Satelliet soap

Nog steeds geen sneeuw, iedereen begint het nu een beetje raar te vinden. We willen heel erg graag een witte kerst, en voor onze gasten eind december is het ook niet leuk als het niet sneeuwt.
De soap deze week heette satelliet-ontvanger. We hadden het plan om voor onszelf een satellietschotel enzo te kopen bij de mooie Flatscreen-TV waarmee we door mijn ouders verwend waren voor de Kerst. Heb je perfect beeld en geluid, wil je ook daadwerkelijk qua programma iets te kijken hebben. We wonen hier nu meer dan een half jaar, maar aan die stomme nagesynchronisereerde Duitse TV kunnen we nog steeds niet wennen. We willen wel eens een engelstalige film gewoon in "Original-Ton"bekijken, zoals dat hier heet. Wij in Regensburg bij de MediaMarkt dus van alles gekocht (schotel, kabels, ontvanger, ontvangst-ding voor in de schotel, wandsteun, enz), en blij naar huis. Thuis meteen op het internet gesurfd op zoek naar de juiste chipkaart voor in de ontvanger waarmee we nederlandse en engelse TV konden ontvangen. Shit, de gewenste programma’s zaten dus op twee verschillende satellieten, en dus was het ding voor in de schotel niet goed. Wij zijn dus naar de vestiging van de MediaMarkt in Straubing gereden om hem om te ruilen voor een dubbele. Ik had vooraf opgezocht dat we er één met een 19 graden en een 28 graden-instelling moesten hebben. Die verkoper zei dat ik het vast fout had, het was een 19 en een 23 graden kastje, en dat kochten alle buitenlanders. Nee dus, dat is Astra 3, dan heb je alleen alle Russiche en Turkse kanalen, wij hebben Astra 2 nodig om de BBC te kunnen ontvangen. Pepijn is dus gisteren knarsetandend weer teruggereden naar Straubing om dat ding te ruilen. Tja, dat van die buitenlanders zal vast kloppen, dat zijn de Tsjechen die hier net over de grens wonen, en de Turkse gemeenschap in de steden. Zoveel Engelsen en Nederlanders hebben ze hier niet! Ik reken dus net even uit dat we al 500 km gereden hebben, alleen voor dat onderdeel. Nu hebben we het zo druk met andere zaken dat de satelliet-schotel nog niet uitgepakt is, maar de monteur komt dinsdag helpen alles in te stellen, want het schijnt nogal ingewikkeld te zijn.

Ook wisten wij niet dat deze week de Duitse publieke netten zijn opgehouden analoog uit te zenden, en overgestapt zijn op digitaal. Erg fijn dat we daar door de verkoper op gewezen werden, want zelf kijken we nauwelijks tv. Toen we het thuis checkten, hadden we inderdaad alleen maar sneeuw op de tv’s in de gastenkamers. Dat de satellietontvanger maar 10 kanalen ontving en dat de antenne in de bergen kansloos is, wisten we al. Volgens het satelliet-bedrijfje wat dinsdag komt kijken is de ontvanger van het hotel ook nog zwaar verouderd én analoog, en bovendien blijken de coax-kabels niet goed gelegd, dus alles moet vervangen en er moeten nieuwe kabels getrokken worden. En dat redden we dus nooit meer voor Oud & Nieuw…… Mijn vader kwam met de oplossing om dan de nieuwe breedbeeld-TV maar in één van de nog niet in gebruik zijnde ruimtes beneden neer te zetten, die aan onze eigen schotel te koppelen, zodat de gasten in hun kamers de zenders nog hebben die analoog uitzenden, en voor de rest van de "TV-ruimte" gebruik kunnen maken. Niet ideaal, maar wel beter dan niks, want dan krijg je geheid klachten en dan wil iedereen kortingen of uitchecken. We zullen wel proberen om die ruimte nog een beetje op te leuken, dat wordt na de jaarwisseling zowiezo de fitnessruimte. We hebben besloten om gelijk bij het kabels trekken ook telefoon en internetkabels naar alle kamers te trekken, dan hebben we daarna meteen onze derde hotelster geregeld, en kunnen we ook iets meer voor de kamers vragen. En dat terwijl we half januari onze oorkonde voor onze twee sterren nog mogen ophalen! Dat wordt overigens een feestelijke bijeenkomst op de Hotelbeurs in Nürnberg, waarbij je dan op de foto mag met de Beierse minister van Toerisme of Economische Zaken die je de oorkonde uitreikt.

We zijn ook druk bezig geweest met het ophangen van de kerstversiering. Dat het hier om hele andere oppervlakten gaat dan bij een normaal huis, zal duidelijk zijn. We worden daar nog wel eens door verrast. Zo koop je een lichtsnoer van 44 meter waar je in onze oude wijk Floradorp flink mee uit je dak kan gaan, maar wat hier niet meer dan een lullig streepje langs de balkonrand is. Iedere keer roept Pepijn dat we nu echt genoeg decoratiemateriaal hebben, en staan we even later weer op een kerstafdeling nog meer bij te kopen. Het kleine beetje wat je dan hebt opgehangen, ziet er zo lullig uit dat je beter niets had kunnen doen. Van een openbaar gebouw verwachten mensen dat er redelijk wat feestverlichting hangt, en mensen die rond de feestdagen een hotelletje boeken, willen ook dat het er vooral sfeervol uitziet.  Als we klaar zijn met decoreren, zullen we wel even een fotootje plaatsen, nu zijn we nog niet tevreden…..

donderdag 30 november 2006

Bureaucratisch leed

Ik heb even in het archief van Web-log moeten zoeken hoe lang geleden het is dat we voor het laatst geschreven hebben over onze grote problemen met KPN en Tele2/Versatel. Nou, dat gaat wel een paar maanden terug, dus ik denk dat iedereen eerst even weer bijgepraat moet worden. Toen wij verhuisden, kregen wij de laatste telefoonrekening van de KPN. Wij hadden nog nooit problemen gehad met KPN (i.t.t de rest van Nederland), maar van die rekening klopte werkelijk geen hout. Zo wilden ze geld zien voor juni en juli (hallo, telefoon is 29-05 afgesloten….) en of wij maar even wilden betalen voor telefooninternettikken die wij altijd via Zonnet (de laatste tijd Versatel of Tele2 geheten) afnamen. Wij hebben dus vanuit Duitsland een nette brief geschreven met daarin onze twee klachten en daarna hoorden we niets meer. Toen na 3 maanden de doorzendservice van de PTT, die het trouwens naar het buitenland ook voor geen meter deed, afgelopen was, kregen wij al helemaal geen post meer van KPN. Redenering KPN: wij communiceren niet met een buitenlands adres of telefoonnummer. Hallo, dit is buurland Duitsland, het adres is niet "bij de derde palmboom rechts 50 km de woestijn in". En dan nog, jullie willen geld van ons, doe dan ook maar wat moeite. Probleem is dat zowel KPN als Tele2 alleen een 0900-nummer hebben waarachter ze zich verschuilen, en dat kun je dus niet bellen vanuit het buitenland. Op tientallen faxen, brieven en emails reageren geen van beide bedrijven. Dan ineens komt de nieuwe bewoonster van ons oude huis bij Harald een deurwaardersincasso langsbrengen, met daarin het dreigement dat alle normale wegen zijn uitgeput en dat ze ons wel bij de rechter zien. Nou ja zeg!  Wij hebben dus een wanhopige brief geschreven naar de Inkassounie, met het dringende verzoek KPN ertoe te bewegen contact met ons op te nemen, aangezien we een juiste factuur best wilden betalen, maar dat de KPN ons daartoe de mogelijkheid niet geeft en we ze ook niet kunnen bereiken. We proppen het hele dossier (inmiddels echt 20 kantjes met brieven en faxen die wij verstuurd hebben) maar weer in een envelop en plakken er zuchtend weer vele euro’s porto op. Weer is het weken, maanden, stil. En dan ineens, gisteren, telefoon van het hoofd van de KPN Klantenservice. Met excuses, hij heeft nu de brief van de Inkassounie op zijn bureau gekregen en begrijpt niet waar het zo fout is gegaan. Gezien de fysieke en financiele moeite die wij gedaan hebben om de juiste rekening te kunnen betalen, vindt hij het niet meer dan logisch de hele rekening kwijt te schelden! Pepijn vraagt nog even droogjes naar een schriftelijke bevestiging, eerst zien dan geloven, en die komt ook 5 minuten later per email binnen. Even voor de duidelijkheid: na aftrek van de onjuiste bedragen bleef er een rekening over van een paar tientjes, en dat hebben we echt de afgelopen 6 maanden wel aan telefoontjes en postzegels verbruikt. Het heeft dus van 29/05 tot 29/11 geduurd, schandalig!

Nog een ander slepend probleem is ook gisteren opgelost. Ik had al maanden een Duits ziekenfondspasje, maar Pepijn liep nog steeds met een tijdelijk briefje rond, aangezien de VGZ niet met de juiste papierwinkel over de brug kwam. Ohra kon wel even een briefje van 2 regels typen en opsturen, maar bij de VGZ was dat godsonmogelijk. Na 6 maanden leuren, geen papieren, verkeerde papieren, enz, was het eindelijk voor elkaar. Pepijn is sinds gisteren de trotse eigenaar van een glimmend Duits verzekeringspasje.

We hebben trouwens ook nog steeds geen levensverzekering, die dorpsarts heeft natuurlijk het formulier verkeerd ingevuld (zie archief), en nu geloven ze me niet meer. Ik ben al naar 2 huisartsen, een specialist, een gynacoloog en een uroloog gestuurd, heb 4 urinetesten, meerdere röntgenfoto’s en meerdere echo’s moeten laten maken, maar heb nog steeds geen levensverzekering. Hallo stelletje pennenlikkers, er is niets met mij mis, 1 suffe arts heeft 1 kruisje verkeerd gezet en heeft dat al bij jullie gemeld!

Leuk nieuws is dat we een kleine tegemoetkoming krijgen van twee brouwerijen voor onze nieuwe reclameborden. Zij nemen ieder ongeveer een kwart voor hun rekening, en dan betalen wij de andere helft. We nemen natuurlijk geen enorme hoeveelheden bier af op dit moment, dus dit is eigenlijk al meer dan we verwacht hadden! De man van de reclameborden komt volgende week nog even wat opmeten, en dan hangt alles voor de Kerst. Ook is de loodgieter geweest om alles voor de nieuwe privébadkamer op te meten, die komt over anderhalf/twee weken de nieuwe afvoer enzo monteren.
Ondertussen zijn we éindelijk aan het verven in kamers 19 en 20, en met een beetje geluk lukt het nog om dit weekend laminaat te leggen voordat de fotograaf begin volgende week komt voor de nieuwe hotelbrochures.

donderdag 23 november 2006

Punaises

Er komt een moment dat je als buitenlander in een winkel staat en iets nodig hebt, maar het woord niet weet. Frustrerend en genant, maar vandaag was het zo ver. Ik ging even alleen boodschappen doen in Kötzting (het gebeurt altijd als je alleen bent) en kon bij de kantoorboekhandel niet op het Duitse woord voor punaise komen. Uiteindelijk heeft de winkelbediende mij meegenomen naar het magazijn en kon ik het aanwijzen.

Via het internet volgen we de Nederlandse verkiezingen, Pepijn had zich opgegeven voor het internetstemmen en heeft meteen gestemd toen het kon. Ik zat natuurlijk weer te grappen dat hij voor 2 moest stemmen, maar daar trekt hij zich weinig van aan. Ik mag zelf in de Britse verkiezingen niet stemmen, als je meer als 15 jaar buiten GB woont, is dat over. Aan de ene kant zuur (ik ben eigenlijk een beetje statenloos geworden), maar aan de andere kant begrijpelijk. De Nederlandse verkiezingen zijn nu al een beetje de ver-van-ons-bed-show geworden, laat staan hoe dat over 15 jaar is. Je kijkt zowiezo naar hele andere thema’s als je gaat stemmen, veel dingen boeien je toch niet meer als je in het buitenland woont.

We hebben deze week al voor de derde keer gasten, tot onze eigen verbazing. Alle gasten deze maand zijn zakenreizigers, en doordat wij op verschillende internetsites staan, zijn wij vindbaar. We waren bijna "los" geweest met Oud&Nieuw, we kregen vandaag een aanvraag voor 2 tweepersoons- en 1 eenpersoonskamer, en dat is precies wat we nog vrij hebben. Die mevrouw denkt er even over na, het is natuurlijk een hoop geld voor 5 man 2 weken, het gaat toch om 1100 euro. Wij denken niet dat ze het gaat doen, ik zou het voor dat geld ook niet doen…. We weten in ieder geval zeker dat we de kamers aan de een of ander echt wel gaan kwijtraken, bijna niemand heeft meer iets vrij in de omgeving. Echt leuk is dat we een groepsaanvraag voor een weekend in februari van onze collega’s verderop in de straat hebben doorgespeeld gekregen, bij hen paste het niet meer, en toen hebben ze aan ons gedacht. We hebben meteen de groepsleider een aanbieding gestuurd, zou echt leuk zijn als we die groep zouden binnenslepen in de rustige periode.

maandag 20 november 2006

Klusbeesten

We zijn superdruk aan het klussen, en dan springt het logje er wel eens bij in. Zaterdag hebben we de aanhanger aan een duurtest onderworpen, het arme wagentje is volgeladen met betonblokken en badkamertegels terug gekomen uit Straubing. We vonden het niet nuttig twee pallets stenen te laten bezorgen in de voortuin in het volle zicht en zo snel kunnen we toch niet metselen. We moeten toch regelmatig naar een bouwmarkt, dus dan nemen we gewoon iedere keer een ladinkje stenen mee. We hebben nu voor onze nieuwe badkamer genoeg materiaal om een muur te bouwen, we hebben vloerverwarming en vloertegels, dus als we ook de tijd nemen om alles te verwerken, komt het best voor elkaar. Deze week onverwacht 2 boekingen ontvangen voor vrijdagnacht en voor vannacht, dus sinds een lange tijd hebben we ineens weer wat gasten gezien. De zakenreiziger die er nu is, verveelt zich duidelijk een beetje, komt steeds dingen vragen enzo. Dat is best lastig als je aan het klussen bent, dus nu schrijf ik maar een logje, dan weet hij me tenminste te vinden als er wat is. Pepijn is op de parkeerplaats de rest van de verlichting aan het aanleggen, ziet er echt stoer uit, en het belangrijkste is dat we er steeds meer als hotel uitzien. Bij de voordeur hebben we twee van die trendy verlichte bloempotten staan, ziet er echt heel erg leuk uit. Natuurlijk is alles voorzien van spaarlampen en tijdklokken, het mag ook weer niet teveel kosten…

Afgelopen week hebben we een gipswand gebouwd op de zolderverdieping, dus we hebben nu een nette slaapkamer. We zijn er zo blij mee, het is zo’n gezellig knus hokje geworden! En het belangrijkste: de katten kunnen niet meer op bed springen, ‘s nachts op je hoofd liggen enzo… Natuurlijk moet de muur nog gepleisterd worden, maar dat komt wel een keertje. We hebben onszelf als deadline gesteld dat de twee kamers beneden die nu even weer stilliggen voor december toch wel af moeten zijn. Zowiezo komt er begin december een fotograaf foto’s maken voor de nieuwe hotelbrochures die we besteld hebben. We zaten al tijden met die achterlijke hotelfolders van de vorige eigenaar en eigenlijk schaamden we ons kapot om die uit te delen. Bovendien hebben we zoveel veranderd dat die folder zowiezo niet meer up to date is. Op de hotelbeurs stond dit bedrijfje van hotelfolders (ze hebben alleen hotels als klant, i.t.t. andere drukkerijen) en het ziet er allemaal erg goed uit, dus nog even en we hebben een oogverblindende folder.

We hebben deze week wat boekingen ontvangen voor de periode vóór Oudjaar, dus dat sluit netjes aan op een aantal bestaande boekingen voor Oud&Nieuw. We hebben nog steeds 2 doubles en 1 single rond de Jaarwisseling vrij, die proberen we zo duur mogelijk voor zo lang mogelijk te verhuren. Alles wat voor 2 nachten is of zo, nemen we nu even niet aan. Als we ermee blijven zitten, kunnen we dat altijd nog doen eind december.

De afzuigkap maakte ineens rare geluiden, dus hebben we de fabrikant gebeld, en die heeft beloofd ons een reserveonderdeel op te sturen. Gisteren deed hij het ineens weer normaal, dus we weten nu niet zo goed waar het aan ligt. Het kan ook zijn dat de wind verkeerd in de pijp blaast of zo, waardoor er iets vastloopt. We hebben met elkaar afgesproken het nog even aan te kijken voordat we het reserveonderdeel afbestellen. Morgen komt er eindelijk iemand naar de koelcel kijken, de man van de satellietinstelling kunnen we steeds niet te pakken krijgen, wordt tijd dat we iemand anders inschakelen. Van onze gast kregen we net klachten dat de TV zo stoort, en dat is ook zo. Geen idee waar dat nu weer aan ligt, we kunnen weinig met die antieke satellietontvanger.
Pepijn werkt bij vlagen ook hard aan de eigen website, er staat in ieder geval een algemene tekst online met wat plaatjes en de prijzen. Nog lang niet klaar natuurlijk, maar mensen hebben in ieder geval iets te kijken als ze naar onze site gaan, en niet meer alleen de suffe tekst "under construction".

zondag 12 november 2006

Haus am Berg in het Koreaans

Het is een wonder: er stopte een auto van een besteldienst en die begon deuren uit te laden!!! We zaten nog even in spanning wat er uit het laadruim zou komen (sportschoenen?) maar het waren wel de goede. Jammer alleen dat de deurposten zo vreselijk transportschade hadden dat die meteen weer mee terug konden. We hebben ‘s middags dan maar de aanhanger achter de auto gekoppeld en zijn zelf naar een bouwmarkt gereden voor de deurposten. We zijn het er over eens dat we bij die toko online niets meer bestellen. Het was goed dat we de aanhanger bij ons hadden, we hebben een luxe douchekabine voor onszelf gekocht voor in onze nieuwe badkamer, compleet met een regendouche, van die massagestralen en een bankje. We hebben even staan rekenen, en kwamen tot de conclusie dat losse onderdelen bij elkaar opgeteld meer zouden gaan kosten, en dat je dan een eenvoudige douche had zonder toeters en bellen.

Deze week zijn er een aantal klussen eindelijk afgemaakt. Zo staan de kassa en het espressoapparaat eindelijk in het restaurant achter de bar op een nieuwe plank en heb ik alle BTW-bonnen van ongeveer 4 maanden gefiled. Jammer dat je met die kleine klussen geen enorme vooruitgang ziet, zoals met complete muren slopen, maar het moet wel gebeuren.

Vrijdag zijn we een dagje naar Regensburg geweest om bij de groothandel kerstversiering in te gaan slaan op horecaformaat. Je komt vaak met de kerstversiering in gewone winkels niet uit, omdat je pand gewoonweg veel te groot is, en je dan nog duur uit bent of het veel te frutselig staat. Zo hebben we een katrol met 44 meter lichtslang en een mega-aanbieding kerstbalen gescoord, en een guirlande van 5,40 meter lang voor langs de trapleuning. Als alles hangt en staat, plaatsen we wel een foto, maar we vinden het veel vroeg om half november al in kerstsfeer te gaan zitten. Het begint hier overigens al veel vroeger als in Nederland, ze doen hier natuurlijk niet aan Sinterklaas. Gisteren hebben we in spanning gezeten of er kinderen aan de deur zouden komen voor St. Maarten, maar in Frahels wonen eigenlijk bijna geen kinderen, en de heuvel is wel erg steil om met je lampionnetje omhoog te klimmen. Ook met Halloween niemand gezien, dat is hier ook wat gorter dan in Nederland.

Door al het bovenstaande zijn we eigenlijk nog niet veel verder gekomen met kamers 19 en 20, de elektra is grotendeels geinstaleerd, maar nu moeten de gaten in de muren weer eerst dichtgegipst worden voordat we kunnen gaan verven. Ook de gang naar het privé-gedeelte is nog 1 grote stofbende, maar de wenteltrap is wel helemaal klaar. We hebben uitgerekend dat we twee pallets met gasbetonblokken nodig hebben om de gang naast de wenteltrap weer toonbaar te maken en de muurtjes te bouwen die we nodig hebben.

Het is vandaag erg druk met frühshoppen, de stamtafel is te klein. Nou ja, beetje inschuiven en het past wel. Dat is wel leuk, de laatste weken komen er steeds meer buren een biertje pakken op zondagmorgen, toch ook wel een teken dat we steeds meer ingeburgerd raken.

Deze week is er een timmerman gekomen om de afvoerpijp van de afzuigkap te installeren, zodat we die eindelijk ook kunnen gebruiken. Niet alleen de keuken werd steeds erg vet, ook onze haren, brillen en kleding zaten steeds onder. Het vinden van een timmerman die voor zo’n relatief kleine klus wilde komen, was trouwens niet eenvoudig. We zijn maanden aan het leuren geweest voordat we iemand hadden. De afzuigkap hangt namelijk al een paar maanden. Gisteren bij het aanzetten maakte hij ineens een raar geluid, daar moeten we nog even naar kijken, maar het was wel windkracht 9 dus misschien trok hij verkeerd of zo.

Er hebben zich, met onszelf meegerekend, al 16 mensen aangemeld om te eten met Oud & Nieuw. Niets om zenuwachtig van te worden, het grootste aantal eters wat we gehad hebben deze zomer was 43. Dat was toch wel een beetje extreem, dat willen we eigenlijk niet meer.
We hebben trouwens in Google eens "haus am berg"+ Lam ingetoetst en we blijken op wel 80 websites te staan. Veel van die sites halen de gegevens bij Hotel.de en Bookings, sommigen zijn ook dochterondernemingen van, grappig is ook dat we in het Koreaans en het Japans te boeken zijn. Wat die mensen hier zouden moeten? Echt geen idee, maar leuk is het wel….

woensdag 8 november 2006

Lekkere auto

Harald wist een heleboel dingen van zijn auto, maar niet dat hij zo lekker smaakte. Toen de auto niet wilde starten, is de ANWB Alarmcentrale gebeld, en de vriendelijke monteur die kwam kijken, kwam tot de conclusie dat de bobinekabel bijna in zijn geheel door een marter verorberd was. Ook was de lekkerbek aan de ruitenwissersproeier-slang begonnen, maar van de bijbehorende blauwe cocktail kreeg de marter waarschijnlijk een vieze smaak in zijn mond. Het arme autootje is op een bergingswagen naar de dichtsbijzijnde garage vervoerd. De dealer had het onderdeel niet in huis, maar wel een tweedehands auto staan voor de verkoop waar hij de kabel uitgesloopt heeft. Om 14.00 uur kon Harald dan eindelijk richting Amsterdam vertrekken. Jammer overigens dat hij weer weg is…

Vandaag is de timmerman eindelijk aan de slag gegaan met de installatie van de afvoerpijp van de afzuigkap. Er moest een plafondbalk worden verwijderd, en dat moet natuurlijk professioneel gebeuren, anders zakt potentieel je hele dak of keukenplafond in. Niet echt iets wat je zelf gaat staan te knutselen… Het was echter lastig om iemand te vinden die dat even wilde komen doen (niet echt een langdurige of lucratieve job natuurlijk), dus we hebben maanden zonder werkende afzuigkap gekookt.

Vanmorgen vroeg viel de nieuwste editie van het blad Ajuus in de bus, met daarin ons interview! Natuurlijk vind je jezelf nooit leuk op de foto en achteraf denk je bij bepaalde dingen dat je het mooier of duidelijker had kunnen vertellen, maar zo’n artikel is altijd een samenvatting van een uitgebreid verhaal wat je hebt verteld. We zijn overigens niet ontevreden hoe het eruit is komen te zien! Ik heb gelijk alle vrienden en bekenden een mail gestuurd dat we in het blad stonden, benieuwd of de oplage in bepaalde regio’s in Nederland meteen stijgt (grapje, zoveel mails heb ik nou ook weer niet gestuurd).

We krijgen nog steeds aanvragen voor Oud & Nieuw, maar grotere groepen kunnen we gewoon niet meer kwijt, alleen nog een paar "losse" reserveringen. Ook hebben we de eerste reacties op het menu gehad, de eerste 8 schapen zijn over de dam. We zaten net te filosoferen dat we het helemaal niet erg vinden als het restaurant niet helemaal tot de laatste stoel vol zit, kun je net iets meer tijd en aandacht besteden aan de gasten die je wel hebt.

Vandaag ontzettend goed nieuws: onze waterinstallatie bevat helemaal géén legionella. We moesten een verplichte legionella-controle laten doen, en niet alleen zaten we onder de norm, het uiteindelijke testresultaat was letterlijk "0 ziektekiemen gevonden"! We zijn best een beetje trots, al weten we ook wel dat je als hotelier niet altijd schuldig bent. Natuurlijk moet je regelmatig de leidingen spoelen en je ketel lekker warm opstoken, maar het had kunnen zijn dat we wat onplezierigs geerfd hadden van de vorige eigenaar (die zette de ketel namelijk echt niet hoog genoeg).

dinsdag 7 november 2006

Aan de deur wordt niet gekocht

Gisteren zaten we nietsvermoedend bij de receptie, toen er ineens iemand binnenliep met de mededeling "Ik moet even je dak op". Pardon? Wie bent u? Ja, hij was de plaatselijke schoorsteenveger en zou wel even onze schoorsteen komen vegen. Probleem 1: wij hebben helemaal geen schoorsteenveger besteld. Probleem 2: wij kennen u helemaal niet. Probleem 3: u kunt ons niet vertellen hoeveel het gaat kosten. Wij hebben hem dan ook weggestuurd. ‘s Avonds belde zijn baas op met de vraag waarom wij zijn werknemer niet binnen hadden gelaten, en wij hebben hem verteld dat als we van zijn diensten gebruik wilde maken dat we hem dan wel zouden bellen (natuurlijk met de gedachte dat we dat dus nóóit zouden gaan doen). Groot was mijn verbazing dat die kerel zelf net aan de deur stond dat hij nu toch echt de schoorsteen kwam vegen. Ik heb Pepijn er maar even bijgehaald, want ik was zo kwaad dat ik minder nette dingen wilde gaan zeggen, zoals of hij soms om geld verlegen zat; en dat als ik een hond had, ik ‘m op hem af zou sturen als hij niet oprotte. Hij kon zoveel kletsen als hij wilde (voor mij altijd een teken dat mensen iets te verbergen hebben), hij kwam er dus bij ons allebei gewoon niet in, onder het motto "aan de deur wordt niets gekocht".

Wij hebben vervolgens onze verwarmingsmonteur en de gemeente gebeld hoe het zat, en het blijkt dat deze man van staatswege een monopolie heeft in deze contreien en dat we hem toch echt binnen moeten gaan laten voor een wettelijk verplichte keuring van de schoorsteen. Erg vervelend, want het is echt een glibberig eng mannetje. Het probleem is dat je als startend bedrijf zoveel mensen aan de deur/email/telefoon/fax krijgt die je allemaal wat willen verkopen, die je vertellen dat je het écht moet hebben, dat je op een gegeven moment niet meer weet wat nu verplicht is en wat verkooppraat. Aan de telefoon kan ik er redelijk mee omgaan (gewoon beleefd afpoeieren) en de bedel-emails en -faxen worden gewoon (vaak ongelezen) gedelete in de computer, maar iemand die ongevraagd aan de deur komt vind ik zo onbeleefd! Bovendien kon hij zich niet identificeren, zoals bijv in Amsterdam de meteropnemer. Logisch als dan blijkt dat deze man al 45 jaar bij iedereen in het dorp jaarlijks over de vloer komt, maar echt netjes is het allemaal niet.

Pepijn en Harald zijn samen in kamer 19 en 20 de elektra aan het doen, met een beetje geluk kan ik morgen beginnen met verven. Tegen het weekend kunnen we dan het laminaat leggen, en klaar zijn we!

De sneeuw is hier trouwens helemaal weg, het is ineens weer 10 graden. Vanaf zaterdag zou het weer moeten gaan sneeuwen en wordt het weer kouder. Trouwens nog geen teken van de deuren cq sportschoenen (ben erg benieuwd of en wat ze gaan bezorgen).

zondag 5 november 2006

Sportschoenen???

Pepijn heeft de afgelopen dagen in de clinch gelegen met een internet-besteldienst: we wachten al meer dan 4 weken op een partijtje binnendeuren en deurposten. We weten inmiddels dat de deuren de fabriek hebben verlaten, bij doe-het-zelf-concern Obi ook niet (meer?) staan en bij de bezorgdienst nooit zijn aangekomen, maar dat zij wel de opdracht hebben gekregen om de goederen uit te leveren. Vrijdag was dus de hele ochtend de brandende vraag: "Waar bevinden onze deuren zich nu?". Na 7 telefoontjes was het geduld behoorlijk op en waren we niet veel wijzer dan bovenstaand verhaal. Groot was dan ook de hilariteit toen we zaterdag een keurige brief ontvingen van de klantenservice van het bedrijf, met daarin excuses dat onze SPORTSCHOENEN nog steeds niet waren geleverd. Pardon?!?!Pepijn heeft vervolgens weer aan de lijn gehangen met de klantenservice, de dame in kwestie zag er zelf ook de humor wel van in, maar degene die de brief had geschreven was er op zaterdag niet. Obi en Otto zijn hier enorme bedrijven in Duitsland met een goede reputatie, maar die zijn ze bij ons wel kwijt… Het begint al net zo’n soap te worden als toen met de hoteldroger die door een dochter van Quelle (ook al zo’n grote naam hier) geleverd zou worden en die ook mysterieus in het luchtledige zweefde totdat we echt boos werden.

Gisteren heeft Pepijn een loos muurtje midden in de nieuw te maken badkamer eruit geslagen. Die ruimte oogt meteen een stuk groter, maar het heeft een extra grote stofbende opgeleverd. We vinden het stof overal, ook in ruimtes die niet direkt naast zijn of in verbinding staan met de bouwplaats. Gistermiddag hebben we echt moeite gedaan om alles weer toonbaar te krijgen, zo moest Pepijn alle glazen en alle plankjes in de bar afstoffen…Ik heb dit weekend alle gaten in de muren ingevuld van kamers 19 en 20 waar we de lambrisering van muren hadden getrokken, als Pepijn morgen de elektra even fií, kan ik dinsdag gaan verven.

We hebben vanavond samen oliebollen staan bakken. Misschien een beetje vroeg, maar we moeten toch goed voorbereid zijn met de feestdagen…. Ik had nog nooit oliebollen gebakken, en wilde weten of dat zou lukken. En dan is daar de altijd handige internetsite van Allerhande van AH met alle recepten die je maar kan verzinnen! Ze zijn gelukt, maar ik vind ze niet zo lekker. Volgens Pepijn komt dat omdat ik alleen van die donker uitgevallen ballen ken van de kraam en de bakker, en horen ze zo te zijn. Ze staan keurig in een tupperwarebak in de koelcel te wachten op het oordeel van Harald die morgen terugkomt uit Zwitserland…..

Ons Oudjaarsmenu is trouwens af en verstuurd naar alle gasten, nu maar kijken hoeveel mensen ervoor reserveren. Vanavond kregen we een telefoontje van iemand die heel veel kamers zocht met Oud&Nieuw, tsja, daar konden we hem niet meer aan helpen. Raar hoor! Midden deze week gaan we naar de groothandel om samen de wijnen die we uitgezocht hebben (en geproefd, hips!) voor het wijnarrangement te gaan inslaan. In ieder geval halen we een aantal flessen, als er veel aanmeldingen komen, kunnen we volgende maand nog wel wat bijhalen. De cursus Beiers koken waar Pepijn zich voor had aangemeld gaat niet door, jammer hoor… Nou ja, moeten we ons maar op het klussen storten!

vrijdag 3 november 2006

Het sneeuwt!

En niet zo’n beetje ook! Gisterenmorgen werden we wakker in een witte wereld, en ‘s middags ging het echt pittig sneeuwen. Pepijn is gisteren meteen met de fotocamera naar buiten gerend, maar toen lag er nog niet zoveel, we hebben vandaag even wat nieuwe foto’s gemaakt. We zijn gisteren naar het overdekte winkelcentrum in Regensburg geweest, we konden allebei wel een extra paar winterbestendige schoenen gebruiken, en gelukkig zijn we allebei geslaagd.

Eergisteren hebben we een gat in het laminaat gezaaagd in de gang, precies op de plaats waar het gat voor de wenteltrap in het beton zit. We kwamen tot de schokkende conclusie dat er een hoogteverschil in het beton zat en dat de vorige eigenaar dat creatief had opgelost door er 8 cm gravel in te storten en daar platen hout op te leggen. Er zat niets anders op dan alles eruit te trekken en het grind af te graven. Dat was dus ongeveer 2 kuub! Harald en ik maar scheppen en Pepijn maar lopen met die kruiwagen… Nu hebben we dus kaal beton over en een afstap midden in de gang. We hebben al zitten filosoferen hoe we dat recht gaan trekken… Zie je het voor je, je haalt er een laag afbraakkwaliteit laminaat uit, daar ligt een al even lullig laagje schuimfolie onder, en een laag spaanplaat. Dan een laag hardboard…. en dan dus dat kattenbakgrit (zo zag het er uit tenminste) en een laagje plastic dunner dan de gemiddelde Komo-zak. WAAROM vraag je je dan af.
Goed, en dan hier de langverwachte sneeuwfoto, vanuit dezelfde hoek gemaakt als die in het logje Reclame, Reclame, maar nu met jas en warme trui aan, ipv shirtje…. en dat nog geen twee weken later.



Het was op de terugweg vanuit Regensburg wel fijn dat de winterbanden er al op zaten, en desondanks vonden we het  hard werk om in die sneeuwbuien te rijden, je zit een stuk minder ontspannen te sturen. De skipistes zijn al wit, het laagje is helaas nog te dun om er wat mee te kunnen. Je kan bij ons in de tuin wel met de slee de helling af.


Harald is ondertussen even een lang weekend naar Zwitserland met de trein en heeft zijn auto bij ons achtergelaten om in te sneeuwen.

zaterdag 28 oktober 2006

Wachten op de sneeuw

Het weer is hier ineens omgeslagen, zojuist is het flink gaan regenen. Was het eerder deze week nog 21 graden overdag, nu komt het weerbericht dat na het weekend de eerste sneeuw gaat vallen. Eerst natuurlijk in de hogergelegen gedeelten (boven 600 meter, wij zitten op 545 meter), maar vanaf woensdag gaat het ook in Lam sneeuwen en wordt het ‘s nachts -8. Brrr! Gelukkig krijgt onze auto dinsdag nieuwe winterbanden, dus qua timing is dat ideaal gepland!
Wij zijn hier weer voortvarend aan het klussen. We hadden gasten, die zijn vanmorgen uitgecheckt, dus nu is het weer alle remmen los. Pepijn is in de kelder een betonnen fundering aan het maken voor de wenteltrap, we hebben in de keukenopslag nieuwe rekken geplaatst en na het weekend komen de nieuwe deuren en deurposten die we besteld hebben dus kunnen we boven een muur in onze slaapkamer bouwen. Een hoop dingen tegelijk, maar het geeft wel een goed gevoel dat we weer lekker aan de gang zijn.

 Met de tandjes gaat het redelijk, de tandarts was eigenlijk blij verrast hoe goed het ging, zelf ben ik wat voorzichtiger want ik weet dat ik in die regionen snel complicaties heb. De verwachting is dat over twee weken de oude kroon zelfs weer teruggeplaatst kan worden! Ik heb nu weer meer energie nu de penicillinekuur afgelopen is, wel merk ik dat ik nog steeds snel moe ben. De frustraties zijn gelukkig voorbij dat ik steeds te uitgeput was om wat dan ook te doen.

De komende weken staan er nog meer klussen op stapel: we hebben een timmerman gevonden om de afzuigkap af te maken, er komt een installatiebedrijf naar de koelcel kijken (die maakte naar onze smaak wat veel lawaai, en dat resoneerde door de muur van kamer 11), de leverancier van de reclameborden komt wat aan de aftandse borden op de parkeerplaats doen, en een horecabakker komt een oven en een vriezer plaatsen zodat we altijd lekker verse broodjes voor de gasten hebben. We zijn druk bezig geweest een menukaart te ontwerpen, want als we de hele dag lekkere warme koffiebroodjes, pistoletjes en pizzabroodjes kunnen verkopen, gaan we ook een menukaart buiten zetten en dingetjes aan wandelaars verkopen. Als gevolg van de duurdere broodjes en de ietsjes duurdere drankenleverancier hebben we onze (te goedkope) drankprijzen nog eens onder de loep genomen en zijn tot de conclusie gekomen dat daar best een duppie per drankje bij kan. Zowiezo gaat de BTW in Duitsland per 1 januari omhoog van 16% naar 19%, en dat verschil gaan we toch echt niet uit eigen zak betalen….

We zijn nog steeds ontstemd over de enorme rekening voor het kijk- en luistergeld, dat is werkelijk belachelijk veel. Ook dat is een reden geweest om ook onze kamerprijzen nog eens goed te bekijken. We hadden deze maanden eigelijk een goedkopere aanbieding om klanten te lokken in de slappe tijd, maar het is duidelijk dat de markt er gewoon helemaal niet is, dus we hebben de prijzen snel maar weer teruggezet naar wat ze anders zijn. Het zou ons hogelijk verbazen als we tot Kerst überhaupt iemand krijgen…. We hebben trouwens een Engelse touroperator van wandelvakanties gevonden die wel zaken wil doen, dus dat is positief. Voor Engeland zijn Duitse wandelvakanties wel een hele kleine markt, dus we moeten er niet te veel van verwachten, maar het is een leuk begin. Ook hebben we een Nederlandse aanbieders van hotel-weekendjes weg weten te interesseren, we hebben net deze week het contract ondertekend. We timmeren dus steeds meer aan de weg. Ik heb ook al het adres liggen van een aantal Belgische touroperators op het gebied van wandelvakanties die ik nog wil aanschrijven, het zou fijn zijn als we ook uit Belgie wat business zouden kunnen ontvangen. In de Franse markt ben ik nog niet gedoken, heb van de VVV wel begrepen dat Lam wel bekend is bij Italianen. Nou spreken we redelijk wat talen, maar in het Italiaans komen we niet verder dan wat standaardzinnetjes (hier is uw sleutel, het ontbijt is om …). Vandaag weer een aanvraag binnengekregen voor Oud&Nieuw, er komt binnenkort toch een moment dat we nee gaan verkopen (rare gewaarwording!)

dinsdag 24 oktober 2006

Reclame, reclame

Sinds dit weekend liggen we enigszins op koers wat betreft reclameborden, vandaag komt er iemand langs van een reclamefirma voor de gesponsorde borden (waar we van de brouwerijen een bijdrage voor krijgen) en ondertussen hebben we ook wat van de "zelfbouw" af waardoor we een stuk aanweziger zijn voor passanten. Het waren allemaal bestaande borden waar geen extra vergunning voor nodig is, ze staan bovendien allemaal op eigen terrein dus hebben we daar redelijke vrijheid in. Op deze foto zie je als je goed kijkt alle drie de gerenoveerde borden: Die vooraan met Hotel** en ons logo, daar stond oorpronkelijk "Versper- u. Brotzeitstube nach 50m. rechts" op…. nu verwacht een Beier iets heel anders dan wij kunnen bieden bij een Brotzeitstube, en een vespermaaltijd (halverwege de middag) kennen ze hier niet, dat is schijnbaar iets voor Schwaben (waar de vorige eigenaar vandaan kwam). Daarom hebben we het er dus meteen de eerste week maar afgehaald en nu dus aangepast teruggeplaatst.

 

Bij het driehoekige bord onder de denneboom hebben we alleen het logo van Osser bier erafgehaald en er i.p.v. "Pension" HOTEL** opgezet…. de tekst "Haus am Berg" hebben we er in het zwierige lettertype wat er al opzat laten staan, dat vonden we wel leuk zo. Alleen het logo mist eigenlijk nog. Nu moeten de andere borden, ook die bij de parkeerplaats (net nog zichtbaar rechts onder het verkeersbord op de hoek) nog van de hotelnaam worden voorzien, en dan natuurlijk het bord aan de gevel nog.

Daar staat namelijk nog wél Pension op, we hebben daarom een ladder van ruim 6 meter gekocht om in elk geval die tekst (in plakletters) eraf te halen. Daar durven we allebei dus niet op, naar nu blijkt! Ofwel, beter gezegd, we komen met enige moed wel tot boven, maar dan durven we geen hand meer los te laten om aan het bord te rommelen. Daar hebben we dus een beroeps voor nodig. Bovendien is het hier ‘s avonds heel donker, en die borden ook… verlichting gewenst, want we zijn eigenlijk gewoon onzichtbaar.



Misschien kunnen we er meteen een lichtbak van maken…. en ondanks dat het bord 3 meter breed is, mag het in verhouding met de gevel zelfs nog groter zijn.

Natas is net terug van de tandarts met een positieve prognose, de ontsteking is weg, maar aangezien de wond waar een derde van een kies (zeg maar alleen de achterste wortel) is getrokken, nog niet dicht is, is het voorlopig nog even duimen voor de goede afloop. We houden jullie op de hoogte.

donderdag 19 oktober 2006

Bek verbouwd

Ik zit hier met een natte washand tegen mijn gezicht aan te internetten. Behalve lezen en TV kijken mag ik van de tandarts niet veel anders doen. Een ontsteking in mijn rechterbovenkaak zorgt momenteel voor veel problemen. Na een ontluisterend bezoekje aan de kaakchirurg die zei geen zin te hebben er wat aan te doen, heeft mijn eigen tandarts dan maar wat geprobeerd om mij te helpen. Het lijkt wel resultaat te hebben gehad, want de enorme druk en pijn is nu wel grotendeels weg. Mijn grootste angst is voor complicaties, want het was een behoorlijke riskante en gedurfde ingreep. Volgens de kaakchirurg was trekken de enige optie, maar de tandarts heeft met succes de infectiehaard via de tand weten te bereiken en heeft goede hoop dat het op z’n minst een verkleining van het abces betekent.

We hebben net een aanvraag gehad voor het weekend, maar Pepijn heeft ‘m afgeslagen omdat ik verplicht rust moet houden. Er gebeurt momenteel toch niet veel, dus een paar dagen dicht blijven is een betere optie tot ik weer vol kan knallen. Morgen wordt de doe-het-zelf-bouw-wenteltrap geleverd, dus Pepijn en Harald kunnen volgende week lekker samen daaraan klussen. Dan kunnen we daarna beginnen aan het bouwen van een slaapkamermuur en een badkamer beneden, zodat we zelf lekker kunnen wonen. Groot nieuws is dat veel van de dozen verdwenen zijn, en als ik morgen op een stoel ga zitten en de resterende verhuisdozen rustigjes even uitzoek, het privé-gedeelte echt bewoonbaar is.

Gisteren hebben we in Straubing gewinkeld bij verschillende bouwmarkten, dus hebben we nu alle elektrische materialen en verf enzo voor de twee hotelkamers waar we mee bezig zijn. Ook hebben we in Straubing een kleine, maar lekker rustige groothandel gevonden die qua assortiment weliswaar niet kan concurreren met de Metro, maar wel handig is als je toch in Straubing bent. Jammer genoeg zijn we zo druk bezig geweest met het kopen van doe het zelf artikelen dat we geen tijd meer hadden voor het schilderachtige centrum van Straubing.

zaterdag 14 oktober 2006

Passau

Het is hier nog steeds stralend weer, en gelukkig heeft Pepijn zich slechts 1 dag echt rot gevoeld. Dit alles tesamen met het feit dat het echt stil is qua gasten zorgt ervoor dat we met volle teugen genieten van de omgeving. Als de planning het toelaat, gaan we erop uit om de boswandelingen in de buurt te verkennen. Donderdag was het zelfs 21 graden en zijn we samen de echt mooie stad Passau gaan verkennen. 90 km, dus iets meer dan een uur rijden weg, en dus ideaal voor een dagtrip. Natuurlijk kwamen we er in Passau achter dat we het fototoestel waren vergeten, dus helaas kunnen we geen foto’s van Passau op de site zetten. Erg jammer! In Passau komen de rivieren de Donau, de Inn en de Ilz bij elkaar, en dat is aan de kleur van het water te zien. De Donau is blauw, de Inn is groener en de Ilz neigt meer naar zwart. Vanaf de uitzichttoren van het kasteel kun je die drie kleuren naast elkaar in het water zien, echt een vreemd gezicht. Passau is de laatste stad voor de Oostenrijkse grens, en de stad heeft ook onmiskenbaar een duidelijke Oostenrijkse invloed gehad door de eeuwen heen. Het doet qua charme en bezienswaardigheden niet onder voor steden als Innsbruck en Salzburg.

Gisteren hebben we kamer 19 en 20 helemaal leeg geruimd, de bedoeling is dit weekend de schrootjes van de muur te slopen. Dan kunnen we extra stopcontacten aanleggen en verven. Harald komt over anderhalve week en kan dan helpen met laminaat leggen. Zo! Dat is dan weer twee kamers af!

Met Oud en Nieuw zijn we nu echt bijna helemaal vol. Er komen steeds aanvragen binnen voor de laatste paar kamers, en het wordt nu echt "wie het eerst komt, het eerst maalt". We kunnen de hoofdprijs vragen voor een kamer, vol komen we toch wel, en dat is echt een hele gekke gewaarwording….

maandag 9 oktober 2006

Indian Summer

Ineens is het hier van het ene moment op het andere een droom-herfst geworden: 18 tot 20 graden, stralende zonneschijn en prachtige rood-bruine herfsttinten. Echt mooi! En het goede nieuws is dat het de hele week zo blijft! We hebben zelf zin om naar buiten te gaan en een heerlijke wandeling te gaan maken, maar helaas is Pepijn nogal in de lappenmand. Hij is net weer in bed gaan liggen omdat hij zich zo rot voelt en het zo koud heeft. We hebben ook net een lastminute boeking voor vandaag gekregen, die mensen hebben waarschijnlijk ook het weerbericht gezien. Nou ja, het is toch weer extra geld waarop we niet gerekend hadden.

zaterdag 7 oktober 2006

Ik zie een ster!

Twee zelfs! Vanmiddag kwam de postbode met een héle zware envelop, met daarin de officiele bronzen plakette van de hotelklassificatie. Pepijn heeft ‘m meteen naast de voordeur opgehangen.



Mooi he? Zoals Pepijn al zei: "net echt". Hert plan is volgend jaar er een ster bij te verdienen!
Grappig: gisteren kregen we via Bookings een boeking voor mei (beetje vroeg?) vanuit Texas. Geen idee wat Amerikanen hier moeten, maar het is wel erg leuk dat we in de hele wereld zo goed bekeken worden. Die hotelboekingssites leveren trouwens zowiezo een hoop business op: weer twee boekingen voor volgende week en de week erna. Dat beetje commissie betalen we ze graag in ruil daarvoor!
 Over goed bekeken gesproken: sinds de weblog bestaat zijn we al 4.262 keer bekeken door 1.963 bezoekers. Wie dat allemaal zijn? Werkelijk waar geen idee, maar leuk is het wel!

Gisteren zal Pepijn trouwens weer bij de dierenarts, dit keer weer met Sisi. Die had weer een abces op haar kont, ter hoogte van de bovenkant van haar staart. Ze heeft de hele praktijk bij elkaar gegild toen het opengeprikt moest worden, de secretaresse kwam binnenstuiven om te vragen of alles wel goed ging! Waarschijnlijk toch weer te hardhandig gespeeld met Katja en Jane of ruzie gehad met de buurkat. We zaten al te grappen dat we om kwantumkorting moeten vragen, zo vaak als we daar komen…..Zelf vindt ze het allemaal niet zo grappig, ze ligt hier een beetje troosteloos op de bureaustoel naast me…

dinsdag 3 oktober 2006

Herfst

Sinds een paar dagen zijn we weer lekker thuis. En 1 ding weten we zeker: Lam is THUIS. We hadden verwacht veel meer emotie te voelen bij Amsterdam, onze oude buurt en ons oude huis, maar die voelden we gek genoeg geen van tweeen. We werden zo moe van Nederland, van de drukte, het vuilnis op straat, de ongemanierdheid en gejaagdheid van de mensen. Natuurlijk was het fantastisch om iedereen weer te zien en gezellig een avondje op een terras ouderwets te ouwehoeren (door de telefoon ga je niet echt een interessante discussie opstarten of zo), maar na een paar dagen vonden we het wel weer genoeg. Helaas vielen we bij de oud-collega’s van Martinair net binnen op "bijltjesdag"; veel collega’s hadden net gehoord dat hun contract niet verlengd zou worden of dat ze hun waarnemende hogere rang weer moesten inleveren. Ieder jaar is het in het luchtvaartwereldje hetzelfde gezeur en het voelde als een enorme bevrijding dat ik niet meer aan de teleurstelling blootgesteld hoefde te worden. Als wij er niets van maken, dan is dat voor een groot deel aan onszelf te wijten, en heeft dan niet met een beslissing vna een leidinggevende te maken.

Vandaag hebben de weergoden hier de waterkraan opengedraaid. Zelfs de katten weigeren naar buiten te gaan, die vinden de hoeveelheid regen onaanvaardbaar. Het is plotseling herfst geworden, binnen een paar dagen zijn de blaadjes aan de bomen gaan kleuren en gaan vallen. Gisteren hebben we nog een prachtige herfstwandeling gemaakt, samen door het bos bij het huis. Het mindere weer, en daardoor het gebrek aan gasten, geeft ons wel de gelegenheid binnen lekker veel te klussen en op te ruimen. Mijn ouders hebben de afgelopen dagen erg geholpen met kasten in elkaar zetten enzo, maar die zijn vandaag weer richting huis vertrokken. We verwachten eigenlijk de komende twee maanden nauwelijks gasten, en dat geeft ons de gelegenheid wat kamers te renoveren en te zorgen dat we eindelijk zelf een huiskamer hebben waar we ook in kunnen zitten (ja, de dozen staan er nog steeds….). Met de jaarwisseling zitten we nu al bijna helemaal vol, we blijven op alle internetboekingssites het aantal beschikbare kamers en de prijzen voor die data aanpassen. De komende maanden gaan we ook veel menu’s proefkoken, zodat het menu op Oudjaarsavond helemaal super wordt.

Groot nieuws is de fax dat de twee hotelsterren in de pocket zijn, ze zijn niet eens komen kijken! Nu nog de officiele plakkette voor naast de voordeur en dan is het helemaal echt. Ook goed nieuws is dat we in Nederland gordijnen hebben besteld, over een paar weken zijn ze klaar en Harald heeft beloofd ze begin november mee te nemen hier naartoe.

De hotelbeurs in Düsseldorf, die de originele reden van ons tripje was, was weliswaar heel groot, maar er stonden ook veel standhouders met dingen die we absoluut niet konden gebruiken. We hebben het beursbezoek dan ook kunnen beperken tot 1 dag. Voortaan gaan we alleen nog naar de beurs hier in München of Nürnberg, daar zijn we in februari ook geweest en die is ook heel groot, maar wel wat dichterbij.

donderdag 21 september 2006

Hallo Nederland!

Zoals mensen misschien al begrepen hebben, zijn we in Nederland. We genieten inderdaad met volle teugen van het prachtig nazomerweer, al hebben we het erg druk met het zoeken naar geschikte gordijnen voor het hotel. We hebben gelukkig al het nodige gezien, we denken zelfs zaterdag te kunnen gaan bestellen.
 Gisteren het hele eind gereden, op de een of andere manier vonden we het dit keer best wel ver. We waren al erg moe en erg laat begonnen en onderweg hebben we best wel wat wegwerkzaamheden gezien. Uiteindelijk waren we rond 23.00 uur pas in Rijnsburg en hebben we een uurtje suf voor de herhaling van RTL Boulevard zitten hangen voordat we ons in bed lieten vallen. Het was wel erg vertrouwd om weer eens Nederlandse TV te zien. Denk dat we daar misschien weer zo snel gewend aan gaan raken dat we dat in Lam ook gaan willen. Pepijn boeit het niet zo, maar ik vind het erg raar om weer in Nederland te zijn enzo. We lopen nu in Leiden, een stad waar we zowiezo de laatste jaren niet zoveel meer mee hadden. Morgenavond hebben we natuurlijk met wat mensen afgesproken in Amsterdam, dat gaat denk ik wel heel erg raar zijn om daar weer rond te struinen. Pepijn zit schouderophalend naast mij, hij ziet het allemaal niet zo. We hebben overigens nog steeds helemaal geen spijt van onze beslissing om te emigreren, maar ik heb me wel afgevraagd hoe we ons zouden voelen als we weer eens in Nederland waren. Wat heel erg opvalt is alle drukte overal. De mensen rijden agressiever, dringen meer voor, en het is zowiezo overal zo vol: vol met mensen, met gebouwen, met auto’s, met harde muziek, enz. Maar ja, vergeleken met ons uitzicht met duizenden bomen is natuurlijk alles druk. Pepijn heeft net bij de Albert Heijn 16 pakken Cruesli gekocht, dat is nou echt iets wat hij de afgelopen maanden gemist heeft. Hamsteren! Nu gaan we op zoek naar een exotisch restaurant met vooral iets wat je in Beieren niet vindt…..

zondag 17 september 2006

Stilte na de storm

Zo, het grootste deel van de meute is vanmorgen uitgecheckt. Wij zijn allebei ontzettend moe, en hebben allebei dringend een extra middagdutje nodig, maar we hebben het weer gered. Er is werkelijk ongelofelijk veel gezopen, en dat is natuurlijk héél goed geweest voor de omzet. Nu rest alleen nog het opruimen van de bende. Voorlopig hebben we wel weer genoeg wasgoed om de apparaten in het washok even flink bezig te houden. Gelukkig is de meeste afwas al weg, en ziet het restaurant er netjes uit. Morgen checken de laatste andere gasten uit, dus dan is de rust definitief weergekeerd. Vandaag komen mijn ouders, die gaan op de poesjes passen terwijl wij naar de hotelvakbeurs in Düsseldorf gaan en een paar dagen naar Nederland. We kijken echt uit naar een weekje vrij!

Het grote nieuws is dat we een kentekenplaat hebben voor de aanhanger! We moeten nog wel een extra keer terug naar de ambtenaren om hem te "showen" (dat is dus de 4de keer dat we daar staan) maar we mogen er al mee de weg op.

woensdag 13 september 2006

Aanhangerleed

Daar sta je dan bij de KfZ-Zulassungsstelle met alle papieren van de aanhanger. Krijg je de mededeling "waar zijn de verzekeringspapieren?". Nou, daar hadden we ‘s ochtends in onze oneindige wijsheid al voor gebeld met de autoverzekering, maar die hadden ons verzekerd dat we dit niet nodig hadden. Volgens de autoriteiten is dat alleen voor "sport-aanhangers", dus voor alle aanhangers waarop sportartikelen vervoerd worden (dus ook boten, motoren, paardentrailers enz). Voor een gewone aanhanger, die in de meeste gevallen minder zwaar gebruikt zal worden dan alle bovenstaande modellen heb je raar genoeg dan weer wel een verzekering nodig voor het geval dat die op eigen houtje gaat rijden. Bovendien wilden ze het Nederlandse kenteken innemen om een Duitse te kunnen uitgeven. Zoals vorige keer al tegen ze verteld, heeft een kleine Nederlandse aanhanger geen eigen kenteken. Moeilijk! Uiteindelijk heeft Pepijn live mobiel staan bellen met de fabrikant in Nederland die meteen een fax heeft gestuurd. Iedereen was zeer onder de indruk van deze service. Er is ons echter verteld dat we nog minimaal 2 keer terug moeten komen, 1 keer met de verzekeringspapieren en 1 keer met de aanhanger zelf, zodat ze het chassisnummer en dergelijke zelf kunnen zien. Hoezo bureaucratie? We hebben gisteren bij de bouwmarkt dan maar een takken-hakselapparaat gekocht, zodat de enorme berg takken in ieder geval tot kleine houtjes is gedecimeerd. De bedoeling was om met het afsnijdsel in de aanhanger naar de gemeentewerf te rijden, maar ja, dat kan niet zonder kenteken en zonder verzekering.

Maandag hebben we een leuke dag vrij voor onszelf gehad. We hebben een groot stuk van de Glasstrasse gereden, die natuurlijk langs Lam loopt. Het Beierse Woud is een grote producent van ambachtelijk glas en kristal, en overal kan je dan ook glasblazerijen en glas-galeries bezoeken. We waren twee weken geleden de andere kant al opgereden en naar Weinfürtner in Arnbrück geweest, een van de allergrootste van de streek. Meer richting zuiden, richting Spiegelau, Frauenau en Grafenau heb je wat kleinere glaswinkeltjes en kom je bovendien in het hart van het Nationaalpark Beierse Woud, en dat is qua natuur dus ook overweldigend mooi. ‘s Avonds hebben we bij een Italiaan in Regen heerlijk op een terrasje langs het water van de rivier de Regen buiten gegeten.

Het is hier al een paar dagen echt 24/25 graden en dat blijft tot zaterdag nog zo. Morgen zitten we ineens 4 dagen stampvol, dus we genieten vandaag nog even van de rust. Pepijn is het receptieraam nog een keer aan het verven, dat kan natuurlijk niet als er gasten zijn (stank, verf aan kleding), dus morgen ziet de receptie er ook weer strak uit. Ik ga zo nog even alle kamers nalopen of er nog stof ligt en alles compleet is enzo, dan kan iedereen er morgen zo in. We hebben gisteren flink boodschappen ingeslagen, dus honger hoeft niemand te hebben.

De kop is er trouwens ook af met de boekingen van volgend jaar: we hebben net de eerste boeking ontvangen voor januari. Het wachten is op de nieuwe brochure van de VVV, die zou over een paar dagen klaar moeten zijn en aan de hand daarvan gaan mensen hun wintersportvakantie en zomervakantie boeken. Steffi van de VVV heeft al gezegd dat het voor ons echt gaat uitmaken dat we nu wel in de brochure gaan staan, veel mensen willen toch graag iets uit een boekje beslissen en doordat de vorige eigenaar geen geld wilde uittrekken voor reclame zijn we dit jaar waarschijnlijk veel boekingen misgelopen. Niet dat het zo erg is, we hebben genoeg te doen en te regelen. Gisteren heb ik eindelijk weer eens een paar verhuisdozen uitgepakt, en de keukenkastjes zijn eindelijk ook ingeruimd. Het jammere is dat er nog zoveel dozen staan in het privé-gedeelte, dus je ziet bijna geen verschil. Op 1 of andere manier was het een beetje emotioneel om te doen, alsof je je ineens realiseert dat het echt definitief is dat alles uit de dozen komt. Gek, want heimwee of zo hebben we helemaal niet…

vrijdag 8 september 2006

En weer een zere kont!

Vandaag zaten we weer bij de dierenarts, dit keer met Sissi. Diagnose: abces op de onderrrug door bijten/krabben van een andere kat. Gelukkig waren we er met haar een stuk eerder bij dan met Katja, dus het was nog niet zo gaan ontsteken en ze hoeft waarschijnlijk geen lange antibioticumkuur. De dierenarts vond haar zo charmant dat ze een lekker zakje kattensnoepjes mee heeft gekregen. Onderweg naar huis heeft ze op Pepijn’s schoot zitten miauwen (in het kooitje hield ze het niet uit) en lekker zitten snoepen. Grote hilariteit bij andere weggebruikers, zo’n kat op schoot op de passagiersstoel!

Vanmorgen zijn de gasten uitgecheckt die we onverwachts twee nachten hadden. Ze kwamen erg chagerijnig binnen, maar zijn heel erg tevreden weer uitgecheckt. Komt door het eten; bij het afruimen van de borden werd er gezegd: "Het is een tragedie dat we het niet op kunnen, het is zo lekker". Het humeur-probleem had niet zozeer met ons te doen of met het hotel, maar meer met de gezinssituatie: het was overduidelijk een tweede vrouw met een tegenstribbelende tienerdochter uit een vorige relatie. Zo geforceerd "gezellig met z’n allen met vakantie".

Vandaag kwam de ADAC atlas binnen. Wij hebben wat geld uitgetrokken om in de hotelgids te staan en hebben dus een exemplaar toegestuurd gekregen. De eerste jaren zal het nog een beetje zoeken worden op welke manier reclame maken loont en op welke manieren niet. Wij zijn het enige hotel in Lam dat erin staat, dus misschien werkt het in ons voordeel. Het zegt niet altijd wat over het medium als anderen er niet aan mee doen, de wat ouderwets aandoende hotels hier in de regio zien zowiezo weinig in geld uitgeven aan advertenties en iets "nieuwerwets" als internetboekingssites komt er al helemaal niet in.

We hebben het cursusboekje van de Bayerische Hotel- und Gaststättenverband (zeg maar de Horeca Nederland waar we lid van zijn geworden) binnen gekregen en aangezien we dit jaar toch niet met vakantie gaan, hebben we een aantal leuke cursussen uitgekozen om te gaan volgen. Ik ga een cursus Toeristisch Tsjechisch voor beginners volgen en Pepijn gaat modern Beiers leren koken met regionale produkten. Beiden kunnen nuttig zijn denken we. We wonen ten slotte in Beieren, en de Tsjechische grens is slechts 5 km verwijderd. Bovendien is er vast vraag naar Beierse gerechten, en het concept van "in een nieuw jasje gestoken" spreekt ons wel aan.

Grote hilariteit vandaag: de dokterspraktijk waar ik was geweest voor de medische keuring voor de levensverzekering (die slechte, waar we geen vertrouwen in hadden) belde vandaag op of we nog even wat extra geld konden komen dokken of langs konden komen met de ziekenfondskaart. Ze waren namelijk niet voor alle onderzoeken betaald. Ik heb natuurlijk gelijk gebeld naar de levensverzekering, die verklaarde dat de arts de maximale vergoeding had ontvangen en dat ze die claim eigenlijk voor een dorpsdoktertje al rijkelijk hoog vonden. Mij werd aangeraden géén extra geld te betalen en niet mee te werken aan een claim bij het ziekenfonds. Ik heb meteen het ziekenfonds gebeld om ze ervan op de hoogte te stellen. Lekker brutaal: je verziekt alle tests, je praat mensen onnodig de meest vreselijke ziektes aan, je vult het formulier onvolledig in en als er gebeld wordt voor testresultaten ben je die kwijt. Resultaat is dat er nieuwe tests bij een andere arts moeten worden gedaan (verzekering blij, ik blij….) en dan heb je ook nog het lef om brutaal op te bellen voor extra geld.

We hebben per fax de juiste papieren ontvangen om de aanhanger op Duits kenteken te zetten, ze willen toch liever dat we met het origineel komen, dus we wachten nog even op Tante Post. Ondertussen staat de aanhanger in de garage te bezwijken onder het resultaat van heggen snoeien en ligt er nog een manshoge berg afsnijsel op de parkeerplaats. De tuin is toch iets groter dan in Amsterdam (beetje maar, paar duizend vierkante meter maar). We hebben inmiddels voor bijna alles een gemotoriseerde variant gekocht: zie je ons al gaan met een lullig heggenschaartje…. Vanwege de helling moesten we een speciale motorgrasmaaier mét wielaandrijving en iets met een snoer werkt ook al niet (stopcontact in de helling?).

zondag 3 september 2006

En nog een zakenreiziger!

Alle gasten zijn vandaag supertevreden uitgecheckt en we dachten even een weekje een rustige periode te hebben (vanaf de 14de zitten we helemaal vol!) toen er opeens via HRS een zakelijke boeking binnenkwam. Weer van een media-internet-achtig bedrijf die waarschijnlijk gelokt is door het gratis Wireless Internet! In de watten leggen die handel, dit soort zakenreizigers komen namelijk veel vaker als alles bevalt, is onze ervaring.

We hopen dat vandaag de keuken toch echt grotendeels af gaat komen, we moeten nog even rustig nadenken in welke kastjes alles moet. Het betekent ook dat een groot deel van de verhuisdozen uit de woonkamer verdwijnt! Morgen gaan we in Kötzting een kentekenplaat voor onze aanhanger regelen, dat is anders dan in Nederland, voor alles wat je achter je auto aan sleept (ongeacht gewicht) heb je hier een apart kenteken nodig. En die krijg je alleen na een uitgebreide controle van de aanhanger. We moeten ons dus melden met het aankoopbewijs en alle technische gegevens, en met een beetje pech moeten we een andere keer terug komen met het vehikel zelf. Valt alweer mee dat we voor onze Twinny Load fietsendrager hetzelfde kenteken als de auto kunnen houden, daar gaan we morgen ook een extra plaat voor bij laten maken. Ook hopen we deze week eindelijk de garderobekasten in onze privé-vertrekken af te bouwen, dat scheelt ook weer dozen.

woensdag 30 augustus 2006

Boodschappen

De zakenreiziger was erg enthousiast en gaf aan zeker vaker te komen!  De halfpensiongasten hebben gekozen voor het avontuurlijke hoofdgerecht, dus ik ga zo mijn onovertroffen guacamole maken voor bij de quesadilla’s. Het is ongelofelijk maar ik ben er in geslaagd ergens tortilla’s en avocado’s te vinden, en dat ook nog voor een zinnige prijs! Het is soms wel eens frustrerend om dingen die we in Nederland heel vanzelfsprekend vinden hier niet te kunnen kopen. Dat heeft overigens meer te maken met de landelijke omgeving dan met Duitsland op zich, want in Regensburg kunnen we meer krijgen, en in Hamburg was dat ook niet zo’n probleem. Gisteren vroeg ik in de wat duurdere en beter gesorteerde supermarkt in Kötzting naar visbouillonblokjes, ze keken me aan alsof ik gek was en vroegen me of dat nou lekker was. Ook is het wel eens voor ons onbegrijpelijk dat groente en fruit hier zo duur en slecht van kwaliteit is. Bijna alles wordt hier ingevoerd, alleen de wortelen en de uien worden lokaal verbouwd en zijn dus altijd verkrijgbaar en goedkoop. Aangezien wij niet standaard Beiers koken is het iedere keer weer een expeditie om iets te vinden. Laatst vroeg ik in de enorme supermarkt in Zwiesel (wel bijna een uur rijden maar dan heb je ook wat) om koriander. Daar hadden ze bij de groenteafdeling nog nooit van gehoord, ze keken alsof ik om marihuana vroeg. Wat overigens wel grappig is dat de goedkope supermarkten hier (de Aldi, Lidl, Norma, Penny, Netto enz) soms een partijtje met iets vreemds opkopen wat je daarna ook nooit meer ziet. Zo kun je opeens een complete Aziatische maaltijd maken met bami, Thaise curry, bamboescheuten, chinese kool en kroepoek voor weinig geld en dan zie je die produkten drie maanden niet meer of nooit meer. Je kunt hier voor de gasten ook nooit éérst een menu schrijven en dan naar een winkel, de kans dat de ingredienten onverkrijgbaar zijn is te groot. Gevolg is wel dat je een enorme voorraadkast vol hebt met dingen die je niet onmiddellijk kunt gebruiken, maar die je koopt met het idee dat het ooit nog van pas kan komen als je het missende ingredient ooit kan kopen.

We zijn vanmorgen met Katja naar de dierenarts geweest, ze had een groot abces op haar kont, waarschijnlijk gekrabt of gebeten door een andere kat. De dierenarts in Lam had weer alleen tussen 8 en 9 spreekuur, dat is voor ons niet te doen met het ontbijt serveren, dus zijn we naar een andere geweest in Neukirchen bei HeiligenBlut. Die was onze leeftijd en erg professioneel, en alles zag er zo netjes en schoon uit dat we eigenlijk besloten hebben dat het zielig is voor die andere, maar dat we vaker hier gaan.

maandag 28 augustus 2006

Aan de weg timmeren

Het is momenteel koud en nat en dat is niet goed voor de zaken… Vandaag heeft het de hele dag onafgebroken gestortregend en alle gasten die we in huis hebben zijn hierheen gekomen om te wandelen. Zucht!   We krijgen veel complimenten over de kwaliteit van het avondeten en de uitgebreidheid van het ontbijtbuffet en iedereen is heel tevreden, dus we glimmen een beetje van trots…. De katten zijn ook zwaar chagerijnig van het weer, ze leven hun frustraties op elkaar uit.

We hadden trouwens de foto’s nog niet op HRS gezet, of de telefoon ging: we hebben morgen een boeking van een zakenreiziger! We gaan hem natuurlijk een kamer geven met goede ontvangst van het Wireless Internet, we hadden hem al gevraagd of hij een laptop meenam. Vandaag hebben we de officiele bevestiging gekregen van Hotel.de dat ze met ons willen samenwerken, en hebben we alle papieren opgestuurd naar Booking.com, dus die volgt waarschijnlijk ook spoedig. We timmeren aan de weg! Vandaag ook een aanvraag ontvangen voor midden oktober twee weken, tot nu toe gebeurde er in oktober nog helemaal niets, dus als die persoon boekt is wat dat betreft ook de kop eraf.

Pepijn zet net al het huisvuil aan de kant van de straat, de laatste stuiptrekkingen van de gehandicaptengroep. We hadden bij de Gemeente Lam een paar speciale vuilniszakken voor luiers gescoord en die hadden ze goed gevuld. Ook hebben we een extra grote Kliko-bak, die container kunnen we na vooraanmelding naast onze gewone containers erbij aan de straat zetten als we omkomen in het huisvuil. Het huisvuil wordt eens in de twee weken opgehaald, dus we zijn nu definitief van de luiers af.

zondag 27 augustus 2006

Interview

Gisteren heeft het interview plaatsgevonden waar ik al eerder over schreef. Ben heel erg benieuwd of het geplaatst wordt en hoe het er uiteindelijk uit komt te zien. Wij kunnen natuurlijk vergelijken tussen Frankrijk en Duitsland, kan voor de lezers interessant zijn. Erg gezellig was dat de journaliste een oud-klasgenote van mij was en dat we dus even bijgekletst hebben.

Vandaag komen er weer nieuwe gasten aan en morgen ook, dus we kabbelen rustig voort de zomer door. Zo nu en dan krijgen we ook walk-ins die spontaan binnenkomen voor een kamer, dus dat is wel heel leuk. We krijgen van de gasten trouwens bijna allemaal positieve reacties over het service-niveau, de kamers en het eten. We doen dus iets goed! Sinds deze week zijn we ook te vinden op de site van HRS, de grootste hotelboekingssite van Duitsland, alleen moeten we de foto’s nog plaatsen. Tot nu hebben we nog geen business via deze site, maar ik zou ook niet zo snel een hotel boeken op internet waar geen foto’s bijstaan….
Dankzij Willem hangen er in alle kamers nu spiegels en föhns, is de koelcel voorzien van krattenrekken en is hij anders ingericht, en hebben we deurtjes met handgreepjes in de keukenkastjes. Weer een paar klussen uit de weg! Ik heb nu het wat rustiger is, niet meer zo’n benauwd gevoel over alles wat nog moet enzo, feit is natuurlijk wel dat er nog een hoop moet gebeuren en dat diezelfde verhuisdozen nog steeds allemaal ingepakt staan…..

We zijn weer terugverhuisd naar onze eigen privé-vertrekken, we waren met de warmte uitgeweken naar een koelere hotelkamer, maar je wilt toch wel een keertje weer in je eigen bed slapen. Nadeel is dat we nog geen deur hebben in onze slaapkamer en dat de katten graag op bed ploffen midden in de nacht. Jane wilde zo graag knuffelen, die is vol op mijn hoofd gaan liggen en heeft dat ook helemaal afgelikt. Getver! Afgelopen nacht had ze eindelijk begrepen dat dat soort acties niet zo welkom was, en heeft ze "gewoon" tussen onze hoofdkussens gelegen.

zaterdag 19 augustus 2006

Rust weergekeerd

De rust is weergekeerd! We zijn nog een beetje moe en zijn nog wel een paar dagen bezig om alle kamers weer in bewoonbare toestand te krijgen. Ik ga zo een fles bleek of chloor of iets anders bijzonder milieuonvriendelijks kopen om de badkamers hygienisch schoon te kunnen krijgen. Hoe je het voor elkaar krijgt om urine op het planchetje boven de wastafel te krijgen, snappen we nog steeds niet. Pepijn heeft gisteren met normale allesreiniger staan soppen, maar de doordringende lucht is niet weg te krijgen.

Gisteren kwam onverwachts Pepijn’s oude baas langswaaien. Hij was onderweg naar Bratislava (zijn vrouw is Slowaakse) op de A3 en dacht "Kom, ik ga even langs om te kijken". ‘s Avonds kwam Willem op de motor aan, een goede kennis van de dansschool. Hij blijft een weekje logeren en verdient zijn overnachtingen met klussen. Fijn voor ons, een extra paar handen is nooit weg, en Willem is heel handig.

Ondertussen zijn zowel de monteur van de Miele als de Indesit langsgeweest, in beide gevallen was het iets heel lulligs wat zo opgelost was (uitblaasopening van de droger en deurslot van de wasmachine), dus we kunnen weer wassen en drogen. We hebben de dekbedovertrekken van de wasserij weer gewassen en gesteven terug gekregen, en dat voor een hele zinnige prijs. We zijn heel erg tevreden over de prijs-kwaliteit-verhouding en dat kunnen we zeker nog wel een keer overwegen! Natuurlijk hebben we van de groep een ongelofelijke lading wasgoed, maar het meeste was gelukkig wat ouder beddengoed, dus dat heeft geen haast (dat gebruiken we niet voor andere gasten) en het is dus ook niet zo erg dat als het niet goed schoon wordt.

De volgende gasten komen vanaf maandag, maar de komende periode is het over het algemeen wat rustiger. Vinden we niet erg, we hebben nog een hoop te klussen en diezelfde verhuisdozen staan nog steeds onuitgepakt in de woonkamer (zucht!). In september hebben we ineens een week dat we bijna vol zitten (nog 1 tweepersoons en 1 eenpersoons over). We hebben geen idee hoe het zich verder ontwikkeld, we moeten binnenkort echt eens ervoor zorgen dat we op de boekingssites ook echt te vinen zijn, maar we moeten nog teksten in Duits, Engels en Frans inleveren en betere foto’s maken.

zondag 13 augustus 2006

Wie wil er nog wat blikvoer?

De katten in ieder geval wel, maar helaas de gasten ook. Dingen die kant en klaar zijn vinden gretig aftrek, verse groenten enzo iets minder. Zo hebben we al hele gezonde dingen gegeten als vissticks, ravioli in tomatensaus uit blik, schnitzels met (niet zelf gemaakte) aardappelsalade, en eten we verder deze week nog goulash uit blik, braadworst met friet en calamares ringen uit de diepvries. Echt heerlijk allemaal! Onze eigen magen zijn ervan danig van slag dus vanavond eten we maar eens wat anders dan de groep.

Het gaat allemaal iets beter met op elkaar ingespeeld raken, zij zeggen meer wat zij nodig hebben en wij proberen ons minder te ergeren. Qua geluiden die uit de gang komen lijkt het hier meer op een dierentuin dan op een hotel. Nou ja, alle potentiele klanten worden in ieder geval weggejaagd. Gisteren hadden we maar liefst 2x walk-ins, maar die zeiden in beide gevallen "er nog even over na te denken" toen ze het stelletje zagen zitten in het restaurant. Ook hebben we wat telefonsiche aanvragen gehad waartegen we het wel móesten zeggen en die ook nooit meer hebben teruggebeld. Begrijp me vooral niet verkeerd, we hebben niets tegen gehandicapten, maar zakelijk is dit echt heel slecht voor ons. Ook qua vermoeidheid is dit echt heel zwaar, we hebben al hard zitten grappen of het niet mogelijk was dat ze met het rolstoelbusje weg zouden gaan en dan pech zouden krijgen of zouden verdwalen en dan 24 uur wegblijven zodat we even bij kunnen slapen. Nou ja, nog 5 nachten te gaan…..

Voor de rest hebben we deze week de nodige problemen met de techniek. Onze oude wasmachine die meeverhuisd was uit Amsterdam heeft weer hetzelfde oude probleem met het doordraaien van de klok. Dan blijft het programma hangen en wordt de was uren lang gekookt. Toen dat 5 jaar geleden gebeurde is er 3x een monteur bij geweest en die had al gezegd dat het echt niet meer lonend was om het weer te laten maken mocht het weer gebeuren. Deze week was ik bij de Metro-groothandel in Regensburg en daar stond een vette aanbieding. Die nieuwe wasmachine ingeladen, blij naar huis en toen het garantienummer moeten bellen omdat hij het niet doet. Zucht! Ook de grote Miele profi-wasmachine deed deze week ineens moeilijk, we hadden een mini-overstoming in het washok en hij bleef maar water innemen. We hebben even hard tegen hem gevloekt en nu doet hij het ineens weer. Maar even in de gaten houden… Onze gloednieuwe droger dacht gister ineens: "Wat de rest hier in het washok kan, kan ik ook!". Hij is helemaal op hol geslagen, hij beweert iedere 2 minuten weer dat er 1 of andere storing is (iedere keer wat anders!). De storingsdienst gebeld, moet zeggen petje af van Miele dat ze voor bedrijven een 24-uurs dienst hebben, ook in het weekend, maar het probleem is zo ingewikkeld dat het moet wachten tot midden deze week omdat er een speciale service-auto moet komen die volgebouwd zit met elektronica om het ***-ding uit te lezen. De storing is zo onbekend, daar had de monteur die ik aan de lijn kreeg nog nooit van gehoord! We hebben het adres van een wasserette in de buurt die hotelwas doen en daar gaan morgen 10 vuilniszakken met dekbedovertrekken (slechts een klein deel van de hoofdhoge stapel in het washok) heen, want zelfs als we dat allemaal tussen de beslommeringen door kunnen wassen met die ene machine, hebben we geen droog-capaciteit genoeg en hebben we gewoon de manuren niet om het allemaal te strijken. We zijn voor de groep al overgestapt op het oude bedlinnen van de vorige eigenaar wat nog schoon in de kast lag, en dat vonden ze prachtig (allemaal felle kleurtjes). Ik heb wat die wasserette betreft even lucht nodig, ik werd er wanhopig van, ik wilde al niet eens meer het washok in. Ga nu even in de keuken weer wat blikken opentrekken, ze willen om vijf uur eten, want vanavond gaan ze een avondje uit (joepie!).

dinsdag 8 augustus 2006

Goed gesprek

Gisteravond een goed gesprek gehad met de leiding van de gehandicaptengroep. Het kwam erop neer dat wij niet tevreden waren met de gang van zaken en dat wij sterk het gevoel hadden dat zij dat ook niet waren. Het heeft de lucht enorm geklaard en vanaf dat moment kan er veel meer besproken worden met de leiding en zijn die een stuk aardiger en medewerkzamer dan eerst.

Het blijkt dat de vorige eigenaar zich heeft voorgedaan als expert op het gebied van groepen zwaar gehandicapten, en hij heeft hen voorgelogen dat het hele hotel speciaal aangepast is voor gehandicapten. Werkelijkheid: hij is vroeger klusjesman geweest in een tehuis. Ook heeft hij hen verteld dat wij ook specialist op dat gebied waren. Natuurlijk liepen ze hier chagerijnig in de rondte en moeilijk te doen, ze dachten dat wij ervan af wisten! Wij waren juist verteld dat de mensen zeer licht verstandelijk gehandicapt waren en er geen speciale dingen geregeld hoefden te worden, en dan wordt je iedere dag met een complete Kliko-bak luiers geconfronteerd, met mensen die met een rietje gevoerd moeten worden en uit hun aangepaste rolstoelen vallen als ze niet vastgebonden worden. Ze schrokken wel een beetje toen wij vertelde in wat voor soort hotels wij gewerkt hadden en dat wij echt veel meer overleg nodig hadden om het voor iedereen leuk te maken en te houden. Ze dachten ook dat de andere gasten in dit hotel ook gehandicapt waren, ze begrepen er niets van dat de gasten van kamer 18 gewoon een jong verliefd stelletje waren. We hebben ze verteld dat ze 50% van de kamers in gebruik hebben en dat ze wel een beetje rekening moeten houden met andere mensen. We hebben ze aangeboden dat als ze zo onttevreden waren dat ze weg wilden, we ze verder alleen lieten betalen voor wat ze tot nu toen gebruikt hadden, en we hebben aangeboden de VVV in te schakelen om geschiktere accomodatie te zoeken, dat vonden ze een aardig aanbod maar dat was niet nodig.

Ze vinden trouwens ook dat wij veel te veel werk maken van het eten, we geven ze al geen moeilijke of dure dingen. Gisteravond hebben we ze hamburgers met friet en een beetje sla gegeven, dat was volgens de leiding nog te gezond. Iedereen die ons een beetje kent, weet dat wij van kokkerellen houden en dat het al onze eer te na is om dit soort dingen te serveren in ons hotel. Pepijn loopt nu vertwijfeld in de supermarkt wat we ze dan moeten voeren, zij vinden dat we schnitzel of braadworst met friet moeten geven. A) dat is niet gezond. B) dat kun je ze ook geen 2 weken geven. Trouwens, de gehandicapten hebben gisteren zitten smullen, alle borden waren leeg en iedereen fluisterde hoe lekker ze het vonden. Er zijn van de leiding voortdurend klachten dat we ze te veel groente geven, maar die mensen eten het lekker op. We gooien op verzoek het hele zoutvaatje er al over maar het moet zogezegd nog véél zouter. Geen idee wat hun probleem is….

Pepijn en ik hebben wel al tegen elkaar gezegd dat dit soort groepen er niet meer inkomen. Als je niet bij het concept van het hotel past, voel je je er ook niet thuis. Ga lekker naar de jeugdherberg of zo, of zet ze in hun rolstoelbus en rijdt met ze naar McDonalds! Voor ons is dit een nieuw iets, tot nu toe is iedereen heel tevreden. Iedereen die bij ons gelogeerd heeft en ook bij ons gegeten heeft, heeft meteen weer geboekt of al een aanvraag gedaan voor een andere keer. Zo vies kan het eten dus niet zijn!

zondag 6 augustus 2006

Receptiemedewerker

Sissi zit de hele tijd in de buurt van receptie en kantoor. We realiseerden ons ineens dat de beloofde foto was uitgebleven, bij deze dus:


Nadeel is dat ze alleen Miauw spreekt, dus op gasten wachten naast het pinapparaat om 23:00 heeft misschien een aai als resultaat maar daar houdt het wel mee op. Overigens, in de tijd die het kostte om de foto in de weblog te plaatsen heeft Jane de receptiedienst overgenomen. Als wij in het kantoor zitten, willen Jane en Katja hier ook zijn….Gevolg is wel dat alle papieren en het buro iedere keer harig zijn en sommige mensen papieren terug krijgen met een pootafdruk ipv handtekening!
Dit is Jane voor de duidelijkheid:

Zoals jullie zien is het receptieraam nog steeds "in onderhoud" en voor die vreselijke kapstok hebben we ook nog steeds geen vervanging…..

zaterdag 5 augustus 2006

Aan de weg timmeren

Zo, eindelijk heel even tijd om een logje te schrijven. De afgelopen tijd hebben we het flink druk gehad met gasten, gelukkig was iedereen wel heel tevreden. Op dit moment hebben we een grote groep meervoudig (geestelijk en lichamelijk) gehandicapten in huis (kadootje van de vorige eigenaar) en dat is wel een grote belasting. Ze zijn er pas 1 dag en blijven er nog 13 dus we kunnen onze lol op. Als gasten geheel bij hun positieven zijn is dat al zwaar genoeg, en een groep is ook zwaar omdat iedereen tegelijk iets van je wil (inchecken, uitchecken, ontbijt, diner, enz) en we maar met z’n tweeen zijn. We hebben vanavond eigenlijk besloten dat we liever geen grote groepen van meer dan 10 personen aannemen. Het is dat we op dit moment geen andere gasten hebben, maar alle groepen veroorzaken toch redelijk wat overlast voor anderen, al is het maar in de vorm van decibellen en het gelijktijdig leegeten van het buffet. Deze groep was weer van alles beloofd door de vorige eigenaar, zo zouden er kamers zijn met speciale aanpassingen voor gehandicapten (nee dus). Dit is iedere keer zo frustrerend voor ons en voor de gasten! Ergens zijn we wel blij dat we nu zelf in de hand hebben in de toekomst wat er wordt toegezegd. Eén van de dingen die wij uit ervaring weten is dat je mensen nooit iets moet beloven wat niet waargemaakt kan worden, dat komt toch als een boemerang naar je terug.

Het is hier eindelijk koel geworden, en dan gelijk met een enorme val in temperatuur van meer dan 20 graden. Het is overdag niet warmer dan 15 graden, en ‘s nachts komt het niet boven de 3 graden. Ineens moet je weer een jas aan als je naar buiten gaat, ook wat nieuws…. Omdat we het redelijk druk hebben gehad is er om die reden van klussen niets gekomen, maar hopelijk gaat deze groep veel dagtochtjes maken zodat we overdag nog iets gedaan krijgen. Ik had gehoopt dat het gezinsvervangend tehuis op tijd naar bed zou gaan, maar het is 23.00 uur geweest en Pepijn gaat nu zeggen dat het mooi geweest is.

Positief nieuws is dat een aantal van de grootste hotelboekingssites op internet wel brood zien in samenwerking, dus als je over een paar weken een hotel in Lam zoekt, je dan ons op je scherm krijgt. Ook wil een hele grote Nederlandse touroperator op het gebied van autovakanties ons op hun site zetten en waarschijnlijk komen we ook in hun brochure Duitsland 2007 (als de drukker nog plaats heeft). Goed he!?! Donderdag is het hoofd van de VVV langsgekomen met zijn supergeavanceerde fotocamera om foto’s te nemen voor de nieuwe brochure van de VVV en die zijn echt topkwaliteit geworden. Dan is er nog een mailtje van een oud-klasgenote van mij, die tegenwoordig voor een blad schrijft wat zich specialiseert in verhalen over emigreren, en die komt langs voor een interview.