ons hotel

donderdag 30 april 2009

Vermoeid

Al een tijdje geen nieuwe log: te moe, geen inspiratie… Afgelopen weekend was voor ons allebei heel erg zwaar en we komen er allebei maar niet bovenop. Het was de bedoeling dat Pepijn en Timo deze week zouden beginnen met de balkonhekjes, maar Pepijn was dinsdag veel te moe en gisteren goot het van de regen. Het is de bedoeling dat hij nu vandaag naar de bouwmarkt gaat en dat ze samen volgende week gaan beginnen. Timo is vandaag jarig en morgen is het een nationale feestdag, en bovendien heeft Timo zijn eigen bar in de weekenden weer geopend en dat lijkt nu wel een groot succes te worden. Overmorgen moet ik naar de groothandel om vanalles in te slaan voor de komende week, want dan ben ik (én de auto) er natuurlijk niet en Pepijn moet wel goed voorbereid achterblijven.

Pepijn heeft een paar hele leuke dagen gehad in Nederland, met als hoogtepunt natuurlijk de reunie waar hij eigenlijk voor ging. Tijdens zijn afwezigheid was het rustig, maar in je eentje is toch het redelijk zwaar. Ach, het even niet 24-uur bij elkaar zijn was een goede "liefdestest", we hebben elkaar in ieder geval vreselijk gemist…. Qua gasten is het deze week redelijk rustig. Toch zijn we in april inmiddels weer door de magische grens van 40% omzetgroei gegaan! Volgende maand wordt het wel moeilijk om deze target te gaan halen, vorig jaar mei was een achterlijk goede maand en nu komt het maar langzaam op gang. Maar ja, dat denken we iedere maand… Vorig jaar vielen alle feestdagen in mei, maar nu valt Pinksteren gedeeltelijk in juni en Fronleichnam helemaal. Juni was vorig jaar heel erg slecht vanwege het EK, dus waarschijnlijk halen we de 40% wél als we mei en juni optellen.

vrijdag 24 april 2009

Only the lonely...

Ja, ik mag dit weekend alleen het fort bewaken vanwege de reunie van Pepijn’s basisschool. Het is rustig, maar er zijn wel wat gasten. Heel opvallend is deze week de komst van de Nederlanders. Zo heb je ze maanden niet, en zo 4 keer in 1 week. Het toeristenseizoen is weer begonnen! Gelukkig maar, al die vreemde mensen die we de afgelopen maanden leken te hebben kunnen we missen als kiespijn. Vandaag had ik wat ondersteuning van Silvia, maar we hebben iets te veel geklept en iets te langzaam gewerkt. Mag best een keertje als het zo rustig is, maar het moet natuurlijk geen vaste prik worden. Ik merk dat ik erg moe ben door het laat-vroeg-ritme en het continue alert en aanwezig zijn, dus ik ga zo even lekker liggen (de gasten zijn net de deur uit naar Straubing, die zijn voorlopig dus niet terug).

Pepijn is keurig op tijd zonder problemen bij zijn ouders aangekomen, gisteren tijdens een kort telefoongesprek merkte ik al dat ze het heel erg gezellig hebben. Vandaag gaat hij langs bij Heleen en haar nieuwe vriend, morgen gaat hij naar de reunie, en zondag heeft hij het sollicitatiegesprek met de stagiaire en gaat dan door naar Harald. Maandag rijdt hij dan vanuit Amsterdam weer terug naar huis. Vanmorgen is hij eerst even wat boodschappen gaan doen (Cruesli kopen!).

Het weer is hier echt prachtig, zo’n 21-22 graden, alleen gisteren viel er even een klein buitje, maar voor de rest zou het de komende week schitterend weer moeten blijven. De bestelde balkonhekken zijn binnen, daar belde de bouwmarkt gisteren over. Tsja, die moeten nog even een paar dagen daar staan totdat er weer een vervoermiddel beschikbaar is, maar dat vonden ze niet erg. Het was per slot van rekening hun "fout" dat de waren al na 4 dagen geleverd waren in plaats van de afgesproken 2 weken…. Ze waren echt superaardig, wat een service!

Niet zo’n service is dat de wasserij gewoon maar niet was komen opdagen dinsdag, en ik door de telefoon een grote mond kon krijgen toen ik belde waar ze bleven. Zij zeiden in de computer te hebben staan dat wij hadden opgegeven vanaf vorige week dicht te zijn en deze week niets nodig te hebben. Nou echt niet, we zitten vreselijk krap met de voorraad, en waarom zouden we in de paasvakantie dicht zijn? Volgende week komt er een vertegenwoordiger van een andere firma, we zijn het echt zo zat met deze lui. Dit is niet de eerste keer dat er gewoon zonder te communiceren niet geleverd wordt. Ook die luie, chagerijnige chauffeur mogen ze houden. We zijn al meerdere keren boos geworden dat hij zich niet meldt bij de receptie, de garagedeur door de vergrendeling heeft getrokken terwijl die op slot zat, dan gewoon de waskar in de garage pleurt en zonder de pakbon af te laten tekenen en de vuile was mee te nemen weer weg rijdt. Ook krijg ik iedere keer een oeverloos zeurverhaal dat hij voor zo weinig stuks helemaal naar ons moet rijden. Tsja vriend, daarvoor moet je bij je baas zijn die het contract zo wilde afsluiten en niet bij ons. Wat is dat hier in Duitsland toch met de bedrijven? Het is vooral weer tekenend voor de dienstverlening in onze regio, de eerste paar keer gaat het goed, en als ze het gevoel hebben dat ze je in de pocket hebben, denken ze dat ze geen moeite meer hoeven doen. Ik zie al voor mij dat ik onze vaste gasten iedere keer dat ze hier zijn een beetje slechter ga behandelen…..

maandag 20 april 2009

Zandzakken voor de deur!

Nee niet schrikken, niet bij ons, maar wel bij de huizen in het dal. Vrijdag hebben we hier een wolkbreuk gehad, waardoor het kabbelende beekje "de Weisse Regen" veranderde in een kolkende rivier. Deze liep natuurlijk geheel buiten zijn oevers, waardoor sommige huizen langs de weg van Arrach naar Hohenwarth volledig van de buitenwereld afgesneden waren en met zandzakken het water buiten moesten zien te houden. Het was een raar gezicht, alle velden zo onder water. Gisteren was het weer alweer stralend en het blijft heel de week heerlijk lenteweer.

Vrijdagavond zijn we bij collega Steffie gaan eten, het was bij ons doodstil. Het slechte weer was al dagen ervoor voorspeld, dus we hadden er geen nieuwe boekingen bijgekregen. Veel mensen vroegen wat een "Wurstbal" is. Een restaurant/hotel/gasthof nodigt je uit om te komen eten. Dat gaat echt heel formeel, je krijgt een keurige uitnodiging thuisgestuurd. De bedoeling is bijvoorbeeld om je vaste klanten kennis te laten maken met de nieuwe menukaart, de nieuwe bediening, de nieuwe inrichting, enz. Het is ook een beetje "zien en gezien worden", het is natuurlijk de sport om zoveel notabelen en andere lieden die je te vriend wilt houden in je restaurant te krijgen. Meestal zit dan ook de dokter, de tandarts, de burgemeester en de postbode er. Het is uiteraard wel de bedoeling dat iedereen gewoon betaalt. Je weet alleen wel zeker dat als je er gaat eten het eten heel erg goed is (ze doen extra hun best en door de omloopsnelheid is alles lekker vers) en dat het vol en gezellig is (je zit niet met z’n tweeen in een leeg restaurant). Bovendien is de waard altijd helemaal verguld met je komst, en dat is goed voor de onderlinge contacten. Het eten is bij Steffie altijd heel erg goed, en het is een hele leuke meid van onze leeftijd. Ze is dus een geduchte concurrent, maar ook een hele leuke kennis.

Zaterdag zijn we even samen naar de Hornbach in Straubing geweest om nieuwe balkonhekken te bestellen. De buitenboel ziet er heel slecht uit en moet nodig geverfd danwel vervangen worden, en we hadden bij deze bouwmarkt een prachtige oplossing gezien in de vorm van kant-en-klare balkonhekjes. Dat werd natuurlijk bestellen, want niemand heeft 46 meter balustrade op voorraad. Timo is alweer blij over het nieuwe project.

Pepijn gaat donderdag naar Nederland vanwege een reunie van zijn basisschool. Dit om de mijlpaal te vieren dat iedereen dit jaar 40 is of wordt. Hij heeft er heel veel zin in en heeft al andere afspraken met goede vrienden Heleen en Harald geregeld. Ook heeft hij een sollicitatiegesprek met een potentiele stagiare afgesproken. Gezien het volle programma in korte tijd plus de enorme te rijden afstand zal hij maandag wel helemaal kapot terugkomen. Dan zijn we een paar dagen samen thuis, en dan ga ik zondag t/m woensdag weer weg, maar dat is een "zakenreis". Waar we vroeger eerder het hotel dicht zouden gooien en samen zouden gaan, hebben we deze keer de beslissing genomen dat er iemand samen met het personeel de toko draaiende houdt.

donderdag 16 april 2009

Beter laat dan nooit

Gisteren kwam eindelijk het fel begeerde Q-Siegel schildje door de brievenbus. Pepijn heeft de cursus al eind mei vorig jaar gedaan, en sinds september 2008 is het kwaliteitskeurmerk voor service in de hotellerie ook al toegekend, maar het bordje voor naast de voordeur kwam steeds maar niet. Volgens de organisatie waren ze op en moesten er nieuwe gefabriceerd worden. Het was net of we het vooraf wisten dat dit bordje nog naast het bordje met de drie sterren kwam, er was precies een ideaal plekje naast de deur om het op te hangen! Pepijn heeft vandaag de VVV gebeld, het hoofd zou gaan uitzoeken of we echt officieel de eerste waren in Lam, en zo ja, dan organiseren we een bijeenkomst met de pers met hapjes en drankjes, en vragen we de burgemeester of een ander hooggeplaatst persoon om het bordje officieel te onthullen. Zulke dingen moet je publicitair uitbuiten!



Begin volgende week gaan we over de omzetcijfers van vorig jaar april heen, het begint eigenlijk al weer saai standaard te worden. We hebben onze target voor deze maand maar weer op 40% groei gezet, maar het is nog niet helemaal duidelijk of we dat gaan halen aangezien mensen echt heel kort van te voren boeken. We krijgen deze week steeds veel lastminute-zakenreizigers, die hebben we al lang niet gezien! We denken dat bedrijven in verband met "de crisis" alle niet-essentiele zakenreizen hadden ingeperkt, maar nu tot de conclusie zijn gekomen dat ze toch maar weer wat mensen op pad moeten sturen om nieuwe orders binnen te halen. De zakenreizigers die vandaag zijn uitgecheckt waren in ieder geval laaiend enthousiast en komen zeker terug, die vanavond komen zijn "repeaters" die hier al eerder waren. Eén van de zakenreizigers van gisteravond had ons speciaal uitgezocht omdat we een TipTop-hotel waren, en hij daar zulke goede ervaringen mee had. Leuk hè? De meeste paas-vakantiegangers zijn weer weg, morgen gaan de laatsten naar huis.

Het weer is tot nu toe werkelijk schitterend, iedere dag 21 of 22 graden en stralende zonneschijn. De afgelopen week waren de gasten dan ook bereid de extra toeslag voor een kamer met balkon of terrasje te betalen! De verwachting is echter dat het vanavond of morgenochtend zal gaan regenen en dan is het uit met de pret tot na het weekend. Er komt een regenfront aan met temperaturen van 10 tot 12 graden. Brrrr… moeten we toch weer de winterkleren en de dikke jas aan….Gelukkig klaart het na het weekend weer op. Om begrijpelijke redenen lijkt het weekend heel rustig te gaan worden. Dat is op zich niet erg, de vermoeidheid speelt ons nog een beetje parten en er ligt een uitnodiging van een goede collega om vrijdag- of zaterdagavond te komen eten tijdens het zogenaamde "Wurstbal".

We zijn heel tevreden met onze nieuwe medewerkster Silvia, dat gaat helemaal goed komen. Ze heeft natuurlijk nu even wat extra tijd nodig per kamer, want het duurt even voordat je weet waar alles staat en hoe de baas het hebben wil. We kregen gisteren een sollicitatie van een mogelijke stagiaire, we hopen natuurlijk dat er nog meer brieven komen, maar het is zeker de moeite waard dat Pepijn eens met deze dame gaat praten als hij volgende week toch in Nederland is. Het zou wel leuk zijn als we een stagiaire kregen, de papierberg in kantoor begint al weer fijn te groeien en de telefoon rinkelt ook weer meer….

maandag 13 april 2009

Paasdrukte

Zo, eindelijk een paar minuutjes tijd om wat te typen! De eerste gastenorkaan van het nieuwe seizoen is weer zo goed als overleefd. We zijn allebei helemaal kapot, als we gaan zitten komen we niet meer overeind. Helaas heb ik daarnaast van een gast ook nog een leuk griepje kado gehad, compleet met diarree en klappertanden. Er was niets aan te doen, doorlopen met wat pijnstillers en diarreeremmers achter de kiezen dus! Zojuist heb ik even gelegen toen ik wel erg wiebelig op de pootjes werd, maar ik vond het zo rot voor Pepijn dat ik er maar weer uitgekomen ben.

Uiteindelijk waren we de afgelopen dagen tweederde vol, geen slechte score voor pasen of überhaupt zo vroeg in het seizoen. Al die mensen hebben hier dagenlang gegeten en gedronken, dus dat was de grootste uitdaging. Vanavond zijn we nog redelijk vol, morgen gaan de meesten weg. Een echtpaar heeft het zo naar de zin dat ze verlengd hebben, en de mensen die vandaag uitgecheckt zijn waren allen lovend. In ieder geval hebben we geen rare mensen gehad dit weekend.

Het weer is hier nog steeds stralend, net als in Nederland is het ongeveer 21 graden. Het zou pas vanaf donderdagavond of vrijdag minder moeten worden. Morgen houden we een rustig dagje, een beetje op de bank liggen (of onder de wol) en nergens heen en weinig doen. ‘s Morgens gaan we alleen onze nieuwe medewerkster Silvia inwerken. De andere nieuwe collega, Christine, begint volgende week. Het begint lanzaam weer een beetje te veel te worden voor Sandra in haar eentje….

vrijdag 10 april 2009

100 kilo Bonduelle en een geit

Vanmorgen stond dit stukje in de lokale krant:
Ze zijn weer op onze Beierse Autobahnen onderweg: de caravans en campers, voornamelijk uit het noorden. En dat baart de politie grote zorgen. Steeds vaker treft zij namelijk volledig overbeladen caravans of tot het dak volgestouwde campers aan. Alles wat misschien van pas kan komen, van gasflessen, kratten vol bier of fietsen, wordt meegesleept. "Het merkwaardigste wat we ooit hebben aangetroffen was een geit in een caravan. Een Joegoslaaf had deze op vakantie gekocht en wilde hem mee naar huis nemen". Hoe grappig dit ook mag klinken, helaas zijn overbeladen caravans steeds vaker betrokken bij ernstige ongelukken op de snelweg. In veel van de gevallen blijft de schade beperkt tot een enorme blikschade en een grote chaos van op de hele snelweg verspreid liggende bezittingen, maar in steeds meer gevallen loopt het ook echt veel minder goed af. Sinds kort heeft de snelwegpolitie Memmingen een mobiele weegbrug, zodat de totaal overbeladen voertuigen direct van de weg gehaald kunnen worden. Nu overweegt zij er ook een container naast te gaan zetten, zodat het teveel aan spullen direct achtergelaten kan worden. "We verwachten zoals ieder jaar een overvloed aan conservenblikken. We hebben al afspraken gemaakt met een lokaal bejaardentehuis en een voedselbank om de blikken aan hen te doneren. Het is vooral bij Nederlanders niet ongebruikelijk dat zich in caravans meer dan 100 kilo aan conservenblikken bevindt".
Zucht! Leren die domme Hollanders het dan nooit! Ik mopper wel vaak op mijn lokale dorpssupertje, maar Bonduelle verkopen ze hier ook gewoon hoor, en echt niet duurder dan in Nederland……

woensdag 8 april 2009

Route langs de Inn



Het was schitterend terrasjesweer, dus zijn we bij de konditorei op het terras in de zon neergestreken voor een lekker taartje. Na een wandeling door het stadje ging het verder naar Altötting. Wat wij niet wisten is dat dit het grootste bedevaartsoord van Duitsland is. Partnergemeentes zijn om begrijpelijke redenen Lourdes, Loreto, Mariazell, Fatima en Czestochowa, aaneengesloten in de club "Shrines of Europe".


In de laatste twee plaatsen was ik al eens geweest, in Fatima zelfs 2 keer waarvan 1x met Pepijn. Zelfs al ben je niet katholiek, zo’n enorme bedevaartsplaats is toch iets heel aparts om te zien en het ademt een bijzondere sfeer, zeker als je van mooie kerken houdt. Het was rustig, het was duidelijk geen bedevaartsseizoen. De volgende stop was het pitoreske Braunau am Inn, net over de grens in Oostenrijk.


Hier is de Inn de grensrivier. Het plaatsje staat vooral bekend als geboorteplaats van de bedenkelijkste Oostenrijker aller tijden, "Adi H.", maar heeft wel weer een leuk oud centrum met een mooi marktplein. 

Door alle paasvoorbereidingen is het de laatste paar dagen wat rustig geweest met loggen. Je zou bijna vergeten dat ik zaterdag jarig was en dat we er een leuk dagje uit van hebben gemaakt. Eerst gingen we richtig het Bayernpark, een nogal suf pretpark. We wisten van te voren al dat het redelijk kinderachtig was maar we haddden gratis kaartjes gekregen en wilden weten of we er gasten met kinderen heen zouden kunnen sturen. Nou ja, als ze niet te oud zijn of niet te verwend met grote pretparken zoals Six Flags of Phantasialand is het best aardig maar wel wat ver. Teken aan de wand was natuurlijk ook al dat zelfs de meest "wilde" attracties geschikt zijn voor kinderen vanaf 4 jaar. Na kort te hebben rondgelopen en wat gegeten te hebben zijn we weer weggegaan. We zijn alleen 1 keer in een nogal tamme achtbaan geweest, dat was nou niet bepaald de Python in de Efteling of zo.
We besloten iets naar het zuiden te rijden en de oude stadjes langs de rivier de Inn te bezoeken. De eerste stop was het mooie plaatsje Mühldorf am Inn, met een prachtig oud marktplein.


Inmiddels begon het wat kouder te worden en werd het tijd een beetje richting huis af te buigen. We verlieten het dal van de Inn en gingen noordelijk richting de Donau. In Vilshofen an der Donau (ook al zo’n prachtige plaats) hebben we heerlijk grieks gegeten. Tijdens het eten zaten we totaal in te zakken van vermoeidheid en bovendien was het eigenlijk al best wel laat, dus hebben we onze vrijkaartjes voor de dansavond van onze oude dansschool in Deggendorf maar in de portemonnee laten zitten en zijn naar huis gereden.

Gisteren stond onze "Rustdag" weer eens in het teken van inkopen, er was dus niets rustigs aan. Met de verwachte toeloop in het Paasweekend moesten er fors boodschappen gedaan worden. Dan is de Metro in Regensburg ideaal. Onderweg zijn we nog even gestopt bij wat bouwmarkten. Binnenkort moet het balkonhek over de lengte van de hele gevel vervangen worden. Een enorme klus, het is 46 meter! De oude balustrade is verveloos, het ziet er niet meer uit en al is het nog niet gevaarlijk, als we niets doen wordt het dat wel. We willen een lichtere kleur hout en een modernere constructie: veel mensen zijn verbaasd als ze binnen komen hoe modern het is in vergelijking met al het donkere sombere hout buiten. We zijn er al uit dat het toch weer hout wordt, iets van metaal of aluminium is veel te modern en past niet in de stijl van het gebouw en in de omgeving.

zondag 5 april 2009

Zucht...

Stel je hebt in een hotel geslapen en je belt op met een vraag over de rekening. Je wilt dat er geld terug gegeven wordt voor iets wat je wel gebruikt hebt. Het hotel zegt dat ze daar uiteraard niet aan kunnen beginnen, en vermeldt tevens en passant dat er twee flesjes uit de minibar weg zijn. In 99% van de gevallen is het gewoon eerlijk vergeten door gasten dit soort dingen af te rekenen. Het hotel heeft overigens al besloten dat dit niet in rekening gebracht wordt, omdat het de moeite niet waard is en het bovendien moeilijk te bewijzen is als de gast blijft volhouden dat hij het niet gedronken hebt. Wat doe je vervolgens? Je gaat naar een advocaat en laat deze het hotel een brief sturen dat het hotel schriftelijk de beschuldiging van diefstal moet terugnemen. Let wel: woorden als "ontvreemden" of "stelen" heeft niemand in de mond genomen, dat doe je als hotel niet, omdat het ook een foutje van het personeel kan zijn. In de brief staat dat je je in je eer aangetast voelt en dat je meent dat het hotel je goede naam te grabbel heeft gegooid (euh…. tegenover wie dan?). Probleem is dat er niet iets teruggenomen kan worden wat er niet gezegd is…..

Nadat zij klaar waren met hard lachen, gaf de bedrijfsrechtsbijstand het hotel het advies hier gewoon niet op te reageren. Het was de postzegel niet waard en bovendien zou de discussie escaleren. Als het hotel excuses gaat aanbieden of zo, kan iemand daar een bekentenis in zien. In Duitsland ligt de bewijsplicht gelukkig bij de klager, en hij kan niets bewijzen wat niet gezegd is. Zelfs als het gezegd zou zijn, mag hij het niet bewijzen, want je mag geen telefoongesprekken opnemen of iemand mee laten luisteren zonder dat je dat vooraf vermeldt. Daarmee is de klager namelijk zelf strafbaar, de privacywetgeving gaat in Duitsland gigantisch ver. Bovendien, als iedereen die bij het uitchecken of op een ander tijdstip gevraagd wordt naar minibarconsumptie zich in zijn eer aangetast voelt, kan de hotellerie wereldwijd wel een papierrecyclingbedrijf beginnen voor al die brieven van advocaten.

Gisteren kregen we een tweede brief van de advocaat. We hebben weer even hard gelachen. Nu stuurt hij ons een rekening, hij wil dat wij hem gaan betalen voor zijn arbeid. Tsja, je kunt het altijd proberen natuurlijk, hij heeft geen poot om op te staan. Ergens hopen we dat de klager nu leuk de rekening van EUR 272,87 mag gaan betalen aan zijn advocaat voor twee missende flesjes wijn met een totale verkoopwaarde van EUR 6,70 die nooit in rekening gebracht zijn of zullen worden. We denken dat dit nog wel een vervolg krijgt….

donderdag 2 april 2009

Voorjaarsschoonmaak

Vandaag gaf de buitenthermometer al vroeg op de dag 18 graden aan. Hemeltjelief, wat was het mooi weer! We hadden allebei een onbedwingbare neiging tot buiten schoonmaken en opruimen. Pepijn heeft de garage eens grondig opgeruimd en de auto gewassen, en ik heb een grote hoeveelheid ramen gelapt, de vitrage van de balkonkamers gewassen en het terrasmeubilair afgesopt. Wij hebben wat meer ramen dan een gemiddeld huishouden, dus alleen de ramen van alle openbare ruimtes zijn nu schoon, de ramen van de kamers moeten morgen nog. Ook moeten we dringend eens wat paasdecoraties op gaan hangen, per slot van rekening zijn we volgend weekend bijna helemaal vol met paasgasten. De natuur is ook opeens in lentestemming: de tuin wil wel graag een snoeibeurt hebben zo te zien. Ook de vleermuizen zijn overigens ontwaakt uit hun winterslaap: er vliegen twee forse jongens rond de straatlantaarn buiten!

Deze week is het in de hele regio qua toeristen erg rustig, we hebben zelfs met het mooie weer geen wandelaar gezien. Ach, dat is altijd zo in de week voor een vakantie/lang weekend. Het ziet er naar uit dat we dit weekend twee dagen voor onszelf hebben, overigens net als vorig jaar en eerverledenjaar met mijn verjaardag. Zou wel leuk zijn met het mooie weer, het is waarschijnlijk ook de laatste keer in de komende 6 maanden dat we eens uit kunnen slapen.

Ik belde gisteren de gemeente met de vraag wanneer wij onze stembiljetten krijgen voor de verkiezingen voor het Europaparlement, of we hier al mochten stemmen en of we ons nog moesten registreren (antwoord: binnenkort, indien je je hier laat registreren opp het gemeentehuis; ja, na minimaal 3 maanden in Beieren te wonen; en ja dus). Belangrijk om te weten, want Pepijn moet zich anders voor 22 april in Nederland laten registreren als kiezer als we hier niet zouden mogen stemmen. Ze wisten mij te vertellen dat we volgende week een brief zouden krijgen met uitleg. Ja, dit keer hadden ze maar een infobrief gemaakt, want ze hadden maar liefst 24 kiesgerechtigde EU-burgers in Lam. Watte? Ja, voor hen was het ook een verrassing dat het er zo veel waren. Ik vroeg meteen of dat dan alleen maar Tsjechen waren (we wonen per slot van rekening maar 5 km van de grens), maar nee, er zaten onder andere Oostenrijkers en Polen bij, maar ik was zeker weten de enige Brit. Ik vroeg natuurlijk ook nog even naar Nederlanders, maar verder mochten ze vanwege privacyoverwegingen geen info geven. Jammer, wij wonen hier nu bij 3 jaar en wij kennen ze niet (en dat in zo’n kleine gemeenschap). De enige buitenlanders die wij hier kennen zijn een Jordanier en een Thaise, maar dat is natuurlijk geen EU.  Er zijn dus minstens 26 buitenlanders in Lam, dat is toch maar liefst 1% van de bevolking! En wij nog maar denken dat we exotisch waren…..