ons hotel

vrijdag 23 december 2016

Kerst enzo

En toen was het ineens al weer kerst! Gisteren zijn de eerste gasten aangekomen, vandaag komt er echt een grote stoot. We zijn er redelijk klaar voor. Het menu voor de komende weken is gepland, we waren woensdag bij de Metro voor een auto vol eten, vandaag komt de leverancier nog met een vrachtwagen vol zooi, en het is niet meer te zien dat het hotel een paar dagen geleden nog op zijn kop stond met klusspullen. We hebben het weer gehaald om alles af te krijgen, zoals ieder jaar.

Dit jaar zijn we niet helemaal vol met kerst, we hebben nog een paar kamers. Dat komt grotendeels door de ligging van de feestdagen in het weekend. Mensen hebben gewoon dit jaar niet zoveel dagen achter elkaar vrij. Ach, dat heb je eens in de paar jaar, we hebben dit jaar geboft met vele andere lucratieve lange feestdagweekenden, en volgende jaren  hebben mensen weer 4 of 5 dagen achter elkaar vrij. Met Oud &Nieuw zijn we wel vol. Als je dan niet vol bent, dan doe je echt iets niet goed in onze regio. Wel zien we dat het 2 januari volledig op zijn gat valt, dat heeft weer te maken met het probleem dat ook 31 december en Nieuwjaarsdag in het weekend vallen.

We hebben de afgelopen dagen redelijk wat sneeuw gehad, en het is nog wit en glad bij ons, maar de komende dagen zouden de temperaturen stevig moeten gaan stijgen, dus helaas wordt het dit jaar weer geen witte kerst. We krijgen wel neerslag, maar jammer genoeg is het dan te warm en komt het bij 5 tot 8 graden als regen naar beneden. De komende 16 dagen is er volgens het lange-termijnweerbericht geen vlok sneeuw te verwachten. Zoals de laatste jaren hebben we dan ook de beslissing genomen om de tweede en derde week van januari te sluiten, na het lange Driekoningenweekend. Je ziet de tendens al: er wordt voor dat lange feestdagweekend nauwelijks iets geboekt, en daarna valt het helemaal stil. Mensen hebben in januari zowiezo geen geld en geen vakantiedagen, en als er dan weer eens geen sneeuw ligt, dan blijft het helemaal een dooie boel. Dan leg je er qua verwarming en personeelskosten alleen maar gigantisch op toe als je open blijft. Ik zit stiekum te hopen op een leuke last-minute reis voor onszelf, we hebben ons tegen die tijd 2 maanden helemaal uit de naad gewerkt, dus doe maar een weekje of zo een strandstoel met een goed boek.

Kerstkaarten schrijven is er dit jaar weer niet echt van gekomen, dus bij deze iedereen fijne feestdagen gewenst. Degenen die langer meelezen weten het al, een nieuw logje moet meestal wachten tot na de feestdagen. Tot in het nieuwe jaar!

vrijdag 16 december 2016

Niet vaak genoeg nee gehoord.....

Er zijn mensen op deze wereld, die hebben in hun jeugd niet vaak genoeg nee gehoord. Onder het motto: als je maar genoeg blijft drammen en stampvoeten, dan krijg je vanzelf je zin. Helaas werkt dat in de grote-mensen-wereld toch echt niet altijd zo.....

We kregen begin november een email van iemand die een aflopende hotelbon had. Daarmee had niemand ooit iets aangevraagd. Nog voordat wij wisten om welk bonnummer het ging, kregen wij al een diaree van emails waarin hij met een advocaat dreigde, "want het was niet eerlijk dat we dicht waren". Dat is toch een prestatie, om een bon nagenoeg 3 jaar te laten liggen en dan in de laatste maand te gaan dreigen, zonder dat hotel weet waar het over gaat..... Zoals we 16 oktober al schreven, als je een bon hebt die in de loop van november of december afloopt, dan heb je toch bij het ingaan van de bedrijfssluiting voor jezelf een probleem gecreeerd. Helemaal omdat er bij soort bonnen duidelijk in de tekst van de bon op wordt gewezen dat je ze niet in november of december kan inlossen, vanwege Betriebsurlaub. Dit heerschap voelde dus al nattigheid dat hij kansloos was, en dacht met een beetje stampvoeten en dreigen zijn zin te krijgen. Hij wilde volgende jaar komen. Dat gaan we dus niet doen. Drie jaar zelf geen enkele moeite doen en dan coulance willen...

Toen we toevallig in dezelfde week een boeking voor de zaterdag en zondag van dit aankomende weekend kregen van andere volbetalende gasten, hebben we op 10 november gemaild dat hij dan ook zou kunnen komen, als hij heel duidelijk op dat moment met ons zou afspreken welke dag hij dan precies zou komen. We hebben hem erop gewezen dat alles in de hele regio dicht was, alle restaurants, alle bezienswaardigheden, dat er geen openbaar vervoer reed, etc, maar als hij dat echt wilde, dat we dan namen en een adres nodig hadden voor een boeking, dan waren we bereid zelfs speciaal voor hem een dag eerder open te gaan. Vijf weken lang nooit meer iets gehoord....

Gisteravond kregen we ineens een mailtje van die kerel: "Nou, we hebben besloten dat we morgen komen!" Wij hebben dus terug gemaild dat het aanbod al 5 weken oud was, en dat het nu niet meer mogelijk was, zonder verder uit te weiden waarom niet. We gaan zaterdag open voor 2 nachten, niet vrijdag voor 4 nachten. Het rooster van het personeel en de bestellingen bij leveranciers zijn daar nu niet op ingericht. De maandag en dinsdag zijn al anders ingepland met afspraken. De verwarming is nog niet eens op temperatuur, er liggen klusspullen in de gang, er staan dozen met kerstversiering die morgen nog opgehangen moeten worden, het nieuwe ontbijtbuffet is vandaag gelakt en staat nog te drogen, er komt alleen een ontbijtmedewerkster op zondag. Een hotel is net een grote olietanker, je kunt niet ineens van koers veranderen. Dat heeft tijd nodig om weer helemaal op te starten. Ik zei al tegen Pepijn: deze figuur heeft problemen met het woord nee, dus dit is vast niet het einde van het verhaal.

Vandaag was ik even alleen de deur uit voor een paar kleine dingetjes, toen er iemand aan de afgesloten voordeur stond te trekken en te rammelen. Even later ging de telefoon: "Ik heb een reservering, maar nou sta ik voor een dichte deur". Pepijn antwoordde dat hem dat met die boeking sterk leek, aangezien we vandaag nog dicht zijn. Hij ging dus maar even naar de voordeur, in zijn werkkleding, met een waterpomptang nog in de hand. De lobby was donker en stond vol met ladders, blikken verf en andere klusspullen. Dat was dus die vent, die dacht ons voor een voldongen feit te stellen door bij onze receptie ruzie te gaan staan maken dat hij een kamer eiste. Dat het hotel koud en donker was, dat we echt gewoon dicht waren, en dat we echt geen gasten konden ontvangen vandaag, daar had hij even geen rekening mee gehouden. Hij is dus afgedropen, met de mededeling dat hij ons een mail ging sturen, en dat Pepijn "dan maar eens heel goed moesten gaan nadenken wat hij hem volgend jaar voor datum ging aanbieden". "Nou niks, meneer, uw bon loopt dit weekend af, dus het is verder klaar. Er valt niets meer te discussieren, u heeft het zelf veel te lang laten zitten." We kunnen heel vriendelijk en heel flexibel zijn, maar er zijn gewoon grenzen......

maandag 5 december 2016

Griep en kluspech

En toen was het al weer december, en moeten we in 2 weken weer open zijn.... Dat gaat waarschijnlijk piepend en krakend nét lukken.

Natuurlijk ging met klussen weer niet alles van een leien dakje..... Vorig weekend waren we bijna klaar: we moesten in een paar badkamers nog 1 dun laagje tegellak en dan was het leed geleden. Bij het openen van de nieuwe levering tegellak op zondagmiddag bleek echter dat we vertraging gingen oplopen.... Fabricagefout.... In het blik zat alleen kunsthars en geen witte kleurstof. Ik kon roeren wat ik wilde, het was en bleef lila. Zondag konden we dus niet verder, we hebben een mailtje gestuurd aan de leverancier, die maandag netjes meteen reageerde. We kregen gratis nieuwe potten tegellak en de foute potten verf werden gratis afgehaald (leverancier en fabrikant wilden ook weten wat er mee is). We konden echter niet verder zonder het juiste materiaal geleverd werd.

Tot de nieuwe levering er was, besloten we maar even op familiebezoek te gaan, het werk lag toch voorlopig stil. Maandagmiddag lag Pepijn klappertandend in bed, die was ineens heel erg grieperig, dus we wisten niet of we wel weg konden. We besloten dinsdag toch maar te gaan. De rit naar Nederland was interessant, we hebben er weer eens 12 uur over gedaan met veel file. Halverwege had Pepijn geen stem meer, en dat is 2 dagen zo gebleven. Ik heb heen meer gereden dan normaal, Pepijn voelde zich echt niet goed. De volgende dag begon het bij mij: ik was ineens zo aan het rillen en klappertanden dat ik onmiddellijk onder de wol moest. Vier dekbedden, en ik had het nog steeds koud. We hebben in Nederland dan ook in de paar dagen dat we er waren heel erg weinig kunnen doen. Ook niet erg gezellig voor mijn ouders: we hadden ons er allemaal zo op verheugd, en nu lagen we grieperig in bed. Gelukkig waren we nog wel zover opgeknapt dat we op donderdag met mijn ouders uit eten konden, en op vrijdagavond met goede vrienden. De ochtenden erna moesten we het meteen weer bezuren natuurlijk. Zondag zouden we met de vader van Pepijn gaan eten, en daarna `s nachts naar huis rijden, maar die belde dat hij óók de griep had. Jammer, maar helaas.

We zijn dus op zondag maar overdag gaan rijden, we weten ook al weer waarom dat geen goed idee is tegenwoordig. Wat een drukte op de weg! In Arnhem zijn we bij de Makro gestopt, we hebben natuurlijk een duitse Metro-kaart en daar mag je ook in andere filialen mee shoppen. In Nederland is er een uitgebreide kerstpakettentraditie, en dus wilden we even wat gezellige dingen kopen voor de medewerksters. Ze hadden echt gigantisch veel keus aan kerstpaketten bij de Makro, maar uiteindelijk hebben we niet zo`n kant en klaar pakket genomen, maar kerstdozen zelf gevuld met leuke dingetjes waarvan we weten dat alle meiden dat leuk vinden.We hebben ook een aantal typisch nederlandse produkten toegevoegd, zoals kruidnoten, chocoladeletters en een boterletter. Speculaas kennen ze hier ook, dat lusten ze wel.

Rond middernacht waren we thuis. De kat was door het dolle heen om ons te zien.
Vanmorgen om half 10 was het pakket met de blikken verf er. Na het beantwoorden van alle mails en andere dringende bedrijfsdingen, konden we weer aan de bak. Langzaam aan, we zijn allebei nog ver van gezond. Een voordeel heeft het wel: door de verstopte neus ruik je die vieze verf niet zo, en keelpijn hadden we allebei toch al. We hebben besloten alle andere activiteiten behalve klussen de komende 10 dagen op een laag pitje te zetten. Het moet af, en bovendien moeten we zien dat we weer gezond zijn voor de feestdagen. We hebben dus vandaag de collega gebeld, die voor volgende week een uitje aan het organiseren was naar Praag, dat we niet mee gingen. We kunnen die 2 hele dagen gewoon niet missen qua klussen, en bovendien zijn we bang dat we nog steeds niet helemaal 100% gezond zijn om 2 dagen in de kou te gaan lopen.