ons hotel

vrijdag 28 juni 2013

Visite

Terecht komen er alweer klachten dat we al 9 dagen geen blog hebben geschreven. Reden: gewoon, te druk met alles en nog wat. Ook zijn we raar moe van de enorme temperatuurwisselingen (koud en nat naar enorm heet, en weer terug naar koud en nat, en nu weer droog en redelijk, en vanaf morgen weer plenzen), en hebben we deze week gezellig bezoek gehad van goede vriend Harald.

We missen natuurlijk nogal wat handen. Sandra heeft aangegeven in ieder geval een tijd niet te willen werken vanwege problemen in de privésfeer, en dat lijkt ook op haar dochter te slaan. De zoon van Christine begint over een paar weken aan zijn werkervaringsstage en kan dan ook niet meer helpen, en we missen natuurlijk een ontbijtmedewerker. In Tsjechie begint de schoolvakantie, en kan Andrea eigenlijk alleen nog werken als haar man vrij is. Op Christines andere werk loopt het niet vlekkeloos, en Jutta's moeder in Keulen is behoorlijk aangeslagen na een beroerte dus die wil graag wat vrije tijd om bij haar moeder te zijn.

Ondertussen kabbelt het met de gasten rustig door. Natuurlijk hebben we er gasten tussen zitten die je wel achter het behang wilt plakken, maar die zitten er altijd tussen. Het is dit jaar redelijk rustig, door het slechte weer in mei hebben waarschijnlijk veel gasten afgezien van een vakantie in Duitsland. Ondanks de matige bezetting weten we de omzet van vorig jaar vast te houden, maar eigenlijk moeten we wel groeien.

Op onze Ruhetag hadden we het omgekeerde van de week ervoor: koud en nat. We moesten dus een binnenactiviteit verzinnen. We zijn dus naar Straubing gereden en hebben het Gäubodenmuseum bekeken. Erg leuk, met een mooie opgegraven romeinse schat. In Regen hebben we gezellig bij de Griek gegeten. De dag erna moest ik in Cham de auto ophalen bij de dealer. Toen het zo warm was bleek de airco het niet te doen, dus de auto werd nu gerepareerd en kreeg meteen een grote beurt.
Op donderdag hadden we geen aankomsten en geen vertrekkers. De receptie hoefde dus eigenlijk niet bezet te zijn. Het weer was optimaal om te gaan wandelen, dus hebben we een hele lange wandeling gemaakt. We zijn met de bus naar Tanneneck gereden (scheelt klimmen), en van daar uit via Kolmstein en Höllhöhe over de kam en dan naar beneden naar Hohenwarth. Daar hebben we de bus terug genomen. Rond etenstijd waren we weer thuis, en 's avonds kregen we nog wat eters. Vandaag is Harald weer vertrokken. We zijn wel een klein beetje stram en moe van de wandeling, maar het is lang zo erg niet als onze spierpijn van 2 weken geleden.

woensdag 19 juni 2013

Nieuw record

We hebben een nieuw record: ik wilde mijn nieuwe medewerker na 10 minuten inwerken al wurgen nadat hij ruzie met mij stond te maken. Het was zijn tweede dag, en de motivatie en inzet waren ver te zoeken. Constant in discussie gaan met je cheffin, die 2x zo oud is als jij en je loon betaalt, is niet heel intelligent. Na 3 kwartier was ik al 5 keer weggelopen omdat ik anders iemand voor zijn hoofd gestompt had, en ben ik Pepijn uit bed gaan halen, met de vraag of het aan mij lag. Wie weet had ik wel een kort lontje door het warme weer? Pepijn had ook niet zo heel lang nodig om vast te stellen dat dit niet ging werken. Onze nieuwe aanwinst liep iemand met hangende schoudertjes sloffend door de gang, en nam alleen van Pepijn opdrachten aan. De druppel voor Pepijn was toen de medewerker met zijn tanden een kaasverpakking wilde openen, en ook een terrastafel ging dekken waar een volle asbak met peuken stond en de asbak gewoon liet staan. Van doekje uitspoelen had hij ook nog nooit gehoord. Hij was nog hoogst verbaasd ook toen we een gesprekje met hem aangingen. Wat hem betreft ging het allemaal prima en vond hij het heel erg leuk. Wij vonden dat hij dat echt niet uitstraalde, en dat er geen hoop op verbetering was. Als iemand niet schoon en hygienisch kan werken (en dat heb je of je hebt het niet), hoort hij niet in een horecakeuken. Met je tanden een horecaverpakking kaas openmaken, getver!!! Wat doet iemand nog meer als je niet kijkt?

Gisteren hadden we moeite om iets leuks te vinden om op onze Ruhetag te doen. Het was op het heetst van de dag 38 graden in de schaduw. We moesten even gaan shoppen, want we blijken toch wel een paar kilo aan te zijn gekomen en de korte broeken enzo pasten niet meer. Gelukkig hadden de winkels in Fürth im Wald waar wij waren fijn airco, net als de auto. Overal was uitverkoop, door het slechte weer tot nu toe waren de winkels met de zomerkleding blijven zitten. 's Avonds hadden we een vergadering van de collega's in Lam. Ook vandaag is het weer zo heet, en voor morgen worden ook dit soort temperaturen verwacht. Mijn ouders zijn in Zuid-Italie, en daar is het 10 graden koeler als hier (aangenaam dus). Vanaf vrijdag zou het een bij ons een wat normalere 22 graden moeten worden.

zaterdag 15 juni 2013

Stralend weer

Het is hier al een week stralend weer. Niet dat het iets uitmaakt voor de boekingstand. Na de verregende maand mei hebben mensen een vakantie naar verre oorden geboekt. Ook hielp het niet dat de snelweg A3 nog steeds gesloten was vanwege hoogwater, en dat de poitie iedereen via de media opriep Straubing, Deggendorf en Passau zo veel mogelijk te mijden vanwege verkeerschaos op de omleidingstrajecten. Bijna iedereen die een boeking heeft die nog te annuleren is doet dat ook. Iedereen die er niet meer onderuit kan belt ons de dag voor aankomst in paniek op om te vragen of het bij ons wel droog is en hoe moeilijk wij te bereiken zijn. Nou, hier geen probleem hoor, ook nooit gehad! Er komt geen enkele boeking binnen, zelfs niet eens een aanvraag. We hebben dit weekend echt het rustigste juniweekend in jaren, en dat terwijl het nu ideaal weer is om te wandelen. Vanaf dinsdag wordt het hier heel erg heet, temperaturen tot 32-34 graden, gevoelstemperatuur tot 39 graden.Pepijn is nog snel de heg aan het knippen voordat het later in de week te heet wordt.

Met betrekking tot het hoogwater zijn de problemen grotendeels voorbij. Het is verrassend om te zien hoe snel alles is opgeruimd, in Passau zijn de winkels weer open en de rondvaartboten varen ook al weer. Alleen de snelweg A3 zorgde deze week nog voor hoofdpijn, het asfalt was namelijk over een afstand van 63 km in beide richtingen kapot en/of onderspoeld, ook lag er heel veel modder en wrakhout op de rijbaan. De schade aan het klaverblad van de aansluiting A92/A3 bedraagt alleen al tussen de 1,5 en 2 miljoen euro, en dat is slechts een paar honderd meter van die 63 km. Vanaf vanmorgen 9 uur mag er weer gereden worden, maar maximaal 60 km per uur. Het is niet voor te stellen, maar vorige week zag het klaverblad A92/A3 er nog zo uit, en nu is hij weer open en staan in Deggendorf en Passau de terrasjes al weer buiten:

Wij zijn dinsdagmiddag lekker gaan wandelen met het prachtige weer. We stonden midden in het bos en kwamen er toen achter dat we allebei hadden gedacht dat de ander een fototoestel in de rugzak had gedaan. Geen foto's dus. We hebben een nieuwe route uitgeprobeerd vanaf ons hotel langs Engelshütt en Tanneneck naar Kolmstein. Super route, erg mooi, goed te doen, niet al te zwaar, met onderweg genoeg mogelijkheden om wat te gebruiken. De collega's van Kolmsteiner Hof zijn altijd zo aardig en hadden al eeuwig gevraagd wanneer we nu eens langs zou komen. Ze hadden het nog veel rustiger dan wij (zij hadden 1 gast), dus we hebben even gekletst. Ook de collega's van het 2 km verderop gelegen Waldschlößl (die we vorige week nog gebeld hebben over de busfirma) vragen al langere tijd wanneer we nou eens langs komen, maar dat hebben we niet meer gehaald. Dat is voor een volgende keer! Onderweg naar huis hebben we bij weer een andere collega in Haibühl gegeten. Het was wel goed, maar typisch Beiers en we vonden de bediening niet zo professioneel. We willen eigenlijk aanstaande dinsdag weer verder wandelen, maar of dat bij het voorspelde snikhete weer nou wel een goed idee is betwijfelen we.

donderdag 6 juni 2013

Toen voelden we toch nattigheid....

...maar dat had niets met de weersomstandigheden te doen. Het is hier stralend weer, het terras staat buiten en iedereen is vrolijk.

Nee, het ging om een vertegenwoordiger. Hij kwam zijn bedrijf voorstellen. De bedoeling was om kleinere busgroepjes bij ons onder te brengen en grotere groepen bij ons te laten eten. Hij schermde met grote reisorganisaties waarmee hij vaak zaken deed, bij Nederlanders zijn onder andere Beuk en De Jong Intra Vakanties vast wel bekend, ook noemde hij hier ter plaatse zeer bekende lokale busondernemingen. We hadden allebei een raar gevoel bij deze man, ik vertrouwde hem al meteen voor geen cent. Toen Pepijn even weg moest lopen vanwege een binnenkomende telefonische boeking en ik begon door te vragen over contracten, provisies, wat voor soort groepen, wat het budget was e.d. begon hij moeilijk te doen. Nee, nee, dat soort dingen wilde hij niet bespreken zonder dat Pepijn erbij was. Ik vroeg hem om een visitekaartje en die wilde hij niet geven. Dat is heel erg raar, het eerste wat een vertegenwoordiger doet is een kaartje geven, of in ieder geval in de loop van het gesprek, je hoeft er werkelijk waar nooit om te vragen. Ook had hij geen contract meegenomen, en leek te schrikken van onze ervaring in het toerisme. Hierop deelde ik hem mede dat ik even ging kijken waar Pepijn bleef, aangezien hij dus niet met mij wilde praten. Ik stond nog niet koud in kantoor bij Pepijn of de man kwam langs, met haast onderweg naar buiten, zijn visitekaartje op de balie achterlatend.

Hij was de deur nog niet uit of we keken elkaar aan: "dit klopt niet". Het is zowiezo bij ons standaard dat wij een kleine achtergrond-check doen voordat wij met nieuwe bedrijven samenwerken. In onze branche gaat een hoop geld om, en een touroperator kan je fijn met een rekening van een paar duizend euro laten zitten als het niet bonafide blijkt. De background-check houdt in dat wij onder andere een internet-search doen, navragen bij brancheorganisaties, en referenties bellen. Je begrijpt dat wij nog geen 5 minuten later met Beuk Tours in Noordwijk aan de lijn hingen. Die waren heel aardig, alle lof, maar ze hadden echt nog nooit van dit bedrijf gehoord. Daarna belden we een van de lokale busbedrijven. De afdeling daar bestond uit 3 man en de chef stond ons persoonlijk te woord. Hij had  echt nog nooit van dit bedrijf gehoord. Toch maar even De Jong Intra gebeld. De manager inkoop Zuid-Duitsland stond Pepijn zeer vriendelijk en uitgebreid te woord: "Nee, wat raar, wij hebben nog nooit van deze firma gehoord. U weet zeker dat onze naam genoemd is?" Pepijn: "Dat is niet raar, de andere referenties hadden ook nog nooit van dit bedrijf gehoord, bedankt voor uw moeite". Op de zeer summiere website kwamen we een lijst van hotels tegen waar ze zaken mee zouden doen. Ah...daar kenden we iemand zeer goed van, iemand uit het bestuur van de lokale afdeling Cham van de Beierse hotelbond. Ja nee...dat bedrijf kende ze maar al te goed....Als je met ze in zee ging kreeg je een rekening van EUR 385 om op hun website te staan. Verder kwam er nooit iets van dit bedrijf, het verdienmodel is niet het bemiddelen tussen busmaatschappijen en hotels, maar die 385 euro. Snel even rekenen: er staan 140 hotels en 99 restaurants op die site, dus 239 x385=92015 Euro. Mwah...dat wil ik ook wel in een jaar verdienen met niets doen! Probleem is dat je ieder jaar wel 239 nieuwe stommelingen moet zoeken, na een jaar doen die vorige 239 ondernemers natuurlijk niet meer mee. Daarom schrok hij zo van onze ervaring en mijn gerichte vragen waarop hij geen antwoord had.
Af en toe is het toch handig om mensenkennis te hebben.....

woensdag 5 juni 2013

Nog niet weg gedreven


Het was in Ost-Bayern een spannend weekje. Wij hebben een gigantische hoeveelheid regen gehad, maar wij hebben geen last gehad van overstromingen, lekkages of andere ongein. In 4 dagen is er hier meer regen naar beneden gekomen dan anders in een half jaar. Ok, de gasten waren niet blij, we hebben nu weinig gasten omdat iedereen geannuleerd heeft en het gras stond meer dan kniehoog omdat we het moeras niet konden maaien, maar dit is niets in vergelijking met wat er verderop aan de Donau gebeurd is.Wij werden maandag zelfs gebeld door de KRO-radio, of wij in het getroffen gebied waren en live een ooggetuigenverslag op de nederlandse radio wilden doen, maar wij hebben hier geen overstromingen. De onderstaande foto's heb ik uit het internet, van de pagina's van de Bild en de Bayerische Rundfunk.

Passau was het eerste aan de beurt. De beelden van de hartverscheurende overstromingen gingen de hele wereld over. Het oude record was 12.20 meter in het jaar 1501, nu werd het hoogste punt op 12.89 meter aangetikt. Er was geen redden meer aan:
 
Daarna was Regensburg het bokje. Hier waren na de grote overstromingen in 2002 grote mobiele damwanden gebouwd, die bij overstromingsgevaar opgetrokken konden worden. Met man en macht werden zandzakken aangesleept. Tot nu toe houden de mobiele damwanden het, maar vandaag nog een paar centimeter erbij en de vloedgolven slaan over de damwanden heen. Ik moest maandag naar de groothandel in Regensburg, op een industrieterrein ver weg van de Donau en dat was geen probleem, maar iedereen die niets te zoeken had in het centrum werd verzocht weg te blijven.

In Deggendorf begaven ineens eergisteravond 2 dijken het. Als gevolg liep een gigantisch gebied onder. De situatie in het gebied is bijna niet te bevatten. De snelweg A3 is over een afstand van meer dan 30 km afgesloten, het verkeer moet over de Donaubrug bij Bogen omdat alle andere bruggen in de wijde omtrek onder water staan.

Op dit moment zijn Deggendorf en Straubing het verdrietigst. Net als in Passau hebben ze zulke waterstanden nog nooit meegemaakt. Zojuist komt een paar minuten geleden op de Bayerische radio de oproep dat iedereen in Deggendorf zo snel mogelijk zijn huis moet verlaten of naar de eerste etage moet gaan, er komt een nieuwe dijkdoorbraak aan. Het hertogelijk slot en het centrum van Straubing staan allang onder water. Ook in Straubing zijn duizenden mensen uit hun ondergelopen woningen gehaald.


Nu is het prachtig weer geworden, en gelukkig is sinds gistermiddag de regen opgehouden. De regen uit het Beierse Woud heeft echter de Donau nog niet allemaal bereikt, dus stijgen de waterstanden in de meeste plaatsen nog steeds (m.u.v. Passau). In Passau is het water al weer uit de straten en wordt er met man en macht gewerkt aan het opruimen van alle modder. Gehoopt wordt dat volgende week de winkels en horeca al weer open kunnen, zodat de stad weer geld kan verdienen aan de toeristen.

Wij worden plat gebeld door mensen die willen weten of ons hotel wel bereikbaar is. Zolang je niet langs Deggendorf moet is alles ok. Hier is het nu stralend weer, en er kan heerlijk in het bos gewandeld worden.Hopelijk krijgen wij nu eindelijk meer gasten, maar veel mensen denken helaas dus dat er bij ons ook wateroverlast is.

Pepijn kreeg gisteren een hele harde reclame op Wetter.com. Deze site weet natuurlijk dat wij in het gebied Ost-Bayern/Oberpfalz/Niederbayern wonen. De reclame in de rechterkolom: "rubberboot kopen?"

zaterdag 1 juni 2013

Zondvloed

Het water komt 24 uur per dag met bakken uit de hemel. De gasten proberen uit alle macht de moed erin te houden, maar het is echt niet leuk. Ons grasveld staat kniehoog, maar aangezien het is veranderd in een drassig moeras kunnen we niet maaien, zelfs al zou het 10 minuten op willen houden met regenen. Bij het schuurtje bij de keuken staat zelfs een stuk gras blank. Wij hebben geluk dat wij op een berg zitten, onze lieve ex-TipTop collega's in Saksen zitten zwaar in de penarie met overstroomde parkeerplaats en kelders. Ook bij de leuke collega's aan de Rijn bij de Zwitserse grens staat het water erg hoog, de straat naar het hotel is onder gelopen. We zijn niet helemaal vol gekomen, erg jammer met het lange feestdagweekend. Tot onze grote verbazing hebben we ondanks alle nattigheid en het voortdurend-niet-vol-zijn de beste meimaand-omzet ooit gedraaid.

Eén van onze ontbijtdames heeft vandaag opgezegd. Ze dacht dat het een slim idee was om naast haar baan bij ons nog een baan aan te nemen, maar dat ging allemaal niet echt samen. Ik had haar van tevoren al gewaarschuwd dat ik zelf lange tijd 2 banen heb gehad en dat het niet eenvoudig te combineren is. We hadden al een paar weken door dat ze 's ochtends hondsmoe op het werk verscheen, afwezig was en steeds meer fouten maakte. Onze sterspeler zakte steeds verder af naar B-niveau. Gistermiddag belde ze om 16 uur op: "ik heb een probleem want ik kom er net achter dat ik morgen niet alleen bij jullie maar ook bij mijn andere werk moet werken, dus ik kan niet komen". Pepijn briesend: "Oh jawel...het interesseert mij niet hoe je het doet, maar om 7 uur ben je hier aanwezig. Je hebt je rooster al bijna 2 weken, je komt hier niet om 16 uur op de dag ervoor mee als ik niets anders meer kan organiseren." Pepijn heeft zelf naar het andere werk gebeld (een collega hier in het dorp) en we zijn met de collega tot een compromis gekomen wat voor iedereen ok was. Vandaag kwam de medewerkster met een opzegging. Ze vond het duidelijk wel verdrietig, maar het ging zo niet langer met twee banen. Bij onze collega had ze meer uren, dus wij waren het bokje. Maandag kunnen we dus weer een vacature open zetten bij het arbeidsbureau. Heel eerlijk waren we dat al van plan, want wij zagen dit al een tijdje aankomen dat zij op zou zeggen, of dat wij er genoeg van zouden krijgen.

Ondertussen is ons zorgenkindje ineens een sterspeler geworden. Zodanig dat we haar vandaag zelfs een loonsverhoging hebben gegeven. Het goede gesprekje van een paar weken terug heeft echt geholpen. Ze pakt zelfstandig dingen op, komt met goede suggesties en is ook leuk met de gasten nu ze niet meer zo nerveus is. Met alle anderen loopt het ook lekker.