ons hotel

dinsdag 26 februari 2013

Het is volbracht

We hebben al onze oude weblogs over kunnen zetten naar deze Blogspot-blog voordat Web-log.nl uit de lucht gaat! OK, het was een heidens karwei, en veel tijd hadden we de laatste tijd ook niet echt, maar het is gelukt. We moeten hier en daar nog wat aan de layout doen en van een paar maanden in 2006 hebben we een verzamelblog gemaakt. Het was overigens enig om al die oude verhalen weer terug te lezen, en te zien hoe je perceptie is veranderd (of niet). We lachen nu over de aantallen gasten die we toen veel vonden en over verhalen dat we zo hard moesten werken en dergelijke.

Vandaag kunnen we voor het eerst sinds tijden weer eens weg op dinsdag. Het is rustig, zoals altijd doordeweeks als de carnavalsvakantie voorbij is, en we hebben geen aankomsten. We zijn wel helemaal gebroken van weer een gigantisch druk weekend. Volgend weekend lijkt weer zo te worden. Helemaal vrij wordt de dag niet, want we moeten gaan kijken voor een kast of iets dergelijks in de lobby. We krijgen van CocaCola een grote koelkast voor de verkoop van dranken. We hebben vastgesteld dat de minibars/koelkasten in sommige (vooral goedkopere) kamertypes slecht gebruikt worden, dat om de haverklap al die flesjes over de datum gaan, dat gasten weet-ik-wat met die koelkasten uitspoken (gore bende iedere keer), en bovendien zijn een aantal koelkasten inmiddels zo oud dat ze lawaai maken of lekken. We weten van verschillende collega's dat die goede ervaringen hebben met een grote koelkast op de gang of bij de receptie, waar gasten zichzelf kunnen bedienen. Het schijnt dat gasten niet eerlijker of oneerlijker zijn met opschrijven wat ze pakken dan bij minibars. Nu hebben we dus iets van een kast/vitrine/plank nodig voor naast die grote koelkast, want waar laat je anders je glazen enzo?

De afgelopen dagen heeft het als een bezetene gesneeuwd, op de Arber ligt 1 m 80 sneeuw! Gelukkig is het nu opgehouden, Pepijn moest iedere keer naar buiten met de sneeuwfrees.

donderdag 21 februari 2013

Ze zijn er weer!

We hebben het er vaker over...laagseizoengasten...Ze betalen zeer weinig voor de kamer, geven ter plaatse verder niets uit, zijn niet geinformeerd over onze omgeving en wat je hier (niet) kunt doen, beschikken niet over elementaire omgangsvormen zoals gedag zeggen, maken 1 grote puinhoop van hun ontbijttafel omdat ze niet met mes en vork kunnen eten, en maken alles kapot omdat ze niet weten hoe dingen werken.
Dit is weer zo'n week. Waar zal ik eens beginnen?

Vanmorgen had ik hier ineens een doodzieke Jane die als een slappe pop in kantoor hing nadat ze 4x in de gang had overgegeven. Toen ik net alles had opgeruimd kwam er een gast uit de ontbijtzaal om op nogal hoge poten te klagen over het feit dat de kat pal voor hun tafel in het zicht nogal drastisch over haar nek was gegaan. Ik natuurlijk met het schaamrood op de kaken in eerste instantie "sorry, sorry, sorry", ik heb uitgelegd dat de kat ineens door een onbekende oorzaak heel erg ziek was, en kwam het meteen opruimen. "Ja, we hebben haar wat dingetjes gevoerd en toen ging ze overgeven". Pardon? Tuurlijk, als je een kat die net ontbeten heeft ongeschikt mensenvoer geeft wat veel te zout en vet is, dan komt het er wel uit. "Ja, ze keek zo lief, en toen we haar wat gaven at ze het wel op". Als je een kind een snoepje geeft zegt die ook geen nee, mensen...

Dan hebben we gasten in huis met een negatieve basishouding tegenover sneeuw en winterse omstandigheden. Wat kom je doen in de bergen in de winter als je niet van sneeuw houdt en hier niet bent voor de wintersport? Je hebt geen winterbanden of kunt niet rijden, want je klaagt de hele tijd over sneeuw op de weg, onmogelijke rijomstandigheden en dergelijke, terwijl er op dinsdagavond na überhaupt geen sneeuw op de weg ligt. Gisteren zijn wij met een aanhanger met een slaapbank erin de heuvel omhoog gekomen over een perfect schone weg, en enige tijd later klaagden deze gasten dat de helling "krimineel" was en dat wij "onbereikbaar" waren, en dat het "onmogelijk glad" was. Toen ik zei dat dat erg vreemd was aangezien wij net met een zware aanhanger (die geen winterbanden heeft) zonder problemen thuis waren gekomen, en dat het op de bergpas bij Eck ook niet glad of besneeuwd was, was ik natuurlijk een ***wijf, en sindsdien praten ze niet meer tegen mij. Niet dat het erg is, want de mond ging toch alleen maar open om te klagen, en goedemorgen en dankjewel hoort ook niet tot de standaard-vocabulaire. Als die de kamerdeur of de voordeur open doen hoef je niet eens te kijken wie het is, want er volgt eerst een grote diepe zucht voordat er een litanie volgt over van alles. Er werd dinsdag geklaagd dat wij Ruhetag hadden en dat ze hier niet konden eten, waarom dat een probleem was weten we niet, want ze hebben bij ons nog geen kop koffie gedronken, laat staan dat ze hier iets eten.

Andere gasten hadden deze week al de sauna weten te vernielen. Ze hadden 'm helemaal blank gezet, er stond een paar centimeter water op de vloer in de hele ruimte, en omdat ze emmers vol met water op de saunaoven hadden gesmeten en de saunaoven nu met de onderkant ruimschoots in het water stond had die kortsluiting gekregen en is dus nu kapot. Dat was overigens zo'n stel wat alleen maar alles wat gratis is zo lang en veel mogelijk wilden gebruiken, en ook geen goedemorgen of dankjewel over de lippen konden krijgen. Het lijkt gelukkig alsof de benodigde onderdelen dit keer niet al te duur zijn.

woensdag 20 februari 2013

Winterslaap

De afgelopen 3 dagen houd ik een winterslaap. Nadat zondag de laatste gasten weg waren ben ik in bed gekropen en ik heb het gevoel dat ik er niet meer uitgekomen ben. Maandag heb ik een gat in de dag geslapen, en gisteren toen we op aankomsten moesten wachten heb ik weer de hele middag geslapen. Pepijn voelt zich overigens niet veel beter. We hebben de afgelopen weken dan ook een beetje te hard gewerkt. Maandagavond was het gastronomenbal, toch ieder jaar een highlight in onze agenda, maar dit jaar hebben we een jaartje overgeslagen: niet alleen waren we veel te moe, maar de andere collega's uit Lam gingen ook niet. Hun redenering hield in onze ogen ook wel steek: het was weer dezelfde locatie met dezelfde catering, enz. Allemaal erg leuk en erg goed, maar niet voor het vijfde jaar achter elkaar...

We moesten gisteren op aankomsten wachten. Die hadden gemeld dat ze tussen 15 en 17 uur zouden aankomen. Wij hadden dus met iemand in Deggendorf een afspraak gemaakt dat we er om 19 uur zouden zijn. Online hebben we een slaapbank gekocht, de bedoeling is dat het derde bed uit kamer 12 gaat en wordt vervangen door een slaapbank. Er is weinig vraag naar 3-persoonskamers, dus we willen de kamer vaker als "luxe kamer" aan 2 personen verhuren. Het is een hele grote kamer met airco en grote flatscreen-TV en hij heeft een gigantische badkamer met ligbad. Nu staat de kamer buiten de schoolvakanties eigenlijk altijd leeg. Het zitje in de kamer is niet meer van deze tijd en heeft al helemaal niets te zoeken in een luxe kamer. Om bovendien toch in te kunnen spelen op de sporadische vraag naar familiekamers leek ons een slaapbank een goed idee. Gisteren zouden we dus naar Deggendorf om de bank op te halen. Het sneeuwde echter als een waanzinnige, en dus lieten de aankomsten ernstig op zich wachten. Inmiddels was het al donker, en twijfelachtig of we op de afgesproken tijd in Deggendorf konden zijn. Het leek ons ook geen heel erg goed idee om in een vliegende sneeuwstorm over de bergpas met een aanhanger te gaan rijden. We hebben dus gebeld en gaan 'm dus nu vanmiddag afhalen.

Toen de aankomsten op zich lieten wachten is Pepijn maar weer een middagdutje gaan doen. Daarna zijn we even in Arrach bij een collega gaan eten. Dat is maar een paar kilometer, maar het was glibberen en glijden. We waren dolblij dat we zo verstandig waren geweest om niet naar Deggendorf te gaan. Na het eten zijn we maar weer snel naar huis gegaan.

Ondertussen kun je hier merken dat de duitse vakanties grotendeels voorbij zijn. Ineens is het rustig geworden, en op de weekenden na blijft dat eigenlijk toch Pasen zo. De week voor Pasen hebben we ook dit jaar weer besloten een weekje dicht te gaan, we hebben dat de afgelopen 2 jaar ook gedaan en je mist niet of nauwelijks inkomsten. Tegen die tijd willen mensen geen wintersport meer en is het hier ook nog niet echt lente, dus de animo voor hotelkamers is nihiel. Het weekje is al meer dan volgepland, met heel veel klussen, administratie doen en vooral slapen.

donderdag 14 februari 2013

Overwerkt

We moeten dringend aan de personeeladvertentie. We zijn doodop en er zijn eenvoudigweg niet genoeg uren in de dag om alles te doen wat gedaan moet worden. Ook merken we dat we de kracht niet meer hebben met onverwachte situaties of energie zuigende gasten om te gaan. Enige verlichting is deze week nog dat de 15-jarige vakantiekracht die hier met Kerst was ook deze week is komen helpen, en dat onze enige nog mobiele medewerkster in het weekend haar 15-jarige zoon had meegenomen om te helpen. Onze twee scholieren konden mooi afwassen, tafels dekken, was naar de container brengen, enz. Ze hebben als bikkels gewerkt, zo super! Op de langere termijn is dit natuurlijk geen oplossing, volgende week is het geen voorjaarsvakantie meer en moeten ze weer naar school, we moeten dus meer personeel hebben. Arme Christine is langzamerhand net zo doorgedraaid als wij.

Gisteren kon de hele goegemeente niet werken, en ik moest naar Regensburg om hoognodig in te kopen, dus Pepijn was de hele dag alleen in touw met alles. Aankomende gasten hadden vooraf gevraagd of ze al om 12 uur in de kamer konden, en we hadden al verteld dat de kamer de nacht ervoor bezet was en dat die gasten over het algemeen iedere dag pas om 12 uur weg gingen, dus dat ze dat beter niet konden doen. Driemaal raden wie er om 12:15 voor ons neus stonden, en helemaal gepikeerd dat de kamer niet klaar was, "want ze hadden toch in hun reservering ook nog geschreven dat ze om 12:30 zouden aankomen." Ja leuk, maar de kamer is gegarandeerd klaar vanaf 15 uur, voor die tijd is het geluk hebben.

Ondertussen stond ik op de Wegenwacht te wachten, want de auto wilde niet starten. Het beestje begint nu wat oud te worden, volgende maand is hij 9 jaar oud en dit is nog de originele accu waarmee hij is geleverd. Tot nu toe hebben we nooit veel problemen met die auto gehad, maar ineens wilde hij dus niet aanslaan. Het was weliswaar waterkoud, maar hij stond warm in de garage binnen. Het was geluk hebben, want de monteur was toevallig toch in Lam voor een ander pechgeval, dus hij was er nog redelijk snel. Oordeel: u heeft binnenkort toch een nieuwe accu nodig, want anders staat u snel weer met hetzelfde probleem. Onderweg naar Regensburg moest ik nog een paar andere boodschapjes doen in Kötzting en Cham, dus om 15:15 was ik pas bij de Metro. Het was al duidelijk dat arme Pepijn ook nog de dinerservice helemaal alleen moest gaan doen.

Met twee loodzware hoog opgestapelde karren kwam ik bij de Metro weer buiten, en na het inladen was de auto tot het dak toe helemaal vol. Totale schade: net geen 1000 euro. Godzijdank startte de auto. Om kwart over negen was ik thuis, en bijtijds we alles hadden uitgeladen en ingeruimd was het half 11. Voor vertrek bij de Metro had ik snel een frietje gegeten, en Pepijn had tussendoor ook snel wat naar binnen gepropt, dus we vonden het tijd om even rustig te zitten met een klein snackje in een uitgestorven restaurant. Dat was natuurlijk het moment waarop de vroeg aangekomen gasten die al 11 uur in huis waren kwamen zeuren over hun laptop. Die gasten zijn echt heel ongemanierd, en volgens Pepijn zuigen ze de hele dag negatieve aandacht. Zonder wat te zeggen smeet mevrouw haar tablet tussen mijn hoofd en mijn eten met daarna de mededeling "uw internet doet het niet". Ze drukte hem nog net niet in mijn gezicht. Pardon??? Sinds wanneer is dit normaal gedrag?? Het WLAN deed het wél, ze weten gewoon niet hoe hun tablet functioneert. Ze gaven zelf toe dat ding pas 1 keer gebruikt te hebben "en toen deed hij het gewoon". Maar wel bij hoog en laag beweren dat het aan ons lag.... Uiteindelijk heb ik Pepijn naar boven gestuurd om onze eigen laptop te halen. Dat is meestal de enige effectieve manier om te bewijzen dat het niet aan ons internet ligt, maar aan mensen zelf of hun PC. Toen hij terug kwam met het ding hadden de gasten hun tablet al aan de praat. Zucht....Is het nou echt te veel gevraagd om om half 12 even 5 minuten met iets te eten te mogen zitten?

Het hotel is nog steeds erg goed vol, en het weekend wordt nog drukker. Na het weekend zijn de meeste schoolvakanties voorbij en lijkt er eindelijk een beetje verlichting voor ons te komen.

donderdag 7 februari 2013

Vermoeiend

Nieuwe week, tijd voor een nieuwe blog. Het was een hectische week. Zo eentje hebben we er lang niet gehad, en het duurt nog even voort. Op dit moment is het hier een ziekenboeg. Ik mag er van Pepijn niet te veel over schrijven, want hij is bang dat mensen dat dan als "zeuren" en "negatief" zien. De realiteit is dat een van onze medewerksters langdurig is uitgevallen omdat ze haar enkelbanden heeft beschadigd na een uitglijder thuis op de trap. Daarbij heeft ze ook haar andere knie en haar rug ernstig bezeerd. Onze ontbijtmedewerkster moest acuut aan haar schouder geopereerd worden en is dus ook voor lange tijd uitgevallen. Ik loop al een tijdje met de griep te kwakkelen. Nu we zelf bijna alles moeten doen en dus veel te weinig slapen (onze ene overgebleven medewerkster kan niet alles alleen en kan ook niet iedere dag werken) gaat dat natuurlijk ook niet over. De komende dagen zijn we nog steeds helemaal vol, dus het wordt rolschaatsen aan en gáán.

Het sneeuwt hier ondertussen enthousiast door. Gelukkig is dat voornamelijk op de berg, op de skipistes ligt al meer dan een meter. Hier in het dal hebben we een dun laagje. Het is te weinig om sneeuw te hoeven ruimen, maar genoeg om alles met een gezellig wit laagje te bedekken. Voor de gasten is het eigenlijk ook ideaal, die hoeven geen ruiten te krabben en moeilijk te doen met auto uitgraven. Van ons mag het de hele winter zo blijven.

Op het kattenfront is het ondertussen redelijk rustig. De twee dames lijken een gewapende vrede te hebben gesloten. Heel af en toe wordt er nog gegromd, maar dat wordt ogenblikkelijk door ons de kop ingedrukt.