ons hotel

maandag 30 mei 2016

Tien jaar

Ongelofelijk, maar waar. Vandaag zijn we hier precies 10 jaar. Zoals ik al tegen Pepijn zei, voelt het helemaal niet zo. En we gaan graag nog even door. In 10 jaar is er zoveel gebeurd, dat kun je niet in 1 logje kwijt. Dit is al heel veel jaren echt "thuis".

Het meest ongelofelijke verhaal is natuurlijk dat de kat die 10 jaar geleden bij onze verhuizing langs de snelweg de benen nam, op het bureau naast mij ligt te spinnen. Ik denk dat als je het die zou kunnen vragen, ze achteraf niet zo goed zou weten waarom ze dat nou gedaan had. Ook voor haar is het al heel veel jaren echt thuis.

We hebben een paar drukke weken achter de rug, met alle katholieke feestdagen, en Pepijn was tussendoor nog even naar Nederland, dus vandaar dat er een tijdje geen log was. Nu is het sinds vandaag een paar dagen extreem rustig. Morgen gaan we er een leuke dag van maken met een leuk etentje om te vieren dat ons bedrijf woensdag 10 jaar bestaat. Vanaf donderdag gaat dan echt de beuk er weer in voor het hoogseizoen.

donderdag 12 mei 2016

Ruhetag-perikelen

En toen was het alweer mei! Afgelopen weekend was het heel erg druk ivm Hemelvaart, en komend weekend wordt het weer heel erg druk ivm Pinksteren. Op Pinkstermaandag is in Kötzting altijd de Pfingstritt, dus is het altijd vol bij ons. Vandaag is het een beetje stilte voor de storm, we hebben weinig gasten en die we hebben zijn zeer uithuizig. Pepijn heeft de afgelopen 2 dagen gebuffeld in de tuin, en ik was gisteren bij de groothandel om even in te kopen.

Dinsdag zijn we heerlijk gaan wandelen, het was 22 graden en prachtig zonnig, alleen werden we laat in de middag overvallen door noodweer. Het plan was om vanaf station Hohenwarth Campingplatz omhoog te gaan naar de Kaitersberg, dan bij de Kötztinger Hutte wat te gebruiken, en dan via de Räuber Heiglhöhle terug over de kam naar station Zellertal te lopen, waar de auto stond. Het eerste deel ging heel erg goed. Het was wel warm, en de klim was zo vroeg in het jaar misschien wat steil, maar de lunch bij de Kötztinger Hutte was een welkome pauze. Daarna moesten we eigenlijk alleen nog maar bergaf, maar een half uur na de lunch begon het te regenen. Eerst hebben we geschuild onder een gigantisch groot rotsblok, en toen het wat minder erg werd, hebben we de pas erin gezet richting bewoonde wereld. Dat hebben we niet helemaal gehaald; 4,4 km voor het einddoel kregen we een gigantische wolkbreuk over ons heen. Het kwam met bakken uit de lucht hozen. We zijn gaan schuilen onder een afdakje bij een verlaten uitspanning, daar stonden we droog en we konden zelfs even onze kletsnatte jassen uitdoen en aan een spijker ophangen. Koud was het namelijk niet. Toen het maar zo hard bleef gieten en onweren, hebben we na 40 minuten schuilen maar een taxi gebeld met de mobiele telefoon. Gelukkig konden we uitleggen waar we waren, en was de taxichauffeur bereid meteen te komen. In de taxi was het tijdens de rit een beetje schrikken hoe ver het nog lopen was geweest, en hoe nat we dan wel niet geweest waren. In Kötzting zijn we bij onze favoriete pizzeria gaan eten. Toen we thuis kwamen waren onze jas, sokken en schoenen nog steeds helemaal doorweekt.

De dinsdag ervoor waren we even bij de bouwmarkt in Cham een paar klusspulletjes kopen. We kwamen terug bij de auto, en waren net ingestapt, toen er in het parkeervak schuin tegenover ons een andere auto stopte. De bestuurder stapte uit, en toen begon de narigheid. Hij had vergeten de auto op de handrem te zetten. De auto rolde tegen de zijkant van onze auto aan en schuurde de hele rechtervoorkant van de bumper en het metaal van de zijkant, enorme krassen tot gevolg. Hij deed er allemaal maar wat luchtig over: zeg maar wat het kost en dan geef ik jullie wel wat geld of zo. Dacht het niet vriend.... Toen hij vaag was over het feit dat hij geen verzekeringspapieren bij zich had, en raar tegen Pepijn stond te zeveren, heb ik meteen met mijn telefoon de politie gebeld. Die kwamen gelukkig vlot toen ik zei dat de man geen verzekeringspapieren had, geen schadeformulier wilde invullen en zich nogal raar gedroeg. Zij hebben de papieren ingevuld, op hun formulier aangekruist dat de tegenpartij schuld had, en hem een schriftelijke waarschuwing gegeven wegens het rondrijden zonder verzekeringspapieren. Hij was wel verzekerd, dat is allemaal ondertussen gecheckt met de verzekering.

Pepijn is met de auto bij onze vaste garage geweest, die is normaal altijd heel goedkoop. Onze vaste monteur zei dat hij meteen een officiele schade-taxateur ging bellen, want dit was niet even een klein krasje. Vanmiddag heeft de taxateur de auto bekeken: gelukkig is er niets ontzet of zo wat onmiddellijk gerepareerd moet worden, maar de lak is van het metaal gekrast en er zit een deuk in de rechter wielkast. Onze eigen monteur had de schade al op rond de 1000 euro geschat, de taxateur stuurt ons nog een rapport met de uiteindelijke kosten. Onze garage zei ook al dat we alleen even het blanke metaal moeten (laten) bijlakken om roesten te voorkomen, en de rest van het geld gewoon moeten houden, want de auto is ruim 12 jaar oud (255 duizend op de teller) en er zitten al krassen en deukjes in zodat de hele bumper laten spuiten niet meer de moeite waard is.