ons hotel

dinsdag 28 juli 2009

Druk!

De trouwe lezers weten al hoe laat het is als we een hele tijd niet loggen: dan hebben we het dus druk. De afgelopen week was een absoluut gekkenhuis, en we hebben dan ook stevig slaaptekort. Gisteren moest ik hoognodig naar de Metro in Regensburg om de lege vriezer en koelcel aan te vullen. Bij het afrekenen ging ik bijna hyperventileren van de enorme rekening en ik ben meer dan een half uur bezig geweest om de auto in te laden. De afgelopen week hebben we heel veel Nederlanders en Vlamingen gehad en bijna geen Duitsers. Het is echt zo dat de Duitsers niet meer met vakantie lijken te gaan. Dat is toch een groot stuk omzet wat wij missen. Zowiezo maken we de eerste twee slechte weken van de maand niet meer goed. Lam is voor de rest ook echt uitgestorven, een zorgelijke ontwikkeling in het hoogseizoen. Een aantal duitse gasten die er wel waren hadden (met uitzonderingen) overigens nog al veel noten op zang en wilden nog wel eens onmogelijke dingen vragen. Natuurlijk type "dubbeltje eerste rang", goedkoopste kamer en niets uitgeven. Echt raar was dat er bij het uitchecken vervolgens dan weer geroepen werd dat het zo goed bevallen had en zeker tot ziens.

De Nederlandse gasten die we hebben zijn allemaal heel erg gezelig. De meeste zijn voor een langere periode hier (week/2 weken) en een aantal al voor de tweede of derde keer. Velen komen ‘s avonds nog even gezellig wat drinken en/of een spelletje doen in het restaurant en een gezellig babbeltje maken. Ook leuk was de Belgische familie waarvan opa al jaren een trouwe anonieme lezer van de weblog bleek te zijn. En dan waren mijn ouders hier vorige week ook nog op de terugreis van hun vakantie in Hongarije. Die werden meteen aan het werk gezet en ook nog in het allerkleinste kamertje gepropt. Gelukkig hebben ze de allerdrukste dagen niet meer meegemaakt waarbij er tot half 4 ‘s nachts moest worden afgewassen.

donderdag 16 juli 2009

Horecadier

Bederfelijke waar moet je goed gekoeld bewaren. Dat weet iedereen. Sinds vandaag zijn we erachter dat onze kat Jane dat ook weet. Pepijn ging eens op onderzoek uit waarom er zoveel vliegen in het halletje van onze privé-woning vlogen. Wat lag daar pontificaal in de koelbox? Ja hoor, een vers gevangen vogeltje! Oke, de deksel van de koelbox lag eraf en er zaten geen koelelementen in, maar het idee was goed…. Van de week had ze er een voor de vrieskist gelegd, dat kwam ook leuk in de richting.

Hier is het om te puffen zo warm, zo’n 30 graden en klam. Het is bijna onmogelijk om wat dan ook te doen. Pepijn doet toch nog een dappere poging in de voortuin. Na alle regen van vorige week en het bijbehorende modderbad kan er nu eindelijk weer gegraven worden. Het parkeerplaatsje laat nog even op zich wachten: er moet een volledige heuvel van zware klei, boomwortels en stenen verplaatst worden. Timo heeft inmiddels een andere baan gevonden en kan alleen nog af en toe helpen.

zaterdag 11 juli 2009

Moesson

Het lijkt wel of we in de tropen wonen! Prachtig zonnig en dan ineens een gigantische stortbui. Deze week is op de hoek van de straat het asfalt zelfs helemaal weggespoeld. Onder deze omstandigheden is het natuurlijk te verwachten dat het doodstil is, ik zou ook niet willens en wetens als toerist dit soort weer tegemoet rijden. Van mijn ouders hebben wij begin deze week ook gehoord dat de weersomstandigheden in Hongarije niet veel beter waren.

Vanaf morgen verandert echter alles: het wordt echt heel erg warm zomerweer en er komen ook weer meer gasten. Je merkt het overigens meteen als er goed weer voorspeld is, dan lopen de boekingen ineens weer. Leuk nieuws is dat de jongerengolfgroep in september voor de derde keer komt! Ook deze en volgende maand heben we terugkerende gasten, sommigen al voor de derde keer. Wat vooral opvalt, is het grote aandeel Nederlanders. Dat is in de zomer altijd wel meer dan de rest van het jaar, maar dit jaar lijken vooral de Duitsers niet meer met vakantie te gaan. Het ziet er toch naar uit dat mensen zich gek hebben laten maken door "de crisis".

maandag 6 juli 2009

Telepathische gaven

Vandaag in de serie rare hotelbelevenissen: de noodzaak om als receptionist/hoteleigenaar paranormaal begaafd te zijn. Want wij kunnen natuurlijk aan ieders gezicht zien wat ze willen, ook als ze ons niet aankijken en niets vragen. Sterker nog: als wij vragen of er nog een wens is en de mensen zeggen nee, moeten wij eigenlijk begrijpen dat er toch wat is wat de gasten willen. Ook moeten wij maar kunnen inschatten dat je geen online reservering wilde maken voor vanavond maar voor volgende week, en dat je treurig naar je halfpension-bord zit te kijken omdat je eigenlijk vegetarier bent en wij dat natuurlijk hadden kunnen raden.

Vandaag hadden we een fantastische: we waren even boodschappen gaan doen (het is toch stil) en toen we net de auto uit stonden te laden kwam er een auto de parkeerplaats op draaien. Er werd gevraagd of we nog kamers hadden. Pepijn legt de opties voor en uiteindelijk komt bijna aan het eind van het gesprek de aap uit de mouw dat er een hond bij is. Pepijn stelt een kamer met terras voor, want dat is toch fijn voor de hond dat hij naar buiten kan. De geinteresseerden bekijken met Pepijn de kamer en reageren nogal vreemd en lijken soort van gepikeerd weg te gaan. Later spreekt Pepijn de dame van de VVV die zegt dat ze mensen onze kant op heeft gestuurd met een hond, en vraagt of die nog bij ons geweest zijn. Het blijkt dat ze bij de VVV gezegd hebben dat ze een hotel zoeken met kamers met balkon, want dan kunnen ze de hond op het balkon zetten, en dan loopt hij toch niet weg. ZEG DAT DAN!!!! Nu weten we meteen waarom ze zo raar weg gingen….

Hier in Duitsland circuleert al vele jaren een grappige tekst op internet over precies ditzelfde thema: "Ich bin Rezeptionist" (voor wie geen duits leest: klik hier voor een enigzins kromme engelse vertaling).

zaterdag 4 juli 2009

Long time no log

We hebben hier net een gezellig weekje met mijn ouders achter de rug, die zijn vanmorgen vertrokken naar Hongarije. Over een paar weken zijn ze weer bij ons op de terugweg. Dat is tegelijkertijd de reden dat we alm een tijdje niets van ons hebben laten horen. Begin juli is tevens de tijd dat veel reisbureau’s prijzen en foto’s voor volgend jaar willen hebben en dat ook boekjes van bijvoorbeeld de VVV gedrukt worden. We zitten dus met een flink aantal deadlines.
Het is hier ondertussen warm, maar wel heel erg raar rustig. Ook Lam is uitgestorven, er zit bijna niemand op de terrasjes. Jongens, dit is juli, dit hoort hoogseizoen te zijn! Geen idee of het met "de crisis" te maken heeft, het lijkt er aan de ene kant wel op, maar aan de andere kant toch weer niet als je naar de resultaten van het eerste half jaar kijkt. We hebben juni ouderwets goed afgesloten met een plus van 56,3% ten opzichte van vorig jaar juni, maar we merken wel dat de enorm lage omzet in mei ons nu erg begint op te breken.