ons hotel

vrijdag 31 augustus 2007

Bloggen maar!

We hebben BBC! Woensdag zijn de medewerkers langgeweest van de fabrikant van de schotel, en die konden er nog iets meer mee dan de lokale satellietboer. Niet heel veel meer, het signaal van BBC en ITV is gewoon zo zwak dat er in deze regio van Europa niet meer inzit dan een ontvangst van 52%. Zijn de weersomstandigheden ongunstig, en zakt de ontvangst onder de 50%, is het uit met de pret. Ook bleken de ontvangers in de hotelkamers op de verkeerde satelliet ingesteld te staan (Hotbird 1 ipv Eurobird 1/Astra 2) waardoor ze zowiezo niets vonden.
Ik had vandaag een logje beloofd in het kader van International Blog Day, maar er is van alles tussen gekomen. Zowiezo was ik laat uit bed, omdat ik weer eens tot 02.45 heb staan afwassen. Toen ik tijdens het brunchen de TV aanzette om te checken of we vandaag beeld hadden via de Astra 2, bleek op de BBC net de herdenkingsdienst voor Princess Diana te beginnen (vandaag 10 jaar dood). Daar ben ik dus bij blijven hangen. Ik ben en blijf toch engelse, en bij dit soort gelegenheden zit ik soppig te wezen voor de buis. We hebben vandaag redelijk wat aankomsten, dus dat Pepijn mij tussen 12.00 en 14.00 uur kwijt was, kwam hem slecht uit.
We hebben trouwens nu gasten in huis die halfpension geboekt hebben die ons tot wanhoop drijven. Ze lusten niets, en hebben bovendien echt over van alles in het hotel en over ons wat te zeuren. En ze blijven nog bijna een week…. Wij hebben op een gegeven moment zelfs gezegd dat als ze geen gebruik wensten te maken van het HP, wij het dan wel met de reisorganisatie waar ze geboekt hadden zouden gaan regelen. Weg met dat negatieve gedoe iedere keer! Helaas wilden ze daar dan ook weer niet aan. Wij staan iedere keer in de keuken te loten wie er nu weer naar die tafel moet. Vragen of het gesmaakt heeft, doe ik al niet meer, een gezellig praatje maken al helemaal niet, als je je mond open doet wordt je kop eraf gehakt. Ik word depressief van de hele negatieve sfeer. 
—————————————————————————————————————————–
En dan nu tadatata! Onze 5 aanbevelingen voor de International Blog Day. Wij vonden het wel heel erg moeilijk, we lezen met veel mensen mee, maar veel van die mensen zijn wel weer erg bekend bij andere van onze lezers. Ook wil je niet allemaal dezelfde soort logs. In "no particular order":
Hilarisch zijn de verhalen van Mike. Hij werkt op de Spoedeisende Hulp (wat een leek de eerste hulp zou noemen) van een ziekenhuis ergens in Nederland. Vanwege de privacy van de patienten en het personeel kom je niet te weten welk ziekenhuis, en de namen van zijn collega’s zijn wel heel erg bedacht (Zuster Broodbak, Dokter Skin). Wij weten van ons werk in de luchtvaart en de hotellerie al dat de meerderheid van de wereldbevolking niet helemaal fris te noemen is, en bij het ziekenhuis komt er natuurlijk al helemaal allerhande pluimage binnen. Het is niet alleen allemaal vrolijkheid: regelmatig komen er ook schrijnende verhalen voorbij van mensen die heel erg ziek blijken te zijn en het niet (gaan) halen.
Een grote favoriet van ons allebei is Jan Ottenbourg. Je bent co-piloot bij Sabena als de zaak op de fles gaat. Wat nu met je leven en de carriere? Dan dient de mogelijkheid zich aan om naar Tahiti te gaan, om daar te gaan vliegen bij Air Tahiti Nui. Samen met nog een aantal andere belgische collega’s ga je als "low expectations team" (zoals ze het zelf noemden) naar Papeete: met niet echt hoge verwachtingen. Inmiddels wonen Jan en Kristel met hun twee kinderen al geruime tijd op Tahiti en is hij inmiddels captain (boordcommandant zoals dat op zijn Vlaams zo schattig heet). Wat leuk is aan zijn log is de mix tussen huiselijke dingen (filmpjes van de kinderen), het wonen in Frans Polynesie en logjes over de vliegerij.
Een ander die in het luchtvaartwereldje rondvliegt is Lisette. Ze werkt als purser bij Transavia. Bij haar uiteraard verhalen over rare passagiers en onverwachte situaties. Dingen die ik al ken uit mijn eigen tijd op Schiphol, al ken ik haar niet uit die tijd. Ik wist het al, maar iedereen die op een roze wolk zit en stewardess wil worden, moet het echt eens lezen. Er is echt geen glamour bij als je om 3 uur ‘s nachts op moet of als je op moet ruimen achter een zieke passagier.
Zelf naar het buitenland verhuizen is al stress genoeg, naar een hele andere cultuur is dat een flinke overgang, maar voor kinderen al helemaal. De kinderen van Jolanda en Arjen zijn 2,4,5 als het gezin verhuist naar Zuid-Korea. Daar zijn zij ineens een attractie als alle Koreanen aan hun blonde haren willen zitten en met ze op de foto willen. Net als alles weer een beetje een vast ritueel heeft (naar school), dient de verhuizing van de tijdelijke naar de vaste woning zich aan en is de rust weer voorbij.
Christiaan is journalist en getrouwd met de Marokkaanse Fatima. Zijn bespiegelingen over de actualiteit en de nederlandse taal zijn altijd op zijn minst verfrissend. Vaak humoristisch, vaak een doordenkertje, maar altijd lezenswaardig.
Have fun met het lezen. Volg het goede voorbeeld, en zet op je site zelf 5 aanbevelingen!

woensdag 29 augustus 2007

?????


Je maakt voor gasten met halfpension als hoofdgerecht hertenstoofvlees, spätzle en rode kool.
Reaktie: "He getver, ik had toch iets Beiers/Duits verwacht….."

maandag 27 augustus 2007

Spanning en sensatie

De datum voor het bezoek van de hotelsterrencommissie, die gaat beoordelen of we de derde ster krijgen, is voorlopig vastgesteld op donderdag 13 september. Ik weet nu al dat ik vreselijk nerveus ga zijn, Pepijn heeft al gezegd dat hij de rondleiding door het pand wel met ze gaat doen. Ik weet ook wel, Pepijn heeft gelijk, we voldoen ruimschoots aan de eisen, dus waarom zouden we het niet krijgen….. 
Er is ook nog zo’n algemene eis dat alles er verzorgd uit moet zien, ik weet niet of ze het daar wel mee eens zijn. In ieder geval gaan we de komende weken keihard poetsen, de tuin uitgebreid doen en ieder schilderijtje ophangen wat we kunnen vinden om het er zo mooi mogelijk uit te laten zien.

Morgen hebben we een dagje vrij, donderdag vervalt namelijk onze Ruhetag vanwege lang geleden geboekt halfpension. Een aantal gasten hadden al andere plannen, zo zijn er een paar met de bus naar Praag, dus morgen was het niet zo’n bezwaar. We hebben wat dingetjes nodig bij Ikea en de Hiendl (woonwinkel) ernaast. Zo heb ik pas geleden bij het afstoffen een tafellamp in een kamer aan diggelen gegooid, en die moet er voor de keuring wel staan. Ook hebben we dringend een aantal dingen bij de groothandel nodig. Ook hopen we langs de kapper te gaan: mijn haar is natuurlijk nog steeds helemaal verknipt, maar nu wel wat langer, dus misschien kan iemand het bijwerken, en Pepijn z’n haar is ook wat lang. O ja, naar de shoppingmall zou ook leuk zijn en ergens gezellig eten ook. Wordt dus weer een rustig dagje….

zondag 26 augustus 2007

International blog day

Zag op een andere weblog een leuk initiatief om het webloggen te stimuleren: 31 augustus is het International Blog Day.
De bedoeling is het volgende: maak reclame voor 5 andere weblogs die nog niet zo bekend zijn bij jouw vaste lezers, of die je graag extra wilt promoten. Het liefste neem je hiervoor blogs die qua leefomgeving, inzichten of cultuur heel anders zijn dan die van jezelf. Het is natuurlijk niet leuk om daar logs voor te nemen die je al bij je vaste links hebt staan, lezers moeten wel iets te ontdekken hebben. Ook is het niet leuk 5 logs te nemen die erg op elkaar lijken: ik kan met gemak een lijstje maken "nederlandstalige hoteliers in den vreemde", maar dat wordt ook wat saai. Uiteindelijk is het doel dat meer weblogs bij een groter publiek bekend worden. Het allerleukste van een log blijft dat er veel mensen meelezen en commentaar leveren.
Ik ben in ieder geval al hard aan het nadenken wie in ons lijstje komt. Het is géén populariteitswedstrijd, dus wees niet teleurgesteld als je jezelf niet tegenkomt.

zaterdag 25 augustus 2007

Uitverkoopjes

Het is vandaag erg warm, zo’n 28 graden. Pepijn heeft net heel stoer de heg van de parkeerplaats staan snoeien, het resultaat is een hele aanhanger vol. Dit is nog maar een fractie van ons terrein, dus dat wordt nog wel een paar keer rijden naar de gemeentewerf. De buurman begon al weer zachtjes te piepen over de heg aan zijn kant, Pepijn heeft hem gerustgesteld dat die ook binnenkort aan de beurt is.
Nadat ik donderdag een hele dag in bed had liggen zweten, was het duidelijk tijd om een keertje ons ritme om te draaien. Ruhetag bleek uitziekdag. Pepijn doet nu dus het ontbijt, en ik sluit ‘s avonds af. Nog steeds ben ik niet helemaal optimaal, maar een keertje uitslapen is wel zo lekker. Ook zat ik gisteravond zielsgelukkig voor de TV op mijn eigen luie stoel in mijn eigen woonkamer. OK, het was 2 uur ‘s nachts en ik zat bij gebrek aan beter een herhaling op National Geographic te kijken, maar het gaat om het idee….
Donderdag kwamen de gasten al vroeg inchecken zodat we ‘s avonds nog even weg zijn geweest. Gelukkig voelde ik mij iets beter. Aangezien we allebei vonden dat we vorige week te weinig tijd in Straubing hadden gehad, hebben we het nog maar even dunnetjes over gedaan. Pepijn heeft in een hele dure winkel voor 10 euro in de uitverkoop een hele gave broek gekocht. Tsja, dat krijg je met zo’n (voor Beierse begrippen) anorexia-maatje! Regelmatig scoor ik voor hem ook erg leuke overhemden als ik boodschappen ga doen, en zelf heb ik het maat-36-rek van de H&M anderhalve week geleden ook al leeggekocht voor weinig. Door dit soort buitenkansjes beginnen we gelukkig al een nieuwe garderobe op te bouwen. Eigenlijk hoop ik dat we volgende week nog even naar het Donau Einkaufszentrum kunnen, een hele grote shoppingmall in Regensburg. Uit ervaring van vorig jaar weten we dat september en oktober nog best wel heel warm kunnen zijn, en al mijn zomerjurkjes hangen als een aardappelzak om mij heen…..
Misschien hebben sommige van jullie het al aan een paar reacties gemerkt: de gasten lezen mee. De afgelopen weken zijn we al een paar keer verrast door Nederlanders die bij het inchecken van alles over ons wisten te vertellen. Meestal zijn dat juist de leukste mensen overigens. Het blijft wel een beetje gek dat mensen veel over je weten, maar zo lang we niets heel vervelends over gasten schrijven, en over onszelf niet al te persoonlijk worden kan dat best. Je weet van te voren dat je internet-geschrijf potentieel door iedereen wordt gelezen, ook door mensen die je niet kent, maar (potentiele) gasten is toch een nieuwe doelgroep….

woensdag 22 augustus 2007

Brutaaltjes en koopjesjagers


Deze week hadden we weer een aantal vreemde dingen, waarbij je je af en toe wel eens afvraagt of mensen zelf nou niet begrijpen dat het misschien wel een beetje raar is wat ze vragen.
Zo kregen we een boeking uit Letland met aankomstdatum gisteravond. Je boekt een tweepersoonskamer voor 1 nacht en vermeldt in de vrije tekst "wij brengen nog 2 kleine kinderen mee van 3 en 14". Er staat op die boekingssite heel duidelijk "1 bijzetbed of babybed per kamer mogelijk", dus jongens, dat gaat niet passen. Tobias, de 14-jarige zoon van die nieuwe kennissen, heeft trouwens hartelijk gelachen om dat "kleine kind", hij is een kop groter dan zijn ouders… Pepijn heeft contact opgenomen met die site en heeft de familiekamer aangeboden voor een bijzonder schappelijke prijs, die zouden even bellen naar die mensen of dat in orde was. Gisteravond heeft Pepijn zitten wachten, maar er kwam niemand. Het opgegeven creditcard nummer bleek niet te werken, we kregen de melding "Karte nicht zugelassen". Waarschijnlijk vals, gestolen of gewoon het nummer uit de duim gezogen.
Ook kregen we een boeking waar in de vrije tekst stond "we nemen een hond mee". Toen heeft Pepijn maar gebeld om te overleggen wat de toeslag hiervoor was. Tsja, dat was toch niet te bedoeling dat het wat moest kosten. Ik heb nog geen hotel meegemaakt waar dat gratis mocht, je hebt er toch potentieel een hoop schoonmaak en gedoe van. Groot was de verbazing dat we via de boekingssite een annulering kregen met als grond "dog not allowed in hotel". We hebben wel even contact opgenomen met die site dat dat dus niet waar was. Voor je het weet heb je ruzie met 1 van onze grootste boekers. Zij vonden de huisdiertoeslag helemaal niet onredelijk hoog, en zeiden ook dat ze geen hotel op hun site hadden waar dat gratis was.

Dan hebben we nog verschillende geinteresseerden gehad die gingen zitten afdingen aan de telefoon. "Ik wil alleen komen als je het voor xxx euro doet". Ik was het zo zat iedere keer, ik heb gisteren tegen iemand gezegd dat de jeugdherberg het niet eens voor het genoemde bedrag doet. En dan ook nog zeggen "In Tsjechie is het een stuk goedkoper". Ja, maar wij zijn in Duitsland, als u een hotel in Tsjechie wilt, moet u daarheen gaan. We zijn daar klaar mee, we staan hier niet op de markt! Doen ze dat bij Albert Heijn aan de kassa ook?

Aan de andere kant hadden we een gast met geld teveel. Indien iemand een tweepersoonskamer boekt en vooraf bij een boekingskantoor betaalt, krijgt hij een 2-persoonskamer. Dat er dan maar 1 iemand komt opdagen, daar hebben wij weinig mee te maken. De gast heeft het hele verblijf niets gezegd, maar na het uitchecken vonden we een enquete op de kamer dat het wel erg vervelend was dat hij voor 2 personen had betaald. Ik heb hem een keurige mail gestuurd dat hij gekregen heeft wat hij zelf gereserveerd had, en dat wij de omstandigheden en de beweegredenen van een gast niet kennen. Sommige mensen vinden het fijn een grotere kamer en een tweepersoonsbed te hebben, en betalen daar dan ook voor.

Naar aanleiding van een opmerking op de enqueteformulieren over ons ontbijt hebben we gisteren ons assortiment broodjes bekeken: wat loopt wel, wat eten mensen niet, wat bestellen mensen overdag nog wel eens als snack.  Wij gaan nu wat ruimte maken in de vriezer door wat dingen uit onze kleine kaart uit te faseren, en daarvoor in de plaats andere broodjes aan te bieden bij het ontbijt. Er zijn er een paar die bijna hetzelfde kosten, maar dan hebben mensen het gevoel dat ze heel wat te kiezen hebben bij het ontbijt. Ik vind het zelf trouwens onzin dat er te weinig keuze zou zijn: er staat standaard een mand met verse broodjes, sneetjes witbrood (voor in de toaster), sneetjes vers gebakken bruinbrood (vaak 2, soms 3 soorten als het druk is), roggebrood en knäckebrot. Als traktatie staan er soms croissants, koffiebroodjes of cake. Daarnaast is er muesli en cornflakes, yoghurt, vruchtenyoghurt en fruit, 2 soorten sap en melk, 8 soorten theezakjes, 2 soorten vleeswaar en 2 soorten kaas, 10 soorten jam en honing en Nutella, en gekookte eieren.  Ik vind dat voor een 2-sterren hotel eigenlijk al heel luxe. Voor ons is het echter weinig moeite andere broodjes in de oven te gooien als hij toch aan staat:  u vraagt, wij draaien!

Verder kregen we een telefoontje van de bank of we wat omzet- en bezettingscijfers wilden faxen. Iedereen was daarover erg tevreden, wij zelf ook. Wij hadden vooraf een bepaald aantal overnachtingen uitgerekend die wij in ieder geval moesten halen om te overleven (de absolute ondergrens: droog brood, maar niet failliet), maar dat we dat na 14 maanden al zouden hebben, had niemand durven dromen. En dat inclusief de dramatische wintermaanden zonder sneeuw! De boekingen voor oktober beginnen al erg goed te lopen, beter nog dan de tweede helft van september. Het ziet er naar uit dat de rust tijdelijk is!

zondag 19 augustus 2007

Papierbom

Het is nu al een paar dagen wat rustiger qua gasten, maar dat betekent niet dat wij het rustiger hebben. Eindelijk is er tijd om achterstallige dingen af te handelen, bergen wasgoed weg te werken (onder andere de gloednieuwe handdoeken die ik wéken geleden had bijbesteld, maar die natuurlijk wel een paar keer gewassen moeten worden), en ervoor te zorgen dat alle kamers schoon staan. Dat laatste is met name een klus die Pepijn met veel enthousiasme aanpakt. Ik ben toch meer degene die het kantoor aan het opruimen is, het kantoor ziet er al tijden uit of er een papierbom ontploft is, en de boekhouder kan al maanden niet verder omdat we bepaalde formuliertjes in de stapels niet meer kunnen vinden.

Ik heb nieuwe enqueteformulieren ontworpen voor op de kamers, en we hebben er gelijk al een hele hoop ingevuld teruggekregen. De vorige, die we via een horecagroothandel hadden, bevatten nogal wat taalfouten en vragen die niet op ons hotel sloegen. Ik ben dus zelf maar creatief geworden met een leuke kleur karton. Voordeel van een eigen formulier is dat je genuanceerde vragen kunt stellen waar mensen niet alleen goed of slecht op kunnen antwoorden, maar uit meerdere opties moeten kiezen. Je krijgt hele verrassende antwoorden, maar eigenlijk vindt iedereen tot nu toe alles goed tot zeer goed.

Verder zijn we nog met kleine klusjes bezig ivm de hotelsterrenkeuring. Het is te verwachten dat die binnenkort langs gaan komen, dus moet er hier en daar nog een haakje opgehangen worden, of een extra inlegvelletje getyped worden voor de hotelmap. Er liggen nog genoeg kleine administratieve dingetjes te wachten waar je nooit aan toe komt.

vrijdag 17 augustus 2007

VVV overwerkt

Gisteren kregen we een grappig telefoontje van de VVV: of we voortaan de Meldescheine (van die papiertjes die gasten bij aankomst invullen) niet meer 1 keer per maand wilde langsbrengen, maar 3x per maand. De medewerker was bijna 3 dagen aan het typen geweest om onze papierwinkel te verwerken. Hij wist mij te vertellen dat we vorige maand meer dan 250 personenovernachtingen (=aantal gasten x aantal nachten) gehad hebben. Volgens hem zijn we definitief toegetreden tot de club van grote hotels. Joehoe! Deze maand gaan we nu al weer richting de 200. De VVV houdt van alle gasten de gegevens bij: voor marketing- en statistiekdoeleinden, en omdat weerkerende gasten na een bepaald aantal bezoekjes bepaalde voordelen, een kado, en een hand van de burgemeester krijgen. Omdat wij veel via internet werken, trekken wij nieuwe gasten aan die nog niet eerder hier waren. Dat betekent voor de VVV veel typen, bij stamgasten kan men eenvoudig weg een extra turfje zetten achter de naam. Ook al die buitenlandse namen en adressen leveren veel extra werk op.

Gisteren zijn we na de dagelijkse beslommeringen (ontbijt, kamers schoon enz) ‘s middags naar Straubing geweest. Ik heb nog even in 20 minuten 4 nieuwe rokken in de uitverkoop gekocht (kan steeds efficienter shoppen). Ik had weer eens nieuwe kleding nodig: maat 36 begint nu ook al redelijk ruim te zitten. Pepijn heeft al gezegd dat hij toch wel bezorgd wordt als het zo doorgaat. De internist zei vorige keer dat het niet zo’n kwaad kon, als het totaalgewicht maar op peil blijft (en dat is wel zo). In Straubing was het Gäubodenfest, na het Oktoberfest van München het grootste bierfeest van Beieren. In Beieren verloopt zo’n Fest altijd volgens een vast patroon: een kermis, een soort braderie met huishoudbeurs-achtige standwerkers en een reusachtige biertent waar men literpullen bier gaat zitten drinken alsof men net een week in de woestijn heeft doorgebracht. We hadden geen tijd en ook echt geen zin om daar te gaan kijken, lunchen op een terrasje aan het historische plein was eigenlijk veel leuker. De optocht van mislukte feestgangers langs ons terrastafeltje was erg humoristisch: lelijke mannen in lederhosen, te dikke vrouwen die als een worstje in een dirndl geprakt zaten, mensen die met voorwerpen van de braderie terug kwamen die echt geen mens wil hebben, brallerige Amerikanen die je anders ook nooit in de stad ziet.

Na anderhalf uur in Straubing (eigenlijk veel te kort in zo’n leuke stad) zijn we op weg gegaan naar Landau an der Isar. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een grote supermarkt buiten de stad. Gasten hadden gevraagd of ze vanavond biefstuk of steak zoiets konden eten, dus dat moest even gehaald worden. Hier in Beieren krijg je eigenlijk overal Schwein, totdat het je oren uitkomt, en weinig rundvlees. Kan me voorstellen dat je dat op een gegeven moment wel zat wordt. Wij proberen ook veel vis, lam en wild op het menu te zetten, variatie genoeg, maar deze gast snakte naar een biefstukje. Dat moet dus in Straubing gekocht worden, hier in de omgeving is dat heel erg moeilijk te krijgen.

We hebben bij onze nieuwe vrienden van de dansschool een hele leuke avond gehad. We vonden ook allemaal dat het voor herhaling vatbaar was. We hebben wel heel eerlijk gezegd dat het terugvragen even op zich zou laten wachten totdat het wat rustiger was, dat is voor iedereen een stuk leuker. Jammer genoeg kon het andere stel wat ook uitgenodigd was op het laatste moment niet komen, omdat ze een klein ongelukje met de auto hadden gehad en nog bezig waren met de afwikkeling van de blikschade. De kinderen zorgden voor wat leven in de brouwerij, vooral de jongste wilde absoluut haar nieuwe schoenen showen en laten horen hoe goed ze piano kon spelen. Dat was af en toe ook wat irritant, aangezien ze wel erg veel aandacht liep te vragen.

We hebben uiteraad allebei te kort geslapen, het is een indrukwekkende anderhalf uur terug rijden vanuit Landau, maar we voelen ons niet echt heel erg moe. Pepijn zei net al dat de vrije middag toch ook zoveel nieuwe energie genereert dat het korte slapen niet eens zo erg is.

dinsdag 14 augustus 2007

Weerbericht

Als je in de bergen woont, is 1 ding zeker, van het weerbericht klopt gegarandeerd helemaal niets. We nemen meestal al het gemiddelde tussen 3 weersites: als ze alle 3 hetzelfde zeggen, dan zit er een kansje in dat het ook zo is. Nu klopt er echter niets van: het zou zonnig moeten zijn en richting de 24 graden. Als ik echter naar buiten kijk, zie ik de goten overstromen die het hemelwater niet aankunnen en zit ik hier met 2 chagerijnige katten die er echt niet over peinzen 1 poot buiten de deur te zetten.

De wasserette komt net de was afleveren, en de chauffeur is nog verbaasd ook dat ik niet blij ben. Logisch he, als je de hele maandag zit te wachten en er komt niemand. Gelukkig hadden we het gisteren niet wanhopig nodig, maar dat is wel eens anders. Gisteravond hebben we om 18:15 uur opgebeld waar ze bleven (ze komen normaal gesproken rond 08:30 uur). Tsja, de wasserette wist ook niet waar de chauffeur uithing. Zucht!

Waar we ook al meer dan een week op zitten te wachten is de koelcelmonteur. Pepijn heeft gisteren dan maar een waterbestendige TL-balk uit zijn werkplaats geschroefd en in de koelcel gemonteerd. Hij overwoog nog om die vent te bellen dat ie nooit meer hoefde te komen, maar ik denk dat een koekje van eigen deeg veel beter werkt. Als hij ooit nog komt, komt hij dus voor niks. Ik heb zo’n vermoeden dat dat veel beter werkt dan iemand eindeloos achter de broek zitten. Hij heeft zichzelf zojuist wel een order van enige tienduizenden euro’s door de neus geboord: eind volgend jaar hebben we een nieuwe CV-ketel nodig (de oude doet het nog als een zonnetje, maar mag vanaf 2009 vanwege milieueisen niet meer) en we hadden het met hem al gehad over warmte-terugwinning van de koelcel. Die offerte hoeft ie dus ook niet meer te schrijven. Pepijn en ik hadden het er gisteren over dat we hier in Beieren een vast patroon ontdekken: de eerste keer of paar keren levert een nieuwe zakelijke partner uitstekende service, en als ze denken dat het een uitgemaakte zaak is, is de service ineens om te huilen. De schotelboer had het lef ons een eindafrekening te sturen terwijl de tweede schotel het gewoon nog steeds niet doet. Wij hebben een pissige fax teruggestuurd dat wij niet gaan betalen totdat het gefixed is. Als je ze gaat betalen, zie je ze al helemaal nooit meer….

Grote verrassing toen gisteren de tourleader en de wandelgids van de wandelgroep (die in september weer komt) met een derde persoon van de groep op de stoep stonden. Ze waren in de buurt ivm voorbereidingen en kwamen even gezellig een pilsje pakken. Zij keken er duidelijk naar uit om weer te komen, dus dat is zeker positief. Een week ervoor hebben we nu ook een grote groep binnen gesleept, en de boekingen lopen voor die weken verder ook heel goed, dus september lijkt al met al redelijk druk te gaan worden. Op het moment is het rustig (vandaag actueel 3 bezette kamers), maar dat is voor een paar dagen helemaal niet erg. De afgelopen weken/maanden waren erg heftig….

zondag 12 augustus 2007

Onverwachte boekingen

Dachten we begin vorige week nog dat het zo rustig zou worden, aan het eind van diezelfde week zijn we ingehaald door de boekingen. Zoals ik tegen een potentiele gast zei, die opbelde of we nog kamers hadden: "dat weet ik niet uit m’n hoofd, we hebben op het moment geen normale telefoon maar een hotline!" Gisteren heb ik ‘s middags de drieste beslissing genomen alle boekingskanalen te sluiten voor die avond, aangezien er anders niet meer tegenop schoon te maken viel. We verhuurden de afgelopen week de kamers sneller dan we konden stofzuigen. Pepijn was het er in eerste instantie niet mee eens, maar moest mij toch een paar uur later uitgeput gelijk geven. Nu lijkt het een paar dagen wat rustiger te worden, het is niet echt zulk super mooi weer als vorige week meer.

Gisteravond hadden we maar 2 eters, dus we hebben een keer zelf redelijk normaal kunnen eten tussendoor, en voor elven had Pepijn de hele keuken al schoon, de afwas gedaan en het ontbijt gedekt. Alleen jammer dat gasten de sleutel bij ons hadden achtergelaten en maar niet thuis kwamen. Rond 1 uur had Pepijn knikkebollend echt alle 500 kanalen van de satelliet doorgezapt, en is toen maar naar bed gekomen, de sleutel achterlatend met een briefje. Toen ik drie kwartier later naar het toilet ging, lag de sleutel er nog steeds. Vanmorgen stond de auto er en was de sleutel weg, ik weet niet hoe laat ze thuis zijn gekomen.

We scharrelen al bijna een week rond in een donkere koelcel. Toen de TL-buis het een tijdje geleden opgaf, heeft Pepijn er een nieuwe ingezet, maar toen zagen we al dat er toch echt sprake was van zware materiaalmoeheid. Er zaten scheuren in de armatuur enzo, potentieel gevaarlijk,  en we hadden dan ook afgesproken dat er een vakman bij zou komen als ie het weer opgaf. Dus vorige week gebeld naar ons mannetje van de koeltechniek, die beloofde zo snel mogelijk langs te komen. We kennen onze Beierse vriendjes hier inmiddels, dus na een paar dagen wachten heeft Pepijn overnieuw gebeld. Er werd hem op het hart gedrukt dat ze ons echt niet vergeten waren (ja, ja) en dat ze voor het weekend langs zouden komen. Het is nu zondag en het lijkt mij duidelijk dat er morgen iemand door de telefoon gesleurd dient te worden.

dinsdag 7 augustus 2007

Fusion Cooking (kliekjesdag)

Vandaag wilde er geen enkele verblijvende gast ons halfpensionmenu, men vond het wel interessant maar ze hadden allemaal andere plannen. We hebben de kans dus waargenomen voor een beetje een inhaalslag met kamerschoonmaak, wat maar goed was ook want alle aankomende gasten wilden voor een "upgrade" van een standaard naar een kamer met terras betalen, dus wel zo netjes als die dan ook om 3 uur klaar staat zoals het hoort.

Voor onszelf dus maar wat simpels klaargemaakt: ik had een wrap van mexicaanse tarwe-tortilla gevuld met aziatische wokgroente, tomatenblokjes, thaise chili en hertenrollade (kleingesneden) met een laagje gerilde kaas erover. Natascha had het geheel zonder tortilla’s en kaas maar met rijst. Verrassend resultaat: best wel lekker.

Helaas hadden de zes aankomende gasten die allemaal bij de Postwirt hadden gegeten een unaniem maar lauwwarm oordeel over de keuken daar. Men is meestal positief over Gregor’s keuken, maar óf ze hadden daar hun dag niet, óf deze gasten hadden een andere smaak dan die we eerder hadden doorverwezen. We zullen bij gelegenheid eens vragen wat ze daar anders hebben gedaan. Andere kok op maandag?

We moeten ons morgen weer uit de naad werken met kamerschoonmaak, want het ziet er naar uit dat we komend weekend toch misschien weer vol gaan komen. Wat nou rustiger in augustus?  Natascha weet het nog niet, maar er is vanavond laat weer vanalles bijgekomen. Je zou bijna hopen dat men ervoor kiest om elders te eten, maar nee, toch maar hier, want we merken dat ons eten toch wel degelijk een "selling point" én een gastenbinder is. Het zijn vaak gasten die hier gegeten hebben die ons de beste kritieken geven en bij ons terugkomen. Wel een leuke revanche op de Franse bankiers die niet in onze kookkunsten geloofden….. wat het alleen nooit zal worden is regionale keuken, dat laten we over aan de specialisten uit de regio.

zondag 5 augustus 2007

Avondmens

Ik heb altijd gedacht dat ik een avondmens was…maar euh… niet dus…. Vroeger wilde ik altijd graag met collega’s ruilen voor avonddiensten, en vroeg ze altijd speciaal aan. De laatste week zijn we aan het experimenteren geweest met onze diensten. Het was altijd zo dat Pepijn en ik elke dag wisselden, dus dat je een lange en een korte werkdag achter elkaar had, en we dus om de beurt vroeg op moesten staan voor het ontbijt. We kwamen erachter dat Pepijn de vroege dag niet productief was en ik de uitslaapdag niet: 1 keer in de 2 dagen hadden we dus een min of meer langzame dag, want dat viel natuurlijk samen. Dus heb ik vorige week een week lang het ontbijt gedaan, en Pepijn de laatste werkzaamheden van de avond. Dat ging eigenlijk supergoed, daar voelden we ons allebei erg lekker bij. Wat al een paar dagen echt slecht gaat, is het andersom proberen. Na 3 dagen lopen we op ons tandvlees, met donkere kringen onder onze ogen. Vannacht kwam ik om half 3 naar bed, maar kan mij met de beste wil van de wereld niet herinneren waarom het zo laat moest worden. Vanaf morgen gaan we het tot nader order weer andersom doen. Ik verheug me nu al op vroeg naar bed vanavond….

Ineens is het rustig geworden in het hotel. Vanavond hebben we maar 4 kamers in huis, morgen komen er gelukkig wel een aantal nieuwe gasten bij. Zowiezo lijkt augustus een stuk rustiger te gaan worden dan de afgelopen maanden, maar mensen boeken vaak last minute. September loopt overigens al heel lekker, en deze week hebben we de eerste twee boekingen voor oktober gekregen. We zijn het er beiden over eens dat we het niet echt erg vinden dat het wat rustiger is. De administratie is een puinhoop, de tuin en de ramen verdienen een keertje aandacht en dan wordt het weer tijd om te klussen.

vrijdag 3 augustus 2007

Dansles

Niet veel nieuws, we maken niet zoveel mee, behalve hard werken. Wel hele tevreden gasten, dus dat is super.

Gisteren hebben we tegen iedereen verteld dat we op donderdag Ruhetag hebben, en dus niet zouden koken. Toen de laatste aankomst relatief vroeg was, zijn we naar Deggendorf gereden, heel snel wat boodschappen gedaan en in een half uurtje gegeten en toen naar dansles. We waren al zo lang niet geweest, tot wanhoop van de lerares, dat we behoorlijk bijgespijkerd moesten worden. Het was de laatste les, over 6 weken gaan we weer verder. We waren het er allebei over eens dat die ene middag in de week zo belangrijk voor ons is, dat we die echt nodig hebben, en dat we die voortaan echt gaan nemen. Op papier hadden we wel Ruhetag, maar eigenlijk deden we er niet of nauwelijks aan.

Groot nieuws is dat we uitgenodigd zijn door andere cursisten van de dansschool om over 2 weken gezellig met een ander stel van de dansles een avondje bij hen langs te komen. Zouden we dan toch vrienden gaan maken hier? Uiteraard gaan we er alles aan doen zodat we kunnen. Ze wonen alleen wel heel ver weg in Landau a/d Isar, dat is vanaf Deggendorf juist de andere kant op, dus ongeveer anderhalf uur rijden voor ons.