ons hotel

zaterdag 31 oktober 2009

Printprobleem

De printer is gisteren overleden. Na het inzetten van een nieuwe inktpatroon wilde hij helemaal niets meer afdrukken. Pepijn heeft gebeld met de fabrikant van de printer en van de inktpatronen en alle suggesties opgevolgd, maar niets mocht echt baten. Dus zat er op vrijdagmiddag maar 1 ding op, en dat is naar de elektronicawinkel rijden voor een nieuwe. We hebben namelijk gasten dit weekend en het is een drama dat je niets kunt uitprinten. Tuurlijk hebben wij hier een geldboom in de tuin staan en zijn wij heel blij met dit soort onverwachte uitgaven… We hebben het dit keer maar meteen goed gedaan en een laserprinter gekocht met een extra grote toner, zodat we niet iedere keer de inktpatroon hoeven te vervangen. Volgens de winkelmedewerker helpt dat namelijk ook niet voor de slijtage, en printen we ondertussen zo ontzettend veel dat het loont. Bovendien hebben wij geen apparaat nodig wat superkwaliteit foto’s print, waar je zo je fototoestel op aan kunt sluiten, waar je cd’s mee kunt beschriften, wat een apart schermpje heeft, waar je mee kunt faxen of kopieren (we hebben een fax die dat al doet), en andere toeters en bellen heeft. Het enige wat hij hoeft te doen is snel en netjes heel veel rekeningen en brieven printen.

De computer in de receptie is nog steeds 1 groot drama, ik zit weer eens in het kantoor achter aan de laptop. Volgende week komt grote vriend Harald, "de vraagbaak voor alle computerproblemen", dus die kan zijn lol op met een vastgelopen gastencomputer, een trage receptiecomputer en inmiddels 2 printers die nog prima in orde zouden zijn als ze hun cartridge zouden kunnen herkennen.

dinsdag 27 oktober 2009

Middel en kwaal

Ken je dat spreekwoord: soms is het middel erger dan de kwaal? Vandaag ben ik er al op 2 manieren mee geconfronteerd. Onze computerbeschermer Kaspersky was al een paar dagen aan het janken dat zijn licensie binnenkort afliep en dat we dringend moesten verlengen. Dat hebben we dus gedaan en sindsdien hebben wij bij de receptie een bijna onbruikbare computer. Hij is ongelofelijk traag geworden omdat hij de hele dag allerlei updates en schoonmaakacties staat te doen, en de meest elementaire internetsites zijn niet meer te openen. Alles is een Trojaan en levensgevaarlijk, en uiteindelijk loopt hij zelfs helemaal vast. Goed, tijd voor een ander systeem dus… Tevreden waren we al een tijdje niet meer echt, maar we dachten dat het misschien goed zou komen met de nieuwste versie. Ik zit nu in ons nieuwe kantoor op de laptop te typen, die draait met Norton en heeft een stuk minder problemen.

Dan ben ik vandaag helemaal niet lekker van alle pijnstillers en andere ongein voor mijn schouder. Er lijkt duidelijk sprake te zijn van een zware overgevoeligheidsreactie in mijn darmen. Beetje lastig dat ik alleen thuis ben en op meerdere aankomsten wacht. Het is vandaag natuurlijk eigenlijk Ruhetag, maar de laatste tijd hebben we al genoeg Ruhe gehad, zeg maar….. Pepijn moest even naar de groothandel in Straubing om boodschappen te doen, dus zijn ouders zijn gezellig mee om de stad te bekijken. Ik vind het helemaal niet erg, ik voel mij zodanig slecht dat ik toch niet mee wilde en ik zou de administratie gaan doen, maar dat is er vandaag nog helemaal niet van gekomen.

maandag 26 oktober 2009

Hoe kan je het zo druk hebben?

Weinig en af en toe zelfs geen gasten en toch hebben we het beredruk. Natuurlijk is er een hoop opruim- en archiveerwerk wat de hele zomer is blijven liggen en waar we nu eindelijk tijd voor hebben. Daarnaast zijn we deze week een hele dag kwijt geweest om naar Weinstadt in de buurt van Stuttgart te rijden om het koelbuffet voor het restaurant op te halen. Hij was mooier dan verwacht en glimt je nu na een uitgebreide poetsbeurt door Pepijn zelfs tegemoet. Een foto is nu niet zo zinvol, want het ziet er natuurlijk leuker uit met een gedekt ontbijtbuffet. We zijn er helemaal blij mee en met de feestdagen gaat het echt een uitkomst zijn voor een saladebuffet, taartjesbuffet, enz.

Zaterdag is Pepijn naar Regensburg gereden om het mooie bureau op te halen wat we ook voor heel weinig op Ebay gekocht hadden. Diezelfde avond hebben we op de dansavond van onze oude dansschool in Deggendorf een leuke avond gehad. Het was voor het eerst in een jaar dat we weer eens een avondje vrij konden maken om daarheen te gaan. Het was erg jammer dat er geen bekenden waren, maar we hebben even goed onze danspasjes kunnen oefenen voor de cruise en door naar andere mensen te kijken kwamen er ook een heleboel vergeten pasjes naar boven. Gisteravond hebben we de ouders van Pepijn opgehaald op het station van Cham en zijn gezellig grieks gaan eten.

Mijn niet-zo-finest hour is de zware spierontsteking ter hoogte van mijn rechter schouderblad. Toevallig was ik vrijdag even bij mijn huisarts voor herhalingsrecepten en had ik een briefje zien hangen welke tijden hij dit weekend weekenddienst had. Nooit gedacht dat ik er zondagmiddag gebruik van zou moeten maken. Ik had al een dag of 5 last van mijn schouder, maar dacht dat gewoon dat ik een verkeerde beweging gemaakt had. Tot zaterdag ging het met een pijnstillertje nog wel OK. Die nacht heb ik serieus overwogen een overdosis Ibuprofen te nemen omdat ik zo’n pijn had. Slapen ho maar natuurlijk. Volgens de dokter was niet na te gaan waarom ik dit had en heeft hij mij een spuit Cortisonen gegeven en een zwaar pijn/slaapmiddel voor ‘s nachts. Het gaat nu al wat beter.

woensdag 21 oktober 2009

Thuiswinkelen

Aangezien wij in een enorme uithoek van het land wonen, in een heel dunbevolkte streek waar zeer weinig winkels zijn, kopen wij veel via de computer, alles van stookolie tot BH’s, van autovelgen tot grasmaaiers. De laatste dagen zijn we redelijk actief met thuiswinkelen op Ebay. Hier in Duitsland ga je eerst op Ebay kijken als je wat nodig hebt, ook voor nieuwe spullen. We zijn eigenlijk op zoek naar kantoormeubilair voor een zinnige prijs voor ons nieuwe kantoortje, en dat mag best tweedehands zijn. Daarnaast is het gewoon leuk eens rond te surfen wat er zoal te koop is (de achterlijkste dingen!).

Ik heb het probleem dat ik 4 baljurken heb waarvan er 2 véél te groot en 2 véél te klein blijken te zijn. En echt zodanig dat een beetje handig met naald en draad zijn niet echt meer gaat helpen…. Aangezien de cruise met rasse schreden dichterbij komt heb ik dus even zitten zoeken op internet. Het blijkt dat veel winkels hun overtollige of overjarige collectie ook op Ebay zetten. Dit zijn dus geen vieze gedragen tweedehands jurken van sneue particulieren, maar nieuwe met het kaartje er nog aan van normale winkels. Ik had een leuke jurk gescoord, maar omdat de fabrikant verkeerde maatgegevens had doorgegeven aan de winkel en ze die ook niet hadden nagemeten was hij ineens 10 cm korter dan normaal. Mmmm….zag er een beetje raar hoog-water uit. De rest van de maten klopte wel, en hij zat dus voor het overige als gegoten. Na een vriendelijk telefoongesprek met de winkel, waarin excuses gemaakt werden over de verkeerde lengte, mag ik de jurk dus gewoon terug sturen en krijg ik mijn geld terug. Niet lang getreurd, ik heb alweer een andere gekocht, die nog mooier is. Hopelijk komt dit wel goed. Gezien de strijd die het vorige keer was om een jurk te vinden met een odyssee naar onder andere Regensburg, Salzburg en München is dit toch een betere oplossing dan in de bittere kou stad en land af te rijden voor een veel te duur exemplaar wat je toch maar een paar keer aanhebt.

Nu hebben we zitten azen op een warm/koud buffet voor in het restaurant voor weinig. Handig met de feestdagen met nieuwjaarbuffet en kerstdiners, en zowiezo het hele jaar voor saladebuffetten en ontbijtbuffetten. Die dingen zijn echt gruwelijk duur, meerdere duizenden euro’s is geen uitzondering. Dit is echter een heel afwijkende maat met een hoek erin, wat eigenlijk voor ons heel goed past, maar voor de meeste restaurants waarschijnlijk dus niet. En net was het " drei, zwei, eins….Meins…" voor heel weinig. Nu even contact met de verkoper gelegd dat we meteen morgen kunnen afhalen. Het is een eind rijden met de aanhanger, voorbij München, dus na het ontbijtbuffet moeten we gelijk weg!

Deutsche Baal

Gisteren de grote uittocht van de gasten. Alleen onze vaste gast is nog over, en nu is het definitief laagseizoen geworden. Tot de kerst gebeurt er hier niet veel meer, misschien nog een paar gasten met de herfstvakantie of een enkele zakenreiziger.

We hadden dus gisteren een rustige Ruhetag en waren ook niet veel van plan. We voelden ons allebei niet zo goed en zijn alleen even naar Kötzting gereden. Ik wilde graag een echt toetsenbord en een echte muis voor bij de laptop, want echt comfortabel werkt het niet op de laptop als je veel moet typen. Maandagmiddag hebben we de hele keuken heringericht, en geen van de elektrische apparaten staat meer waar het eerst stond. Nu past de vrieskist, die eerst in de hal van onze eigen woning stond, ook in de keuken.
Hierdoor is er een zee van ruimte ontstaan in de hal, en daar willen we nu een kantoortje van maken. We hebben er maar even wat oude tafels neergezet als werkvlak totdat we een betere oplossing hebben. Op Ebay hebben we kantoormeubilair gezien in Regensburg waar nog niemand op geboden heeft, dus wie weet hebben we over een paar dagen een goedkope en mooie werkhoek.
In Kötzting hebben we een lekkere uitsmijter gegeten en zijn toen naar de Höllensteinsee gereden. Dit is geen natuurlijk gevormd bergmeer zoals de twee meren bij de Arber, maar een stuwdam om electriciteit op te wekken. Het uitzicht is niet minder adembenemend. Hij is al gebouwd in 1923 en was toen de grootste stuwdam van heel Beieren. Sinds 1984 is dit record overgenomen door de Trinkwassertalsperre Frauenau (ook in het Beierse Woud). Natuurlijk had er weer niemand een fototoestel bij zich, dus moeten we het weer doen met een slechte foto van internet….

Zondag komen de ouders van Pepijn met de trein naar ons toe. Uiteindelijk bleek na wat zoeken dat we via TipTop-hotels veruit de goedkoopste treinkaartjes konden kopen. Er was 1 "maar": wij moesten zien dat we ze opstuurden naar NL. We kregen laat gistermiddag een email met een boekingsnummer en het was héél makkelijk: op ieder station van de Deutsche Bahn kon je dat nummer intypen in de automaat en kwamen de kaartjes eruit. Probleem: de treinlijn van Cham naar Lam is een privé-lijntje van Arriva en heeft dus geen DB-automaat. Grrrr….. Gisteravond (het was al donker) zijn we dus 24 km naar Furth im Wald gereden waar wel een DB-station is. We hebben echt een kwartier voor die automaat alle knopjes bekeken en hebben toen opgebeld naar het hoofd van onze cooperatie met de vraag "op welke knop moeten we dan drukken?" Het bleek dat de automaat een museumstuk uit het jaar nul was waar die functie helemaal niet op zat. Grrrrrrr… baal…. baal….baal…Dus toen konden we naar Cham in de hoop dat er daar wel zo’n automaat stond. Ik zag ons al ‘s avonds in het donker helemaal naar Straubing of Schwandorf rijden…. De treinreizigers op het perron in Cham keken wel een beetje verbaasd op toen er een gejuich opging bij het zien van een moderne touch-screen automaat. Het moet gezegd worden: als je bij jou op het station zo’n automaat hebt staan, ja, dan is het inderdaad een fluitje van een cent om binnen een paar seconden het kaartje eruit te krijgen. In het stationsgebouw zit een sfeervol restaurantje waar we al vaker naar binnen hadden staan kijken, dus daar hebben we samen gezellig gegeten.

zondag 18 oktober 2009

Waarom ik deze zondagochtend 28 kaarsjes brandde

Zondag is natuurlijk bij uitstek een dag om voor iemand, of meerdere iemanden, wat kaarsjes aan te steken. Nou doe ik dat bij lange na niet dagelijks, maar vandaag wel. Ik heb kaarsjes gebrand voor onze hotelgasten.
Als voor aanvang van de ontbijtdienst de stroom uitvalt en uit blijft, is het namelijk wel fijn als je ook nog ziet wat er op het ontbijtbuffet en op je bord ligt. Geen ei in elk geval want dat kon ik niet koken. Koffie en thee was ook een probleem. Gelukkig hadden we erg begrijpende gasten. Ik heb de chef van het lokale elektriciteitsbedrijf mobiel bereikt, maar hij kon me alleen vertellen dat hij geen toelevering van het nationale net kreeg en dat de eigen produktiecapaciteit niet genoeg was om lokaal het net overeind te houden; dus dat we net als hij moesten afwachten en zien wat er gebeurde.
Na 2 uur en 8 minuten was het zover: we hadden weer stroom!

vrijdag 16 oktober 2009

Wat hebben wij vandaag op tafel?

Nou wat dacht je van:
SNEEUW …. als je buiten wilde zitten dan. We hebben gelukkig voor de rokers ook nog een overdekt terras met uitzicht aan de dalkant, maar dit is wel héél apart, we hebben vandaag zelfs een paar uur lang een reclamebord voor Glühwein aan de weg gezet…..
Voor volgende week is er al weer 16 graden voorspeld. We zullen zien…..

woensdag 14 oktober 2009

Provocerende kabouter

In Straubing heeft deze week een zogenaamd kunstproject voor grote opschudding gezorgd. De kunstenaar heeft midden op het mooie historische plein de Ludwigsplatz in het centrum, wat tevens de winkelstraat is, 1250 kabouters neergezet. Zij hebben echter een storende pose: ze brengen namelijk allemaal de Hitlergroet. Volgens de kunstenaar Ottmar Hörl is zijn kunstwerk een oproep waakzaam te blijven tegen het Nazisme, maar de algemene opinie is dat het goedkoop scoren is. Door lekker te provoceren vestig je je naam als kunstenaar.
De discussie is nu of de kunstenaar vervolgd kan worden, want het brengen van de Hitlergroet is in Duitsland strafbaar. In Nürnberg heeft men dit al geprobeerd, maar daar is de zaak geseponeerd omdat volgens het openbaar ministerie de beeldjes "lachwekkend" waren en dus juist extreem rechts te kakken zetten. Na alle commotie haast het stadsbestuur zich te verklaren dat zij part noch deel hebben aan dit kunstwerk, dat zij alleen de Ludwigsplatz ter beschikking hebben gesteld. Het kunstwerk kost meer dan € 20.000 om op te bouwen en € 8000 om het 5 dagen te bewaken. De gemeenteraad wilde hieraan niet meebetalen, maar de lokale SPD heeft voor sponsoren gezorgd. In hoeverre een socialistische partij (lees: ongeveer PvdA) zich hiermee in moest laten is omstreden.
Nu de foto ook is opgedoken in de internationale media, onder andere bij het Amerikaanse CBS, het Australische ABC, het Franse France24 en op bijvoorbeeld NU.nl, overheerst bij velen hier de schaamte en het onbegrip. Je zal maar leuk met je kinderen gaan winkelen en hiermee geconfronteerd worden. Gisteren stond het er nog niet toen wij naar de bank gingen.
Voor iedereen die wil weten waar het over gaat:

Net op tijd

Gisteren hadden we op onze Ruhetag een afspraak bij onze accountant in Cham en daarna moesten we papieren afleveren bij onze bank in Straubing. We wisten dus al dat we niet gigantisch veel vrije tijd zouden gaan hebben. Dan maar gelijk naar de bandenhal in Straubing voor nieuwe winterbanden. We waren in de zomer op aanraden van onze garage nog doorgereden op onze oude winterbanden, want die hadden nog genoeg profiel voor de zomer maar niet meer voor de winter. Eerlijk gezegd had niemand verwacht dat we er de winter mee zouden halen en voor die tijd alsnog even voor zomerbanden hadden moeten wisselen. We hebben deze zomer "gratis rubber" gehad en het ruimschoots gehaald zonder dat het gevaarlijk werd.
Bij de ATU (zeg maar KwikFit) was het een gekkenhuis. Er was namelijk op de radio verteld dat er deze week een minieme kans op een klein beetje sneeuw was. Sommige merken waren al volledig uitverkocht en er stonden lange rijen voor de kassa. We konden nog wel banden van een goed merk krijgen, maar de wachttijd was een uur. Geen probleem, we zijn aan de overkant eerst rustig koffie gaan drinken en hebben de naastgelegen winkels minitieus bekeken. Vervolgens konden we nog meer dan anderhalf uur in de bandenhal hangen tot de auto klaar was. Geen idee wat er zo lang duurde, maar het was al donker toen we de auto terug kregen.
We hebben voorspellende gaven. Vanmorgen werden we wakker in een witte wereld. De sneeuw is vroeg dit jaar, en dat terwijl er nog eetbare pruimen in de pruimenboom hangen en de natuur nog groen is. OK, de sneeuw smelt wel steeds weg omdat de grond nog erg warm is (we hebben nog bijna geen nachtvorst gehad), maar voor de komende dagen is er nog veel meer voorspeld. Een goede witte winter is precies wat we hier nodig hebben na de resultaten in de zomer. Onze bankier had het er gisteren ook al over dat een goed wintersport seizoen alle toeristische bedrijven in de regio (inclusief het onze) erg zou helpen.

vrijdag 9 oktober 2009

Dagtaak

Inmiddels is het vertalen een dagtaak geworden. Het is zo uit de hand gelopen dat ik bijna nergens anders meer tijd voor heb, en het eind is nog lang niet in zicht. Af en toe moet ik mezelf de halt toeroepen en een dag wat anders doen. De eigen administratie, maar ook hele simpele dingen zoals de was draaien lijden eronder. Een oude bekende die je kunt missen als kiespijn heeft door het vele computerwerk ook weer de kop opgestoken: RSI….
Ondertussen kabbelen de boekingen rustig door, eigenlijk volgens een normaal patroon voor oktober. Tot begin deze week was het nog echt druk te noemen, nu gaan we richting laagseizoen. Volgende week zijn we nog redelijk goed gevuld, daarna is het afwachten wat de weergoden doen wat voor last-minute boekingen we dan krijgen. Tot gisteren was het schitterend weer met warme temperaturen, nu miezert het een beetje en krijgen we normalere temperaturen voor de tijd van het jaar. Hoog tijd dus om de tuin winterklaar te gaan maken en winterbanden op de auto te zetten. Voorlopig lijkt er overigens nog geen sneeuw aan te komen. Prima, daar mogen ze wat mij betreft nog even mee wachten!

Je kunt het altijd proberen...

Aanvraag: 
"Wij zoeken voor onze herfstvakantie een hotel met twee tweepersoonskamers naast elkaar met tussendeur, met halfpension voor 4 personen. Ons totale budget per nacht is EUR 65,-. Indien u ons iets kunt aanbieden willen we graag snel antwoord."
Túúrlijk jôh! Wat denk je zelf?

zaterdag 3 oktober 2009

Kopen, kopen, kopen


Gisteren moest ik hoognodig weer een keertje naar de groothandel. Omdat ik best wel veel nodig had, en in een naastgelegen winkel ook wilde kijken voor een extra set van de gordijnen die we daar ooit gekocht hadden, werd het de Metro in Regensburg. Boodschappen doen moest gisteren, want vandaag is alles dicht vanwege de duitse herenigingsdag. Nou, dat heb ik geweten! Het begon al met gruwelijke files op de snelweg, dus toen ik er aankwam was ik al zo gaar als een pakje boter. Ik kon alleen nog parkeren aan de rand van het terrein, zo vol was het. En wat liep er voor de verandering? Funshoppers! Hele gezinnen met oma en de kinderen erbij, met 3 dingen bij de kassa vuil kijkend naar mijn volle kar.
Ondertussen was Pepijn thuis gestrikt door een colporteur die hem een levenslang donateurschap van het Rode Kruis had aangesmeerd. Even voor de duidelijkheid, wie Pepijn een beetje kent weet het, het is het erg moeilijk om hem iets te verkopen. Hij had er ook zo’n rotgevoel bij dat hij meteen toen die man de deur uit was gebruik heeft gemaakt van zijn wederroepingsrecht (wat ook in de duitse colportagewet staat), en een fax heeft gestuurd dat hij dit niet wilde. Wat is er toch gebeurt met de eerlijke collectant die glunderend met een bus aan de deur kwam, dat je je als organisatie verlaagt door dit soort glibberige jongens op pad te sturen?
Dan is het dus vandaag 3 oktober, 20 jaar duitse eenheid. Een gast zat vanmorgen te zeuren waarom de krant van gisteren er lag. "Omdat het een feestdag is en er dus geen verse krant komt vandaag", was mijn antwoord. Hij had geen idee en wilde weten welke feestdag dan. Vervolgens ging hij een hoop beledigende dingen uit zitten kramen over Ossies en dat het toch geen feest was dat de Wessies daar allemaal voor moesten betalen en dat ze die muur gewoon lekker hadden moeten laten staan. Beetje lullig dat alle andere gasten in de ontbjtzaal uit Oost-Berlijn kwamen, je had hun gezichten moeten zien. Ineens had ik natuurlijk alleen nog maar oog voor het koffiezetten en moest ik éven iets in de keuken halen….