ons hotel

donderdag 28 februari 2008

Verven maar!

De laatste dagen heeft Pepijn een ongelofelijke inhaalslag gemaakt met de twee te renoveren kamers. Nog een half uurtje en het schilderwerk is allemaal gedaan. Dan moet er laminaat gelegd worden, schoongemaakt en ingericht worden en klaar is Klara. Paar daagjes dus nog maar!

Waarom staan we op onze vrije dag te klussen? Nou, de kamers verkopen ineens als warme broodjes en we kunnen dus niet de deur uit. Bij 1 website hadden we deze week genoeg gastenbeoordelingen dat het gepubliceerd wordt op de site, en aangezien dat cijfer nogal hoog was, krijgen we nu ineens veel boekingen. Bij 1 reservering voor vanavond stond de opmerking "ik kom inchecken tussen 20.00 en 22.00 uur". Ik heb net boodschappen gedaan in Kötzting en vanavond maken we het gewoon thuis gezellig samen met z’n tweetjes met een lekker biefstukje en een zelfgemaakt champignonsausje met échte champignons. In het Beierse Woud, waar het Schwein je je neus uitkomt en de enig verkrijgbare champignons gesneden uit blik komen, is dat een ongelofelijke luxe. Uit eten in je eigen hotel, het is weer eens wat anders op donderdag.

We hopen zondag misschien een nachtje in München te kunnen slapen. Maandag is de uitreiking van de oorkonde met de drie hotelsterren door de Beierse minister van economische zaken, dus we mogen weer op de foto. In tegenstelling tot vorig jaar gaan we nu samen. Andere collega’s van TipTop zijn er ook om een oorkonde af te halen, dus maken we ook een groepsfoto.

Eigenlijk wilden we maandagavond gezellig een hapje gaan eten in München en dan een nachtje blijven slapen omdat Pepijn dinsdag jarig is, maar er is een beurs en dus zijn alle hotels maandagavond superduur. Bovendien komt het mij wat beter uit met de computercursus op dinsdagavond en mijn treinreis naar Berlijn op woensdag om op zondag naar München te gaan. We gaan alleen pas ‘s middags: we moeten stemmen en eerst hebben we natuurlijk nog Frühschoppers.

maandag 25 februari 2008

Onder de leden

Sinds ons "eetavontuur" 2 weken geleden, voelen wij ons niet helemaal je-dat. Het gaat een beetje op en neer, maar vandaag hadden we absoluut weer eens geen honger en alleen maar buikpijn. Met een echte voedselvergiftiging ben je wel even zoet. Het voelt dan ook nog steeds alsof we iets onder de leden hebben.
Vandaag was het heel erg rustig, dus hebben we vol goede moed de kluskleding aangetrokken, maar we zijn weer niet heel erg gevorderd in kamer 6 en 7. Ik heb de muren behandeld op gaten en onregelmatigheden, en Pepijn heeft zich bezig gehouden met de elektra. Beide klussen zijn niet af, iets zit er niet goed in de stopcontacten waardoor sommigen wel en anderen geen stroom hebben en ik kon niet verder omdat het vulmiddel op was. Wordt morgen vervolgd!
Het is steeds meer een trend: men boekt heel kort voor de beoogde reisdatum een hotel. Dachten we zondag nog dat deze week knudde zou worden, zo regende het ineens boekingen. En de meeste zijn van hele tevreden ‘repeaters’! Er zijn echter ook mensen die nog lang van te voren boeken: augustus en september lopen erg goed, ook hebben we deze week de eerste boeking voor Oud & Nieuw ontvangen!

Wat erg leuk is, dat er vrijdag een oud-collegaatje van Martinair met haar man komt logeren op doorreis naar Tsjechie. Zij is ook engelse en tweetalig, we hebben op dezelfde middelbare school gezeten (niet bij elkaar in de klas) en onze vaders hebben samen fanatiek squash gespeeld. Daar kennen we elkaar allemaal niet van: toen ik tijdelijk vanuit de afdeling Passage ging invallen bij de klantenservice van Martinair zat ik aan het bureau tegenover haar. Haar man ken ik alleen van het telefonisch contact: hij werkt voor Skyjob, het uitzendbureau waar ik in dienst was toen ik de laatste jaren freelance bij Martinair werkte.

donderdag 21 februari 2008

Administratief medewerker

We hebben het al eerder gezegd: de papierbende die op je afkomt als eigen ondernemer is angstaanjagend. We zijn tot de conclusie gekomen dat het onder andere verwerken van de post en de email, het verzinnen en uitvoeren van reclame en marketing, het bijhouden van de websites, het aannemen en invoeren van de reserveringen, en het doen van de boekhouding gewoon een fulltime baan voor 1 administratief medewerker is.
Op het moment hebben we het er zo druk mee, dat we niet aan het schrijven van logjes zijn toegekomen. Het werk aan kamers 6 en 7 ligt even stil, voor we verder kunnen hebben we onderdelen nodig, maar we komen iedere keer niet weg. We hadden erop gehoopt vandaag een aantal dingen buiten de deur te kunnen regelen, maar we zitten te wachten op aankomende gasten.

Qua gasten kabbelt het rustig verder, geen topdrukte maar we komen er de winter mee door. We zien de laatste tijd een toename van het aantal zakenreizigers. We denken dat dit te maken heeft met de derde ster. Ook staan er op een aantal sites waar veel zakenreizigers boeken zeer goede beoordelingen over ons hotel. De laatste week hebben we er daar weer een aantal leuke recensies erbij gekregen: een 8,5, een 8,7 en een 10! Deze week hebben we ook weer allemaal dolenthousiaste gasten gehad, dus wie weet wat er nog bijkomt… Zelf begrijpen we het niet zo goed, we vinden zelf dat we echt niets bijzonders doen. De medewerker van de VVV die de statistieken bijhoudt gaat weer opgetogen zijn: het lijstje nationaliteiten is uitgebreid met Polen en een Ier.

maandag 18 februari 2008

"Stem op mij!"

Over 2 weken moeten we naar de stembus. Deze week hebben we onze stemkaarten ontvangen voor de gemeenteraadsverkiezingen, de burgemeestersverkiezingen, de Landkreisverkiezingen en de Kreisratverkiezing (zeg maar Commissaris van de Koningin). We moeten dus voor 4 verschillende dingen op 1 dag stemmen, en zoals dat in de meeste landen gaat (NL is een uitzondering) op zondag. We zijn na aan het denken op wie we zouden moeten/kunnen/willen stemmen. En dat is lang niet eenvoudig. Vooral niet omdat het systeem heel erg ingewikkeld is en de informatie over de partijen en de deelnemers erg miniem is.

Neem alleen al de gemeenteraadsverkiezingen: Je krijgt 28 punten die je over de kandidaten mag verdelen naar believen: je mag kandidaten van jouw keus 1,2 of maximaal 3 punten geven. In totaal hebben zich 152 mensen verkiesbaar gesteld, en dat op een bevolking van 2861 inwoners. Een snel rekensommetje leert dus dat 1 op de 20 op een kieslijst staat. Bij elke partij kennen we wel een paar mensen, dus dachten we ons op de programmapunten te concentreren. Welke programmapunten? Niemand heeft een programma! Eigenlijk is de ouderwetse dorpsmentaliteit hier van toepassing: "Stem op mij" is het enige programmapunt. Je krijgt foldertjes in de bus met de foto’s van de partijleden, maar geen informatie. Als er al iets opstaat, is dat hetzelfde als bij alle rivalen. Dat zijn dan kreten als "zorg voor onze leefomgeving", "respect voor ouderen", "beter onderwijs", zonder verder daarover uit te wijden. Is er dan niemand die iets te melden heeft of iets anders wil?

Het kan nog gekker: voor de burgemeestersverkiezingen hebben zich slechts 2 mensen gemeld. In Utrecht en Eindhoven moeten ze dus niet zo zeuren: als je er vrije verkiezingen van maakt, stellen zich nog steeds maar 2 personen verkiesbaar. Het probleem is dat de ene kandiaat vrij onbekend is en van de redelijk uitgesproken partij de Groenen is. De andere kandidaat is de huidige burgemeester, hij is 62 en van de CSU. Eigenlijk staat al vast dat die andere man gewoon thuis kan blijven op 2 maart, onze burgervader wordt toch wel herkozen. Ik vind eigenlijk dat de CSU in Beieren al genoeg macht heeft en bovendien ben ik niet zo gecharmeerd van een burgemeester van straks 68 (zittingstermijn is 6 jaar).

Dacht je dat dit al raar was? Voor de Kreisrat- en Landsratverkiezingen krijgen we al helemaal geen informatie. Het is niet duidelijk welke partijen meedoen, welke personen je kunt kiezen, en wat ze willen. We krijgen geen folders in de bus, in de lokale krant is het geen onderwerp, er zijn geen verkiezingsbijeenkomsten en op het internet is ook niets te vinden. Nu zitten wij hier aan de rand van de Landkreis, Cham is een ver-van-ons-bed-show op bijna een uur rijden. Misschien leven deze verkiezingen in Cham wel meer. Op dit vlak moeten we 60 punten verdelen, maar aan wie we die in hemelsnaam moeten geven? We kennen er helemaal niemand van.

Het is dat wij zo niet opgevoed zijn, maar eigenlijk zou ik 2 maart het liefste het dekbed over mijn hoofd trekken en de hele verkiezingen vergeten. Als zelfstandig ondernemer in zo’n hechte omgeving zal je echter wel moeten stemmen. Pepijn heeft al voorgesteld om kris-kras door alle partijen op horeca-uitbaters en zelfstandige ondernemers te stemmen, dan worden onze belangen misschien behartigd…..

zaterdag 16 februari 2008

Seminar


Donderdag was het al vroeg dag: om 6 uur ging de wekker en een klein uurtje later zat ik in de auto. Om 10 uur werd ik verwacht bij een TipTop-collega in Windelsbach, dat ligt tussen Rothenburg ob den Tauber en Ansbach. Ik had echter in de planning geen rekening gehouden met de dikke mist, die als een vettige deken over het land lag. Gevolg: om 10.20 kwam ik pas aan, maar bijna iedereen was te laat.

Het was heel erg leuk om een aantal collega’s nu eens live te ontmoeten. Onze collega’s uit Kitzingen en Nürnberg hadden we op de beurs natuurlijk al ontmoet, voor de rest kende ik ze niet. Erg goed om weer bevestiging te krijgen dat we ons bij een leuke en actieve club hebben aangesloten. Er werd overigens wel opgemerkt dat het altijd dezelfde collega’s zijn die aan dit soort activiteiten meedoen, en altijd dezelfde mensen afwezig zijn.
Deze mensen waren ook degene die allemaal hun steentje hadden bijgedragen aan de beurs. Het seminar ging over het samenstellen van pakketreisjes en arrangementen en hoe je dit dan in elkaar zet en van de juiste prijs voorziet. Hoogst interessant, en ik heb er weer een hoop bijgeleerd. Zowiezo steek je altijd wat op van je collega’s, we zijn geen directe concurrenten dus er worden nuttige tips op allerlei terreinen uitgewisseld.
Om half elf was ik pas thuis. Je blijft je verbazen over de afstanden in Duitsland. Vroeger was het al zuchten als je vanuit Amsterdam naar het zuiden des lands reed, nu rijd je makkelijk 600 km op 1 dag.

woensdag 13 februari 2008

Heidi en Peter

Het mag dan niet vol zitten met gasten, dat betekent niet dat we het niet druk hebben! Ik (N) heb het gevoel dat ik deze week nauwelijks thuis ben….
Het hele weekend heb ik mij af en toe nog goed beroerd gevoeld van ons buiten-de-deur-eet-avontuur, bij Pepijn was het gelukkig wat minder. Zondagmiddag hebben we nog even heerlijk gewandeld in het zonnetje, toen voelden we ons opperbest. Maandagmiddag was ik ineens weer zo misselijk dat ik niet eens wist of ik wel naar het gastronomiebal kon. We zijn natuurlijk wel gegaan en we hebben een leuke avond gehad, we lagen zelfs om half 5 pas in bed. Gisteren konden we, ondanks uitslapen, allebei onze ogen dan ook niet open houden. We kregen meteen gisteren foto’s van 1 collega per email en een andere collega vroeg helemaal enthousiast of we volgend jaar weer mee gingen. Missie geslaagd, geloof ik!
Gisteravond moest ik natuurlijk weer naar Fürth im Wald voor de website-cursus. Achteraf verbaas ik me er over hoe wakker ik nog was. Pepijn besloot dat lopend bij -10 naar de verkiezingsbijeenkomst in het dorp (2 maart zijn er gemeenteraads-, burgemeesters- en kreisraadverkiezingen) toch een brug te ver was en die is rustigjes thuis gebleven. Morgen ga ik naar een TipTop-collega in de buurt van Rothenburg ob den Tauber (ongeveer 3 uur heen en 3 uur terug) voor een seminar. Wordt vast gezellig, en zowiezo heb ik een aantal van deze collega’s nog nooit live ontmoet. Aangezien dat pas op z’n vroegst om 17 uur afgelopen zal zijn, kan ik nooit om 19 uur in Deggendorf zijn op de dansles. Voor Pepijn is het zonder auto zowiezo onmogelijk om daar te komen, dus helaas deze week geen dansles en geen Ruhetag samen.
Ook jongen deze week de boekingen weer, en dan heel verrassend met name voor periodes dat er weinig loos is. Deze week hadden we eigenlijk weinig verwacht, maar hebben we toch nog veel verkocht. Door deze ontwikkeling plus het feit dat we veel buitenshuis zijn, schieten de te renoveren kamers natuurlijk echt niet op.  

vrijdag 8 februari 2008

Ren-je-rot-dag


Gisteren was het Ruhetag, maar rustig was het absoluut niet…. We hadden zoveel dingen die we moesten regelen dat we er flink moe van zijn geworden. Het meeste had te doen met "papierwinkel". Iedereen die een eigen bedrijf heeft, weet dat je daar niet goed van wordt. Nou ja, deze maand was ik heel erg op tijd met de boekhouding (sinds mijn ouders in september geholpen hebben met de achterstand gaat dat gelukkig nu steeds goed), dus die hebben we meteen in Cham langs gebracht bij de accountant. Ook moesten we onder andere naar de bank en de VVV om dingen te ondertekenen en in te leveren. Om 16 uur kwamen we pas toe aan het speuren naar een outfit voor Pepijn. Rijkelijk laat, als je 3 uur later met een vol buikje 100 km verderop moet zijn op de dansles. Daar kwamen we dan ook veel te laat binnen. Conclusie: een dirndl kun je nog wel kopen, maar voor een man iets zinnigs vinden voor een trachtenbal is een drama. Uiteindelijk zijn we tegen sluitingstijd in Straubing geslaagd, maar toen moesten we dus nog eten en nog naar Deggendorf.
‘s Middags hadden we in een lunchroom in Cham een broodje gegeten en we liepen daarna eigenlijk al de hele middag een beetje vol te wezen en te borrelen. We waren nog niet op de dansles of 5 minuten later moest Pepijn hard wegrennen. Onze eigen les heb ik hem niet meer teruggezien. In de les na ons werd 1 figuur weer opnieuw uitgelegd en we besloten daar even voor te blijven. Bovendien was Pepijn nog niet voldoende opgeknapt om een uur in de auto te zitten. De uitleg was nog niet begonnen of ik moest dit keer een sprintje trekken. Dit uur heeft Pepijn mij nauwelijks terug gezien. Uiteindelijk zijn we in de pauze van les 2 maar naar huis gegaan. Pepijn was gelukkig weer zover hersteld dat hij kon rijden. We denken dat de mayonaise die op het broodje zat de schuldige was, daar heb ik veel minder van gehad als Pepijn en voor de rest hebben we allemaal andere dingen gegeten. Het toont maar weer aan hoe voorzichtig met hygiene je als horecaondernemer moet zijn!

dinsdag 5 februari 2008

Wat een weekend!

We zijn nog een beetje aan het uithijgen van het weekend…. We waren niet helemaal vol, maar wel wilde iedereen iedere avond hier eten. Behalve veel koken en afwassen zijn we niet aan heel veel andere dingen toegekomen. Nu is het weer wat rustiger, al checken vandaag de volgende gasten al weer in. We zijn al een paar weken erg moe en hangerig. Het lijkt alsof we wat onder de leden hebben wat er niet uitkomt. Erg vervelend, regelmatig ligt er iemand langdurig uit te slapen of moet er een middagdutje gedaan worden.
Donderdag ben ik geslaagd voor mijn Heidi-outfit. Met veel ruches, rijgkoord en een – ahum – decolletee. Overigens ga ik niet in het lang, alle dirndls langer dan kniehoogte zorgden ervoor dat ik eruit zag als een lantaarnpaal of Bertha uit de polder….. Beetje Trachten met een knipoog dus! De foto’s volgen nog, eerst Pepijn aanstaande donderdag maar even van een outfit voorzien…..

Aangezien de boekingen voor maart goed lopen, moet ik zeer waarschijnlijk alleen naar de ITB in Berlijn. Dit is de grootste business-to-business-beurs voor de toeristische branche: ongeveer 27.000 reisbureau’s, touroperators, hotels en andere toeristische dienstverleners zijn daar vertegenwoordigd en nog meer bedrijven zijn daar op zoek naar elkaar. Nu wij drie sterren hebben hopen wij op deze manier meer partners te vinden. Pepijn roept altijd dat ik meer succes heb met netwerken: op de beurs in Stuttgart ook, even naar de WC of thee halen, en onderweg kwam ik dan altijd weer iemand tegen die mijn kaartje wilde of even wilde babbelen, dus hij vindt het een goed idee dat ik ga. Ik moet met de trein, anders heeft Pepijn geen vervoer, en dat is een behoorlijke onderneming. Je denkt "O, even naar Berlijn", maar dan ontdek je hoe groot Duitsland eigenlijk is. Minimaal 7 uur met de trein, en ook het vinden van een leuk, betaalbaar hotel geeft wat problemen. Nog maar even goed rondspeuren dus!