ons hotel

zondag 12 maart 2017

Verherbouwen

Deze week lag ik weer eens in bed. De griep die alsmaar terug blijft komen.... Probleem is dat we niet goed uitzieken en elkaar blijven aansteken. Vandaag is de eerste dag dat ik me weer wat beter voel, en nu liep Pepijn vanmorgen ineens weer te snotteren.....

We hebben zojuist de deur gesloten tot 30 maart. Er gebeurt hier helemaal niets, de gasten dit weekend waren ook niet echt talrijk en hoogwaardig. Teken aan de wand is ook dat de telefoon de hele dag niet gaat, en er ook bijna niemand een email stuurt. Er is gewoon niemand die deze maand naar het Beierse Woud wil. De boekingen voor het voorjaar en de zomer beginnen wel langzaam te lopen.

We zijn weer eens die-hard aan het klussen. Nou ja, Pepijn dan hoofdzakelijk. We hebben vele jaren geleden een muur gebouwd tussen de gang naar de ontbijtzaal en ons privé-halletje. Die muur is later verplaatst en weer in elkaar gezet. In die rare omgebouwde constructie kwamen nu steeds meer scheuren, en het was duidelijk dat er eindelijk iets beters gebouwd moest worden. Dat is echter iets wat je niet kunt doen als je open bent, want als er geen muur meer staat, lopen de hotelgasten zo onze woning in. Bovendien is het 1 grote stofbende. De oude muur ligt er nu uit, sommige stukken stonden nogal los, andere delen boden weerstand en hadden een boorhamer nodig. De kat is gestressed naar buiten, dat gedoe in het territorium is niet fijn. Morgen gaan we naar de bouwmarkt om de juiste materialen te halen voor een nieuwe muur. Gelukkig kunnen wij allebei heel goed wandjes bouwen. We willen meteen het lelijke schrootjesplafond en de gebrekkige verlichting aanpakken, en er wordt geverfd. Het tapijt leggen we wel weer gewoon terug, dat ook nog aanpakken is qua tijd en budget deze week even niet haalbaar.

Rechts de gewraakte muur:
 Pepijn aan de klus:
 En weg is de muur:


Volgende week gaan we een paar dagen naar Nederland, omdat we wat papierwinkel moeten regelen. We hebben een vakantiehuisje aan de kust gehuurd voor weinig, het is natuurlijk nog geen toeristenseizoen. Voor die paar euro per dag hoeven we familie of vrienden niet weer lastig te vallen als logeeradresje, en we kunnen nog een fijne strandwandeling maken als het weer het toelaat.

De Renault fabriek heeft het een beetje druk, onze oude auto moet het nog even volhouden tot midden juni. Dat betekent dus nog 2 keer met de oude auto helemaal naar Nederland. We wilden eigenlijk dit najaar met de nieuwe auto met vakantie naar de Balkan, maar er kwam dit weekend zo'n achterlijk goedkope aanbieding van een bekende Europese airline langs vanaf Praag naar het Verre Oosten, voor dat geld kun je zo ongeveer nauwelijks naar Dubrovnik en Montenegro rijden.


maandag 6 maart 2017

Maart roert zijn staart

Ik was eindelijk van mijn grieperige verkoudheid af, maar sinds 2 dagen is hij weer helemaal terug.  Gezien de aparte weersomstandigheden is dat ook niet raar.  De ene dag is het 17 graden en zonnig, de volgende hebben we ineens natte sneeuw. Jas aan-jas uit, winterjas aan-zomerjas aan, wel trui- geen trui, raam open-raam dicht, verwarming aan- verwarming uit, je wordt er gek van. De gasten zijn ook niet enorm onder de indruk van het weer. Het is en blijft dus rustig. Vandaag kregen we een mailtje van de VVV dat de Hohenbogen en de Eck definitief de skipistes gesloten hebben, en dat de gemeente Lohberg het opgegeven heeft de langlaufloipes bij Scheiben nog te proberen te prepareren. Twee van onze gasten waren vandaag bij de Arber, maar zeiden dat het daar zo slecht is, dat je ondanks dat ze theoretisch open zijn echt niet meer veilig kunt skieen. Dat was het dan voor deze winter.... We kregen vandaag een nieuwe lijst met de openingstijden van alle horeca in Lam en omgeving. Velen met ons gaan volgende week dicht tot eind maart, sommigen zijn deze week al dicht, en sommigen hangen er zelfs nog een extra week aan tot 8 april. Wij hebben best nog wel wat boekingen staan voor het weekend van 31 maart/1 april, maar daarna wordt het rustig tot Pasen. Het hangt van het weerbericht af hoeveel daar nog komt.

Vrijdag hadden we ineens weer eens geen internet en geen telefoon. Sinds de Telekom een maand geleden (zie blog 3 februari) de verbinding "fit gemaakt heeft voor de toekomst" met een nieuwe VoIP-aansluiting, gaat het verre van goed. Langzaam internet, storingen op de telefoonlijn met echo, uren lang geen internet, verzin het maar. Als je belt met het storingsnummer, krijg je als klant in Duitsland standaard de schuld van de Telekom: jij zal wel iets gedaan hebben, je zult wel geen apparatuur van de Telekom hebben, het kabeltje van de router zal wel kapot zijn, etc. Vrijdag was het weer zover: van 10:30 tot 19:32 geen internet en geen telefoon. Wij hebben een contract met 8 uur ontstoring, dus om 13 uur en om 18:30 hebben we maar eens gebeld hoe dat zit: "er meldt zich een monteur bij u, ofwel telefonisch ofwel ter plaatse". Om 19:32 uur hadden we ein-de-lijk weer verbinding, zonder dat zich iemand had gemeld, dus wij vonden het wel best. Ineens stond er vanmiddag een monteur op de stoep. Euh...ik heb niemand besteld?? Tsja, dat was die melding van vrijdag nog, "ze konden niet eeerder komen". Jongens, als ik al 4 dagen geen internet en telefoon in mijn bedrijf gehad had, dan had er iemand bij het callcentre van de Telekom inmiddels niet blij achter de telefoon gezeten, dan had ik mij al eerder gemeld, en was ik ook geen 4 dagen vriendelijk gebleven. De monteur begon een hele bla-bla dat het aan ons kabeltje lag enz, maar toen wij een beetje boos werden, bleek uiteindelijk na een hele hoop meten dat er iets in de schakelkast verderop in de straat niet goed ingeprikt zat. Hoezo de klant zal wel wat fout gedaan hebben??

Dan gaan bij mij de tandarts-perikelen vrolijk door. Ik had een fijne tandarts in Straubing. OK, wel 75 km heen en 75 km terug rijden, maar dan heb je ook een echte vakman. Vorig jaar riep hij nog stoer dat hij, ondanks dat hij al 62 was, nog jaren mee kon. Hij ging rustig iemand zoeken om de praktijk een paar jaar samen mee te doen, voordat hij dan langzaam steeds minder uur ging werken en de compagnon steeds meer. Dat voorbeeld had hij bij zijn vriend de kaakchirurg zo gezien, en dat was iedereen goed bevallen (mij ook). In november heeft hij de papierwinkel voor mijn nog te plaatsen kronen en bruggen gedaan. Dit zou dan worden opgestuurd naar mijn zorgverzekering, die slechts 10-20% betaald, maar toch een stempel moet zetten.

Het duurde eeuwig voordat ik iets hoorde, dus heb ik na onze vakantie maar eens gebeld. Er werd opgenomen door een zeer onvriendelijke, mij onbekende receptioniste: "met de praktijk van dokter K". "Ben ik hier niet bij de praktijk van dr E?" Kortaf werd mij toegeblaft dat die er er sinds januari niet meer was, geen uitleg, niks. Ze had geen inzage in de dossiers van dr E, ze wist niets van een aanvraag, en de hele houding was dat het haar niks interesseerde en dat ze er geen zin in had. Maar een paar dagen later was de oude assistente van dr E er, en die zou ze mij dan laten bellen. Die vertelde mij dat de oude tandarts nogal ongelukkig door zijn rug was gegaan en voorlopig niet meer kon werken, en dat ipv de voorgestelde constructie met de compagnon hij nu met vervroegd pensioen was gegaan. De nieuwe tandarts wilde persé een nieuw computersysteem, dus ze hadden geen gegevens meer van de oude patienten, dus moesten wachten tot die zelf belden dat ze alsmaar niets hoorden. De zorgverzekering keurde geen aanvragen met de foute tandartsnaam goed, dus of ik langs kon komen om met de nieuwe tandarts te overleggen over het behandelplan. Daar was ik dus donderdag.

De hele praktijk was onherkenbaar gepimpt, en zag eruit als een mislukte Hollywood-kliniek, de receptioniste deed enorm rot, en de assistentes van de oude tandarts zaten er een beetje verdrietig en verloren bij. Er hing vroeger altijd zo'n gezellige, vrolijke, maar professionele sfeer. Het werd mij al meteen duidelijk dat het personeel en de patienten van de oude tandarts als tweederangs uitschot behandeld werden, die zo snel mogelijk geloost moesten worden. De tandarts zelf was niet veel beter, ik bleef heel rustig, maar inwendig kookte ik van woede. Ik besprak met hem de bevindingen van de noodtandarts in Chamerau waar ik voor mijn vakantie was, dat was allemaal "onzin", ondanks dat bepaalde dingen daar herhaald waren die mijn tandarts in Straubing en die in Arrach ook al met mij besproken hadden, en waar de kaakchirurg en diens opvolger het ook al over eens waren. Raar dat 3 tandartsen het eens zijn, en 2 kaakchirurgen ook, en deze tandarts ineens niet? Het behandelplan van de vorige tandarts was "waardeloos" met "achterhaalde materialen en technieken". Hij wilde inferieure materialen gaan gebruiken, waarvan ik weet dat die niet geschikt zijn voor mijn gebit. De oude tandarts heeft pas geleden nog prijzen gewonnen en patenten geregistreerd vanwege zijn baanbrekende technieken op het gebied van kronen zetten op implantaten. Dat was ook de reden dat de kaakchirurg mij naar hem had verwezen, omdat er geen grotere vakman bestaat. Raar dat dat ineens allemaal niet goed was? Het was mij meteen duidelijk dat het ging om gelijk hebben, om lekker verdienen, en niet om wat het beste was voor de patient. Ik wees hem op een aantal acute problemen, maar hij keek er niet eens naar, en luisterde ook helemaal niet. Ik zei dat ik eerst eens even over deze nieuwe inzichten van hem rustig wilde nadenken voordat we een nieuw behandelplan gingen maken. Wat een rare vent zeg, daar gaan we niet meer heen.

Onderweg naar huis ben ik meteen geremd bij de tandartspraktijk in Chamerau die iedere keer toevallig nooddienst heeft als er wat is, die mij dus al meerdere keren in de afgelopen jaren zo fantastisch geholpen heeft tijdens feestdagen, weekenden en andere noodgevallen, en waarvan andere tandarten en kaakchirurgen iedere keer weer zeggen dat die zo'n prachtig vakwerk levert. De assistente reageerde een beetje verbaasd dat ik mij kwam aanmelden als nieuwe patient. Ze herkende me van alle eerdere nooddiensten, en dacht dat ik al patient bij hen was. Eén van de tandartsen (ze zijn met z'n tweeen) reageerde helemaal verheugd, dus ik heb nu volgende week een afspraak voor een nieuw behandelplan. Met een vertraging van 5 maanden krijg ik toch mijn kronen en mijn brug, bij een vakman en vakvrouw die altijd heel veel vragen stellen en wel luisteren....