ons hotel

zaterdag 30 juli 2011

Medisch Dagje

Amper 6 maanden nadat hij erin kwam, mag hij er al weer uit: mijn beugel! Gisteren was ik bij de orthodontist en het is helemaal klaar. De eerste voorzichtige prognose was 9-18 maanden, maar eind maart had de orthodontist al aangegeven dat we dat absoluut niet gingen halen. Het is dus uiteindelijk op 6 dagen na net geen half jaar! Gisteren had hij het hardstikke druk, en vanaf volgende week is hij de hele maand augustus met vakantie, dus we hebben een afspraak gemaakt voor 16 september. Bovendien moet de ondersteunende schroef in mijn kaak eruit geoperereerd worden, en wil ik dit soort operaties uit principe niet in juli en augustus als er niemand ziek uit kan vallen.

Nou, dat had ik iets te hard geroepen…. Gistermiddag wilde ik een blik fruitsalade open maken. Je kent het wel, zo'n blik met zo'n treklip. De treklip stribbelde heftig tegen en bij het kracht zetten schoot mijn hand uit en ging ik met mijn duim langs de scherpe rand. Bloeden als een rund, de keuken zag eruit als het decor van een horrorfilm en wat we ook deden, het hield niet op met bloeden. Snel naar de huisarts dus, en het moest gehecht worden. Ik heb heel de praktijk bij elkaar geschreeuwd, het deed zo zeer. Ik zit hier dus met mijn duim in een dik verband wat niet vies of nat mag worden, en laat anderen voor mij werken. Het doet heidens zeer en ik kan er niets mee. Zucht!

woensdag 27 juli 2011

Dure Mentos

Ik mag eigenlijk geen Mentos (bevat best veel suiker), maar ja, een mens moet af en toe smokkelen. God straft meteen. Volgens de tandarts staat Mentos in de Top Drie van de grootste veroorzakers van tandproblemen: het is veel te hard, dus je breekt tanden/vullingen/kronen/beugels en daarnaast ultra-plakkerig dus trekt ook je vulling/kroon/slotje ermee los. Drie maal raden…eerst krak mijn nieuwe kroon gebroken en toen blijven plakken aan de Mentos … Ze vonden het zo zielig bij de tandarts (omdat ik al zoveel gedoe met die implantaten en die kronen heb gehad) dat ik de eigen bijdrage voor het consult niet hoefde te betalen en dat ze het consult bij de verzekering als halfjaarlijkse controle hebben gedeclareerd (kronen en implantaten moet je eigenlijk zelf betalen). Nou ja, die nieuwe kroon die de tandtechnicus maakt moet ik natuurlijk straks wel afrekenen….

Vorige week dinsdag moesten we lang wachten op onze aankomsten en was het 19 uur bijtijds we weg konden. Wij zijn naar een restaurantje in de buurt gegaan wat ons door de buurman was aangeraden. Het eten was wel OK maar niet super, de bediening was slecht en ze hadden een hele zielige verwaarloosde hond aan een ketting. We wilden bijna de dierenbescherming bellen. Thuisgekomen volgde een sprintje naar de WC. Het eten was dus vet fout…. ik doodziek en Pepijn ook…. Een week later en we hebben er nog steeds last van…

Zaterdag was hier dorpsfeest, typisch Beiers met bier, worst, hoempapa-muziek en lange houten banken. De inwoners van Frahels bakken allemaal een taart en iedereen helpt met versieren, op- en afbreken en 1 van de buren fungeert als DJ. Supergezellig en zeer goed voor de integratie. Pepijn heeft 2 quiches en een tortilla gebakken. Hartige taart was weer eens wat anders en iedereen vond het een tof idee. We hebben tegen onze gasten gezegd dat ze welkom waren om mee te gaan naar het feest, maar dat wij echt niet in het hotel gingen koken. Daar is de dorpsbarbeque, koop een worst en een bier en kom erbij zitten…. 16 gasten hebben dat ook gedaan. Om half 10 voelde ik me echt niet goed, nog steeds van de voedselvergiftiging helemaal koud en rillerig. Ik ben (tot grote teleurstelling van alle buren, schattig hè) dus naar huis gegaan. Pepijn kwam om 2 uur thuis. Ik sliep door de misselijkheid nog steeds niet. Zondag hadden we mega veel ontbijters en heel veel uitcheckers, dus we moesten samen om 6:45 op. We zijn nog steeds niet helemaal optimaal, maar het bedrijf dendert door.

Ik had gisteren ontbijtdienst, zet alles klaar en loop weg. Na 10 minuten kom ik terug en is het hele buffet ontdaan van álle portieverpakkingen: smeerkaasjes, yoki-drinkjes, pakjes Kelloggs, alles he-le-maal weg. Ik dus alles aangevuld, en binnen 10 minuten was alles weer weg. Ik begon dus te vermoeden dat mensen ons buffet gebruikten om eten voor de hele dag in te slaan, en ja hoor… Bij het tafels afruimen heb ik nauwelijks lege verpakkingen gevonden. Ik kon dus na de tandarts boodschappen gaan doen, want de hele voorraad voor 2 weken was in 1 klap uit de ontbijtzaal verdwenen. Helaas pindakaas is het ontbijtbuffet dus noodgedwongen aangepast: geen portieverpakkingen meer (de lokale supermarkt verkoopt die spullen niet), de Smacks en de Rice Crispies staan in grote (afsluitbare) bakken, de Yokidrink in een grote glazen kan en er liggen geen apart verpakte smeerkaasjes meer. Wel jammer voor de gasten die wel ter goeder trouw zijn. En dat zijn 99% van de tijd de buitenlandse gasten, geloof het of niet ook de nederlanders, het zijn eerder de duitse (en in dit geval de oostenrijkse) gasten die zich niet kunnen beheersen. De hongaarse en tsjechische gasten die overduidelijk heel weinig geld hebben, kleding van de Wibra dragen en in een oud barrel rijden doen dat niet. Zoals we wel eens eerder gelogd hebben: de gasten die dit doen hebben het goedkoopste arrangement van iedereen en dragen de sjiekste kleding en hebben de mooiste auto van allemaal.

Gisteren hebben we het gezellig uit eten met veel succes over gedaan. Weer konden we pas om 18 uur weg nadat de aankosmten er waren. We zijn naar Kötzting gereden waar we buiten op het terras van een collega-3* sterren hotel heerlijk gegeten hebben. Het was niet eens veel duurder dan bij die ander, maar dit keer echt fantastisch: superlekker eten, gezellig terras en zeer vriendelijke en professionele bediening. Daar gaan we vaker heen! Ook hadden we eindelijk eens tijd om de hele avond daar lekker met een drankje samen een goed gesprek te hebben. De laatste tijd zijn we zo druk bezig met de dagelijkse dingen dat we geen tijd hebben voor reflectie of welke koers we willen volgen en wat we van bepaalde dingen eigenlijk vinden. Het was rustgevend en we hebben verrassende conclusies getrokken.

vrijdag 22 juli 2011

Exhibitionistisch?

Vandaag is het niet alleen zwarte vrijdag op Schiphol en op veel andere plaatsen in Europa, maar ook wij hebben het erg druk vandaag. Geen tijd voor een uitgebreide log, maar hopelijk iets om te lachen….

Gasten die vandaag zijn uitgecheckt hebben de enquete op de kamer ingevuld. Heel erg tevreden, en bij het kopje suggesties hadden ze nog een hulpvaardige, maar toch niet zo praktische tip voor ons: "sauna zou beter zijn met een uitgang naar de tuin". Euh???? De sauna is in de kelder met een lichtschacht bij het raam (voor optimale privacy). Om in de tuin te komen moet je de lichtschacht verder uithakken en dan een ladder gebruiken. Dan sta je in de voortuin, vol in het zicht van het hele dorp, direct aan de wandelweg met passanten, en direct aan het tuinpad van onze parkeerplaats naar de voordeur. Ook heeft kamer 9 ineens een heel boeiend uitzicht. Hoe lang zou het duren voordat de politie je wegens naaktlopen komt oppakken?

zondag 17 juli 2011

Meer van hetzelfde

In tegenstelling tot Nederland, waar het als ik het mag geloven zeer nat is, is het hier al tijden warm. Alleen woensdagavond en donderdagochtend heeft het even gegoten, precies tijdens het activiteitenprogramma. Vandaag stijgt het kwik weer naar 25 graden.

Dit weekend is het druk, vandaag komen er 2 dames schoonmaken, want 11 kamers is een beetje zielig voor Katrin alleen. Morgen is Sandra alleen en dinsdag Christine, dus dan moet een van ons bijhelpen. Eigenlijk was Monika als tweede persoon ingedeeld, maar die blijft voorlopig nog wel kwakkelen met haar hernia. Ze was hier vrijdagavond, ik heb gezegd dat ze eerst met vakantie gaat en lekker gaat uitrusten en dat we dan 20 augustus na haar vakantie verder kijken. Ook ben ik heel duidelijk geweest dat als het zo blijft, dat we misschien dan afscheid van elkaar moeten nemen. Het is niet eerlijk voor de andere medewerksters, voor de gasten, voor ons, en hoe gek dat mag klinken, ook niet voor haar. Vrijdagmiddag zou er een sollicitant komen, maar die is nooit komen opdagen. Schiet ook weer lekker op. Pepijn heeft gisteren collega Steffi gesproken, en die had pas een sollicitantenronde gehad met teveel goede kandidaten, en zou ons wat namen doorgeven.

Dinsdag moeten we weer wachten op aankomsten, dus geen idee of we een middagje weg kunnen. Ach, dat blijft heel de zomer zo, we moeten onze momentjes pakken waar we kunnen. Morgen moet er weer iemand naar de groothandel, we hebben veel nodig. We hadden een bezorgdienst gevonden, maar die is toch niet zo ideaal. Veel wat we nodig hebben verkopen ze niet, of alleen in giga-verpakkingen. Ook waren er steeds een paar bestelde zaken die niet geleverd konden worden of waar dan een duurder, minderwaardig of veel groter produkt voor in de plaats geleverd werd. Heerlijk plannen op die manier. Met de houdbaarheidsdatum van sommige produkten was het soms ook niet ideaal, en de laatste keer waren de medewerkers erg onbeleefd tegen mij. Ze stonden me daarnaast gewoon uit te lachen toen ik iets zeer begrijpelijks in niet-vlekkeloos duits zei. Klaar mee dus….

vrijdag 15 juli 2011

Communicatiestoornis

Dinsdag lukte het later op de dag zowaar nog om weg te komen. Ok, het was al half 5 geweest, dus veel van de dag was er niet over, maar dat kon de pret niet drukken… Het was heel erg heet, zo'n 27 graden en klam. Ik wilde graag even naar de uitverkoop omdat Pepijn dringend wat nieuwe broeken nodig had, maar hij wilde eigenlijk alleen maar op een terras aan het water zitten. Het compromis was Deggendorf: eerst een uurtje gewinkeld, daarbij een mopperende Pepijn allerlei pashokjes in duwend, en daarna op een terras aan de Donau gegeten. Het was al donker toen we weggingen, we waren 2 van de laatste gasten die er nog zaten.

Woensdag hadden Pepijn en Sepp overdag de houtstapel voor het kampvuur al opgebouwd. De lucht zag er later 's middags gigantisch dreigend uit en het duurde niet lang voordat het heftig begon te regenen. Zo erg, dat we niet wisten of het wel door zou gaan die avond. Om 20 uur was het opgehouden met regenen, maar wel zompig nat overal. Het is standaard dat de hotelier die aan de beurt is om te organiseren een telefoontje krijgt van de gids met info hoeveel mensen er komen en of het doorgaat of niet. Na eindeloos wachten hebben we rond half 9 een aantal collega's gebeld, maar niemand wist iets. De gids was niet bereikbaar op de mobiel. Pepijn is op hoop van zegen dan maar naar het kampvuur gegaan en begonnen met aansteken. Na een hele tijd wachten kwam de gids met wat deelnemers. Ze was verrast dat er een minimale hoeveelheid klaar stond en dat Pepijn alleen was. Euh… sorry??? JIJ hebt ons niet gebeld, en als je niet weet of er überhaupt iemand komt ga je niet al het terrasmeubilair klaarzetten, en het bier en de hapjes voorbereiden. "Ja, maar ik had Steffie gebeld". Ja en? Die had helemaal geen "dienst", en we hadden haar hotel gebeld, en ze wisten daar niets. Sterker nog, ze was onbereikbaar en Pepijn heeft haar verder ook niet gezien. Wij denken dat de gids helemaal niemand heeft gebeld.

Donderdagochtend regende het weer en was het erg koud. Stiekum hoopten we al dat er niemand hoefde te gaan staan blauwbekken in het park. En ja hoor, om 10 uur kwam het verlossende telefoontje van de gids (die dus in tegenstelling tot zijn collega wel wist hoe het hoorde) dat er geen deelnemers waren en het dus niet doorging.

In het hotel is het onverminderd druk. We hebben veel leuke gasten uit alle windstreken. Wel hebben we 4 gasten die ons op de zenuwen werken. Ze zijn Hongaars en begrijpen niet alleen geen enkele andere taal, maar zijn ook niet zo sociaal. Iedere ochtend stapelen ze het hele ontbijtbuffet op hun bord, maken een glorieus zooitje van de koffie- en theetafel en van het hele gebied rond hun tafel, als je met een gast bezig bent tetteren zij er in het hongaars tussendoor (geen idee wat de vraag is) en lopen de hele dag op de gang en storen daarbij andere mensen. Iedere avond volgt op de kamer een uitgebreide luidruchtige picnick met de ramen en deuren wagewijd open. We hebben ze al moeten wegsturen van het restaurantterras met eigen blikjes bier van de Aldi. Gisteren werden Sandra en ik door de ene vrouw van diefstal beticht, ze was haar broek kwijt en daar wisten wij duidelijk meer van. Ook schijnt alleen bij hen het draadloos internet het niet te doen, (in de rest van het hotel werkt het vlekkeloos) er wordt gewoon een laptop op de receptiebalie gekwakt met de mededeling of wij het even willen oplossen. Wat moeten wij met alle instellingen in hongaars en een gast die niet weet wat "netwerk" of "mijn computer" of wat ook is?

dinsdag 12 juli 2011

Hoogseizoen

Het is juli, dus hoogseizoen. De temperaturen zijn warm, het hotel is goed bezet. Weinig tijd dus voor loggen of andere privédingen. Vandaag is het afwachten hoe laat onze Hongaarse aankomsten gaan komen of we de deur nog uit komen.

Morgen hebben we de organisatie van de sagen-en legendenwandeling (kampvuur maken e.d.) en donderdagochtend de parkwandeling. De weersvoorspellingen zijn niet goed: erg nat met stormvlagen. We hopen eigenlijk dat die berichten niet uitkomen, of dat het helemaal afgelast wordt, niet dat je halverwege weg staat te waaien en dat je fikkie niet wil branden….

Donderdag staat er weer een personeelsadvertentie in de krant van ons, dit keer voor een vakantiekracht tot september. We hebben een uitvaller. Onze nieuwste medewerkster is eigenlijk sinds ze begonnen is bijna alleen maar ziek geweest, en als ze er wel is, gaat ze na 2 uur ziek naar huis en is het werk heel slecht of niet gedaan. Schiet lekker op, de andere dames worden er gek van dat ze iedere keer last-minute gebeld worden of ze weer eens kunnen inspringen. Nou ja, ze is oproepkracht, dus financieel heeft ze alleen zichzelf ermee. Niet werken is geen geld…. En ondertussen wel vragen of ik haar lekker veel in kan delen op het rooster want ze wil zo graag zoveel werken, maar aan de andere kant iedere keer niet komen en ineens ook nog een groot deel van augustus vakantie willen hebben. Binnenkort is dit toch echt einde oefening wat ons betreft. Zo kunnen we geen bedrijf runnen.

woensdag 6 juli 2011

Demente bejaarde, fout bier en keelpijn

Kortom…heb je even?
Zondagavond stond hier 's nachts om half 1 een demente man in de gang. Al dik in 80/90, zeer verward, hij wilde naar zijn moeder want die had een horecagelegenheid. Met geen mogelijkheid kreeg Pepijn eruit waar het over ging en waar hij thuis hoorde. Een gast was het in ieder geval niet. Uiteindelijk dan maar de politie gebeld, want hier kon hij niet blijven. Zij kwamen meteen, het was duidelijk dat ze vaker zoiets bij de hand hadden. Toen de politie kwam hadden die er zo uit hoe de man heette. Pepijn heeft opgebeld, en dochter en kleindochter zijn de man komen halen. Die waren boos dat de politie erbij was gehaald. Nou ja, na loslopende vieze honden en losgeslagen kinderen kon een weglopende opa er bij dat Flodder-gezin ook nog wel bij.

Gisteren moest ik weer naar de orthodontist. Weer gigantisch lof over de voortgang en de uitstekende mondverzorging (ja, ja, ik weet het, het wordt saai), en alles werd nog eens extra aangedraaid. Teveel, ik heb de hele nacht niet geslapen, zo strak zit alles… Toen ik toch in Viechtach was, kon ik gelijk even bij de brouwerij 2 kratjes Weizen meenemen, dat was in het weekend erg hard gegaan en verder hadden we niets nodig. De jongen van het magazijn zette de kratjes achterin de auto voor mij, en weg was ik. Op naar Deggendorf, snel even naar groothandel. Daar had ik een kar die zo hoog opgestapeld was dat de stapel hoger was dan ik. Tijdens het inladen van de auto moesten de kratjes even aan de kant, en toen stond ik te vloeken op de parkeerplaats. Aaahhh…het verkeerde bier….Van het dunkles Weizen is tot nu toe 1 flesje gedronken, daar heb ik echt niet nog twee kratten van nodig. Terug dus, en omruilen… 29 km omgereden, op onze rustdag, terwijl het 25 graden was….
Thuisgekomen waren de laatste aankomsten er nog steeds niet. Onze rustdag kon pas om half 8 beginnen toen iedereen er was. We zijn nog een simpel hapje gaan eten, en daarna hebben we nog ergens wat gedronken.

Gelukkig gaat het met mij een beetje beter. Zondag en maandag had ik vreselijk veel keelpijn en hoge koorts. Gisteren was de eerste dag dat het een beetje beter ging, maar het was gelijk natuurlijk weer een zwaardere dag met dozen sjouwen e.d. bij de groothandel. Als Pepijn zometeen uit bed komt mag hij alles hier overnemen, dan duik ik terug m'n bedje in.

maandag 4 juli 2011

We leven nog!

Er zullen wel mensen denken dat we opgehouden zijn met loggen, zo lang was het hier stil. We hebben het echt onmenselijk druk. Het weekend was het hotel helemaal vol, hadden we een BBQ-avond met bijna het hele hotel, is er een medewerkster vrijdag in de hitte van de strijd ziek naar huis gegaan, en nu zit ik hier met hoge koorts bij de receptie te zweten. Pepijn heeft ook al dagen nauwelijks geslapen, dus die moet nu een keertje uitslapen terwijl ik het fort bewaak.

Deze week zijn we omgeschakeld op ons nieuwe bier. We waren al langer ontevreden over Osser, en de grote doodsklap kwam toen we vroegen of we misschien na al die jaren een doosje glazen konden hebben. Dat is heel normaal in de horeca: verkoop jij een bepaald merk, dan stelt dat merk je minimaal de bierviltjes, glazen en misschien nog wat andere artikelen zoals parasols of reclameborden ter beschikking. Die glazen kregen we niet. Zowiezo was hun service altijd al niet-bestaand en was in de laatste 2 jaar de kwaliteit van het bier ook nog eens achteruit gehold. Pepijn heeft zich bijna een leverprobleem gedronken bij het testen van vele lokale bieren. Nu hebben we Viechtacher.

Vrijdag was de primeur van het nieuwe aanmeldsysteem van de VVV. In ieder hotel moet een gast een papiertje invullen bij het inchecken. Vroeger gingen wij met die papieren naar de VVV, die ze dan daar verwerkten. Sinds 01.07.2011 gebeurt dat alles vol-automatisch. De gast vult hier zijn gegevens in en wij voeren ze direct in het computersysteem van de VVV in. Wij kunnen hier dan direct een kortingkaart uitprinten, die naast dat hij kleine kortingen geeft bij musea en attracties, ook dient als gratis openbaar vervoerkaart (in het hele Beierse Woud, in Landkreis Cham, Regen en Freyung-Grafenau), en tevens recht geeft op eenmaal gratis 's avonds toegang tot het zwembad. De drukkerij was laat met het leveren van de kaartjes en de aanmeldformulieren, en dus konden we donderdagmiddag pas alles ophalen bij de VVV, en werd de computertoegang voor de hoteliers toen pas vrijgeschakeld. Wij waren hier niet blij mee, aangezien vrijdag het hele hotel volliep en we toch graag iets meer tijd gehad hadden. Gelukkig is alles probleemloos verlopen. Wij zijn er blij mee, en de gasten zijn dolenthousiast over de nieuwe voordelen.

Dan hebben we tussen de bedrijven door onze eigen vakantie geboekt. De eerste twee weken van december gaan we naar Turkije. Eerst een week een rondreis door het binnenland, daarna een week in een superluxe vijfsterrenhotel all-inclusive relaxen. Het is nog 4 maanden, maar het geeft rust in de tent, voor ons, voor de gasten en voor het personeel. Waarschijnlijk gaan we de week ervoor al dicht. Vorig jaar zijn we direct na sluiting op vakantie gegaan, meteen na allerlei congressen en beurzen, en daardoor waren we zo uitgeput dat we er niet van konden genieten en nog vermoeider zijn teruggekomen. Bovendien is de 2e helft van november en de eerste helft van december hier echt de dode tijd. Het is niet nuttig voor die ene verdwaalde gast het hele hotel te verwarmen.