ons hotel

dinsdag 31 oktober 2017

De laatste loodjes....

Vandaag hebben we geen Ruhetag, vanwege de twee feestdagen dit jaar leek het ons een stuk beter om voor een vol hotel aanwezig te zijn, en ook misschien vanavond nog wat geld te verdienen met het restaurant. Na morgen valt het echt helemaal dood met de boekingen, en weten we vrijwel zeker dat de hele inhoud van de koelcel de bioton in mag. Probeer het dan maar aan blije gasten te serveren vandaag!
Het lange weekend was goed geboekt, de reden was dat dinsdag dit ene jaar een vrije dag in heel Duitsland was. Vanwege 500 jaar Luther, kreeg heel Duitsland dit jaar Reformatiedag vrij en niet alleen de protestante Bundesländer. 1 november is natuurlijk in katholieke Bundesländer zowiezo altijd een vrije dag. Mensen hoefden dus alleen maandag erbij te nemen om 5 dagen vrij te hebben  We waren eerst helemaal vol, maar er vielen wel wat kamers uit vanwege slecht weer op zaterdag. Een aantal mensen zijn vroeger naar huis gegaan, een aantal mensen zijn niet gekomen, maar daar is gelukkig allemaal wel voor betaald. We zijn al sinds vrijdag vol in touw, dus na 5 dagen voelen we ons heel erg overreden. Dat is ook omdat laagseizoengasten mentaal heel belastend zijn. We kunnen deze week weer een boek schrijven over alle onzin die we meegemaakt hebben.

Woensdag hadden we een aankomst die 5 nachten zou blijven. Een eenpersoonskamer, waar we niet altijd blij mee zijn. aangezien we alleen maar tweepersoonskamers hebben en 1 persoon een stuk minder uitgeeft, en bovendien veel alleenreizenden van ons verwachten dat wij 24/7 het entertainmentcomité zijn. Deze gast belde om 20:30 uur dat hij in Amberg was, en dat voor 22 uur inchecken krap werd. Amberg is namelijk precies anderhalf uur rijden. Pepijn heeft dus beloofd te wachten, en afgesproken dat er voor 22 uur nog even telefonisch contact zou zijn waar de gast zich dan bevond. Om 23:45 uur, drie uur en een kwartier later, was de gast er nog steeds niet, en ondanks 4 of 5 pogingen van Pepijn werd het mobiele nummer niet opgenomen. Tijd voor Pepijn om af te sluiten en naar bed te komen.  Toen we beiden in diepe slaap waren, werden we om 01:30 uur uit bed gebeld door iemand die voor de deur stond. Pepijn is in zijn badjas gaan opendoen, en er stond een echtpaar op de stoep die een oudere man kwam afleveren die heftig naar rook en alcohol stonk. Hij leek zich niet te realiseren hoe laat het was en dat Pepijn niet eens schoenen aan had.

De volgende 2 dagen kregen wij een rare indruk van deze man. Hij ging nergens heen, ook niet met het gratis openbaar vervoer, stelde aparte vragen, en deed vooral heel erg onvriendelijk en agressief tegen ons allemaal. Op vrijdagmiddag kwam hij naar Pepijn met de vraag waar zijn auto was. "Euh... u bent hier door 2 mensen afgezet, u had helemaal geen auto toen u hier aankwam...." Daarop wilde de man weten wie dat echtpaar dan was, maar dat wisten wij natuurlijk niet. Ineens kwam hij na even nadenken met de mededeling dat hij autopech had gehad en door de ADAC was geholpen. Na een telefoontje bleken die hem te kunnen helpen, de auto stond in Kötzting. Met een door de ADAC betaalde taxi is hij de auto gaan halen.

De volgende ochtend vroeg hij tijdens het ontbijt aan 1 van onze werkstudentes of je hier 's avonds eigenlijk ook kon eten. Zij vond het nogal een rare vraag, want hij had hier iedere middag en iedere avond al gegeten. Hij ging helemaal uit zijn dak tegen haar, ze was maar een domme Tsjech en ze moest maar eens duits gaan leren, ze begreep er duidelijk maar helemaal niks van.... Daarna stond hij ineens bij Natascha aan de balie met een autokaart. Hij wilde graag naar Braunschweig gaan rijden. Toen zij aan hem vroeg of hij wel wist hoe ver dat was (536 km enkele reis), werd hij ook onredelijk agressief tegen haar. Ze wist duidelijk niet eens waar Braunschweig was, blablabla.... Uiteindelijk kwam eruit dat hij wilde vertrekken. Hij wist niet waar de kamersleutel was, hij wist niet waar zijn portemonnee was, hij had de helft van zijn spullen nog in de kamer, maar hij wilde naar Braunschweig. Het werd niet helemaal duidelijk of hij wel wist dat hij eigenlijk voor nog 2 nachten geboekt had..... Natascha en de kamermedewerkster zijn meerdere keren naar de parkeerplaats gelopen met nog meer gevonden voorwerpen en werden iedere keer getrakteerd op een gemene scheldkannonade. We waren blij toen hij weg was.

Dan hadden we een gast die heerlijk bij ons had gegeten en vol lof was over de keuken, maar bij het afrekenen nog wel even willen zeuren dat het hem hogelijk had geirriteerd dat de pompoensoep groen was. Welke groene kleur?? Die soep is knaloranje..... En maar doorzeuren.... Daarna kwam hij nog even langs de receptie om nog even door te gaan tegen Pepijn. Typisch laagseizoengasten: zo'n ongelukkig leven dat je moeilijk gaat doen in een hotel om negatieve aandacht te krijgen. Gistermiddag kwam hij naar ons toe, met weer nieuwe aandachttrekkerij. Hij wist wel dat de laatste etensbestelling voor 20 uur moest worden opgegeven, maar hij had bedacht dat hij om 21:45 uur kwam eten. Met onze allervriendelijkste glimlach hebben we die bestelling maar even laten gaan, vooral omdat er de dag ervoor alleen 1 soep van € 3,50 en 1 voorgerecht van € 6,90 was gegeten door hem en zijn vrouw.Voor een tientje omzet gaan we ook de keuken geen twee uur langer open houden. 

Morgen checkt bijna iedereen uit, dan kabbelen we nog een paar dagen door voordat we het weekend sluiten. Volgende week hebben we dan onder andere nog een vergadering en een paar andere zakelijk dingetjes.

2 opmerkingen:

  1. Fijne vakantie in Azië voor jullie.

    Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een heel fijne vakantie in Azië. Ben reuze benieuwd naar jullie belevenissen.

    Hartelijke groet, Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.