De Daltons on tour

Oftewel...de week van de flessentrekkers, dubieuze debiteuren en ander onguur volk.

Toen Pepijn in Nederland was, zijn gasten van ons op de laatste dag van hun verblijf in Furth im Wald bij de grensovergang naar eigen zeggen beroofd. Ze hebben 2,5 uur bij de politie gezeten om aangifte te doen, en toen ze terug kwamen zijn ze uitgecheckt. Ze hadden net getankt, dus thuis kwamen ze wel, maar ze hadden geen geld meer en geen pinpas. Ik heb nog broodjes voor ze gesmeerd om mee te nemen, ze misten natuurlijk het ontbijt de volgende dag en ze konden onderweg niets kopen. De rekening konden ze niet betalen en het was zaterdagavond, dus er kon ook niets geregeld worden met een spoedoverboeking. Ze zouden het bedrag van het hotelverblijf meteen overmaken. We zijn inmiddels 26 dagen verder, en je raadt het al: geen geld. Sterker nog: op telefoontjes, email en aangetekende aanmaningen wordt niet gereageerd. Ze wonen wel op het opgegeven adres. Volgens de politie Furth im Wald is er echt aangifte gedaan, maar er is natuurlijk geen bewijs dat de beroving ook echt gebeurd is. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in 7 jaar nog nooit van enig probleem in die richting gehoord heb hier, het is hier echt superveilig. Deze week kunnen we dus zelf naar de politie om aangifte te doen van flessentrekkerij. Het is een principekwestie, er gaat betaald worden, al moet er een dubieus Hells Angels incassobureau met een Dobermann en een honkbalknuppel aan de deur gaan bellen.

Dan hadden we nog een boeking die op het laatste moment geannuleerd werd. Super-strop, want wij zijn in een hele volle periode met 1 lege kamer blijven zitten, die we bij een eerdere annulering absoluut nog kwijt waren geraakt. Volgens de annuleringsvoorwaarden moest er 80% van het verblijf betaald worden. De tussenpersoon meldde dat er wegens ziekte geannuleerd was, volgens de potentiele gast ging het om autoschade. Wij hebben de rekening opgestuurd, maar je raad het al: geen geld. Pepijn heeft de klant opgebeld met de vraag waar ons geld bleef. Dat er iemand belde was een onaangename verrassing voor de vrouw in kwestie. Ja nee, ze ging het die week overmaken...sure.... Vorige week kregen we ineens een mailtje van de vrouw: betalen kwam niet zo uit, of ze het in termijnen kon betalen. Pardon? Als ze hier te gast geweest was had ze nog meer moeten betalen. De juriste van de Beierse Hotelbond gaf ons het advies dit aan te nemen, want dan hadden we zwart op wit dat de vordering erkend wordt en dat iemand van plan is te betalen, en dat maakt het later makkelijker om het geld in te vorderen als er niet betaald wordt. De vrouw zou voor het einde van de maand de eerste termijn overmaken. Je begrijpt het al, vandaag is 1 augustus, dus ik voorzie nog meer business voor die Hells Angel met de Dobermann.

Zaterdag mailde een leuke en serieuze collega van het marktplein: er had zich bij haar een jongeman gemeld bij de receptie met een zielig verhaal. Hij was in de trein in slaap gevallen, en toen hij in Lam op het eindstation wakker werd was zijn rugzak weg. Nu wilde hij geld lenen om naar huis te komen. Ze gaf hem 25 Euro en liet hem een schuldbekentenis tekenen. Goed, dat had ik al nooit gedaan, maar dat moet iedereen zelf weten. Later die dag sprak ze de buurman van de naastgelegen horeca-gelegenheid. Die vertelde haar dat er een jongeman gekomen was die in de trein in slaap gevallen was, enzovoort. Hij had hem ook 25 Euro gegeven. Na vergelijk van de gegevens bleek de man 2 totaal verschillende namen en adressen opgegeven te hebben.

Gisteren stond er een politiebericht in de krant: een 49-jarige vrouw had samen met een jongere man op 14 juli een hotel in Lam verlaten zonder de rekening van EUR 331 te betalen. Twee weken later meldde de vrouw zich aan de receptie van hetzelfde hotel, ze wilde weer daar logeren. Ze werd echter herkend en haar werd opgedragen de nog open staande rekening te voldoen. Ze maakte zoveel stennis dat de politie erbij moest komen, en ze kreeg een toegangsverbod het hotel ooit nog te betreden. Helaas heeft het hotel de collega's in Lam niet ingelicht, en is het stel bij dezelfde leuke collega van voorgaand verhaal terecht gekomen. Die heeft een hoop problemen met het stel gehad, het paar was duidelijk geestelijk ernstig in de war. Ook hier wilden het stel weg gaan zonder te betalen, maar ze heeft voet bij stuk gehouden en ondanks lange discussies is de rekening betaald. Ze heeft meteen de collega's een mail gestuurd met signalement, namen, automerk en kenteken.
Gisteravond 22:10 uur: een man komt aan de receptie dat "ze" op zoek zijn naar een kamer. Er volgt een verward verhaal, de tweede persoon is in geen velden of wegen te bekennen, op vragen van mij wordt ontwijkend geantwoord. Pepijn stond in de keuken af te wassen onder een bulderende afzuigkap, die had niets door. Ik ben hem dus maar gaan halen, ik had zo'n rare vibe. Pepijn voelde ook dat er iets niet klopte. We zeiden dat we de tweede persoon even wilden zien, dat is bij ons standaard bij walk-ins. Je weet maar nooit: Zijn ze met z'n tienen? Hebben ze 4 honden? Is het mensenhandel? De man ging dus naar buiten om de vrouw te halen. Pepijn zei ondertussen tegen mij dat het signalement wel erg overeen kwam met wat de collega gemaild had. Dat had ik nog niet eens geregistreerd, die kerel gaf mij gewoon een onbehagelijk gevoel. Pepijn wilde de kamer wel verhuren, maar wel eerst de vrouw zien en vooruitbetaling eisen. De man kwam terug: "ze wil niet uit de auto komen". Terwijl Pepijn de man aan de praat hield, liep ik naar de parkeerplaats. Oh God....de desbetreffende auto.....Ik rende dus snel weer naar binnen, en we hebben de man kenbaar gemaakt dat ze gesignaleerd stonden en dat we ze niet gingen inchecken. Hij gaf zelf toe dat ze bij andere hotels in Lam problemen hadden veroorzaakt, en vertrok gedwee.

Vanmorgen bij het uitchecken: "Heeft u de dranken in de kamer gedronken?" De gast reageerde zo  raar heftig dat ze ab-so-luut niets gebruikt hadden dat ik al een Mmm-gevoel had. Ze waren net weg en ik zag Christine met flesjes water lopen. Euh...Christine...kamer 20 zeker? Potverdikkie....2 flessen leeg gedronken.... Helaas voor de gast was er met creditcard betaald, dus heb ik voor die paar euro van die twee flesjes een aftercharge op die creditcard gedaan. Het gaat om het principe, zal ze leren tegen mij te liegen.

Dit soort praktijken kennen we uit het verleden al uit Amsterdam en Hamburg. Het is jammer dat deze ellende nu ook deze onschuldige regio heeft bereikt.