Pech komt zelden alleen

Ben je eindelijk net van je langdurige grieperigheid af, slaat het in je rug. Ik heb een zenuwontsteking in mijn onderrug, en dat is zeer vervelend en zeer pijnlijk. Liggen, zitten, staan, lopen, auto rijden, het is allemaal geen succes. Het trekt naar mijn heup en mijn bil, vooral 's nachts weet ik niet hoe ik moet gaan liggen. Ik heb een happy spuitje van de huisarts gehad, maar het helpt helaas niet voldoende. Al 3 nachten heb ik niet geslapen, en als gevolg daarvan heeft Pepijn al 3 dagen vroege dienst.


Dan was ik donderdag bij de tandarts omdat de kaakchirurg gevraagd had of de tandarts mij even kon laten afhappen. Dat was hij vergeten, en het was wel praktisch als dat voor de operatie al geregeld was. De afdruk was prachtig, alleen staken er 2 kronen in vast die niet uit mijn gebit hadden gemoeten. Mopperend kwam de tandarts met de superlijm. De volgende dag is er nog een andere kroon uit gekomen, maandag kon ik dus weer helemaal terug naar Straubing om die te laten vastplakken. Fijn 150 km rijden met een waanzinnig zere rug.

Bij wijze van uitzondering was Internations op een dinsdag, dus gisteravond konden we erheen. We hebben het niet heel erg laat gemaakt, we waren gaar van het niet slapen, ik had erg pijn en zowiezo was het niet erg druk. We waren al langere tijd niet geweest, dus veel mensen kenden we niet, maar het was wel gezellig.

Het is ondertussen verrassend hoe druk het nog is, vooral de weekenden. Het weer was vorige week eventjes 2 dagen slecht, maar nu is het wel prima wandelweer, en dat zou tot de tiende zo moeten blijven. Ik geloof dat het nog nooit het laatste weekend voor onze sluiting zo vol was. Zowiezo stevenen we weer af op een recordbezetting deze maand en in november.