Jantje lacht, Jantje huilt

Wat een weer is het de laatste dagen: prachtig zonnig, en dan ineens tussendoor een zware sneeuw- of hagelbui. Jantje lacht, Jantje huilt. Echt lekker weer om te gaan wandelen....niet dus...... De bezetting van het hotel is vanwege dit unieke weer niet zoals hij zou moeten zijn, we hebben het gewoon heel erg rustig. Het personeel klaagt steen en been over de weinige diensten, eentje heeft er nu zelfs een baantje bij genomen, maar wij kunnen er ook weinig aan doen. Als ik de blogs van vorig jaar lees, was het de laatste aprilweek ook zo rustig, en toen was het wel mooi weer. We zien dat de boekingen voor Hemelvaart nu erg langzaam gaan, mensen wachten eerst af of het weer zo slecht blijft. We zijn deze week zelf aan het klussen. De balkonkamers krijgen onder andere een gelakt plafond en allemaal nieuwe verlichting. Ook worden de stopcontacten verdubbeld.


Vorige week waren we even een paar dagen in Nederland. Het was veel te kort en we waren dan ook helemaal kapot toen we weer terug waren. Een goede vriend van ons ging promoveren in Utrecht: een hele speciale gebeurtenis waar we heel erg graag naar toe wilden. We kunnen al veel te vaak niet naar bruiloften, verjaardagen en andere hoogtijdagen van de mensen die ons dierbaar zijn. Het was een superdag, we waren blij dat we er de hele dag bij konden en mochten zijn. We hebben bij onze beste vriend gelogeerd in Amsterdam (die ook een vriend van de promovendus is), en hij is de donderdag dat we terug reden met ons mee gekomen naar Lam. Naast een hoop gezelligheid heeft hij ook meegeholpen met klussen. We hebben samen een balkonhek geverfd op de enige middag dat het droog was, hij heeft de gastencomputers ge-update, en gisteren heeft hij samen met Pepijn in de balkonkamers aan de electra geklust. Hij is vandaag weer met de trein naar huis.

Dit keer hebben we heen en terug naar Nederland overdag gereden, en ondanks dat we niet echt heel erg file gehad hebben, hebben we er beide keren toch een hele lange dag over gedaan. Volgende keer gaan we toch weer 's nachts rijden, dat rijdt een stuk relaxter en sneller. We hadden op de terugweg nog even stress, toen we tijdens het oprijden van de parkeerplaats van een wegrestaurant een slepend geluid hoorden. Er lag onder de auto een paneeltje los wat over de straat sleepte. Pepijn en Harald hebben even op hun knieen voor de auto gelegen of we het zelf konden fixen, maar we besloten toch maar de ADAC te bellen. Volgens de telefoniste kon het wel eens 90 minuten gaan duren. Dan maar even lunchen bij het wegrestaurant, daar waren we eigenlijk toch voor gestopt. Vijf minuten later stonden we in de rij om ons eten af te rekenen, toen er een telefoontje kwam van de monteur die al met zijn auto de parkeerplaats op kwam rijden. Dat was boffen! Binnen no time was het gemaakt en konden we weer op weg. Boutje losgetrild, gewoon domme pech, volgens de monteur "was het nog een prima auto". Tot diezelfde conclusie was onze garage de week ervoor ook gekomen bij de kleine beurt, waarschijnlijk haalt het autootje deze maand haar tweejaarlijkse APK gewoon nog.