Heel voorzichtig....

 Donderdag was het dan Renault- D-Day. We moesten er vroeg voor op, en het was een hele lange dag, maar we hebben de auto! Nu rijden we er natuurlijk heel erg voorzichtig mee, ook omdat we de lengte en breedte nog niet zo goed kunnen inschatten. Hem in de garage zetten doen we nog even met zijn tweeen, we willen echt nergens tegenaan rijden. Donderdag moesten we hier al om 9 uur met de trein via Cham, Schwandorf en Regensburg, en 3 uur later werden we in Obertraubling van het station gehaald door onze dealer. We zijn toen met een leenauto naar Roding gereden om de papierwinkel te gaan regelen. In Duitsland is het zo dat je je auto moet melden bij een speciaal loket van de provincie. Bij ons kan dat in Kötzting, Cham of Roding. Normaal is Kötzing natuurlijk de dichtstbijzijnde, maar vanaf Obertraubling was Roding het snelste. Het was toch nog drie kwartier rijden, en toen we daar kwamen zat de hele wachtkamer vol. We hebben daar meer dan een uur gezeten voordat we aan de beurt waren. Toen moesten we nog helemaal terug rijden en nog het een en ander regelen bij de dealer. Uiteindelijk waren we rond half 5 bij de dealer klaar om met de nieuwe auto weg te rijden.


 We zijn er meteen mee naar de Metro gereden, tien dagen geen auto had zo zijn sporen nagelaten in onze voorraadkast. Vooral de wijnopslag was angstwekkend leeg. Alles gaat er makkelijk in, en hij zakt daarbij niet zoals zijn voorganger meteen in de vering. Daarna hadden we met een vriend afgesproken om gezellig te gaan eten in Regensburg. Daarvoor moesten we de parkeergarage inrijden bij het theater. Doodeng, want de auto is 1.84 en de parkeergarage was 2 meter. Je denkt voortdurend dat het niet goed gaat en je schraapgeluiden gaat horen. Heel laat hebben we het niet gemaakt, we waren heel erg moe van de lange dag.

Vrijdag hebben we de Fiat helemaal leeg gehaald bij onze lokale garage, en die gaan hem nu laten afhalen door een sloopbedrijf. Dat was wel even slikken toen ik er nog even in zat..... Meer dan 11 jaar lief en leed.....