Onze trouwe vriend is niet meer....

Dinsdag hebben we een hele rustige Ruhetag gehouden. Het was zuchtend warm, we hadden een megadruk weekend achter de rug, de gasten waren allemaal de hele dag weg, dus we zijn op ons eigen terras gaan zitten met een boekje en een spelletje. Heerlijk rustig. Om een uur of zes wilden we de deur uit om een hapje te gaan eten. We besloten naar de Griek in Furth im Wald te gaan: vriendelijke mensen, heerlijk eten en een fijn terras. Op de hoek in Engelshütt bij de brandweerkazerne wilden we linksaf slaan richting Furth. Pepijn zei ineens paniekerig "ik kan niet meer sturen, ik kan niet meer sturen", en we schoten rechtdoor het parkeerplaatsje voor de brandweerkazerne op. Gelukkig kon hij nog wel op tijd remmen, we hebben niets geraakt, en we stonden daar goed. Het hele dashboard lichtte op, de motor wilde niet meer uit (je kon zo de contactsleutel eruit halen maar de motor liep door), het stuur wilde niet meer bewegen, en het was duidelijk dat er iets helemaal niet goed was.

We hebben dus meteen de ADAC gebeld, en zijn op het terras naast de brandweerkazerne wat gaan drinken totdat de gele auto kwam. De mevrouw van het callcentre had al gezegd dat we getakeld gingen worden, want met stuurproblemen is het te gevaarlijk om even wat op te lappen en de klant dan maar weer op goed geluk de weg op te sturen. De auto is dus afgevoerd naar onze vaste werkplaats in Arrach. De bergingschauffeur wilde ons wel even thuis afzetten, maar we wilden mee met de auto om bij de garage te bespreken hoe nu verder, en vanuit Arrach konden we met de trein naar Kötzting, want we moesten nog steeds iets eten. De chauffeur heeft hemel en aarde bewogen bij de ADAC of we geen leenauto konden krijgen, maar in Duitsland is het zo dat je die alleen krijgt als je meer dan 50 km van huis bent. Dat is allemaal leuk en aardig in een stedelijk gebied, maar iedereen die wel eens bij ons geweest is, weet dat er nou niet echt een winkel of een bushalte op loopafstand is. Zoals met alle verzekeringen in dit land: je bent duur verzekerd, maar als er wat is, val je toevallig helaas ineens onder de uitzonderingen die niet gedekt zijn.....

In Kötzting hebben we heerlijk op het terras van de Italiaan gegeten, en daarna zijn we met de laatste trein teruggegaan. Dan besef je ook weer hoe steil de heuvel bij ons vanaf Frahelsbrück naar het hotel is.... Het was misschien wel een beetje mijl op zeven om met de trein naar Kötzting te gaan, maar even weg en gezellig op een terrasje zitten, was wel even geestelijk gezond.

Gisteren heeft Pepijn de Renault dealer opgebeld. De nieuwe auto was er nog steeds niet, maar eind volgende week zou hij klaar moeten staan, en op kenteken zijn. We hebben dus onze garage hier opdracht gegeven te kijken of ze het probleem eenvoudig konden vinden en of het voor een klein bedragje te regelen was. We hadden namelijk al een (nog best wel goed) bod voor onze oude auto gekregen van "We buy any car", en grote bedragen wilden we er niet meer insteken, maar als er sprake was van een klein probleem (kabeltje gebroken, nieuwe accu, zekering, niet te duur onderdeeltje), dan was het misschien nog zinvol om de Fiat op te lappen en naar die opkoper te rijden.

Gisteravond kregen we het verdrietige telefoontje: ze hadden alles wat eenvoudig en/of goedkoop was geprobeerd, maar dat was het allemaal niet. Zoals onze vriend van de garage zei "Ik moet echt een doctoraal scriptie gaan schrijven om dit te vinden", dus met andere woorden moest de auto helemaal uit elkaar. De kosten gingen minimaal 3x zoveel zijn als wat we van de opkoper gingen krijgen, dus de auto is economisch total-loss. Vreselijk verdrietig, en vreselijk balen dat hij 10 dagen te vroeg de geest heeft gegeven..... Vandaag is Pepijn naar Kötzting met de trein om de auto af te melden, dat moet hier bij een speciaal kantoor van de Landkreis. Gelukkig is er een filiaal in Kötzting en moet hij niet een uur met de trein naar Cham, maar hij is er nog steeds bijna een hele dag mee bezig. Hij moest namelijk eerst 4 km te voet naar de garage in Arrach om de nummerplaten van de auto te halen (die zijn hier - net als in Belgie - persoonsgebonden en niet voertuiggebonden). We hebben met de garage afgesproken dat de auto er tot volgende week mag blijven staan, dan moet alles uit de auto overgeladen worden in de nieuwe, en dan regelen zij een sloopbedrijf die de auto afvoert.

We hebben gelukkig een bezorgdienst die morgen alle levensmiddelen komt brengen. Het pinksterweekend zijn we zo vol dat we toch geen daglicht zien, dus dan hebben we geen auto nodig, na het weekend zien we wel weer verder. Ik overwoog een huurautootje te nemen voor 1 dag om alle andere dingetjes te doen (bank, postkantoor, VVV, apotheek, producten die de bezorgdienst niet heeft), maar alle huur/leen auto's zijn voor het Pinksterweekend al besproken, dus dat wordt niets. Gelukkig hebben de medewerksters een auto, dus als er echt iets is, kan ik ze op pad sturen om iets te gaan kopen, dat hebben ze zelf ook al aangeboden.