Dwangbuis

Ik kreeg gisteren een brief van de ziektenkostenverzekering: ik had gelijk, ze hadden het licht gezien dat hun eisen onmogelijk waren, en ik mocht mijn tanden in het tempo laten doen waarin ik het wilde, en ze gingen er dan hun deel voor betalen. Ze hebben zelfs uitgerekend wat ik dan precies krijg. Victory is mine....

Het is deze week nog prachtig weer, tot gisteren was het nog 17 graden! Tussen de bedrijven door proberen we een beetje de buitenboel te verven. Gisteren hebben we een lange wandeling gemaakt, de eerste sinds eeuwig geleden. Ik was erg bang dat mijn rug niet mee zou doen, maar het is gelukkig goed gegaan. We zijn verder gelopen als verwacht, en hebben erg genoten.

Deze week is het iets rustiger met gasten, maar dat we nog ongeveer half vol zijn is een unikum voor november. Dat heeft dan ook met het mooie weer te maken. Wie langer meeleest, weet dat de gasten in het ultra-laagseizoen soms een beetje eigenaardig kunnen zijn. Die vrouw die maandag hier was, die had echt een dwangbuis nodig, zoiets hebben we echt in 20 jaar toerisme-ervaring nog zelden meegemaakt. Zoals Pepijn al zei: nog 2 minuten en die was eruit gevlogen.

Gasten die hier toeristenbelasting betalen, krijgen een kaartje waarmee ze met bus en trein kunnen, waarmee ze 1x 's avonds vanaf 17 uur naar het lokale zwembad kunnen, en verschillende kortingen krijgen.  Bij het inchecken vertellen wij de gasten uit service dat het zwembad in het laagseizoen op dinsdag dicht is, zodat mensen optimaal kunnen plannen. In dit geval kwamen de gasten op maandagmiddag om kwart voor 5 aan. Pepijn begeleidde de gasten naar de kamer. In de kamer dreven ze Pepijn in een hoek en begonnen heel intimiderend te doen. De vrouw wilde weten "wat Pepijn eraan dacht te gaan doen dat het zwembad op dinsdag dicht was". Pepijn zei dat hij de vraag niet helemaal begreep, ze waren toch meerdere dagen aanwezig, dan konden ze toch vanavond of woensdag overdag naar het zwembad. "Ja maar...IK WIL MORGEN, en U gaat daarvoor zorgen!!!"

Ze heeft Pepijn bijna een half uur vastgehouden in de kamer, de uitgang blokkerend, terwijl ze op dwingende intimiderende toon klaagde dat ze speciaal 600 km had gereden om op dinsdagavond  in het Osserbad te kunnen. Op de vraag waarom ze niet vandaag of woensdag kon, of wat ze dan concreet van ons wilde, gaf ze geen antwoord, ze ging voortdurend in hetzelfde cirkeltje rond. Reactie later van de medewerksters, de touroperator waar ze geboekt hadden, en deVVV: wat is er zo speciaal aan een gratis avondentree van een paar uurtjes voor het dorpszwembad van een dorp van nog geen 3000 inwoners, met een entreeprijs aan de kassa van EUR 3,50??? Na een half uur wist Pepijn zich te bevrijden, en kwam naar de keuken met de mededeling "Uitkijken voor die, zoiets heb ik echt nog nooit meegemaakt".

Nog geen 5 minuten later blokkeerden onze twee gasten de uitgang van de keuken, zodat wij de keuken ook niet meer uitkonden. Weer werd er meer als 3 kwartier tegen ons gezeken, wat wij eraan dachten te gaan gaan doen dat het zwembad op dinsdag dicht was. Nou niks, u kunt nu of u kunt woensdag naar het zwembad. Als u iets anders wilt, dan gaat u maar naar de gemeente die het gore lef heeft gehad een sluitingsdag in te lassen in november. "En wat moeten we dan morgen gaan doen???" Het is 17 graden en fantastisch weer, u kunt toch heerlijk in het bos gaan wandelen. Met een gezicht alsof ze nog nooit zoiets vies had gezien, riep ze uit: "WÁN-DEL-LEN???? IK GA TOCH NIET WÁN-DEL-LEN!!!! Gelukkig kwamen er op dat moment andere gasten die wilden eten, dus toen dropen ze af.

De volgende ochtend gingen ze heel normaal naar het ontbijt. We hadden onze 2 medewerksters uitgebreid ingelicht, maar daar tegen begonnen ze gelukkig niet weer. We zouden eigenlijk gaan wandelen, maar hebben aan de medewerksters gevraagd of we thuis moesten blijven voor-het-geval-dat. Neuh....die twee redden dat wel..... We waren al uit de wandelbus en halverwege de kamhelling naar boven naar de Kötztinger Hütte toen de telefoon rinkelde. Oh jee...Christine.... Ze wilde even laten weten dat die twee wilden vertrekken, en of er nog iets af te rekenen was. Hun hele verblijf was bedorven omdat ze van 17 tot 21 uur niet in het zwembad konden, en ze wisten niet wat ze hier verder in de omgeving de hele dag moesten gaan doen. Grinnik.....Nou ja, schat, dan ga je toch...opgeruimd staat netjes....