Griep en kluspech

En toen was het al weer december, en moeten we in 2 weken weer open zijn.... Dat gaat waarschijnlijk piepend en krakend nét lukken.

Natuurlijk ging met klussen weer niet alles van een leien dakje..... Vorig weekend waren we bijna klaar: we moesten in een paar badkamers nog 1 dun laagje tegellak en dan was het leed geleden. Bij het openen van de nieuwe levering tegellak op zondagmiddag bleek echter dat we vertraging gingen oplopen.... Fabricagefout.... In het blik zat alleen kunsthars en geen witte kleurstof. Ik kon roeren wat ik wilde, het was en bleef lila. Zondag konden we dus niet verder, we hebben een mailtje gestuurd aan de leverancier, die maandag netjes meteen reageerde. We kregen gratis nieuwe potten tegellak en de foute potten verf werden gratis afgehaald (leverancier en fabrikant wilden ook weten wat er mee is). We konden echter niet verder zonder het juiste materiaal geleverd werd.

Tot de nieuwe levering er was, besloten we maar even op familiebezoek te gaan, het werk lag toch voorlopig stil. Maandagmiddag lag Pepijn klappertandend in bed, die was ineens heel erg grieperig, dus we wisten niet of we wel weg konden. We besloten dinsdag toch maar te gaan. De rit naar Nederland was interessant, we hebben er weer eens 12 uur over gedaan met veel file. Halverwege had Pepijn geen stem meer, en dat is 2 dagen zo gebleven. Ik heb heen meer gereden dan normaal, Pepijn voelde zich echt niet goed. De volgende dag begon het bij mij: ik was ineens zo aan het rillen en klappertanden dat ik onmiddellijk onder de wol moest. Vier dekbedden, en ik had het nog steeds koud. We hebben in Nederland dan ook in de paar dagen dat we er waren heel erg weinig kunnen doen. Ook niet erg gezellig voor mijn ouders: we hadden ons er allemaal zo op verheugd, en nu lagen we grieperig in bed. Gelukkig waren we nog wel zover opgeknapt dat we op donderdag met mijn ouders uit eten konden, en op vrijdagavond met goede vrienden. De ochtenden erna moesten we het meteen weer bezuren natuurlijk. Zondag zouden we met de vader van Pepijn gaan eten, en daarna `s nachts naar huis rijden, maar die belde dat hij óók de griep had. Jammer, maar helaas.

We zijn dus op zondag maar overdag gaan rijden, we weten ook al weer waarom dat geen goed idee is tegenwoordig. Wat een drukte op de weg! In Arnhem zijn we bij de Makro gestopt, we hebben natuurlijk een duitse Metro-kaart en daar mag je ook in andere filialen mee shoppen. In Nederland is er een uitgebreide kerstpakettentraditie, en dus wilden we even wat gezellige dingen kopen voor de medewerksters. Ze hadden echt gigantisch veel keus aan kerstpaketten bij de Makro, maar uiteindelijk hebben we niet zo`n kant en klaar pakket genomen, maar kerstdozen zelf gevuld met leuke dingetjes waarvan we weten dat alle meiden dat leuk vinden.We hebben ook een aantal typisch nederlandse produkten toegevoegd, zoals kruidnoten, chocoladeletters en een boterletter. Speculaas kennen ze hier ook, dat lusten ze wel.

Rond middernacht waren we thuis. De kat was door het dolle heen om ons te zien.
Vanmorgen om half 10 was het pakket met de blikken verf er. Na het beantwoorden van alle mails en andere dringende bedrijfsdingen, konden we weer aan de bak. Langzaam aan, we zijn allebei nog ver van gezond. Een voordeel heeft het wel: door de verstopte neus ruik je die vieze verf niet zo, en keelpijn hadden we allebei toch al. We hebben besloten alle andere activiteiten behalve klussen de komende 10 dagen op een laag pitje te zetten. Het moet af, en bovendien moeten we zien dat we weer gezond zijn voor de feestdagen. We hebben dus vandaag de collega gebeld, die voor volgende week een uitje aan het organiseren was naar Praag, dat we niet mee gingen. We kunnen die 2 hele dagen gewoon niet missen qua klussen, en bovendien zijn we bang dat we nog steeds niet helemaal 100% gezond zijn om 2 dagen in de kou te gaan lopen.