Er zijn mensen op deze wereld, die hebben in hun jeugd niet vaak genoeg nee gehoord. Onder het motto: als je maar genoeg blijft drammen en stampvoeten, dan krijg je vanzelf je zin. Helaas werkt dat in de grote-mensen-wereld toch echt niet altijd zo.....
We kregen begin november een email van iemand die een aflopende hotelbon had. Daarmee had niemand ooit iets aangevraagd. Nog voordat wij wisten om welk bonnummer het ging, kregen wij al een diaree van emails waarin hij met een advocaat dreigde, "want het was niet eerlijk dat we dicht waren". Dat is toch een prestatie, om een bon nagenoeg 3 jaar te laten liggen en dan in de laatste maand te gaan dreigen, zonder dat hotel weet waar het over gaat..... Zoals we 16 oktober al schreven, als je een bon hebt die in de loop van november of december afloopt, dan heb je toch bij het ingaan van de bedrijfssluiting voor jezelf een probleem gecreeerd. Helemaal omdat er bij soort bonnen duidelijk in de tekst van de bon op wordt gewezen dat je ze niet in november of december kan inlossen, vanwege Betriebsurlaub. Dit heerschap voelde dus al nattigheid dat hij kansloos was, en dacht met een beetje stampvoeten en dreigen zijn zin te krijgen. Hij wilde volgende jaar komen. Dat gaan we dus niet doen. Drie jaar zelf geen enkele moeite doen en dan coulance willen...
Toen we toevallig in dezelfde week een boeking voor de zaterdag en zondag van dit aankomende weekend kregen van andere volbetalende gasten, hebben we op 10 november gemaild dat hij dan ook zou kunnen komen, als hij heel duidelijk op dat moment met ons zou afspreken welke dag hij dan precies zou komen. We hebben hem erop gewezen dat alles in de hele regio dicht was, alle restaurants, alle bezienswaardigheden, dat er geen openbaar vervoer reed, etc, maar als hij dat echt wilde, dat we dan namen en een adres nodig hadden voor een boeking, dan waren we bereid zelfs speciaal voor hem een dag eerder open te gaan. Vijf weken lang nooit meer iets gehoord....
Gisteravond kregen we ineens een mailtje van die kerel: "Nou, we hebben besloten dat we morgen komen!" Wij hebben dus terug gemaild dat het aanbod al 5 weken oud was, en dat het nu niet meer mogelijk was, zonder verder uit te weiden waarom niet. We gaan zaterdag open voor 2 nachten, niet vrijdag voor 4 nachten. Het rooster van het personeel en de bestellingen bij leveranciers zijn daar nu niet op ingericht. De maandag en dinsdag zijn al anders ingepland met afspraken. De verwarming is nog niet eens op temperatuur, er liggen klusspullen in de gang, er staan dozen met kerstversiering die morgen nog opgehangen moeten worden, het nieuwe ontbijtbuffet is vandaag gelakt en staat nog te drogen, er komt alleen een ontbijtmedewerkster op zondag. Een hotel is net een grote olietanker, je kunt niet ineens van koers veranderen. Dat heeft tijd nodig om weer helemaal op te starten. Ik zei al tegen Pepijn: deze figuur heeft problemen met het woord nee, dus dit is vast niet het einde van het verhaal.
Vandaag was ik even alleen de deur uit voor een paar kleine dingetjes, toen er iemand aan de afgesloten voordeur stond te trekken en te rammelen. Even later ging de telefoon: "Ik heb een reservering, maar nou sta ik voor een dichte deur". Pepijn antwoordde dat hem dat met die boeking sterk leek, aangezien we vandaag nog dicht zijn. Hij ging dus maar even naar de voordeur, in zijn werkkleding, met een waterpomptang nog in de hand. De lobby was donker en stond vol met ladders, blikken verf en andere klusspullen. Dat was dus die vent, die dacht ons voor een voldongen feit te stellen door bij onze receptie ruzie te gaan staan maken dat hij een kamer eiste. Dat het hotel koud en donker was, dat we echt gewoon dicht waren, en dat we echt geen gasten konden ontvangen vandaag, daar had hij even geen rekening mee gehouden. Hij is dus afgedropen, met de mededeling dat hij ons een mail ging sturen, en dat Pepijn "dan maar eens heel goed moesten gaan nadenken wat hij hem volgend jaar voor datum ging aanbieden". "Nou niks, meneer, uw bon loopt dit weekend af, dus het is verder klaar. Er valt niets meer te discussieren, u heeft het zelf veel te lang laten zitten." We kunnen heel vriendelijk en heel flexibel zijn, maar er zijn gewoon grenzen......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.