We zitten nu totaal gesloopt in kantoor te hangen. We hebben net de laatste hoofdgerechten van dit totaal krankzinnige lange weekend geserveerd. We hebben hele zere voeten en mega-slaapgebrek. Pfff…het leek wel Kerst en Nieuwjaar-gekte…..Het was vanmorgen bij het ontbijt voor een aantal gasten wachten of tafels delen. Tafels delen dus, het werd nog erg gezellig. We waren echt bijna helemaal vol, op de driepersoonskamer en een eenpersoonkamer na. Gisteren hebben de dames samen alle kamers schoongemaakt, vandaag moesten we dat ook nog eens zonder hulp zelf doen. Christine heeft op maandag een andere baan en Sandra had vantevoren vrij gevraagd (ook gekregen, want wat doet een maandag in November nou gemiddeld?), dus we konden zelf de gympies aan trekken en met de stofzuiger en de dweil door alle kamers joggen.We hebben daarnaast ook nog grote hoeveelheden avondeten verkocht. Toen een Frühschoppende stamgast (ja, die hadden we er ook nog bij!) gisterochtend vroeg waar Pepijn was, antwoordde die dat de ketting waarmee hij aan de afwasmachine geketend was niet lang genoeg was.
Opeens ging er bij ons een lampje branden. Er was toch dit weekend wat? In de hele consternatie zijn we helemaal ons 15-jarige jublileum op de 30ste vergeten. Nou ja, nog 2,5 week en dan zijn we 2,5 week dicht wegens vakantie. We weten nog niet waar we heen gaan, maar dan gaan we maar eens goed vieren dat we het al 15 jaar samen uithouden. We hebben een aantal cruises op het oog, een paar gaan onder andere naar Israel. We willen wel graag naar de kruisvaarderstad Akko, om daar het bankje op de boulevard te zoeken waar we bij zonsondergang op 30 oktober 1995 onze eerste kus uitwisselden. Zou het er nog staan? Daar moeten we overigens niet persé heen, we hebben ook een aantal andere leuke last-minutes gezien. Het is tenslotte laagseizoen (dachten we….).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.