Dagje weg

Gisteren was een rustig dagje. Christine was al om 12 uur klaar met haar werk en ook wij hadden alles al opgeruimd en voorbereid. Om half 1 konden we dus weg! Een keertje ouderwets een middagje Ruhetag dus…. Onderweg moesten we nog wel even wat boodschapjes doen, maar verder niks urgents. We hadden er zin in, en dus zijn we door het Donaudal langs de hopvelden van de Hallertau en de aspergevelden van Abendsberg naar Ingolstadt gereden. Daar waren we nog nooit geweest, en het is niet tegengevallen. Ingolstadt is een leuke oude stad, en je kunt er ook leuk eten. Het was niet enorm warm of zonnig, maar we konden met een trui aan wel buiten eten. We kozen een uitstekend en sjiek Turks restaurant, waar we heerlijk uitgebreid gegeten hebben. Daarna was het wel nog 2 uur naar huis rijden. Natuurlijk hadden we weer eens geen fototoestel meegenomen. Zucht!

Verder is er niet zoveel te melden. Ik ben al bezig een rooster voor volgende maand te maken. We hebben nu iedere dag iemand nodig voor de kamers, je merkt dat de zomer begint, en iedereen vindt het fijn wat langer vooruit te kunnen plannen. Ik wil ook graag iedereen vastleggen voor de feestdagen. Iedereen heeft natuurlijk partner en kinderen en die hebben ook vakantie enzo. Dat wij Tweede Paasdag zelf ineens een halve dag kamers konden gaan staan schoonmaken (naast dat wij het eigenlijk veel te druk hadden), gaat dus echt niet meer gebeuren. Zelfs met iedere dag personeelinzet hebben we overigens nog steeds tijd tekort voor alle administratieve papierbende.

Ik ben nog steeds erg moe. Het begint me een beetje de keel uit te hangen. Ik weet gedeeltelijk wel waar het van komt: het tripje naar Engeland, een paar dagen wat minder weer, te lang voor de tv gezeten bij het songfestival, gisteravond te laat thuis, enz. Het wordt tijd dat ik mijzelf een schop onder mijn kont geef en niet toegeef aan iedere keer een middagslaapje.