Dagje voor onszelf

Gisteren hadden we eindelijk voor het eerst in een hele lange tijd weer eens een echte Ruetag. We hadden weliswaar aankomsten, maar het was een Hongaars stel wat vantevoren al kontakt had opgenomen dat ze pas tegen 23 uur zouden komen. Om kwart over 11 was Christine klaar met de kamers en net voor 12 uur waren we dus al de deur uit, en we hadden we de Hongaren beloofddat we vanaf 22 uur thuis zouden zijn. Omdat het wel erg koud was (het vriest hier op het moment dat het kraakt) en het natuurlijk ook qua attracties enzo laagseizoen is, werd het een semi-werk-vrije-dag.

Eerst gingen we naar Weinfurtner Das Glasdorf in Arnbruck (voor de kenners: ze hebben er alwéér een gigantisch stuk bijgebouwd!). Vorige week dinsdag had Pepijn bij het afbreken van de kerstdecoratie een ongelukje gehad: in het restaurant was de hele aluminium gordijnstang naar beneden gekomen en had in zijn val de blauwe glazen kandelaars van de vensterbank meegesleept. Alles kapot natuurlijk... Ik was dus vorige week dinsdag onderweg terug van de orthodontist even gestopt bij Weinfurtner, maar ze hadden zoveel blauw glas dat ik niet kon kiezen. Ook samen hebben we het moeilijk gehad wat we moesten kopen, ze hadden zoveel moois, en voor prijzen waar je in Nederland echt niet eens een simpele vaas voor zou kunnen krijgen. Uiteindelijk hebben we 3 mooie glassculpturen gekocht.

Toen moesten we naar de accountant. De boekhouding van 2011 was helemaal af, en bovendien had hij nog wat gegevens voor een aankomend bankgesprek nodig. Daarna zijn we nog naar een paar bouwmarkten geweest, want we zijn bezig de balkonkamers een beetje op te frissen. Dat zijn de enige kamers waar wij nog niet echt aan het decoreren zijn geweest. Wel hadden ze meteen bij opening nieuw tapijt en nieuwe meubels gekregen, maar de oude lambrisering en "kunst" (voor een deel echt afgrijselijke aardewerken bordjes) zit nog steeds aan de muur. Pepijn heeft in kamer 1 de lambrisering roomwit gelakt, en dat is een enorm succes vinden wij zelf. Nu willen we iets leuks aan het hoofdeind van het bed, en we denken aan een sjabloon. Goedkoop en effectief. Bij de bibliotheek hebben we al gemerkt dat wandstickers steeds de neiging te hebben van de muur te vallen, en voor schilderijen hebben we niet echt het budget. Uiteindelijk gaat het toch weer een bestelling via het internet worden.

Ik wilde graag nog even het centrum van Straubing in, daar waren we al zo lang niet geweest dat er ineens naast de groothandel een nieuw tankstation stond (bouw je niet even in een paar weken). Het was zo waterkoud dat we daar snel weer de auto ingevlucht zijn. Pepijn had ook nog geen honger, dus we zijn eerst terug naar Cham gereden, waar we bij onze favoriete Griek gegeten hebben. Die vroeg of alles wel goed met ons ging, hij had ons al eeuwig niet gezien. Euh...ja..dat klopt....vorig jaar 85% meer hotelgasten....geen tijd dus....Hij viel nog net niet flauw toen hij dat hoorde! We waren rond half 10 thuis en natuurlijk werden we gestraft met een inbox vol emails.

Het slechte nieuws is dat we onze perfecte nieuwe medewerkster na 2 maanden alweer kwijt zijn. We vinden het allemaal heel erg (de andere medewerkers vond haar ook erg gezellig en goed). Ze heeft via een oud-werkgever een andere baan aangeboden gekregen, compleet met een geheel betaalde opleiding, en veel meer carrieremogelijkheden en salaris. Tsja, ze zou wel gek zijn dat ze dat niet zou aannemen. We zijn altijd eerlijk wat we wel en wat we niet kunnen bieden, en als je beter kunt krijgen moet je dat natuurlijk altijd doen. Ondertussen zijn wij weer terug bij af, we hebben wel even een potje staan vloeken en stampvoeten toen ze de deur uit was.