Lui

Gistermiddag zijn we na het vertrek van de gasten en het personeel eerst in bed gevallen en hebben de hele middag geslapen. Daarna hebben we heel culinair verantwoord kroketten en patat in de friteuse gegooid, een keertje niet ingewikkeld te hoeven koken is ook wel eens leuk. Pepijn heeft met de beentjes op de koffietafel in zijn eigen bibliotheek een boekje zitten lezen, terwijl ik languit op de bank de grootst mogelijke onzin op tv heb liggen kijken. En ineens was het toch wel heeeel erg laat.

Vanmorgen hebben we een gat in de dag geslapen. Vanavond is de borrel van Internations in Regensburg, alle tijd om er rustig heen te rijden en we kunnen zo lang blijven als we willen. Morgen na het uitslapen komt vriend Alwin, zijn kamer staat al klaar. Dan kunnen we ook wat nuttige dingetjes doen terwijl we op hem wachten, Pepijn wil nieuwe kroketten draaien, terwijl ik een soep voor de nieuwe kaart maak. Misschien dat we 's avonds dan weer in Regensburg zijn vanwege de Beierse band van de Internations-kennis.

Ondertussen roert buiten maart zijn staart. Het heeft de afgelopen dagen flink gesneeuwd, maar de temperaturen zijn nu weer boven nul en dus is alle witte poedersuiker al weer weg. Het is hier grijs en gisteravond regende het flink. Saai weer, en dus ook een totaal gebrek aan animo van toeristen. Pasen loopt goed, nu al 75% vol, met nog een week te gaan met de boekingen. Als we weer open gaan, kan gelijk de beuk er dus weer in. We hebben deze week onze nieuwe ontbijtmedewerksters een dagje ingewerkt, dan vallen ze er niet zo koud in met de feestdagen. Beiden lijken een goede nieuwe aanwinst te zijn. De ene moet nog een beetje los komen, die is nog wat zenuwachtig. Jutta blijft, en wil naast haar eigen tearoom dit jaar ongeveer 2 dagen per week bij ons werken, dus het ontbijtteam is weer compleet.

Beide sollicitanten voor de functie van kamermeisje zijn zondag niet komen opdagen voor het gesprek. Ach nou ja, je weet dan gelijk hoe serieus die waren, en vooral ook hoe weinig fatsoen die hebben. Tegenwoordig heeft iedereen een mobiel, maar niemand kan meer opbellen om te zeggen dat hij niet komt. Christine wordt het langzaam heel erg zat voortdurend weekend en feestdagen te moeten werken, Sandra blijft voorlopig nog ziek gemeld, we moeten dus nieuwe mensen hebben, dus daar gaan we morgen ook maar weer even achteraan. We hebben contact gezocht met een paar oud-medewerksters, maar die kunnen ons niet helpen (dat wilden ze overigens wel graag). De functie wordt toch maar weer gemeld bij het arbeidsbureau, daar zijn we nooit zo'n voorstander van. Het probleem is dat je vaak onwillige sollicitanten krijgt die verplicht moet komen van het arbeidsbureau. Anderzijds hebben we in het verleden een hele goede kracht gehad die ons via de site van het arbeisbureau had gevonden, dus het kan wel.