Sneeuw?!?!

Ik (N) ben weer terug uit Nederland. Het was een enerverend weekend, en ik ben behoorlijk kapot. Schor ben ik ook nog, de muziek op de reunie stond erg hard. Je realiseert je als je op reis gaat maar weer eens hoe ver je eigenlijk van de bewoonde wereld woont: ik ben een hele dag heen en een hele dag terug onderweg geweest. Gisteren had ik op de terugweg mazzel: omdat ik 20 minuten vroeger de airportbus had naar het station van Freising, haalde ik een andere trein, en omdat het via Plattling en Bayerisch Eisenstein korter is dan via Regensburg en Schwandorf was ik een uur eerder thuis. Ook is dat traject landschappelijk nog veel mooier dan de andere kant op. Op deze route kom je met de bus langs de Arber, en daar SNEEUWDE het. Ik kijk net op de webcam van de Arber en het is daar nog steeds bar en boos. Zo zag het er gisteren uit toen ik er langs kwam:


De natuur is danig in de war. Gelukkig sneeuwt het op onze hoogte niet, alleen regent het echt vreselijk,  maar als je op http://arber.panomax.at/ kijkt kan je zien hoe het er actueel boven op de Arber uitziet. Rechts van het bergstation staat een stip met "Lam", daar kun je normaal gesproken dus Lam in het dal zien liggen.

Nederland was ook nat en koud. Gezellig was het wel: op de reunie, bij mijn ouders en op bezoek bij vrienden. Het was aan de ene kant veel te kort, aan de andere kant wilde ik na 4 dagen ook wel weer naar huis. Hoe langer we hier zijn, hoe meer dit "thuis" is en hoe minder we met Nederland hebben. Ik merkte dat ik erg moe werd van de drukte, al die mensen, al die auto's, al die huizen, het gebrek aan groen. Als je maar lang genoeg in Duitsland woont, vind je de mensen in Nederland erg onbeschoft. In Duitsland zal een serveerster of een winkelbediende nóóit "je en jij" tegen je zeggen. In het vliegtuig viel mij ook het verschil in gedrag tussen de nederlandse en duitse passagiers op.

Vandaag hebben we een rustig dagje. Vanwege het slechte weer is het niet zo druk in het hotel. Ik ben de achterstallige was aan het doen en Pepijn is aan het koken om de voorraad weer op peil te brengen. Morgen hebben we meerdere aankomsten, en van sommigen weten we hoe laat die komen, van anderen niet, dus het wordt waarschijnlijk morgen een dagje thuis blijven. Niet dat dat erg is, ik ben al 4 dagen de hort op geweest, het is buiten noodweer, en voor Pepijn is een dagje niets doen ook wel fijn. Donderdag is het Fronleichnam, de zoveelste katholieke feestdag, maar vanwege de aanhoudende slechte weersvoorspellingen wordt het waarschijnlijk tot onze grote frustratie het vierde lange feestdag-weekend deze maand (na 1 mei, hemelvaart en pinksteren) dat we niet vol komen.

Zoek de verschillen....

Ik meende er al eerder over te hebben geschreven, maar kon het nergens vinden. De koffer....

Costa had van Pepijn's koffer op onze cruise het handvat aan de zijkant (waarmee je rijdt) afgebroken. We kregen keurig een schaderapportje in Savona met de mededeling dat als we het onderdeel bij een erkende reparateur lieten vervangen, ze ons dat dan zouden betalen. Een paar dagen na thuiskomst kregen we ook nog een brief in het duits waar hetzelfde in stond. Erg netjes geregeld allemaal. Wij hebben dus contact opgenomen met Samsonite Duitsland, waar hier in de buurt een reparatiedienst was. We werden naar een kofferwinkel in Regensburg verwezen.

Wij hebben de koffer daar dus heen gebracht, en er werd ons verzekerd dat ze de handgreep konden vervangen. Ze zouden contact met ons opnemen als het klaar was. Eeuwig hoorden we niets, en toen we dus maar een keertje zelf belden, zeiden ze dat Samsonite Duitsland het foute onderdeel had geleverd, en dat ze nu vanuit Belgie wat geleverd gingen krijgen. Geen probleem, ze zouden ons bellen als het klaar was. Meer dan 9 weken nadat we de koffer daar gebracht hadden belden we nogmaals zelf met de winkel. "Oh ja...die koffer staat hier al eeuwig klaar..." Fijn jôh, dat jullie ons gebeld hebben, topservice!

In ons weekje vrij eind maart togen we dus naar Regensburg om de koffer op te halen. De verkoopster ging even de koffer achter uit het magazijn halen. Toen ze ermee terug kwam zagen we het al... De handgeep van de zijkant lag eraf en in de zijkant van de koffer zaten grote gaten waar eens het handvat zat. Ze opende de koffer en overhandigde ons een zak met onderdelen. "Het nieuwe onderdeel past niet, dus moet u zelf maar een paar nieuwe gaten in de zijkant van uw koffer boren". Toen wij zeiden dat wij het allemaal geen stijl vonden, ons eerst 2,5 maanden in het ongewisse laten en ons dan een onbruikbare koffer teruggeven, zei ze dat ze ons "uit coulance" niets in rekening zou brengen voor het nieuwe onderdeel. Leuk ben je! Als toetje kregen we ook nog de mededeling dat ze op het moment een leuke koffer in de aanbieding hadden.

Boos gingen we met de koffer naar huis, en besloten te kijken wat we zelf konden verzinnen. Ik zou eind mei naar Nederland gaan, en in juni kwam Harald hierheen vanuit Amsterdam, dus misschien kon er een echte expert naar kijken: Willem Wentholt Kofferreparaties in Amsterdam. We hebben dus gisteren naar de winkel gemaild, die dinsdag pas weer open was natuurlijk. Blijkbaar leest daar iemand op Pinksterzondag de mail, dus we kregen vandaag meteen mail terug. Kijk, zo kan het dus ook! Zoek de verschillen in serviceniveau tussen een duitse en een nederlandse kofferreparatiewinkel.
Het antwoord was overigens dat de betreffende handgreep inderdaad niet meer gemaakt wordt en er dus niets anders op zit dan gaten te boren voor het nieuwe onderdeel. Als hij het zegt, dan IS het zo. Hij bood zelfs aan een gratis boormal ter beschikking te stellen, alhoewel de beste man niets aan ons gaat verdienen op deze manier. Kijk, dat is pas service! Wentholt is overigens een toptent als je ooit iets hebt met een koffer of een luxe tas (moet wel een goede kwaliteit of merkartikel zijn). Hij heeft al eens deze zelfde koffer gerepareerd toen de Amerikaanse douane het slot had open gebroken en de Italiaanse tas van mijn moeder waar het slot van kapot was.

Wonder

Nee maar! Dinsdag een telefoontje van de Coca Cola: we komen de koelkast morgen halen. En daadwerkelijk is het kreng eindelijk gisteren afgehaald. Een nieuwe hebben we van ze natuurlijk nooit gekregen en daar wordt verder ook niet over gesproken.Vandaag werden we toch weer lastig gevallen door een mevrouw van de Coca Cola besteldienst, en dat terwijl Pepijn vorige week duidelijk had gemaakt dat we niet meer gebeld wilden worden. Die van vandaag was een vasthoudend tiepje, het ligt in de lijn der verwachtingen dat ze ons de komende twintig jaar nog wel iedere week blijft bellen.

Dinsdag hebben we in Straubing bij de bank de papieren voor onze nieuwe hypotheek ondertekend. Het was schitterend weer, dus daarna hebben we heerlijk op een terrasje gezeten. We waren al een tijdje niet in Straubing geweest, we hebben nog even door de stad geslenterd. Bij de VVV hebben we een tas vol met boekjes en wandelroutes van Straubing meegekregen, die vinden onder de gasten altijd gretig aftrek en onze VVV hier in Lam heeft veel, maar niets over Straubing. Hier in de omgeving kunnen ze niet begrijpen dat onze gasten graag een dagje naar Straubing, Regensburg of Passau gaan, in hun ogen is dat gigantisch ver. Ze vergeten er even bij dat als gasten helemaal uit Hamburg, Antwerpen of Budapest zijn komen rijden die dat natuurlijk helemaal niet ver vinden.

Vandaag is het een rustig dagje, echt stilte voor de storm, zoals je dat wel vaker ziet voor een vakantie of feestdag. De weinige gasten zijn ook nergens te bekennen, om 21 uur kan het restaurant dicht en zitten wij voor de buis bij het songfestival. Wel was er een ongewone hoeveelheid email, daaraan kan je zien dat we richting hoogseizoen gaan. Iedere keer moet ik dit logje onderbreken om weer een boeking in te voeren of een aanvraag te beantwoorden. Pepijn heeft de heg gesnoeid, ik heb een hoop papierwerk weggewerkt. De komende weken worden zó druk. De drukte van Pinksteren loopt moeiteloos door in het lange Fronleichnam-weekend. Tussendoor ben ik 4 dagen weg naar Nederland, arme Pepijn!

2,5 ton kado

Na een paar fantastisch mooie zonnige dagen heeft het vandaag de hele dag onafgebroken geregend.  We zijn helemaal niet vol, wat heel erg ongewoon is voor Hemelvaart, een direct gevolg van een (deels onterecht) slechte weersvoorspelling voor het hele weekend. Gisteren was het hier namelijk prachtig weer, en zat het terras redelijk vol. Het blijft overigens een raar voorjaar, wat toch wel erg zijn weerslag heeft op de boekingen. Het feit dat ik op een vrijdagavond in het hemelvaartweekend om half 8 rustig een logje zit te typen doet vermoeden hoe druk het restaurant vanavond is. Zucht....

Pepijn is lid van een online ruilbeurs op Facebook, en vorige week stond er een berichtje in van iemand die de stenen van zijn oprit kwijt wilde. Gratis af te halen in de buurt van Cham. Ze wilden er niets voor hebben, Pepijn heeft dus een kratje bier meegebracht. Die mensen vroegen toen ook nog heel schattig of we het statiegeld nog terug wilden. Pepijn is meteen aan het rijden gegaan, het heeft hem 3 ritjes met de aanhanger gekost voordat hij alles hier had: 2,5 ton stenen. Het zijn van die grasstenen, waartussen het gras op je oprit verder groeit. Wij hadden een paar jaar geleden al een laden/lossen-opritje in de voortuin gemaakt, maar wegens gebrek aan tijd en geld nooit betegeld. In het natte voorjaar dit jaar waarin geen grasspriet wilde groeien was het er erg modderig. Nu ziet het er ineens een stuk strakker uit. En als je dan toch met een lege aanhanger richting Cham rijdt, waarom dan niet direkt naar de vuilstort die daar in de buurt is? We zijn dus nu ook 3 aanhangers met rotzooi kwijt wat al eeuwig in de opslagruimte lag, zoals oude matrassen en kapotte tuinstoelen.

Vandaag heeft Pepijn de mevrouw van de Coca Cola, die net als iedere vrijdag belde of we deze week iets wilde bestellen, zonder verdere uitleg of confrontatie droogjes gevraagd of ze ons van haar bellijstje kon halen. Ja, dat kon, maar wisten we dat wel zeker? Dan moesten we voortaan er zelf aan denken om te bellen met een bestelling! Ja mevrouw, als we iets bij u willen bestellen weten we u te vinden...We weten heel goed wie we niet meer gaan bellen. Woensdag hebben we samen met Christine de koelkast met z'n drieen naar de garage verplaatst. Dat ding wordt toch nooit opgehaald. 29 juni is het dorpsfeest van Frahels, en er is altijd gebrek aan koelcapaciteit. Dit jaar niet, wedden....

Nieuwe koelkast

Ja, we hebben een nieuwe koelkast. Hij is niet rood, zullen we er maar gelijk bij vertellen. We zijn er blij mee, bij de Metro was een superaanbieding die zuinig en heel stil is. De CocaCola koelkast ligt nog steeds heel zielig op het terras niet afgehaald te wezen. Onnodig te zeggen dat wij ook deze week, ondanks veelvuldig telefonisch contact van onze kant, niemand van dit fantastische wereldbedrijf mochten begroeten. We snappen nu waarom er zoveel van die koelkasten op Ebay staan, die zijn natuurlijk ook nooit opgehaald, en op een gegeven moment worden de ondernemers het zat.



Afgelopen week hebben we onze vakantie voor november geboekt. Ook dat kan bij ons natuurlijk nooit zonder hindernissen gaan. We hadden in februari of maart al een aanbieding voor een ledenreis gezien in de ADAC Motorwelt (wat in Nederland de ANWB-Kampioen is). Het ging om een rondreis door Zuidwest-Turkije, een deel van het land wat we nog niet hadden gezien, met lokale gidsen van de organisatie waar we vorige keer zo gigantisch tevreden over waren, en daarna 1 week all-inclusive uitrusten in een 5-sterrenhotel. Je kon kiezen tussen een hotel wat direkt naast een van de hotels van de vorige rondreis lag (niet boeiend dus), of eentje in Belek precies tusen Side en Antalya. Die wilden we dus, beter hotel, betere lokatie, de mogelijkheid om fijn met de lokale bus een uitstapje te maken naar 2 van de leukste plaatsen aan de Turkse Rivera. Toen we wilden boeken, kwam de website met de mededeling "hotel vol". Tsja, en dat andere hotel wilden we echt niet. We hebben dus maar even doorgezocht. Vorig jaar waren we met onze cruise een dag in Valetta en dat vonden we toen zo leuk dat Malta ons ook een goed idee leek. Super leuke aanbieding gezien, we wilden boeken en toen was het vliegtuig vol. Zucht! Deze week zocht ik dus verder op de site van verschillende aanbieders, en kwam toen ook op de website van de reisorganisatie van de Turkije-reis. Hé, twee plaatsjes vrij voor de reis die we graag wilden! Snel geboekt dus!

Verder was het een enerverende week. Ik was een paar dagen uitgeschakeld wegens migraine en natuurlijk hebben wij dinsdag 30 april trouw voor de buis gezeten. Na de inhuldiging zijn we een taartje gaan eten om deze speciale dag te vieren, en hebben we in het zonnetje een wandeling om de Große Arbersee gemaakt. Niet te geloven hoeveel sneeuw daar nog lag!

De dag van ons vorige logje zijn we - heel laat - toch nog bij Internations aangekomen. Na de borrel wilden een paar mensen nog iets gaan drinken bij de Ierse pub en we zijn gezellig meegegaan. Het werd uiteindelijk erg laat (vroeg?), maar het was een superavond en we zeiden tegen elkaar dat we langzaam leuke vrienden aan het maken zijn. We merken dat vele van de expats (en duitsers die bij internationale bedrijven werken) hetzelfde soort opleiding-, levenservaring- en denkniveau hebben. Dat klinkt elitair, maar zo bedoel ik het niet. Hier in de omgeving word je vaak niet begrepen en leg je minder makkelijk contacten, omdat mensen hele andere interesses hebben, of bijvoorbeeld nog nooit in het buitenland geweest zijn.

 Dan kwam er het goede nieuws van de bank dat vanwege de historisch lage rente en onze goede vooruitzichten onze hypotheken overgesloten gaan worden naar een lager tarief met een langere looptijd. Dat maakt op jaarbasis nogal wat uit.