ons hotel

zondag 5 januari 2014

Nieuw jaar, dezelfde uitdagingen

Zo, het begint eindelijk wat rustiger te worden, dus eindelijk tijd voor een logje. Buiten hebben we vandaag voor het eerst sinds een maand of zo neerslag, helaas is het zo warm dat het nergens in de vorm van sneeuw naar beneden komt. Het is eenvoudigweg te warm. Qua sneeuwgebrek hebben we nog nooit zo'n miserabele Kerst en Oud&Nieuw gehad. Degene die beweert dat de opwarming van de aarde een leugen is, moet hier eens komen kijken.

Tot Kerst ging skieen en langlaufen nog wel, daarna ging er door het gebrek aan sneeuw niets meer qua wintersport. Soms heb je vreselijke zeurgasten die ook graag gratis eerder weg willen als het niet sneeuwt, maar dat was dit keer gelukkig niet zo. De meeste wisten het al voordat ze kwamen. Wel hebben we erg te kampen gehad met annuleringen. Ik denk dat we daar binnenkort een inkassobureau op kunnen zetten, want die vinden allemaal dat ze niet hoeven te betalen omdat er geen sneeuw lag. We waren eigenlijk volgeboekt, maar hadden ineens redelijk veel lege kamers. Enige last-minutes hebben we nog wel gekregen, maar vol zijn we nooit meer geworden, en zeker niet tegen hoogseizoenprijzen. De omzetstrop is erg verdrietig. En al die mensen die niet gekomen zijn, eten hier natuurlijk ook niet. Dat is een grote brok om te slikken voor een klein bedrijf als het onze. Normaal gesproken verdienen we in deze 3 weken een aanzienlijk percentage van onze hele jaaromzet, en dat hebben we nodig om de lege novembermaand en de magere januarimaand te subsidieren. Dat is dit jaar dus niet helemaal zo gelukt.
Gezien de kou, regen en overstromingen in het voorjaar, het gebrek aan zomerweer in de zomer en nu het gebrek aan sneeuw, mag het een wonder heten dat we ook 2013 weer met een gezonde omzetplus afgesloten hebben.

Morgen gaan de laatste gasten weg, en dan zijn we 9 dagen dicht. We kennen dat van andere jaren: de tweede week van januari doet traditioneel nooit iets, en zonder sneeuw al helemaal niet. Dit jaar hebben we dus zelf gepland met een sluiting, dan hoef je geen personeel op standby te zetten en de hele dag aanwezig te zijn "voor het geval dat". We gaan nu echt weer de verfkwast ter hand nemen, er ligt nog genoeg boekhouding en strijkgoed, plus een hele hoop andere klussen en klusjes.We hopen wel een dagje weg te gaan, even naar de uitverkoop of zo.

Een medewerkster liep als enige tijd jaloersig te doen over onze vakantie. Tsja, ze zou zelf ook wel graag op vakantie willen, maar ja, daar had ze eigenlijk geen geld voor. Nee, wij boeken ook de goedkoopste vakantie in het laagste van het laagseizoen die we kunnen vinden, 9 maanden van te voren, en sparen daar keihard voor. Nou, ze heeft iets op gevonden, en wij  mogen betalen.... Ze heeft zitten zeuren bij de ziektekostenverzekering dat ze zo'n zere rug heeft (o ja, sinds wanneer?) en nou mag ze van de verzekering 3-4 weken op kuur, met uitzicht op verlenging tot 6 weken. Die kuur wordt beschouwd als ziektedagen, en driemaal raden wie haar gemiddelde loon al die tijd mag doorbetalen. Ze is oproepkracht, en had eigenlijk in januari bijna geen uren gehad (we zijn dicht/zeer leeg), maar nu mogen we het gemiddelde loon wat ze de afgelopen 12 maanden heeft verdiend gaan doorbetalen, en niet de daadwerkelijk uit te roosteren dagen. Dit alles voelt voor ons erg oneerlijk, ook omdat we weten dat ze niet ziek is. De laatste tijd kwam ze ook steeds al met ziekmeldingspapiertjes voor iedere dag dat ze vage buikpijn zou hebben of zo, altijd in weken dat ze nauwelijks ingedeeld stond natuurlijk.
Boontje komt echter keihard om haar loontje, want ze had gedroomd van een mooi kuuroord in de Alpen of aan de Oostzee, of in de buurt van een leuke stad, maar de verzekering voelde denk ik ook nattigheid. Ze gaat naar een oud DDR-sanatorium, in een treurig kuuroord in de middle of nowhere, 45 minuten buiten Chemnitz, in een deel van Saksen waar het in juni nog onder water stond. Het is daar vast heel gezellig in januari. Ze moet met de trein, "want ze mag met haar slechte rug absoluut niet zelf autorijden" van de verzekering. Ze kan daar, zeer tot haar chagrijn, zonder vervoer dus ook geen leuke dingen ondernemen. Nee schat, je moet in die kliniek rugoefeningen doen om beter te worden. Grinnik.

Een andere medewerkster komt al meer dan een jaar niet werken, en sinds mei is er geen contact meer met haar te krijgen. We hebben haar dus 2 weken geleden een brief geschreven dat zonder tegenbericht haar contract eind februari wordt opgezegd. Geen reactie. Wel stuurt ze een andere medewerkster SMSen met de vraag hoe het met die collega gaat en met de beste wensen. Ze leeft dus nog wel, en heeft ook een werkende mobiele telefoon. We kunnen binnenkort weer een personeels-advertentie zetten.....

2 opmerkingen:

  1. Fijn personeel he..? Misschien warmt europa op maar wij vriezen hier compleet dood met -30 tot -40C..het word global warming is here asking for a punch in the face..maar we sturen graag een beetje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haja,laat maar een of andere DDR-gezondheidsfeeks haar bevelen toeblaffen en harde oefeningen laten doen.

    Emigrant

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.