Eerste Hulp

Weer een hele drukke week voorbij, heel even tijd voor een logje voordat ik verder moet werken.
Het Pinksterweekend was afzien: hotel helemaal vol, gruwelijk warm weer, en ook nog een ongeluk.



Achteraf kon ik weer lachen, maar op het moment zelf was het een drama. Zaterdagmiddag had ik nog even snel boodschappen gedaan. Bij de Rewe was al een tijdje een spaaraktie aan de gang: als je genoeg zegeltjes spaarde, kreeg je een echt 5 sterren Zwilling mes kado, van dezelfde serie die wij hebben. Omdat ik zoveel spullen gekocht had voor de barbeque, was de spaarkaart vol en kreeg ik een mes mee naar huis. Thuisgekomen is die afgewassen en in de messenla gelegd.

Tijdens de barbeque gingen de salades sneller op dan verwacht. Ik ging snel in de keuken nieuwe sla snijden, en pakte gedachteloos een mes uit de la. Omdat er op de snijplank net tomaten gesneden waren en de plank dus nat was, gleed het nieuwe vlijmscherpe mes zo uit in mijn duim. Gevolg: topje van de duim eraf. Natuurlijk heb ik eerst zelf geprobeerd te verbinden, maar het bleef bloeden als een rund. Medewerkster Christine heeft het daarna verbonden, maar er was geen houden aan, het verband bleef doorlekken. Er zat niets anders op dan naar de eerste hulp te gaan. Fijn, zo midden in een drukke grillavond. Omdat we niet wisten wie er weekenddienst had, heb ik het telefoonnummer van onze huisarts gebeld, in de hoop dat ik een bandje kreeg. Het geluk was echter dat hij zelf dienst had, en ik kon meteen naar de praktijk komen. Niemand kon mij natuurlijk brengen, dus ik moest hevig bloedend zelf rijden. Ondertussen had Pepijn onze ontbijtdame gebeld of die misschien even kon komen helpen, want de hele barbeque liep in de soep. Anita heeft door 1,5 uur sla snijden, borden afruimen en afwassen de avond gered.

Volgens de huisarts was goed dat ik meteen gekomen was, het bloeden was uit zichzelf namelijk nooit gestopt. Hij heeft het met zwaluwstaartjes moeten dichtplakken, want hechten ging niet. Het drukverband was oranje, ik was natuurlijk met het WK een makkelijk doelwit voor grappen. Zoals misschien bekend is, helen wonden bij mij razendsnel. In het ziekenhuis moesten ze 2 jaar geleden elke dag een nieuw infuus aanleggen, aangezien het gat steeds dicht groeide. Dinsdag kon het drukverband er dus al af, en donderdag het zwaluwstaartje. OK, ik mis een stukje vinger, maar de wond is bijna helemaal dicht. Ik moet het nog een tijdje met een pleister afdekken om het tegen stoten te beschermen.

Dinsdag hadden we geen vertrekkers en geen aankomsten, theoretisch de ideale dag om te gaan wandelen. Het was echter 34 graden, en geen zuchtje wind, dus dat was geen goed idee. We hebben bijgeslapen van het zware weekend in onze koele slaapkamer, en daarna hebben we een terrasje opgezocht in Kötzting. Het was een échte rustdag, die we ook hard nodig hadden.

Aangezien het deze aankomende week ook in Beieren nog vakantie is (donderdag is hier weer een katholieke feestdag) dendert het bedrijf vrolijk door. Iedere avond zit het terras vol, en staan wij de hele avond in de keuken. We hebben nauwelijks tijd voor iets anders. Gisteren hebben we een dagje in kantoor doorgebracht, om wat dringend noodzakelijke papierzooi af te handelen waar zakenpartners op zaten te wachten. Gelukkig is het vandaag eindelijk wat koeler, en kan Pepijn het gras maaien. Aankomende week zal er weer weinig tijd om te bloggen zijn, tot volgende week zondag zitten we helemaal of bijna vol.