ons hotel

vrijdag 30 juni 2017

In het oog....

We hebben al een tijdje niet geblogd.... ik had natuurlijk weer eens wat....
Ik had sinds we met de trein de auto zijn gaan halen zo'n last van mijn oog, het leek wel of er wat in zat. Het was aan een kant ook een beetje bloed doorlopen, net of ik een gesprongen adertje had. Toch maar even mee naar de huisarts... De huisarts kon niets vinden, maar vermoedde een beginnende bindweefselontsteking. Ik kreeg een zalfje mee, en als het niet beter werd moest ik na een paar dagen terugkomen. Vervolgens kreeg ik dus een zware allergische reactie op de oogzalf.  Er werd dus een spoedafspraak gemaakt bij een oogarts in Regen. Vreselijk eind rijden, maar ja, ik kon meteen komen. Ik vond het al meteen een rare bedoening daar: een hele rare onvriendelijke onkundige assistente, en de oogarts was niet veel beter. Je komt binnen met een paars oog van de allergische reactie wat ook nog dik en bloed doorlopen is, en dan wordt er door de oogarts gevraagd: "Bent u hier om uw oogsterkte te laten meten?" Hûh??? Wat denk je zelf??? Vervolgens wordt er eindeloos doorgezeurd dat ik wel hooikoorts zal hebben... nee, echt niet. Uiteindelijk werd er dan toch in mijn oog gekeken: miniem klein hout-splintertje onder het ooglid. Gevonden en verwijderd door de oogarts. Oogzalf ter plaatse in de prullenbak, die moest ik maar nooit meer gebruiken. Prognose: dat komt helemaal goed. 

We dachten: eind goed al goed. Nee dus.... Ik bleef maar last houden van het oog, het leek net of het splintertje er nog steeds inzat. Begin deze week dus toch nog maar eens terug. Het eerste wat de oogarts op confronterende toon zei:"Jij hebt in dat oog zitten wrijven!". Euh.... nee.....echt niet...  Ik heb echt moeten smeken of hij toch niet nog een keer in mijn oog wilde kijken. Toen was het "Oh.... er zit nog wat in.... Maar dat is echt iets nieuws, dat was er 11 dagen geleden nog niet...". Sure.... ik ben ook houthakker of zo, ik loop natuurlijk dagelijks in het bos met mijn oog houtsnippers op te stofzuigen. Hij heeft zichzelf eerst een paar minuten zitten vrijpleiten voordat hij besloot het er met geweld uit te bikken. Hij nam een houten stokje, de achterkant van een extra grote wattenstaaf, en ging daarmee met geweld mijn oog te lijf. Toen ik niet stil wilde blijven zitten werd de onvriendelijke assistente erbij geroepen om mij in bedwang te houden. Uitspraak van de oogarts: "Nou, ik heb het eruit, maar je hebt nu wel een gapende wond in je hoornvlies, echt een gigantisch gat". Ik moest smeren met een oogzalf, en 2 dagen plat liggen in het donker om blijvende schade te voorkomen. Vervolgens gaf hij mij een recept voor dezelfde oogzalf waarvoor ik zo allergisch was. Toen ik hem daarop aansprak, wist hij van niks dat hij die zalf anderhalve week geleden had weggegooid, en in mijn status stond ook niets. Zuchtend werd er door de assistente iets anders opgeschreven.

Ik heb dus 2 dagen heel verdrietig in het donker gelegen in de slaapkamer, terwijl Pepijn alleen probeerde het hotel draaiende te houden. Het was een van die dagen ook nog Ruhetag, echt prachtig weer, maar ik mocht helemaal niets, niet lezen, geen tv, geen lampje aan, niet buiten zitten, geen smartphone. De meeste tijd heb ik echter toch geslapen, want oh verrassing, ook van deze oogzalf kreeg ik weer een zware allergische reactie.  Op de tweede avond heb ik zelf NOG een splinter uit mijn oog gevist. Aangezien de zalf alleen averechts werkte, ben ik daar onmiddellijk daarmee gestopt.

Het was duidelijk dat ik een serieuze second opinion nodig had bij een echte dokter. 's Ochtends hebben we meteen opgebeld naar de oogkliniek in Regensburg, en ik mocht meteen komen. Daar ben ik uitstekend geholpen. Er is helemaal geen wond aan het hoornvlies, zelfs geen littekenweefsel wat op een voormalig gat zou kunnen duiden, er was geen ontsteking waar je die vreselijke zalf voor moet hebben, in het donker liggen was ook kwakzalverij-onzin. Gewoon wat druppeltjes om het oog te kalmeren en na het weekend zou alles weer ok moeten zijn. En het blijkt dat meer dan 10% van alle mensen allergisch is voor oogzalf. Dat heeft te maken met de wolwas - lanoline - die in dat soort zalven als smeermiddel wordt gebruikt.



4 opmerkingen:

  1. Je zou bijna een klacht willen indiene bij het medisch tucht college, wat een verhaal zeg. Je schrijft het ook zo lekker nuchter op. Wel heel fijn dat je nu weer pijn vrij bent en dat je je man weer kunt helpen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De slechte medische zorg, waarover je ook al eerder berichtte, hangt kennelijk samen met jullie woonplaats ver van oorden van beschaving. In grote delen van Duitsland is die zorg juist wel goed. Volgende keer maar meteen naar Regensburg?

    Groet, Emigrant

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is niet altijd zo. Het is eigenlijk altijd top of flop. Òf het is echt geweldig (zoals mijn lieve huisarts) òf het is boerenfluitje-middeleeuws. De medische zorg is zowiezo prima als je niets ingewikkelds hebt, zoals een verrekte schouder of even een gaatje vullen.

      Verwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.