Einde van de zomer, maar niet van de drukte

Net als in grote delen van Europa is de zomer/indian summer nu echt voorbij. Ik heb net de verwarming aan gedaan, het was vanmorgen erg koud. Er werd op de radio gezegd dat de sneeuwgrens tot 800 meter gezakt is, maar op de bergen aan de overkant van het dal ligt nog niets. Frappant dat het temperatuurverschil hier toch iedere keer zo groot kan zijn, gisteren liep ik nog in T-shirt en rokje met blote benen. Van Sandra en onze gasten hoorde ik dat het vannacht gigantisch geregend heeft. Ik heb zo knockout gelegen dat ik er niets van heb meegekregen.

Het weekend waren we weer eens helemaal vol, het was hard doorwerken. We misten toch echt die twee paar handen van mijn ouders die ons zo goed geholpen hebben. Christine heeft een ontstoken rugzenuw en mag zeker een week niet werken, en volgende week zou ze met de traditionele band waar ze in speelt voor een optreden een week naar Sardinie. De duitse luchtmacht is daar gelegerd op een basis net buiten de hoofdstad Cagliari, en daar wordt ieder jaar voor de piloten, de op Sardinie wonende duitsers, en de lokale bevolking het grootste Oktoberfest buiten Duitsland georganiseerd. De band mag meevliegen met een toestel van de Bundeswehr. Grote opwinding, ze gaat bijna nooit op vakantie, en al helemaal niet buiten Duitsland. We gunnen het haar zo, en nu dus deze pech.  Ze moet deze week plat liggen aan een infuus en hopelijk kan ze dan volgende week toch mee naar Sardinie. Ze riep nog heel enthousiast dat ze zondag wel zou kunnen komen werken, maar dat hebben we haar min of meer verboden. Sandra kan niet iedere dag komen werken, dus dinsdag en woensdag zijn we de hele dag zelf heel druk bezig geweest. Aleen het hoognodige kon worden gedaan, donderdag kon Sandra alles doen wat was blijven liggen, het was voor haar een lange dag.

Gisteren moest ik naar de Metro in Regensburg voor een recordlading boodschappen. De dorpsvereniging komt zaterdagavond met 25 man barbequen en zowiezo was er niets meer in huis voor de hotelgasten. Door het voorspelde slechtere weer is het nu iets rustiger, maar na het weekend zijn we weer zo goed als vol. Geen idee waarom de mensen juist dan weer massaal komen. Ik was pas heel laat thuis, en toen moest de auto nog leeg en moesten we nog eten. Om half 1 lag ik in bed, voor Pepijn was het kwart voor 3. Als Pepijn straks uit bed komt, moet ik nog maar even een tukje proberen in te plannen.

Zo, ik heb zojuist maar eens in alle kamers gecontroleerd of de ramen dicht zijn. Om nou te stoken voor het hele Beierse Woud gaat mij toch wat te ver. Nu maar eens even de afwas van het ontbijt aanvallen....