Nog 48 uur!

Over 48 uur zitten we in de auto onderweg naar Bad Neustadt an der Saale, naar onze TipTop collega Norbert. Het voelt weer alsof we op schoolreisje gaan, heerlijk! Dan rijden we dinsdagavond naar Erlangen, waar we woensdag naar een hotelmanagementcongres gaan wat we graag 1x per jaar bezoeken (ik was al eerder in Stuttgart en Würzburg, en Pepijn was vorig jaar in Erlangen). Onze bevriende hotelcollega Stephan gaat ook, gezellig dus. Woensdagavond rijden we dan richting Praag. We hebben onderweg een leuk hotel geboekt, donderdagochtend worden we dan in Praag bij de nederlandse ambassade verwacht voor een nieuw paspoort voor Pepijn. De ambassade belde deze week heel netjes op om de afspraak te herbevestigen. Kijk eens aan, bij ieder contact is deze ambassade een stuk vriendelijker en professioneler overgekomen dan het consulaat in München. Pepijn is nu druk bezig met de winterbanden op de auto te monteren. Toen ik vanmorgen naar het dorp reed, was de top van de Grote Osser helemaal wit, net als de pas bij Eck en de top van de grote Arber. De sneeuwgrens ligt dus hier al onder de 900 meter, de winter komt er nu ineens snel aan.

Voordat we weg mogen worden we nog even giga-gek, zo druk is het. Dit hoort laagseizoen te zijn, het hotel is echter nog steeds iedere dag 75-80% vol. Ook als we terug komen is het weer bijna vol, en dat blijft zo totdat we dicht gaan op 20 november. Ook Kerst en Oud&Nieuw lopen al lekker. We hebben maar weer een personeelsadvertentie gezet in de krant. Sandra is behoorlijk overwerkt, de overuren van de dames rijzen zo de pan uit dat die er de hele winter warmpjes bij zitten zonder dat ze nog maar 1 uur hoeven te werken. Het is duidelijk dat er iemand bij moet. De dames vinden allemaal een zakcentje verdienen hartstikke leuk, maar het begint steeds meer op een full-time job te lijken. Vijf dagen per week 7 uur werken is geen bijbaantje meer. Bovendien hebben de ziekte van Monika, en daarna de ziekte en de Sardinie-reis van Christine toch wel aangetoond dat we behoorlijk kwetsbaar zijn als er iets niet volgens plan gaat. Theoretisch mag er niemand met vakantie en niemand ziek worden. Dit kon dus zo niet langer. Er hebben zich al 4 sollicitanten gemeld, met ervaring, en allemaal uit Lam en omgeving. De advertentie wordt woensdag gratis herplaatst in het lokale krantje, dus dan kunnen zich misschien nog wel meer mensen melden. Bovendien heb ik een briefje opgehangen in de supermarkt. Iedereen is verteld dat we eind volgende week mensen gaan uitnodigen voor gesprekken.

Morgen is de laatste dag van ons oude driegangenmenu. We hebben een a-la-carte-menu ontwikkeld wat we samen zonder personeel kunnen koken, een totaal nieuw concept voor ons dus. We beginnen als we terug zijn uit Praag. Het is wel spannend, maar de markt vraagt steeds meer flexibiliteit. Mensen boeken ook steeds korter van te voren kamers, willen zich zo min mogelijk vastleggen (Halfpension is "uit") en als ze dan aankomen willen ze meteen aan tafel. We hadden ons voorbestel-menu al zo gestroomlijnd dat gasten vaak met een uurtje wachttijd konden aanvallen, maar nu wordt het dus nog radicaler.