Druk weekje

Eindelijk weer eens tijd voor een logje. Het was een druk weekje met veel afspraken buiten de deur. We zijn er echter dinsdag zowaar nog in geslaagd er een redelijk succesvolle Ruhetag van te maken. We hadden geen aankomsten deze dinsdag, de laatste keer tot ergens in september. We zijn naar het Wildgehege in Neuschönau gereden, een gratis groot wildpark in het Nationaalpark. Daarna hebben we nog heerlijk buiten gegeten bij onze favoriete Italiaan in Regen. Het was de laatste echt mooie dag deze week.

Ook hadden we deze week de organisatie van het activiteitenprogramma in Lam, dat doen we om de beurt met de andere hoteliers. De parkwandeling is aangepast, waardoor we minder hoeven te doen, en dat is wel beter. Het was bij de sagen- en legendenwandeling vreselijk rustig, maar we hadden de omgehakte boom voor het kampvuur meegebracht, dus dat werd een megafikkie.

Donderdagavond waren we bij de borrel van Internations, de internationale club in Regensburg. Het was erg gezellig, en uiteindelijk waren we op een absurd late tijd thuis. Omdat we voor de borrel nog snel even bij de Metro waren geweest moest de auto ook nog uitgepakt worden. Om 3 uur lagen we in bed. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nog steeds last van heb, je merkt toch dat je geen 20 meer bent. De borrel was wel heel erg leuk en zeker de moeite waard om daarvoor helemaal naar Regensburg te rijden. Het was de tweede keer dat ik er was, en voor Pepijn was het de derde keer, en we werden enthousiast begroet door een aantal mensen waar we de vorige keer mee hadden staan praten. Aanstaande donderdag gaan ze gezamelijk naar een engelstalige opvoering van Macbeth. Niet echt mijn ding, maar onze ex-engels-student Pepijn heeft wel interesse om misschien mee te gaan. Het ligt aan het weer en hoe druk we het hebben.

Heel Frahels is in rep en roer, een van onze buren is donderdagavond bij een zwaar auto-ongeluk om het leven gekomen. Toen hij bij Arrach de Staatsstrasse opreed is er iemand (die er niets aan kon doen) de bestuurdersdeur binnengereden. Hij is slechts 35 jaar geworden. Hij was degene die voor ons altijd de huifkartochten deed. Bij ons heb je voor de deur het boerenveld van Karl, en meteen daar schuin achter is de boerderij van Andreas, dus eigenlijk was hij van ons een redelijk directe buur. Christine kende hem erg goed vanwege de gezamelijke paardenhobby, ze stond net bij mij in kantoor te huilen. Gezien het feit dat we buren waren en dat we ook een zakelijke relatie hadden gaan wij natuurlijk ook naar de begrafenis. Het is nog niet bekend wanneer die zal plaatsvinden.

Met mijn blindedarm gaat het nog steeds niet goed. Ineens doet hij de laatste dagen weer moeilijk, en vannacht had ik een beetje koorts. We houden het in de gaten, ik  moet toch deze week naar de huisarts om even een receptje af te halen, dus dan bespreek ik wel even wat hij vindt. Aanstaand weekend zijn we helemaal vol met een groep, dus je zult zien dat het natuurlijk dan gaat opspelen.