Liegen en bedriegen

Alweer een week voorbij! Het is nu niet meer zo heet, maar het is de hele week al heel erg vochtig, wat het onaangenaam maakt. Deze week hebben we zoals verwacht veel last-minute boekingen gekregen. Wat opvalt zijn de vele fietsers, motorrijders en wandelaars.

Voor maandagavond hadden we een boeking staan waar we allebei een rare vibe bij hadden. Waarom is nooit uit te leggen: er was niets bijzonders mee, het was via een boekingsportaal gereserveerd en we hadden de gasten niet zelf gesproken, we hadden geen adresgegevens of iets dergelijks, alleen een naam en een creditcardnummer. De hele dag liepen we al met het gevoel "die komen niet". Het werd later en later, en inderdaad: ze kwamen niet. Om half 11 bij het sluiten van receptie hebben we geprobeerd het geld van de overnachting van de creditcard af te boeken, maar we kregen een foutmelding. Ofwel het creditcardnummer klopte niet of was vals, of de limiet was overschreden, maar geld kregen we niet. Grrrrr....daar zit je dan de hele avond voor nop op te wachten....

De volgende dag kreeg Pepijn een telefoontje, ze wilden even melden hoe laat ze kwamen. Euh.... Wie bent u? ...en daarna: uw reservering was toch voor gisteren?... De gast wilde toch die dinsdagnacht komen overnachten en ook de no-show-charge betalen. Nou ja...hij dacht ermee weg te komen... We hadden al besproken dat de gasten bij binnenkomst alles mochten afrekenen, de laatste nacht én de aankomende, voordat er zelfs maar een kamersleutel tevoorschijn kwam. Voor de balie ontstond natuurlijk een discussie, de man beweerde bij hoog en laag een boeking voor dinsdag te hebben, en wilde toch niet voor 2 nachten betalen. Ik stelde voor het callcenter van het boekingsportaal op te bellen en die het te vragen. Zeer agressief riep hij dat het een uitstekend idee was. Gouden greep, receptietelefoon op de speaker, en die vertelden natuurlijk dat de boeking voor maandag was, waarna de man morrend de ene no show-nacht betaalde. Ondertussen had hij zijn adres al op het aanmeldformulier ingevuld, maar hij en zijn zeer ordinaire ongemanierde vrouw besloten niet te blijven. Toen ze weggingen had ik nog steeds een rare vibe. Ik besloot het adres te checken. Ze bleken een niet-bestaand adres te hebben opgegeven!!!! Die plaatsnaam bestaat helemaal niet in Duitsland. Op Falk.de kun je ook zoeken op alleen straatnaam, dan geeft het systeem je alle plaatsnamen in Duitsland waar die straat voorkomt. Geen enkele daarvan lag in Kreis Osnabruck, het kenteken van de motorfiets, of zelfs maar in Niedersachsen. Nu weten we het zeker: het creditcardnummer werkte expres niet. Wij moeten een praktijk als helderziende openen, want hoe konden we dat nou vooraf weten dat er iets niet klopte aan een hele normale boeking van een heel normaal portaal waar we redelijk veel zaken mee doen? Uiteraard hebben we dit bij deze tussenpersoon gemeld.

Vanmorgen: gast checkt uit bij mij. "Ach, wat vervelend nou, ik heb helemaal geen kleingeld voor in het fooienpotje voor het personeel. Maar dat is niet erg, ik heb de ontbijtdame en het kamermeisje die er vandaag zijn al gedag gezegd en ze iets gegeven". Ik: "Oh, nou dat zie ik zo wel, want we verzamelen alle fooien in een pot en verdelen dat aan het eind van de maand eerlijk naar gewerkte uren. Niet dat iemand de hele week het ontbijt serveert of het bed opmaakt en een ander die dan toevallig op uw vertrekdag werkt een leuke fooi krijgt." Vrouw: "Ja, dat vind ik ook altijd zo oneerlijk. Daarom heb ik uw medewerksters gedurende de week al iedere dag een muntje toegestopt". Ik moet echt helderziende worden, ik had zo'n vibe dat ze uit haar nekharen kletste. Deze gasten hebben bij ons heel weinig uitgegeven, hebben de goedkoopste aanbieding geboekt die ze konden vinden, vonden onze menukaart te duur, en wilden met 35 °C niet de paar euro voor een veel koelere balkonkamer uitgeven. Als je alles te duur vindt geef je het personeel iedere dag een fooitje??? Ik wilde het toch even checken met beide dames. Niet dat er iemand de fooien in haar zak duwt en aan het eind van de maand ook nog uit de door anderen eerlijk verzamelde fooienpot meedeelt... Ik wachtte tot ik de dames een voor een apart had en voorzichtig zei ik "toch leuk hè dat die vrouw van kamer X speciaal afscheid van je kwam nemen". Apart van elkaar was het antwoord: "Wie? Ik heb helemaal niemand gezien!" Tegen de schoonmaakster die de afgelopen dagen ook heeft gewerkt (en die ik overigens geheel vertrouw) zei ik "ach, is niet erg, je hebt haar de afgelopen dagen toch ook iedere dag gezien toen ze je een fooitje gaf". "Euh...welke fooi???" De ontbijtdame wilde zelfs al teruglopen naar de tafel waar deze mensen ontbeten hadden om te kijken of er iets op tafel lag. Ik: "die moeite kun je je besparen, ik weet zeker dat daar echt niets ligt..."

Laten we eerlijk zijn: het geven van fooi in een hotel is niet verplicht of zelfs maar enorm gebruikelijk in Duitsland, en we verwachten het ook niet. Het is leuk als iemand het doet, maar niemand rekent erop. Als je dan niets wilt geven, geef dan gewoon niets, maar zeg dan ook niets. Op deze manier worden medewerksters verdacht gemaakt, ik zou kunnen denken dat ze geld, wat gedeeld dient te worden met collega's, in hun eigen zak steken.