De olieboer zou ons op dinsdag vroeg in de middag inplannen, dus hebben we samen gewacht tot hij er was. Nou, dat duurde nog even....Om half 4 konden we dan eindelijk weg. Onderweg naar Regensburg zaten we eerst vele kilometers achter een traktor en daarna kwamen we bij Regensburg in een ellendige file terecht. File in Ostbayern, het is weer eens wat nieuws.... Die traktoren die wil je hier overigens af en toe wel eens van de weg schieten, die rijden gewoon op hun dooie akkertje 10 km per uur op een Bundesstrasse waar je 100 mag. En dat soms wel 5, 10, 15 kilometer lang, zonder even bij een inritje of bushalte te stoppen om de gigantische staart met auto's achter het voertuig er even langs te laten. En de wegen zijn hier vaak dusdanig dat inhalen niet mogelijk is. Om een lang verhaal kort te maken, het was al lang na sluitingstijd toen we eindelijk bij onze broodleverancier kwamen met de kapotte oven. Gelukkig waren er in het kantoor nog 2 heren die wel even voor ons in het magazijn wilden kijken, en daar stond keurig een andere oven met een briefje "Haus am Berg" erop. Ze hebben heel lief nog geholpen de oven in de auto te tillen. Het was weer een prima service van een prima leverancier. Het was dat er deze week niemand beschikbaar was om de oven langs te brengen en dat wij toch naar Regensburg moesten, anders hadden ze dat gedaan.
Daarna zijn we eerst in de stad gaan eten, het was al 18 uur. Het weer was nog prachtig, een van de laatste mooie dagen, dus we konden zelfs nog buiten op een terrasje eten in de historische binnenstad. Daarna moesten we toch echt naar de Metro om de inkopen te regelen. Lang leve de avondopening van de groothandel! Bayern München speelde, dus het was heerlijk rustig in de Metro. Na elven waren we pas thuis. We hebben het hoognodige weggeruimd (gekoelde zaken enzo) en zijn toen doodmoe om half 1 in bed gevallen.
Om kwart over 6 werden we uit bed gebeld door onze ontbijtdame dat ze niet kon komen, dus Pepijn is er maar uit gegaan om het ontbijt te doen. Tijdens de ontbijtdienst belde onze schoonmaakster dat ze ziek was. Pepijn heeft iedereen van het overige personeel gebeld, maar die waren ook allemaal verhinderd. Ik kon al niet enorm uitslapen, want we hadden een afspraak bij de dierenarts voor de jaarlijkse prikjes, dus iemand moest daar ook nog heen rijden. De keuken stond vol met pakken, dozen en kratten van de Metro, de ontbijtzaal stond vol met vuile vaat en we moesten alle kamers zelf doen. ' Avonds hadden we ook nog eters in het restaurant en 's avonds heel laat stond Pepijn nog te dekken voor het ontbijt. Wat een dag! Pepijn slaapt nu een beetje uit, en als hij straks uit bed komt knap ik nog een uiltje. De katten waren overigens volgens de dierenarts topfit en goed op gewicht. Jane was erg zenuwachtig dit keer, de dierenarts zei dat ze zweetvoetjes had. Dat hadden we allebei nog nooit gehoord, dat katten angstzweet kunnen hebben! De katten zijn gisteren ook echt een beetje katterig geweest van de inentingen, ze waren een beetje koortsig en hadden geen honger.
Vandaag is weer een drukke dag. Veel uitcheckers, veel incheckers, en een aantal eters die het verrassingsmenu bij aankomst geboekt hebben. Ook de komende weken blijft het nog goed doorlopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.